ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ตัดจบ สัประยุทธ์ออนไลน์ - เหล่าศาสตราครองใต้หล้า

    ลำดับตอนที่ #3 : เข้าเกมได้แล้ว อ้ากม่ายยยยยยยยยยยยย

    • อัปเดตล่าสุด 1 ก.พ. 55


     “เฮ้ออออออออออออ”

    “เหนื่อยจิ๊บ”   โอคเดินเข้ามาในห้องนอนของเขาด้วยท่าทางเพลีย ๆ เพราะเขาไม่คิดว่าการสอนการบ้านเด็กม.ปลายมันจะลำบากลำบนขนาดนี้

                ลำพัง เจน ลูกสาวของเจ้าของร้านอาหารตามสั่งน่ะไม่เท่าไหร่หรอกนะเพียงแต่ เขาดันอุตริลากคอ เจ้า ปอ เด็กแว๊นแถวนั้นมาช่วยสอนการบ้านให้ด้วยน่ะซิ

                แน่ล่ะ ปอ เป็นเด็กที่ไม่มีหัวเรื่องการเรียนเลย จนโอคเองก็อดสงสัยไม่ได้เลยว่ามันผ่านม.ต้นมาได้อย่างไรกันนะ

    “โอ๊ะเสร็จพอดี”  แล้วเขาก็เหลือบไปมองเครื่องแสดงสถานการณ์โหลดแพทของเกม สัประยุทธ์ออนไลน์ ที่ดวงไฟขึ้นแจ้งเตือนว่าเขาได้โหลดแพทเสร็จแล้ว

    “ไปดูหน่อยดีกว่าว่าแพทใหม่มีอะไรมามั่ง”  เขากล่าวอย่างตื่นเต้นก่อนที่จะนำอุปกรณ์เฮดเกียร์สวมใส่ศรีษะของตนทันที

     

                ณ กลางเมือง นีโอ เมืองที่ได้ชื่อว่าเป็นจุดศูนย์กลางของเกม ๆ นี้ และยังได้มีผู้เล่นที่ผ่านระดับต้น ๆ ในเกมมาแล้วต่างเลือกมาเยือนเมืองแห่งนี้ซักครั้งเพราะถือว่าเป็นเมืองที่เจริญในเกมมากที่สุด แน่นอนการค้าขายหรืออะไรต่าง ๆ ก็ย่อมมั่งคั่งและตามข้างทางล้วนเรียงรายไปด้วยเหล่าพ่อค้าต่าง ๆ มากมาย

                ตรงลานน้ำพุจุดนัดพบขึ้นชื่อของเมืองแห่งนี้ก็ได้ปรากฏร่างของโอคขึ้นมาด้วยเช่นกัน

     

                ท่านได้รับข้อความมาจากผู้แล่นเจค่ะ

                เพียงแค่เขาเพิ่งจะเข้าเกมมาเท่านั้น เจก็ได้ฝากข้อความทิ้งเอาไว้ว่าไปเจอกันที่ร้านบะหมี่ข้างทางตรงประตูทิศใต้ของเมือง นีโอ โอคจึงไม่รอช้าเดินไปตามจุดที่เจนัดเอาไว้พอดี

    “ไงเจอได้เบาะแสของจอนนี่มันมั่งไหม”   พอเขาเดินมาโต๊ะที่เจนั่งซึ่งเป็นโต๊ะกลางแจ้ง โอคก็เอ่ยปากถามเจขึ้นมาทันที

     

    “ขอโทษด้วยนะครับ”

    “ผมยังไม่เจอข่าวคราวของอาจารย์เลย”

    “ที่ผมรีบนัดโอคมาตอนนี้ก็เพราะว่า”  เจหันไปมองซ้ายมองขวาครู่หนึ่งแล้วจึงหยิบเอาอาวุธกระบองทอนฟา 2 อันที่มีใบมีดติดเอาไว้ด้านปลอกมาวางไว้บนโต๊ะ

     

    “แหงะ”

    “นี่เจต่อให้ฉันโดนเจ้านายของ นาย จับยัดไปฝึกหฤโหดกับอาชูร่าก็ตามนะ แต่ยัยอาชูร่านั้นไม่ได้สอนให้ฉันดูอาวุธหรอกนะเจ”  โอคตอบออกมาแบบจนปัญญาเพราะเขาไม่คิดว่าเจจะนำเอาอาวุธมาให้เขาดู

     

    “ไม่ใช่ครับ นี่คือในศาสตราเทพ 4 ทิศ ที่ได้มาจาก เบียโกะ ครับโอค”  เจตอบกลับไปอย่างรีบร้อนเพราะกลัวว่าโอคมันจะไม่รับเอาไว้

     

    “เหอะ ๆ”

    “หวังว่าฉันรับมันมาแล้ว. . . . . งานคงไม่เข้าฉันอีกนะ”   โอคหรี่ตามองทอนฟาเบลด ตรงหน้าอย่างไม่ค่อยไว้วางใจนัก อาจเพราะว่าไม่ว่าหญิงจะจับโยนอะไรมาให้กับเขาก็ตามผลลัพธ์ที่ตามมามันงานเข้าไปซะทุกที

     

    “ไม่มีมั้งครับโอค เอ่อ....ผมขอตัวก่อนนะครับต้องรีบไปช่วยงานท่านประธานก่อน เพราะเมื่อไม่กี่ชั่วโมงในโลกจริงทางเราได้เปิดแพทใหม่ขึ้นมาทำให้บริษัทเราวุ่นวายไปหมด”  เจกล่าวยาว ๆ แล้วยังไม่รอให้โอคตอบอะไรเขาก็รีบเคลื่อนร่างอย่างว่องไวกลับเข้าไปในโรงแรมเพื่อทำการออฟไลน์ทันที

     

    “อะไรจะรีบขนาดนั้นล่ะเนี่ย”

    “ท่าทางเจ้าเจมันจะยุ่งจริง ๆ แฮะ”

    “เวลานี้แกทำอะไรอยู่กันนะจอนนี่”   โอคนั่งเหม่อลอยไปซักพักหนึ่งเขาก็โดนตาแป๊ะเจ้าของบะหมี่เดินมาไล่ เนื่องจากเขามานั่งตั้งนานแล้วแต่กลับยังไม่ได้สั่งอะไรทานเลย

                เมื่อโดนไล่เขาหรือจะหน้าด้านอยู่ โอครีบหยิบเอาทอนฟาเบลดขึ้นมาทันไรนั้นกลับเกิดเรื่องแปลกพิสดารขึ้น

     

                ประกาศจากระบบ ผู้เล่นโอค ได้ครอบครองอาวุธเทพ 4 ทิศ ครบแล้วค่ะ

                ผู้เล่นโอค ได้ครองครอง สยบทศทิศ 1 ในศาสตราครองใต้หน้าค่ะ

                เสียงประกาศจบลงเขาก็มีสีหน้าซีดเป็นไก่ต้มทันทีเมื่ออยู่ ๆ อาวุธเทพ 4 ทิศได้ถูกออกมาจากกระเป๋ามิติของเขารวมกับทอนฟาที่เจนำมาให้อีกด้วย

    “อยู่แถวนี้ไม่ดีแน่เผ่นล่ะจ้า”    โอคออกแรงวิ่งไปสุดกำลัง เพราะนอกจากอาวุธเทพทั้ง 4 จะสว่างวูบวาบแล้วตัวเขาก็ยังได้เปล่งแสงสีต่าง ๆ นานา ออกมาอีกด้วย

                แต่ไม่ว่าเขาจะหนีไปก็ตามสายตาฝูงชนก็พากันมองเขาเต็มไปหมด โอคจึงตัดสินใจวิ่งมุดลงท่อระบายไปซะเลย

                หลายนาทีต่อมาในท้อระบายน้ำเมือง นีโอ

                โอคเดินไปตามทางน้ำเรื่อย ๆ เขาก็พบทางออกจากเมืองที่เบื้องหน้าเป็นทะเล และรอบ ๆ นี้ยังเป็นบริเวณท่าเรือของเมืองนีโออีกด้วย

    “เหอะ ๆ”

    “ว่าแล้วยัยหญิงอะไรนี่ให้อะไรมาแต่ละอย่างพาซวยทั้งน๊านนนน”  เขาบ่นกระปอดกระแปดไม่ทันไรก็หันไปถอนหายใจกับเกราะแขนสีดำที่อยู่ ๆ มันก็โผล่มาสวมใส่แขนของเขาทั้ง 2 ข้าง และยังไม่ทันไรก็ได้มีเสียงประกาศจากระบบดังขึ้นมาแจ้งเตือนทำให้เขาแทบทรุดกายลงนั่งกับพื้นอย่างหมดแรง

                เนื่องจากท่านมีทักษะพิเศษของเทพศาสตราอาชูร่า ทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงบางอย่างดังนี้

                อาวุธเกราะแขน ฮวะเท็น  ได้เปลี่ยนสภาพเป็น  ปีกวิหกอัคคี

                อาวุธ สนับมือ สนับเท้าไรเท็น ได้เปลี่ยนสภาพเป็นเกราะขา อัศนีมังกรฟ้า

                อาวุธ ดาวกระจาย คุโระซุยเท็น ได้เปลี่ยนสภาพเป็น วงจักร วารีเต่านิล

                อาวุธ ทอนฟาเบลด คาเสะ โนะ เท็นชิ ได้เปลี่ยนสภาพเป็น ง้าวเหล็กพยัคฆ์วายุ

                อาวุธ ดาบแห่งไอริส  ได้เปลี่ยนสภาพเป็น คลั่งสงคราม

                นอกจากนี้ อาวุธ สยบทศทิศได้ทำการอัพเกรดตัวเองอัตโนมัติทำให้ท่านสามารถใช้รูปแบบทั้ง 4 ได้ทันทีค่ะ โดยในสยบทศทิศจะมีภูติแห่งธาตุขั้นสูง 8 ตัว โดยมีลายละเอียดดังนี้

    เฟรม  - ภูติแห่งธาตุขั้นสูงธาตุไฟ

    ควอ -  ภูติแห่งธาตุขั้นสูงธาตุน้ำ

    ฟรีช -  ภูติแห่งธาตุขั้นสูงน้ำแข็ง

    เอริธ - ภูติแห่งธาตุขั้นสูงดิน

    ไรนิ่ง - ภูติแห่งธาตุขั้นสูงธาตุ สายฟ้า

    โฮลี่ – ภูติแห่งธาตุขั้นสูงธาตุแสง

    เคออส – ภูติแห่งธาตุขั้นสูงธาตุความมืด

    วิน – ภูติแห่งธาตุขั้นสูงธาตุลม

                โดยภูติแห่งธาตุทั้งจะอัพระดับตนเองได้นั้นต้องทำการแบ่งค่าประสบการณ์จากผู้เล่นด้วยค่ะ 

                และท่านเป็นผู้แรกที่ได้ครองครองศาสตราสยบใต้หล้า ทางเราขอให้ท่านเล่นเกมสัประยุทธ์ออนไลน์ให้สนุกนะค่ะ

    “ฮว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก”   โอคร้องลั่นไปทั่วบริเวณแห่งนี้หลังจากเปิดดูค่าสถานะตัวละครของเขาแล้วถึงกับแทบลมจับอาจเพราะว่า ในตอนนี้เขามีเลเวลเหลือเพียงแค่ 1 จากการฝึกโหดกับอาชูร่า ซ้ำยังไม่พอไอ้เจ้าแพทใหม่มันยังเล่นตลกกับเขาโดยที่ให้ โทวะกะ  เปอเซีย และ วีนัส ยังกลายเป็นผู้ติดตามของเขาเช่นกัน แต่ทางระบบจะไม่นำค่าประสบการณ์ที่ 3 สาวได้มาแบ่งให้โอคเนื่องจากเลเวลห่างกันเกินไป โดยในตอนนี้เลเวลของ 3 สาวมีดังนี้

    โทวกะ  85

    เปอเซีย  70

    วีนัส  90

    “8+3”

    “กระซิก ๆ”   โอคเดินสะอึ้นไปอย่างเหม่อลอยเพราะในตอนนี้ค่าประสบการณ์ของเขาเบ็ดเสร็จโดยคร่าว ๆ แล้ว มันหารไป 11 เลยทีเดียวเชียว และด้วยรูปแบบที่เปลี่ยนไปของเหล่าอาวุธเทพ ทั้ง 4 ไม่นับทอนฟาเบลดที่กลายไปเป็นง้าว ทำให้เขาที่พอจะชินกับรูปแบบของมันไปแล้วดันต้องเริ่มฝึกใหม่หมดซะงั้น

    “ผั๊วะ”

    “โอ้ยยยยยยยยยยย”   เจ้าตัวดีเดินเหม่อไปนานพอควรกว่าจะรู้ตัวเขาก็ได้เดินชนเข้ากับร่างของหญิงชราคนหนึ่งจนเธอล้มไปซะแล้ว

    “หว๋าขอโทษครับคุณ. . . .เอ่อ....คุณน้า”   โอคไม่กล้าเรียกเธอว่าย่า หรือยายตรง ๆ เพราะกลัวสาวแก่ตรงหน้าจะเคืองเขายิ่งขึ้นไปอีก

     

    “ไม่เป็นไรจ๊ะหลานชาย น้าเองก็ผิดที่เดินเหม่อลอยไปหน่อย”  หญิงชรายิ้มออกมาอย่างใจดี

    “อ่ะแย่แล้วบัตร”  แต่อยู่ ๆ หญิงชรากลับคลำไปทั่วเนื้อตัวเพื่อหาอะไรบางอย่าง

    “แย่แล้ว”

    “แย่แน่ ๆ”

    “บัตรชั้นหาย”   แล้วเธอก็เดินไปทั่วบริเวณนี้เพื่อหาของบางอย่างด้วยท่าทางน่าสงสารยิ่งนัก อาจเพราะด้วยความว่าสภาพของเธอดูทรุดโทรมเอามาก ๆ ก็ได้ คนก่อเรื่องอย่างโอคจึงได้เกิดความรู้สึกเจ็บจี๊ดขึ้นในใจ

     

    “ขอโทษนะครับคุณน้าไม่ทราบว่าคุณน้าทำอะไรหายเหรอครับ” โอคเดินเข้าไปใกล้ ๆ หญิงชราก่อนจะเอ่ยถามขึ้นมา

     

    “บัตรคอนเสริตน่ะพ่อหนุ่ม”

    “เฮ้ออออออออออ”

    “แม่คงไม่ได้พบลูกแล้วล่ะฟ้าใส”  หญิงชราทรุดกายนั่งลงอย่างอ่อนแรงพร้อมกับน้ำใส ๆ ในดวงตาของเธอก็ไหลซึมลงมาจากเบ้าตา

     

    “ฉึกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก”   โอครู้สึกราวกับโดนลิ่มขนาดใจทิ่มลงไปทะลุหัวใจของเขาทันที

    “เอ่อคุณน้าครับ อย่าเพิ่งตัดใจง่าย ๆ”

    “ถ้าเกิดว่าบัตรมันหายเราซื้อใหม่ก็ได้นิครับ”   ในฐานะคนผิดเต็มประตู โอครีบเอ่ยปากจะขอซื้อบัตรชดใช้ให้กับหญิงชรา

                โดยที่เขาไม่รอคำตอบเขารีบพาร่างของหญิงชราไปยัง อาคารเฉพาะกิจที่รับจัดงานกิจกรรมในเมืองนีโอ และด้วยความที่มีทุนเก่าหนาปึ๊กอยู่แล้ว

                แถมเขาไม่ทราบว่าจำนวนไอเทมแปลก ๆ มากมายและจำนวนเงินที่ถูกโอนเข้ามาในบัญชีของเขาทำไมมันเพิ่มขึ้นมาพรวดพลาดแบบนี้เขาก็ไม่ทราบได้ เขาจึงได้แต่เก็บงำข้อสงสัยนี้เอาไว้ในใจเพราะคงเป็นแม่ 3 สาว เป็นแน่ที่หาเงิน + ไอเทมเข้าบัญชีของเขาเช่นนี้

                ด้วยความที่อยากรับผิดชอบเต็มที่โอคจึงได้จองห้อง VIP ไปซะเลย เพราะห้อง ๆ นี้หลังจากที่นักร้องสาวที่แสดงในคอนเสริตจะร้องจบแล้วเธอยังจะมาแวะทักทายแขกในห้องนี้อีกด้วย  แต่เนื่องจากเกมเพิ่งจะเปิดให้บริการได้ไม่นาน ตั๋วที่นั่งรอบนอกต่าง ๆ ก็เต็มไปหมดแล้วจึงเหลือแต่ห้อง VIP นี่แหละที่โอคกับหญิงชรานั่งอยู่

                ในตอนแรกเขาก่ะจะพา หญิงชรา ไปส่งในห้องเฉย ๆ แต่ทว่าเขากลับโดน หญิงชราบอกว่าเธอไม่รู้เรื่องในเกมเลยแม้แต่น้อยและกลัวจะทำอะไรไม่ถูก จึงดึงโอคมาดูด้วย เขาก็ได้แต่เออออตามไปนั่งในห้องพิเศษ

    “เฮ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ”  และยังไม่ทันไรก็ได้มีเสียงโห่ร้องเชียร์ดังกระหึ่มไปทั่วฮอลคอนเสริต เพราะนักร้องสาวสวยนามฟ้าใส ที่เป็นไอดอลวัยรุ่นในขณะนี้ได้ขึ้นมาร้องเพลงแล้ว

                โดยปกติแล้วโอคไม่ใช่พวกเห่อดาราบ้าคนดังอยู่แล้ว เขาจึงปล่อยให้หญิงชราเกาะขอบกระจกดูนักร้องตามสบายส่วนเขาน่ะเหรอ ได้ทำการให้เกียรติศิลปินอย่างเต็มที่ด้วยการนอนหลับคาโซฟาไปแล้ว

                โอคหลับไปนานเท่าไหร่ก็ไม่ทราบได้อยู่ ๆ หญิงชราได้มาสะกิดเขาด้วยท่าทางรีบร้อน เพราะเธอขอตัวออกไปจากห้องแห่งนี้ทันทีโดยที่โอคเองก็ไม่ทันที่จะเรียกห้ามเอาไว้

    “อะไรของน้าแกหว่า บัตรห้องวีไอพีตั้ง 3 แสน”

    “และเห็นคลั่งยัยนักร้องนี่มาก แต่พอนักร้องจะมาเจอปุ๊บก็ดันชิ่งหายไปซะงั้น”  โอคเกาหัวอย่างสงสัยแต่ไม่ทันไรอยู่ ๆ แม่นักร้องคนดังก็เดินเข้ามาในห้องซะแล้ว

     

    “ขอบคุณนะค่ะที่มาอุดหนุนบัตรวีไอพีของฟ้าใส”  นักร้องสาวเดินเข้ามากล่าวขอบคุณโอคที่ได้แต่พยักหน้าหงึก ๆ

    “เอ่อ..............”  ฟ้าใสปกติแล้วเธอมักจะเจอแฟนเพลงของเธอขอจับมือไม่ก็ถ่ายรูปคู่ แต่เธอดันมาเจอกับนายโอคที่ไม่มีท่าทีจะสนใจเธอซักเท่าไหร่แถมยังนิ่งเงียบไม่พูดอะไรอีก ไอ้ครั้นจะเดินออกมาเลยมันก็ไม่ได้ เพราะทางผู้จัดการขอเอาไว้ว่าให้ดุแลแขกที่ซื้อบัตรที่นั่งนี้ให้เต็มที่ตลอดครึ่งชั่วโมง

     

    “อะอ๋อ ๆ”

    “เธอโดนต้นสังกัดกำชับมาซินะ”

    “อืมเอาไงดีล่ะถ้างั้นร้องเพลงสด ๆ ให้ฉันฟังซักเพลงก็ได้”   โอคที่พอจะรู้งานเขากล่าวแบบไม่คิดอะไรมากออกไป

     

    (อะไรกันนายคนนี้  ดันบลัฟเราเฉยเลย)  ฟ้าใสคิดในใจแต่ด้วยภาพพจน์ที่ทางต้นสังกัดให้เธอรักษายิ่งชีพเธอจึงเดินไปหยิบเอาไมค์ลอยมาต่อเข้ากับลำโพงในห้องแห่งนี้ก่อนจะโชว์น้ำเสียงอันไพเราะที่เธอมั่นใจมากออกมา

     

    “ฟี้.....................”

     

    “เอ๊ะเสียงอะไรน่ะ”   อยู่ ๆ ฟ้าใสก็หยุดร้องเพลงเพื่อใช้หูฟังเสียงที่แปลกปลอมที่อยู่ ๆ ดังขึ้นมา แถมมันยังมีท่าทีว่าจะดังขึ้นเรื่อย  ๆอีกด้วย  เธอจึงรีบเดินไปยังบนโซฟาก็พบกับคุณลูกค้ากิตติมศักดิ์กำลังนอนหลับน้ำลายยืด

    (ฟะฟ้าใสอดทนเอาไว้ หมอนี่ก็แค่พวกคนมีเงินที่ไร้สาระเท่านั้นแหละ)  ด้วยสปิริทมืออาชีพก็ไม่ได้ทำให้เธอถ้อถอยแต่อย่างใด เธอจึงได้ทำการซีซอให้กระบือเผือกอย่างนายโอคฟัง  แต่พอเธอร้องเพลงจบไปอีก 3 เพลง เจ้าตัวดีก็ยังไม่มีท่าทีว่าจะตื่นเอาง่าย ๆ อีกด้วย จนเธอถึงกับทนไม่ไหว

    “นี่นาย !!!”  เธอจึงแก้เผ็ดโอคโดยการย่องไปไกล ๆ แล้วตะโกนใส่หูของเขาเต็ม ๆ

                แต่แล้วกลับเกิดสิ่งที่ไม่คาดฝันขึ้นเมื่ออยู่ ๆ นายโอคแทนที่จะตกใจล้มตกโซฟาไปเขากลับสปริงตัวลอยข้ามล่างไปยังด้านหลังของฟ้าใสแล้วจรดฝ่ามือขนาดกันเพื่อแทงใส่ท้ายทอยของเธอทันที

    “แหงะ”   แต่ด้วยความมีสติโอคจึงหยุดมือเอาไว้ทัน แต่คลื่นพลังที่แฝงมากับท่าโจมตีท่านี้จนก่อให้เกิดออร่าของคมกระบี่จาง ๆ ยังไม่จางหายไป 

                และมันก็ประจวบเหมาะกับที่ฟ้าใสหันหน้ามาก็พบกับออร่ากระบีอันคมกริบจ่อไปที่คอหอยของเธอ

     

    “ว๊ายยยยยยยยยยยยยย”

    “นะนายจะทำอะไรย่ะ”   ด้วยความตกใจฟ้าใสถึงกับร้องลั่นออกมาแล้วรีบกระโดดหลบภัยไปยังหลังโซฟา

     

    “อ่า. . . .โทษที ๆ”

    “เผอิญยัยอาชูร่าชอบปลุกแบบโหด ๆ ร่างกายมันก็เลยตอบสนองไปน่ะ”

    “เหะ ๆ”  โอคหัวเราะแห้ง ๆ ออกมาแต่สายตาของฟ้าใสก็ยังจับจ้องไปยังออร่ากระบี่อันคมกริบจนโอคต้องรีบสลายมันทิ้งไป

    “งะงั้นเอาเป็นว่าฉันไปดีกว่าเนอะเพราะอยู่ไปเธอก็จะกลัวฉันมันก็ไม่สนุกแล้ว”

    “อ๋อแล้วก็ ขอโทษนะที่ฟังเพลงเธอแล้วหลับไปอ่ะ”

    “ไอ้ฉันมันก็ไม่ใช่คนที่สันทัดดนตรีเท่าไหร่ด้วยซิ”

    “แต่เสียงของเธอฉันฟังแล้วมันเบื่อ ๆ ง่ะ  เหมือนกับเธอกำลังแสดงบังคับเสียงออกมาโดยที่ไม่ได้ร้องออกมาจากใจเลยแม้แต่น้อย”

    “หว๋าย พูดมากไปแล้วตู”

    “เอาเป็นว่าลาก่อนนะ”   ว่าแล้วนายโอคก็รีบชิ่งออกไปจากห้องแห่งนี้ทันที โดยที่เขาไม่ได้รู้เลยว่าคำพูดของเขาได้ทำให้ ฟ้าใสชักสีหน้าตกใจขึ้นมา

     

    “หมอนี่เห็นไม่ค่อยเต็มแบบนั้น”

    “แต่เขารู้ได้ไงกันนะว่า เรากำลังมีบางอย่างในใจจนไม่สามารถร้องเพลงออกมาได้เต็มที่”

    “ดีล่ะ ชั้นจะต้องตามตัวนายมาให้ได้จะได้ถามให้มันชัด ๆ ไป”  ฟ้าใสกล่าวออกมาอย่างมุ่งมั่นก่อนที่เธอจะเดินจากห้องวีไอพีไป และเริ่มทำการสืบข้อมูลของลูกค้าที่มาเช่าห้องวีไอพีนี้

     

    “ฮะ.............ฮาดเช๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยย”

    “บรื๋อหนาวหง่ะ”   โอคที่หนีออกมาได้ไกลพอควรแล้วเขารู้สึกหนาว ๆ ขึ้นมาวูบวาบไงพิกล ๆ

    “สงสัยอาการแทรกซ้อนจากอาวุธเทพซินะ”  เขากล่าวติดตลกก่อนที่จะเดินไปอีกไม่ไกลอยู่ ๆ ก็ได้มีกลุ่มผู้เล่นชายหน้าโฉด 5- 6 คนมาล้อมดักเขาเอาไว้

     

    “เฮ้น้องชาย”

    “เมื่อกี้พี่เห็นนะน้องชายไปซื้อบัตรวีไอพีเข้าชมคอนเสริตฟ้าใสมาใช่ไหม”

    “แสดงว่ามีเงินเหลือกินเหลือใช้มากซินะ”  ผู้เล่นร่างปึกบึนที่ดูน่าจะเป็นหัวหน้ากลุ่มถามโอคเสียงดัง

    “พอดีพวกพี่เงินขาดมือว่ะ”

    “ไม่ทราบน้องชายจะแบ่งมาให้ซักแสน สอง แสนได้ไหม”   หัวหน้ากลุ่มกล่าวจบลิ่วล้อของมันก็เดินเข้ามาล้อมกรอบโอคซะแล้ว

    “ยิ้มบ้าอะไรของแกว่ะลูกพี่ฉันถามอยู่นะเว๊ย”  แต่เมื่อลิ่วล้อคนหนึ่งเห็นโอคมันเอาแต่ยืนยิ้มหราอยู่มันก็เกิดขัดใจตวาดโอคขึ้นมา

     

    “เปล่าครับพี่ ๆ ทั้งหลาย”

    “ผมแค่ดีใจน่ะที่มีคนมาช่วยทดสอบอาวุธใหม่ของผม”

    “หุหุหุ”

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×