คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Fiction Singular : ผมไม่ใช่นางฟ้า # 2.1
== Fiction แปลว่าไม่ใช่เรื่องจริงนะคะ เป็นเพียงจินตาการค่ะ โอเคนะตัววว ==
++++++++++++++++++++++++++++++
NutSin : ผมไม่ใช่นางฟ้า # 2.1
นิ้วเรียวกดปุ่มเรียกลิฟท์แล้วชักมือกลับมากอดอกเอาไว้ ผมยาวสลายที่มักปล่อยออกงานถูกรวบเอาไว้กลางหลัง ดวงตาคู่สวยถูกบดบังด้วยแว่นกันแดดสีชา ขาเรียวกระดิกเล็กน้อยตามจังหวะเพลงที่ตัวเองฟังคลออยู่จากเครื่องไอโฟนคู่กาย เมื่อลิฟท์เปิดออกก็แทรกตัวผ่านประตูเข้าไปอย่างไม่รีบร้อน กดเลขชั้นปลายทาง
“เดี๋ยวค่ะ ไปด้วยค่ะ!” เสียงหญิงสาวร้องเรียกออกมา พร้อมๆกับเผยร่างที่วิ่งมาอย่างสุดกำลัง สองมือหิ้วของเต็มไปหมด ซินกดเปิดลิฟท์ให้อีกคนเข้ามาได้ทัน
“ขอบคุณค่ะ อ่าวพี่ซิน! ”
“อ่อ ผมดัด”
“หนูชื่อแอม โถ่แค่นี้ก็จำไม่ได้ ฮ่าฮ่า”
“นิดนึงพี่สมองปลาทอง” ซินยิ้มกลับไปให้อีกคนในลิฟท์
แอมคือพนักงานที่ทำงานอยู่ในโซนี่ เป็นหนึ่งในทีมงานที่คอยดูแลศิลปินเวลาที่เข้ามาทำงานที่บริษัท หลายครั้งที่เขาได้พูดคุยกับน้อง จริงๆแล้วน้องออกจะปลื้มนัทมากกว่า แต่ก็เข้ามาคุยเล่นกับเขาบ่อยๆ มีครั้งหนึ่งน้องเคยมาขอให้เขาสอนวิธีการเซตลอนผม และนั้นก็คือที่มาของการเรียกน้องคนนี้ว่า “ผมดัด” ^^
“วันนี้มาคนเดียวหรอคะ พี่นัทอ่ะพี่”
“เดี๋ยวตามมา สงสัยยังไม่ตื่น แล้วนี่เราหิ้วอะไรเยอะแยะ”
“ของกินให้พวกพี่น่ะแหละ วันนี้มีคนเข้าออฟฟิศหลายวงอยู่”
“อ่อ...ไม่ยักรู้” ซินพยักหน้ารับฟังมา
จริงๆเขากับนัทก็เข้ามาที่ตึกบ้าง แต่จะมาบ่อยเอาช่วงนี้เพราะเป็นช่วงที่กำลังซุ่มเตรียมเพลงอัลบั้มสอง ก็มีได้พบปะทักทายวงอื่นบ้างบางครั้งถ้าตารางเวลาตรงกัน แต่ก็ไม่มาก อย่างที่รู้เขากับนัทออกจะเขินๆไม่ได้สนิทกับใครมากมาย
RR RR ~~
เสียงโทรศัพท์ของแอมดังขึ้น แต่ด้วยของพะรุงพะรังทำให้สาวเจ้าพยายามหยิบโทรศัพท์ออกมาอย่างยากลำบาก
“มาพี่ช่วยถือ” ซินเอื้อมมือไปหยิบของในมือมาไว้ที่ตัวเอง
“โอ๊ะ ขอบคุณค่ะ” แอมรีบขอบคุณแล้วรับสายโทรศัพท์ พอดีกับที่ถึงชั้นที่เขาทั้งสองต้องลงพอดี ซินเดินนำออกมาก่อน
“เดี๋ยวเอาไว้ในห้องแม่บ้านนะ” หันไปพูดกับคนที่กำลังเจรจากับปลายสายอยู่ หญิงสาวพยักหน้ารับแล้วพนมมือขอบคุณอีกครั้ง
ร่างบางค่อยๆวางของกินต่างๆไว้บนโต๊ะ แอบส่องเล็กน้อยว่าวันนี้มีอะไรให้กินบ้าง ของกินเยอะจริงสงสัยคงจะมีคนเข้าบริษัทเยอะอย่างน้องว่า...
“แหนะๆจะแอบขโมยกินก่อนหรอ” เสียงแซวทำเอาคนตัวเล็กสะดุ้งแล้วหันกลับไปยิ้มแป้นให้คนที่เดินตามเข้ามา
“ก็เราบอกของกินพี่ พี่ก็ส่องไงว่ามีไรให้กิน”
“หลายอย่างเลย กินแซนวิชกับโกโก้ไหม เดี๋ยวแอมเอาไปให้”
ใบหน้าสวยยิ้มคืนไปให้พร้อมพนักหน้างึกงัก ก็เมื่อเช้าเขารีบออกจากบ้านมาไม่ได้ทานอะไรออกมาก่อน
ได้อะไรลองท้องระหว่างรอนัท(อีกนาน)ก็คงดี
“ค่ะ เดี๋ยวแอมเอาไปให้นะ พี่ซินนี่ดีเนอะไม่เรื่องมาก ไม่เหมือนใครบางคน”
“.......” จริงๆก็อยากรู้นะ แต่ไม่ถามดีกว่าเสียมารยาท
“ทำมาเป็นไฮโซ เรื่องมากหาไรให้ก็ไม่ยอมกิน คอยดูสิวันนี้ต้องได้ให้แอมวิ่งไปซื้อใหม่!” หญิงสาวยังคงบ่นต่อไปพลางจัดเตรียมของอย่างอื่นออกจากถุง
ซินไม่ได้ตอบว่าอะไร ทำได้แค่ยิ้มคืนไปให้ จริงๆพอจะเดาได้แล้วว่าหมายถึงใคร..
น้องคงรู้ว่าเราเองก็ไม่ชอบคนนี้ แต่ก็ไม่อยากพูดอะไรมาก ไม่ดีต่อหลายๆฝ่าย
.....ไม่ชอบก็ไม่ได้หมายความว่าต้องแสดงออกเสมอไปนี่เนอะ.....
..............เรามีวิธีของเรา.................
ซินขอตัวแยกออกมาก่อนแล้วเข้าไปนั่งรอในห้องนั่งเล่น ตอนนี้ยังเช้าอยู่จึงยังไม่มีใครมามากนัก กว่าพี่ๆแบ็คอัพกับนัทจะมาก็คงสายๆ ขาเรียวยกขึ้นไขว่ห้างในท่าที่ตนเองนั่งสบาย ถอดแว่นกันแดดออกเหน็บไว้ที่คอเสื้อ มือสวยเอื้อมไปหยิบสมุดเล่มเล็กออกมาจากกระเป๋า ควานหยิบดินสอคู่ใจออกมาด้วย
เวลาเงียบๆแบบนี้ก็ทำให้ได้คิดอะไรเยอะแยะ เขาเริ่มต้นขีดเขียนไปตามอารมณ์ ยิ้มออกมาบ้างบางครั้งเมื่อได้ไอเดียแต่งเพลงที่ตัวเองชอบ
“มาแล้วค่าาา”
แซนวิชสองคู่ใส่จาน เสริฟพร้อมโกโก้เหนึ่งแก้วกับน้ำเปล่าไม่เย็นอีกหนึ่งขวด วางลงตรงโต๊ะตรงหน้า
“ขอบคุณครับ” ซินยิ้มรับของกินอย่างอารมณ์ดี แต่ก็ต้องหุบยิ้มลงอย่างอัตโนมัติเมื่อมีอีกเสียงแทรกเข้ามา
“พี่ซินสวัสดีค่ะ” ซินยกมือขึ้นสวัสดีทักทายแล้วยิ้มให้อย่างฝืนๆ แอบมองเห็นแอมที่ยืนหันหลังให้ดาต้า มองมาทางซินแล้วทำตาเหลือกแบบเบื่อหน่ายชัดเจน ก็ทำให้อดขำออกมาเบาเบาไม่ได้
“มาแต่เช้าเลยนะคะ งี้พี่นัทตื่นมาไหวหรอคะ รายนั้นนอนเกือบเช้าทุกคืน” เสียงเจื้อนแจ้วเริ่มชวนคุยพร้อมกับค่อยๆก้าวเข้ามาใกล้
“ไม่รู้หรอครับ เขาไม่เคยบอกหรอว่าวันวันนึงทำอะไรบ้าง”
จบคำพูดของซินก็ได้ยินเสียงหัวเราะคิกของน้องสาวอีกคนที่ยังไม่ได้เดินจากไปไหน
ซินมั่นใจว่าไม่ได้คิดไปเอง แต่ใบหน้าสวยของหญิงสาวจากที่ยิ้มอารมณ์ดีบัดนี้ดูเจื้อนลงไม่สบอารมณ์ อย่างเห็นได้ชัด แต่นั่นไม่ถือว่าเป็นความผิดเขานี่ ....
.........ก็ต้องโดนซะบ้าง.........
“แล้วนี่อะไรคะ ของกินวันนี้หรอน้องแอม”
หญิงสาวเปลี่ยนเรื่องไปคุยเรื่องอื่นแทน พลางทิ้งตัวลงนั่งโซฟาตัวเล็กด้านข้าง
“ค่ะ พี่ดาต้าทานไหมคะ เดี๋ยวแอมไปเอามาให้”
“ไม่เป็นไรค่ะ พี่ทานอะไรแบบนี้แล้วท้องเสีย”
ดวงตาคู่สวยที่จดจ้องที่สมุดแอบเหล่มองแล้วกลับมาสนใจสมุดของตัวเองต่อไม่ได้เอ่ยว่าอะไร
“แล้วจะทานอะไรคะ แอมไม่รู้ว่าอะไรที่พี่ทานได้” น้ำเสียงของเด็กสาวเริ่มพูดอย่างเหนื่อยหน่าย
“ไม่ต้องหรอกค่ะ เดี๋ยวพี่ออกไปหาซื้อเข้ามากินเอง มีร้านอร่อยๆที่พี่รู้จักเยอะแยะเดี๋ยวไว้ซื้อเข้ามาฝากทุกคนกินด้วย” หญิงสาวเริ่มพูดขึ้นมาใหม่อย่างอารมณ์ดีอีกครั้ง
มือสวยของคนที่นั่งฟังอยู่เอื้อมไปหยิบแก้วโกโก้มาจิบแล้ววางลง
“อร่อยจังน้องแอม สำหรับพี่....เท่านี้ก็โอเคแล้วนะ”
ซินยิ้มให้แอมโดยไม่ได้ปรายตาไปมองอีกคนที่นิ่งเงียบไป แล้วก้มลงสนใจสมุดต่อ
คราวนี้หญิงสาวเงียบไปเลย ไม่ได้มีเสียงใดใดเล็ดรอดออกมาอีก แอมเริ่มรู้สึกอึดอัดกับสถานการณ์จึงขอตัวแยกไปก่อน ทิ้งให้ซินกับดาต้านั่งกันอยู่แค่สองคน
ร่างบางทำเป็นเขียนโน้นนี่ต่อไป เขารู้ว่าอีกคนคงไม่พอใจกับสิ่งที่เขาทำ
......และนั่นก็คือสิ่งที่เขาต้องการ.......
“งั้น ดาต้าไปก่อนนะ” หญิงสาวค่อยๆลุกขึ้น ซินจับน้ำเสียงได้ว่าเธอเลิก(แสร้ง)สุภาพต่อไปแล้ว อย่างน้อยหางเสียงคะขาน่ารำคานนั่นก็หายไปสักที
“แล้วอย่าลืมโทรไปตามนัทด้วยล่ะ ว่าจะมากี่โมงจะได้มารอได้ทันนะครับ”
******************
“เห้ย! พี่หวัดดี” เสียงทุ้มคุ้นหูร้องเรียกทักทายพี่แบ๊กอัพในห้องซ้อม
ร่างบางนั่งไขว่ห้างอยู่กลางห้อง มือหนึ่งถือไมค์จ่ออยู่ที่ปาก ค่อยๆลดอีกมือที่ถือกระดาษลงเพื่อมองคนมาใหม่ แล้วก็ยกกระดาษขึ้นอ่านเนื้อร้องอีกครั้ง
ร่างสูงวางข้าวของที่ตัวเองแบกมาแล้วเดินเข้าไปใกล้คนที่ทำเป็นไม่สนใจเขาอยู่นั้น
“ไม่ทักเลยนะ” เอาแขนตัวเองกระแซะเข้าที่ไหล่คนที่นั่งอยู่
ใบหน้าสวยหันกลับมามองแล้วยักคิ้วให้อย่างกวนๆ สร้างเสียงหัวเราะให้คนที่ยืนอยู่ได้ดีทีเดียว จนต้องเอามือยีหัวคนตัวเล็กกว่าอย่างเอ็นดู นัทเริ่มเอากีต้าร์ออกมาเซต ซิงกูลาร์ใช้เวลาประมาณหนึ่งชั่วโมงในการซ้อมเพลงที่จะใช้โชว์ในงานที่จะมาถึง แล้วก็ถึงช่วงพักเบรก
“โอ้ยหิวจังเลยยย” พี่โบพูดขึ้นมาก่อนคนแรก
“วันนี้มีไรกินวะ นัทมึงเดินไปดูดิ ไปอ้อนน้องแอมมาเลย”พี่เดฟเริ่มออกคำสั่งด้วยใบหน้ายิ้มแย้มตามสไตล์
“พี่ไม่เดินไปเองวะ” นัทกวนตีนกลับไป
“ก็น้องแอมเขาไม่ได้ปลื้มกูเหมือนที่ปลื้มมึงนี่ครับ ไปเลยไปเอาของกินมาเยอะๆเลยไป” มือกลองคนเก่งเอาไม้กลองชี้หน้าออกคำสั่ง
“ครับพี่ครับ ทีกับผมนี่ใช้จังเลยนะ”
จบคำแล้วก็ลากแขนคนตัวเล็กที่นั่งยิ้มฟังอยู่ติดไม้ติดมือออกมาด้วย
“เราเกี่ยวไรเนี่ย ลากเรามาไม”เสียงเล็กถามออกมาแม้จะไม่ได้ขัดขืนการถูกเขาลากมาด้วยสักเท่าไรก็ตาม
“คนเขาจะได้รู้ไงมีเมียมาคุม”
“นัท!” ชกเข้าให้ที่ท้องคนตัวใหญ่กว่า จนนัทตัวงอเอามือกุมท้อง
“โอ้ย! ใช้กำลังอีกแล้วซิน เจ็บนะเว้ย! ”
“ก็บอกแล้วว่าไม่ชอบให้เรียกแบบนี้” ยังไม่พอฟาดเข้าทีหลังอีกหนึ่งที
“โอเคๆ นัทก็แค่พูดเรื่องจริงเองทำไมต้องโกรธด้วยวะ” บ่นงึมงัมๆพร้อมกับลูบแขนตัวเองไปด้วย
“งั้นต่อไปนี้คุณจะไม่ ได้ ซินอีกแล้ว คอยดู”
พูดจบคนตัวเล็กก็เดินฉับๆหนีไปเลย ทำเอานัทต้องรีบวิ่งตามแล้วลากซินไปหลบที่มุมตึกลับตาคน
“นัทขอโทษจะไม่พูดแบบนี้อีกแล้ว” แขนแกร่งโอบรอบเอวคนตัวเล็กเอาไว้ จมูกโด่งคลอเคลียที่แก้มใส
“เราเกลียดคุณ คุณดีแต่อ้อน!”
“ไม่ชอบให้นัทอ้อนหรอ” ขบเบาๆที่ใบหูที่แดงระเรื่อ กลิ่มน้ำหอมของซินเป็นกลิ่นที่เขาชอบเสมอ
“อีกหน่อยเราจะไม่ให้คุณแตะเราแล้...อื้อ” นัทฉวยโอกาสขบเม้มริมฝีปากล่างของคนพูดอย่างหมั่นไส้
“เจ็บนะ!” เขย่งเท้าจะกัดปากคนตัวใหญ่คืน แต่โดนอีกคนแกล้งเอี้ยวตัวหลบไปก่อนแล้วหัวเราะชอบใจ
“ฮ่าฮ่า ไหนว่าจะไม่แตะเขาแล้วจะมากัดปากเขาทำไม ฮ่าฮ่า ”
“พูดมาก!”
มือเล็กจับหัวโตๆของคนตรงหน้าโน้มเข้ามาใกล้แล้วกดปากตัวเองลงไปแนบชิด นัทเผยอปากตอบรับอย่างรู้งาน ลิ้นร้อนๆพร้อมจะเข้าทักทายกับอีกฝ่ายอย่างช้ำชอง แต่แล้วซินก็ถอนริมฝีปากออกเปลี่ยนเป็นกัดแรงๆเข้าที่ปากล่างของนัท
“อ๊า!!” นัทร้องลั่นออกมา ซินปล่อยให้นัทเป็นอิสระแล้วร่างบางก็เดินจากไป ทิ้งนัทเอาไว้กับรอยช้ำห้อเลือด มือใหญ่รีบจับปากตัวเองเพราะความเจ็บได้กลิ่นคาวเลือดจางๆ
“เดี๋ยวจะโดนเอาคืนนะคุณ!! ”
********************************************
P.K.M. Talk >>> ยังมีตอนที่ 2.2 ต่อนะคะ จริงๆมันยาวกว่านี้นะ แต่ว่าที่รีบเอาตอนนี้มาลงเพราะแต่งค้างเอาไว้เท่านี้ 5555
ดีใจที่มีคนเข้ามาอ่านฟิค OTOP ของเราบ้างแล้ว (ปลื้มมมม) แบบว่ามีคนเม้นกลับมาเลยเหมือนไม่ได้อยู่คนเดียวมีกำลังใจ อิอิ
สำหรับคาแรกเตอร์พี่ซินในเรื่องนี้ ก็ตามชื่อเรื่อง ไม่ใช่นางฟ้าค่ะ Emotional มาเต็มนะจ๊ะ
อาจมีคนว่าพี่ซินของเราทำตัวไม่น่ารัก ไปเหวี่ยงไปวีนก่อน แต่เราว่าน่ารักของเราอ่ะแบบนี้ (ฮ่าๆเรามาโซสินะ)
ส่วนพี่นัท ตอนแรกอาจจะคิดว่าเป็นพ่อเทพบุตรตามใจแฟน แต่... อย่าคิดแบบนั้นค่ะ
เรื่องนี้ไม่นิยมให้ใครดูเป็นคนดีค่ะ รอชมต่อปายยย 55555 ฝากติดตามด้วยน๊าาาา ~~~
ความคิดเห็น