คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #18 : ตอน ลูกหนี้ 17
านยอลวิ่เ้ามาในานปาร์ี้ที่อนนี้ำลัมีทั้นเมาและนไม่เมาเินันเ็มไปหม านยอลเบียนในานเพื่อที่ะหลบสายาอทั้สามนที่วิ่ามหลัานยอลเ้ามาในานปาร์ี้
"มันอยู่รนั้นไ" เพื่อนในลุ่มสามนพูออมาพร้อมับี้นิ้วมาทาานยอลทำให้านยอลที่ำลัหลบอยู่ถึับเปิาโึ้นมาทันที้วยวามใที่ถูพบเอ านยอลไม่รอ้าวิ่หนีออนอประูวิ่ไป้านนอทันที โยที่ายทั้สามนวิ่ามานยอลออไป้านนอเหมือนัน
"โอ๊ย เินยัไไม่เห็นนเหรอวะ" านยอลที่ำลัะวิ่หนีออไป้านนออเรือับ้อหันลับมามอเสียที่ัมาา้านหลั านยอลมอายทั้สามนที่ำลัะมีเรื่อับายอีนที่ัวโยัับยัษ์
"แร็" านยอลที่ำลัะถอยหลัหนีาายทั้สามที่ามมาแ่ับ้อหยุเท้าลเมื่อมีวัถุนิหนึ่มา่ออยู่ที่หัวอานยอล านยอลลืนน้ำลายลอเมื่อรู้ว่าวัถุนินั้นมันืออะไร
"เินไป" เสียอายที่อยู่้านหลัานยอลพูสั่ให้านยอลเินไป้านหน้าที่มีโทย์อานยอลำลัมีเรื่อับโทย์ใหม่อยู่ านยอล้าวเท้าเินไป้านหน้าอย่า้าๆเพราะลัวว่าายที่อยู่้านหลัะลั่นปืนยิหัวานยอลึ้นมา
"แเป็นใรวะห๊า ล้าียัไมาผลัันแบบนี้" ายที่ถูานยอลเะเมื่อี้ะอออมาเมื่อถูายที่ัวเอวิ่นผลันล้มลพื้น
"เป็นใรไม่สำัแ่อนนี้ันำลัะเป็นนที่่าพวแทั้สี่น" ายนที่ใ้ปืนี้หัวานยอบพูออมาเมื่อพาานยอลเินเ้ามาในลุ่มอสามนนั้น ายทั้สามหันมามอานยอลที่โนปืน่อหัวอยู่
"ผมสี่นไม่รู้ัุสอนเลยนะแล้วะมา่าพวผมทำไม" านยอลถามออมาเพราะไม่เ้าใที่ผู้ายทั้สอนนี้ะ่าัวเอโยไม่มีเหุผลอะไร
"่ามันทั้สี่นแล้วโยนลทะเละ" เสียัมาา้านหลัอายสามนที่วิ่ามานยอลมา านยอลมอหน้าายนนั้นทันที 'ผู้ายนนี้' านยอลพูในใเพราะำายนนี้ไ้ ผู้ายที่านยอลเห็นอนอยู่ในห้อเมส์เ็นเอร์ านยอลสวนับเาอนที่เาเินออมาาในนั้นพอี แ่เินสวนถึับ้อ่าันเลยหรอ
"อย่าให้มันเอาวามลับออไปพูไ้" ายนนั้นพูออมาอีรั้แล้วเินออไปารนั้นทันที 'วามลับอะไรว่ะ ผมไม่รู้เรื่อ' านยอละโนออมาในใอย่าไม่เ้าใที่ผู้ายนนั้นพูออมา หรือว่าพวนี้ำลัวาแผนะทำอะไรอยู่ในห้อนั้นแล้วิว่าานยอแอบไปไ้ยิน ะบ้าเหรอไม่ไ้ยินอะไรทั้นั่นแหละ ะบ้าายแล้วทำไมไมุ่ยันในห้ออัวเอละมาุยในห้อเมส์เพื่อ
"ุ ผมไม่รู้ว่าพวนะทำอะไร ผมไม่รู้้วย้ำปล่อยพวผมไปเถอะ" านยอลพูับายที่ใ้ปืน่อหัวานยอลอยู่ ายนนั้นไม่พูอะไรแ่ผลัานยอลเินออไป้านนออเรือที่เป็น้านหลัอเรือ
"ามไป" เสียอายอีนสั่ให้ายทั้สามเินามหลัานยอลออไป้านนอเหมือนัน านยอลับายทั้สามถูให้ไปยืนเรียแถวหน้าระานรริมอบเรืออั้นหนึ่
"เอาไี" ายที่ถูานยอลเะระิบถามานยอลเพราะไม่รู้ะทำยัไอนนี้็อพึ่านยอล่อน็แล้วันเี๋ยวเรื่ออพวเาทั้สี่น่อยไปเลียร์ันทีหลัถ้าหาไ้รอออไปน่ะนะ านยอลหันไปหาผู้ายที่ถามแล้วส่ายหัวไปมาเพราะานยอลไม่มีแผลอะไรเลย ปืนอยู่รหน้าแบบนี้ะให้ิอะไรออละนอาโลไปลาทะเล ถ้าานโยนโลไป็ายอยู่ี
"เอาใร่อนีละ" เสียอายที่มีเรื่อับายทั้สามนพูออมายิ้มๆพร้อมับ่อปืนไป้านหน้าอานยอลและายทั้สาม
"ยิไอ้นั่น่อนเลย" หนึ่ในายทั้สามนะโนออมาเสียสั่นๆเพราะวามลัว านยอลหันไปหาายที่พูเมื่อี้ทันี้วยวามโมโหที่ะให้านยอลถู่า่อน
"ทำไมนายพูแบบนั่นละ นายเป็นนแอบฟัพวเาุยันนะ ็้อยยินายทิ้่อนสิ" านยอละอออมา้วยวามโมโหพร้อมับสร้าเรื่อึ้นมาทันทีเพราะวามโรธ
"แอบฟัอะไรอนายว่ะ" ายนที่บอให้ยิานยอล่อนะอออมาอย่าไม่เ้าใที่านยอลพู านยอลไม่พูอะไรหันมามอมือปืนทั้สอนที่มอพวเาทะเลาะันอยู่
"พวุยิเาเลยนะเาเป็นนแอบฟั ผมสามนห้ามเาแล้วนะ" านยอลโหหน้าายออมาอีรั้เล่นเอาอีสามีวิถึับอ้าปา้าไปเลยที่เียว
"นายพูบ้าอะไรวะ เพื่อนันไปแอบฟัอะไรอนาย" ายที่ถูานยอลเะะอออมาเมื่อานยอลใส่ร้ายเพื่อนอเา านยอล้อาอายที่ัวเอเะอย่าสื่อวามหมาย
"เียบ" เสียะอึ้นมาเสียัทำให้ทั้สี่นถึับสะุ้ใึ้นมาทันที ทั้สี่นหันมามอมือปืนทั้สอนทันทีและเห็นมือปืนหนึ่ในนั้นำลัใส่ระบอเ็บเสียปืน ทั้สี่นลืนน้ำลายลอทันทีที่เห็นแบบนั้น
"พวแทั้สี่นปีนึ้นไปบนราวระเบีย" มือปืนพูออมา ทั้สี่นยืนนิ่อยู่ับที่ไม่ยอมยับไปไหนแถมไม่ทำามที่สั่อี่าหา
"บอให้ปีนึ้นไป" ายอีนะอออมาเสียัทำให้ทั้สี่นรีบปีนึ้นไปยืนบนราวระเบียทันที านยอลที่ปีนึ้นมายืนแล้วหันไปมอ้านล่าพร้อมับลืนน้ำลายลอโนยิ็ายถ้าไม่ถูยิแ่น้ำ็ายอยู่ีโถ่ีวิ านยอลบ่นออมาในใับีวิอัวเอที่ะ้อมาายอยู่ที่นี่
"ายะเถอะ / วาปืนล" มือปืนที่ำลัเหนี่ยวไับ้อหยุะัมือลเมื่อมีปืนพร้อมับเสียอันเยือเย็นัมาา้านหลั
"ริส ย๊าาาส์ ูม" เสียอานยอลร้อออมาเมื่อเห็นริสมา่วย้วยวามีใแ่านยอลับพลาเพราะานยอลลื่นราวระเบียนพลัลไประทบับน้ำ้านล่าเสียั
"ริส ว่ายน้ำไม่เป็น / ูม" บำอานยอลริส็ระโลไปในน้ำทันที
านยอลลืมาึ้นมาพร้อมับที่เห็นริสนั่ออมออยู่้าๆ านยอลพยุัวเอลุึ้นนั่พิหัวเียโยมีริสนั่มออยู่นิ่ๆไม่ิที่ะ่วยพยุานยอลเลย
"ลับมาทำไม่อี" านยอลถามออมาเพราะอนึ้นมาาน้ำแล้วลับมาห้อริสสั่ให้านยอลนอนพัผ่อน านยอลึทำามำทันทีโยไม่มีปาเสียอะไรเพราะแ่นี้็ไม่รู้ะโนอะไรหรือเปล่า อนนี้านยอลยอมสบปาสบำเอาไว้่อนไม่อยาโนเหมือนสอมือปืนนั้นที่ถูนอริสระทืบอนที่านยอลึ้นมาาน้ำ แล้วสั่ไม่ให้เอาถึายเพราะพวมันะไ้ไปบอผู้เป็นนายอมันไ้ ริสอยาเอหน้าเ้านายอพวมัน 'ฝาบอนายอพวแ้วย ันะไปเอาืน' ริสพูบ็ระาานยอลเินลับมาที่ห้อทันที โยไม่สนว่านที่ัวเอู่ะเป็นใร แล้วมันเป็นใรล่ะ?
"ลับมาที่ไหนละ ยัไม่ไ้้าวออาห้อเลย่าหา" เสียลู่หานัมาาโฟาหน้าทีวีทำให้านยอลหันไปมอที่นพูทันที านยอลมอลู่หานแล้วหันลับมามอริสพร้อมับยิ้มออมา ไม่รู้ว่ายิ้มทำไมแ่ีใที่ลู่หานบอว่าริสอยู่ในห้อไม่ไ้ออไปไหน 'แล้วทำไมนายะ้อีใล่ะานยอล' านยอลหุบยิ้มลพร้อมับิในใเพราะไม่เ้าใับัวเอที่ีใเมื่อรู้ว่าเ้าหนี้อย่าริสอยู่เฝ้าลูหนี้อย่าัวเอ
"ลัวลูหนี้ายแล้วไม่ไ้เินืน" ริส้อานยอลแล้วพูออมา แล้วำพูอริสในรั้นี้มันทำให้านยอลอยาร้อไห้ริๆนะไม่ไ้อยาะแล้เหมือนับทุรั้ที่ทำ มันรู้สึหน่วๆอย่าบอไม่ถู
"ผม็ไม่ยอมาย่ายๆหรอ" านยอลบอออมาแล้วลุึ้นลาเีย เินรไปยัประู
"ะไปไหน" ริสถามพร้อมับ้อมอานยอลอย่าไม่อบใที่เห็นานยอละเินออไปาห้อ
"มันเรื่ออผม" านยอลพูบ็เินออไปาห้อทันทีไม่หันมามอริสเลยสันิ
"เป็นห่วเาแล้วทำไม้อพูแบบนั้น" ลู่หานพูออมาเมื่อานยอลเินออไปาห้อ ริสหันมามอลู่หานแล้วไม่พูอะไร
"ันรู้ว่าน้อไม่ไ่านเลี่ยที่นายะ้อเป็นห่ว...ริสแ่นายเป็นห่วน้อเา นายเป็นห่วานยอล" ลู่หานพูออมาเพราะใรๆ็มอออมาริสเป็นห่วานยอลถึั้นโลน้ำไป้วยัวเอ ถ้าไม่เป็นห่วริสไม่โลไปเพราะลูน้อ็อยู่ันเ็มทำไมไม่สั่ลูน้อละ ลู่หานยอมรับว่าานยอลเหมือนับานเลี่ยนรัอริสริๆแ่ทั้สอนนิสัย่าันมาสำหรับานยอลื้อ น แล้วเ่ ส่วนนรัอริสทำทุอย่าเหมือนานยอลไม่เป็นหรอ อ่อนแอ ี้โรแล้ว็าทุนไปนานแล้ว
"ทำไมัน้อเป็นห่วเ็นนั้น ็แ่ลูหนี้ อีอย่าเ็นั้นับานเลี่ยไม่เหมือนันสันิ" ริสพูออมาแล้วเินออไปาห้อรไปยัห้ออัเอ ลู่หานมอามริสออไปแล้วส่ายหัวไปมาับนิสัยแบบนี้อริส
"ไม่เหมือนหรอริส นายูเป็นห่วานยอลมาว่าเป็นห่วานเลี่ยอี" ลู่หานพูออมาเพราะสำหรับานยอล ลู่หานเห็นว่าริสะูเป็นห่วมาว่านรัที่าไปแล้วอัวเอะอี แ่มาร์โทรมาบอว่าานยอลหายไปถึับ้อออมาามหา้วยัวเอทั้ๆที่ำลัุยเรื่อสำัอยู่
"สำหรับานเลี่ย...นายิับเาแ่น้อ่าหาริส" เมื่อลู่หานพูบ ริสที่ยืนอยู่หลัประู็เินออไปทันที
"ถามีไหมุ" แบฮยอนถามื่อเทาออมาเพราะั้แ่ที่านยอลมาเาะประูหน้าห้อเสียัพอื่อเทาเินไปเปิประูให้านยอล็เินเ้ามาพร้อมับวาแๆแล้วปีนึ้นไปนอนลุมโปบนเียโยไม่พูอะไรสัำ ทำให้แบฮยอนับื่อเทาถึับมอหน้าันอย่าๆ
"แบ ันอยาลับบ้าน" านยอลพูออมาาใ้ผ้าห่ม พร้อมับ้อมอระาษแผ่นเล็ที่อยู่ในมือที่านยอลหยิบมันิมือออมาาห้อ้วย
"นายหนีุริสไม่ไ้หรอนะานยอล" ื่อเทาพูออมาเมื่อไ้ยินที่านยอลพูแบบนั้นเพราะริสไม่ปล่อยานยอลให้หนีไป่ายๆหรอราบไที่านยอลยัใ้หนี้ไม่หม
"มีสิ...ถ้าผมมีเินมาืนเา" านยอลพูออมาอีรั้พร้อมับยยิ้มมุมปาึ้นมาา็้อแ่ระาษในมือ
"แล้วนายะหาเินมาาไหนานยอล" แบฮยอนถามออมาเพราะอยารู้ว่าานยอละทำยัไเินที่านยอลเป็นหนี้มันไม่ใ้น้อยๆเลยนะ
"ทำานไ" านยอลลุึ้นนั่แล้วหันมาพูับแบฮยอนที่ยืนมอานยอลอยู่ แบฮยอนมอานยอลอย่าไม่เ้าใทำานอะไรถึะไ้เินมาใ้หนี้เยอะนานั้น านยอลมอแบฮยอนและื่อเทาแล้วยิ้มออมาโยไม่ไ้อธิบายอะไร
1 อมเมนท์ 1 ำลัใในารในารล่อ ฝา้วย่ะ
เราอ่านอมเมนท์เมื่อี้่อนที่ะล เหมือนับว่าำลัะไม่พอใที่เราไม่ไ้ลเมื่อวาน(แ่ถ้าเ้าใผิเราอโทษ้วยนะะ) เมื่อวานเราอารม์ไม่ีึไม่ไ้มาล้ออโทษ้วย่ะ เพราะถ้าใรูานมาม่าเมื่อวานะรู้สึเหมือนเรามา(เพาะิ่นะะ)สสารเมียพี่ริส(ยื่นผ้าเ็หน้าให้านยอล) ไม่มีอารม์ะทำอะไร(ร้อไห้หนัมา)หมายถึานยอลน่ะนะ
ออย่าอมเมนท์ให้เรารู้สึไม่ีนะะเพราะเราะเลิอัพทันที
ความคิดเห็น