คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Demon 6
Demon 6
ริสลืมาึ้นมาในเ้าอวันใหม่บนเียที่ไมุ่้นเย ริสพลิัวนอนหอยึ้นมา ิถึเรื่อเมื่อืนที่เาไ้ึ้นมานอนบนเียแล้วทำให้เ้าอเียโวยวายให่โ เมื่อืนหลัาที่านยอลบอให้ริสนอน้วย ริสึเินไปอาบน้ำโยไม่้อรอให้เ้าอห้ออนุา เมื่ออาบเสร็็ถือวิสาสะึ้นมานอนบนเียโยไม่เรใใร
ริสหันไปมอานยอล ยับัวไปใล้านยอลแล้วสำรวมอานยอลที่ำลันอนหลับอยู่ เมื่อืนที่านยอลทำแผลให้เสร็แล้วพวเาเือบะนันอนที่านยอลเยหน้าึ้นมา ทำให้หน้าอ้าน้ายอริสระุึ้นอย่าไม่ทราบสาเหุ ริสยื่นใบหน้าเ้าไปใล้านยอลมาว่าเิม แ่
พรึบ ุบ
"โอ๊ย..." ริสพลิัวลิ้เีย้วยวามใเมื่อยื่นหน้าเ้าไปหาานยอลแล้วานยอลลืมาึ้นมา านยอลีัวลุึ้นนั่แล้วยื่นหน้าไปมอริสที่นอนแอ้แม้อยู่ที่พื้น
"ลไปทำอะไร" านยอลถามริสพร้อมับำออมา เพราะานยอลมอเห็นว่าเมื่อี้ริสลิ้หลบานยอล ริสมอานยอลแล้วหันหน้าไปทาอื่น้วยวามเิน ริสลุึ้นนั่แล้วมอไปที่ประูห้ออานยอลนิ่ๆ เมื้อืนเานอนหันหลัให้ประูห้ออย่านั้นเหรอ ริสไม่เยนอนหันหลัให้ประูห้อเวลาที่ริสนอน เพราะไม่รู้ว่าศัรูะเ้ามาเล่นานริสถึในห้อเมื้อไหล่ริสไม่เยนอนหลับไ้สนิททุืน แ่เมื่อืนริสลับนอนหลับไ้สนิทโยไม่มีืนึ้นมาระแวระวัอะไร้วย้ำ ริสหันมามอานยอล านยอลเลิิ้วอย่าไม่เ้าใ
"อะไร" านยอลถามเมื่อริสเอาแ่้อไม่ยอมพูอะไร เาไว้ใที่ะนอนับานยอล เมื่อืนึทำให้เานอนหลับไ้สนิทอย่านั้นเหรอ ผู้ายัวสูผิวาวร่าสมส่วนรหน้าริส ทำให้ริสผ่อนลายถึั้นนอนหลับโยไม่ิว่าะมีศัรูบุเ้ามาเลยอย่านั้นเหรอ บ้าไปแล้วที่้าวอสูรไว้ในอื่น
"ันะลับแล้ว" ริสพูแล้วลุึ้นยืนเพื่อที่ะออไปาห้ออานยอล านยอลรีบลุึ้นมาาที่นอนทันทีเพื่อว้าัวริสเอาไว้
"เี๋ยว่อนสิ...เฮ้ย" านยอลเรียริสเอาไว้่อนที่ะร้อออมาอย่าใเมื่อผ้าห่มที่พันาานยอลเอาไว้ทำให้านยอลสะุล้มลมาาเีย แ่ยัีที่้าวอสูรหันมาแล้วรับร่าอานยอลเอาไว้ทัน่อนที่ะลไปหน้าฟาับพื้นะ่อน
"อบุ" านยอลเยหน้าึ้นมาาหน้าออริสแล้วพูออมา ริสไม่อบอะไรับานยอลให้ยืนึ้นีๆ
"ิน้าวเ้า้วยัน่อนสิ เี๋ยวแบฮยอนะเอา้าวมาส่แล้ว" ริสมอานยอลสัพัึหันหลัแล้วเินออไปาห้ออานยอลไม่สนใเสียร้อที่ามมาอานยอลเลย
"เย็นาะมั" านยอลพูออมาเบาๆแล้วเินเ้าไปในห้อน้ำเพื่อทำธุระส่วนัว เมื่อานยอลลับออมาาในห้อน้ำ็เห็นแบฮยอนนั่รออยู่ที่โฟาแล้ว
"นายินไปนเียวนะานยอล ันะลับไปินที่ห้อ" แบฮยอนพูออมาเมื่อานยอลเินมานั่ล้าๆ านยอลหรี่ามอแบฮยอน เพราะทุรั้แบฮยอนับานยอละทาน้าวเ้า้วยันแ่วันนี้แบฮยอนะลับไปินที่ห้อ ะบอว่าแปลมัน็แปล ะบอว่าไม่แปลมัน็ไม่แปล ั่เถอะ านยอลพยัหน้ารับ แบฮยอน็รีบเินออไปาห้อทันที มันะ้อรีบนานั้นเลยเหรอ? านยอลมอ้าวในปิ่นโรหน้าแล้วลุึ้นไปแ่ัวเป็นุนัเรียน เมื่อแ่ัวเสร็านยอลึว้าปิ่นโเินออไปาห้อทันที
๊อ ๊อ ๊อ
านยอลยืนเาะห้ออ้าวอสูรอยู่สัพั็ไม่มีใรออมาเปิประูสัที านยอลึลอเาะประููอีรั้ ็ยัไม่มีใรมาเปิให้อี
"ไปไหนแ่เ้านะ" านยอลพูออมาแล้วหันหลัเพื่อลับไปห้ออัวเอ
แร็...
แ่ประูห้อ็เปิออมาะ่อน ริสที่อยู่ในุนัเรียนมอานยอลอย่าแปลใที่เห็นานยอลมายืนเาะประูอยู่หน้าห้อ
"มาทำไม" ริสถาม านยอลไม่อบเินนไหล่ริสเ้าไปในห้อทันที ริสมอามานยอลเ้ามาในห้อไม่ไ้ว่าอะไรแล้วปิประูห้อลเินามานยอลเ้ามา
"มีถ้วยานไหม" านยอลหันมาถามริส ริสี้นิ้วบอานยอลอย่ามึนับำถามอานยอล านยอลวาปิ่นโไว้ที่โ๊ะรโฟาแล้วเินไปหยิบถ้ายานออมา ริสเมื่อเห็นปิ่นโที่วาอยู่็เ้าใในทันที ริสเินไปนั่ที่โฟาเพื่อรอานยอลหยิบานออมา
"เป็น้าวอสูรอ้าวบ่อยๆมันไม่ีหรอ ศัรูนายยิ่เยอะๆ้วย" านยอลพูออมาพร้อมับยื่นาน้าวให้ับริส
"หนึ่ในนั่นือนาย" ริสรับาน้าวมาแล้วพูึ้น านยอลมอริสแล้วยู่ปาอย่าหมั่นไส้ริส ่อนที่่าน่า้มหน้าทาน้าวไม่ไ้พูอะไรออมา เมื่อทาน้าวเสร็ทั้สอนึเินออมาาในหอเพื่อไปยัโรเรียนที่อยู่ฝั่ร้าม านยอลเินนำหน้าริสามทาเิน้าๆโยมีริสเินามหลัมา้าๆเหมือนัน ทั้สอนเินห่าันไม่มานัโยที่ไม่มีใรเอ่ยปาพูสัำ ารปราัวอ้าวอสูรับานยอลบนทาเินทำให้เหล่าอสูรนอื่นและเ้าสาวนอื่นๆมอมายัทั้สอนอย่าสนใ บาน็อยารู้ว่าทำไมทั้สอนถึมา้วยันทั้ๆที่ไม่ถูันโยไม่รู้ว่าทั้สอนเป็นอะไรัน แ่บานรู้ว่าริสเป็นเ้าอราในัวานยอล็เิอาารอิาึ้นมา
"นี่ริส" านยอลที่เินนำริสมาหันไปหาริสเมื่อมีำถาม แ่้าวอสูรลับหายัวไปแล้วเมื่อานยอลมาถึหน้าโรเรียนแล้ว้านหน้ายัมีปีพิทัษ์อีสามนยืนรออยู่
"ะไป็ไม่บอสัำ" านยอลย่นมูหายใฟึฟัอย่าหุหิแล้วเินไปหาปีพิทัษ์ทั้สามที่ยืนรอานยอลอยู่
"ทำไม้าวอสูรถึไ้เินามหลันายมา...มีอะไรหรือเปล่า" ลู่หานถามออมาอย่าเป็นห่ว อสูรมีหน้าที่ปป้อเ้าสาว็ริ แ่้าวอสูรไม่ใ่แบบนั้นเพราะ้าวอสูรับานยอลทะเลาะันมา่อน เมื่อเห็น้าวอสูรเินามานยอลมาลู่หานึไ้เป็นห่วานยอล
"ไม่มีอะไรหรอ ไปเ้าเรียนันเถอะ" านยอลพูออมาแล้วเินนำทั้สามนไปยัอาารเรียน เมื่อึ้นอาารมาานยอลึแยับปีทั้สามเพราะพวเาเรียนันนละห้อ านยอลเินเ้ามาในห้อเรียนที่มีนัเรียนายหิหันมามอยัานยอลอย่าให้วามสนใ านยอลที่เห็นแบบนั้น็ทำเมินเยใส่เินไปยัโ๊ะเรียนอัวเอ
านยอลนั่รอแบฮยอน็ไม่เห็นแบฮยอนเ้าห้อมาสัทีึไ้ฟุบหน้าลับโ๊ะ านยอลมอเห็นระาษที่ถูพับไว้ใ้โ๊ะแล้วหยิบึ้นมาเปิอ่า เมื่ออ่านเสร็านยอลึไ้ลุึ้นวิ่ออไปาในห้อเรียนทันที านยอลวิ่เ้าไปในป่าหลัโรเรียนแล้วยืนหอบหายใอย่าเหน็บเหนื่อยเมื่อมาถึที่นัพบ
"สวัสีรับุานยอล" อสูรสูวัยรหน้าานยอลพูออมาพร้อมับ้มหัวให้านยอลเพื่อเป็นารเารพเ้าสาวอ้าวอสูร านยอลรีบ้มหัวลเพื่ออบลับทันที
"ุลุมีอะไรับผมเหรอรับถึให้ผมมาหาที่นี่" านยอลถามนรหน้า เมื่อไ้อ่านระาษที่นรหน้านัให้ออมาหาอย่าเร่่วน ถึแม้านยอละไม่รู้ันรหน้า็ามแ่บอว่ามีเรื่อ่วนและสำัที่ะพูับานยอล านยอลึไ้รีบร้อนออมา
"อโทษที่้อโหนะรับ ุพ่ออ้าวอสูรเา้อาระพบเ้าสาวอ้าวอสูรนะรับ" อสูรสูวัยพู ทำให้านยอลถอยหลัห่าอออย่า้าๆ แ่ถอยออมาไ้ไม่เท่าไหล่็มีอสูรออมาวาานยอลเอาไว้ทำให้านยอลหนีไปไหนไม่ไ้ และอีอย่านอพ่อ้าวอสูรมาันเยอะมาานยอลสู้ไม่ไหว
"ามพวเรามาีๆเถอะรับ อนนี้้าวอสูร็รออยู่ที่รถแล้ว" อสูรสูวัยรหน้าพู ทำให้านยอลยอมเินามไปแ่โยี เมื่อเินมาถึรถานยอล็เห็นริสนั่หน้าบึ้อยู่ในรถแล้วริๆ
"เิุานยอลึ้นรถเลยรับ" อสูรสูวัยพูพร้อมับเปิประูรถให้ับานยอล านยอล้มหัวอบุแล้ว้าวเ้าไปนั่ในรถ้าๆริส เมื่อทุนมานรบรถสีำสามรั้็วิ่ออานอเรั้วอโรเรียนไปยัท่าเรือทันที
"เิรับ" เมื่อมาถึท่าเรือ อสูรสูวัย็เิให้ริสับานยอลลารถเพื่อไปึ้นเรือยอร์สอลำที่อรออยู่
"เราะไปไหนันเหรอรับุลุ" านยอลถามอสูรสูวัยที่ยืนอยู่้าๆเพราะะถาม้าวอสูรอย่าริส็ไม่ไ้ำอบ ั้แ่ึ้นรถมา้วยันยัไม่ไ้ยินเสียอริสเลยสัำ อสูรสูวัยหันมายิ้มให้ับานยอลแล้วอบออมา
"บ้านเิอ้าวอสูรรับ" ำอบที่ไ้ทำให้านยอลาโึ้นมาทันที บ้านเิอริสอยู่อีเาะที่ไลออไป เป็นเาะที่ไม่ไ้เื่อม่อับใร ถ้าะไปยัเาะนั้นะ้อใ่เรือไปเท่านั้น เาะที่เป็นบ้านอริสไม่ไ้ให่มาเหมือนับเาะที่พวเาอยู่อาศัย เพราะเาะที่ว่ามีแ่บ้านอริสอยู่แ่หลัเียว
"ึ้นเรือเถอะรับ" อสูรสูวัยพูึ้น ทำให้ริสับานยอลเินึ้นไปบนเรือทันที อสูรสูวัยที่เินามริสับานยอลึ้นเรือไปามหลั หันมามอ้านหลัอัวเอแล้ว้มหัวลเล็น้อย เยหน้าึ้นยิ้มให้ับนอสภาอสูรที่ามพวเามา
ไหันมามอเ้านายอัวเอที่ยืนหลบอยู่หลั้นไม้เพื่อลบนอ้าวอสูรและนอทาสภาอสูรที่าม้าวอสูรมาเหมือนัน
"เรียมอาวุธให้ัน้วยละ เราะามไปเล่นาน้าวอสูรถึที่บ้าน" ื่อเทาพูึ้นมา่อนที่ะเินออไปาที่หลบ่อนเพื่อลับโรเรียน ไ้มหัวลเล็น้อยเพื่อรับำอผู้เป็นนายอสูรอัวเอ
"ไ...ันอเป็นธนูที่เลือบยาพิษนะ เอาที่ร้ายแรที่สุ แ่ไ้ถึาย็ี" ื่อเทาหันมาพูับไอีรั้แล้วเินนำออไป ยาพิษที่ร้ายแรน่ะมี แ่ที่ทำให้ถึายไม่มี ไิในใแล้วเินามผู้เป็นนายออไป
เมื่อมาถึโรเรียนไึแยออไปเพื่อหาอาวุธามที่ื่อเทาสั่ ส่วนื่อเทา็เินแยออมาเมื่อเห็นนที่ัวเอ้อารเอ
"ทำอะไร" เสียที่ัึ้นา้านหลั ทำให้แบฮยอนสะุ้ใึ้นมาทันที
"ันำลัามหาานยอลอยู่นะ นายเห็นานยอลบ้าไหม" แบฮยอนถามื่อเทาออมา ื่อเทามอแบฮยอนแล้วยยิ้มมุมปา ทำให้แบฮยอน้อมอื่อเทาอย่าับผิ
"นายทำอะไรานยอล" แบฮยอนถามออมาพร้อมับวาที่เปลี่ยนเป็นสีทอ ื่อเทาเินเ้าใล้แบฮยอนอย่าไม่เรลัว ทำให้แบฮยอนเป็นนยับถอยหลัออห่าะเอ
"ันะล้าทำอะไรเ้าสาวอ้าวอสูร" ื่อเทาพูยิ้มๆ
"เพราะนที่ะทำานยอลอนายือพ่ออ้าวอสูร" ื่อเทาพูบยื่นใบหน้าเ้าไปสูม้นออแบฮยอนแล้วเินหนีออไป ทิ้ให้แบฮยอนยืนัวลอยู่ับำพูอื่อเทาเพียนเียว
ความคิดเห็น