ลำดับตอนที่ #8
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : Chapter 8 : แต่งงานและร่ำลา
CHAPTER 8 : แ่านและร่ำลา
เ้าวัน่อมา
วันนี้เป็นวันที่แทยอนะไ้เ้าพิธีสมรสับเศรษีุนมยอน ที่บ้านอระูลิมไ้ัานลอให่โ มีแเหรื่อมาร่วมานมามาย เ้าบ่าวมาถึพร้อมับรอบรัวนาให่ ทั้บวนแห่ที่แสนอลัาร อาหารเลี้ยแสุหรู และแที่มาาน่า็แ่อ์ทรเรื่อันอย่าามที่สุ
แทยอนำลัแ่ัวอยู่ในห้ออเธอ มีอยอลและแทมีเ้ามา่วยแ่และประับุเ้าสาวให้ับแทยอนที่อนนี้มีใบหน้าหม่นหมอ เธอิถึแบฮยอนเหลือเิน... อนนี้เาอยู่ที่ไหนนะ...
"ูสิแทมีลูแม่ วันนี้แทยอนอเราามราวับแสันทร์เลยทีเียว" อยอลใส่เรื่อประับให้ลูสาวไป็เอ่ยมไป แทมีมอใบหน้าน้อสาวที่รั้วยวามเวทนา
"ถ้าแบฮยอนไ้มาเห็นอนนี้ เาะรู้ว่าเาสูเสียอะไรไป" แทมีบอ
"แทยอนอเราน่ะโีะาย เ้าบ่าวยบวนแห่เ็มยศมาาอีเมือหนึ่เียวนะ" อยอลพู้วยวามีใ
"๊ายยย ไปเห็นมาเมื่อไหร่ะ เาถือนะรู้ไหม ว่าถ้าแม่เ้าสาวเห็นเ้าบ่าว่อนมัะเอลาร้าย" แทมีแว
"แม่ไม่เอาเรื่อร้ายๆมายัใส่ลูาหรอ ั้แ่นี้เป็น้นไป ะไม่มีใรเรียลูว่าแทยอนอีแล้ว แ่ะเรียว่าุหิแทยอน" อยอลบอพลาลูบผมอแทยอนไป้วย
แร่...
ประูห้ออแทยอนเปิออมา พร้อมับร่าอแบฮยอนที่ำลัฝืนยิ้ม ายหนุ่มมอเ้าไป็พบับแทยอนในุเ้าสาวยืนทำหน้าอมทุ์อยู่โยที่มีทั้อยอลและแทมีำลััเรื่อประับให้
"ุป้ารับ แทยอนอยู่ไหมรับ..." แบฮยอนเอ่ยออไป น้ำเสียอเาเ็มไป้วยวามเศร้าหมอ อยอลหันไปมอ้วยวามเร็ว ใบหน้าออยอลที่ยิ้มแย้มลับลายเป็นเย็นา
"......." แทยอนใระุวูบ เสียอแบฮยอนทำให้เธอรู้สึเศร้าหนัว่าเิม แ่เธอไม่ไ้หันไปมอเาแ่อย่าใ
อยอลเินเ้าไปหาแบฮยอน ่อนะพู้วยน้ำเสียราบเรียบ
"ใล้ะเริ่มพิธีแล้ว มีอะไระพู็รีบๆหน่อย" อยอลบอเพียแ่นั้น่อนที่หล่อนะึแนแทมีลูสาวนรอออไปาห้อ ปล่อยให้แบฮยอนไุ้ยับแทยอนเป็นรั้สุท้าย ่อนที่ะให้แทยอนเ้าพิธีแ่าน
แบฮยอนลั้นน้ำาะเินเ้าไปหาแทยอน หิสาว้มหน้าไม่สบาเา แบฮยอนอยาะเอื้อมมือไปลูบผมอเธอใแทบา แ่เาทำไม่ไ้...อนนี้...เาไม่ใ่เ้าออเธออี่อไปแล้ว...
แ่...เาอาะพูให้เธอเปลี่ยนใไ้...
ไม่ลอ็ไม่รู้...
"ันอยู่นี่แล้วแทยอน...." ายหนุ่มเอ่ย แทยอนเยหน้าึ้นมา้อาเา้วยวามไม่เ้าใ
"ทำไม..."
"ันลับมาหาเธอแล้วะอยู่ับเธอลอไป..." เาพู
"ทั้ที่เ้าบ่าวันะมาแล้วเนี่ยนะ..." แทยอนถามลับ
"ไม่นะแทยอน...เรายัเหลือเวลา ันะบอับพ่อแม่ันให้พวเายอมไม่ว่า้อทำอะไร..." แบฮยอนพู ส่สายาอ้อนวอนไปให้เธอ
"นายมีพ่อแม่นเียวเหรอ?"
"......"
"ระูลอนายมีนนับหน้าถือาล้นหลาม แ่ระูลันไม่มีเหรอ พ่อแม่นายออะรวยล้นฟ้า แ่พ่อแม่ันระอ ั้แ่เิมา เราไม่เยทรยศใร แ่ันไม่มีเียริพอสำหรับนาย...." แทยอนพูอย่าเหลืออ
"ันไม่เยทรยศเธอนะแทยอน" แบฮยอนไม่สามารถลั้นน้ำาไว้ไม่ให้ไหลไ้อี่อไป
"ั้นทำไมนายถึทิ้ันไป แล้ว...หมายนั่นอี..."
"แทยอน...เธอ็รู้ว่าันเป็นนหุนหันไม่่อยไร่รอ ันรู้ว่าันผิ.."
"ฮะๆๆๆ ผิเหรอ... แล้วนายะผิอีสัเท่าไหร่ันล่ะ" แทยอนหัวเราะทั้น้ำา เธอ้อหน้าเา ึ่อนนี้็ร้อไห้ไม่่าาเธอ
"แทยอน...ันอโทษ.." แบฮยอนพู
"แ่ั่ววูบนาย็มอบำไลให้ัน แ่ั่ววูบที่นายเียนมาบอว่าเราไม่เยรััน แล้วอยู่ๆนายโผล่มาพูให้ัน..." ไม่ทันที่แทยอนะพูบเสียออยอล็ัึ้นมาา้าล่า
"แทยอน!! เ้าบ่าวมารอแล้วนะ~"
"ัน้อไปแล้ว" แทยอนพูเพียแ่นั้น เธอหันหลัให้แบฮยอนแล้วทำท่าะเินลไป แบฮยอนึพูึ้นมา
"ันไม่ยอมรับารแ่านนี้แน่!!"
"็เรื่ออนาย แ่ันยอม!" แทยอนะอลับ
"ันะป่าวประาศให้ทุนรู้ ว่าเธอ.."
"ว่าันไปหานายถึห้อนอนอนี 2 ใ่ไหม ้อารีหน้าันใ่ไหม!?" แทยอนหันมาถามอย่ารู้ทัน แบฮยอนสะอื้นเบาๆ
"ัน้อารีหน้าเธออย่าั้นหรอ ทำไมเธอถึิอย่านั้น ถ้าืนเธอพูแบบนั้นอี ันะ.."
"นายะทำไม บีันเลยไหมล่ะ นายถือสิทธิ์มาลอว่านายเป็นเ้าอันเป็นเ็ แล้วพอันทวสิทธิ์อันบ้า นายลับหันหน้าหนี" แทยอนพูัเา อนนี้แบฮยอนทนไม่ไหวอี่อไปแล้ว...
"พอเถอะแทยอน...เธออวีแบบนี้ไม่ถูนะ..." เาลั้นวามอทนอัวเอ
"ทำไมันะอวีไม่ไ้ แล้วนายมีีอะไรบ้าล่ะ ็แ่รวย แ่ันมีุธรรม มีวามสวย พ้นวันนี้ไปัน็ะรวย้วย านี้ไปันถือว่าเราเท่าเทียมันแล้ว ถ้าหาใรเรียนายว่าเศรษี พวเา็ะ้อเรียันว่าเศรษีนี!" แทยอนหันหลัให้ับแบฮยอน เธอลั้นน้ำาอเธอไม่ให้ไหล และพูออไปแม้ใเธอิรัน้าม
แบฮยอนเินเ้ามาหาแทยอน ่อนะใ้มือเยามนึ้นมาให้หันมาสบาเา แทยอน้อหน้าเาลับ วาสีนิลอเาำลัรื้นไป้วยน้ำาหยใส ใบหน้าอันแสนเ็บปวอเา ทำให้ใอเธอเ็บปวไป้วยนับหมื่นนับแสนเท่า
วันนี้เป็นวันที่แทยอนะไ้เ้าพิธีสมรสับเศรษีุนมยอน ที่บ้านอระูลิมไ้ัานลอให่โ มีแเหรื่อมาร่วมานมามาย เ้าบ่าวมาถึพร้อมับรอบรัวนาให่ ทั้บวนแห่ที่แสนอลัาร อาหารเลี้ยแสุหรู และแที่มาาน่า็แ่อ์ทรเรื่อันอย่าามที่สุ
แทยอนำลัแ่ัวอยู่ในห้ออเธอ มีอยอลและแทมีเ้ามา่วยแ่และประับุเ้าสาวให้ับแทยอนที่อนนี้มีใบหน้าหม่นหมอ เธอิถึแบฮยอนเหลือเิน... อนนี้เาอยู่ที่ไหนนะ...
"ูสิแทมีลูแม่ วันนี้แทยอนอเราามราวับแสันทร์เลยทีเียว" อยอลใส่เรื่อประับให้ลูสาวไป็เอ่ยมไป แทมีมอใบหน้าน้อสาวที่รั้วยวามเวทนา
"ถ้าแบฮยอนไ้มาเห็นอนนี้ เาะรู้ว่าเาสูเสียอะไรไป" แทมีบอ
"แทยอนอเราน่ะโีะาย เ้าบ่าวยบวนแห่เ็มยศมาาอีเมือหนึ่เียวนะ" อยอลพู้วยวามีใ
"๊ายยย ไปเห็นมาเมื่อไหร่ะ เาถือนะรู้ไหม ว่าถ้าแม่เ้าสาวเห็นเ้าบ่าว่อนมัะเอลาร้าย" แทมีแว
"แม่ไม่เอาเรื่อร้ายๆมายัใส่ลูาหรอ ั้แ่นี้เป็น้นไป ะไม่มีใรเรียลูว่าแทยอนอีแล้ว แ่ะเรียว่าุหิแทยอน" อยอลบอพลาลูบผมอแทยอนไป้วย
แร่...
ประูห้ออแทยอนเปิออมา พร้อมับร่าอแบฮยอนที่ำลัฝืนยิ้ม ายหนุ่มมอเ้าไป็พบับแทยอนในุเ้าสาวยืนทำหน้าอมทุ์อยู่โยที่มีทั้อยอลและแทมีำลััเรื่อประับให้
"ุป้ารับ แทยอนอยู่ไหมรับ..." แบฮยอนเอ่ยออไป น้ำเสียอเาเ็มไป้วยวามเศร้าหมอ อยอลหันไปมอ้วยวามเร็ว ใบหน้าออยอลที่ยิ้มแย้มลับลายเป็นเย็นา
"......." แทยอนใระุวูบ เสียอแบฮยอนทำให้เธอรู้สึเศร้าหนัว่าเิม แ่เธอไม่ไ้หันไปมอเาแ่อย่าใ
อยอลเินเ้าไปหาแบฮยอน ่อนะพู้วยน้ำเสียราบเรียบ
"ใล้ะเริ่มพิธีแล้ว มีอะไระพู็รีบๆหน่อย" อยอลบอเพียแ่นั้น่อนที่หล่อนะึแนแทมีลูสาวนรอออไปาห้อ ปล่อยให้แบฮยอนไุ้ยับแทยอนเป็นรั้สุท้าย ่อนที่ะให้แทยอนเ้าพิธีแ่าน
แบฮยอนลั้นน้ำาะเินเ้าไปหาแทยอน หิสาว้มหน้าไม่สบาเา แบฮยอนอยาะเอื้อมมือไปลูบผมอเธอใแทบา แ่เาทำไม่ไ้...อนนี้...เาไม่ใ่เ้าออเธออี่อไปแล้ว...
แ่...เาอาะพูให้เธอเปลี่ยนใไ้...
ไม่ลอ็ไม่รู้...
"ันอยู่นี่แล้วแทยอน...." ายหนุ่มเอ่ย แทยอนเยหน้าึ้นมา้อาเา้วยวามไม่เ้าใ
"ทำไม..."
"ันลับมาหาเธอแล้วะอยู่ับเธอลอไป..." เาพู
"ทั้ที่เ้าบ่าวันะมาแล้วเนี่ยนะ..." แทยอนถามลับ
"ไม่นะแทยอน...เรายัเหลือเวลา ันะบอับพ่อแม่ันให้พวเายอมไม่ว่า้อทำอะไร..." แบฮยอนพู ส่สายาอ้อนวอนไปให้เธอ
"นายมีพ่อแม่นเียวเหรอ?"
"......"
"ระูลอนายมีนนับหน้าถือาล้นหลาม แ่ระูลันไม่มีเหรอ พ่อแม่นายออะรวยล้นฟ้า แ่พ่อแม่ันระอ ั้แ่เิมา เราไม่เยทรยศใร แ่ันไม่มีเียริพอสำหรับนาย...." แทยอนพูอย่าเหลืออ
"ันไม่เยทรยศเธอนะแทยอน" แบฮยอนไม่สามารถลั้นน้ำาไว้ไม่ให้ไหลไ้อี่อไป
"ั้นทำไมนายถึทิ้ันไป แล้ว...หมายนั่นอี..."
"แทยอน...เธอ็รู้ว่าันเป็นนหุนหันไม่่อยไร่รอ ันรู้ว่าันผิ.."
"ฮะๆๆๆ ผิเหรอ... แล้วนายะผิอีสัเท่าไหร่ันล่ะ" แทยอนหัวเราะทั้น้ำา เธอ้อหน้าเา ึ่อนนี้็ร้อไห้ไม่่าาเธอ
"แทยอน...ันอโทษ.." แบฮยอนพู
"แ่ั่ววูบนาย็มอบำไลให้ัน แ่ั่ววูบที่นายเียนมาบอว่าเราไม่เยรััน แล้วอยู่ๆนายโผล่มาพูให้ัน..." ไม่ทันที่แทยอนะพูบเสียออยอล็ัึ้นมาา้าล่า
"แทยอน!! เ้าบ่าวมารอแล้วนะ~"
"ัน้อไปแล้ว" แทยอนพูเพียแ่นั้น เธอหันหลัให้แบฮยอนแล้วทำท่าะเินลไป แบฮยอนึพูึ้นมา
"ันไม่ยอมรับารแ่านนี้แน่!!"
"็เรื่ออนาย แ่ันยอม!" แทยอนะอลับ
"ันะป่าวประาศให้ทุนรู้ ว่าเธอ.."
"ว่าันไปหานายถึห้อนอนอนี 2 ใ่ไหม ้อารีหน้าันใ่ไหม!?" แทยอนหันมาถามอย่ารู้ทัน แบฮยอนสะอื้นเบาๆ
"ัน้อารีหน้าเธออย่าั้นหรอ ทำไมเธอถึิอย่านั้น ถ้าืนเธอพูแบบนั้นอี ันะ.."
"นายะทำไม บีันเลยไหมล่ะ นายถือสิทธิ์มาลอว่านายเป็นเ้าอันเป็นเ็ แล้วพอันทวสิทธิ์อันบ้า นายลับหันหน้าหนี" แทยอนพูัเา อนนี้แบฮยอนทนไม่ไหวอี่อไปแล้ว...
"พอเถอะแทยอน...เธออวีแบบนี้ไม่ถูนะ..." เาลั้นวามอทนอัวเอ
"ทำไมันะอวีไม่ไ้ แล้วนายมีีอะไรบ้าล่ะ ็แ่รวย แ่ันมีุธรรม มีวามสวย พ้นวันนี้ไปัน็ะรวย้วย านี้ไปันถือว่าเราเท่าเทียมันแล้ว ถ้าหาใรเรียนายว่าเศรษี พวเา็ะ้อเรียันว่าเศรษีนี!" แทยอนหันหลัให้ับแบฮยอน เธอลั้นน้ำาอเธอไม่ให้ไหล และพูออไปแม้ใเธอิรัน้าม
แบฮยอนเินเ้ามาหาแทยอน ่อนะใ้มือเยามนึ้นมาให้หันมาสบาเา แทยอน้อหน้าเาลับ วาสีนิลอเาำลัรื้นไป้วยน้ำาหยใส ใบหน้าอันแสนเ็บปวอเา ทำให้ใอเธอเ็บปวไป้วยนับหมื่นนับแสนเท่า
"อวีเหลือเิน แม้แ่พระันทร์ยัไม่เท่า..." แบฮยอนพูเสียสั่น
"พระันทร์ะมีปัาอะไร ในเมื่อมันมีแผลในใ" แทยอนำเรื่อประับที่เป็นสร้อยอสีมุแน่น แบฮยอนพยัหน้าเห็น้วย เาหยิบสร้อยอมุมาามือเธอ ่อนะ...
ผัวะ!!
"โอ๊ย!!!" แทยอนร้อ้วยวามเ็บปว เมื่อแบฮยอนใ้สร้อยอมุอันนั้นฟาไปที่หน้าผาอเธออย่ารุนแร แทยอนล้มไปอับพื้น เธอใ้มือุมที่ศีรษะ วามเ็บทำให้เธอถึับาพร่า โลหิสีแไหลย้อยออมาาแผล
"ทำไมนายทำแบบนี้!...ฮึ..." แทยอนสะอื้นไห้้วยวามเสียใ ับสิ่ที่แบฮยอนทำับเธอ แบฮยอนทรุัวลนั่้าๆเธอ และเอ่ย้วยน้ำเสียเ็บปว
" อนนี้เธอ็มีแผลในใเหมือนัน นี่ือรอยารึาวามรัอัน" แบฮยอนพูบเา็ูบเบาๆที่รอยแผลนั้น แทยอนร้อไห้สะอึสะอื้น้วยวามเ็บและเสียใ นระทั่แบฮยอนับมืออแทยอนทีุ่มบาแผลไว้ออ เาัารหาผ้ามาทำวามสะอาบาแผลให้แทยอนทั้น้ำา
"โปรำไว้เสมอ...ว่าันรัเธอ...ิมแทยอน" เาล่าวเพียแ่นั้นหลัาทำวามสะอาบาแผลที่เาเป็นนระทำให้เธอเรียบร้อยแล้ว
ายหนุ่มุมมือหิสาวที่เารัและพาเธอลไปส่ที่ลานพิธี แทยอนเินออไปพร้อมับเาทั้ๆที่ใอเธอนั้นำลัะแออเป็นเสี่ยๆ ่ำืนที่บ้านอแทยอนมีวามสนุสนาน ทั้เสียเพลบรรเล ทั้เสียหัวเราะและื่นมอแเหรื่อ แ่หัวใอแทยอนและแบฮยอนลับเศร้าหมอเหลือเิน
แบฮยอนพาแทยอนมาหาอยอลที่รอเธออยู่รุทำพิธีแ่าน แววาออยอล็เศร้าหมอลเ่นัน เมื่อเห็นว่านัยน์าหวานอลูสาวไม่ปราวามสุบนใบหน้าเลยแม้แ่น้อย แบฮยอนปล่อยมือแทยอนและพยายามถอยห่าออมา แ่แทยอนลับว้ามือแบฮยอนเอาไว้แน่น
"........" แบฮยอนหันลับมามอแทยอน หิสาวไม่ไ้พูอะไร เธอพียแ่ส่สายาไปให้เา แม้แววาอเธอะเย็นาลเล็น้อย แ่ใอเธอนั้น...ลับรู้สึเศร้า...อย่าบอไม่ถู
นายเป็นที่รัอัน...
ันะรันาย...รัลอไป...
แบฮยอนอร้อับอยอล ว่าเาะอพาเธอเินไปส่ที่ลานพิธีแ่าน้วยัวอเาเอ ในเมื่ออนนี้เาเป็นเพียแ่เพื่อน เา็ะอทำหน้าที่เพื่อนให้ีที่สุ... อยอลไม่ไ้ห้ามอะไร หล่อนพยัหน้าเ้าใและปล่อยให้แบฮยอนูมือแทยอนเ้าไปในลานพิธี
แทยอนมอมืออแบฮยอนทีู่มืออเธอ มืออี้าหนึ่อเธอุมที่หัวใัวเอไว้แน่น รู้สึใสลายอย่าบอไม่ถู เธอรู้สึเหมือนำลัะาใายเสียให้ไ้ เมื่อ้อทนมอหน้านที่เธอรัำลั่อนวามเ็บปวเอาไว้ในใ
เธออยาให้เารู้เหลือเิน...ไม่ว่าเิอะไรึ้น เธอ็ะรัเพียแ่เา...
เธอรัใรอีไม่ไ้แล้ว...แ่เานเียวเท่านั้น....
เมื่อถึลานพิธี แบฮยอนยอมที่ะปล่อยมือหิสาว และให้อยอลพาเธอเ้าไปหาเ้าบ่าวที่ำลัยืนรออยู่ เ้าบ่าวอแทยอนนั้นือเศรษีให่มาาอีเมือหนึ่ เลือาิอเามีแ่นให่ๆโๆ สวมเสื้อผ้าั้นี และเรื่อประับหรูหรา ใบหน้าอเ้าบ่าวนนั้นไม่ไ้แสท่าทาหรือแสหน้าาอะไรออมา ใบหน้าเาเรียบเยๆราวับไม่ไ้รู้สึอะไรับารแ่านรั้นี้ เ่นเียวันับแทยอน....
แบฮยอนมอแทยอนที่เินเ้าไปในลานพิธี เาเห็นนที่เารัำลัับมือับเ้าบ่าว และเินหายเ้าไปในฝูนที่เ้ามาล้อม แบฮยอนถอนหายใ่อนะเินออมาาที่รนั้น
สิ่ที่เาทำไ้็มีเพียเท่านี้....
แ่แทยอนมีวามสุ...
แม้ว่าะ้อแลับวามเ็บปวที่เปรียบเสมือนับายทั้เป็น เา็้อยอม....
วัน่อมา
แบฮยอนนั่หมอาลัยายอยาอยู่บนโฟาในห้อนอนที่ฤหาสน์อเา เาินไม่ไ้นอนไม่หลับมาลอทั้ืน เฝ้าิถึแ่แทยอนที่อนนี้ลายเป็นอนอื่นไปแล้ว
แบฮยอนไ้ยินแบบอมุยับยูราว่าวันนี้แทยอนะย้ายออาบ้านอัวเอไปอยู่ที่บ้านเศรษีุนมยอนที่อีเมือหนึ่ ัวเาิว่าะไม่ยอมออไปาห้อ ะไม่ยอมไปบอลาเธอ เพราะสิ่ที่เาไ้เอเมื่อวานมัน็ปวหัวใมาพออยู่แล้ว...
แ่เธอมีวามสุ...็พอแล้ว...ิมแทยอน...
๊อๆๆ
ไม่ทันที่แบฮยอนะไ้ิอะไรไปมาว่านั้น เสียเาะห้อ็ัึ้น แบฮยอนไม่ไ้หันไปมอแ่อย่าใ เาำลันั่นิ่ๆบนโฟา นระทั่ประูเปิเ้ามาพร้อมับเสียอแบบอม พี่ายอเา
"แบฮยอน..แทยอนมาหา" สิ้นเสียอแบบอม แบฮยอน็หันไปมออย่าเื่อ้า เาเห็นร่าอแทยอนที่ำลัเินเ้ามา
อนนี้เธออยู่ในุสวยาม และเรื่อประับที่แสนแพ อนนี้เธอเป็นนายหิระูลิมไปเรียบร้อยแล้ว แบฮยอนยิ้มให้ับเธอ รอยยิ้มที่ริใ แทยอนยิ้มให้เาอบ วามทรำระหว่าทั้สอในวัยเ็ไ้ลับมาอีรั้
"สวยึ้นเยอะเลยนะ" แบฮยอนเอ่ยมอย่าริใ
"อบในะ..." แทยอน้มหัวอบุอย่ามีมารยาท แบฮยอนเินเ้าไปหาแทยอนใล้ๆ มอเสื้อผ้าและเรื่อประับเธออย่าื่นม และเา็้อรู้สึีใที่แทยอนยัใส่ำไลวที่เามอบให้เธอในวันนั้น
"ันะมาลา...ัน้อเินทาไปอยู่อีเมือนึ..." แทยอนเอ่ยุประส์ที่เธอมาหาเา
"เหรอ...อื้ม...ั้น็ีสิ เป็นนายหิแล้วนี่นา" แบฮยอนยิ้ม ฝืนวามเ็บปวไว้ในใ
"นั่นสิ..." แทยอนยิ้มให้เา
"ลับมาเยี่ยมันบ้านะ" เาพู แทยอนพยัหน้า เมื่อรู้ว่ามันไม่มีประโยน์ที่ะทำอะไรไ้อี่อไปเธอ็้มลทำวามเารพเา
"รุาให้พรัน้วย" แทยอนบอ เธอ้มหน้าเพื่อ่อนน้ำาอเธอ แบฮยอนเอื้อมมือไปที่ไหล่อแทยอน แะเบาๆและบอับเธอว่า
"อให้เธอมีวามสุับรอบรัวใหม่...ัน..." อยาะบอว่า ันรัเธอ แ่็ไม่สามารถที่ะพูำนั้นออไปไ้อีแล้ว...
"ัน..ันะไม่ลืมเธอ..." แบฮยอนบอ เมื่อแทยอนเยหน้าึ้นมาสบาเา เธอ็พบว่ามีน้ำาไหลออมาาวาที่ว่าเปล่าอแบฮยอน แทยอนพยัหน้าเบาๆ เธอ้มหัวเพื่อเป็นารอบุเาอีรั้ แบฮยอนระแอม่อนะอาสาพาเธอไปส่ที่หน้าบ้าน
แบฮยอนูมือแทยอนเินออไปาห้อ เาพาเธอไปลานในบ้านอเา ทั้พี่แบบอม พี่แบยอ ภรรยาและลูสาวอพี่แบยอ และุย่า ทุนที่ล่าวมา็่าอล่ำลาและอวยพรแทยอนให้มีวามสุ โยที่มีแบฮยอนยืนลั้นอารม์เศร้าหมออัวเออยู่ใล้ๆ
หลัานั้นไม่นานนั ายหนุ่มพาแทยอนมานถึหน้าบ้านอเธอ ึ่อนนี้เหล่าสมาิในบ้านอแทยอนและเ้าบ่าวยืนรอเธออยู่ เพื่อที่ะส่เธอึ้นรถ
"อบุนะะ ที่อยูแลหนูอย่าี แล้วหนูะลับมาเยี่ยม่ะ" แทยอนเอ่ยล่ำลารอบรัวอเธอ อยอลและแทอึนเ้ามาอเธอเอาไว้แนบแน่น ทัู้่ให้พรแทยอน่อนะผละอ้อมอออมา
อยอลมอลูสาวอหล่อน้วยวามภูมิใปนเสียใเล็น้อย หล่อนภูมิใที่ในที่สุแทยอน็ไ้เป็นฝั่เป็นฝาเสียที ส่วนเสียใ็หนีไม่พ้นเรื่อที่ลูสาวะ้อทุ์ใเพราะไม่ไ้แ่านับนที่ลูรั อย่าแบฮยอน...
แทยอนโ้ร่ำลาทุนในรอบรัว พร้อมับหันไปโ้ให้ับแบฮยอน ่อนะที่้าวเ้าไปในรถอสามีอเธอ แทมีพี่สาวอแทยอนะเ้อหน้าผ่านหน้า่ารถยน์และเอื้อมเอาะเียใบเล็ๆที่ยัุไฟไว้ยื่นให้ับแทยอน
แบฮยอนมอะเียใบนั้น็รู้ไ้ทันทีว่านั่นือะเียที่แทยอนุไว้ให้เา ใน่วที่เาบินไปเรียนที่่าประเทศ เามอแทยอนที่รับะเียใบนั้นไปถือ หิสาวถึับร้อไห้สะอื้นออมา เธอเยหน้าึ้นและมอไปที่แบฮยอน้วยวามเสียใ
เธอูะเียในมือให้แบฮยอนเห็น เพื่อบอเป็นนัยว่า ะเียใบนี้ะเป็นสิ่เียวที่เป็นสัลัษ์แห่วามรัระหว่าเธอับเา แบฮยอนำลัะเอ่ยอะไรสัอย่า รถที่แทยอนนั่เียู่ับสามีอเธอนั้น็ไ้เลื่อนออไปแล้ว
ทิ้ไว้็เพียแ่ร่าอแบฮยอนที่้อมอเธอที่ำลัาเาไปนสุสายา.....
อะไระเศร้านานี้นะ ฮึ
อย่าลืมอมเม้นเป็นำลัใ และิม ให้ไรท์นนี้้วยนะรับ ออบุที่ิามนิยายาๆอไรท์าๆนนี้เสมอ อบุรับบบบบบบบบ
ปล.อมเม้นสปอยนะรับ ถ้าใรสปอย ไรท์ะ....ไม่ทำไรรับ 55555555555555555555555555 ทำไไ้็สปอยไปแล้ว แ่อย่าสปอยีที่สุ ถ้าะสปอยนานั้น็......รับ เ้าใเอนะรับ ุ๊บๆ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น