คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #42 : ตอน ลูกหนี้ 41
านยอลเปิล้อวรให้ับปั๋วหรานู แ่ปั๋วหราน็ไม่สามารถบอไ้ว่าสามนนี้มีประวัิอาารรมที่ไหนหรือเปล่าเพราะเาไมุ่้นหน้าสามนนี้เลย
"เี๋ยวผมะให้ลูน้อ้นหาประวัิอาารรม่อน" ปั๋วหรานพูออมาพร้อมับลุเพื่อที่ะไ้สั่ให้ลูน้อหา้อมูลให้
"ไม่มีหรอผมหาูแล้ว" ยอูพูออมาทำให้ปั๋วหรานหันไปมอที่ยอูทันทีอย่าไม่เ้าใ 'อะไรือหาูแล้ว'
"ผมเาะเ้าไปในแฟ้มอาารรมอรมำรว" ยอูพูออมาอีรั้ทำเอาผู้อหนุ่มถึับอ้าปา้าไปเลยทีเียว
"มะ...มันผิหมาย" ปั๋วหรานพูออมาเสียิัเมื่อิว่ายอูเาะ้อมูลลับอทาราาร ยอูไม่อบอะไรแ่ยัไหล่ึ้นมาเล็น้อยเท่านั้นอย่าไม่สนใ 'อยู่เาหลียอูเป็นถึลูนายทหารั้นผู้ให่นะรับ' ยอูิในใยิ้มๆแล้วหันหน้าไปที่หน้าออมฯ่อ ปั๋วหรานหันมามอริส ริสึหันไปหาานยอลทำเป็นำลัูล้อวรปิอยู่ ส่ายนอื่นๆ็รีบหันหน้าหนีเหมือนัน
"ันับพวนายีไหมเนี่ย" ปั๋วหรานพูออมาอีรั้อย่าเ็ๆที่มีนแอบไปู้อมูลลับอทาราาร
"ไม่เอาน่า ันอให้นายมา่วยนะไม่ไ้มาัันแบบนี้" ริสเยหน้าึ้นมาแล้วพูึ้น ปั๋วหรานมอหน้าริสแล้วถอนหายใออมา่อนะพยัหน้าอย่ายอมแพ้เพราะเาบอว่าะ่วยับนร้ายัวริ็เลย้อมาที่นี่เพราะเาิว่า้อมีำรวั้นผู้ให่อยู่เบื้อหลัานนี้
"เอาละ เี๋ยวผมะสรุปให้ฟันะ" แพูออมาเมื่อปั๋วหรานยอมที่ะ่วยแล้วไม่ัวาอะไรออมา
"โรพวนั้นแฝัวเ้ามาในราบาร์รัษาวามปลอภัยในโรแรม่อนที่ะมีานเินแบบสามวัน" แพูออมาเพราะโรสามนนั้นเ้ามาทำานเหมือนับาร์อโรแรมปิโยไม่มีพิรุธอะไรเลย
"พวเาทำานนระทั้วันที่มีานเินแบบนวินาทีสุท้ายที่พวเาะโมยอออไป พวเาเหมือนับอยู่ในทีมที่อยูแลเรื่อเพร้วย้ำเพราะวันนั้นานยอลบอว่าเ้าไปในห้อนั้นไม่มีใรอยู่เลย แ่านยอลบอว่ามีเสียัออมาาในห้อนั่นแถมประูยัเปิแ้มอยู่้วย" แอธิบายยาวออมาเพราะ่อนหน้านี้เาไ้สอบถามานยอล่อนแล้ว านยอลพยัหน้าให้ับปั๋วหรานเมื่อปั๋วหรานหันมามอเพื่อวามแน่ใ
"แล้วทำไหมพวุถึิว่าเป็นสามนนี้" ปั๋วหรานภามออมาเพราะมันอาะไม่ไ้เป็นสามนนี้็ไ้ สามนนี้อาำลัเป็นแพะเหมือนับานยอลที่เป็นเพราะเา็เื่อว่าานยอลไม่ไ้เป็นนทำ
"ุลอูนี่สิ" แพูออมาพร้อมับเป็นหน้าอล้อวรให้ับปั๋วหรานูวันที่มีารโมยอ
"วันนี้เป็นวันที่อหายไปแล้วสามนนี้็ไปอยู่บนาฟ้าใล้ับั้นที่มีานเินแบบ" แพูออมาอีรั้
"็แ่อยู่แ่เราไม่เห็นว่าพวเาโมย" ปั๋วหรานหาเหุผลออมาัอีรั้เพราะเาเป็นำรวหลัานแ่นี้เาะไปเอาผิอะไรไม่ไ้เพราะผู้้อหาอาะมีเหุผลมาัสำนวนีไ้
"ูนี่นิรับ" านยอลพูออมาพร้อมับยับให้ปั๋วหรานูหน้าอแล็ปท็อปอัวเอที่มีภาพาวำเป็นาประอบ ปั๋วหรานหันมามอานยอลเพราะไม่เ้าใที่านยอละใหู้อะไรเพราะหน้าอที่านยอลใหู้มันไม่มีอะไรเลยนอาหน้าอำๆ านยอลมอปั๋วหรานแล้วยิ้มออมาพร้อมับยมือไปเอ็นเอร์ ภาพหน้าอหายไปลายเป็นภาพล้อวรที่มีายสามนำลัแอบเ้าไปในห้อวบุมเรื่อเพรโยไม่ไ้มีารปิหน้าปิาเพราะมีนอยวบุมแผล้อวรเอาไว้ให้ึไม่มีใรรู้ว่าเรื่อเพรำลัะถูโมยไป
"หมแ่นี้เหรอ" ปั๋วหรานถามออมาเพราะภาพล้อวรหมแ่ถึหน้าห้อที่สามนนั้นให้ีาร์เปิเ้าไป
"รับ ในห้อเ็บเรื่อเพรไม่มีล้อวรอยู่เลย พวเาไว้ใาร์ุนี้น่าู" านยอลพูออมาเพราะเท่าที่สัเู นทีู่แลเรื่อเพรส่วนมาะเป็นพวาร์มาว่าและไม่มีเ้าหน้าที่มาูแลรัษาวามปลอภัยให้เลย
"เรื่อเพรสมัยราวศ์เียวนะทำไมไม่ให้ำรวมาอยูแล้วยละ" อินที่นั่ฟัอยู่นายถามออมาเพราะเท่าที่ฟัๆมาไม่เห็นมีำรวเ้ามาให้วามูแลเลย
"ทาสำนัานำรวยื่นเรื่อที่ะมาอูแลแล้วแ่ไม่รู้ทำไม่เ้าอานถึไม่ยินยอมทั้ๆมีแ่เรื่อเพรแพๆทั้นั้น" ปั๋วหรานพูออมาเพราะทาสำนัานำรวไ้ทำเรื่อมาูแลแล้ว
"ริสิวันานพวเาไม่ไ้แ้วามเลยนะ แ่ให้าร์เป็นนทำแทนแล้วถ้าวันนั้นผมถูนพวนั้นพาไป เาะพาผมไปที่ไหน" านยอลพูออมาเพราะถ้ามีอหายไปริๆเ้าอาน็น่าะแ้วามทันทีไม่รอให้ริสมายื่น้อเสนอแบบนั้นแน่หรือว่า
"เป็นแผน" านยอลับเพื่อนๆะโนึ้นมาพร้อมันเมื่อิไปในทำนอเียวัน
"ุหลิวเสี่ยวิ่ะทำไปทำไม เาเป็นถึหัวหน้าสมามารุศลนะ" ปั๋วหรานพูออมาเพราะเาไม่ิว่าหลิวเสี่ยวิ่ะเป็นนวารในเรื่อนี้
"ุหลิวอาะไม่ไ้เป็นนทำแ่เป็นนอื่นที่เธอไว้ใ" ริสพูึ้นมาเมื่อนึถึหลานสาวอหลิวเสี่ยวิ่ที่อยู่ในเหุาร์้วยในวันนั้นและเธอ็เป็นนเห็นานยอลเป็นนเินออมาาในห้อนั้น แถมยัถูัหวะอี่าหามันเหมือนับใที่ะออมาอนนั้นอนที่านยอลเินออมา
"ใร" ปั๋วหรานหันไปถามริสเพราะอยารู้ใรือนที่หลิวเสี่ยวิ่ไว้ใ
"หลานสาวอเธอ ้าวลี่อิ่" ริสพูออมาอีรั้เมื่อปั๋วหรานอยารู้ำอบ
"หลานสาว แล้วเธอะทำไปทำไม" ปั๋วหรานหาเหุผลมาัอีเพราะเาิว่ามันไม่น่าสมเหุสมผลเท่าไหร่
"ุหนูลี่อิ่เป็นเพียหลานสาวที่ถูพี่สาวอุหลิวเ็บมาเลี้ย เธอไม่เี่ยว้ออะไรับรอบรัวุหลิวเลย้วย้ำ" ื่อเทาที่ฟัอยู่พูึ้นมาเพื่อให้เหุผลับปั๋วหราน
"ถ้าเป็นเธอริเธอนำเรื่อเพรุนั้นออไปแล้ว" ปั๋วหรานพูออมาเพราะถ้าเป็นเธอริเธอให้าร์นำเรื่อเพรไปแล้วเพราะวันานเธอมีหน้าทีู่แลเรื่อเพรับพวาร์
"ไม่หรอ ถ้าผ่านวันนี้ไปเธอถึะเอามันออไปไ้" ื่อเทาพูออมาอีรั้ทุนึหันไปมอที่ื่อเทาทันทีเพราะทำไมมัน้อเป็นพรุ่นี้เรื่อเพรถึะถูนำออไปไ้
"วันที่ผมไปถามเธอเรื่อาเทียร์ ผมถามเธอเรื่อารรัษาวามปลอภัยในาน้วย ผมไม่ไ้ไปาน้วยผมไม่ไว้ใอะไรทั้นั้น" ื่อเทาพูออมาพร้อมับอธิบายเรื่อารัษาวามปลอภัยในวันานให้ับทุนฟั ในโรแรมะิั้เ็นเอร์ไว้นทั่วโรแรมโยไม่มีใรรู้นอาหลิวเสี่ยวิ่และหลานสาวอเธอและรวมื่อเทาไป้วย เ็นเอร์ะถูนำออไปหลัาที่านเินแบบบไปไ้หนึ่วันแล้วหลัานั้นอีหนึ่วันถึะ้อถอเ็นเอร์ออไป ถ้าเรื่อเพรยัอยู่ในานเ็นเอร์ะทำานามปิแ่ถ้าเ็นเอร์ถูนำออไปาโรแรมโยที่ยัไม่ถอัวเ็นเอร์อีัวที่อยู่ในเรื่อเพรออไปสัาเ็นเอร์ะทำานทันทีโยารสลายเรื่อเพรทิ้
"สลายทิ้เลยเหรอ" เฮุนพูออมาเมื่อื่อเทาเล่าบ
"ุหลิวเธอบอไม่เสียายถ้าเรื่อเพรสลายไปแ่ถ้าถูโมยไปแล้วนำไปายทอลาเธอะเสียใมาว่า" ื่อเทาพูออมาทุนึพยัหน้าเ้าใ 'มิน่าละ เธอถึูไม่เป็นัวลอะไรเลย' านยอลิในใ
"เี๋ยวนะ ถ้าเป็นแบบนั้นเธอ็ใะเอาเินุนะสิ" านยอละโนึ้นมาพร้อมับหันไปมอหน้าริส ริสยมือึ้นมายี้ผมานยอลแล้วยิ้มออมา
"เธอ็บออยู่ถ้าอยาไ้เินืนให้หาเรื่อเพรไปไปแล" ริสพูับานยอล านยอลึนึถึำพูอหลิวเสี่ยวิ่ทันที
"เธอรู้ว่าอยัอยู่ในโรแรม แ่เธอะใหุ้หาอให้" านยอลพูออมาริสึพยัหน้าเป็นำอบให้านยอล
"ถ้าอย่านั้นเรา็ไปลุยันเลย" เฮุนพูออมาอย่าื่นเ้นที่ะไ้ออไปเล่นให้หายันไม้ันมือ ริสพยัหน้าเป็นำอบให้ับทุน พวอานยอลึวิ่ไปเ็บอุปร์ที่ะออไปทำานทันที
านยอลและทุนเินเ้ามาในโรแรมที่มีารัานเินแบบเมื่อืนโยไม่มีใรัวาเพราะริสไุ้ยับหลิวเสี่ยวิ่เพื่อที่ะออนุาเ้าไปในห้อที่เ็บเรื่อเพร ทุนเินเ้ามาในห้อแล้วเรียมอุปร์อัวเอทันทีเพื่อรวสอบในห้อโยใ่แล๊ปท็อปเป็นัวเินเมส์
"แล้วเพรุนั้นมันวาไว้รไหนเหรอรับ" านยอลหันมาถามหล้วเสี่ยวิ่ หลิวเสี่ยวิ่เมื่อรู้ว่าริสะมาหาเรื่อเพรที่โรแรมเธอึอาสาเป็นนพาเ้ามา้วยัวเอ
"รู้ระนี่แหละ" หลิวเสี่ยวิ่ พูออมาเมื่อเธอเินมาหยุอยู่รู้ระที่สามารถมอเห็นเรื่อเพรที่อยู่้านในไ้ถ้ามันมีเรื่อเพรอยู่ในนั้น
"ถ้าเรื่อเพรยัไม่ไ้นำออไปาโรแรมแล้วมันะไปอยู่ที่ไหนนะ" เฮุนน้อเล็พูออมาอย่าสสัยเพราะื่อเทาบอไม่สามารถนำเรื่อเพรออไปาโรแรมไ้แล้วเรื่อเพรมันะไปอยู่ที่ไหน เพราะเรื่อิามที่ิไว้ในล่อเพร็บอว่าอยู่ในห้อนี้แ่็หาไม่เอ
"สิ่ที่มอไม่เห็นไม่ใ่ว่าะไม่มี นายอย่าลืมนะเฮุน" านยอลพูออมาเมื่อเฮุนพูบ านยอล้อมอพิาราู้ระนิรภัยที่มีารั้รหัสไว้อย่าีแ่็ถูโมยอไปอยู่ี
"สสารไม่เยหายไปไหน" านยอลพูออมาอีรั้พร้อมับยยิ้มึ้นมา เฮุนฟัที่านยอลพูบึพยัหน้าึ้นมาอย่ายิ้มๆับเพื่อนๆอัวเอที่เ้าใในำพูอานยอลส่วนริสับนอื่นๆนี่สิมอานยอลับเพื่อนๆอานยอลอย่าไม่เ้าใ
"ผมรู้นะว่าสสารไม่เยหายไปไหนแ่สสารที่เราำลัหาอยู่อาะถูนำไป่อนที่อื่น็ไ้นะ" มาร์ที่ฟัานยอลพูแล้วเ้าใึพูออมา านยอลหันมามอมาร์แล้วส่ายหัวยิ้มๆแล้วพู
"ใ่สสารสามารถเลื่อนที่ไ้ แ่อย่าลืมว่าสสาริ้นนี้มันเลื่อนที่ไ้ลำบานะถ้ายัมีเ็นเอร์ ถ้าันเป็นโรโมยเรื่อเพรแล้วรู้ว่าวันไหนที่เนเอร์ะถูถอออ ันะรอเวลาแล้วมาพามันออไปโยไม่้อล้วว่าเรื่อเพระถูสลายไป" านยอลพูออมาพร้อมับยิ้มให้ มาร์ มอานยอลอย่าไม่เ้าใแล้วถามออมาอีรั้
"แล้วเรื่อเพระหายไปไ้ยัไ แ่ถ้ายัอยู่ในห้อนี้แล้วมันอยู่รไหนละ" มาร์ถามเพราะอยารู้ริๆ านยอลมอมาร์แล้วยิ้มออมาอีรั้แล้วหันไปมอที่เฮุนับอิน
"พวเาใ้แฮเอร์เป็นัว่วย เรา็ใ้แฮเอร์เป็นัว่วยไ้เหมือนัน" านยอลพูบเฮุนับอินึยิ้มออมาอย่าีใเพราะที่านยอลพูแบบนี้นที่ะไ้แะรหัส็ือเาสอนนั้นเอ
1 อมเมนท์ 1 ำลัใในารล่อ ฝา้วยนะะ
านยอลับเอะแ๊ะหาเรื่อเพรเอหรือไม่ โปริามในอน่อไป...
ความคิดเห็น