ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [SF EXO] HOT STEP! ปฏิบัติการพิชิตใจรุ่นพี่สุดฮอต KrisYeol

    ลำดับตอนที่ #1 : รุ่นน้องหน้าเอ๋อ VS รุ่นพี่สติออบซอ

    • อัปเดตล่าสุด 9 ก.พ. 57


    Hot Step!

    ปฏิบัติการพิชิตใจรุ่นพี่สุดฮอต

    Story : 1

    รุ่นน้องหน้าเอ๋อ VS รุ่นพี่สติออบซอ

    †††††††††††††††††††††††††††††††††††

     

    “นี่แก! วันนี้รุ่นพี่คริสเค้าจะลงแข่งบาสใช่ป่ะแก”

    “ใช่ๆ แก อร้ายยยย พี่คริสสุดหล่อของชั้น ชั้นอยากเห็นพี่เค้าลงสนามใจจะขาดแล้วอะแกกก”

    “ใช่แก ต้องหล่อมากแน่ๆเลยอร้ายยย”

    เสียงหญิงสาวที่เดินผ่านหน้าไปนั้นดังเข้ามากระทบโสตประสาทการได้ยินของผมเข้า เค้าคุยอะไรกันหรอ อะไรคือแข่งบาสอะ ทำไมผมถึงไม่รู้หละ ว่าวันนี้จะมีแข่งบาสอะ

    อ่า ไม่เป็นไรหรอกเนอะ ผมลืมอะไรรึเปล่าอะ อ่อ ใช่ๆ ผมยังไม่ได้แนะนำตัวเลยนี่นา

    สวัสดีครับคุณผู้อ่านทุกท่าน ผมชื่อ ปาร์ค ชานยอลครับ เรียนอยู่คณะอักษรศาสตร์

    ปี 1 ครับ ผมหนะเป็นเด็กแว่นหน้าตาธรรมดาๆ คนนึงเท่านั้น  แต่ไม่รู้ทำไมคนอื่นเค้าถึงชอบ

    เรียกผมว่า “ไอ้เอ๋อ” ก็ไม่รู้นะครับ แต่ผมไม่ถือสาหรอกนะ ผมชินแล้วหละ ผมมีเพื่อนสนิทอยู่ 3 คนครับ คนที่หนึ่ง ชื่อจุนมยอน คนนี้น่ารักนะครับตัวเล็กๆ (หรือเตี้ย :ไรท์) พกพาสะดวกดี แถมยังรวยเป็นบ้าเลยแหละครับ ผิวนี่ขาวโอเวอร์ได้อีกแหละ ส่วนคนที่สอง ชื่อเซฮุนครับ คนนี้ออกจะหลุดโลกไปหน่อย ผิวขาวแต่ไม่ถึงจุนมยอนอยู่ดีแหละครับ หน้าตาจะว่าหล่อก็หล่อ

    นะครับแต่ติดไปทางน่ารักมากกว่า ส่วนสุดท้าย ชื่อคยองซู ครับ ตัวเล็กเหมือนกัน ผิวขาว หน้าตาน่ารักจิ้มลิ้มมากครับ เรียบร้อยมากกกก แถมตาขาวยังมีมากกว่าตาดำอีกด้วยครับ คิกๆ สรุปแล้วกลุ่มพวกผมก็มีอยู่ด้วยกันทั้งหมด 4 คนนั้นแหละครับ พวกผมรู้จักกันตอนเข้า

    รั้วมหาลัยใหม่ๆและครับ แต่ยกเว้นไว้คนนึงคือเซฮุน เพราะผมเป็นเพื่อนกับเซฮุนมาตั้งแต่

    อยู่อนุบาลหมีน้อย จนถึงตอนนี้….รู้ไส้รู้พุงกันหมดแล้วครับ แนะนำเพื่อนผมไปเรียบร้อยแล้ว

    ก็กลับมาสู่สถานะการณ์ปัจจุบันครับ ตอนนี้ผมกำลังเดินไปที่โรงยิมครับ จะไปดูเขาแข่งบาสกัน

    หนะครับ และสงสัยตอนนี้เพื่อนผมก็คงจะไปสิงสถิตอยู่ที่นั่นแล้วเหมือนกัน ผมเดินไปจนถึงโรงยิม และตอนนี้ผมก็กำลังมองหาเพื่อนของผมอยู่หละครับ สายตาของผม

    กวาดมองไปรอบๆบริเวณโรงยิม และนั่นผมเห็นจุนมยอนยืนโบกมือให้กับผมอยู่

    “เฮ้!! ชานยอลทางนี้ๆ!” เสียงจุนมยอนดังขึ้นพร้อมกับผมที่รีบจ้ำเท้าไปหา ก็แหงแหละครับ

    ตะโกนซะดังขนาดนั้น ใครไม่อายก็ด้านเกินทนหละครับ

    “ไง มาแล้วหรอไอเอ๋อ” เซฮุนจึงเอ่ยขึ้นทักผมและเงยหน้าขึ้นมองบนหลังคาของโรงยิมต่อ

    ผมหละไม่เข้าใจมันจริงๆนะ มันจะหลุดโลกไปไหนของมันก็ไม่รู้ วันๆเอาแต่นั่งมองหลังคา

    ไม่ก็ท้องฟ้า หรือบางวันมันอารมณ์ดีหน่อย ก็นั่งกินชานมไข่มุก ซึ่งเป็นของโปรดของมัน

    แต่ช่างมันไปเถอะครับ เพื่อนผมมันหลุดโลกอยู่แล้ว ปล่อยให้มันนั่งคุยกับยานแม่มัน

    ต่อไปเถอะครับ

    “อืม มาแล้ว” ผมเลยตอบกลับไปถึงแม้มันจะไม่ได้สนใจคำตอบของผมก็เถอะ

    ผมจึงเดินมานั่งข้างๆเพื่อนผม ที่เว้นที่ไว้ให้ผมนั่ง และตอนนี้พิธีกรของงานแข่งบาส

    ซึ่งผมก็ไม่เข้าใจว่ามีไปเพื่ออะไร อย่างรุ่นพี่คิม จงอิน  มากล่าวเปิดงาน

    “สวัสดีครับชาว SM University ทุกท่าน ผมคิม จงอิน สุดหล่อพิธีกรของงานนี้ครับ ผผมเป็นเกียรติมากนะครับ ที่ได้ =[]!&//<>&Z$${}{+))(())_%#_%%__@# และตอนนี้นะครับงานแข่งบาสของเราได้เริ่มขึ้นแล้ว เชิญผู้เข้าแข่งขันทั้งสองทีมออกมา

    เลยครับ” พี่จงอินกล่าวเปิดงานจบแล้ว ผมว่าบางทีพี่แกก็พูดมากไปนะ -__-

    และตอนนี้ผู้เข้าแข่งขันบาสทั้งสองทีมออกมารวมกันที่สนามเรียบร้อยแล้วครับ และกำลังจะเริ่มแข่งแล้วด้วย

    -ปรี้ด-

    เสียงสัญญาณการแข่งขันดังขึ้น จากนั้นการแข่งขันบาสจึงเริ่มต้นขึ้น ผมได้ยินเสียงกรีดร้อง

    ของสาวๆ ดังลั่นบริเวณเลยก็ว่าได้

    การแข่งขันที่ตอนนี้เรื่อมจะดุเดือดขึ้นเรื่อยๆ เป็นระยะนั้น  ทำให้ผมอดที่จะลุ้นตามไปด้วยไม่ได้

    และสายตาของผมก็ไปสะดุดกับสายตาคมคู่หนึ่งเข้า

    มันเหมือนมีมนต์สะกดให้ผมจ้องมองเขาอยู่อย่างนั้น ถึงแม้สายตาเขาจะไม่ได้มองมาที่ผมแล้ว

    ก็ตาม ผมว่าเขาหล่อดีนะ ดวงตาคมที่ดูมีเสน่ห์น่าหลงใหล จมูกโด่งเป็นสัน ริมฝีปากสีเชอร์รี่

    ตามแบบฉบับของคนสุขภาพดีนั้น มาพร้อมกับใบหน้าคมคายเข้ากันลงตัว เส้นผมสีทองและ

    ส่วนสูงที่เจิดจรัสกว่าใครนั้น ทำให้เขาดูเด่นและง่ายในการมองหาเขา ทุกท่วงท่าของเขาอยู่ใน

    สายตามหมด ผมปฏิเสธไม่ได้เลยว่าเขาหล่อจริงๆ หล่อเหมือนเทพบุตรเลยด้วยหละ

    “ฮั่นแนนนนน ชานยอลลลล มองใครอยู่หรอตาไม่กระพริบเชียว” เสียงจุนมยอนเอ่ยขึ้นทำให้

    ผมหหลุดออกจากภวังค์ของตนเอง ผมละสายตาท่มองเขามาจ้องจุนมยอน

    “ป่าวสักหน่อย ก็มองการแข่งขันอยู่ไง จะไปมองใครเล่า” ผมจึงตอบจุนมยอนกลับไป

    ทำไมผมรู้สึกเหมือนเลือดภาพในร่ายการสูบฉีดขึ้นไปอยู่บนใบหน้าหมดแล้วหละ

    ใบหน้าผมมันเห่อร้อนมากเลย มันต้องแดงมากแน่ๆอะ

    “ชานยอลหน้าแดง ชานยอลชอบรุ่นพี่คริสหรอ” คยองซูผู้ที่เรียบร้อยมานานเอ่ยขึ้น

    พร้อมสายตาล้อเลียนจากเพื่อนทั้งกลุ่ม

    “บ้ารึไง คยองซูย่า เรายังไม่รู้จักเลยนะรุ่นพี่ที่ชื่อคริสหนะ” ผมตอบคยองซูกลับไป ผมไม่รู้จักจริงๆนี่นา คนที่ชื่อคริสหนะ

    “ก็คนนั้นไงหัวทองๆ ตัวสูงนั่นหนะ” เซฮุนจึงเอ่ยขึ้นไขความสงสัยให้ผมก่อนจะกลับไปจดจ้อง

    กับหลังคาโรงยิมเหมือนเดิม -__-

    “อืมๆ ใช่ๆ คนนั้นไง รุ่นพี่คริสกัปตันชมรมบาส คณะวิศวะโยธา ปี 2 หนะ” จุนมยอนเอ่ยขึ้น

    พร้อมนิ้วเล็กๆที่ชี้ไปทางเขาคนนั้น

    ห้ะ! คนนั้นหรอที่ชื่อรุ่นพี่คริสอะไรนั่นหนะ เป็นถึงกัปตันชมรมบาสเชียวหรอเนี่ย เท่จัง

    “พี่เค้าฮอตสุดๆเลยนะเป็นกัปตันชมรมบาสไม่พอ พี่เค้าพ่วงตำแหน่งเดือนวิศวะด้วยเลยหละ”

    คยองซูจึงเอ่ยขึ้น ว้าวเยี่ยมสุดๆเลยอะ พี่เค้าเป็นถึงกัปตันชมรมบาส พ่วงด้วยตำแน่งเดือน

    วิศวะเนี่ยนะ

    “แถมบ้านพี่เค้าอะรวยสุดๆไปเลยด้วย” จุนมยอนเอ่ยขึ้น พี่เค้าเพอร์เฟ็กมากอะ หล่อ รวย กิจกรรมเด่น กีฬาเลิศ อย่างพี่เขาคงหาไม่ได้อะ คนอะไรจะเพอร์เฟ็กขนาดนั้น

    “แต่พี่เค้าก็ไม่ได้เพอร์เฟ็กขนาดนั้นหรอกนะ ข้อเสียของพี่เค้าหนะคือ…..” คยองซูเว้นช่วง

    ไปสักพัก รีบๆพูดสิคยองซู รีบๆพูดดดด

    “สติออบซอ แถมเงิง” เซฮุนเอ่ยขึ้นโดยที่สายตายังไม่ละจากหลังคาโรงยิม มันมองอะไรวะนั่น

    “สติออบซอคือไรอะ” ผมถามพวกมันไปก็ผมไม่รู้อะให้ทำไงได้เล่า

    “โห ไอเอ๋อเอ้ย” จุนมยอนผู้น่ารักทำไมเตงถึงด่าเค้าไม่นี้ ชานยอลจะไม่ทน!!

    “ก็เราไม่รู้อะ บอกหน่อยน้า น้าๆๆๆๆ” ผมจึงพุ่งตัวไปเกาะแขนจุนมยอน พร้อมเอาหน้าไปถูๆ ไถๆ ที่แขนจุนมยอน จนจุนมยอนดันหัวผมออก อะไรอ่า ทำไมต้องดังหัวยอลออกด้วย

    “สติออบซอ หมายถึง บ้าไปแล้ว หรือไม่ค่อยจะเต็ม ง่ายๆคือเกรียนขั้นสูงสุด” คยองซู

    ผู้น่ารักเอ่ยขึ้นพร้อมจดอะไรยุกยิกๆบนสมุดโน๊ตส่วนตัวไปมา

    “อ๋อ ยอลเข้าใจแล้ว ฮริ้ง” ผมเอ่ยขึ้นพร้อมส่งยิ้มยีฟันจนตาหยีไปให้

    “อะ เซ็นให้ด้วย” คยองซูพูดพร้อมส่งสมุดโน๊ตส่วนตัวมาให้ผม ผมจึงยอมเออออ เซ็นให้มันไป

    “โอเค ขอบใจ” คยองซูเอ่ยขึ้นพร้องเก็บสมุดโน๊ตเล่นเล็กเข้ากระเป๋า

    ผมจึงหันหน้ากลับมาจดจ้องที่สนามอีกครั้ง ก็ต้องพบว่า….

    “เฮ้ย! ระวัง!” เสียงใครคนหนึ่งในสนามเอ่ยขึ้น แต่ไม่ทันแล้วแหละครับ มันโดนเต็มๆหัวผมแล้ว

    ผมจึงลงไปนอนกองอยู่กับลูกบาสที่มากระทบกับหัวผมเมื่อกี้นี้  

    “ชานยอล!” และนั่นคือเสียงสุดท้ายที่ผมได้ยินในตอนนั้น พร้อมกับสติที่ค่อยๆดับวูบลงไป

     

     

     

     

     

    ≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈

    Writer :

    กราบสวัสดีคุณลีดเดอร์ทุกท่าน ตอนนี้ไม่มีอะไรมากมันก็แค่เริ่มต้นหละเนอะ สำหรับชอตนี้

    เป็นของคริสยอล แต่งไปเรื่อยๆ และตอนหน้าพี่คริสก็จะออกเลยจร้า ติดตามกันด้วยนะค่ะ

    สกรีมติดแท็กทวิต #ฟิคhotstep  เม้นให้กำลังใจกันด้วยนะค่ะ




     

    Shalunla
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×