คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Fiction Singular : ผมไม่ใช่นางฟ้า # 3.1
**********************************
NutSin : ผมไม่ใช่นางฟ้า # 3.1
แสงไฟวูบวาบกระพริบแสงสีสลับไปมา เสียงเพลงดังกระหึ่มสร้างบรรยากาศครื้นเครงทำให้ผู้คนมากมายลุกขึ้นมาโยกย้าย ดีเจหนุ่มกำลังสแคลชแผ่นบิวต์อารมณ์ให้เข้ากับจังหวะเพลงได้ดีทีเดียว ความมืดของแสงที่น้อยเหลือเกินทำให้ดวงตาคู่สวยต้องเพ่งมองทางอย่างตั้งใจ
เมื่อมองเห็นคนที่ตนเองกำลังตามหาอยู่ริมฝีปากสวยก็หลุดยิ้มออกมาอย่างดีใจ เพราะคนที่เยอะขนาดนี้นึกว่าจะหาไม่เจอเสียแล้ว ร่างบางแทรกกายผ่านผู้คนที่เบียดสีกันเต้นสนุกสนานไปกับจังหวะที่เร่าอารมณ์มุ่งตรงไปยังเป้าหมาย
“อ่าว ชนแก้ววว !” เสียงร้องของเจ้าภาพงานเรียกให้เพื่อนๆที่มาร่วมฉลองวันเกิดชนแก้วแสดงความยินดี
ใบหน้าหล่อเข้มนั้นก็เป็นหนึ่งในวงสังสรรค์ด้วยเช่นกัน มือใหญ่ยกแก้วเครื่องดื่มสีอำพันขึ้นกลางอากาศกระทบกับแก้วใบอื่นๆ แขนอีกข้างกอดคอเพื่อนรักเอาไว้แล้วหัวเราะร่าอย่างอารมณ์ดี พลางเหลือบไปเห็นร่างบางที่คุ้นตาในมุมที่ไกลออกไป นึกไม่เชื่อสายตาตัวเองว่ามองผิดไปหรือเปล่า นัทวางแก้วเหล้าลงบนโต๊ะแล้วขยับไปในองศาที่มองเห็นชัดเจนมากขึ้น จนมั่นใจว่าไม่ผิดแน่
“เฮ้ย ! มาไงวะเนี่ย !! ”
ร่างสูงรีบปรี่ออกจากวงเพื่อนไปยังร่างนั้นที่เหมือนจะยังมองไม่เห็นเขา และกำลังพยายามเบียดเสียดกับคนอื่นๆรอบตัวอยู่
คนตัวเล็กชะเง้อตัวขึ้นมองไปยังเป้าหมายอีกครั้งแต่คราวนี้กลับมองไม่เห็นคนที่เขาตามหา คิ้วสวยขมวดด้วยความสงสัย แต่ก็ยังคงตั้งใจจะเดินไปยังโต๊ะนั้นที่มีคนที่เขาจำหน้าคร่าตาได้บ้างอยู่ดี
“ขอโทษฮะ ขอทางหน่อยฮะ” เสียงเล็กร้องบอกคนที่ยืนขวางทางอยู่ข้างกาย แต่ดูจะไม่มีใครสนใจเสียงของเขาเท่าไร ก็เสียงเพลงดังลั่นขนาดนี้ถ้าไม่กระซิบที่ข้างหูก็คงจะแทบไม่ได้ยินอะไร เริ่มถอนหายใจออกมาแรงๆอย่างเหนื่อยใจ แล้วอย่างนี้จะไปถึงโต๊ะนั้นสักทีไหม
“เห้ย!” ร้องเสียงหลงออกมาเพราะรู้สึกถึงสัมผัสของใครบางคนที่เข้ามาจับข้อมือของเขาเอาไว้ ปฏิกิริยาอัตโนมัติสั่งให้รีบชักมือกลับก่อนหันหน้าควับกลับไปมองยังที่มาของมือนั้น
“นัท! ”
ใบหน้าสวยยิ้มกว้างอย่างดีใจเมื่อเห็นมาคนที่จับข้อมือเขาอยู่นั้นคือใคร แต่อีกคนไม่ได้ตอบว่าอะไรแล้วดึงเขาเข้าไปใกล้ตัว นัทจับให้ซินมายืนตรงด้านหน้าของเขาเอาไว้ แผ่นหลังบางแนบกับอกกว้าง มือใหญ่จับไหล่ทั้งสองข้างของซินเอาไว้ แล้วค่อยๆดันตัวคนตัวเล็กให้เดินข้างหน้า รอบข้างมีคนเต้นแออัดเซไปมาอย่างไม่มีใครสนใจใคร แขนใหญ่รีบโอบอ้อมไหล่เล็กมาด้านหน้าเพื่อกันไม่ให้คนนั้นเซเข้ามาโดนตัวร่างบาง ทุลักทุเลพอตัวกว่าที่ทั้งคู่จะมาถึงโต๊ะ
“อ่าวซิน ไม่เห็นบอกว่าจะมางานเรา ไอ้นัทเซอร์ไพรซ์กูหรอวะมึง” เจ้าของวันเกิดร้องเสียงดังอย่างยินดีเมื่อเห็นว่านัทพาใครกลับมาที่โต๊ะด้วย เพื่อนๆที่อยู่ร่วมโต๊ะต่างก็โห่ร้องออกมาอย่างสนุกสนานเฮฮา
“เราเอาของขวัญมาให้” ใบหน้าสวยยิ้มหวานตอบกลับไปพร้อมยื่นถุงของขวัญไปให้
“ขอบคุณมากๆ มาๆนั่งก่อน ดื่มไรไหม” เจ้าของงานเตรียมหยิบแก้วแล้วถาม
“เอาอะไรก็ได้ วันเกิดสองทั้งที จัดมาเลย”
“เอาจริงป่ะ มอมเหล้านักร้องเว้ยเห้ยวันนี้” ว่าแล้วก็คีบน้ำแข็งลงใส่แก้ว แต่ก็ต้องชะงักเพราะโดนอีกมือหนึ่งจับห้ามเอาไว้
“เดี๋ยวกูชงเอง”
“โอ่วว มาโหดเว้ยมึง อ่ะๆตามสบายนะซินนะ” สองตบไหล่ซินเบาเบาอย่างเป็นกันเอง แล้วเดินไปคุยเล่นกับเพื่อนคนอื่นๆต่อ
“มาไงเนี่ย?” ยิงคำถามทันที
“ขับรถมา”
“ขับรถมา !! เห้ย !ขับมาเองไมวะ” วางแก้วลงบนโต๊ะด้วยความตกใจ เริ่มไม่ค่อยสบอารมณ์กับการมาของอีกคนหนึ่งแล้ว
“ก็ดึกแล้วจะให้ป๊าขับมาหรอไง” ซินหัวเราะลงคอราวกับเป็นเรื่องตลก แตกต่างจากอีกคนที่ทำราวกับจะตายเอาให้ได้
“ก็โทรให้นัทไปรับดิวะ ตอนคุยโทรศัพท์ทำไมไม่บอก” พยายามตะเบ็งเสียงแข่งกับเสียงในร้าน
“มาแบบนี้แหละ เผื่อเจอคุณอ่อยสาวไง” ยิ้มสวยคืนไปให้อย่างอารมณ์ดี
“ดื้อนักวะซิน!”
“เราจะได้กินไหมนี่น่ะ ไม่งั้นชงเองนะ”นิ้วสวยจิ้มๆชี้ไปยังแก้วที่วางอยู่บนโต๊ะ นัทถอนหายใจอย่างเอือมๆคนเฉไฉเก่งข้างตัวเขาแล้วจำใจหยิบแก้วขึ้นมาอีกครั้ง
มือใหญ่คีบน้ำแข็งใส่แก้วจนเต็ม เทน้ำแดงลงไปในแก้ว แล้วส่งให้ร่างบาง
“อะไร ทำไมไม่ผสมให้เรา” ซินขยับหน้าเข้าไปใกล้แล้วเอ่ยถาม
“ไม่เอา กินนี่แหละ”
“ซินกินได้” มือสวยเอื้อมไปหยิบขวดเหล้าที่มุมโต๊ะมาหมายที่จะเทลงไปในแก้วน้ำแดงของตัวเอง แต่ก็ถูกอีกคนเอาแก้วยกหนีไปก่อน นัทหันมาทำหน้าเข้มใส่คิ้มขมวดมุ้น
“นิดเดียว” บอกคนทำหน้าดุอีกครั้งเพื่อย้ำให้รู้ว่าเขาเองมีสติ รู้ว่าตัวเองกำลังทำอะไร
“อย่ากินเลยสั่งอย่างอื่นเหอะ” นัทยังคงไม่ยอมคืนแก้วให้แล้วดึงขวดเหล้าในมือซินกลับไปวางในมุมที่ไกลออกไป ระยะที่กะไว้แล้วว่าซินหยิบไม่ถึงแน่ๆ
ใบหน้าสวยขมวดออกมานิดหน่อย แต่ก็หลุดยิ้มขำในความเป็นห่วงจนเกินเหตุของนัท
เขาเข้าใจว่าอีกคนคงเป็นห่วงจึงไม่อยากให้เขากินเหล้า แต่เขาไม่ใช่เด็กสาวอ่อนต่อโลกขนาดนั้น
จริงอยู่ที่ว่าเขาไม่ชอบการมาเที่ยวผับกลางคืนแบบนี้ นั่นเพราะคนเยอะทำให้อึดอัด อายุก็เท่านี้แล้วใช่ว่าเขาจะไม่เคยออกมาเที่ยวกับเพื่อนๆ แต่ส่วนใหญ่จะเป็นตามร้านที่ให้นั่งดื่มชิลๆมากกว่า อาจจะไม่ได้บ่อยเท่ากับแก๊งค์เพื่อนของนัท แต่ก็ไม่ได้เป็นเด็กอนามัย(แบบที่หลายๆคนคิด) มันก็เป็นธรรมดาของชีวิตคนปกติที่ต้องมาสังสรรค์บ้าง เพราะฉะนั้นเรื่องการดื่มไม่ใช่ปัญหาสำหรับเขา
“โอเค สั่งอย่างอื่นก็ได้”
เมื่อคนตัวเล็กทำท่าใจอ่อน นัทก็ยิ้มออกมาได้แล้วรีบชูไม้ชูมือเรียกพนักงานที่ใกล้ที่สุดให้มารับออเดอร์
“เดี๋ยวสั่งเอง ไปคุยกับเพื่อนเถอะ ” เอามือแตะหลังคนข้างกายเบาเบา เป็นเชิงบอกว่าไม่ต้องเป็นห่วง
นัทพยักหน้าแล้วหันไปคุยกับเพื่อนคนอื่นๆต่อ
มือสวยรับเมนูของทางร้านมาดูแล้วกระซิบสั่งพนักงาน ก่อนหันมานั่งคุยเล่นกับเพื่อนที่อยู่ในโต๊ะที่ตัวเองรู้จัก แม้จะคุยรู้เรื่องบ้างไม่รู้เรื่องบ้างก็ตามเพราะเสียงดังเหลือเกิน หลายคนในโต๊ะดูท่าจะกรึ่มๆกันหมดแล้ว อีกมุมนึงของโต๊ะพากันชวนไปเต้นกระจายตรงฟลอร์ ซินยิ้มหัวเราะชอบใจในความรั่วของเพื่อนๆนัท
ไม่นานพนักงานหนุ่มก็เดินมาที่โต๊ะพร้อมถาดในมือ แก้วสวยถูกวางตรงหน้าร่างบาง ทุกคนในโต๊ะหันกลับมามองเป็นตาเดียวกันรวมทั้งนัทด้วยที่ถึงขั้นสำลักเครื่องดื่มที่อยู่ในมือ
“On the rock !! ”
นัทร้องออกมาเสียงหลง วางแก้วตัวเองลงบนโต๊ะอย่างรวดเร็ว ก่อนรีบทำท่าจะแย่งแก้วเหล้ามาไว้ที่ตัวเอง แต่ก็ไม่ทันเสียแล้ว คนสวยของเขาหยิบแก้วออกไปก่อน แถมด้วยรอยยิ้มเยาะเย้ยกลับมาให้
“ก็ไม่ชงให้เราเอง” จบคำก็กระดกเหล้าเข้าปาก ยักคิ้วกลับมาให้อีกต่างหาก
“มึงเล่นผิดคนแล้วนัท ฮ่าฮ่า”
เพื่อนที่อยู่บนโต๊ะพูดแซวออกมาเสียงดังเมื่อเห็นท่าราวจะเป็นลมของพ่อมือกีต้าร์ หนำซ้ำยังไม่มีใครห้ามนักร้องนำของเขาอีกด้วย กลายเป็นว่าร้องเฮกันลั่นที่เห็นซินมาแปลก เจ้าของวันเกิดร้ายสุด เรียกพนักงานมาบอกขอสั่งเหล้าคุณภาพสูงมาอีกขวดเพื่อเติมในซินโดยเฉพาะอย่าได้หยุด นัทแทบอยากจะล้มโต๊ะใส่ไอ้พวกเพื่อนของตัวเองที่นอกจะไม่ช่วยแล้วยังป่วนอีก
..........เมาเมื่อไร ได้กุมขมับแน่กู..........
ผ่านไปแล้วห้าแก้ว On The Rock ห้าแก้ว ! ปริมาณแอลกอฮอร์มันไม่ใช่น้อยๆนะครับ !
ผิวขาวบนแก้มใสแปรเปลี่ยนเป็นสีแดงระเรื่อ ดวงตาที่ปกติก็ว่าหวานอยู่แล้วตอนนี้เยิ้มราวน้ำเชื่อม เสียงเล็กๆหัวเราะชอบใจแล้วเริ่มคุยจ่อกับคนอื่นแบบที่ถ้าปกติคงไม่มีทางทำ
แขนแกร่งยกอ้อมหลังไปพาดไว้ที่โซฟาด้านหลังร่างบาง อารมณ์อยากจะจิบเหล้าของนัทไม่เหลืออยู่แล้ว ยิ่งอยู่ในนี้นานเท่าไรก็ได้แต่ต้องมาคอยห่วงคนข้างๆ ที่ไม่ว่าใครจะส่งแก้วอะไรให้ก็จับเข้าปากไปหมดจนเขาเองก็ไม่รู้ว่าหมดไปกี่แก้วแล้ว นึกหงุดหงิดในใจหนักกว่าเก่า
“รู้แล้วว่าเก่ง พอเหอะ” เอามือแตะที่เอวบางเพื่อเรียกให้อีกคนหันมาฟังที่ตัวเองพูด
“อะไรนะ!” เอียงหูเข้ามาใกล้ปากคนพูด
“บอกว่าพอได้แล้ว รู้แล้วว่าเก่งครับ!”
“ฮ่าฮ่า ช่ายย” หัวเราะร่วนออกมา ตาเยิ้มๆนั้นมองตอบกลับมา ใบหน้านัทเริ่มร้อนผ่าว แม้จะไม่ชอบให้ซินกินเหล้า แต่ก็ต้องยอมรับว่าภาพตรงหน้าก็ทำให้ใจเต้นไม่เป็นส่ำ
ไม่ใช่ว่านัทไม่เคยเห็นซินเวลากินเหล้า รู้จักกันมาก็หลายปีก็มีบ้างที่ดื่ม แถมเจ้าตัวเล็กนี่ไม่ใช่ประเภทคออ่อนปวกเปียกเสียด้วย กินเหล้าได้เยอะอย่างไม่น่าเชื่อ เรียกได้ว่าอย่าเผลอไปท้าดวลเหล้า คุณจะได้แพ้หน้าหวานๆลวงตานี้อย่างไม่รู้ลืม
.......แล้วหลังจากดื่มไปเยอะนั่นแหละปัญหา.......
“น้องขอ B52 แก้วนึง”
เสียงเล็กที่ตะโกนสั่งพนักงานทำให้นัทหลุดออกจากภวังค์ ตาโตร้องออกมาเสียงหลง
“เห้ย! !”
........มันไปเชี่ยวชาญเรื่องเหล้าขนาดนี้มาจากไหนวะ..........
แขนแกร่งรีบโอบรอบเอวคนข้างกายแล้วพยุงตัวให้อีกคนลุกขึ้นตามแรงของเขา
“มาคุยกันก่อนเลยซิน” นัทกระซิบเสียงเข้ม จนทำให้คนที่กำลังเฮฮาอยู่นั่นโอนอ่อนยอมลุกตามอีกคนไป
ยืนขึ้นได้ร่างบางก็แอบเซเล็กน้อย แต่ก็รีบโบกไม้โบกมือว่ายังไหวๆกับทุกคน
.......หึหึ....ผู้ชายแบบนัทนี่............
“ใครเขาสอนให้เรารู้ดีสั่งเหล้าได้ขนาดนี้เนี่ย?”
นัทเปิดประเด็นทันทีเมื่อมาถึงลานจอดรถ แต่มือใหญ่ก็ยังคงจับแขนเล็กไว้กลัวอีกคนเซล้มไปเสียก่อน
ร่างบางเริ่มดูเอนโงนเงน มือสวยจับไหล่จนตัวสูงเอาไว้เพื่อพยุงตัวเอง
“ไม่เห็นต้องมีคนสอนเลย”
พูดตอบกลับไปทั้งๆที่ตาตัวเองหลับพริ้ม ริมฝีปากสวยยิ้มออกมาเหมือนคนละเมอ แล้วแขนเล็กก็สอดเข้าใต้วงแขนของนัทเอาหน้าตัวเองซุกลงตรงไหล่คนตัวใหญ่กว่า ทำเอาคนถูกกอดต้องรีบมองซ้ายมองขวาว่ามีคนอยู่แถวนั้นไหม
..........เอาแล้วไง....กูว่าแล้ววว...
“กลับบ้านเลยนะเดี๋ยวไปเอากระเป๋าก่อน รอในรถนะ” นัทประคองร่างอีกคนเอาไว้ รีบควานหากุญแจรถออกมาจากกระเป๋ากางเกงตัวเอง
“ไม่เอา ยังไม่ได้เต้นเลยยยย” เสียงอู้อี้เพราะยังไม่ยอมเลิกซุกไซ้ที่ไหล่กว้าง และดูจะไม่ยอมหยุดแค่นั้น
กลีบปากสวยเริ่มซุกซนพรมจูบตรงไหล่คนในอ้อมแขน
“เต้นไรเล่า ไม่เอาแล้ว กลับบ้านเห๊อะ เมาแล้วคุณอ่ะ”
เปิดประตูรถได้ก็พยายามจับร่างบางให้เข้าไปนั่ง ถึงแม้จะต้องยอมรับจากใจจริงว่าไอ้การนัวเนียเกินงามของซินตอนนี้น่าจับกดลงไปมากกว่าพยายามให้นั่งก็ตาม
“ใครเมา” รีบเถียงออกมาเสียงแข็ง
“คุณนั่นแหละ สร่างเมาเมื่อไรได้อายตัวเองแน่”
............หึ ..หึ.....
ริมฝีปากสวยยกยิ้มเจ้าเหล่คืนกลับไปให้
“เราแกล้งเมายั่วคุณต่างหาก ไม่รู้เรื่องเลย..!”
ว่าแล้วก็แทรกตัวเดินออกมาจากรถ คว้ามือคนตัวใหญ่กว่าแล้วลากให้เดินเข้าไปข้างในผับชนิดที่ปิดประตูรถแทบไม่ทัน
.........ไม่ต้องนอนกันแล้วครับ..........
To Be Con...... 3.2
**********************
P.K.M Talk >>> มันมีต่อนะจ๊าาาาา ~~~~ แยกออกเป็นสองPart เพราะ ... เพราะยาวไปกลัวคนอ่านเบื่ออออ ฮ่าฮ่า
เอาล่ะเราเริ่มจะหนักข้อไปกันใหญ่แล้ว คาแรกเตอร์พี่ซินเรื่องนี้เสี่ยงโดนสาปมาก 5555
เห็นหลายคนบ่นว่าเบื่อหญิงสาวนางนั้นมาก ตอนนี้เลยกะว่าจะเอาให้ลืมนางไปชั่วขณะ มุ่งตรงสู่ด้านมืดของชีวิตกันเถิดดด
ส่วน B52 คืออะไรนั้น หลายคนที่เข้าที่อโคจรบ้างคงพอรู้ แต่ถ้าไม่รู้ก็มีเฉลยในตอนต่อไปนะคะ (จะลีลาลวดลายทำไม!!)
...สุดท้ายนี้ ต้องกราบขอบคุณที่แวะเวียนเข้ามาอ่านฟิค Otop ของเรานะคะ รักน้อยๆแต่รักนานๆนะค๊าาา เตร๊งเตรงเตร่งเตร๊งงง~~~~ ......
ความคิดเห็น