คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Fiction Singular : ผมไม่ใช่นางฟ้า # 3.2
====Fiction มันไม่ใช่เรื่องจริง แต่เราแค่มโนให้มันเป็นอย่างใจอยากนะจ๊ะ======
***********************************************************
NutSin : ผมไม่ใช่นางฟ้า # 3.2
เปลวไฟสีแดงอมส้มลุกวาบขึ้นเหนือแก้วเครื่องดื่มสีสวย มือที่ถือแก้วรับรู้ได้ถึงความร้อนวาบที่เกิดขึ้น ไม่นานเปลวไฟก็ค่อยๆดับวูบลงไป เสียงโห่ร้องจากคนรอบข้างช่วยกระตุ้นให้รู้สึกอยากลิ้มลองสิ่งที่อยู่ตรงหน้า
ใบหน้าสวยหันไปยิ้มให้กับคนอื่นๆในโต๊ะ ก่อนค่อยๆแนบริมฝีปากจรดบนขอบแก้ว ของเหลวอุ่นร้อนถูกส่งเข้ามาในช่องปาก ทั้งขมและหวานในเวลาเดียวกัน แล้วกลืนลงคอยิ่งทำให้ในกายรู้สึกร้อนวาบมากกว่าเดิม
“ซินแกล้งเมายั่วคุณต่างหาก...ไม่รู้เรื่องเลย”
ประโยคสุดท้ายที่เขาได้ยินก่อนที่คนตัวเล็กกว่าจะเอาแรงที่ไหนไม่รู้ลากเขากลับมาที่โต๊ะ
แม้จะไม่ใช่มุ่งตรงมาที่โต๊ะเลยซะทีเดียว .....
เพราะร่างบางแอบหยุดกลางฟลอร์ที่ผู้คนมากมายกำลังเต้นชั่วขณะ แขนเล็กโอบรอบคอนัท และก็เป็นอัตโนมัติไปเองที่มือของเขาก็ไปวางตรงสะโพกสวยนั้น เสียงดนตรีเร้าอารมณ์ให้คนตรงหน้ายักย้ายส่ายสะโพก แม้จะไม่ได้มากมายแต่ก็ทำให้อารมณ์ภายในรุ่มร้อนได้อย่างไม่น่าเชื่อ ผมยาวหยักศกทิ้งตัวพริ้วไหวไปตามแรงโยกของเจ้าของเรือนผม
ภาพตรงหน้าไม่ใช่การเต้นแรงๆแบบที่สาวๆคนอื่นรอบตัวทำ หากแต่เป็นการโยกย้ายที่ออกจะน้อยเสียด้วยซ้ำ น้อยแต่มากในความรู้สึก จนเขาเองต้องฉวยโอกาสตอนคนรอบข้างไม่มีใครสนใจใคร เอามือตัวเองเชยคางคนตรงหน้าแล้วกดจูบไปหนึ่งทีอย่างเกินจะห้ามใจไหว แล้วพอเริ่มครั้งแรกก็เหมือนม้าที่เริ่มออกวิ่งแล้วมันหยุดได้ยาก จมูกโด่งโน้มเข้าไปใกล้หมายจะได้แนบชิดแก้มใสๆนั้น ซินกลับหัวเราะคิกแล้วปล่อยแขนที่โอบรอบคอออกเบี่ยงหน้าหลบทำทีจะเดินหนี แต่มันไม่ง่ายแบบนั้นแขนแกร่งเอื้อมล็อคเอวจากด้านหลังไว้ได้ทัน แรงดึงทำให้ร่างบางเซมาแนบที่อกนัท กลิ่มหอมจากผมยาวที่เขาคุ้นเคยยิ่งทำให้หลงใหลในร่างบางนี้ กดจมูกโด่งสูดกลิ่มหอมไปหนึ่งที คนตัวเล็กหมุนตัวกลับมายิ้มให้ แล้วจุ๊บเข้าที่แก้มตอบกลับมา....
.........ไม่ได้อยากมาที่โต๊ะแล้วนี่ครับ...... พาผมกลับบ้านทีผมคิดถึงบ้านนน......
เสียงเฮรอบข้างดังลั่นเพราะตื่นเต้นที่เห็นนักร้องนำคนสวยเริ่มทำตัวซ่า(แบบที่ไม่เคยทำให้เห็นมาก่อน) นัทได้แต่ยืนมองคนตัวเล็กกระดก B52 เข้าปาก จุดนี้จะห้ามก็คงไม่ทันแล้ว เพราะเขาเองก็เลยจุดที่อยากจะให้ร่างบางเรียบร้อยไปหลายจุดแล้วเหมือนกัน ผลที่ได้คือเขาเองนี่แหละ ที่เป็นคนจุดไฟบนแก้วเหล้าให้ซินเองกับมือ
“เมื่อกี๊ทำไร อย่าคิดว่ากูไม่เห็นนะไอ้เชี้ยนัท” เพื่อนชายเดินเข้ามากอดคอแล้วกระซิบ ทำเอาคนฟังหน้าเหวอที่ถูกจับได้
“นิดนึง” เอ่ยตอบกลับไปเขินๆ แต่สายตาก็ยังจับจ้องดูร่างบางที่ผละแยกไปทิ้งตัวลงนั่งที่โซฟา
“กูเข้าใจ ผู้หญิงยังอาย เป็นกูก็คงทำแบบมึง ฮ่าฮ่า” แล้วเพื่อนตัวดีก็เดินจากไปชงเหล้าต่อ ทิ้งนัทให้ยืนขำหึหึอยู่คนเดียว
เขาไม่รู้หรอกว่าไอ้ความสัมพันธ์ “แบบนี้” มันจะผิดแผกจากสังคมไปหรือไม่ แต่มันเป็นเรื่องของความรู้สึก ความรู้สึกข้างในใจมากกว่า ไม่เคยคิดว่าตัวเองเป็นอะไรที่ต่างจากผู้ชายทั่วไป เขายังชอบมองผู้หญิงสวย แต่แค่คนข้างกายทำให้หัวใจเต้นแรงได้อย่างไม่อาจจะควบคุม เพราะฉะนั้นมันจะผิดอะไรถ้าเขาอยากจะดูแลคนคนนี้
ก้าวขาเข้าไปหยุดตรงหน้าคนที่นั่งทิ้งตัวพิงไปกับเบาะนุ่ม ผมสวยแผ่กระจายไปด้านข้าง คอระหงที่เคยเป็นสีขาวเริ่มแดงเป็นจ้ำๆ ดูจากอาการเครื่องดื่มแก้วล่าสุดนี่น่าจะสร้างปัญหาให้กับคนตัวเล็กอย่างเอาการทีเดียว
นัทค่อยๆเกี่ยวผมที่แผ่กระจายให้เรียบร้อยแล้วนั่งลงข้างๆร่างบาง มือใหญ่จับหัวคนตัวเล็กเอาไว้
“เป็นไงเรา? ”
“ไม่เก่งแล้วอ่ะ ร้อน” เอียงหัวมาซบแขนแกร่งที่โอบอยู่ด้านหลังคอ คิ้วสวยได้รูปขมวดนิดหน่อย เริ่มยกมือขึ้นโบกพัดตัวเอง
“ก็ทำเก่งสั่ง Hot Drink มากิน” มืออีกข้างเอื้อมไปจับผมที่ปรกตรงใบหน้าสวยให้เข้าที่เข้าทาง แล้วแกล้งผลักตรงหน้าผากเบาเบา คนถูกผลักย่นจมูกแล้วขำลงคอ
“วันนี้ค้างคอนโดนัทนะ” เสียงห้าวกระซิบถาม
“รู้นะคิดไรอ่ะ”
“ก็คิดน่ะสิครับ ไปนะ”
“........” อีกคนไม่ยอมตอบว่าอะไรกลับมา
“ยั่วเขาก่อน .. แล้วก็มาทำเฉไฉแบบนี้กี่รอบแล้วเนี่ย”
ใบหน้าสวยหันกลับมามองแวบหนึ่ง ก่อนลุกขึ้นยืนแล้วออกเดิน ทำเอานัทตกใจรีบลุกจะเดินตามไป แต่ก็ต้องแปลกใจว่าที่หมายที่ซินมุ่งไปคือเจ้าของวันเกิด ซินเดินเข้าไปคุยอะไรบางอย่างกับสอง แล้วเริ่มโบกไม้โบกมือให้กับคนรอบข้าง แล้วก็เดินตรงกลับมาที่เขา
“จะกลับแล้วหรอ”
“..........” ร่างบางหยิบกระเป๋าที่อยู่บนโซฟาไม่ตอบอะไร
“โกรธไรป่ะเนี่ย”
“...........” ขาเรียวสวยออกเดินนำหน้าไป ร่างสูงเดินตามไปรั้งข้อมือเล็กเอาไว้ให้อีกคนหยุด
“ซินเป็นอะไร..จะไปไหนเนี่ย”
“ก็เห็นว่าอยากกลับแล้วไม่ใช่หรอ...จะไปไหม...ไม่งั้นซินกลับบ้านตัวเองนะ”
...........หวานแล้วครับกู.................
“นัทไหน..บ..บ...อืออ..บอกว่า..จ..จะ”
เสียงขาดห้วงเพราะริมฝีปากถูกอีกคนบดเบียดเอาไว้ให้ยากจะสามารถเอ่ยอะไรออกมาได้ แผ่นหลังบางทิ้งน้ำหนักลงบนเบาะหลังมีอีกร่างหนึ่งคร่อมอยู่ด้านบน มือเล็กพยายามดันอกกว้างให้ห่างออกจากตัวแต่ก็ยากเหลือเกินเพราะอีกคนยังคงสนุกกับการลิ้มรสจากริมฝีปากของเขาอยู่ แขนใหญ่เท้าเบาะเอาไว้ข้างหนึ่งส่วนอีกข้างสอดโอบรัดเอวคนตัวเล็กเอาไว้
ประตูรถยังไม่ได้ถูกปิดดีเสียด้วยซ้ำ แต่อารมณ์ภายในมันมาก่อนเรียกร้องให้เริ่มบรรเลงตั้งแต่ตรงนี้ ตรงลานจอดรถคอนโดหรูกลางใจเมือง
........ก็ใครกันล่ะครับยั่วไม่เลิก.....
หลังจากออกมาจากผับนัทก็โทรให้คนรถที่บ้านมาเอารถของซินกลับไปไว้ที่บ้านตัวเองก่อน แล้วก็รีบขึ้นรถหมายจะมุ่งตรงมายังคอนโดของเขาเอง คอนโดนี้เพิ่งจะซื้อมาได้ไม่นาน มันเป็นเงินก้อนที่เขาได้มาจากการเป็นศิลปินครั้งแรก น้อยคนที่จะรู้ว่าบางทีเขาก็ไม่ได้กลับบ้านแต่มาอยู่ที่คอนโดแทน และคอนโดนี้ก็เป็นสถานที่ที่ “คนพิเศษ” เท่านั้นที่เขาอยากจะพามา
“ร้อน..เร่งแอร์หน่อย” เสียงเล็กเอ่ยออกมาพร้อมๆกับเอื้อมไปปรับช่องแอร์ให้หันมาตรงกับตัวเอง
คนขับรับคำสั่งแล้วก็เร่งแอร์ให้ แต่ดูจะไม่ช่วยอะไรนัก เพราะร่างบางที่นั่งอยู่ข้างๆเริ่มปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตตัวนอกออก แล้วก็ถอดออกอย่างไม่แคร์อีกคนที่นั่งอยู่ข้างๆ เหลือเพียงเสื้อกล้ามสีดำตัวเดียวที่ปกคลุมผิวกายขาวๆนั้น
รถคันงามจอดลงข้างทางกะทันหัน....
“จอดทำไม?..อ๊ะ!”
พูดจบก็ถูกโน้มคอเข้าไปหาใบหน้าหล่อคม นัทบดขยี้ปากตัวเองลงบนกลีบปากนั่นอย่างโหยหา ยังได้รสหวานฝาดๆของแอลกอฮอล์จากลิ้นอุ่นๆโพรงปากค่อยๆเผยอเปิดออกรับลิ้นที่รุกรานอย่างเต็มอกเต็มใจ เสียงครางในลำคอของซินยิ่งทำให้นัทบดบี้อย่างหนักหน่วง จนอีกฝ่ายเคลิ้มตามและจูบตอบมาอย่างร้อนแรง
แต่กลับเป็นนัทที่ผละออกมาจากกลีบปากสวยก่อน โดยที่อีกคนจะไม่เต็มใจเท่าไรนัก ใบหน้าหล่อยิ้มจ้องมองหน้าคนสวยที่ตอนนี้หยาดเยิ้ม ริมฝีปากเจ่อแดงอย่างเห็นได้ชัด และพยายามโน้มให้เขาเข้าไปจูบต่อ แต่เขาไม่ยอม...
“รู้ซะบ้างว่าโดนยั่วมันเป็นยังไง”
แล้วก็หันกลับไปออกรถอีกครั้ง คนนั่งอยู่เบาะข้างจิ๊ปากออกมาเบาเบาแต่กลับยิ้มออกมาอย่างเขินๆ
“จะสู้หรอ”
ไม่ได้พูดเท่านั้น จบคำมือสวยก็วางลงตรงหน้าขาเจ้าของรถ ...
และเลื่อนลูบไล้ขึ้นสูงเข้าไปใกล้จุดอ่อนไหว แม้ไม่สัมผัสโดยตรง แต่ปลายนิ้วเรียวก็จงใจเฉียดผ่านให้คนถูกกระทำขนลุกซู่...
.........เพราะงี้แหละ ลานจอดรถก็ต้องโดนครับ.....
“ขึ้นห้อง..ก...ก่อนได้ไหม”
อีกคนเอ่ยออกมาเสียงกระเซ่าเพราะสัมผัสจากลิ้นสากที่ลากลิ้มอยู่ตรงหน้าท้องแบนราบของเขา
แม้ความจริงแล้วสัญชาตญาณดิบในตัวจะอยากอยู่ตรงนี้ให้ “เสร็จ” ก็ตาม
“จะขึ้นห้องน่ะ..เดินไหวหรอ” มือใหญ่จับตรงส่วนอ่อนไหวของร่างที่ตนเองคร่อมอยู่ ทำเอาขาเรียวสวยบิดเกร็ง
“นัทอ่ะ!..ออกไปก่อนเลย” แล้วออกแรงดันให้อีกคนพ้นออกจากกาย
“ไปก็ได้ ..แต่ขออีกที”
ใบหน้าคมโน้มเข้าไปใกล้ก่อนส่งลิ้นร้อนๆของตัวเองลากผ่านปุ่มสีชมพูที่ชูชันล่อใจ
“อือออ”
นัทยิ้มกริ่มหลังได้ยินเสียงครางของอีกคน มือใหญ่ค่อยๆจัดการดึงเสื้อกล้ามที่ถูกถกล่นขึ้นไปกองเหนืออกให้ลงมาปกปิดผิวกายของร่างบาง แล้วประคองอีกร่างให้ลุกขึ้นนั่งอย่างทุลักทุเล แต่ก่อนถอยตัวออกไปมือใหญ่ก็แกล้งปลดกระดุมกางเกงคนตัวเล็กออกจนหมด แล้วลงจากรถมายืนรอที่หน้าประตู
“ไอ้นัท! ! ”
.....คืนนี้....ผมเป็นใหญ่นะครับ... ;))
*************************************
P.K.M. Talk >>> จริงๆอยากแต่งตอนขึ้นคอนโดต่อนะคะ แต่ว่า กลัวโดนแบน รอเราเป็นรุ่นใหญ่ใจนิ่งก่อนจะหาลู่ทางในการลง 555 และถ้าสังเกตฟิคเราเริ่มสั้นลงเรื่อยๆ เพราะปั่นไม่ทัน แหะๆ
คดีพลิกนะจ๊ะตอนนี้ พี่นัทชนะเฉ๊ยยย นี่อารมณ์ดีนะเลยยอมให้คุณนัท ~~ ในบ้านคุณเขาเป็นใหญ่ต้องเชื่อเขาหน่อยยย
ส่วนตัวพอมาอ่านๆดูแล้วค้นพบว่า ตัวเองหื่น =,.= ทำไมฉันเอะอะจะให้เขาได้กันตลอด
ก็ช่วยไม่ได้ ชีวิตจริงเขาไม่มาทำให้ฉันดู ฉันก็มโนเอาสิ .... (สวยๆ)...
สุดท้ายนี้ขอบคุณที่ยังคงติดตามฟิค Otop ของเรานะค๊าาา ~~ จ๊วบบบบ
ปล. ฉันเกลียดวันพรุ่งนี้! (พูดลอยๆ )
ความคิดเห็น