ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Chapter 6 : หนี
CHAPTER 6 : หนี
หลัาผ่าน่ำืออันแสนโหร้าย อยอลเอาแ่เ็บัวอยู่ในห้อ ไม่ยอมออไปไหนอี หล่อนเล่าทุอย่าที่เิึ้นในืนนั้นให้ับรอบรัวฟันหมสิ้น และนที่รู้สึแย่ที่สุ็เป็นใรไปไม่ไ้นอเสียาแทยอน
อยอลป่าวประาศออไปทั่วหมู่บ้าน ประาศามหาเศรษีผู้ร่ำรวยที่อยู่ใล้เีย ว่าระูล ิม ำลัะยลูสาวนสุท้อให้ับผู้ที่สนใะเป็นสามี และในที่สุ็มีพ่อหม้ายเศรษีระูลหนึ่ ื่ออท่านือ ิม ุนมยอน ที่ำลัะหาภรรยาไ้สนใในัวอแทยอนเ้าอย่าพอิบพอี ในเวลาไม่เิน 3 วันหลัาที่อยอลป่าวประาศออไป
แทยอนเอ็ไม่ไ้รู้สึอะไรับารที่ถูเศรษีใหุ่นมยอนเ้ามาทาบทามสู่อเธอับรอบรัว เธอิเสมอว่าเธอนั้นไ้ลรับปาำอแ่านาแบฮยอนแล้ว และเธอมั่นใว่าแบฮยอน็ไม่มีทาที่ะปล่อยเธอไป และบอให้รอบรัวเาเ้ามาสู่อเธออย่าแน่นอน
อนนี้แทยอนำลันั่ปัผ้าอยู่ับ แทมี พี่สาวนรออเธอในสวนหลับ้าน และแทมี็ถามแทยอนถึวามรู้สึที่มีเศรษีให่นใหม่เ้ามาสู่อ
"นี่แทยอน ไ้่าวว่าุแม่อบรับเรื่อที่ะให้เธอแ่านับรอบรัวเศรษีใหม่ เธอรู้ัื่อสามีเธอหรือยั" แทมีถาม
"แบฮยอน" แทยอนอบโยไม่มอหน้าพี่สาว ส่วนแทมี็ทำหน้าๆ
"เธอะบ้าเหรอ เิเรื่อนานี้แล้ว แบฮยอนเายัะแ่านับเธออีเหรอ??"
"ถ้าันไปถามเาแล้วันะบอพี่นะ" แทยอนพู สายา็ยัมอไปที่ผ้าที่ปั
"อ้าว ็ุแม่ไปถามเามาเรียบร้อยแล้วไม่ใ่เหรอ ยั้อถามอะไรอีล่ะ แม่โนูถูแรมา้วยนะ" แทมีบอ
"แ่แบฮยอนไม่เี่ยว เาไม่ไู้ถูแม่เรานี่" แทยอนเถีย
"แปลว่าเธอะไปพูับแบฮยอนเหรอ ไม่ลัวายหน้าหรือไ?"
"ะ้อายหน้าอะไรล่ะ? ถ้าเราอสิ่ที่เป็นอๆเราืน อย่าสร้าประูบาปโยไร้เหุผลสิพี่แทมี พี่ไม่เ้าใหรอว่าสามีแปลว่าอะไร...." แทยอนอบเพียแ่นั้น เธอ็ไม่พูอะไรอี แทมีมอหน้าน้อสาวแล้ว็ไ้แ่ถอนหายใ
"ถ้าเธอิว่าีแล้ว..็ามใเธอ ไปถามเาให้รู้เรื่อแล้วัน"
ืนนั้น
แทยอนลุึ้นมาาเียลาึ เธอแวะไปูะเียที่เธอยัุไว้โยไม่ปล่อยให้มันับที่โ๊ะ้าๆเีย เปลวเทียนยัไหววูบไปามแรลม แ่มัน็ไม่ไ้ับลไป หิสาวเปลี่ยนมันไปวาไว้ที่โ๊ะเรื่อแป้เพื่อไม่ให้มันสัมผัสลมมาไป
แทยอนะเ้อมอไปที่หน้า่า ฤหาสน์อแบฮยอน อนนี้ปิไฟมืแล้ว แสว่าเ้านอนันหม หิสาวว้าเอาผ้าลุมไหล่มาลุมไว้ที่ไหล่บา่อนะเินย่อออไปาห้อัวเอ
อนนี้แทยอนเินมาหยุอยู่ที่ประูหลัให่อฤหาสน์ระูลบยอน ึ่มียอู นับรถอบ้านำลันั่ื่มเหล้าอยู่ับแม่บ้านรโ๊ะนั่เล่นในสวน เมื่อยอูเห็นแทยอนเ้า็วิ่เ้าไปหา
"ุหนูแทยอน? มาทำอะไรึๆป่านนี้รับ?" ยอูถาม แทยอนหันมามอ
"หนูมาหาแบฮยอน่ะ หนูมีเรื่อะุยับเา...ุลุยอู่วยามแบฮยอนออมาหาหนูหน่อยไ้ไหมะ?" แทยอนร้ออ ใบหน้าอ้อนวอนเ็มที่ ยอูถึับถอนหายใ
"ริๆแล้วผมไม่ไ้รับอนุาใหุ้ยับุหนู ุหนูรู้ใ่ไหม ั้แ่ืนนั้น..."
"รู้่ะ หนูถึอยามาุยับแบฮยอนให้รู้เรื่อ ไ้โปรเถอะนะะ..."
"เฮ้อ...็ไ้รับ..ผมะพาุหนูึ้นไปหานายน้อย็แล้วัน แ่อย่าบอใรนะ ว่าผม่วยุหนู..ไม่ั้นผมถูไล่ออแน่ๆ" ยอูำับ แทยอนเอ็พยัหน้า
"ไ้่ะ หนูะไม่บอ" เมื่อลันเรียบร้อย ยอู็พาแทยอนแอบเ้าไปในประู้านหลั ึ่เป็นประูสำหรับแม่บ้าน ่อนะพาแทยอนเินย่อเ้าไปนถึประูหน้าห้ออแบฮยอน
"เี๋ยวผมเรียนายน้อยให้นะรับ" ยอูหันมาบอ่อนะเาะประูห้ออแบฮยอน
๊อๆๆ
"นายน้อยรับ ผมเอ ยอู"
แร่
ไม่นานประูบานให่็เปิออ พร้อมับร่าอแบฮยอนที่ัวเีย แ่เา็้อใหาย่วเป็นปลิทิ้เมื่อเห็นว่าแทยอนยืนอยู่รหน้า
"แทยอน..." แบฮยอนถึับอึ้ แทยอนมอเา้วยสายาหม่นหมอ ายหนุ่มมอ้ายวา่อนะึแทยอนเ้ามาในห้อ และรีบบอยอูให้ออไป
ปั!
แบฮยอนปิประู่อนะหันมาหาแทยอนึ่อนนี้ำลัะร้อไห้
"เิอะไรึ้น? ึื่นป่านนี้...เธอมาที่นี่ทำไม?" แบฮยอนถาม ่อนะยื่นมือไปประอใบหน้าสวยึ้นมา
"เธอไม่ลัวใรมาเห็นหรือไ?" แบฮยอนถามอีรั้
"ไม่ อนนี้ันไม่ลัวใรทั้นั้น" แทยอนส่ายหน้าเบาๆ
"ไม่ลัวเสียนินทาเหรอ?"
"ไม่เลย อแ่ไ้อยู่ใล้นาย แ่นั้นัน็พอใแล้ว ่อให้เสียื่อ ัน็ไม่สน" แทยอนพูไปน้ำาไหลไป แบฮยอนึอปลอบหิสาว เาใ้นิ้วโป้ปาน้ำาออาใบหน้าาม แทยอนอแบฮยอนแน่น ราวับลัวว่าเาะสลายหายไปาเธอ
"ิยัไถึมาที่นี่?" แบฮยอนถาม่อ ะพาเธอไปนั่ที่ปลายเีย แนให่โอบอเธอเอาไว้ แทยอนแนบใบหน้าหวานับแผ่นอแ็แร
"ทำไมแม่น้ำึมุ่ลสู่ทะเล ทำไมอทานะวันึหันหน้าท้าวะวัน ทำไมแทยอนล้าย่อออาบ้านลาึ มาหาแบฮยอนโยไม่แยแสอะไร เพื่อหมอบลแทบเท้าอนาย มีำอบอย่าเียวสำหรับำถามทั้หมนั้น...." แทยอนพูพร้อมับระับอแบฮยอนแน่นึ้น แบฮยอนถึับพูไม่ออ เาพยายามลายอ้อมอออาเธอ ในใิะทำอย่าไรี เาลัวว่าถ้ามีนมาเห็นว่าเาอยู่ับเธออนนี้ เธอะ้อถูรุมูหมิ่นเหยียหยาม และ้อเสียศัิ์ศรีวามเป็นผู้หิ...
อยอลป่าวประาศออไปทั่วหมู่บ้าน ประาศามหาเศรษีผู้ร่ำรวยที่อยู่ใล้เีย ว่าระูล ิม ำลัะยลูสาวนสุท้อให้ับผู้ที่สนใะเป็นสามี และในที่สุ็มีพ่อหม้ายเศรษีระูลหนึ่ ื่ออท่านือ ิม ุนมยอน ที่ำลัะหาภรรยาไ้สนใในัวอแทยอนเ้าอย่าพอิบพอี ในเวลาไม่เิน 3 วันหลัาที่อยอลป่าวประาศออไป
แทยอนเอ็ไม่ไ้รู้สึอะไรับารที่ถูเศรษีใหุ่นมยอนเ้ามาทาบทามสู่อเธอับรอบรัว เธอิเสมอว่าเธอนั้นไ้ลรับปาำอแ่านาแบฮยอนแล้ว และเธอมั่นใว่าแบฮยอน็ไม่มีทาที่ะปล่อยเธอไป และบอให้รอบรัวเาเ้ามาสู่อเธออย่าแน่นอน
อนนี้แทยอนำลันั่ปัผ้าอยู่ับ แทมี พี่สาวนรออเธอในสวนหลับ้าน และแทมี็ถามแทยอนถึวามรู้สึที่มีเศรษีให่นใหม่เ้ามาสู่อ
"นี่แทยอน ไ้่าวว่าุแม่อบรับเรื่อที่ะให้เธอแ่านับรอบรัวเศรษีใหม่ เธอรู้ัื่อสามีเธอหรือยั" แทมีถาม
"แบฮยอน" แทยอนอบโยไม่มอหน้าพี่สาว ส่วนแทมี็ทำหน้าๆ
"เธอะบ้าเหรอ เิเรื่อนานี้แล้ว แบฮยอนเายัะแ่านับเธออีเหรอ??"
"ถ้าันไปถามเาแล้วันะบอพี่นะ" แทยอนพู สายา็ยัมอไปที่ผ้าที่ปั
"อ้าว ็ุแม่ไปถามเามาเรียบร้อยแล้วไม่ใ่เหรอ ยั้อถามอะไรอีล่ะ แม่โนูถูแรมา้วยนะ" แทมีบอ
"แ่แบฮยอนไม่เี่ยว เาไม่ไู้ถูแม่เรานี่" แทยอนเถีย
"แปลว่าเธอะไปพูับแบฮยอนเหรอ ไม่ลัวายหน้าหรือไ?"
"ะ้อายหน้าอะไรล่ะ? ถ้าเราอสิ่ที่เป็นอๆเราืน อย่าสร้าประูบาปโยไร้เหุผลสิพี่แทมี พี่ไม่เ้าใหรอว่าสามีแปลว่าอะไร...." แทยอนอบเพียแ่นั้น เธอ็ไม่พูอะไรอี แทมีมอหน้าน้อสาวแล้ว็ไ้แ่ถอนหายใ
"ถ้าเธอิว่าีแล้ว..็ามใเธอ ไปถามเาให้รู้เรื่อแล้วัน"
ืนนั้น
แทยอนลุึ้นมาาเียลาึ เธอแวะไปูะเียที่เธอยัุไว้โยไม่ปล่อยให้มันับที่โ๊ะ้าๆเีย เปลวเทียนยัไหววูบไปามแรลม แ่มัน็ไม่ไ้ับลไป หิสาวเปลี่ยนมันไปวาไว้ที่โ๊ะเรื่อแป้เพื่อไม่ให้มันสัมผัสลมมาไป
แทยอนะเ้อมอไปที่หน้า่า ฤหาสน์อแบฮยอน อนนี้ปิไฟมืแล้ว แสว่าเ้านอนันหม หิสาวว้าเอาผ้าลุมไหล่มาลุมไว้ที่ไหล่บา่อนะเินย่อออไปาห้อัวเอ
อนนี้แทยอนเินมาหยุอยู่ที่ประูหลัให่อฤหาสน์ระูลบยอน ึ่มียอู นับรถอบ้านำลันั่ื่มเหล้าอยู่ับแม่บ้านรโ๊ะนั่เล่นในสวน เมื่อยอูเห็นแทยอนเ้า็วิ่เ้าไปหา
"ุหนูแทยอน? มาทำอะไรึๆป่านนี้รับ?" ยอูถาม แทยอนหันมามอ
"หนูมาหาแบฮยอน่ะ หนูมีเรื่อะุยับเา...ุลุยอู่วยามแบฮยอนออมาหาหนูหน่อยไ้ไหมะ?" แทยอนร้ออ ใบหน้าอ้อนวอนเ็มที่ ยอูถึับถอนหายใ
"ริๆแล้วผมไม่ไ้รับอนุาใหุ้ยับุหนู ุหนูรู้ใ่ไหม ั้แ่ืนนั้น..."
"รู้่ะ หนูถึอยามาุยับแบฮยอนให้รู้เรื่อ ไ้โปรเถอะนะะ..."
"เฮ้อ...็ไ้รับ..ผมะพาุหนูึ้นไปหานายน้อย็แล้วัน แ่อย่าบอใรนะ ว่าผม่วยุหนู..ไม่ั้นผมถูไล่ออแน่ๆ" ยอูำับ แทยอนเอ็พยัหน้า
"ไ้่ะ หนูะไม่บอ" เมื่อลันเรียบร้อย ยอู็พาแทยอนแอบเ้าไปในประู้านหลั ึ่เป็นประูสำหรับแม่บ้าน ่อนะพาแทยอนเินย่อเ้าไปนถึประูหน้าห้ออแบฮยอน
"เี๋ยวผมเรียนายน้อยให้นะรับ" ยอูหันมาบอ่อนะเาะประูห้ออแบฮยอน
๊อๆๆ
"นายน้อยรับ ผมเอ ยอู"
แร่
ไม่นานประูบานให่็เปิออ พร้อมับร่าอแบฮยอนที่ัวเีย แ่เา็้อใหาย่วเป็นปลิทิ้เมื่อเห็นว่าแทยอนยืนอยู่รหน้า
"แทยอน..." แบฮยอนถึับอึ้ แทยอนมอเา้วยสายาหม่นหมอ ายหนุ่มมอ้ายวา่อนะึแทยอนเ้ามาในห้อ และรีบบอยอูให้ออไป
ปั!
แบฮยอนปิประู่อนะหันมาหาแทยอนึ่อนนี้ำลัะร้อไห้
"เิอะไรึ้น? ึื่นป่านนี้...เธอมาที่นี่ทำไม?" แบฮยอนถาม ่อนะยื่นมือไปประอใบหน้าสวยึ้นมา
"เธอไม่ลัวใรมาเห็นหรือไ?" แบฮยอนถามอีรั้
"ไม่ อนนี้ันไม่ลัวใรทั้นั้น" แทยอนส่ายหน้าเบาๆ
"ไม่ลัวเสียนินทาเหรอ?"
"ไม่เลย อแ่ไ้อยู่ใล้นาย แ่นั้นัน็พอใแล้ว ่อให้เสียื่อ ัน็ไม่สน" แทยอนพูไปน้ำาไหลไป แบฮยอนึอปลอบหิสาว เาใ้นิ้วโป้ปาน้ำาออาใบหน้าาม แทยอนอแบฮยอนแน่น ราวับลัวว่าเาะสลายหายไปาเธอ
"ิยัไถึมาที่นี่?" แบฮยอนถาม่อ ะพาเธอไปนั่ที่ปลายเีย แนให่โอบอเธอเอาไว้ แทยอนแนบใบหน้าหวานับแผ่นอแ็แร
"ทำไมแม่น้ำึมุ่ลสู่ทะเล ทำไมอทานะวันึหันหน้าท้าวะวัน ทำไมแทยอนล้าย่อออาบ้านลาึ มาหาแบฮยอนโยไม่แยแสอะไร เพื่อหมอบลแทบเท้าอนาย มีำอบอย่าเียวสำหรับำถามทั้หมนั้น...." แทยอนพูพร้อมับระับอแบฮยอนแน่นึ้น แบฮยอนถึับพูไม่ออ เาพยายามลายอ้อมอออาเธอ ในใิะทำอย่าไรี เาลัวว่าถ้ามีนมาเห็นว่าเาอยู่ับเธออนนี้ เธอะ้อถูรุมูหมิ่นเหยียหยาม และ้อเสียศัิ์ศรีวามเป็นผู้หิ...
เายอมให้ใรมาูถูแทยอนที่เารัไม่ไ้....
"ำอบมีเพียอย่าเียว แ่... ำถามมันมีเยอะแยะมามาย" แบฮยอนบอ
"ะไม่มีำถาม ราบใที่เราอยู่้วยัน" แทยอนพู แบฮยอนส่ายหน้า
"นั่นือสิ่ที่พ่อแม่อเราไม่้อาร..." ายหนุ่มหันใบหน้าอันเ็บปวอเาไปทาอื่น
"แล้วนาย้อารอะไรล่ะ?"
"ัน้อารให้เธอมีวามสุ... แ่พ่อันมีมุมมอที่แ่ามา..." เาบอ
"เราะอธิบายให้ท่านเ้าใ" แทยอนพู แบฮยอนลืนน้ำลายอย่ายาลำบา
"แล้วถ้าเาไม่ยอมเ้าใล่ะ..."
"ที่ไหนมีรัที่นั่นย่อมปราศาวามลัว..."
"แล้วถ้าที่ไหนมีวัน....ที่นั่นย่อมมีไฟ ันไม่อยาให้เราหลทา อยู่ท่ามลาวามไฟระหว่ารอบรัวอเราทั้สอน ไ้โปรเื่อันเถอะ..." แบฮยอนลั้นน้ำาไม่ให้ไหล
"แ่นายสัาแล้วว่านายะแ่านับัน แล้วนายะไม่ยอมทิ้ันไปไหน" แทยอนสะอึสะอื้น พยายามเรียร้อถึืน่อนที่เาไ้ให้สัาับเธอไว้ แบฮยอนหันลับมา่อนะึใบหน้าามเ้ามาประทับูบ ูบให้รู้ว่าเารัเธอเสียยิ่ว่าอะไรทั้หม...
แ่เายอมให้ใรมาทำร้ายเธอไม่ไ้...ไม่ว่าใร็าม...
"แทยอน เธอ้อลับบ้านนะ ให้ันไปส่เธอเถอะนะ.." แบฮยอนผละริมฝีปาออมาพู ใบหน้าทัู้่ห่าันเพียไม่ี่นิ้ว
"ะไปส่ันเหรอ นายไม่ลัวายี้หน้าหรือไถ้ามีใรมาเห็นเ้า" แทยอนประ แบฮยอนถอนหายใ เาไม่ไ้พูอะไรเพียแู่บหน้าผาลมเบาๆ่อนะึผ้าลุมไหล่อเธอึ้นมาลุมไหบ่แทยอน และประอให้เธอลุึ้น
"ไว้่อยุยันนะ...อนนี้เธอ้อไปแล้ว...นะ..ไ้โปร..." เาอ้อนวอน แทยอนพยัหน้าเบาๆ เธอ้าใว่าถ้าพูอะไรในอนนี้็ไม่มีประโยน์ เธอยอมลุึ้นแ่โยี และเินไปที่ประูโยที่มีแบฮยอนโอบไหล่เธออยู่
ไม่ทันที่ทั้แบฮยอนและแทยอนะไ้้าวออไปาห้อ สิ่ที่ไม่าฝัน็เิึ้น พ่ออแบฮยอนนั้น...ไ้ยืนอยู่หน้าห้อ ้อมอทั้สอ้วยสายารัเียเียัน
แทยอนถึับเบิาว้า แบฮยอนเอ็้วย อนนี้ทัู้่ยืนนิ่้อใบหน้าุันอนายบยอน้วยสายาหวาลัว
"นาโรมันยัรู้ัระวัประูที่มันัแะแอบอเ้ามา ลาวันแสๆไม่สะวเลยแอบมาอนลาึั้นเหรอ" นายบยอนถาม้วยน้ำเสียเหยียๆ
"เธอับแม่เธอเปิ่อะเลยีไหมนัแทยอน!" นายบยอนะอ แทยอนสะุ้้วยวามลัว เธอไม่ล้า้อใบหน้าอนายบยอนเลย หิสาวน้ำาไหลพรา เธอสะบัแนอแบฮยอนออและวิ่ออไปาห้อนอนอแบฮยอน และทิ้ผ้าลุมไหล่ที่ร่วไว้้วย
แบฮยอน้อแทยอนที่วิ่ออไป เาใบหน้าบิเบี้ยว้วยวามโรธที่พ่ออเาำลัูถูนที่เารั ายหนุ่มเินเ้าไปประันหน้าับผู้เป็นพ่อและเอ่ยเสียแ็
"นาแมาุม่อเอ มันยัไม่แนะนำให้ลูสาวมันทำแบบนี้เลย พ่อล้าียัไมาว่านที่ผมรัแบบนี้!"
"แบฮยอน!!" นายบยอนแหปาและฟาฝ่ามือไปบนหน้าอลูายอย่าแร
แทยอนวิ่มานถึบ้าน เธอสะอื้นและปาน้ำา วิ่ผ่านวามมืในห้อโถบ้านัวเอ ไม่ทันที่เธอะไ้ึ้นบันไเพื่อไปที่ห้อ เสียออยอล แม่อเธอ็ัฝ่าวามมืออมา
"แทยอน"
แทยอนหยุะั และหันไปมอ ็เห็นอยอลยืนมอเธอ้วยใบหน้าปวร้าว
"แม่เห็นแเินออไปาบ้าน เพื่อไปหาแบฮยอน แม่ยย่อวามรัอแ ถ้าแออนุาแม่ แม่็ะไม่ห้ามแม้แ่ำเียว แม่ะไม่เี่ยแม้ว่าืนนี้แะทำัวเป็นโสเภี..." อยอลพูพร้อมับน้ำาที่ไหลอาบแ้ม แทยอนสะอื้นเสียั่อนะพูับแม่อเธอ
"แม่ะ...หนูแ่อยาไปถามเา..ฮึ.."
"แล้วแไ้ำอบไหมล่ะ พูสิ!!" อยอลวา
"ฮึ...ฮือ..."
"ลูไม่ไ้ไปนเียวนะแทยอน ลูพเอาศัิ์ศรีอระูลิไป้วย แ่พอลับมาบ้าน ศัิ์ศรีเราหมไปแล้ว รู้บ้าไหม!!!" หล่อนวาลูสาว แทยอนถึับพูไม่ออ เธอวิ่หนีออารนั้น ทิ้ให้ผู้เป็นแม่ยืนร้อไห้อยู่นเียวท่ามลาวามมืมิในบ้าน...
ทา้านแบฮยอน
แบบอม แบยอ ยูราับนาอึนที่ไ้ยินเสียเอะอะโวยวายอนายบยอน เ้ามาูเหุาร์ นายบยอนเล่าเรื่อที่เิึ้นให้ทั้สอฟั ในะที่แบฮยอนยืนหันหลัไปอีทาไม่ไ้แ้ัวอะไร ยูรายิ้มเยาะ่อนะเินไปหยิบผ้าลุมไหล่อแทยอนที่ทำพื้นไว้ึ้นมาถือ
"อย่าิให้เปลือสมอเลย่ะพ่อ เรื่อแ่นี้ทำให้เป็นเรื่อให่ไป็ไม่มีประโยน์ แล้วผ้าลุมไหล่นี่ะเอายัไะ" ยูราถามพลายื่นผ้าลุมไหล่อแทยอนให้นายบยอนู
"ไปบอมันให้เอาไปืนนานั่น แล้วเรื่อแ่านน่ะไม่มีทาะหรอ" นายบยอนพูพลาพยัเพยิไปทาแบฮยอนที่ำลัเอามือุมแ้มัวเอหลัาโนผู้เป็นพ่อบไปเ็มๆ
"ผมไม่ยอมเ็า" แบฮยอนพูลอยๆ
"แ่อย่าลืมัวสิแบฮยอน หรือแลืมไปแล้วว่าแำลัพูอยู่ับใร!?" นายบยอนเินเ้ามาเอาเรื่อ แบฮยอนเยหน้ามอพ่ออเา
"ผมำลัพูับนรวยบ้าอำนา ที่เสือไสลูสาวนอื่น ไล่ให้เาไปเป็นผู้หิายัว" แบฮยอนพู
"ผู้หิที่สมวรถูยย่อ ย่อมไม่แอบเ้ามาในห้ออเพื่อนบ้านลาึลาื่นไม่ใ่หรือไ?" นายบยอนถาม
"เธอทำไปเพราะแรระุ้น พ่อผลัันให้เธอ้อล้า"
"หยุนะ! ันะไม่อทนฟัแอีแล้ว!"
"ผม็ี้เียะุยเหมือนันนั่นแหละ!"
"ไ้! เราัสินแล้ว ั้นเป็นอันบธุระ!" นายบยอนพูแล้วเินออไปารนั้น แบฮยอนใ้มือ้าหนึ่ันไหล่อพ่อเาเอาไว้่อนที่ะไ้เินออไป
"ผมอ้าน!" เาพู และนายบยอน็ปัมืออเาออ
"แเยสำนึบ้าไหมแบฮยอน ระูลอพวเราสูส่ว่าพวมันี่เท่า!!!" นายบยอนะอ
"ผมอ้าน! ินเา็ินเหมือนเรา!"
"ใ่ อาหารเหมือน เรื่อนั้นันไม่เถีย! แ่สถานะระูลเราานันรสูแม้แ่รับาลอัฤษยัรู้ั!!"
"ผมอ้าน เท้าเรายัย่ำบนแผ่นินเียวัน..."
"ำไว้นะ! นที่บินสูไม่มีวันไ้รอู่ับปลาใ้น้ำ ไม่มีทาเป็นไปไ้!"
"แ่ถึยัไมนุษย์โล...็ยัผูพันธ์ับพระผู้เป็นเ้า" แบฮยอนบอ
"พอที!!!" นายบยอนเริ่มเหลืออ แบฮยอนเียบไปในทันที เาไม่พูอะไร่อ ไ้แ่เินผ่านไหล่นายบยอนไป
แบฮยอนเินเ้าไปในห้อ ว้าเอาระเป๋าเินทาใบให่ออมา และัารยัเสื้อผ้าในู้ลไปในระเป๋าใบนั้น
เาไม่อยาอยู่ที่นี่อี่อไปแล้ว!!
เาทนอยู่ับพ่อที่แสนะใร้ายโหเหี้ยมไม่ไ้แล้ว!!
พอันที...
เมื่อแบฮยอนัารเ็บเสื้อผ้าลระเป๋าแล้ว เา็เินุ่มๆออไปาบ้าน ท่ามลาสายาอนในรอบรัว แบบอมับแบยอเห็นเ้าเลยรีบวิ่มาห้าม
"แบฮยอน นายะไปไหนน่ะ ทุอย่ามีทาออนะ ันะ่วยพูับพ่อเอ" แบบอมร้อะเินามแบฮยอนไป
"ไ้โปรแบฮยอน อย่าไปเลยนะพี่อร้อ" แบยอร้อห้าม้วย แ่แบฮยอนไม่สนใอะไรอี่อไปแล้ว
"ไม่...ใร็ห้ามันไม่ไ้..."
"อย่าทำนิสัยเหมือนเ็น่าแบฮยอน! ะอีแ่เรื่อี้ปะิ๋ว!"
"สำหรับพี่อาใ่ แ่สำหรับันมันไม่ใ่เรื่อแ่นิเียว ันถือเป็นเรื่อให่ ันไม่้อารใ้ีวิแบบนี้!!" แบฮยอนพูเสียั อนนี้ทั้แบบอม แบยอ ภรรยาอแบยอและยูรา็รีบวิ่มาห้ามเมื่อเห็นว่าแบฮยอนเอาริ
"อย่าไปนะแบฮยอน เราะ่วยพูับพ่อเอ อย่าไปเลย!"
"่วยันห้ามสิ!!"
"นายะไปไหนไม่ไ้นะแบฮยอน แม่ำลัุยับพ่ออยู่ ทุอย่า้อราบรื่น" แบยอร้ออ
"ไม่ ถ้าืนันอยู่่อ หลายอย่าะพัยิ่ว่านี้!!" แบฮยอนผลัทุนออห่า เาวิ่ไปที่รถยน์ในโรรถ แบฮยอนโยนระเป๋าเสื้อผ้าเ้าไปในนั้นและ่อนที่เาะับรถออไปาบ้าน
รอบรัวบยอนวิ่ามเ้ามานถึหน้าบ้าน แ่อนนี้แบฮยอนไ้ับรถออไปแล้ว ทุนหอบเหนื่อย และหันมอหน้าันอย่าสับสน ไม่รู้ว่าะทำยัไ่อี
เสียเอะอะโวยวายาบ้านบยอน ทำให้อยอลที่ยืนมออยู่าในบ้านถึับถอนหายใ หล่อนหันไปพูับแทยอนที่ำลัเาะหน้า่าและร้อไห้สะอึสะอื้นมอรถอแบฮยอนที่ับออไป้วยวามเร็ว
"แบฮยอนไปแล้วนะแทยอน" อยอลพู แทยอนสะอื้นราวับะาใายอยู่รนั้น
"นี่เท่าับเป็นารทสอบทั้เาและลู เห็นหรือยัล่ะแทยอน ทีนี้ะไ้รู้สัทีว่าเาห่วอะไรมาว่า ห่วรอบรัวหรือว่าห่วรั เาะาไปหรือพาลูไป้วย แ่ถ้าเาทิ้ลูไป หรือพาลูไปับเา ลู็้อทำามที่แม่บอ!!!" อยอละอเสียัและุระาแทยอนออมาาหน้า่า แทยอนร้อไห้้วยวามเสียใ
เาาเธอไปแล้ว...
แบฮยอนาแทยอนไปแล้ว...
ไหนเาบอว่าะูแลเธอ....
ทำไมถึทำับเธอแบบนี้....
ภาพเหุาร์ทั้หมที่เยเิึ้นในวันที่เาาเธอไป่าประเทศหลายสิบปี มันประทุเ้ามาในหัวอีรั้
วันที่เธอวิ่ามรถอเาไปท่ามลาสายฝน..
มันลับมาอีแล้ว...
เธอไม่สามารถรั้เาไว้ไ้อีแล้วใ่ไหม....
็...บไปอีอนแล้วนะรับสำหรับเรื่อราวอันน่าเศร้า...
อาาาาาาาาาาา อโทษนะรับที่ทำร้ายิในอ่าน แ่เนื้อเรื่อ็้อเป็นไปามที่ไ้ัเรียเอาไว้ อโทษ้วยริๆที่อาะทำให้นอ่านไม่พอใหรือรับไม่ไ้...แ่...็นะรับ...ทุอย่าเป็นไปามที่ำหนไว้รับ
ออบุที่ให้วามสนในิยายเรื่อนี้ อให้อ่านันอย่าสนุ เสพแ่พอีและใ้วิาราในารอ่าน้วยนะรับ อ้อ แล้ว็อย่าลืม รบวน่วยเม้นเป็นำลัใให้ไรท์าๆนนี้้วยนะรับ มี้อผิพลารไหน ไม่สนุรไหน เม้นบอไ้เลยนะรับ
อย่าเป็นนัอ่านเานะรับผมมมม
นิยายะไม่สมบูร์แบบถ้าาารวิพาษ์วิาร์ นิยายะีไม่ีอยู่ที่อมเม้น้วยส่วนนึ อิอิ
ออบุอีรั้ที่ิามรับผม ุ๊บๆๆๆๆๆๆ
อาาาาาาาาาาา อโทษนะรับที่ทำร้ายิในอ่าน แ่เนื้อเรื่อ็้อเป็นไปามที่ไ้ัเรียเอาไว้ อโทษ้วยริๆที่อาะทำให้นอ่านไม่พอใหรือรับไม่ไ้...แ่...็นะรับ...ทุอย่าเป็นไปามที่ำหนไว้รับ
ออบุที่ให้วามสนในิยายเรื่อนี้ อให้อ่านันอย่าสนุ เสพแ่พอีและใ้วิาราในารอ่าน้วยนะรับ อ้อ แล้ว็อย่าลืม รบวน่วยเม้นเป็นำลัใให้ไรท์าๆนนี้้วยนะรับ มี้อผิพลารไหน ไม่สนุรไหน เม้นบอไ้เลยนะรับ
อย่าเป็นนัอ่านเานะรับผมมมม
นิยายะไม่สมบูร์แบบถ้าาารวิพาษ์วิาร์ นิยายะีไม่ีอยู่ที่อมเม้น้วยส่วนนึ อิอิ
ออบุอีรั้ที่ิามรับผม ุ๊บๆๆๆๆๆๆ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น