คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ตอน ลูกหนี้ 7
ื่อเทามอามหลัแ็สันที่อุ้มแบฮยอนที่สลบอยู่เ้าไปในลิฟ์เพื่อที่ะไ้ไปนอนรอหมออยู่บนึ เพราะในห้อทำานอริสะมีห้อนอนอยู่ในนั้นสอห้อ ห้อหนึ่เป็นอริส ส่วนอีห้อเป็นอื่อเทา ส่วนอแ็สันับมาร์ะอยู่ร้ามับห้อทำานอริส
"ึ้นไปรอ้าบนับแบฮยอน" ริสพูออมาเมื่อเห็นานยอลไม่ยอมเินเ้าไปในลิฟ์สัที านยอลมอริสแล้วแยเี้ยวออมาใส่ริสแล้วเินามมาร์ับแ็สันเ้าไปในลิฟ์ทันที ื่อเทามอหยาเว่ยที่นอนร้อ้วยวามเ็บปวอย่าโรธๆที่เมื่อี่หยาเว่ยำลัะทำร้ายแบฮยอน
"นายะเอายัไรับ" ื่อเทาหันมาถามริสพร้อมับ้มหน้าลเพราะเมื่อี่ื่อเทาโมโหนไม่ไ้รอรับำสั่าริสับยปืนึ้นยิหยาเว่ยทันทีโยไม่ไ้รอริสสั่ และมันทำให้ื่อเทารู้สึผิที่ไม่ยอมฟัผู้เป็นนาย่อน
"ให้หมายัาร" ริสพูออมาแล้วเินรไปยัลิฟ์ปล่อนให้ื่อเทาัาร่อ ไม่ใ่ว่าริสใีไม่อยา่านี้โทิ้ แ่เพราะมีนนอเห็นเหุาร์เยอะไปึไม่สามารถที่ะ่าไ้ ริสึปล่อยให้หมายัารแทน และอีไม่นานหรอเียวมัน็ะหายสาบสู
"ุมัวไว้นว่าเ้าหน้าที่ะมาถึ" ื่อเทาหันมาสั่ลูน้ออีทีแล้วเินามผู้เป็นนายเ้าไปในลิฟ์ านยอลมอื่อเทาเินเ้ามาในห้อนอนที่มีแบฮยอนนอนอยู่ านยอลมอูื่อเทาเินไป้าๆเียอแบฮยอน ทุเหุาร์านยอล้อมอหม ื่อเทาเินมาหยุ้าๆแบฮยอนแล้วนั่ลพร้อมับลูบหัวแบฮยอนเบาๆอย่าทะนุถนอม ารระทำทุอย่าอยู่ในสายาอานยอลหม
"นี่ ทำไมุเทาูเป็นห่วลูหนี้ัวเอั" มาร์หันมาหาานยอล เมื่อถูานยอลระิบถามเรื่อื่อเทาับแบฮยอน
"ไม่ไ้เป็นแ่ลูหนี้อย่าเียวนะสิ" มาร์ระิบลับ แ่านยอล็ทำหน้าไม่เ้าใ ไม่ไ้เป็นแ่หนี้อย่าเียวแล้วเป็นอะไรอีละ
"เมีย" านยอลที่มอมาร์อยู่หันไปมอามเสียที่ระิบมาาอี้าน ็เป็นแ็สันที่เป็นนพูมันึ้นมาเมื่อี่ 'เมียเนี่ยน่ะ'
"แ่แบฮยอนเป็นผู้าย เป็นไปไ้หรอ" านยอลระิบถามลับ เพราะแบฮยอนเป็นผู้ายะเป็นเมียื่อเทาไ้ยัไบ้าไปแล้ว
"เป็นไ้สิ เพราะมันเป็นไปแล้ว" มาร์ระิบบออีรั้ านยอลหันมามอมาร์แล้วพยัหน้าให้ ไม่ใ่ว่าานยอลรัเีย านยอลแ่ใเพราะนเาหลีถือเรื่อแบบนี้มา เรื่อแบบนี้ที่เาหลีเาไม่ยอมรับัน
"น้อเป็นอะไร" เสียัมาาหน้าประูทำให้านยอลหันไปมอามเสียทันที ็เห็นผู้ายัวเล็สวมเสื้อาวน์เินเ้ามาในห้อพร้อมับอุปร์ารแพทย์เ็มไปหม
"ใเรื่อเมื่อี่มั" ื่อเทาหันมาพูับหมอหนุ่มที่เินเามาหยุยืนอยู่้าๆื่อเทาพร้อมับมอแบฮยอนที่นอนหลับอยู่
"หน้าีเียว" หมอหนุ่มพูออมาพร้อมับยื่นมือไปอัที่หน้าฝาอแบฮยอนเพื่อวัไ้ แ่แบฮยอน็ไม่ไ้มีไ้อะไร
"ใรหรอ" านยอลหันไปถามมาร์
"ุลู่หานนะ เพื่อนอนายับุเทา" มาร์หันมาอบำถามอานยอลแล้วหันไปมอที่เีย่อ านยอลพยัหน้ารับำแล้วหันไปมอพวเาเหมือนัน
"เป็นยัไบ้า" ริสเินเ้ามาหลัาเลียานเสร็เพราะอยารู้อาารอแบฮยอนเหมือนัน
"อนนี้ไม่เป็นอะไรมาหรอ แ่ีพรผิปินินึ ันเาะเลือน้อเพื่อะไปรวู เียวอีสอวันะโทรบอ็แล้วัน" ลู่หานเ็บอุปร์เ้าระเป๋าแล้วหันมาอบ ริสึพยัหน้ารับำ ส่วนื่อเทา็เอาแ่นั่ลูบแ้มแบฮยอนไปมา
"พรุ่นี้นายับหยาหยาไปหรือเปล่า" ริสถามออมาเพราะพรุ่นี้มีานเลี้ยที่มาเ๊า ริสไ้รับบัรเิแล้วอย่ารู้ว่าลู่หานับหยาหยาะไป้วยไหมเพราะหยาหยา็น่าะไ้รับบัรเิเหมือนัน
"ไปสิ เ้าอานมาเิ้วยัวเอนานั้นนะ หมอนั้น็เลย้อไปแถมยัมาลาันไป้วย" ลู่หานบ่นออมาเมื่อัวเอะ้อไปานเลี้ยในวันพรุ่นี้ทั้ๆที่ไม่ไ้อยาะไปเลย ไหนะนไ้อี เาเป็นหมอนะมีาน้อทำไม่ใ่ะให้ไปไหนมาไหนามใอบแบบนี้
"สรุปนาย็้อไป" ลู่หานพยัหน้าเป็นำอบเมื่อริสพูบ
"ันลับ่อนนะมีนไ้รออยู่เยอะเลย ไม่้อห่วหรอเี๋ยวน้อ็ื่น" ลู่หานพูับริสแล้วหันมาพูับื่อเทา ื่อเทาหันมาพยัหน้ารับำลู่หานแล้วึเินออไปาห้อโยมีริสเินามออมาส่และมีานยอลเินามออมา้วย
"นายสอนออไปเถอะ" ื่อเทาหันมาบอให้แ็สันับมาร์ออไปาห้อเพราะอยาอยู่ับแบฮยอนสอน ทั้สอน้มหัวรับำแล้วเินออไปาห้อทันที
"อึ อืออ" เสียอแบฮยอนร้อออมาเมื่อรู้สึัว แบฮยอนลืมาึ้นมา็เห็นื่อเทานั่อยู่้าๆแล้วยิ้มออมาเพราะื่อเทาไม่ไ้ปล่อยให้แบฮยอนนอนอยู่นเียว
"ปวหัวหรือเปล่า" ื่อเทาถามออมาแบฮยอน็ส่ายหัวเป็นำอบแล้วยั้อมอื่อเทาอยู่
"มีอะไร" ื่อเทาถามออมาเพราะเห็นแบฮยอนเอาแ่้อหน้า แบฮยอนส่ายหัวแล้วพยุัวเอลุึ้นนั่โยมีื่อเทา่วยอีแร
"ทำไม่อบเย็นาใส่" เมื่อนั่ในท่าที่สบายแล้วแบฮยอน็้มหน้าลแล้วถามออมา เพราะั้แ่อยู่้วยันมาลอสอเือนื่อเทาไม่่อยะพูับแบฮยอนเลยเวลาที่เอันื่อเทา็ทำัวปิเหมือนับนไม่ไ้เป็นอะไรันอย่านั้นแหละ
"ฮึ มันเ็บนะ" แบฮยอนพูออมาอีรั้ทั้ๆที่ยั้มหน้าอยู่พร้อมับปล่อยเสียสะอื้นออมา้วย เพราะเ็บที่ื่อเทาทำเป็นไม่สนใ เ็บที่ัวเอันไปรัเ้าหนี้อัวเอเ้าแล้วเ็บทุรั้เมื่อเห็นื่อเทา
"ฮึ ฮึ" เสียสะอื้นยััึ้นมาเรื่อยๆไม่มีใรพูอะไรออมามี็แ่เสียสะอื้นอแบฮยอนที่ัอยู่ในห้อ
"อโทษ" ำพูอโทษอื่อเทายิ่ทำให้แบฮยอนร้อไห้ออมาเพราะมันเป็นำอโทษที่รู้สึผิที่ไ้ทำับแบฮยอน ไม่ไ้เป็นำอโทษที่ออมาาวามรั
"ถ้าไม่รััน ฮึ ฮือออ ุ็ปล่อยผมไปสิ ฮึ ฮึ ุไ้ทุอย่าไปาผมแล้วนะ ฮึ แล้วทำไมไม่ปล่อยันไปละ ฮือออ" แบฮยอนร้อไห้เสียัออมาพร้อมับัพ้อื่อเทาไป้วย ื่อเทาึแบฮยอนเ้าไปอพร้อมับหัวใที่เ็บปวที่ไ้ทำให้เ็น้อยรหน้าหมวามสใสแล้วมีแ่วามเ็บปวเ้ามาแทนที่
"ฮึ ไม่รัันเลยหรอ ฮึ ไม่สันิเลยหรอ ฮึ ฮึ ปล่อยผมลับบ้านเถอะนะ ผมไม่อยาเ็บ ฮึ ผมไม่อยารัุแ่้าเียว ฮึ ฮึ " แบฮยอนพูออมาาไหล่อื่อเทาเพราะโนื่อเทาออยู่ ื่อเทาที่อแบฮยอนอยู่ส่ายหัวไปมาเป็นำอบ
"ฮือออออ แล้วะเ็บผมไว้ทำไม ฮือออ" แบฮยอนร้อไห้ออมาเสียัเมื่อรู้ว่าื่อเทาส่ายหัวปิเสท ื่อเทาอแบฮยอนแน่นว่าเิมเมื่อแบฮยอนร้อไห้เสียั ใรบอว่าื่อเทาไม่รัเ็นนี้ เาหลุรัลูหนี้อัวเอเ้าแล้วเหมือนัน แ่ที่ทำเย็นาใส่เพราะรู้สึผิที่ไปรัแแบฮยอน เพราะเมาเาถึไ้ืนใแบฮยอนและมันทำให้ื่อเทารู้สึผิับแบฮยอน และมันไม่ใ่รั้เียวที่เาทำแบบนั้นับแบฮยอน เพราะมันมีรั้แรมัน็้อมีรั้ที่สอามมา
"ฮืออ ให้ผมลับบ้านเถอะนะ ฮึ ุไม่ไ้รัผม ผมไม่อยาเป็นที่รอรับอารม์อุอีแล้ว ฮึ ฮึ" ำพูอแบฮยอนยิ่ทำให้ื่อเทา้อเ็บปว
"อย่าไปเลยนะ อร้ออยู่ับันนะแบ" ื่อเทาพูที่ไหล่อแบฮยอนออมาพร้อมับน้ำาที่ไหล่ไม่มีเสีย
"ฮืออ แล้วะให้ผมอยู่ทำไม ฮึ อยู่รอรับอารม์ุนะหรอ ฮือออ ผมไม่อยู่หรอถ้าผม้ออยู่แบบนั่นนะ ฮืออออ" แบฮยอนพูออมา ื่อเทาส่ายหัวทันที
"ไม่ ไม่แบ ไม่ใ่แบบนั้น นายเป็นเมียันนะ นาย้ออยู่ับันสิ อร้อนะแบอย่าไปเลย" ื่อเทาพูออมาพร้อมับอแบฮยอนแน่นว่าเินนแบฮยอนะหายใไม่อออยู่แล้ว ที่อแน่นไม่ใ่อะไรเพราะลัวแบฮยอนะหายไป
"ฮึ เป็นเมีย ที่ไม่ไ้รั มันเ็บนะ ฮึ ถ้าุ ฮึ ไปเอนทีุ่รั ฮึ แล้วผมล่ะ ผมะ้อทำยัไ" ำพูอแบฮยอนทำเอาื่อเทานิ่เียบ
"ถ้าเป็นแบบนั้น ฮึ มันเ็บมาเลยนะและถ้าผมอยู่ ฮึ แล้วมันเิึ้นริ วามายถึะทำให้ผมหายเ็บ ฮึ ฮึ ฮือออ" ื่อเทาน้ำาไหลออมามาว่าเิม ับวามเ็บปวับำพูอแบฮยอน
"ฮึ ไม่เอาแบ ไม่พูแบบนั้นสิ เราแ่านันไหม" ื่อเทาพูออมา เพราะำว่าายที่หลุออมาาปาอแบฮยอนมัน็สามารถ่าื่อเทาให้ายทั้เป็นเหมือนัน
"ฮึ ุรัผมหรอ ุไม่ไ้รัผมนิ" แบฮยอนเยหน้าาไหล่อื่อเทาึ้นมามอหน้าื่อเทา ื่อเทายมือึ้นมาเ็น้ำาให้แบฮยอนแล้วยิ้มออมา
"รัสิ รัมานานแล้ว้วย แ่ลัว ลัวันทำให้นายเ็บ" ื่อเทาพูออมายิ้มๆพร้อมับ้อาแบฮยอนไป้วย
"ไม่ไ้หลอผมนะ" แบฮยอนมอื่อเทาแล้วพูออมา เพราะลัวื่อเทาโห ื่อเทายิ้มออมาแล้วส่ายหัวปิเสท ื่อเทาไม่ไ้โหเพราะมันออมาาวามรู้สึล้วนๆ แบฮยอนยิ้มออมาเมื่อื่อเทาส่ายหัวปิเสทพร้อมับอไปที่ออื่อเทาทันทีเพราะวามีใ
านยอลเินมานั่รอริสรโฟาในห้อทำาน ส่วนแ็สันับมาร์เินออไป้านนอพร้อมับริสและลู่หาน ริสเินลับเ้ามาในห้อหลัาส่ลู่หานเหส็แล้วเห็นานยอล้อมอัวเออยู่
"เป็นไ ับแฮเอร์ไ้ไหม" านยอลถามออมาเมื่อริสนั่ลร้ามับัวเอ ริสมอานยอลแล้วพยัหน้าเป็นำอบ านยอลยิ้มออมาทันทีที่ริสันร้ายไ้
"อบุที่่วย" ริสพูออมาที่านยอลไ้่วยริสับนร้ายที่โมยเินและแฮเอร์ที่เ้ามา่อวนนทำให้ระบบอมฯในบริษัทเสียหาย
"ฮึ ไม่้อาร ผม้อารเิน" านยอลส่านหัวปิเสทำอุอริสเพราะานยอลไม่้อารำอบุ แ่ที่านยอล้อารมันือเินที่ะมาใ้หนี้่าหาล่ะ
"เฮ้ออ เี๋ยวหัออารายารหนี้ให้" ริสถอนหายใแล้วพูออมาเพราะแ่อยาอบุ แ่เ็นี่ับพูออมาอย่าไร้เยื่อใย ทำเอาริสถึับุมหัวึ้นมาทันที 'ไม่ไ้ะโสัหน่อยไม่พูรัษาน้ำใันเลย' ริสิออมาในใับารระทำและำพูอานยอล 'เ็ไฮเปอร์สมาธิสั้นอยู่เยๆไม่เป็น ไอิวสู แ่อีิว่ำ(เล็น้อย)' มันมีในประวัิที่ริสไ้รับาื่อเทาเมื่อวาน่อนที่ะไ้ัวานยอลมา เมื่อริสพูบานยอล็พยัหน้ารับำทันที
ความคิดเห็น