คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Ch.5 Give Counsel ให้คำปรึกษา
Innocent Romantica
ิวรัสะิใยัยอมวน
Ch. 5 Give Counsel ปรึษา
หลัาวามสนุสนานาปาร์ี้นมเ้ในห้อนั่เล่นไ้บลแล้ว ยอู็เริ่มเ้าเรื่อที่เป็นริเป็นัามุประส์ที่เามาทันที
“แทยอน แบฮยอน อุย้วยหน่อยสิ” ยอูพูและวาแ้วน้ำาลับโ๊ะ
“ะ” แทยอนถามึ้นมาอย่าวย มือที่ำลัะเ็บานนมใส่ถาเพื่อะนำไปเ็บหยุะัลทันที
“ือพี่ับยูราไปปรึษาันมาแล้วนะเรื่อแทยอนน่ะ”
“........”
“พี่ิว่าเราวระิเรื่อที่ะย้ายออไ้แล้วนะ”
ย้ายออ...
ย้ายออาอนโอแบฮยอนน่ะเหรอ...
ทั้แทยอนและแบฮยอนถึับะัับำพูอยอู แบฮยอนนั้นถือแ้วน้ำา้าเอาไว้โยที่รมันับริมฝีปา เาพยายามที่ะไม่แสอาารอะไรออมา ยเว้นแทยอนที่อนนี้ำลัุนนทำถาที่ถือไว้สั่นไหว
“เอ่อ...พี่ะ” แทยอนำลัะพู แ่แบฮยอนิพูึ้นมา่อน
“นี่ นี่ เรื่อแบบนี้มันยัไม่ใ่เวลามาพูนะ”
“ไม่หรอน่า มาปรึษาันในเวลาที่ทุนอยู่ันพร้อมหน้าแบบนี้แหละีแล้ว” ยอูโบมือไปมาแล้วหันไปหยิบใบโษาแผหนึ่ออมาาระเป๋าอัวเอ มันเียนไว้ว่า ‘เ่าและผ่อนบ้าน’
“ไ้ใบโษาที่เาแที่สถานีรถไฟมา้วย ะว่าไปบ้านเ่าสมัยนี้แพเหมือนันนะเนี่ย” ยอูบ่นพลาหัวเราะไป้วย แทยอนเ็บานและออื่นๆไปวาไว้ที่รัวและเินลับมานั่ที่โฟาอีรั้
“อนโสมัยที่ันับแทยอนเริ่มใ้ีวิันแ่สอนมันยัถูมาๆอยู่เลยนะ ใ่มั้ยแทยอน” ยอูพูับแทยอน หิสาว็พยัหน้าและอ่านใบโษาไปพลาๆ
“แล้วแทยอนล่ะ ว่ายัไ?” ยอูถาม
“ะ?”
“ริๆแล้วที่พี่ับยูราิไว้น่ะนะ อย่าแรเลย็ือเ้าทำานแล้ว็ใ้ีวิอยู่นเียว สอ ทำานรอให้ิน่อน ระหว่านั้น็อยู่บ้านพี่ไป่อน สาม อยู่บ้านพี่ไปเลย”
“เอ่อ...ือ...”
“ถึพี่ะไม่แนะนำ้อสาม็เถอะ แ่อนแร็้อมาอยู่บ้านพี่่อนนั่นแหละ”
“เอ่อ พี่ะ...แ่ันน่ะ...ยั้อทำวิทยานิพนธ์่อนนะ...” แทยอนพูึ้นมาเบาๆ
“อ้อ แล้ว็เรื่อ่าใ้่ายน่ะ ไม่้อัวลนะ” ยอูยัพู่อโยไม่ไ้สนใำพูอแทยอนเลย
“ือมัน...ไม่ใ่แบบนั้น่ะพี่...ือ...”
แทยอนพู่อไปไม่ออ เธอไ้แ่นั่้มหน้าพูอุบอิบๆอยู่อย่านั้น
เรื่อเินิว่าไม่เป็นไร เพราะไ้าารทำานมาเยอะ แ่ปัหามันไม่ไ้อยู่รนั้น...
“ยอู” แบฮยอนพูแทรึ้นมาเมื่อเห็นท่าทีอแทยอน
“นายลืม้อ 4 ไปแน่ะ นั่น็ือ ให้แทยอนอยู่ที่อนโอัน่อไปไล่ะ” เาพู่อ ส่วนยอูหัวเราะหึๆและส่ายหัว
“ไม่เอาน่า แ่นี้็รบวนมามาแล้วไม่ใ่หรือไ? แถมันะ่าย่าเ่าให้ นาย็ปิเสธลอเลย” ยอูบอ แบฮยอนมอหน้ายอูแ่็ไม่ไ้พูอะไร
“โล้านอน่ะ เ้าไม่ไ้ใีเหมือนนายหรอนะแบฮยอน ถึะไม่มีปัหาเพราะแทยอนทำานบ้านใ้แทน็เถอะ”
“พูามรนะยอู ถ้าแทยอนย้ายออไปนที่ลำบา็ือันเอ านบ้าน็ทำไม่เป็น นที่ไว้ใะให้มาทำ็ไม่มี” แบฮยอนเถียึ้นมา
“อืม ัน็เ้าใที่นายพูนะ แ่านอแทยอนที่สำนัพิมพ์็ยุ่ไม่ใ่เหรอ?” ยอูถามลับ
“..........”
“ันเลยิว่าถ้าทำานริๆแล้วแทยอนะมีเวลามาทำานบ้านอีหรือไ แล้วถึะบอให้่าย่าเ่าแทนทำานบ้าน แ่เ็บใหม่อย่าแทยอน่ายไม่ไหวแน่” ยอูพูและหันไปลูบผมแทยอน แบฮยอนหัวเราะแห้ๆและยน้ำาึ้นมาิบอีรั้
“อ่า อแบบนั้นมันไม่ำเป็นหรอ ันไม่ไ้ลำบาเรื่อเินอยู่แล้ว”
“ือว่านะแบฮยอน...” ยอูประสานมือัวเอไว้ที่ัและมอหน้าแบฮยอนอย่าริๆั
“ันน่ะ...อยาให้แทยอนโมาเป็นผู้หิที่พึ่พาไ้น่ะ”
ำพูอยอูหยุทุๆารระทำในห้อนั่เล่นไ้ในทันที แทยอนหันหน้ามามอพี่ายอเธอ้วยสายาุน แบฮยอนเอ็้วย แ่สายาอแบฮยอนเ็มไป้วยวามุ่นเือมาว่าประหลาใ
“แน่นอนว่านายูแลแทยอนให้ีนานี้ ันรู้สึอบุมาๆเลย แ่อนา ะให้แทยอนอยู่แบบนี้ลอไปไม่ไ้หรอ” ยอูพู่อ
“แทยอนน่ะ...เป็นแ่เ็ธรรมานะ..เอาเ้ามาเลี้ยนเยัวแบบนี้ อาะไม่ีในหลายๆเรื่อในภายหลั็ไ้”
“ยอู เรื่อนั้นน่ะ...” แบฮยอนพู แ่ยอูยัพู่อไปเรื่อยๆ
“เพราะั้น ันถึไ้อยาให้แทยอนออไปใ้ีวิเอ้านอแล้ว็เรียนรู้ในสิ่ที่ัวเอทำไ้แล้ว็ทำไม่ไ้”
“............”
“ถึอนแระลำบาหน่อย็เถอะ แ่ยัไะหลัานี้ แทยอน็้อมีแฟนแล้ว็แ่านสร้ารอบรัว ประสบาร์พวนั้นะ้อมีประโยน์แน่ๆ”
“พะ...พี่...” แทยอนถึับพูไม่ออเมื่อยอูพูถึเรื่อนั้นึ้นมา หิสาวหน้าแรีบหันไปสบาแบฮยอนแว้บหนึ่้วยวามเินและ็หลุบสายาล่ำเมื่อแบฮยอนสบาเธอลับ
“แน่นอนว่าพี่รู้ว่าถ้าให้เ็บใหม่ทำทุอย่านเียวมันะโหร้ายเินไป เพราะั้น ่วแรพี่้อ่วยเหลือแน่ๆ พี่ถึไ้เ็บเินเรียมไว้ให้แทยอนยัไล่ะ” ยอูพูับแทยอนและยิ้มอย่าอ่อนโยน นไ้ฟั็ถึับพูไม่ออ ใบหน้าึ้นสีมพูาๆ วาแสออถึวามื้นันใ
นี่พี่...ิเรื่ออนาอเรามาลอเลยเหรอ...
ถึะีใมาๆ็เถอะ...
แ่ว่า...พี่ะ...
ันน่ะ...
วามริแล้วันบับแบฮยอนอยู่ เพราะั้น ถึอยาะอยู่้วยัน ้ออโทษ้วยนะะ...
อร๊า!!! ะพูแบบนั้นไ้ยัไล่ะยัยบ้า!!!
ยูรา พี่สะใภ้อแทยอนสัเเห็นท่าทาไม่่อยสบายใอแทยอนแล้ว็หันไปบีบมือยอูเบาๆ ยูราเป็นผู้หิเหมือนัน เธอถึไ้เ้าใวามรู้สึอแทยอนอย่าีที่สุ
“ุะ แ่ยัไ ถ้าะให้แทยอนใ้ีวิัวนเียวโยที่ยัไม่เยทำมา่อน ็น่าัวลนะะ” ยูราพู และส่ยิ้มไปให้แทยอน ยอูพยัหหน้าเห็น้วย
“อื้ม ผม็เห็น้วยับุนะ เพราะั้น ให้แทยอนมาอยู่ที่บ้านเรา่อนแล้ว่อยเป็น่อยไป็ไ้เนอะ” ยอูบอ
“่ะ แทยอนะไ้สบายใถ้าไ้อยู่ับรอบรัว”
“ริ้วยสิ แทยอน ลอมา้าที่บ้านพี่สัืนไหม? เสาร์หน้าเป็นไ?” ยอูหันไปถามแทยอน
“เอ๊ะ? ที่บ้านพี่เหรอะ?” แทยอนถามลับ
“ะไ้รู้ว่าอริบรรยาาศมันเป็นยัไ้วย ถ้ามีปัหาอะไระไ้่วยันิ”
“แ่ว่า พี่ะ...ฮารุ็อยู่นะ รบวนแย่เลย” แทยอนบอและหันไปมอฮารุที่นอนอุ๊าหมีหลับอยู่บนโฟาโยที่มีินเอร์มานอนหลับอยู่้าๆ้วย
“็มา่วยเลี้ยหลานไ” เาบอ
“ถ้าันไปบ้าน็ยิ่แบลไปอีน่ะสิ”
“ไม่เป็นไรน่า พี่ิอยู่ว่าะมีลูสอน อนนี้เลยมีห้อว่าอยู่”
“แ่...”
“เอาเป็นว่าลนะ เสาร์หน้ามา้านะ” ยอูยิ้มร่าเริ ส่วนแทยอน็ไม่รู้ะปิเสธยัไ เธอเลยอบรับไปอย่า่วยไม่ไ้ แม้ะมีแบฮยอนทำหน้าไม่พอใใส่อยู่็าม
“โอ๊ะ นี่ห้าโมแล้วเหรอเนี่ย เราเอ้อลับันแล้วล่ะ อโทษที่มารบวนนะแบฮยอน” ยอุที่เพิ่ะหันไปมอนาฬิาบอออมาอย่าสุภาพ
“ไม่เป็นไร ีใที่นายมาปรึษาับันและแทยอนเรื่อนี้ เอาเป็นว่าเรา่อยมาสรุปันอีทีวันหลั็แล้วันนะ อบใที่ื้อเ้มาฝา” แบฮยอนพูบ้า
“อบใอีรั้นะแบฮยอน แทยอน พี่ลับแล้วนะ วันเสาร์หน้าเอัน” ยอูหันไปบอับแทยอนบ้า
“อ๊ะ ่ะ เินทาปลอภัยนะะ” แทยอนโ้ให้ยอูและพี่สะใภ้อเธอที่เพิ่ะปลุฮารุให้ื่น
“ลาล่ะนะ แบฮยอน”
“อืม”
“สวัสี่ะ ุแบฮยอน แทยอน ันลับ่อนนะ”
“รับ/่ะ”
หลัาที่ยอูและพี่สะใภ้ลับไป แทยอน็ัารนำานและแ้วน้ำาทั้หมไปล้าที่ิ์ในรัว แบฮยอนเินามเ้ามาในห้อรัวที่มีแทยอนยืนล้าานอยู่่อนะเอ่ยึ้นมา
“ยอูะอยาให้เธอย้ายออไปสินะ” แบฮยอนเอ่ยะุไฟที่ปลายมวนบุหรี่
“อโทษนะแบฮยอน...” แทยอนบอ
“.............”
“ถึันะรู้ว่าพี่ไม่ไ้มีเนาไม่ี็เถอะ...”
“รู้แล้วน่า...็แ่อยาให้เธอย้ายออไปสินะ แ่ไม่เป็นไร เี๋ยวันะุยับยอูเอ”
แบฮยอนรู้ีอยู่แล้วว่าแทยอนไม่อยาะย้ายออไปไหนทั้นั้น อันที่ริเารู้ทุอย่าว่าเธอิอะไรอยู่ แ่เธอ็แ่ไม่อบพูออมารๆเท่านั้นเอ แทยอนน่ะเป็นเ็ี้อายมาๆ ี้อายนไม่ล้าะพูอะไรออมาเพราะลัวว่าำพูมันะไประทบับนที่ฟัแล้วะรู้สึไม่ีเอา หรือไม่็เินเินว่าะพูออมา
“เอ่อ...อบุนะ แ่ว่า...เรื่อนี้ ัน้อพูเอ” แทยอนหันมาบอแบฮยอนทันทีที่ล้าานเสร็หมแล้ว
“เธอน่ะ เถียพี่ายัวเอไม่ึ้นหรอน่า”
“ไม่ลอมัน็ไม่รู้หรอ” แทยอนพูเสียุ่น
“........”
“เรื่ออัวเอ ถ้าไม่แ้ไ้วยัวเอล่ะ็ ้อเสียใทีหลัแน่ๆ...”
“แทยอน...” แบฮยอนเินอ้อมโ๊ะิน้าวมาหาแทยอน มือให่ึัวแทยอนเ้ามาอแนบิอว้าอัวเอ หิสาวเถลาเ้าไปบอยู่รไหล่หนานไ้ลิ่นบุหรี่าๆาัวอเา แม้ว่าเธอะไม่อบบุหรี่ แ่เธอ็ไม่เยรัเียเาเลย
“ันะไม่ยอมให้ใรมาเอาแทยอนไปาันหรอ ไม่มีวัน” พู่อนะประบูบปาบาอย่าเอาแ่ใ แทยอนยอมให้เาูบแ่โยี และใ้มือทั้สอ้าอเาอบ
“แ่ันอบอไว้่อนเลย” แบฮยอนพูหลัาผละูบออมา
“อะไร...”
“ถ้าเธอไปาันล่ะ็ ันะไม่ให้อภัยเ็าเลย ถ้าเิมันเป็นแบบนั้นริๆึ้นมารู้สินะว่านินาอบ้านบยอนไม่อยู่เย ระวััวไว้เถอะ” แบฮยอนระิบบอ น้ำเสียไม่พอใ
“ นินาบ้าบออะไรเล่า!!!!” แทยอนแหปาใส่หูเาบ้า
ถึอย่านั้น็เถอะ...
เราเอ็ไม่รู้เหมือนันว่าะพูับพี่ไ้แ่ไหน...
“แทยอน...เธออยาะย้ายออไปไหม?” แบฮยอนถามออมารๆในะที่เาเินามเธอออมาารัว แทยอนหยุเินแล้วหันมามอหน้าแบฮยอน
“ันน่ะนะ....” เาพู่อ
“.....อะไร......”
“ไม่อยาให้เธอไปไหนทั้นั้น...”
“แบฮยอน....”
ร่าอแทยอนแนบลไปับโฟาัวยาวโยที่มีแบฮยอนนั่ล่อมอยู่ ใบหน้าาวหล่อ่อยๆ้มลมานิหน้าอแทยอนนเธอสัมผัสไ้ถึลมหายใอุ่นๆอเา
ริมฝีปานุ่มและอ่อนโยนอแบฮยอนสัมผัสับลีบปาอแทยอนอย่านิ่มนวล ยับปาเบาๆ ไม่รุนแรแ่็เร่าร้อนอยู่พอวร แทยอนเลื่อนมือไปับไหล่อแบฮยอนไว้อย่าเป็นที่พึ่ หลัาที่แบฮยอนูบนพอใแล้วเา็ผละออมาาปาบา หน้าผาแะันอย่าแผ่วเบา่อนที่แบฮยอนะเลื่อนริมฝีปามาที่อระหษ์แทน เสื้อเนื้อีถูล่นลมาาหัวไหล่ลมสีาวเนียน มือาวเลิเสื้อึ้นมาและสอมันเ้าไป้านใน แทยอนหอบหายใแรอีรั้และแบฮยอน็ูบเธออีรอบ แ่ราวนี้เพิ่มระับวามร้อนแรเ้าไปอี
“อื้อ...”
“แทยอน...อย่าไปาันนะ..อยู่้วยันนะ” เสียระิบแผ่วเบา้าใบหูทำให้แทยอนนลุู่ เธออบรับโยารพยัหน้าเบาๆและอบรับูบาเาอีรั้ ในะที่ทัู้่ำลัหยอเย้าัน้วยริมฝีปาอยู่นั้น
ปัๆๆๆๆๆๆๆ!!!!
“แบฮยอน!!! ไอ้บ้า!!! อยู่รึเปล่าฟะ!!!” เสียอเมเนเอร์ส่วนัวอเาัึ้นที่หน้าประู พร้อมับเสียเาะ(ทุบ?)ประูา้านนอ
“ุูโฮะ ใเย็นๆ่ะ” าม้วยเสียอโยู ผู้่วยอเา
แบฮยอนผละออมาาแทยอนอย่าหัวเสีย เาลุึ้นนั่ แทยอนัารเสื้อผ้าที่หลุหลุ่ยอเธอ่อนะมอามแบฮยอนที่เินุ่มๆไปที่ประู
ายหนุ่มเหวี่ยเปิประูออไป็พบับเมเนเอร์ส่วนัวอเาำลัทำท่าะถีบประูโยที่มีุโยูอยึอยู่
“อ้อ!! เปิมาแล้วเหรอ!! ้ามานะแ!!” ูโฮแหปาเสียัและระาแนแบฮยอนเ้าไปในห้อนั่เล่น
“แล้าีมานะที่เมื่อวานหายหัวไปแบบนั้น เ้าใรึเปล่าว่ามันเป็นานรับราวัลระับประเทศเลยนะ!? ว่าไล่ะ!? ทำัวให้มันีๆหน่อยไม่ไ้รึยัไ!!” มือาวอูโฮัวแบฮยอนให้นั่ลบนโฟา ส่วนัวเา็นั่ล้าๆและ่อว่าไม่หยุ
“ว่าแุู่โฮเนี่น ว่ามาสินะรับ ถึไ้โทรมาิผมไ้ทั้วันทั้ืนน่ะ” แบฮยอนพูอย่าไร้อารม์ แทยอนเริ่มะมอออแล้วว่าแบฮยอนำลัไม่พอใับารระทำอูโฮ
“ไอ้บ้าเอ๊ย!!! นี่็เป็นเพราะานแมันายไ้่าหาเล่าันถึไ้ยอมอยู่ล่วเวลาน่ะ!!” ูโฮเอ็หัวเสียไม่แพ้ัน
“เอ่อ ุูโฮะ ไ้่าวว่านที่อยู่ือันนะะ -_______- ” โยูหันมาพูับูโฮ้วยสายาับผิ
“เออน่า!! เธอหุบปาไปเลย!! ส่วนนาย แบฮยอน อย่าิว่าานรับราวัลมันะบแ่นี้นะ!” ูโฮแหปา่อนะว้าเอสารบับหนึ่มาามืออโยูและวามันลบนโ๊ะรหน้าแรๆั ปึ!!
“ฟันะ นี่เป็นโอาสายหนัสือ เลือมาอันนึระหว่าไปออทีวีับานแลายเ็น ะทำอันไหน! นี่เป็นำสั่!!”
“ำสั่...?” แบฮยอนระุิ้วพร้อมับยิ้มอย่าฝืนๆ แทยอนับโยูเริ่มถอยห่าออมาเมื่อรู้ว่าอนนี้แบฮยอนนั้นเริ่มโรธึ้นมาริๆแล้ว และถ้าเาโรธึ้นมาล่ะ็ ไม่ว่าใรหน้าไหน็ไม่มีทาุยับเาไ้อี่อไป เพราะสิ่ที่เาะทำ็ือ เียบ.....
เียบนิที่ว่า ไม่พูอะไรออมาเลยสัำ็ว่าไ้....
//เผ่นีว่า...// แทยอนถอยออมาและ้าวไปในรัวโยทำทีว่าะไปน้ำามาให้ เมื่อโยูเห็นันั้น เธอึรีบแ้สถานาร์เพาะหน้า โยาร้มลไปำนับับพื้น
“อาารย์บยอน...อโทษนะะ อ...อร้อล่ะ่ะ...นี่เป็นโอาสอสำนัพิมพ์ที่ะายหนัสือนะะ ไ้โปร...” หล่อนเลยหน้าึ้นมายมือไหว้แบฮยอนที่นั่ออทำปายื่นอยู่
“ิ ็แ่เียนที่หนัสือว่า ‘ไ้รับราวัล’ ็พอแล้วไม่ใ่รึไ” แบฮยอนว่า
“อาารย์๊า....อร้อล่ะ่ะ”
“พวนาย็รู้นี่ว่าันไม่อบออไปพบนเยอะๆ แล้วยัะยเรื่อแบบนี้มาพูอี น่ารำา!” เาทำเป็นหยิบหนัสือึ้นมาอ่าน ทำเป็นไม่สนใใร
“แบฮยอน เอาน่า ถ้าเป็นานแลายเ็นล่ะ็ ไ้นประมา 100 น็พอ แ่ั่วโมรึ่็เสร็แล้ว” ูโฮรบเร้า
“ใ่แล้ว่ะ ่ายสุๆเลยนะะ” โยูบอ
“ไม่เอา”
“เอ๊า!! แล้ว้อทำยัไนายถึะยอมออไปเล่า!!!! แ่แโผล่หน้าออไปหนัสือ็ายไ้แล้วนะ!!”
“อาารย์บยอน๊า นี่เป็นำอเียวในีวิเลยนะะ ไ้โปรเถอะ่า!!”
“อะ...เอ่อ...เิื่มา่อนนะะ...” แทยอนที่อ้ำๆอึ้ๆเินเ้ามา พยายามะเรียบุลทั้สามที่ำลัถเถียันอยู่ให้หันมามอ แบฮยอนเหลือบสายามอแทยอนแว้บนึ้วยหาา่อนะเอ่ยออมาเบาๆ
“ถ้าแทยอนยอมมาานแลายเ็นล่ะ็ ัน็ะยอม”
แทยอนหยุะั ถือถาน้ำา้าไว้และมอหน้าแบฮยอนอย่าุน
“ะ..?” และเธอ็ยิ่เ้าไปให้เมื่อูโฮับโยูหันมามอเธอ้วย ไม่ทันที่เธอะไ้ทำอะไร ูโฮับโยู็พุ่เ้ามาล็อแนเธอไว้พร้อมับึถาน้ำาไปถือเอ้วย
“เอ๊ะ!! เอ๊!!”
“รับทราบรับ/่ะ อาารย์บยอน แทยอนะยอมไปานแลายเ็นแน่นอน!!” ทัู้่ประสานเสียพร้อมัน แ่นที่โนล๊อแนอยู่รลาถึับเป็นไ่าแ
“อืม” แบฮยอนอบรับ
“เอ๊ะ...อะไรันะ...” แทยอนมอหน้าูโฮอย่าๆ
“ไม่้อ เธอน่ะ ้อไปานแลายเ็นอแบฮยอนนะ นี่เป็นำสั่”
เฮ้ย...?
อะไร๊านนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน!!!!!!!!!!!
อย่าว่าแหละรับ อมพั มือถือ็พั บ้าน็ไม่มีเน็เลย้อเฟมาอัพในอมที่วิทลัยเอ อโทษที่ั้า แ่เป็นเหุสุวิสัยริๆรับ หวัว่านอ่านะยัไม่ทิ้ันไปไหนนะรับ อยู่ับผมไปนานๆนะ ผมอโทษที่ยัไม่ยอมมาอัพเรื่อ Oh my baby sister ให้บสัที ผมอยาอัพใะา แ่เนื่อามีปัหาับอมพิวเอร์และ็ยุ่ับารเรียนเลยยัลไม่ไ้ริๆ อโทษอีรั้นะรับ อโทษาใเลย ถ้าหยุยาวหรือปิเทอมแล้วะรีบอัพให้บนะรับ ไม่ไ้อยา้าาแบบนั้นเลย รู้ว่านอ่านรอ ผมเอ็ระวนระวายใพอัน ้ออโทษริๆ ำว่าอโทษสัล้านำยัไม่พอเลย TT อโทษษษษษษษษษษษษษษษษษษษษษษษษษษ
ความคิดเห็น