คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #46 : ตอน สะดุดรัก SOUL 45
ริสับานยอลเินออมาาห้อหลัาทานอาหารเ้าเสร็และนี่็ผ่านมาหนึ่อาทิย์แล้วที่ริสหายป่วย และอยาะบอว่าริสเวลาป่วยใีและอ้อนสุๆไปเลยแหละ
"ุ้มิรรมอะนายเสร็หรือยั" เมื่อเินเ้ามาในรถริส็ถามออมาเพราะผ่านมาหลายวันแล้วที่แ่ละน้อลับห้อึเพราะะ้อทำุ้ม่วยะอัวเอ
"เสร็แล้ว เสร็ไ้สอวันแล้ว้วย" านยอลหันมาบอริสยิ้มๆเพราะึ่มเาวอภาวิาอัวเอเสร็สิ้นลไป้วยวามสวยานและวามับ้อนอเาวเหลือ็แ่วันานที่ะ้อไ้ใ้มันแ่ไม่รู้ว่าวันไหน
"แล้วทำไมเมื่อืนไม่ลับห้อ่อนะไปรอทำไม" ริสพูออมาเพราะเมื่อืนริสลับห้อึมาโยมีานยอลไปนั่หลับรออยู่หน้าึ เา็นึว่าานยอลทำุ้มเสร็ึแล้วมานั่รอลับพร้อมันนเผลอหลับไป แล้วไปนอนหลับรุ้มนั่ที่มี้นไม้บั ยัีที่มีน้อในภาอเาบอ่อนว่าเห็นานยอลนั่หลับอยู่รุ้ม้นไม้ เาึไ้ไปปลุให้ลับบ้าน
"แล้วอีอย่า นายไปนอนอยู่รนั้นนเียวไ้ยัไ ถ้าเิเรื่อึ้นมาะทำไ" ริสยับ่นออมาลอทาไปมหาลัย
"บ่นมาั้แ่เมื่อืนแล้วนะ อีอย่าไม่ไ้อยู่นเียวสัหน่อย แ็สันับมาร์็นั่เฝ้าันหลับนิ" านยอลเถียออมาเพราะอนที่ริสไปปลุ พอเาื่นึ้นมา็รู้ว่าทั้แ็สันและมาร์นั่ทำานอยู่้าๆที่เาหลับอยู่
"แล้ว่อนน่านั่นล่ะนาย็นอนอยู่นเียว ถ้าสอนนั้นไม่เินผ่านไปนาย็ะหลับอยู่รนั้นนเียวนะ" ริสพูออมาเสียัเมื่อเห็นานยอลที่เี๋ยวนี้ล้าที่ะเถียเาออมาเสียั และ็เป็นริสที่ะ้อเป็นนยอมให้ อือ อำนาเมียมาเ็ม
"แล้วอโทษไ้ไหมละ" านยอลหันมามอริสแล้วพูเสียเบาพร้อมับระพริบาปริบๆไปให้ริส ริสถอนหายใออมาแล้วยมือึ้นไปยี้ผมานยอล่อนะยิ้มออมา 'ใอ่อนอีแล้วริส' เาบ่นในใ
"ริส ทำไมวัน่อนที่ันไปหานายที่ะแล้วเพื่อนที่ะอนายมอันแปลๆ" านยอลถามออมาเพราะวัน่อนเาับเพื่อนๆไปหาริสที่ภาอริส ริสามให้ไปทาน้าว้วยที่นั่นเพราะว่าพี่ยอูับพี่ลู่หานทำอาหารมาทานที่ะเ็มไปหมเาับเพื่อนๆึรีบไปรับส่วนบุอัวเอทันทีอย่าไม่ปิเสธอะไร
"พวมันอยารู้ว่านายเป็นใร ัน็บอว่าเมีย" ริสพูออมาานยอลถึับอ้าปา้าไปเลยับำอบที่ไ้
"ระ รู้แ่เพื่อนนายใ่ไหม" านยอลถามออมาใหม่เพราะวันนั้นมีแ่รุ่นพี่ปีสามภาอริสที่อยู่ในห้อนั้น ริสหันมายิ้มให้ับานยอลแล้วหันไปมอถนน่อ
"วันนี้รู้ันทั้ะแล้วแหละ" ำพูอริสยิ่ทำเอาานยอลอึ้เ้าไปให่ ทั้ะนั้น็หมายวามว่าะวิศวะรู้ันหมแล้ว
"และ้อนนี้็หน้าะรู้ันทั้มหาลัย" านยอลลืนน้ำลายลอย่ายาลำบาเมื่อเอำพูที่ามมาอริส ทั้มหาลัย
"ถึแล้ว" ริสพูออมาเมื่อานยอลไม่ยอมลารถเพราะมัวแ่เหม่ออยู่ับำพูอริสระหว่าทามามหาลัย
"ริส มันะีเหรอที่นรู้เรื่ออนายับันมานานี้" านยอลหันมาถามริสเพราะรู้สึลัวึ้นมา นที่อบริสในมหาลัย็มีั้เยอะแล้วนพวนั้นพาลเลียเาละแล้วเาะ้อรับมือยัไ
"มีนรู้แล้วนายอายที่บับันเหรอ" ริสหันมาถามานยอล านยอลที่มอริสอยู่แล้วึส่ายหัวเป็นำอบ
"ถ้าไม่อาย็ไปที่ะไ้แล้ว" ริสพูออมาพร้อมับยี้ผมานยอลเบาๆ เาพยัหน้าให้ับริสแล้วเปิประูรถลไปยืนมอริสับรถไปอที่ลานอรถแล้วเาึหันหลัเินไปเรียน านยอลเินเ้าลิฟ์เพื่อึ้นไปยัั้นห้าที่ัวเอมีเรียนโยลืมไปว่าห้อที่ัวเอเรียนเปลี่ยนเป็นุ้มัิรรมไปแล้ว เาเปิประูห้อเ้าไป็ถึับใที่เห็นในห้อมีแ่ระสัพัึนึึ้นไ้ว่ามันืออะไร ในห้อที่มีระั้เป็นทายาวแยทาออาันเป็นหลายทาูับ้อนแ่มีอยู่แ่ทาเียวที่สามารถออไปไ้ ระที่ิแน่นหนาวิ่นยัไ็ไม่มีทาที่ะล้มลมาทับใรให้บาเ็บไ้ ระที่ั้ห่าันให้นสามารถเินเรียหน้าระานเ้าไปไ้ถึสามน แ่ในิาให้เ้าไปไ้แ่รั้ละนเท่านั้น พอใรถึทาออ็ะมีระิ่สั่นบอว่ามีนถึทาออแล้ว
"านยอล" เสียเรียัมาาทาเินานยอลึหันไปมอแล้วเห็นแบฮยอนเินเ้ามาหา
"นายลืมเหมือนันเหรอว่าเราไม่ไ้มีเรียนที่นี่" านยอลถามออมาเมื่อแบฮยอนเินมาถึ แบฮยอนมอานยอลอย่าๆแล้วหันไปมอ้านในห้อ
"ริ้วยวันนี้ที่ึเราเาไปเรียนที่ห้อสมุันหมนิ เพราะึเราเาัุ้มิรรม" แบฮยอนพูออมา มิน่าล่ะทั้ึถึูเียบๆไม่มีน แบฮยอนิในใ
"ั้นไปที่ห้อสมุันเถอะ" านยอลพูออมาแล้วหันไปเพื่อที่ะเินไปเรียนที่ห้อสมุแ่ทั้สอนับ้อหยุฝีเท้าลเพราะรหน้ามีรุ่นพี่น่าะ่าะที่ยืนมอเาับแบฮยอนอยู่รหน้า
"ใรือ บยอน แบฮยอน" รุ่นพี่ผู้หิพูออมา แบฮยอนึยมือึ้นเป็นำอบ แล้วมอหน้ารุ่นพี่รหน้าอย่าสสัย
"นายับื่อเทาเป็นอะไรัน" เธอถามะโนออมาไปทำเอาานยอลับแบฮยอนสะุ้ใ านยอลหันมอแบฮยอนอย่าสสัยที่รุ่นพี่ถามแบฮยอนแบบนั้น
"็ไม่ไ้เป็นอะไรันนิ" แบฮยอนพูออมา
"โห" เธอะโนออมาพร้อมับี้มีสั้นที่อยู่ในมือออมา่อหน้าแบฮยอน แบฮยอนที่เห็นมีที่อยู่รหน้าถึับใถอยหลัไปสอ้าว
"เ็บมีเถอะรับ" านยอลที่เห็นเหุาร์อยู่พูออมาพร้อมับึแบฮยอนมาหลบอยู่้านหลัอัวเอเพราะลัวแบฮยอนถูทำร้าย
"มันไม่เี่ยวับนาย ันะุยับเ็นั้น" เธอะอออมาเมื่อานยอลเ้ามาวา
"ผมับเทาไม่ไ้เป็นอะไรันริๆนะ" แบฮยอนโผล่หัวออมาแล้วบอับเธอ
"แมันโห ถ้าไม่ใ่แล้วแะเ้าไปในอนโอื่อเทาทำไม" แบฮยอนลืนน้ำลายลอเมื่อเธอะอออมาแบบนั้นและมัน็เป็นเรื่อริที่แบฮยอนึ้นอนโไปับื่อเทาเมื่อไม่ี่วันมานี้
"เี๋ยวเล่าให้ฟั" แบฮยอนพูออมาเบาๆเมื่อานยอลหันมามอัวเออย่าสสัยับำพูอรุ่นพี่เมื่อี้
"ผมึ้นไปที่ห้ออเทาแล้วมันเี่ยวอะไรับรุ่นพี่ล่ะ" แบฮยอนพูออมา
"รี๊ ันะ่าแ เพราะแื่อเทาถึไม่สนใัน" รุ่นพี่โวยวายออมาพร้อมับเินเ้ามาหาแบฮยอนที่ยืนหลับอยู่้านหลัอานยอล
"ยะ อย่าเ้ามานะ" านยอลพูออมาพร้อมับเินถอยหลัออไป ส่วนแบฮยอน็เินถอยหลัออไปเหมือนัน
"ถ้านายไม่อยาโนลูหลไป้วย็ส่ไอ้เ็นั้นมา" านยอลส่ายหัวไปมาเป็นำอบรุ่นพี่ึมอานยอลอย่าโรธๆพร้อมับี้มีไปหาานยอล
"โอ๊ยย" านยอลร้อออมาเมื่อรุ่นพี่เหวี่ยมีมาหาเาแล้วมันทำให้เาใพร้อมับยมือึ้นมารับมือแล้วมีึโนไปรหลัแนอเานเป็นทายาวแล้วมีเลือไหลออมา
"านยอลเป็นยัไบ้า" แบฮยอนถามออมาเมื่อเห็นมืออานยอลมีเลือไหลออมานูหน้าลัว
"มันะเินไปแล้วนะ ทำไมเรื่อแ่นี้้อทำร้ายัน้วย" แบฮยอนะอออมาอย่าโรธเมื่อเห็นานยอลมีเลือไหลออมาเพราะัวเอเป็นสาเหุ
"อบเสือีนัแ่นี้มันยัน้อยไป แมานี้ / โอ๊ย" รุ่นพี่พูออมาพร้อมับเินไประาผมอแบฮยอนเ้ามาหาัวเอแล้วใ้มีีู้่แบฮยอน
"อย่ามาทำเป็นสำออย ามมานี้" รุ่นพี่พูออมาอีรั้พร้อมับระาผมแบฮยอนให้เินามไป แบฮยอนเิน้มหัวเินามหลัรุ่นพี่ไป้าๆ โยมีท่าทีัืนเล็น้อยเพราะลัวว่ามีที่อยู่รอะโน
"ว้ายย" รุ่นพี่ร้อออมาอย่ใเมื่อถูานยอลระามือที่ถือมีออมาาออแบฮยอนพร้อมับผลัรุ่นพี่ไปิิผนั
"แบหนีไปเร็ว" านยอลที่ับรุ่นพี่เอาไว้หันมาบอให้แบฮยอนวิ่หนีไป
"ไม่เอาหรอันไม่ทิ้นายเ็า" แบฮยอนพูออมาแล้วไม่ยอมไปไหน
"แบไปเร็วันสู้แรเธอไม่ไหวแล้วนะ ไปามนมา่วย" แบฮยอนพยัหน้าลทันทีที่านยอลพูบแล้ววิ่ไปามนให้มา่วยานยอล
"โอ๊ยย" านยอลร้อออมาเมื่อรุ่นพี่ัไปที่แนอเาทำให้เาใแล้วปล่อยมือารุ่นพี่ รุ่นพี่ผลัานยอลถอยห่าแล้ววิ่ามหลัแบฮยอนไป แบฮยอนหันมามอรุ่นพี่ที่วิ่ามมาแล้วรีบวิ่ลบันไทันที โยมีานยอลที่วิุ่มแนัวเอที่มีเลือไหลไม่ยอมหยุามมาเหมือนัน
"โอ๊ย" แบฮยอนร้อออมาเมื่อวิ่มาถึบันไ้ันสามแล้วสะุาัวเอลม่อนที่ะลบันไ้
"ฤทธิ์เยอะนัเหรอห๊า" รุ่นพี่เินเ้ามาหาแบฮยอนแล้วะอออมาเสียัพร้อมับ้าวเท้าไปนั่ทับแบฮยอน
"ิว่าันะ่าแเหรอ เปล่าหรอันแ่ะใ้มีีหน้าสวยๆอแให้มันูไม่สวย็แ่นั้น" รุ่นพี่พูพร้อมับยมีึ้นมารหน้าอแบฮยอน
"เ็บนิเียวเอนะ" เธอพูออมาอีรั้ แล้วยื่นมีเ้าไป้าๆแ่ยัีที่มือทั้สอ้าอแบฮนอนไม่ไ้ถูทับไป้วยเาึยึ้นมาับมือ้าที่ถือมีเอาไว้
"ลัวเหรอ ร้อไห้ทำไม ว้ายย" รุ่นพี่พูออมายิ้มๆพร้อมับันมีที่อยู่ในมือเ้าไปหาแบฮยอนที่ับมืออเธอเอาไว้อยู่ ทั้สอนยื่อแย่มืันอยู่รบันไอย่าไม่ไ้ระวันทำให้ทั้สอนพลัลมาามั้นบันไโยมีแบฮยอนนอนอยู่้านล่า แล้วรุ่นพี่นอนทับแบฮยอนอยู่้านบน แบฮยอนมอานยอลที่ยืนุมมือัวเออยู่้านบนแล้วหลับาล้าๆ
"ฤทธิ์มาอย่านี้็อย่าอยู่เลย" รุ่นพี่ยื่นมือไปหยิบมีที่อยู่ไม่ไลมานัึ้นมาพร้อมับ้ามือึ้นเพื่อที่ะแทแบฮยอน
"ายๆไปะ/แบฮยอนนน" เสียรุ่นพี่ับเสียอานยอลพูึ้นประสานเสียันแ่อานยอลับัว่าเพราะใที่รุ่นพี่ำลัะใ้มีแทแบฮยอน
"รี๊"
ความคิดเห็น