คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Seem Sweet - 1
รู้มั้ย อะไรที่ทำให้เป็นทุกข์ยิ่งกว่าการไม่ได้รับความรัก....
การที่ได้รับความรักนั้นมา แต่ไม่สามารถรักตอบได้อย่างไรละ....
หากไม่ได้รักเลยมันก็ดีตรงที่เราไม่ต้องเจ็บปวด แต่...การรักไม่ได้นี่สิ มันทั้งเจ็บปวดและทรมาร
การมีความรักไว้แต่ไม่สามารถมอบให้ได้ มันทำร้ายทั้งตัวเองและใครอีกคน...
แก๊ง มังกรก่อตั้งขึ้นโดยพ่อค้าชาวจีนสองคนที่ร่วมกันสร้างธุรกิจอสังหาริมทรัพท์ ขนาดเล็กจนเติบโตกลายเป็นธุรกิจขนาดใหญ่และยังขยายไปสู่ธุรกิจในด้านอื่นๆ อีกมากมายทั้งในภูมิภาคเอเชียและตะวันตก แต่ขณะที่ทั้งคู่กำลังจะทะยานไปสู่จุดสำเร็จหนึ่งในสองกลับเสียชีวิตลงอย่าง มีเงื่อนงำ อำนาจและธุรกิจทั้งหมดจึงตกอยู่ในมือของอู๋ฟงผู้นำตระกูลอู๋เพียงผู้เดียว เรื่องนี้มีเพียงคนเก่าแก่ภายในแก๊งเท่าทันที่รู้ซึ่งตอนนี้คนเหล่านั้นก็ จากไปพร้อมกับความลับนี้หมดแล้ว
‘โอเซฮุน ฉันจะให้นายไปช่วยงานที่เกาหลี’
นั่น เป็นคำสั่งจากอู๋ฟงหัวหน้าใหญ่แก๊งมังกร ทำให้เขา...โอเซฮุนต้องเดินทางกลับมาประเทศเกาหลีอีกครั้งหลังจากที่ย้ายไป เรียนต่อที่ประเทศสหรัฐอเมริกาเมื่อหลายปีก่อน ตั้งแต่ที่หัวหน้าสาขาตะวันออกหรือก็คือพ่อของเขาเสียชีวิตลงเมื่อห้าปีก่อน เซฮุนก็ไม่เคยยุ่งเกี่ยวกับธุรกิจตระกูลอู๋หรือแก๊งมังกรอีกเลย รู้เพียงแต่ว่าลูกชายคนเดียวของอู๋ฟงก้าวขึ้นสู่ตำแหน่งนายใหญ่ควบคุมธุรกิจ ต่างๆ ภายในเกาหลีแทนเจ้าตัวที่ย้ายไปดูแลธุรกิจที่ประเทศจีน
เมื่อ กลับมาถึงประเทศเกาหลีสถานที่แรกที่เซฮุนไปไม่ใช่บ้านหลังใหญ่ของตระกูลโอ เขาเดินทางมายังสุสานอันเงียบสงบแถบชานเมืองแต่กลับพบชายหนุ่มที่ทำให้เขา แปลกใจอยู่ไม่น้อยที่ได้พบกันที่นี่ เซฮุนจำชายคนนี้ได้ดี
‘ปาร์คชานยอล’ลูกชายสุดที่รักของอดีตหัวหน้าสาขาตะวันตก ได้ยินว่าตั้งแต่เกิดอุบัติเหตุขึ้นกับตระกูลปาร์คเมื่อแปดปีก่อนนายใหญ่คน ปัจจุบันก็รับตัวไปอยู่ในความดูแล
เขา ลังเลว่าควรจะหันหลังกลับดีหรือไม่ แต่ยังไม่ทันที่จะได้ตัดสินใจ ชายหนุ่มร่างโปร่งบางก็หันหน้ามามองเขาด้วยสายตาเรียบเฉยไม่มีแววประหลาดใจ แม้แต่น้อยที่พบเขาในสถานที่นี้
“นายไม่ควรกลับมา”
น้ำเสียงนุ่มราบเรียบถูกเปล่งออกมาจากริมฝีปากสีสดอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย เซฮุนขมวดคิ้วมองกลับไปเป็นเชิงตั้งคำถามว่าสิ่งที่อีกฝ่ายพูดต้องการจะสื่อ ถึงอะไร
“ทำไมถึงบอกว่าฉันไม่ควรกลับมา”
เซ ฮุนมองเจ้าของร่างแบบบางตรงหน้าอย่างต้องการคำตอบ ทั้งๆ ที่นายท่านอู๋ฟงเป็นคนเรียกตัวเขาให้กลับมา แต่คนของนายใหญ่กลับบอกว่าเขาไม่ควรมา ผู้ชายคนนี้ต้องการอะไรกันแน่
“นี่ที่ไม่เหมาะกับนายและพี่ชาย”
ชานยอลเสียบดอกกุหลาบสีขาวลงในแจกันหน้าป้ายหลุมฝังศพ และหันกลับมาเขามองด้วยสายตาเรียบเฉย ใบหน้าเย็นชาราวกับถูกฉาบด้วยน้ำแข็งชวนให้ไม่น่าอยู่ใกล้ หากไม่ติดว่าใบหน้านั้นสวยจนดึงดูดทุกสายตาให้หลงจ้องมองได้อยู่เป็นนาน
“เอาอะไรมาตัดสินว่าที่นี่ไม่เหมาะกับฉัน” เซฮุนเริ่มไม่พอใจกับสายตาและท่าทางนิ่งสงบนั่นจึงตอบกลับด้วยน้ำเสียงตวัดห้วน
“แล้วนายจะต้องเสียใจภายหลัง”
ดวงตาเรียวหงส์แฝงไว้ด้วยแววเย่อหยิ่งจ้องมองมา เซฮุนไม่สามารถอ่านความหมายใดๆ ได้จากผู้ชายตรงหน้า ไม่รู้ว่าเป็นมิตรหรือศัตรู ทุกอย่างเหมือนมีเพียงแค่ความว่างเปล่า ชานยอลไม่พูดอะไรอีก ร่างโปร่งบางเดินผ่านเขาไปทางรถยนต์สีดำที่จอดอยู่ไม่ไกล
เซฮุนมองตามหลังรถสีดำที่ขับออกไปอย่างรวดเร็ว ปาร์คชานยอลในความรู้สึกของเขานั้น ลึกลับ น่าค้นหา อะไรบางอย่างเตือนว่าบุคคลนี้อันตราย แต่คนอย่างโอเซฮุนกลับรู้สึกว่ามันยิ่งน่าท้าทาย
เขาชอบเล่นกับไฟเสียด้วยสิ
ท่ามกลางหลุมศพที่พักพิงสุดท้ายของชีวิต เซฮุนหยุดยืนเคารพป้ายชื่อที่ปาร์คชานยอลไว้อาลัยเมื่อสักครู่และวางดอกกุหลาบที่ถือไว้ลงด้านหน้าป้ายหลุมที่รกร้างเพราะขาดลูกหลานคอยดูแลทำความสะอาด
“ผมกลับมาแล้วครับ”
.
.
“ตอน ฉันไม่อยู่ใครรับผิดชอบสาขาตะวันออกแทน” เซฮุนสอบถามคิมจงอินขณะอยู่บนรถเพื่อเดินทางไปพบนายใหญ่ ตอนอยู่ที่อเมริกาเขาไม่ค่อยได้รับรู้ข่าวหรือเรื่องราวอะไรภายในแก๊งมากนัก ตอนนี้จึงจำเป็นจะต้องเก็บข้อมูลไว้ให้มาก
“คุณชานยอลครับ แต่ก็ทำเพียงแค่สั่งงานลงมาบางครั้ง ส่วนใหญ่จะให้ผมเป็นคนรับผิดชอบเรื่องภายในเองทั้งหมด”จงอินหันมาตอบจากเบาะ คนขับ คิมจงอินเป็นลูกน้องฝีมือดีที่หัวหน้าโอไว้ใจเป็นอย่างมาก หลังจากหัวหน้าโอเสียชีวิตไปแล้วก็เป็นคนจัดการเรื่องราวต่างๆ ภายในตระกูลโอ และช่วงเวลาสามปีหลังมานี้ถูกดึงให้มามีบทบาทรับผิดชอบดูแลสาขาตะวันออกโดย มีชานยอลรักษาการแทนตำแหน่งหัวหน้า เหมือนนายท่านอู๋ฟงจงใจปล่อยตำแหน่งนี้ให้เว้นว่างเพื่อรอโอเซฮุนโดยเฉพาะ
“หรือที่ปาร์คชานยอลไม่อยากให้ฉันกลับมาเพราะต้องการจะขึ้นเป็นหัวหน้าสาขา ตะวันออกเต็มตัว”เซฮุนลองวิเคราะห์ตามความเป็นไปได้เพราะเขารู้จักชานยอ ลเพียงผิวเผิน ไม่รู้ว่าคนๆ นั้นเป็นยังไง แต่ตามสถานการณ์วันนี้มันชวนให้คิดแบบนั้น
รถยนต์ขับมาจอดลงหน้าคฤหาสน์สไตล์ยุโรปหลังใหญ่ที่มีคนยืนรอต้อนรับอยู่หน้าประตูเกือบสิบคน เมื่อเซฮุนก้าวลงจากรถชายหนุ่มร่างเล็กคนหนึ่งจึงตรงเข้ามาโค้งศีรษะให้ก่อนจะบอกถึงสิ่งที่กำลังรอเขาอยู่เบื้องหลังกำแพงสูงนี้
"นายใหญ่ฝากบอกว่า ก่อนจะอยู่เหนือคนอื่นคุณจะต้องทำให้ทุกคนยอมรับในความสามารถเสียก่อน"พยอนแบคฮยอนบอกและนำทางเซฮุนเข้าไปด้านใน
เบื้องหน้าของเซฮุนคือลานกว้างที่ทอดยาว สองข้างทางมีชายฉกรรจ์ยืนถือไม้พองฝั่งละห้าสิบคน สุดปลายทางคือเก้าอี้ประธานที่มีชายหนุ่มคนหนึ่งนั่งอยู่ ชายคนนั้นมีใบหน้าได้รูปราวประติมากรรมชิ้นเอกประดับด้วยดวงตาคมเข้มรับกับคิ้วหนาที่พาดเฉียงขับเน้นให้ดวงตาคู่นั้นแลดูทรงอำนาจและจมูกเรียวโด่งเป็นสันเข้ากับริมฝีปากหยักยังเพิ่มเสน่ห์ให้ชายผู้นี้ยิ่งขึ้น
คริสอู๋ นายใหญ่สินะ
เซฮุนคาดเดาเพราะจากที่ได้ยินมานายใหญ่ของแก๊งมังกรหน้าตาหล่อเหลาไร้ที่ติและนอกจากหน้าตาแล้วเรื่องฝีมือยังเป็นที่เลื่องลืออีกด้วยว่านายใหญ่คน ปัจจุบันของแก๊งมังกรกว่าจะได้ขึ้นมายืนบนตำแหน่งนี้ก็ต้องผ่านการทดสอบไม่น้อย ฝีมือการต่อสู้ที่ยอดเยี่ยมทำให้ได้รับความเคารพยำเกรงจากคนในแก๊งเป็นอย่างมาก
หากแต่ชายที่เพรียบพร้อมคนนั้นกลับไม่ดึงดูดสายตาของเขาได้เท่ากับร่างโปร่งบางของใครอีกคนที่นั่งเยื้องไปทางด้านขวาของนายใหญ่ ปาร์คชานยอลยกถ้วยชาขึ้นจิบโดยไม่ปลายตามองตัวเอกของวันนี้อย่างเซฮุนเลยสักนิด
นอกจากนายใหญ่และปาร์คชานยอล เบื้องหน้านั้นยังมีผู้ชายท่าทางภูมิฐานที่น่าจะเป็นหัวหน้าสาขาอื่นๆยืนอยู่ด้วย เซฮุนสูดหายใจเข้าลึกและเดินหน้าในทุกก้าวไม้พองจะฟาดลงบนตัว เขาจะต้องผ่านไปให้ได้โดยที่ไม่ล้มลง โดยเขามีสิทธิ์ที่จะปกป้องตัวเองจากไม้พวกนั้น
อั่ก!
ชาน ยอลมองภาพชายหนุ่มที่ดิ้นรนจะผ่านด่านไม้พองเหล่านั้นด้วยใบหน้าเรียบเฉย เซฮุนพลาดท่าถูกตีไปหลายครั้งจนมีเลือดไหลซึมจากศีรษะ และแขนของเขาก็เหมือนจะบาดเจ็บจนแทบยกขึ้นปกป้องตัวเองไม่ได้ เหลือก็แต่รอเวลาให้ขาคู่นั้นล้มลง
"เขาอึดกว่าที่คิดไว้นะ"คริสเอ่ยด้วยสีหน้ายินดีที่เห็นเซฮุนมาได้เกินครึ่งทาง อีกไม่กี่ก้าวเท่านั้นเขาจะผ่านการทดสอบแล้ว
อึก
ความ เจ็บปวดทั่วสรรพางค์กายทำให้เซฮุนแทบจะล้มลงแต่เพราะแววตาที่เต็มไปด้วยความพอใจที่เห็นเขากำลังจะพ่ายแพ้ของปาร์คชานยอลทำให้เซฮุนกัดฟันสู้ต่อ พยายามหลบหลีกท่อนไม้ที่ฟาดลงมาอย่างต่อเนื่อง
ฉันไม่ยอมให้นายสมหวังหรอกนะ ปาร์คชานยอล
อีกสามก้าว...
สองก้าว..
หนึ่งก้าว
เซ เฮุนสามารถผ่านมายืนอยู่ต่อหน้านายใหญ่ได้สำเร็จ โค้งกายเคารพนายใหญ่และหันไปยิ้มเย้ยร่างโปร่งบางด้านข้างทางสายตา ชานยอลวางถ้วยชาในมือลงและลุกขึ้นจากไปด้วยสีหน้าเรียบเฉยตามติดด้วยแบคฮยอนคนสนิท
"ยินดี ด้วยหัวหน้าโอที่ผ่านการทดสอบ แต่นี่เป็นเพียงบททดสอบเล็กๆ มันเป็นเพียงการเริ่มต้น ชีวิตการเป็นมาเฟียของจริงรอนายอยู่ในวันข้างหน้า"
นาย ใหญ่ยิ้มต้อนรับอย่างเป็นมิตร พอเขายืนขึ้นเต็มความสูงราวร้อยเก้าสิบเซนติเมตรทำให้ชายคนนี้ดูโดดเด่นน่าเคารพยำเกรงยิ่งขึ้น เซฮุนตอบรับคำสั่งสอนของเขาแต่เพราะเลือดที่ไหลลงเข้าตาทำให้ภาพเบื้องหน้า พร่าเลือนเหลือเกิน ร่างสูงผอมจึงเซจวนเจียนจะล้มลง
"นายน้อย!"
เสียงจงอินร้องอย่างเป็นห่วงในวินาทีที่เซฮุนจะล้มลงก็มีท่อนแขนแกร่งพยุงร่างเขา เอาไว้เสียก่อน เมื่อเงยหน้าขึ้นมองถึงรู้ว่าคนที่รับร่างเขาไว้คือนายใหญ่
เซ ฮุนถูกพาตัวมาทำแผลในห้องรับแขกขนาดใหญ่ของคฤหาสน์ สิ่งที่ทำให้เขาแปลกใจไม่น้อยคือปาร์คชานยอลที่นั่งรออยู่พร้อมอุปกรณ์ทำแผลชุดใหญ่
"ชานยอลจบแพทย์มาน่ะ เขามือเบารับรองไม่เจ็บหรอก"คริสพูดอย่างใจดีราวกับเซฮุนเป็นเด็กน้อยที่กลัวคุณหมอ
ใบ หน้าสวยราวผู้หญิงนิ่งเรียบตลอดเวลาที่ทำแผล ทั้งที่ดูเย็นชาแต่ทำไมยิ่งมองกลับยิ่งน่าดึงดูดทำให้เซฮุนไม่อาจละสายตาไป ไหนได้เหมือนโดนสะกดไว้ เขาไม่รับรู้ความเป็นไปรอบด้าน ความสนใจทั้งหมดพุ่งไปยังคนหน้าหวานตรงหน้านี้เท่านั้น
ปาร์คชานยอล...นายมีเวทย์มนต์ใช่มั้ย
•*´¨`*•.¸¸.•*´¨`*•.¸¸.•*´¨`*•.¸¸.•*´¨`*•.¸¸.•
ร่าง สูงโปร่งเปิดประตูออกจากห้องน้ำก็พบคริสเอนกายอยู่บนเตียงตัวเองแต่กลับเดิน ผ่านไปทางโต๊ะเครื่องแป้งทำท่าไม่สนใจ จนคนถูกเมินต้องเป็นฝ่ายลุกขึ้นมายืนซ้อนหลังโอบเอวบางไว้ จมูกโด่งก้มลงสูดกลิ่นหอมอ่อนๆ ตามซอกคอขาว มือหนาแทรกผ่านชุดคลุมอาบน้ำเลื่อนลงเผยให้เห็นลาดไหล่เนียนแต่กลับถูกมือ เล็กยื้อไว้ ดวงตาคมมองคนด้านหน้าผ่านเงาในกระจกถึงชานยอลจะมีสีหน้าเรียบเฉยเป็นปกติแต่ เพราะอยู่ใกล้ชิดกันมานานเขาจึงดูรู้ว่าคนในอ้อมกอดกำลังไม่พอใจ
“ยัง ไม่หายโกรธอีกเหรอ”เสียงแหบพร่ากระซิบข้างหู หากเป็นคนอื่นได้ฟังคงเคลิบเคลิ้มและพร้อมจะกระโจนเข้าสู้อ้อมอกเขากันทั้ง นั้นแต่ไม่เคยใช้ได้ผลกับปาร์คชานยอล ดวงตาคู่สวยจ้องตอบกลับมาในเงากระจก
“ไม่ได้โกรธ แต่ไม่ไว้ใจเซฮุน”
“เขา เป็นลูกชายหัวหน้าโอเราต้องสนับสนุนเขาสิ อีกอย่างเซฮุนฝีมือดีมากด้วย”พวกเขากับหัวหน้าสาขาตะวันออกคนก่อนนับว่ามี ความสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน ก็ควรจะต้องช่วยดูแลลูกชายทั้งสองของเค้า
“คริ ส นายก็รู้ว่าฉันหมายถึงอะไร”ชานยอลหันกลับมาเผชิญหน้า พอรู้ว่านายท่านเรียกตัวเซฮุนมาทำงานเขาก็คัดค้านเรื่องนี้มาโดยตลอด แต่คริสกลับเห็นด้วยเพราะได้ยินว่าอีกฝ่ายมีฝีมือ
“ถ้าไม่ไว้ใจ เธอก็จับตาดูเขาไว้ก็ได้นี่”
คริสพูดอย่างไม่เห็นเป็นเรื่องสำคัญ ใบหน้าหล่อจัดก้มลงสัมผัสริมฝีปากบางแต่ใบหน้าสวยกลับหันหนีแต่มีหรือที่เขา จะยอมแพ้ จมูกโด่งแหลมถูไถข้างแก้มนิ่มอย่างออดอ้อนริมฝีปากหยักไล่งับกลีบปากสีสด เบาๆ บดเคล้าอย่างนุ่มนวลจนอีกฝ่ายยอมรับสัมผัสที่เขาบรรจงมอบให้ ลิ้นร้อนกวาดชิมความหวานอันคุ้นเคย
----คัท----
.
เมื่อ แน่ใจว่าคนที่สวมกอดตนอยู่หลับไปแล้วชานยอลจึงยกท่อนแขนแกร่งออกและก้าวลงจากเตียง คว้าเสื้อคลุมที่ตกอยู่บนพื้นขึ้นมาสวมเดินตรงไปทางห้องน้ำ ร่างโปร่งบางมองเงาตัวเองในกระจกนิ้วเรียวสัมผัสไปตามรอยแดงริมฝีปากสีสด เยียดยิ้มสมเพชให้กับเงาสะท้อนเบื้องหน้า
ปาร์คชานยอล แกมันน่ารังเกียจที่สุด
TBC
Talk
วิธีอ่านคัทซีนอยู่ในบทอินโทรคะ
Matesoul my
ความคิดเห็น