คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Demon 3
Demon 3
านยอลับแบฮยอนเินออมาาึลา ้ามสะพานเพื่อไปยัึเรียนอัวเอ แ่ทั้สอลับ้อหยุฝีเท้าลเพราะรหน้าอเาทั้สอนำลัมีอสูรนนึยืนวาทาพวเาอยู่ อสูรนนั้นเินเ้ามาหาานยอล้าๆนระทั้มาหยุอยู่รหน้าอานยอล
"ฮืออ หอม ลิ่นอ้าวอสูนนี่มันั่เย้ายวนใริๆ" อสูรรหน้าอานยอลพูออมาพร้อมับยื่นใบหน้าเ้าไปสูมลิ่นา้นออานยอล านยอลห้นอหลบอย่ารวเร็ว้วยวามใ
"วา...เ้าสาวอ้าวอสูรเล่นัวสินะ" อสูรรหน้าพูอย่าสมเพเ้าสาวอ้าวอสูรที่อยู่รหน้าอัวเอ เป็นผู้ายีๆแ่ลับ้อมีราอ้าวอสูรเพื่อึูเพศเียวัน มันน่าสมเพสิ้นี านยอลำมือแน่นับำพูออสูรรหน้า
"แหมมม...นี่เ้าสาวำลัโรธสินะ" อสูรรหน้าพูึ้นมาอีรั้ ทำให้านยอลยิ่ำมือแน่มาว่าเิม
"นายหยุเถอะเทา นี่มันโรเรียนแถมยัอยู่ในเวลาเรียน้วย ถ้านายไม่อยาถูับไปให้สภาอสูรลโทษ็่วยหลีทาให้พวัน้วย" แบฮยอนพูบทำให้ื่อเทาหันมามอที่แบฮยอนแล้วียิ้มออมา
"เป็นแ่ปีพิทัษ์ ล้ามาสั่ถึอสูรั้นสูอย่าันสินะ" ื่อเทาเินมาหยุรหน้าอแบฮยอนพร้อมับยมือึ้นบีบออแบฮยอนอย่าแร แบฮยอนยมือึ้นับมืออื่อเทาเอาไว้อย่าิ้นรนเพื่อเอาัวรอ
"ปล่อยนอันะ ถ้านายไม่อยาลับไปนอนิ้นทุรนทุรายอยู่ที่บ้านเพื่อรัษาัว" านยอลยมีประำัวที่เลือบไป้วยยาพิษ่อที่ออื่อเทา ื่อเทาหัวเราะ หึ ออมาแล้วปล่อยมือาแบฮยอน เพราะใรๆ่ารู้ว่าระูลปาร์เป็นระูลแห่ารผลิยาพิษที่ร้ายแร ไม่ถึายแ่็ทรมานปาายไ้เหมือนัน
"เ้าสาวอ้าวอสูรนี่็โหร้ายไม่่าา้าวอสูรสินิ" ื่อเทาพูึ้น่อนที่ะยื่นหน้าเ้าไปสูลิ่นที่เย้ายวนใาานยอลอีรั้านั้ร็ระโหนีหายไปาสะพาน้ามแม่น้ำในโรเรียน านยอลมอามื่อเทาที่หายไปราวับสายลมแล้วเ็บมีพับลในระเป๋าาเเหมือนเิม
"แบ นายไปเรียนเถอะ ันะไม่เ้าเรียน" านยอลหันมาพูับแบฮยอน แบฮยอนที่ลูบลำออัวเออยู่หันมามอที่านยอลทันที
"นายะไปไหนานยอล" แบฮยอนถามออมาอย่าร้อนรน านยอลส่ายหัวเป็นำอบเพราะไม่รู้ว่าะไปที่ไหนเหมือนับ แ่อนนี้านยอลไม่อยาเ้าเรียน านยอลอยาะอยู่นเียวเท่านั้น
"ให้ันไป้วยไหม" แบฮยอนพูอีรั้ านยอล็ส่ายหัวปิเสธ่อนที่ะเินหนีหายออไป แบฮยอนมอามเ้านายอัวเอไปแล้วไ้แ่ถอนหายใ านยอลเป็นอสูรที่น่าสสารนนึ พ่อแม่ายาไปทำให้านยอล้ออยู่ัวนเียวมาั้แ่แรเิโยมีเพียพ่อบ้านที่อยเลี้ยานยอลมาพร้อมับแบฮยอนเพราะพ่อบ้านนนั้น็ือพ่ออแบฮนอนึ่เป็นปีพิทัษ์อพ่อานยอล
"โนเ้านายทิ้แล้วสินะ" เสียที่ัมาา้านหลัพร้อมับวแนแร่ที่ยื่นมาอรอบออแบฮยอนาทา้านหลัเหมือนัน แบฮนอยยืนัวแ็ทื่อ้วยวามใเมื่อรู้ว่าื่อเทาลับมาอีรั้
"เป็นเพียอสูรั้น่ำ ทำไมถึล้าปาีล่ะหือ" ื่อเทาพูพร้อมับมูที่วนเวียนอยู่ับท้ายทอยอแบฮยอน แบฮยอนหอล้วยวามใ
"ทำไมเียบล่ะ พอไม่มีเ้านาย็ถึับเียบเลยสินะ" ื่อเทาับแบฮยอนหันมาหาัวเอแล้วพูอย่าเยาะเย้ย แบฮยอนำหมัแน่นเมื่อถูื่อเทาพููถู
"ที่ันเียบ เพราะไม่อยาุยับอสูรที่บอว่าัวเอเป็นอสูรั้นสูแ่ลับทำัวเอเหมือนับอสูรอันพาลที่เที่ยวไล่ันอื่นเาไปทั่ว" ำพูอแบฮยอนทำให้ื่อเทาหน้าึึ้นมาทันที้วยวามโรธ
"อ่ะ" แบฮยอนร้อออมาเมื่อมืออื่อเทายึ้นมาึผมอแบฮยอนาท้ายทอย แบฮยอน้อหน้าื่อเทา้วยวามโรธแ่ไม่สามารถทำอะไรอสูรอย่าื่อเทาไ้ แบฮยอนเป็นปีพิทัษ์็ริแ่ะให้สู้อสูรั้นสูอย่าื่อเทา็ไม่ไหวเพราะมีแ่เสียับเสีย
"นายรู้ไหมว่าัวเอนะ...น่าินนาไหน" ื่อเทา้มหน้าลมาระิบ้าๆใบหูอแบฮยอนานั้น็ใ้ลิ้นเลียไปที่ลำอาวอแบฮยอนอย่า้าๆ ทำเอาแบฮยอนเปิาว้าแ็ทื่อึ้นมาทันที้วยวามใ ื่อเทาผละออห่าาัวอแบฮยอนแล้วยยิ้มออมา ่อนที่ะเินหนีาไป
เฮ้ออออออ
แบฮยอนถอนใยาวออมาพร้อมับทรุลนั่ับพื้นอย่านหมแรที่ะยืน่อมือ็ับไว้รเนินออัวเอ เอาไว้เพราะเมื่อีู้เหมือนว่าื่อเทาเือบะทำรอยไว้ที่หน้าออแบฮยอน
านยอลเินเ้ามาในป่าหลัโรเรียนเพื่อที่ะหาที่หลับนอนรอเวลาที่ะไ้ลับึ้นหอพั เพราะถ้าลับไปอนนี้เาี้เียะ้อเอับประธานหอที่เ้ัเรื่อระเบียบวินัย านยอล้าวเท้าเินไปเรื่อยๆนระทั้้อมาหยุฝีเท้าลเมื่อเห็นร้าอใรบานำลันอนหลับอยู่บนโหินที่มีนาให่ านยอลหยิบมีพับออมาาในระเป๋าาเ่อนที่ะเินเ้าไปหาร่านั้นอย่า้าๆ านยอลยยิ้มมุมปาึ้นพร้อับ้ามีที่อยู่ในมือึ้น ถึพิษที่อยู่ในมือะไม่ร้ายแรทำให้ถึายไ้ แ่็สามารถทำให้้าวอสูรทรมานไปอีหลายวัน
พรึบ
"อ่ะ โอ๊ย" เสียอานยอลร้อึ้นมาเมื่อถู้าวอสูรับบีบที่้อมืออย่าแรพร้อมับถู้าวอสูรระาึ้นมานอนบนโหินาม้วยร่าอ้าวอสูรที่พลิัวึ้นมาร่อมร่าอานยอลเอาไว้อีที ้าวอสูร้อาอานยอล้วยวาที่เป็นสีทอไม่่าาานยอลที่วา็แปรเปลี่ยนเป็นสีทอเหมือนัน ้าวอสูรถึะหลับยัไแ่เมื่อมีศัรูเ้ามาใล้ ่อให้หลับลึ็ยัรู้สึัวอยู่ี
"เหนื่อยไหมที่้อามรัวานีวิัน" ้าวอสูรพูึ้น านยอลัฟันัวเอแน่นไม่ยอมพูโ้อบ หึ...้าวอสูรยยิ้มมุมปาพร้อมับเสียหึที่ัออมาอย่าสมเพนรหน้า
"พ่ออนายายไม่็ไม่เี่ยวอะไรับันเลยนะ" ริสพูึ้น านยอลำหมัแน่น แ่ไม่สามารถทำอะไรไ้เพราะถูริสับ้อมือทั้สอ้าเอาไว้เหนือหัว
"แ่ถ้านายไม่เิมาพ่อัน็ะไม่าย" ที่านยอลพู็ถูเพราะในวันที่ริสเิมา้าวอสูรน่อน็ะ้อาย ถ้าถามว่าทำไม่ถึรู้ว่าริสเป็น้าวอสูร็เพราะในวันที่ริสเิะมีอาุระเบ่บานสะพรั่ึ้นนอฤูในบ้านอริส ส่วนที่บ้านอานยอละมีอาุระบานึ้นมาเหมือนันแ่อนั่นะบานไ้สัพั็ร่วหล่นลมาสู่พื้น ทำให้้าวอสูรน่อนรู้วันหมอายุไอัวเอ่อนที่ะถึำหนอายุไริๆอัวเอแล้ว เมื่อ้าวอสูรน่อนาไปทาสภาอสูระ้อามหาว่ามีอาุระบานสะพรั่นอฤูที่บ้านอใร ้าวอสูระายไ้็่อเมื่อมี้าวอสูรนใหม่เิึ้นมาหรือไม่็หมอายุไอัวเอริๆ
"แล้วนายิว่าันอยาะเิมารับรู้เรื่อเฮ็วยแบบนี้นัหรือไัน" ้าวอสูรัฟันพูออมา ทำให้านยอลนิ่อย่าไม่เาใที่ริสพู ใรๆ็อยาะเป็น้าวอสูรันทั้นั้น มีเิน มีอำนา แ็แร่ และมีวามเป็นอิสระ แู่เหมือนว่า้าวอสูรนปัุบันะไม่ไ้รับวามเป็นอิสระอย่าที่นอื่นๆิ ริยยยิ้มึ้นมาแล้ว้มลไปประบูบานยอล ทำให้านยอลใพร้อมับอาปาึ้นทำให้ริสส่ลิ้มอัวเอเ้าไปในโพรปาอานยอลไ้อย่า่าย้ายโยไม่้อใ่แรบัับ ริสหยุนิ่ไปทั้ๆที่ยัไม่ทันไ้ผละริมฝีปาออมา แล้วสัพัริสึไ้ถอนริมฝีปาออมามอานยอลที่อนนี้ใบหน้าเนิ่มึ้นสีแ่ำ้วยวามอายบวับวามมึนที่ถูริสโมยูบไปอย่าหน้าาเย วามหอมหวานในโพรปาายที่ริสไม่เยลิ้มลอรสาิมา่อน ทำไมมัน่าาโพรปาอผู้หิอย่าิ้นเิ หรือมันเป็นเพาะับผู้ายที่อยู่รหน้าอ้าวอสูรอนนี้ หรือมันอาะเป็นอแปลที่้าวอสูรไม่เยลอมา่อน
"ทะ...ทำบ้าอะไร" านยอละอออมาเสียสั่นเมื่อสิสัลับมานรบ เสียอานยอล็เรียให้้าวอสูรหลุออมาาในภวั์อัวเอ้วย ้าวอสูรมอานยอล่อนะหันไปเหลือบมอ้าๆอัวเอที่มี้นไม้ให่บัพวอทาสภาอสูรเอาไว้ แ่็ไม่สามารถปิบัวามหูีอนอย่า้าวอสูรเอาไว้ไ้ ริสมอนอทาสภาอสูรแล้วยยิ้มออมา านั่น็้มลไปูบานยอลอีรั้ ริสูบหาวามหอมหวานที่ไ้มาาานยอล่อนหน้านี้โยไม่สนใสายาอทาสภาอสูรเลยสันิ
"อึ อือออ" านยอลราเสียเบาออมายิ่ทำให้้าวอสูรวานลิ้นอัวเอนทั่วทั้โพรปาอานยอล ริสับมืออานยอลมารวบไว้ในมือ้าเียวอัวเอ แล้วมืออี้าที่ว่าอยู่อริส็เปลี่ยนมาลูบลำยำรเอวอานยอล มืออริสสอเ้าไปใ้ร่มผ้าอานยอลแล้วลูบลำไปมา
"อึ อึ อือออ" เสียอานยอลราออมา้วยวามเสียว่านเพราะไม่เยเป็นแบบนี้มา่อน ทั้นลุทั้เสียว่านไปพร้อมับนบรรยายเป็นำพูไม่ถู ้าวอสูรผละริมฝีปาออมาแล้วหันมาูบพรมามลำอาวอานยอลแทน
"อ่ะ ริสหยุ ันบอให้หยุ" านยอลเมื่อถูริสผละริมฝีปาออ็ถึลับโวยวายออมาเพื่อให้ริสเลิยุ่ับลำออัวเอ แ่ริสลับไม่สนเสียอานยอลยัูบสับที่ลำออานยอลไป่อเรื่อยๆ สัพัริสึหยุทุอย่าพร้อมับยมุมปาึ้นเมื่อมีารเลื่อนไหวาเหล่าสภาอสูรที่ไ้หายออไปแล้ว ริสยับัวเอลุึ้นาัวอานยอลแล้วระโลาโหินหายออไปทันทีโยไม่สนใานยอลที่ยันอนหายใเหนื่อยหอบอยู่บนโหินนเียว
"โถ่โว้ยยยย" านยอลำมือแน่นพร้อมับะโนออมาเสียัเมื่อลมหายใลับมาเป็นปิ อุส่าห์ะเล่นานเาแ่ลับถูเาเล่นานน้อนอนเหนื่อหอบอยู่เหมือนับปลาที่ำลัาน้ำยัไยัั้น
"้าวอสูร ไอ้บ้าเอ๊ยยย" ถึะร้อะโนยัไวามหุหิในัว็ยัไม่ยอมหายไป มีแ่ทาเี๋ยวเท่านั้นที่ะทำให้านยอลหายหุหิลไ้็ือารทำให้้าวอสูรทรมานมาที่สุ านยอลลุึ้นนั่แล้วมอไปยัทาที่้าวอสูรเพิ่ะหายออไปเมื่อี้พร้อมับิหาวิธีเล่นาน้าวอสูร...อีแล้ว
เรื่อนี้ะพยายามให้บให้ทันปีใหม่ หรืออาะเลยไปบ้านิๆเอ๊ะยัไ555 เพราะปีหน้าะลเรื่อนี้แล้ว ็มีนDMมาถามหลายนแล้ว้วย สรุปะลให้ปีหน้านะะ อย่าลืมมาามอ่านล่ะถ้าเราลแล้ว
ความคิดเห็น