คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : กำเนิดรามเกียรติ์
นนท พระนาราย์
เาไรลาส ที่อาศัยอเหล่าเทวา ที่หน้าประูึ้นเาะมียัษ์นนึอยทำหน้าที่ล้าเท้าให้ับเหล้าเทวาที่เ้าไปถายใน ยัษ์นนั้นื่อว่า นนท
"นี่เ้ายัษ์ั้น่ำ ยัษ์เ่นเ้าไม่น่ามาอยู่ที่เ่นนี้เลย" เทวาที่ถือนเป็นเทวาั้นสูเินเ้ามาให้นนทล้าเท้าให้พร้อมับพููถูนนทให้เ็บน้ำใแถมยัึเส้นผมอนนทเล่นอี นนท้มหน้าลทั้เสียใทั้เ็บใที่ไม่สามารถทำอะไรเทวาเหล่านั้นไ้
"เ้าเป็นยัษ์มีหน้าที่อย่าเียวือล้าเท้าให้ับพว้า" เทวาอีนพูบทำให้เหล่าเพื่อนเทวา้วยันหัวเราะออมาอย่าอบใที่ไ้แล้นนทแบบนี้ทุๆวัน เมื่อเหล่าเทวาไปันบหมนนทึไ้เยหน้าึ้นมามอเหล่าเทวาที่เินเ้าไปภายในเาไรลาสอย่าเ็บใ
"้าะแ้แ้นพวเ้าให้ไ้" นนทเอ่ยออมาอย่าเ็บแ้นแล้ว้มหน้าทำหน้าที่อัวเอ่อไป นนททำแบบนี้อยู่เ่นทุวัน และ็ถูเหล่าเทวาแล้อยู่เ่นเิมทุๆวันเ่นันนระทั้นนททนไม่ไหวึไ้ไปเ้าเฝ้าพระอิศวร
"เ้ามีอะไรับ้าหรือนนทถึไ้มาหา้าเ่นนี้" พระอิศวรเอ่ยออมาเมื่อนนทนั่้มหน้าอยู่เบื้อพระพัร์
"อพระอ์ ระหม่อมมีเรื่อะราบเรียนพระอ์" นนทเอ่ยออมาเมื่อพระอิศวรเอ่ยถาม
"ระหม่อนทนทุ์เหลือเิน ระหม่อนทำหน้าที่ล้าเท้าให้ับเหล่าเทวา แ่เทวาพวนั้น็หาแล้ระหม่อนอยู่ลอ อบพููถูระหม่อน ทั้ยัทุบีระหม่อนอี เทวาบานยัึเส้นผมอระหม่อนนหัวล้านไปหม อพระอ์่วยระหม่อน้วยเถิ" นนทเอ่ยออมาอย่าหน้าเห็นใ พระอิศวรเมื่อไ้ฟัเ่นนั้นึพยัหน้าเ้าใและเห็นในนทยิ่นัที่ถูเหล่าเทวาลั่นแล้เ่นนี้
"เอาเถิ เี๋ยวเราะ่วยเ้าเอ" เมื่อพระอิศวรเอ่ยบนนท็เยหน้าึ้นมายิ้มอย่าีใทันที
"เ้ายื่นนิ้วี้้านใ้านนึมาให้้าเี๋ยว้าะให้อวิเศษแ่เ้า" พระอิศวรเอ่ยบนนทึยื่นนิ้วี้้านวาให้ับพระอิศวรทันที เมื่อนนทยื่นนิ้วไปให้พระอิศวร พระอิศวรึหลับาลแล้วทำพิธีให้อวิเศษแ่นนททันที
"เสร็แล้ว นิ้วี้อเ้าเป็น นิ้วเพรวิเศษสามารถี้ให้นายไ้แ่เ้าอย่าไปใ้ในทาที่ไม่ไ้เ้าใหรือไม่" พระอิศวรเอ่ยบนนทึพยัหน้ารับำทันทีแล้วอัวเพื่อลับทำหน้าที่ัเิม แ่หารู้ไม่นนทพอลับไปแล้วลับไปแ้แ้นแ่เหล่าเทวาพวนั้นทันที
"เ้าพวเทวา พวเ้าแล้้านันะ ้าะส่พวเ้าลับไปเิใหม่" นนทพูออมาแล้วี้นิ้วไปยัเทวาเหล่านั้นทันที
"หนีเร็ว หนีเร็ว ไอ้เ้านนทมันบ้าไปแล้ว" เสียอเหล่าเทวาะโนึ้นมาพร้อมับวิ่หนีนนทันให้วุ่น
"พวเ้าอยู่ที่นี่ไป่อนนะ เี๋ยว้าะไปเ้าเฝ้าพระอิศวร" เทวานนึเอ่ยึ้นมาแล้วเหาะลอยไปรายานแ่พระอิศวรทันทีเพื่อให้ทรทราบเรื่อนี้
"พระอิศวรพ่ะย่ะ่ะ" เทวาที่มารายานพระอิศวรเอ่ยเรียพระอิศวรทันทีที่มาถึยัพระำหนั
"เิอันใึ้น" พระอิศวรเอ่ยออมาเมื่อเห็นเทวาวิ่หน้าื่นเ้ามาในพระำหนั
"นนท นนทพ่ะย่ะ่ะ อนนี้เ้านนทไ้ใ้นิ้วอมันวิ่ไล่่าเหล่าเทวาทั่วเ้าไรลาศแล้วพ่ะย่ะ่ะ" เทวานนั้นพูออมาทำให้พระอิศวรส่ายหน้าอย่าเหนื่อยล้า พระอ์ไม่น่าเลยริๆ
"เ้าลับไป่อนเถิ ปะเี๋ยวเราะให้นไป่วย" พระอิศวรเอ่ยออมาแล้วเทวานนั้นึลับออไปทันที พระอิศวรมอเทวานนั้นออไปพระอ์ึเหาะออาำหนัอนเอไปยัอีำหนัทันที
"พระนาราย์" พระอิศวรเอ่ยออมาเมื่อมาถึยัพระำหนัอพระนาราย์
"ถวายบัมพ่ะย่ะ่ะ/ถวายบัมเพะ" พระนาราย์ับพระนาลัษมีพระมเหสีอพระนาราย์หันมามอแล้วรีบถวายยัมพระอิศวรทันทีอย่าใที่พระอิศวรเส็มายัำหนัอนเอ
"เรามีเรื่อให้เ้า่วย" พระอิศวรเอ่ยออมาเมื่อทั้สอพระอ์ทรถวายบัมเสร็
"พระอ์ทรล่าวมาไ้เลยพ่ะย่ะ่ะ" พระนาราย์เอ่ยออมาทันทีโยไม่ไถ่ถามเลยว่าพระอิศวระใ้ให้ไปทำอะไร
"เราอให้เ้าไป่วยปราบนนทที อนนี้นนทไ้่าเหล่าเทวาที่เาไรลาสไปมายิ่นั เป็นเพราะเราแท้ๆที่มอบนิ้วเพรแ่นนทไป" พระอิศวรเอ่ยออมาอย่าทุ์ใ พระอ์ทรทำผิยิ่นัที่ิว่านนทะไม่ทำร้ายนอื่นแ่ไม่เลยนนทลับนำนิ้วเพรที่พระอ์มอบให้ไปทำร้ายนอื่น
"ไม่ใ่วามผิอพระอ์เลยพ่ะย่ะ่ะ มันเป็นวามผิอเ้ายัษ์นนั้นแ่เพียผู้เียว" พระนาราย์เอ่ยออมาเพื่อทรให้พระอิศวรทรสบายพระทัย
"ถ้าเ่นนั้นระหม่อนอไปปราบเ้ายัษ์นนั้นเลยนะพ่ะย่ะ่ะ" พระนาราย์เอ่ยออมาแล้วเหาะไปยัเาไรลาสทันที พระนาราย์มอูเหล่าเทวาที่วิ่หนีนนทันให้วุ่นพร้อมับิแผนที่ะปราบนนท
"เอาเ่นนี้็แล้วัน" พระนาราย์เอ่ยออมาพร้อมับแปลายเป็นนาอัปสร เมื่อพระนาราย์แปลายเสร็ึเหาะลไปยัเาไรลาสใล้ๆับรที่นนทำลัวิ่ไล่เหล่าเทวา นนทวิ่มาพบนาอัปสรึไ้หยุวิ่ไล่เหล่าเทวาทันทีเพราะนนทำลัถูในาอัปสรที่อยู่รหน้า
"เ้าเป็นนามาาที่ใถึมาอยู่ที่เ่นนี้" นนทเินเ้าไปหานาอัปสรแล้วเอ่ยออมาพร้อมับทำหน้าาเี้ยวพาราศรีแ่นาอัปสร นาอัปสรทำหน้าเอียอายไม่ล่าวอันใ
"เ้ามีื่อว่าอะไรแม่นาฟ้า" นนทเอ่ยออมาเมื่อถามรั้แรนาอัปสรรหน้าไม่ยอมอบแ่ทำหน้าเอียอายอย่าน่ารัใร่
"เรามีนามว่าสุวรรอัปสร เราเป็นนารำอพระอินทร์ เราหนีออมาเที่ยวเล่นแถวนี้" นาอัปสรเอ่ยออมาอย่าเอียอายเมื่อถูสายาอนนทับ้อมอมาอย่าลึึ้
"เ้าั่ามยิ่นั" นนทพูออมาพร้อมับเินเ้าไปใล้นาอัปสรมาว่าเิม
"้าอีบนาไ้หรือไม่" นนทพูออมาอีรั้นาอัปสร็ไ้แ่ทำหน้าเอียอายเ่นเิม
"ถ้าเ้าะีบ้าเ้า้อรำับ้าเสีย่อน ถ้าเ้ารำามเ้าไ้ถูใ้าะยอมให้เ้าีบ้า" นาอัปสรเอ่ยออมานนทึพยัหน้าลทันทีโยไม่ิอะไร เพราะวามามอนารหน้าึทำให้นนทไม่ิหน้าิหลับยอมทำามแ่โยี
"เ้าทำาม้าเลยนะ" นาอัปสรพูออมาอีรั้แล้วร่ายรำทันทีโยมีเ้านนททำามนาอัปสรทุอย่า นระทั้นาอัปสรร่ายรำในท่าที่้อใ้นิ้วี้เ้ามาหานเอและนนท็ี้นิ้วมายัเ่าอนเอทันที นนทเมื่อี้นิ้วเ้าหาัวเอึนึึ้นมาไ้แล้วาโึ้นมาทันทีพร้อมับที่นนทล้มลไปับพื้นทันที นาอัปสรเมื่อเห็นนนทล้มนอนลับพื้นึใ้เท้าเหยียบที่หน้าออนนทเอาไว้ทันที นนทมอนาอัปสรรหน้าที่่อยๆลายร่าเป็นพระนาราย์ ที่มีมือสี่มือทันที
"พระนาราย์" นนทเอ่ยออมาอย่าเ็บใที่เสียรู้อพระนาราย์ที่ยืนมอนนทอยู่
"พระอ์ทรี้ลายิ่นั พระอ์มีทั้ฤทธิ์เมาว่า้า พระอ์ยัใ้เล่ห์ลหลอ้า ้าผิอะไร" นนทเอ่ยออมาทำให้พระนาราย์โรธึ้นมาทันที พระนาราย์แ่เิมทรมีิเมา แ่ับนนทพระอ์ทรไว้ีวิไม่ไ้เพราะนนทไ้เ่น่าเทวาไปมามายทำให้พระอิศวรทรโรธมาและวามายเท่านั้นที่ะหยุนนทไ้
"เ้าเ่น่าเทวา วามผิอเ้ามีมายิ่นั" พระนาราย์มอนนทแล้วเอ่ยออมาทั้เห็นใแ่ะให้พระอ์ทำเ่นไรในเมื่อนนทไ้ทำวามผิ
"แล้วทำไมพระอ์ไม่สู้ับ้าอย่าึ่ๆหน้าท่านใ้เล่ห์ลมันไม่เอาเปรียบ้าเินไปหน่อยหรือ หรือว่าท่านทรลัวนิ้มเพรอ้า" นนทพูัพ้อพระนาราย์
"้ามีเพียแ่สอมือแ่ท่านมีั้สี่มือ้าะไปสู้ท่านไ้เ่นไร หา้ามีสี่มือเ่นทัน" นนทเอ่ยัพ้อพระนาราย์ออมาอีรั้ พระนาราย์มอนนทโรธยิ่นัเพราะนนทล่าวหาว่าพระนาราย์ทรเอาเปรียบนเอ
"เราแปลายเป็นนาอัปสรหาเอาเปรียบเ้าไม่" พระนาราย์เอ่ยออมาอย่าโมโห
"แ่ท่าน็ทรใ้อุบายเล่ห์ลมาลอ้า" นนทเอ่ยออมา
"ไ้ถ้าเ้าิวาารใ้ำลั่อสู่แล้วเ้าะนะเรา อให้าิหน้าเ้าเิมามีสิบหัวสิบหน้า ยี่สิบมืออาวุธพร้อมสรรพ ส่วน้าะไปเิเป็นเพียมนุษย์สอมือเท่านั้น เราะไ้สู้ับอีรั้ให้รู้แพ้รู้นะัน" พระนาราย์เอ่ยบแล้วใ้พระแสัวศรีษะอนนทระเ็นหลุออมาทันที
ำเนิทศั์
เสียร้อัลั่นในห้อบรรทมอพระนารัาเทวีเมื่อรบำหนลออพระนา นา้นห้อ นาำนัล และนาใน่าวิ่ันให้วุ่นเพื่อเรียมอุปร์เพื่อ้อนนรับพระโอรสที่ำลัะออมาลืมาูโล
"หมอหลว้าไม่ไหวแล้ว ้าทรมานเหลือเิน" พระนารัาเทวีเอ่ยออมาเมื่อลูน้อยในท้อไม่ยอมออมาสัที
"พระนาเพะ อทนอีสันินะเพะ ประเี๋ยวพระนา็ทรประสูิพระโอรสแล้วเพะ" หมอหลวเอ่ยออมาพร้อมับ่วยบีบท้ออพระนารัาเทวี
"แ่้าปวท้อเหลือเินแล้ว" พระนารัาเทวีทั้พูทั้เบ่ท้อออมา นใบหน้าอพระนาเ็มไป้วยเหื่อ
"หายใเ้าออลึๆเพะพระนา" นา้าหลวที่นั่อยู่้าๆพระนาเอ่ยออมา พระนารัาเทวีึหายใเ้าออลึๆเพื่อที่ะให้ัวเอไผ่อนลาย
"้า ้าไม่ไหวแล้ว"
อุแว้ อุแว้
สิ้นเสียอพระนารัาเทวี็ามมา้วยเสียร้อไห้ัลั่นอเ็น้อย
"ลูอ้า ลูอ้า" เสียัมาาหน้าประูพร้อมับารปราัวอท้าวลัสเียนเ้าเมือแห่รุลา
"น้อหิเ้าเป็นเ่นไรบ้า" ท้าวลัสเียนเอ่ยพร้อมับเินไปนั่ล้าายาอพระอ์ที่นอนอลูน้อยยิ้มอยู่
"ลูเราเพะเส็พี่" พระนารัาเทวีเอ่ยออมาพร้อมับยื่นเ็น้อยไปให้ับพระสวามีอนา
"ทศั์ ้าั่ื่อเ้าว่า ทศั์" ท้าวลัสเียนเอ่ยออมาอย่าีใเมื่อเห็นเ็น้อยในมือ ทศั์ ผู้มีสิบหู ทศั์มีน้อายสอนือ พิเภและุมภรรร มีน้อสาวื่อนาสำมนัา
ทศั์ถอวใ
ทศั์เิบโพร้อมับพระเวทย์วิเศษมามายโยมีฤาษีโบุรเป็นนสอนพระเวทย์ให้
"อ์ทศั์ พระอ์ทรเรียนพระเวทย์ับระหม่อมนเสร็สินหมแล้ว ถึาแ่พระอ์ะลับบ้านเมือเสีย" ฤาษีโบุรเอ่ยออมาเพราะทศั์ไ้เรียนพระเวทย์มา็หลายสิบปีแล้วนฤาษีโบุรไม่มีแม้แ่ะสอนอะไรอีแล้ว
"ถึา้า้อลับบ้านเมือแล้วเหรอ" ทศั์ในวัยยี่สิบเอ่ยออมาเพราะทศั์าบ้านาเมือมาั้แ่อายุสิบปี แล้วอนนี้็เป็นอีสิบปีที่ามา
"่อนที่พระอ์ะเส็ลับระหม่อมมีอย่าสุท้ายที่ะมอบแ่พระอ์" ฤาษีโบุรเอ่ยออมาเพราะ่อนที่ทศั์ะาไปฤาษีโบุรอย่าะทำสิสำัแ่ทศั์เสีย่อน
"พระเ้าาะมอบอะไรแ่้าหรือ" ทัศเอ่ยถามออมาเพราะอยารู้ ฤาษีโบุระมออะไรแ่น
"ทรามระหม่อมไปยัเานิลีรีเถิ" ฤาษีโบุรเอ่ยบ็เหาะไปยัเานิลีรีโยมีทศั์ามหลัไปิๆ ทั้สอเินเาไปในถ่ำที่อยู่ในเานิลีรี พร้อมับ้านในที่มีอพิธีมามาย
"อะไรหรือพระเ้าา" ทศั์นั่ลรหน้าฤาษีโบุรแล้วเอ่ยออมาเพราะอยารู้พิธีรหน้า มันืออะไร
"พิธีถอวใ ระหม่อมะทำพิธีถอวใให้แ่พระอ์" ฤาษีโบุรล่าวบทศั์ึพยัหน้ารับแล้วานั้นึทำพิธีถอวใามที่ฤาษีโบุรเอ่ย เ็วันเ็ืนที่ทศั์ทำพิธีถอวใและทุอย่า็เสร็สมบูร์
"วใอพระอ์ระหม่อมะเ็บมันไว้ในล่อนี้ และให้เานิลีรีเป็นที่เ็บรัษาวใอพระอ์ พระอ์ไม่้อลัวว่าะมีใร่าพระอ์ไ้แล้ว" ฤาษีโบุรเอ่ยออมาเมื่อทำพิธีเสร็แล้วล่าวเรื่อวใออมาเพราะเาแห่นี้ฤาษีโบุรไ้ทำพิธีำยานเพื่อเ็บรัษาล่อวใอทศั์ไว้เรียบร้อยแล้ว
"อบุพระเ้าาที่ทรรั้าและทำให้้าทุอย่า" ทศั์เอ่ยออมาอย่ายินี
"ถึาแ่สมวรแล้วพระอ์ทรเส็ลับเถิ" ฤาษีโบุรเอ่ยออมาอีรั้ทศั์ึล่าวลาแล้วเหาะออไปาถ่ำพิธีเพราะลับรุลา
ำเนิพระราม
พระราม ือ อวาลอพระนาราย์ที่ลมาเิเพื่อปราบทศั์ัที่เยไ้ล่าวเอาไว้ในาิที่แล้ว พระรามเป็นบุรอท้าวทศรถับพระนาเาสุริยา มีพี่น้อทั้หม 3 พระอ์ ือ พระพร พระลัษ์ และพระสัรุ ทุพระอ์ทรรัใร่ันี
"เ้าพี่เพะ พวเราะ้อออเินป่าันวันนี้ริหรือเพะ" นาสีาายาอพระรามเอ่ยออมาเมื่อรู้ัวว่าำลัะ้อออาเมือ
"ใ่แล้วน้อหิ พวเราำลัะออประพาสป่าันแล้ว" พระรามเอ่ยออมาแล้วถือ้าวอเพื่อออาเมืออโยธยา
"ไปันเถิ" พระรามเอ่ยออมาอีรั้พร้อมับเินนำหน้าพระายาอนเอออาเมือ พระรามทรออาเมือเพื่อไปประพาสป่าเป็นเพราะท้าวศรถะมอบัลัแ่พระรามแ่พระนาไยเษีอท้าวศศรถให้มอบัลัแ่พระพรแล้วให้พระรามออไปประพาสป่าเป็นเวลาสิบสีปีแล้วึลับมารอบัลัอีที
"เส็พี่" เสียที่ัามหลัอพระรามับนาสีามาทำให้ทั้สอพระอ์ทรหันลับไปมอทันที
"เ้าะไปไหนพระลัษ์" พระรามเอ่ยออมาเมื่อพระลัษ์วิ่มาหยุอยู่รหน้าพระอ์
"ระหม่อมะามเส็พี่ไปพ่ะย่ะ่ะ" พระลัษ์เอ่ยออมายิ้มๆเพราะะามเส็พระรามับนาสีาออประพาสป่า
"พี่ไปั้สิบสี่ปีเ้าะทนไหวเหรอ" พระรามเอ่ยออมาเพราะลัวพระลัษ์ลำบาในารออเินป่าเพราะมันเป็นเวลายาวนานว่าะลับเ้าเมืออีรั้
"พระอ์ไหว พระนาไหว ระหม่อม็ไหวพ่ะย่ะ่ะ" บำล่าวอพระลัษ์ทั้สามพระอ์็ทรออเินเ้าไปในป่าทันทีโยไม่มีแม้แ่ทหารหรืออรัษ์อยูแล
KRIS : นนท ทศั์
CHANYEOL : พระนาราย์ พระราม
ส่วนัวละรัวอื่นให้นอ่านินนาารเอาเอามวามอบ
1อมเมนท์ 1ำลัใในารล่อ ฝาเมนท์้วยนะะ ว่าอบหรือไม่อบนแ่ะไ้ลับไปพิาราูใหม่
*เรื่อนี้นแ่ แ่บแล้ว แ่ไม่ล้าลเพราะลัวไม่มีนอ่าน แ่อนนี้ไม่อยาอ่านนเียวแล้ว
ความคิดเห็น