คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #33 : ตอน สะดุดรัก SOUL 32
านยอลับผอเพื่อนแยันรหน้าึะเพราะเาะ้อไปรอริสที่เรียนอยู่อีึหนึ่แ่็ไม่ไ้ห่าาึที่เาเรียนมานั านยอลยืนมอริสที่อยู่หน้าึร้ามที่ำลัยืนุยอยู่ับเพื่อนๆและมีเสสิ้ายืนอยู่้วย สัพัริสับเสสิ้า็เินแยาเพื่อนๆอเาไป
"แล้วบอให้มาหาทำไม" านยอลพูออมาเบาๆนเียวเมื่อเห็นริสับเสสิ้าึ้นรถแล้วับออไปามหาลัย
"เสียใเหรอ" เสียอแอลัออมาา้านหลัอานยอล เาึหันลับไปมอแล้วถอนหายใออมาอย่าเ็ๆที่มีนรู้วามรู้สึอัวเอ
"มีอะไรหรือเปล่า" านยอลไม่อบแอลแ่ถามแอลลับเพราะั้แ่ที่อยู่บ้านออ เาับแอล็ไม่เอันเลยไม่รู้ว่าหายไปไหน
"นายเอาแหวนมา้วยเหรอเปล่า" แอลถามออมาานยอลึพยัหน้าเป็นำอบแอลียิ้มีใที่านยอลเอาแหวนอัวเอมา้วย
"ไปเูัน" แอบพูออมาานยอลึทำหน้าทันทีเพราะไม่เ้าใอยู่ีๆแอล็ะให้เาไปเู
"แฟนันลับไปอยู่เูแล้ว" แอลพูออมาานยอลึพยัหน้าเ้ามใ แล้วมอแอลอย่าใ้วามิ นั่รถไฟวามเร็วไปลับหน้าะไ้
"นายรู้ที่อยู่แฟนนายใ่ไหม" านยอลิอยู่สัพัึถามออมาเพราะถ้าแอลรู้ที่อยู่อแฟนัวเอ เา็ะไ้ไม่้อเสียเวลา แ่ถ้าไม่็้อมเ็มเอาอี
"ันรู้แ่ว่าอยู่ที่ไหนแ่ันไปไม่ถูหรอไม่เยไปเูเลย" แอลพูออมา เาึพยัหน้าเ้าใ รู้แ่ที่อยู่็ยัีไปถึ่อยถามทาเอา็ไ้
"ันลับห้อไปให้้าวหมา่อนไ้ไหมแล้ว่อยไปเูัน" านยอลพูออมาแอลึพยัหน้าลแล้วทั้สอึลับอนโอริส านั้นึเินทาไปที่สนามบินอินอน
"านยอลเราะไปไหน" แอลถามออมาเมื่อเห็นานยอลเรียแท็ี่เพราะถ้าะนั่แท็ี่ไปเูมันูไม่่อยีนะนะ่าเอา
"ไปหอัน่อนันะไปเอาอแล้วไปสนามบินัน" านยอลหันมาอบแอลพอีับที่รถแท็ี่มาอ ทั้สอึึ้นรถรไปที่หออานยอล เมื่อมาถึหอานยอลึเ็บเสื้อผ้าสอสามุเพื่อเรียมไป้วยเผื่อุเินึ้นมาแถมยัโทรามแบฮยอนให้ไปเอันที่สนามบินอินอนเพราะทริปนี้เาับแบฮยอนไปันแ่สอน เฮุนไม่ว่า อินิธุระ นายะบินลับไทย่วน ็เหลือแ่แบฮยอนที่ลไป้วยันเมื่อานเสร็านยอลับแบฮยอนึะถือโอาศนี้หนีเที่ยวไปเลย
"านยอลลล" เมื่อมาถึสนามบินานยอล็เห็นแบฮยอนระโโบมืออยู่ประูทาเ้าสนามบินไม่อายนมอเลย
"เบาๆสิแบ" านยอลเมื่อวิ่มาถึ็บอใ้แบฮยอนเียบเสียลเพราะมีนมอมาที่เาทั้สอน
"เบาไ้ไนี่เป็นรั้แรอพวเราเลยนะที่ะไ้ไปเูนะื่นเ้นเป็นบ้า หรือนายไม่ื่นเ้นเลย" แบฮยอนถามานยอลออมาเบาๆแถมยัยิ้มหน้าบานอี่าหา
"ื่นเ้นสิ พวเราะไ้ไปเที่ยวเาะเูเลยนะ" เมื่อานยอลพูบทั้สอนึยิ้มให้ันแล้ววิ่เ้าไปในสนามบินทันที
"สอนนี้ะไป่วยันหรือะไปเที่ยวันแน่เนี่ย" แอลมอสอนที่วิ่เ้าไปในสนามบินแล้วพูออมาอย่าเหนื่อยใแล้วเินามทั้สอไปในสนามบิน
"อียี่สิบนาทีเรื่อะออ ใ้เวลาเินทาหนึ่ั่วโมว่าๆ" เมื่อื้อั๋วเรื่อบินเสร็แบฮยอน็พูออมาพร้อมับพลิูั๋วเรื่อบินไปมา
"แล้วเราะไปพัที่ไหน" เมื่อูั๋วเรื่อบินานยอล็พูออมาเพราะลืมเรื่อที่พัไปเลยถ้าไปถึเาสอนไม่ไ้ไปามหาแฟนอแอลเลยแน่ๆเพราะรู้แ่ว่าแฟนแอลอยู่ที่เาะเูแ่ไม่รู้ว่าอยู่ส่วนไหนอเู
"ลอหาูิว่าแถวนั้นมีที่พัราาถูไหม" แบฮยอนหันไปหาานยอลแล้วพูออมา านยอลึพยัหน้าแล้วหยิบมือถือออมาเพื่อหาที่พัในเาะเู เมื่อหาไปไ้สัพัพวเา็ไ้ที่พัราาถูที่มีสอเียแถมไปถึยัมีบริารรถมารับถึสนามบินอี่าหาทั้สอนึเลือเอาห้อพััล่าวทันที พออเสร็็เป็นเวลาที่เรื่อใล้ะออพอี แล้วเอันนะเู
"ห้อพั็ไม่ไ้เล็แหะ แถมยัน่าอยู่อี้วย" แบฮยอนพูออมาเมื่อพวเาทั้สอเินเ้ามาในห้อพัที่อเอาไว้ เียนอนสอเียที่แยันอยู่นละมุม ัไว้อย่าน่ารั านยอลับแบฮยอนึเินไปที่เียที่ัวเอ้อมออยู่ยัีที่ทั้สอมอไปนละเีย
"หโมแล้วเราไปหาอะไรินัน่อนนะ พรุ่นี้เราะไปามหาที่อยู่อแฟนแอลัน" านยอลพูออมาเมื่อนั่อยู่ที่เียนอนอัวเอพร้อมับ้นหาอในระเป๋า
"ั้นไปันเถอะันหิวแล้ว้วย" แบฮยอนพูออมาานยอลึพยัหน้าล แล้วทั้สอึออไปหาอะไรทานนอที่พั ทั้สอนเินไปหาเรื่อยๆนมาถึร้านอาหารที่ัแ่อย่าน่าสนใทั้สอึเินเ้าไปในร้านทันที เมื่อเ้ามาในร้านทั้สอนึสั่อาหารแล้วนั่รอสัพัอาหาร็มาเสริฟ
"น่าินมา" แบฮยอนพูออมาอย่าื่นเ้นแล้วหยิบโทรศัพท์ึ้นมาถ่าย านั้นึส่เ้าไลน์ลุ่มให้ับเพื่อนๆูพร้อมับรูปอแบฮยอนและานยอล็ส่ให้เพื่อนๆู้วย
"ินไ้ยั" านยอลถามออมาแบฮยอนึมอหน้าานยอลแล้วยิ้มานั้นึพยัหน้าเป็นำอบเพราะแบฮยอนมัวแ่ถ่ายรูปอาหารและบรรยาาศในร้าน และเมื่อทานนอิ่มทั้สอึลับที่พัอาบน้ำแล้วพัผ่อนเราะพรุ่นี้ทั้สอะ้อออไปามหาบ้านอแฟนแอลที่อยู่ในเาะเู
"านยอลนายมาที่นี้พ่อนายรู้หรือเปล่า" เมื่ออาบน้ำเสร็ทั้สอนึึ้นเียเพื่อนอนแ่อยู่ีๆแบฮยอน็ถามออมาว่าพ่อานยอลรู้เรื่อที่มาที่นี่หรือเปล่า
"ไม่นิ ันไม่ไ้บอพ่อับแม่แ่ันบอแ่พี่อับพี่อูบิน ทั้สอ็อนุาแล้วบอว่าะบอพ่อับแม่ให้เอ" านยอลพูออมาในท่ามลาวามมืที่อยู่ในห้อ
"เฮ้ออ ันหมายถึริสนะ" แบฮยอนถอนหายใออมาแล้วพูึ้นมาใหม่เพราะำพูเมื่อี้มันทำให้านยอลเ้าใผิไป
"ไม่รู้หรอ นอนเถอะ่วแล้ว" านยอลอบออมาแล้วับทสนทนาลแ่นั้นพร้อมับหันหลัให้แบฮยอนทันที แบฮยอนมอานยอลแล้วส่ายหัวไปมาสัพัึหลับาล
เ้าวันใหม่ทั้สออาบน้ำแ่ัวแล้วออมาาห้อพัเพื่อหา้าวทาน้านนอแล้วไปามหาที่อยู่อแฟนแอล
"เราสอนเินมาใล้าที่พัมาแล้วนะ" แบฮยอนบ่นออมาเมื่อทานอาหารเ้าเสร็ทั้สอ็เินถามที่อยู่ที่ไ้มาับนในเาะนระทั้เินไลออมาาแถวที่พัึ้นไปเรื่อยๆ
"ันบอแล้วให้เ่าัรยานนาย็บออยาเินูบรรยาาศ เป็นไล่ะเินนหอบแถมหนาว็หนาว" านยอลบ่นออมาเมื่อเินมาหยุพัอยู่หน้าบ้านหลันึ
"ถ้าันไม้สบายใระรับผิอบเนี่ย" แบฮยอนบ่นออมาอีรั้แล้วนั่ลเพราะทั้เหนื่อยทั้ปวา
'านยอลเรามาถูทาใ่ไหม' เสียแอลัออมา้าๆานยอล เาหันไปมอเเอลแล้วพูออมา
"ถ้านพวนั้นไม่หลอพวเราน่ะนะ็มาถูทาแล้ว" านยอลพูออมาแบฮยอนที่ไ้ยินเสียานยอลพูึหันมามอแ่ไม่ไ้ถามอะไรเพราะรู้ว่าานยอลำลัุยอยู่ับใร
"หายเหนื่อยยัอ่ะแบ" านยอลหันมาถามแบฮยอน แบฮยอนึพยัหน้าเป็นำอบแล้วลุึ้นยืนเินามหา่อไปวันนี้ไม่เอพรุ่นี้็หาใหม่พรุ่นี้ไม่เอศุร์หน้า็มาใหม่
"อโทษนะรับไม่ทราบรู้ับ้านหลันี้ไหมรับ" เมื่อเินมาไ้สัพัานยอล็เอผู้หิเินผ่านมาึเินเ้าไปถามพร้อมับยื่นที่อยู่ในมือให้ับเธอู
"อ่อ เินไปแล้วเลี้ยว้ายทัไปหลัที่สี่วามือนะะ" เธอบอับานยอลแล้วยิ้มออมา านยอลับแบฮยอนึยิ้มให้เธอพร้อมับโ้หัวอบุเธอ เมื่อหาที่อยู่เอแล้วทั้สอไม่รอ้าวิ่ไปามที่ผู้หินเมื่อี้บอทันที ที่วิ่ไม่ใ่อะไร เพราะะรีบให้แล้วรีบลับไปพัแล้วพรุ่นี้ะไ้เที่ยวให้สนุ่อนที่ะ้อลับโล
"านยอละโนถามสิ" เมื่อมายืนหยุอยู่หน้าบ้านหลัที่้อารแบฮยอน็บอให้านยอละโนถามนในบ้านเพราะอนนี้บ้านมันเียบมาเหมือนไม่มีนอยู่
"อโทษนะรับ มีใรอยู่หรือเปล่ารับ" านยอลหันมาพยัหน้าให้ับแบฮยอนแล้วหันไปะโนถามนในบ้านแ่็ไม่มีใรออมาสัน
"ือว่า/ มาหาใรรับ" านยอลที่ำลัะโนอีรั้แ่ลับมีเสียัมาา้านหลัทำให้แบฮยอนับานยอลหันไปมอทันที
"ือผมสอนมาหาเ้าอบ้านรับ" แบฮยอนพูออมาเมื่อถูนรหน้าำลั้อมออย่าสสัย
"ผมเป็นเ้าอบ้านรับ มีอะไรับผมหรือเปล่า" เ้าอบ้านพูออมาทำเอาานยอลับแบฮยอนหันมายิ้มให้ันทันทีเพราะวามีใที่เอเ้าอบ้าน านยอลที่รู้ว่านรหน้าเป็นเ้าอบ้านึหันมาหาแอลเพื่อถามว่าใ่หรือเปล่าแ่แอลับหายไปไหน็ไม่รู้ 'ไปไหนอเา ็บออยาเอหน้าแฟนแ่ลับหายไป' านยอลิในใแล้วหันลับมาหาเ้าอบ้านอีรั้
"ุเป็นแฟนอแอลหรือเปล่ารับ" านยอลถามออมาทำให้เ้าอบ้านหันมาอเาอย่าสสัยและไม่ไว้ใเพราะูเหมือนานยอละรู้เรื่ออัวเออนอยู่ที่โล
"ุ้อารอะไร ผมไม่ไ้ยุ่ับแอลามที่แม่อแอลสั่แล้วนะ พวุะมารัวานอะไรผมอี" เ้าอบ้านะโนใส่หน้าานยอลเสียัทำเอาสอเพื่อนรัสะุ้ใทันที แบฮยอนลืนน้ำลายลอแล้วเินไปหลบ้านหลัอเพื่อนเพราะลัวแฟนแอลมันึ้นมา
"ผมสอนไม่ไ้มาาแม่อแอลแ่มาาแอลรับ" านยอลพูออมาทำให้แฟนอแอลใเย็นล
"ือ นี่อุรับ" านยอลยื่นล่อแหวนไปรหน้าเพื่อให้แฟนอแอล แฟนอแอบยื่นมือมารับอย่าไม่เ้าใ
"แอลเาฝามาใหุ้รับ" านยอลพูออมาอีรั้เมื่อเห็นแฟนอแอลเอาแ่้อมอล่อแหวนไม่พูอะไรออมา
"แอลฝาุมาไ้ยัไในเมื่อแอลเสียไปไ้สามเือนแล้ว ผมเพิ่ะมาาทำบุรบรอบสามเือนให้ับเาเอ" แฟนอแอลพูออมาเพราะไม่เื่อที่านยอลพู
"แอลไม่ไ้บอับพวผมแ่้อวามในล่อมันเป็นนบอ ผมสอนึ้อนำมันมาให้เ้าอ" านยอลพูออมาเพราะในล่อแหวนมันมีระาษที่เียนถึนรัอแอลและนนั้น็ือผู้ายที่ยืนอยู่รหน้าเาอนนี้
"ผมสอนอัว่อนนะรับ แุ่อยารู้็เปิมันออมา" านยอลพูออมาอีรั้่อนะเินาไปปล่อยให้แฟนอแอลยืนมอแหวนร้อไห้อยู่หน้าบ้าน 'อบุนะานยอล ฝาอบุเพื่อนนาย้วย' เสียอแอลลอยมาามหลัแ่ไม่เห็นัวนพูหลัาที่เาับแบฮยอนเินออห่าาหน้าบ้าน
"สอนนั้นไม่ไ้ามเรามาหรอนะ" ยอูพูออมาเมื่อเห็นานยอลับแบฮยอนยืนอยู่หน้าบ้านหลัหนึ่เหมือนมาามหาใร
"ไม่ใ่" หยาหยาพูออมาเพราะเห็นมีผู้ายอีนเินมาหาานยอลแล้วหยุุยันสัพั็เห็นานยอลับแบฮยอนเินาไปแล้วปล่อยให้ผู้ายนนั้นมอล่อที่อยู่ในมือแล้วร้อไห้ออมา
"นายรู้ไหมริส" ุนมยอนหันมาถามริสที่้อมอสอนนั้นอยู่ไลๆ ริสหันมามอเพื่อนแล้วส่ายหัวพร้อมับพูออมา
"ุยเสร็แล้ว็ลับที่พัเถอะ" ริสพูบแล้วเินไปที่รถอัวเอ นอื่นๆึเินไปึ้นรถอัวเอเหมือนัน รถห้าันวิ่ผ่านหน้าอานยอลับแบฮยอนไปแ่ทั้สอ็ไม่ไสนใอะไร เพราะทั้สอสนใแ่เินเพื่อให้ลับถึที่พัไว้ๆ
ความคิดเห็น