[SF KRISYEOL] : : STEP LOVE : :

ลำดับตอนที่ #1 : - STEP LOVE :: น้องฟ่านฟ่าน

 :: น้องฟ่านฟ่าน ::

 

ชื่อ : ปาร์คชานยอล
วันเกิด : 27/11/19xx
อายุ : 24 ปี
สูง : 185 เซนติเมตร
น้ำหนัก : ความลับ
อาชีพ : นายแบบ/นักแสดง
ครอบครัว : หลานชาย(น้องฟ่านฟ่าน)
เวลาว่าง : ทำกับข้าวให้น้องฟ่านฟ่าน เล่นกับน้องฟ่านฟ่าน พาน้องฟ่านฟ่านไปเที่ยว
สเป็ค : คนที่เข้ากับน้องฟ่านฟ่านได้

รูปถ่ายของนายแบบสุดเซ็กซี่แห่งปีปรากฎบนปกนิตยสารชื่อดังพร้อมคำให้สัมภาษณ์เกี่ยวกับชีวิตส่วนตัวที่เกือบร้อยละเก้าสิบเป็นเรื่องของหลานชายหัวแก้วหัวแหวน บรรดาแฟนคลับและคนใกล้ชิดทราบดีว่า 'ปาร์คชานยอล' ติดหลานชายขนาดไหน ทำให้ทุกคนต่างก็อยากจะรู้เรื่องราวและทำความรู้จักกับ 'น้องฟ่านฟ่าน' คนนี้กันนักจนเคยติดอันดับการค้นหาในอินเตอร์เน็ตมาแล้ว แต่คุณอาขี้หวงกลับไม่ยอมเปิดเผยข้อมูลหรือรูปถ่ายของคุณหลานเลยมีแต่เพียงคำบอกเล่าเกี่ยวกับเรื่องราวน่ารักๆ ของอาหลานในวันว่างเท่านั้น

"น้องฟ่านฟ่าน ตื่นแล้วเหรออากำลังจะเข้ามาปลุกเลย"

เสียงเจื้อยแจ้วมาพร้อมกับร่างสูงโปร่งในชุดเสื้อยืดตัวโคร่งที่คลุมลงมาถึงต้นขาอ่อนปิดบังกางเกงขาสั้นที่เปิดเผยเรียวขาขาวแบบที่เจ้าตัวชอบใส่นอนจนมิด ผมหน้าม้าสีคาราเมลถูกจับเป็นพุ่มติดกิ๊บเล็กๆไว้ไม่ให้ปรกใบหน้าหวานภายใต้กรอบแว่นสี่เหลี่ยม มองผ่านๆ อาจจะไม่เชื่อเลยว่าคนที่ยืนยิ้มแฉ่งอยู่ตรงหน้านี้คือคนเดียวกับนายแบบสุดคาริสม่าที่กระชากใจหนุ่มน้อยสาวใหญ่มาแล้วค่อนประเทศ

"อาครับ ผมบอกกี่ครั้งแล้วว่าให้เลิกเรียกแบบนี้สักที"

คนที่ถูกเรียกว่า 'น้องฟ่านฟ่าน' ถอนหายใจพลางวางนิตยสารในมือลงบนโต๊ะข้างเตียง อู๋อี้ฟ่านหรือคริสปีนี้อายุครบสิบแปดแล้วแต่ยังถูกผู้เป็นอาปฏิบัติราวกับเขาเป็นเด็กห้าขวบตัวน้อยแล้วไหนจะชื่อเรียกแสนมุ้งมิ้งที่ไม่ได้เข้ากับผู้ชายตัวโตที่สูงเกือบร้อยเก้าสิบเซนติเมตรอย่างเขาเลย ไอ้ลำพังเรียกเวลาอยู่กันสองคนก็พอทนแต่นี่คุณอาที่รักเล่นไปเรียกให้คนทั้งเอเชียรับรู้ ป่านนี้บรรดาแฟนคลับคงเข้าใจว่าเขาเป็นเด็กน้อยฟ่านฟ่านกันไปแล้ว

"ก็ชื่อน้องฟ่านฟ่านแล้วจะให้อาเรียกว่าอะไร"ปาร์คชานยอลคุณอาคนสวยนั่งลงบนขอบเตียงกอดอกยู่ปากใส่หลานชายตัวน้อยในสายตาเขา

พ่อแม่ของเขาจากไปตั้งแต่เด็กชานยอลจึงอยู่ในความดูแลของพี่ชายมาโดยตลอด จนกระทั่งเขาอายุได้สิบหกปีพี่ชายกับพี่สะใภ้ก็มาประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์เสียชีวิตทั้งคู่ ครอบครัวจึงเหลือเพียงสองคนอาหลาน ชานยอลที่ช่วยเลี้ยงดูหลานชายคนนี้มาตั้งแต่เล็กรักและเอ็นดูยิ่งกว่าดวงใจ จึงพยายามทำงานอย่างหนักเพื่อให้หลานมีชีวิตที่สุขสบายตั้งแต่งานใช้แรงจนถึงเล่นดนตรีตามผับสุดท้ายถึงมีคนชวนเข้าวงการเป็นดาราอย่างทุกวันนี้ทำให้ความเป็นอยู่ดีขึ้น

ชานยอลเลือกซื้อคอนโดห้องชุดย่านใจกลางเมืองอยู่กับหลานสองคนเพื่อความสะดวกแม้ว่าตารางงานจะทำให้เขาแทบไม่มีเวลาว่างแต่ชานยอลก็พยายามดูแลใส่ใจเรื่องต่างๆของหลานชายคนเดียวอยู่เสมอ เพราะคริสต้องเสียพ่อแม่ไปตั้งแต่เด็กเขาจึงไม่อยากให้หลานรู้สึกว่าขาดความรัก

"ตามใจ"เป็นคริสเช่นเคยที่พ่ายแพ้หาคำมาเถียงคุณอาคนนี้ไม่เคยได้ พอบอกให้เรียกอี้ฟ่านก็บอกว่ามันยาวไปแล้วคือน้องฟ่านฟ่านมันยาวกว่ารึเปล่าครับคุณอา? ครั้นบอกให้เรียกคริสก็บอกออกเสียงยากไม่ชิน ขอบอกเลยว่าคุณไม่มีทางเถียงชนะปาร์คชานยอลได้หรอก เจ้าตัวจะหาเหตุผลข้างๆคูๆมาแย้งได้ตลอด จนบางครั้งคริสก็สงสัยว่าคนที่เด็กนี่ใครกันแน่

"คิก เนี่ยมัวแต่หาเรื่องลืมมอร์นิ่งคิสเลย"

ฟอดดด~

มอร์นิ่งคิสสำหรับพวกเขาหมายถึงการที่จมูกรั้นของคนเป็นอาแนบลงบนแก้มคุณหลานฟอดใหญ่เป็นประจำทุกเช้าตั้งแต่สมัยคริสเป็นเด็กจนตอนนี้ และยังเกือบทุกเรื่องที่ชานยอลดูแลเขาไม่เคยเปลี่ยน

"ปะ เดี๋ยววันนี้อาอาบน้ำให้ จะได้ถูหลังให้ตัวสะอาดเลย"

ไม่พูดเปล่ามือเล็กยื่นมาปลดกระดุมเสื้อนอนของคุณหลานอย่างไม่มีเคอะเขิน เป็นหลานชายเองเสียอีกที่ต้องรีบตะครุบมือน้อยที่ริดกระดุมเสื้อเขาอย่างคล่องแคล่วเอาไว้แทบไม่ทัน

"เดี๋ยวผมอาบเองดีกว่า"คริสรีบเด้งตัวขึ้นจากเตียงทันทีทำท่าจะวิ่งเข้าห้องน้ำแต่ก็ถูกคุณอาดึงเสื้อไว้เสียก่อน

"น้องฟ่านฟ่านทำไมดื้อ อาบเองมันไม่สะอาดอาจะอาบให้"

"ไม่ได้ดื้อ แต่ผมโตแล้วนะ"

"เขินอาเหรอ คิก ไม่ต้องเขินหรอกน่า อาเห็นน้องฟ่านฟ่านมาทั้งตัวแล้ว"

ดวงตากลมโตไล่มองไปทั่วร่างเด็กหนุ่มจนใบหน้าหล่อจัดร้อนวูบรีบหันหลังให้คนเป็นอา จริงอยู่ที่เขาเคยแก้ผ้าล้อนจ้อนต่อหน้าชานยอล แต่นั่นมันตอนเด็กไง คือตอนนี้โตแล้วอะไรๆมันก็โตตามตัวด้วย จะให้มาแก้ผ้าอาบน้ำต่อหน้าอามันก็ใช่เรื่อง แต่คุณอาตัวเล็กก็ยังไม่ยอมรั้นจะถอดเสื้อเขาออกให้ได้ คริสจึงรีบวิ่งหนีเข้าห้องน้ำปิดประตูล็อคกลอนอย่างรวดเร็วปล่อยให้คุณอาแสนเอาแต่ใจฟึดฟัดอยู่ด้านนอกคนเดียว

“น้องฟ่านฟ่านดื้อที่สุด!”

ชานยอลปึงปังออกจากห้องนอนหลานชายไปยังครัวด้วยความขัดใจ เขาก็แค่อยากดูแล เดี๋ยวนี้น้องฟ่านฟ่านทำตัวไม่น่ารักเลย ดื้อที่สุดในโลก ไม่ยอมให้อาบน้ำให้ ไม่ยอมให้เขานอนกล่อม ไม่ยอมมอร์นิ่งคิสเขากลับ จะไปส่งที่โรงเรียน ไม่สิ ที่มหาวิทยาลัยก็ไม่ยอม ไปรับก็ไม่ได้ อะไรก็ไม่ได้ ดื้อๆๆๆ

ถึงปากจะยังขมุบขมิบบ่นแต่มือก็หยิบจับกระทะมาตั้งเตรียมทำอาหารเช้าให้หลานรัก วันนี้น้องฟ่านฟ่านมีแข่งบาสจะต้องให้ทานของมีประโยชน์จะได้เพิ่มพลัง พอนายแบบหนุ่มทำอาหารตั้งโต๊ะมือเช้าเสร็จก็จัดของจำเป็นพวกผ้าขนหนูผืนเล็ก พัด น้ำเปล่า เครื่องดื่มเกลือแร่ลงกระเป๋าใบเล็กเตรียมพร้อมไว้

“ทีหลังไม่ต้องตื่นมาทำหรอกครับอา เดี๋ยวผมหาขนมปังกินข้างนอกก็ได้”

คริสที่เดินเช็ดผมมาถึงในครัวเอ่ยบอก เขารู้ว่าชานยอลทำงานหนักจนแทบจะไม่มีเวลาพักผ่อนบางวันก็กลับถึงห้องดึกดื่นแต่ก็ยังตื่นมาทำอาหารเช้าให้เขาทานก่อนไปเรียนทุกวัน ดูแลไม่เคยขาดตกบกพร่อง

“ไม่ได้ มื้อเช้าสำคัญมากรู้มั้ย ถ้าท้องว่างจะเรียนไม่รู้เรื่อง”คุณอาตัวบางดันหลังหลานชายตัวโตไปนั่งบนโต๊ะอาหารขนาดสี่คน เทนมสดใส่แก้วส่งให้

“แล้วของอาละ”คริสถามเมื่อเห็นว่าบนโต๊ะมีแค่จานอาหารสำหรับเขาซึ่งปกติชานยอลจะนั่งทานด้วยกัน

“ช่วงนี้ไดเอทอยู่ อาทิตย์หน้าต้องถ่ายแบบเดี๋ยวพุงยื่น”มือน้อยลูบพุงตัวเองเบาๆ งานที่รับมาเป็นแนวอิโรติกนิดๆต้องโชว์เนื้อหนังบ้างเลยต้องดูแลหุ่นสักหน่อย

คุณหลานขมวดคิ้วไม่ชอบใจนักที่อีกฝ่ายต้องทรมานตัวเองเพื่องานเพราะปกติแล้วชานยอลเป็นคนกินเก่ง ชอบกินขนมจุกจิกทั้งวัน มือหนาคว้าเอวบางของคนที่คิดว่าตัวเองอ้วนเอาไว้จนล้มตัวลงนั่งจุ้มปุ๊กอยู่บนตักกว้าง คริสจิ้มแฮมขึ้นมาจากจานจ่อเข้าที่ริมฝีปากอิ่มสด

“ไหนบอกมื้อเช้าสำคัญไงครับ เพราะงั้นอาก็ต้องทาน”

“ไม่เอา ปล่อยเลยอาจะรีบไปอาบน้ำแต่งตัวแล้วเดี๋ยวไม่ทัน”ใบหน้าหวานสะบัดหนีสิ่งล่อใจข้างหน้า อดทนไว้ปาร์คชานยอล อดทน ห้ามกิน

เอื๊อก

“หือ ไหนบอกวันนี้ไม่มีงานไง”คริสถามเพราะเมื่อวานคุณอาบอกเองว่าวันนี้ว่าง ปกติเวลาไม่มีงานส่วนมากชานยอลจะอยู่ห้องไม่ค่อยออกไปไหน เว้นเสียแต่วันที่พวกเขาหยุดพร้อมกันถึงจะออกไปเที่ยวข้างนอกบ้าง

“ไปดูน้องฟ่านฟ่านแข่งบาสไง”คุณอาหันไปยิ้มแฉ่งให้คุณหลานอย่างระรื่นวันนี้จะได้เห็นน้องฟ่านฟ่านเล่นบาสด้วย ฮิ

“ใครบอกว่าผมจะให้อาไป เดี๋ยวมหา’ลัยแตกกันพอดี”

มันเคยมีเคสตัวอย่างมาแล้วเมื่อครั้งที่คริสเรียนอยู่ชั้นมัทธยมแล้วคุณอาต้องไปประชุมผู้ปกครอง จำได้ว่าวันนั้นการประชุมต้องยกเลิกเพราะทั้งเด็กนักเรียน ผู้ปกครองรวมทั้งอาจารย์ต่างรุมล้อมเพื่อขอถ่ายรูปคู่กับซุปเปอร์สตาร์ดัง เขาต้องใช้เวลาเกือบชั่วโมงกว่าจะพาชานยอลฝ่าฝูงคนออกมาจากโรงเรียนได้และตั้งแต่วันนั้นเพื่อนร่วมห้องกับพวกอาจารย์ก็ชอบมาขอให้เขาเอาลายเซนต์ของชานยอลมาให้ ด้วยเหตุนี้พอเข้ามหาวิทยาลัยคริสจึงห้ามไม่ให้คุณอาไปแสดงตัวเด็ดขาด

“น้องฟ่านฟ่านใจร้าย อาจะไปๆๆ”

ดวงตากลมโตที่คลอด้วยหยาดน้ำตาราวกับสั่งได้ไม่ทำให้คริสใจอ่อนเพราะเขารู้ว่าชานยอลก็แค่แสร้งทำไปอย่างนั้น นี่ใคร นี่ปาร์คชานยอลดาราเจ้าบทบาทเจ้าของรางวัลดารานำชายยอดเยี่ยมสามปีซ้อนเชียวนะ แค่น้ำตาไม่กี่หยดทำไมจะสั่งไม่ได้ แต่ที่ทำให้เขาต้องยอมอ่อนข้อเป็นเพราะฝ่ามือเล็กที่เขย่าไหล่เขากับแรงขย่มตัวอย่างกับเด็กถูกขัดใจนี่ต่างหาก เพราะขย่มมาแต่ละทีไอ้สิ่งที่คุณอานั่งทับอยู่มันก็ทำท่าจะฮึดฮัดขึ้นมาเสียอย่างนั้น

“เอ่อ..อาหยุดครับ อยู่นิ่งๆ”

ท่อนแขนแกร่งโอบรัดเอวบางให้หยุดดิ้น อ่อนใจกับคุณอาที่ไม่เคยระวังตัวคนนี้ มีอย่างที่ไหนแต่งตัวก็ล่อแหลมไอ้กางเกงขาสั้นที่โชว์ต้นขาอ่อนแบบนี้หากเป็นคนอื่นเห็นคงน้ำลายหยดน้ำลายย้อยกันเป็นแถว แล้วนี่ยังมานั่งขย่มบนตัวผู้ชายที่โตเข้าสู่วัยหนุ่มแบบเขาด้วยใบหน้าน่ารักนั่นอีก ถึงคริสจะเป็นคนคว้าร่างบางนี่มานั่งบนตักตัวเองก่อนก็เถอะ แต่คือให้นั่งเฉยๆไง ไม่ใช่มานั่งขย่มแบบนี้

บอกเลยถ้าผู้ชายที่อยู่ตรงนี้ไม่ใช่อู๋อี้ฟ่านแล้วละก็...ปาร์คชานยอลคงไม่รอด

“ไม่รู้ละ อาจะไป”บอกความจำนงพร้อมทั้งกอดอก เชิ่ดหน้า ยู่ปากใส่หลานอย่างไม่ยอมแพ้ ยังไงวันนี้ก็จะไปให้ได้

เห็นภาพตรงหน้าแล้วคริสก็ชักสงสัยว่าใครเป็นอาใครเป็นหลานกันแน่ มือหนายกขึ้นบีบจมูกรั้นอย่างหมั่นเขี้ยวดูเค้าทำหน้าเข้า เด็กเอาแต่ใจชัดๆ อยากจะกัดปากยื่นยาวนั่นให้ช้ำเสียจริง

“ก็ได้ๆ แต่ต้องทานมื้อเช้าด้วยกัน ไม่งั้นไม่ให้ไป”แฮมชิ้นเดิมถูกจ่อที่ริมฝีปากอิ่มอีกครั้ง คราวนี้คุณอาจอมยั่วรีบงับเข้าปากไปเคี้ยวตุ้ยๆ จนคริสยิ้มออกมาอย่างพอใจ

รู้หรอกว่าใจจริงก็หิวจะแย่

เมื่อทานกันเสร็จเรียบร้อยคริสจึงไล่ชานยอลไปอาบน้ำแต่งตัวโดยที่เขาจะล้างจานให้เอง ผ่านไปเกือบยี่สิบนาทีร่างสูงโปร่งก็ออกมาด้วยชุดเสื้อยืดคอกลมแขนแยวกับกางเกงขาเดฟเข้ารูปพร้อมแว่นกันแดดทรงโปรด สลัดภาพเด็กกระโปโลเมื่อครู่ออกไปจนหมดที่เหลืออยู่ตรงหน้ามีเพียงนายแบบสุดฮอตเท่านั้น

“ไปเร็วเดี๋ยวสาย”

ชานยอลคว้ากระเป๋าใบเล็กที่จัดเตรียมของใช้สำหรับนักกีฬามาถือไว้ข้างหนึ่งส่วนมืออีกข้างก็ควงคุณหลานออกจากห้อง ท่าท่างอย่างกับเด็กที่ผู้ปกครองกำลังจะพาไปเที่ยวสวนสนุกจนหลานตัวโตถึงกับส่ายหน้าแต่ริมฝีปากหยักก็อดที่จะยกยิ้มอย่างเอ็นดูไม่ได้

•*´¨`*•.¸¸.•*´¨`*•.¸¸.•*´¨`*•.¸¸.•*´¨`*•.¸¸.•

บอกตามตรงว่าคริสไม่เคยชอบใจเลยที่ผู้คนต่างก็จับจ้องมองคุณอาของเขาอย่างหลงใหลบ้างก็ด้วยสายตาอยากได้อยากครอบครองและที่ไม่ชอบสุดคือสายตาแทะโลมเรือนร่างผอมบางนี่ เพราะอิมเมจในวงการของชานยอลเป็นลุคเซ็กซี่งานถ่ายแบบเดินแบบแต่ละครั้งนี่เล่นเอาหนุ่มสาวเลือดในกายสูบฉีดกันเป็นแถว ซึ่งเขาขอไม่รู้กี่ครั้งว่าอย่ารับงานที่มันวาบหวิวแต่เจ้าตัวก็เถียงว่าเป็นมืออาชีพต้องทำงานได้ทุกรูปแบบ

“ดึงหมวกลงมาอีกหน่อยสิครับ”

คริสบอกคนที่เดินตามอยู่ข้างหลังเพราะสายตาจากเพื่อนร่วมสถาบันกำลังมองมาอย่างสงสัย ลำพังตัวเขาเองก็สูงเด่นจนเป็นที่จับตามองของคนทั้งมหาวิทยาลัยอยู่แล้ว วันนี้ยังมีร่างสูงโปร่งที่โดดเด่นไม่แพ้กันเดินตามติดอีก

“หมวกจะปิดตาจนอาไม่เห็นทางแล้วเนี่ย”คนตัวเล็กบ่นงึมงำได้ไม่ทันขาดคำก็เดินสะดุดเท้าตัวเองเข้าให้จนหลานตัวโตตรงหน้าต้องรีบคว้าเอวบางไว้ก่อนใบหน้าที่ใช้ทำมาหากินจะลงไปทักทายพื้นปูนข้างล่าง

“ซุ่มซ่ามจริงๆเลย”

จะโทษท่อนขาที่ยาวแต่กลับเรียวเล็กหรือโทษอะไรดีที่ทำให้ชานยอลมักจะเดินสะดุดโน่นสะดุดนี่อยู่เป็นประจำ มือใหญ่จึงสอดเข้ากับฝ่ามือเล็กนุ่มกุมไว้เพื่อที่คุณอาของเขาจะได้ไม่ล้มลงไปกองกับพื้นเพราะเตะอากาศอีก

“เพราะหมวกมันปิดตาต่างหากเล่า”ชานยอลเถียงกลับจนคุณหลานหันมาดึงปากยื่นยาวอย่างหมั่นไส้

เถียงทุกคำ!

คริสจูงมือชานยอลมาถึงโรงยิมสถานที่แข่งบาสก็เจอฮวังจื่อเทาเพื่อนสนิทตั้งแต่สมัยมัทธยมนั่งรออยู่ก่อนแล้ว พอเห็นสายตาวิบวับของมันที่มองคุณอาของเขาแล้วคริสแทบอยากจะพาชานยอลกลับห้องเสียเดี๋ยวนี้ นี่ถ้าหูมันตั้งได้กับมีหางโผล่ออกมาคงกำลังส่ายดิกๆอย่างดีใจที่ได้เห็นดาราในดวงใจ

“พี่ชานยอลลลลล อุ๊บ”ร่างกายใหญ่โตของหนุ่มชาวชิงเต่าที่วิ่งถลาเข้ามาถูกฝ่าเท้าเบอร์ไม่เล็กของเพื่อนรักยันเข้ากลางอกจนแทบล้มหงายหลัง

“ตลกละมึง อย่ามาเนียน”นี่ก็เป็นอีกเหตุผลหนึ่งที่เขาไม่อยากให้ชานยอลมาดูแข่ง เพราะไอ้เพื่อนสนิทเขาคนนี้เรียกได้ว่าเป็นแฟนคลับตัวพ่อคลั่งไคล้ชานยอลเทิดทูลยิ่งกว่าอะไร มันซื้อนิตยสารทุกฉบับไปงานแจกลานเซนต์ทุกงาน ดูซีรีย์ทุกเรื่อง เรียกได้ว่ามันแทบจะรู้ตารางงานของชานยอลดียิ่งกว่าเขาที่เป็นหลานเสียอีก

“เทาไม่เจอกันนานเลย เดี๋ยวนี้ไม่เห็นไปเล่นที่คอนโดบ้าง”เพราะอยากจะลดช่องว่างระหว่างวัยชานยอลจึงทำตัวกลมกลืนกับเพื่อนของคริสจนกลายเป็นสนิทสนมกันไปด้วย

“คริสมันไม่ยอมให้พวกผมไปครับ”จื่อเทาได้ทีรีบฟ้องดาราในดวงใจ ถึงชานยอลจะเป็นอาของคริสแต่เพราะใบหน้าอ่อนวัยนั่นทำให้เขาเรียกอาไม่ลงจริงๆ

คนถูกฟ้องรีบถลึงตาคาดโทษเพื่อนหน้ามึนทันทีก่อนจะหันมาถูกสายตาคนด้านข้างจ้องเขม็งจนต้องรีบแก้ตัวไปข้างๆคูๆ เพราะไอ้จื่อเทามันคิดไม่ซื่อกับอาของเขาแบบนี้ไงถึงไม่อยากให้มันไปที่ห้อง ไปทีไรมันชอบเดินไปทั่วหยิบหมอนอิงบนโซฟามาสูดดมบ้างบอกอยากสัมผัสกลิ่นชานยอล เวลากินน้ำมันก็เพ้อว่าแก้วนี้เคยสัมผัสริมฝีปากชานยอล อยากจะถีบให้หน้าหงายนัก

“เซฮุนมาพอดี อาอยู่กับมันนะ ผมกับเทาจะไปเตรียมตัวแล้ว”ตาคมเหลือบไปเห็นเพื่อนสนิทตัวขาวอีกคนเดินมาพอดีจึงชวนเปลี่ยนเรื่องหนีความผิดเสียเลย

“อ่าว สวัสดีครับ ได้ยินคนเค้าเม้าส์กันว่าคริสมันควงเด็กมาด้วย ที่แท้ก็พี่ชานยอล”โอเซฮุนทักทายอย่างอารมณ์ดีระหว่างทางที่เดินมายังโรงยิมเขาได้ยินสาวๆคุยกันให้แซ่ดว่าคริสเดินจูงมือกับใครไม่รู้ไอ้เราก็นึกว่าไปรับรักสาวที่ไหนเสียอีก

“ไร้สาระ พวกกูไปละ ฝากอาด้วย”คริสพูดทิ้งท้ายและเดินไปทางห้องเตรียมตัวกับจื่อเทา

“น้องฟ่านดังขนาดนั้นเลยเหรอ”ชานยอลที่ได้ฟังก็ต้องแปลกใจ แค่เดินเข้ามามหาวิทยาลัยเขาก็รู้สึกได้ว่าตกเป็นเป้าสายตาแต่ดูเหมือนจะมองมาที่หลานชายตนเองมากกว่า

“เดือนมหาวิทยาลัยที่มาจากการโหวตเชียวนะครับ มันไม่ยอมลงประกวดแต่คนก็ยังลงคะแนนให้มันอะคิดดู”เซฮุนได้ทีเม้าส์เพื่อนรักสักหน่อย แค่วันแรกที่พวกเขามารับน้องก็เป็นที่รู้จักแล้วเพราะด้วยรูปร่างหน้าตาที่ไม่ได้อยากจะโม้ว่าหล่อขั้นเทพของทั้งสามคนทำให้กลายเป็นสามหนุ่มสุดฮอตของปีหนึ่งไปโดยปริยาย จนรุ่นพี่ถึงกลับมากราบกรานขอให้คริสร่วมประกวดดาวเดือนแต่มันไม่ยอมท่าเดียวบอกขอช่วยงานเบื้องหลังดีกว่า แต่สุดท้ายตำแหน่งนี้ก็มาตกอยู่ที่มันได้อย่างไรไม่รู้ เจ้าตัวก็รับมาอย่างงงๆเช่นกัน

“น้องฟ่านฟ่านเป็นเดือนด้วยทำไมพี่ไม่รู้ ฮึ๋ย เดี๋ยวนี้หัดมีความรับนะน้องฟ่านคนดื้อ”ชานยอลขมุบขมิบปากบ่นคนที่วอร์มร่างกายอยู่กลางสนาม

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด

เสียงร้องเชียร์ของนักศึกษาหญิงที่เริ่มทยอยกันเข้ามาภายในโรงยิมชะงักบทสนทนาของสองหนุ่มต่างวัย ชานยอลมองไปทางกองเชียร์เหล่านั้นที่ถือป้าย ‘KRIS FIGHTING’ อย่างงงงวยจึงหันไปถามเด็กหนุ่มด้านข้าง

“พวกแฟนคลับคริสมันน่ะครับ หลานพี่เนื้อหอมจะตายสาวๆ นี่แทบจะตบตีแย่งกัน”

เซฮุนไม่ได้พูดเกินจริงเลย คริสเสน่ห์แรงมาตั้งแต่สมัยมัทธยมแล้วมีหญิงชายมาตามจีบสารภาพรักนับไม่ถ้วนแต่ก็แปลกที่มันไม่เคยสนใจจะคบกับใครสักคน จะมีบ้างที่ควงเล่นหรือทำกิจกรรมอย่างว่าตามประสาเด็กหนุ่มแต่แบบที่คบจริงจังถึงขั้นเรียกแฟนนี่ไม่เคยเห็นซึ่งเพื่อนสนิทอย่างเขาก็พอจะเดาออกละนะว่าทำไม เซฮุนเหล่ตามองคนน่ารักด้านข้างที่ดูจะอึ้งไปพร้อมยกยิ้มเจ้าเล่ห์

“เดี๋ยวพอคริสมันมีแฟนก็มีคนมาทำหน้าที่มอร์คิสตอนเช้าแทนพี่ชานยอลแล้วเนอะ”คนพูดแอบกลั้นขำจนตัวโยนเมื่อเห็นใบหน้าน่ารักบูดบึ้งขึ้นเรื่อยๆ

ทำไมโอเซฮุนจะไม่รู้ว่าอาหลานคู่เนี่ยหวงกันขนาดไหน หึหึ

ภาพการแข่งขันเบื้องหน้าแทบไม่อยู่ในสายตาเมื่อในหัวเล็กๆ คิดแต่เพียงสิ่งที่เซฮุนพูด ต่อไปจะมีคนมามอร์นิ่งคิสน้องฟ่านฟ่านแทนชานยอล จะมีคนมามอร์นิ่งคิสน้องฟ่านฟ่านแทนชานยอล จะมีคนมามอร์นิ่งคิสน้องฟ่านฟ่านแทนชานยอล

ไม่ได้นะ!

หน้าที่นั้นเป็นของปาร์คชานยอล

การแข่งขันจบลงโดยที่ทีมของคริสเป็นฝ่ายชนะ ชานยอลรีบหยิบผ้าขนหนูผืนเล็กไว้เตรียมเช็ดเหงื่อให้หลายชายแต่ก็ต้องชะงักค้างเมื่อกลางสนามมีกลุ่มแฟนคลับวิ่งเข้าไปรุมล้อมยื่นผ้าให้คริสกันเป็นแถว เจ้าหลานชายตัวดีก็โค้งขอบคุณรับผ้ากับขวดน้ำมาหมดเพราะกลัวคนให้เสียน้ำใจแต่นั่นไม่ทำให้ชานยอลฟึดฟัดได้เท่ากับการเห็นหญิงสาวน่ารักคนหนึ่งใช้ผ้าในมือซับเหงื่อบนใบหน้าของหลานชายตัวเอง

“เห็นคนนั้นมั้ยครับพี่ นั่นปาร์คมินยองดาวคณะปีนี้เลยนะ นิสัยดีน่ารักเรียนเซ็คเดียวกับพวกผมด้วย คนนี้นี่มีลุ้นสุดละ”ลุ้นอะไรนี่เซฮุนไม่ได้บอกต่อเพราะไม่รู้จริงๆ ก็แค่เห็นว่าในบรรดาสาวๆที่ตามกรี๊ดคริสจะมีก็แต่มินยองคนงามที่คริสมันพูดคุยด้วยมากกว่าคนอื่น อาจจะเป็นเพราะนิสัยน่ารักเรียบร้อยที่ไม่ได้แสดงอาการอยากได้คริสจนเกินงามเหมือนคนอื่น หรือเป็นเพราะเรียนด้วยกันอันนี้เซฮุนก็ไม่รู้ได้

“รอนานมั้ยครับ”คริสที่พยายามฝ่าฝูงแฟนคลับออกมา วิ่งตรงมายังคุณอาคนสวยที่นั่งรออยู่ ยื่นใบหน้าไปรอรับผ้าขนหนูที่อาเตรียมไว้ในมือแต่กลับเก้อเมื่อชานยอลหันไปเช็ดหน้าให้กับไอ้เพื่อนหน้าแพนด้าที่วิ่งตามหลังมา

“หน้าน้องฟ่านฟ่านไม่มีเหงื่อแล้ว งั้นอาเช็ดให้เทาแทน”ชานยอลพูดพร้อมยื่นปากอย่างที่คริสมองก็รู้ว่าจะต้องมีเรื่องงอนอะไรแน่ ดวงตาคมหันไปมองเพื่อนตัวขาวที่นั่งทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้อยู่ข้างๆ แต่ได้รับการไหวไหล่กลับมาเป็นคำตอบ

“พี่ชานยอลเช็ดเหงื่อให้เทาเทา แม่ครับ จื่อฟินนน”คนฟินหน้าเคลิ้มเสียจนคริสอยากจะถีบไปให้พ้นสายตา

ยืนนิ่งอยู่ชั่วครู่ก็พอจะนึกออกว่าถูกงอนเรื่องอะไรคงที่มินยองเช็ดเหงื่อให้เขาเมื่อกี้ทั้งที่ชานยอลถือผ้ารอสินะ ร่างสูงใหญ่จึงเดินไปทิ้งตัวลงนั่งยองๆกับพื้นตรงหน้าคนขี้งอนก่อนจะส่งเสียงอ้อนออกไปแบบที่รู้ว่าจะใช้ได้ผลเวลาง้ออีกฝ่าย

“น้องฟ่านหิวน้ำจังเลย”

แม้จะได้รับเสียงโห่จากเพื่อนซี้ทั้งสองที่แทบอยากจะสำรอกอาหารเช้าออกมากับน้ำเสียงออดอ้อนและคำแทนตัวที่แสนจะมิ้งแต่คริสไม่สน เพราะมันทำให้ใบหน้าน่ารักอมยิ้มจนแก้มย้วยๆแทบปริก่อนที่เจ้าตัวจะส่งน้ำป้อนให้ถึงปากอย่างเอาใจ

“กลับกันเถอะ เหนียวตัวอยากอาบน้ำแล้ว”คริสชวนกลับทันทีเพราะรู้สึกว่าเริ่มจะตกเป็นเป้าสายตาและหัวข้อสนทนาของคนทั้งโรงยิมแล้ว

“ไม่อาบน้ำที่นี่ก่อนเหรอ”

“ไม่ละ กลับไปอาบที่ห้องเลยดีกว่า”พูดจบก็จูงมือคุณอาคนสวยพลางหันไปบอกลาไอ้แสบทั้งสอง “กูกลับก่อนนะ”

“ไปแล้วนะเด็กๆ ว่างก็ไปเล่นที่คอนโดบ้างนะ”ชานยอลหันไปโบกมือลาด้วย คำเชิญที่ทำให้บุคคลหน้าแพนด้าระริกระรี้แต่กลับทำให้คนตัวโตส่งเสียงจิ๊ในลำคออย่างไม่ชอบใจ

คิดว่าเขาจะยอมให้ไอ้แพนด้าหน้าม่อไปเหรอ หึๆ

•*´¨`*•.¸¸.•*´¨`*•.¸¸.•*´¨`*•.¸¸.•*´¨`*•.¸¸.•

“คิดอะไรอยู่ หน้ายุ่งเชียว”

คริสที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จเดินเข้ามาในห้องนั่งเล่นเห็นคุณอานั่งกอดเข่าหน้ายุ่งอยู่บนโซฟาตัวยาวจึงทิ้งตัวลงนั่งข้างๆ ส่งปลายนิ้วไปคลายปมบนหัวคิ้วเรียวพลางเอียงคอถาม เห็นตั้งแต่กลับมาก็ซึมลงไปไม่รู้โดนเซฮุนมันเป่าหูอะไรมารึเปล่า ปล่อยสองคนนี้อยู่ด้วยกันทีไรได้เรื่องทุกที

“ถ้าน้องฟ่านฟ่านมีแฟน จะยังให้อามอร์นิ่งคิสมั้ยอะ”ชานยอลหันมาถามด้วยสีหน้าจริงจัง

คนถูกถามถึงกับอึ้งไปไม่รู้ว่าควรจะตกใจกับประโยคแรกหรือคำถามหลังดีเพราะเขาไม่เคยคิดจะมีแฟนเลย ชานยอลดูแลเขามาตลอดตั้งแต่เด็ก คริสคิดเพียงแต่ว่าจะตั้งใจเรียนให้จบและรีบทำงานเพื่อที่เขาจะได้เลี้ยงชานยอลเองไม่ต้องให้อีกฝ่ายทำงานอีก เขาไม่ชอบเลยที่อาต้องไปถ่ายแบบโชว์เรือนร่างให้คนอื่นเห็น

“ผมไม่มีแฟนหรอก”

“ไม่จริงหรอก อารู้น้องฟ่านฟ่านโตแล้วเดี๋ยวก็ต้องมีแฟน”เมื่อไม่ได้คำตอบที่พอใจคุณอาคนดื้อก็ยู่ปากใส่จนคนมองหัวเราะเบาๆ

“นี่อายอมรับว่าผมโตแล้วใช่มั้ย”เพราะชานยอลชอบมองคริสเป็นเด็กห้าขวบมาตลอดทีนี่ได้เวลาเอาคืนบ้างแล้ว

“ไม่โตๆๆ น้องฟ่านฟ่านเป็นเด็กสำหรับอาเสมอ แต่คนอื่นมองน้องฟ่านฟ่านว่าเป็นหนุ่มหล่อ ไหนดูซิเนี่ย ไม่เห็นหล่อเลย น่ารักต่างหาก”ไม่พูดเปล่าสองมือถูกส่งมาบีบแก้มคุณหลานไปมาอย่างรักใคร่

“อื้ออ เจ็บน้า จะโตหรือไม่โตน้องฟ่านก็จะไม่มีแฟนครับ จะอยู่กับอาชานชานตลอดไปเลย”

“เด็กขี้โม้ อาจะคอยดู”

ถึงคำตอบจะไม่ค่อยตรงคำถามแต่เพราะคำอ้อนของหลานรักทำให้หัวใจพองโต ใบหน้าสวยยิ้มอย่างพอใจก่อนจะเอนตัวลงกับโซฟาเพราะหนังตาที่เริ่มหนักอึ้งเนื่องจากนอนพักผ่อนไปเพียงไม่กี่ชั่วโมง เห็นแบบนั้นคุณหลานจึงหยิบผ้าห่มผืนเล็กมาคลุมให้ร่างแบบบางที่ใกล้จะเคลิ้มหลับ

คริสปัดปอยผมที่ปรกใบหน้าน่ารักออกพลางลูบกลุ่มผมนิ่มเหมือนกล่อมเด็กจนอีกคนเข้าสู่ห้วงนินทราไป แต่คนที่นั่งมองอยู่กลับไม่อยากละสายตาไปไหน ใบหน้ายามหลับของชานยอลยิ่งดูไร้เดียงสาเหมือนเป็นคนละคนกับผู้ชายบนหน้าปกนิตยสารสุดเซ็กซี่ เปลือกตาสีอ่อนปิดสนิท จมูกโด่งรั้นบ่งบอกนิสัยเอาแต่ใจ กลีบปากสีสดที่ชอบยื่นอย่างแง่งอนเครื่องหน้าที่รวมเป็นปาร์คชานยอลช่างสวยงามราวกับภาพวาดจนยิ่งมองก็ยิ่งหลงใหลยากจะถอนตัว ใบหน้าหล่อจัดมองคนหลับสนิทด้วยสายตาแสนอ่อนโยนก่อนจะก้มลงจรดริมฝีปากลงบนพวงแก้มนิ่มแผ่วเบา

“มากกว่ามอร์นิ่งคิสก็ยอมครับ”

TBC




 

TALK

เนื่องจากแต่งแต่ฟิคหนักจึงอยากหาอะไรเบาๆระบายบ้าง เรื่องนี้เป็นแค่ mini story ไว้อ่านเบาๆ เท่านั้นคะ ไม่ค่อยได้แต่งแนวนี้เลย ไม่รู้ว่าจะออกมาดีมั้ย ยังไงก็ช่วยทิ้งคอมเม้นและร่วมสกรีมใส่แท็ก #ฟิคน้องฟ่าน กันด้วยนะคะ


 

Duck- Fly