คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอน ลูกหนี้ 1
ท่าอาาศยายนานาาิฮ่อ หรือเรียโยทั่วไปว่าสนามบินเ็แล็บ็อ เป็นท่าอาาศยานหลัอเบริหารพิเศษฮ่อสาธารรัประานีน เสียประาศอแอร์โฮสเสบอให้ผู้โยสารสวมเ็มันิรภัยเมื่อเรื่อำลัะลสู่พื้นสนามบิน านยอลสวมเ็มัทันทีที่พนัานสาวพูบ แล้วานั้นเรื่อ็ทำารลอทันทีอย่าปลอภัยรบสามสิบสอ านยอลเินออมาาสนาบินแล้วรไปยัรถแท็ี่ที่ออยู่ทันที เพื่อไปยับ้านที่พ่ออานยอลอาศัยอยู่ที่ฮ่อ
ิ่หน่อ ิ่หน่อ เสียออัึ้นหน้าบ้านทำให้แม่บ้านที่มาทำวามสะอาให้ับเ้าอบ้านเินออมาูว่ามีใรมา แม่บ้านมอผ่านหน้าอมอนิเอร์ที่ิล้อเอาไว้เพื่อูนที่มาออที่หน้าบ้าน
"มาหาใระ" แม่บ้านมอานยอลผ่านหน้าอแล้วเปิประูออมาถามทันที เพราะไม่เยเห็นานยอลมา่อน
"ผมมาหาุปาร์รับ ผมเป็นลูายอเา" เมื่อเธอถามบานยอลึบอุประส์อัวเอทันทีับารมาที่นี้พร้อมับบอสถานะอัวเอับแม่บ้านรหน้า
"ุานยอลหรอะ อโทษที่ป้าไม่รู้่ะ ป้าไม่เยเห็นุานยอลเลย" ุป้าแม่บ้านพูออมาพร้อมับ้มหัวให้ับานยอลทันทีเมื่อรู้ว่าานยอลเป็นลูายอเ้านายัวเอ
"ไม่เป็นไรรับ ผมไม่เยมาที่นี้เลย่าหา แล้วพ่อล่ะรับ" านยอลเอ่ยออมาเพราะั้แ่ที่พ่ออานยอลย้ายมาทำานที่นี้ านยอล็ไม่เยมาที่นี้เลยไ้แ่ฝึเรียนภาษาีนอยู่ที่เาหลีามที่พ่ออานยอล้อาร
"ุปาร์ไม่ไ้ลับมาั้แ่เมื่อวานแล้ว่ะ ป้า็ไม่รู้ว่าหายไปไหน" ป้าแม่บ้านบอับานยอลเพราะั้แ่เมื่อวานพ่ออานยอลไม่ลับบ้านและไม่ิ่ออะไรมาทั้นั้น เพราะปิพ่ออานยอละโทรมาบอแม่บ้านว่าะลับหรือไม่ลับ
"ั้แ่เมื่อวาน ็น่าะ่วทีุ่ยโทรศัพท์ัน" านยอลพูออมาเบาๆเพราะเมื่อวานที่านยอลิ่อพ่ออัวเอไม่ไ้ึไ้บินมาฮ่อทันทีเพราะเป็นห่วพ่อ
"ุานยอลเ้าบ้าน่อนเถอะ่ะ" ุป้าแม่บ้านบอให้านยอลเ้าบ้าน านยอลึเินเ้ามาในบ้านทันทีามทีุ่ป้าแม่บ้านบอ
"เี๋ยวป้าเอาน้ำมาให้นะะ" ุป้าแม่บ้านหันมาพูับานยอล านยอลึพยัหน้าเป็นำอบุป้าแม่บ้าน็เินไปหาน้ำให้ับานยอลทันที
"ป้ารู้เรื่อที่พ่อผมิหนี้มาเฟียหรือเปล่ารับ" ุป้าแม่วาน้ำไว้รหน้าานยอล านยอลึถามุป้าแม่บ้านออมาเพราะอยารู้เรื่อที่พ่อไปิหนี้มา
"ุปาร์ไปอู้เินมาเฟียมา่ะ เพราะบริษัทสาาทีุ่ปาร์เป็นผู้ัารอยู่ถูลูน้อโเินไป แล้วทาสาาให่้อารเินำนวนนั้นืนไม่อย่านั้นุปาร์็ะถูฟ้อ แล้วทาเ้าพ่อมาเฟียให้เวลาุปาร์สามเือนเพื่อเอาเินไปือ แล้วนี้มัน็ผ่านสามเือนมาไ้หนึ่อาทิย์แล้ว่ะ" ุป้าแม่บ้านเล่าทุอย่าให้ับานยอลฟั เพราะเรื่อที่พ่อานยอลไปู้เินมาและเรื่อที่ถูลูน้อโเินุป้าแม่บ้าน็รู้เหมือนันเพราะพ่ออานยอลไ้มาระบายให้ับเธอฟั
"ป้าิว่า ทีุ่ปาร์ไม่ลับมาอาะ" ุป้าแม่บ้านพูออมาอีรั้แล้วเียบไปเพราะไม่ล้าที่ะพูมันออมา่อหน้าานยอล
"ป้าอโทษนะะ ที่ป้าิแบบนั้น" ุป้าแม่บ้านอโทษานยอลออมาับสิ่ที่ำลัิมันอยู่อนนี้
"ไม่เป็นไรรับ ผม็ิว่าพวนั้นับพ่อไปแล้วเหมือนัน" านยอลพูออมาอย่าเ้าใเพราะานยอล็ิไม่่าาุป้าแม่บ้านเลย ็เมื่อวานานยอลิ่อพ่อไม่ไ้เหมือนันหลัาที่สายัไป
"ป้าว่าุานยอลลับเาหลีเถอะ่ะ ป้าลัวพวนั้นะมาที่นี้แล้วเอุานยอล" ุป้าแม่บ้านบอับานยอลเพราะลัวานยอละถูับไปเหมือนับพ่ออานยอล
"ถ้าผมลับไปแล้วพ่อล่ะรับ" านยอลไม่อยาลับเาหลีอนนี้เพราะานยอลเป็นห่วพ่อไม่รู้ว่าะเป็นายร้ายียัไ
"ไม่้อเป็นห่ว่ะ ป้าะสืบเอุปาร์มีพระุับป้าและรอบรัวมาป้าะไม่ทิุ้ปาร์แน่นอน่ะ" ุป้าแม่บ้านพูับานยอลเพื่อที่ะให้านยอลสบายใแล้วลับเาหลีไป านยอลมอุป้าแม่บ้านแล้วยิ้มออมาน้อยๆอย่าอบุที่ะ่วยหาพ่อานยอลให้
"รับ ผมะลับไปรอฟั่าวที่เาหลี" านยอลัสนใที่ะลับเพราะอยู่ที่นี้มันะอันรายอย่าทีุ่ป้าแม่บ้านพู ุป้าแม่บ้านยิ้มออมาเมื่อานยอลัสินใแบบนั้น
ิ่หน่อ ิ่หน่อ เสียออัหน้าบ้านึ้นมาอีรั้ทำให้านยอลับุป้าแม่บ้านหันไปมอทันที านยอลหยิบระเป๋าเป้ึ้นมาสะพายเพื่อวามเรียมพร้อม
"ป้าะไปูเอ่ะ ุานยอเรียมพร้อมนะะ ถ้าเป็นมาเฟียพวนั้นประูหลับ้านมีทาออไป่ะ รอฟัสัาาป้านะะ" ป้าแม่บ้านบอับานยอล านยอลึพยัหน้าล ุป้าแม่ป้าเินไปูที่อหน้าบ้านแล้วเห็นผู้ายสวมสูทสีำสามนยืนอยู่หน้าบ้าน
"ุป้ารับ" านยอลเินเ้ามาหาุป้าแม่บ้านรหน้าประูบ้าน พร้อมับเรียให้เธอหันมา
"ุานยอลรีบหนีไปเถอะ่ะ มาเฟียพวนั้นมาริๆ" ุป้าแม่บ้านหันมาแล้วบอให้านยอลรีบหนีไป านยอลมอไปที่หน้าอ็เห็นานยุำสามนยืนอยู่หน้าบ้าน
"ผมอยารู้ว่ามาเฟียนนั้นื่ออะไร" ่อนที่านยอละหนีไปอรู้ื่อนที่มาทำให้านยอล้อมาหนี้หัวุหัวุนในวันนี้หน่อยเถอะ
"อี้ฟาน่ะ อู๋อี้ฟาน" านยอลพยัหน้ารับำแล้ววิ่ไปเอาระเป๋าแล็ปท็อปแล้วหนีออมาาประู้านหลัอบ้าน 'ุานยอล้อปีน้ามไปบ้านร้ามนะะ เพราะบ้านหลันั้นะหนีออไปไ้แถมยัไม่มีนอยู่' านยอลยืนมอำแพรั้วบ้านที่สูไม่มานัแล้วปีน้ามออไปทันที
"ทำไมมันลำบาแบบนี้นะปาร์านยอล" านยอลเินออมาาบ้านหลัที่ปีนหนีออมาพร้อมับบ่นไป้วย ที่้อมาหนีเ้าหนี้อนเป็นพ่อ
"นั่นอยู่รนั้นไ" เสียะโนมาา้านหลัทำให้านยอลหันลับไปมอ แล้วเห็นผู้ายสอนที่ใส่สูทำำลัวิ่มาหาานยอลแ่ไม่ใ่นที่ยืนอยู่หน้าบ้านเมื่อี้
"วยแล้วปาร์านยอล" านยอลพูออมาเบาๆแล้วหันวิ่ทันที โยมีายสอนวิ่ามหลัมาเหมือนัน
"ะามอะไรันนัันหนาเหนื่อยแล้วนะโว้ยย" านยอละโนออมาเมื่อวิ่หนีามรอ่าๆแ่ทั้สอน็ยัวิ่ามมาเหมือนเิม ไม่รู้ัเหนื่อยเลย
"ุ่วยผม้วย" านยอลวิ่เ้ามาในรถที่เปิประูเอาไว้แล้วมีผู้ายสอนนั่อยู่ในรถ นนึนั่อยู่ฝั่นับส่วนอีนนั่อยู่เบาะ้านหลั านยอลึอวาม่วยเหลือาทั้สอทันที
"ปิประูรถสิ" ายที่นั่เบาะ้านหลั้าๆานยอลหันมามอานยอลพร้อมับบอให้านยอลปิประูรถ านยอลยิ้มออมาแล้วหันไปปิประูรถทันทีแล้วมอายสอนที่ยืนมอานยอลอยู่ในรถเพราะทำอะไรานยอลไม่ไ้
"บอแล้วอย่าเล่นับปาร์านยอล" านยอลพูเสร็แล้วหันมายิ้มให้ับายหนุ่มอย่าอบุที่่วยานยอลหนีออมาารอรนั้น
"หนีอะไรมาล่ะ" ายหนุ่มถามเพราะเห็นมีนวิ่ามานยอลมา
"พวมาเฟียหน้าเลือนะรับ" ายหนุ่มหัวเราะในลำอเมื่อานยอลพูบ านยอลมอาย้าๆอย่าไม่เ้าใที่หัวเราะแบบนั้นออมา
"ออรถ" ายหนุ่มบอให้นับรถออรถแล้วหันมานั่ทำาน่อ 'อยู่ในรถ็ยัะทำานหรอเนี่ย'
"รับนาย" นับานรับแล้วับรถออไปทันที
"ุ่วยไปส่ผมที่สนามบินหน่อยไ้ไหม" ายหนุ่มเยหน้าึ้นมาาหน้าอแล็ปท็อปแล้วหันมามอานยอลที่มอเาอยู่แล้ว านั้น็หันไปทำานเหมือนเิมโยไม่พูอะไร 'ถือว่าล็แล้วัน' านยอลิเอาเอในใ
รถันหรูวิ่เ้ามาในฤหาสน์สุหรูไม่ไ้ไปยัสนามบินามที่านยอลไ้บอับเ้าอรถเลยแม้แ่น้อย านยอลหันไปมอนที่นั่อยู่้าๆแล้วไม่พูอะไรออมารอแ่ัหวะและเวลาที่ะหนีเท่านั้น
"ไม่สสัยหน่อยหรอ" เมื่อรถอลสนิทายที่นั่อยู่้าๆานยอล็เยหน้าึ้นมามอแล้วถามออมา านยอลหันไปยิ้มวนๆให้เท่านั้น
"ไม่ำเป็นหรอรับ" านยอลหันไปมอนอรถแล้วพูออมาไม่ไ้มอนที่ถามำถามเมื่อี่เลย
"็ี ันไม่อบนี้โวยวายเรียร้อวามสนใ" ายหนุ่มพูเสียนิ่ๆออมาไม่ไ้มอหน้าานยอลเหมือนัน านยอลพยัหน้ารับฟัผ่านระรถเพราะมอเห็นเาอายหนุ่มผ่านเาระ
"ุเป็นนับพ่อผมมาสินะ" านยอลหันลับมามอายหนุ่มอีรั้เพราะรั้นี้านยอลอยารู้ว่าพ่ออัวเอยัมีีวิอยู่หรือเปล่า
"แล้วที่ัน้อพานายมาที่นี้มันหมายวามว่ายัไล่ะ" ายหนุ่มหันมามอานยอลนิ่แล้วพูออมาไม่อบำถามอานยอล านยอลมอายหนุ่มแล้วยยิ้มมุมปา
"พ่อผมหนีไปไ้" ายหนุ่มหัวเราะในลำอเมื่อานยอลพูถูเพราะปาร์ านฮวา พ่ออานยอลหนีออไปไ้ั้แ่เมื่อืน ายหนุ่มึสั่ให้นไปรวสายารบินทุสายที่ะไปเาหลี แล้วมัน็ไม่มีแ่พวเาับไ้รู้ว่าปาร์ านยอล ลูายอเาำลัะบินมาที่ฮ่อ ายหนุ่มึสั่ให้ลูน้อไปัรอที่หน้าบ้านพัอปาร์ านฮวาแทน
"สมอีนิ" ายหนุ่มพูออมาแล้วยิ้มน้อยๆไปให้านยอล มันไม่ใ่ยิ้มอย่าื่นมแ่มันเป็นยิ้มเยาะเย้ย่าหา 'แวะันนี่หว่า' านยอลพูออมาในใแ่ปาับยิ้มรับำมออมาทำเหมือนไม่รู้ว่าำลัถูายรหน้าูถูอยู่
"ลไปสิ" ายหนุ่มพูออมาเมื่อานยอลยัไม่ลารถ านยอลหันมายิ้มให้ับายรหน้าอย่าวนๆแล้วเปิประูลารถ
"ุือ ุอู๋อี้ฟานใ่ไหม" เมื่อทั้สอลมาารถแล้วถามื่อายหนุ่มออมา ายหนุ่มหันมามอานยอลแล้วหันลับเินเ้าไปในบ้านไม่พูอะไรออมา
"็อีแ่ื่อ ้อทำเป็นห่ว้วย" านยอลบ่นออมาไม่เบามานั ทำให้ลูน้อที่ยืนอยู่แถวนั้นหันมามอานยอลอย่าไม่พอใที่านยอลล้าว่าผู้เป็นนาย านยอลเินามายหนุ่มเ้าไปในบ้านเินผ่านหน้าประูแล้วเอผู้ายใส่สูทสีำสอนที่เยวิ่ามานยอลเมื่อไม่ี่ั่วโม่อนหน้านี้ ายทั้สอมอานยอลอย่าเยาะเย้ยเมื่อเห็นานยอลเินมาหยุอยู่รหน้า านยอลมอทั้สอนแล้วแยเี้ยวใส่ทั้สอทันทีอย่าหมั่นใส้ 'หนีเสือปะรเ้ัๆ' านยอลบ่นออมาแล้วเินามเ้าอบ้านเ้าไป้านใน ไม่้อถามว่าทำไมานยอลถึไม่หนี ำลัิแผนอยู่ นี่มันเรื่อริไม่ใ่ละรที่นาเอถูพระเอับมาแล้วเมื่อลารถไ้ะไ้วิ่หนีแล้วพระเอะวิ่ไล่ามนะ นี้มันเป็นเรื่อริ ลอให้านยอลวิู่สิ ลูะั่วะไ้วิ่ามหลัมาแล้วานยอล็ไ้ไปเยื่ยมแม่แล้วไม่ไ้ลับมาเอหน้าพ่ออี ่อนะหนีนะมัน้อมีแผนสิถึะรอ
ความคิดเห็น