คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Promise
ไม่อยากจะเชื่อตัวเองเลยว่าตอนนี้ ร่างของเขาจะได้กลับมาเหยียบอยู่บนสถานที่ที่ทำให้เขาเกือบจะเอาชีวิตไม่รอดเป็นครั้งที่สอง เจ้าแมวเมนคูนที่อยู่ในชุดคนป่วยสีขาวสะอาดตายืนโดดเด่นอยู่ท่ามกลางต้นไม้สีเขียวชะอุ่มที่รกทึบสมกับฉายา ‘ป่าของเสือ’ และแน่นอนว่าการที่เขาหนีออกมาจากห้องพยาบาลนั่น จะต้องทำให้คุณฉลามบอดี้การ์ดคนนั้นเดือดร้อนแน่ๆ
จีมินขอโทษนะครับคุณเจบี แต่จีมินต้องไปคุยกับคุณจากัวร์จริงๆ
อุ้งเท้าน้อยๆเดินย่างกรายเข้าไปในเขตหวงห้ามอย่างกล้าๆกลัว สายตาเรียวเล็กค่อยๆสอดส่องไปตามทางอย่างระมัดระวังตามสัญชาติญาณของเหยื่อที่ซ่อนตัวจากนักล่า จีมินรู้ดีว่าสถานที่แห่งนี้อันตรายแค่ไหน ถึงจะอยู่ในเขตของแคมป์เบลล์ที่ที่มีระบบความปลอดภัยอย่างหนาแน่น แต่คำว่าปลอดภัยในที่นี่ ใช้ได้เฉพาะกับสัตว์ที่อยู่ในที่ของตัวเองอย่างถูกที่ถูกเวลาเท่านั้นแหละ
“ต้องเดินไปทางไหนกันนะ” ริมฝีปากน้อยๆขบเข้าหากันอย่างใช้ความคิดเมื่อถึงบริเวณที่เป็นทางแยกของป่า ต้นไม้รกทึบที่มองเห็นแต่เพียงความมืดมิดตลอดจนสุดสายตาทำเอาเจ้าแมวตัวน้อยเริ่มหวั่นกลัวจนเผลอจิกมือกับหน้าขาเบาๆ
‘ฮึก .. เหมี๊ยวว คุณโอนเนอร์.. ฮืออ จีมินกลัว’
เจ้าลูกแมวตัวน้อยเริ่มงอแงสะอื้นให้กับความขี้ขลาดของตัวเองเงียบๆเมื่อเขาไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไงต่อไปดี เขาไม่รู้เลยว่าเขาจะไปหาคุณจากัวร์ได้จากที่ไหน เขาไม่รู้เลยว่า หากพาตัวเองเข้าไปในสถานที่ตรงหน้า เขาจะยังมีโอกาสได้กลับมาหาคุณโอนเนอร์อีกมั๊ย
คุณโอนเนอร์ช่วยจีมินด้วย
พรึ่บ พรึ่บบ
อ๊ะ ..
“เสียงร้องไห้ของเธอมันทำให้ฉันนอนไม่หลับนะ แมวน้อย”
ร่างสูงเจ้าของสีหน้าเจ้าเล่ห์ที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อนมาพร้อมกับกลิ่นอายของอากาศที่ตลบอบอวนไปทั่วจมูกจนทำให้เผลอถอยห่างออกจากอีกฝ่ายตามสัญชาติญาณของเหยื่อ รูปร่างที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามโดยเฉพาะท่อนแขนที่กำยำ ทำให้ผมรับรู้ได้ทันทีว่าบุคคลตรงหน้าไม่ใช่พวกเพ็ทแบบเดียวกับผมอย่างสิ้นเชิง
เขาคนนี้คือไวลด์ไทป์คิงอีกตัว
“สวัสดี :) ”
คุณคนนั้นยกยิ้มให้ผมอย่างเป็นมิตรก่อนจะถือวิสาสะเดินเข้ามาใกล้ตัวของผม ด้วยระยะห่างที่น้อยนิดของเรา ทำให้ผมรับรู้ถึงกลิ่นอายของอากาศนั่นมากกว่าเดิม กลิ่นที่เหมือนๆกับอากาศตอนฝนตกสลับไปมากับกลิ่นอายแดดที่แสนจะร้อนระอุ กลิ่นเอกลักษณ์ที่แสนทรงจะพลังแบบนี้มีแค่สัตว์จำพวกนก เท่านั้นแหละ
“เหมือนเธอจะต้องการความช่วยเหลือ”
“....”
“จะไม่พูดอะไรกับฉันหน่อยหรอ ผู้บุกรุก :)”
“คือ.. ผม”
“หืม คนของฉลาม? ที่นี่มันป่าเสือนะหนูน้อย” จอง โฮซอกเหลือบตามองปลอกคอจี้ฉลามที่ตัดกับผิวขาวๆของคนตรงหน้าก่อนจะเผยรอยยิ้มที่พยายามเป็นมิตรใส่ ไม่ใช่เขาไม่รู้หรอกว่าแมวตัวนี้เข้ามาในเขตนี้ด้วยจุดประสงค์อะไร แต่ก็นะ การทำตัวให้เหยื่อตายใจน่ะ มันน่าสนุกกว่าเยอะ
“ผม.. มาหาคิง.. คิงจากัวร์”
“อ้อ งั้นหรอ” ขาเรียวยาวที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามเนื้อเดินวนรอบเหยื่อที่สั่นงกๆอย่างนึกสนุก “ฉันว่าเธอมาผิดเวลาแล้วล่ะ”
“.....”
“ในเวลานี้น่ะ ไม่ใช่เวลาที่เสือจะออกจากถ้ำมาเจอใครหรอกนะหนูน้อย” โฮซอกยกยิ้ม
“ล แล้ว ผมต้องทำยังไง...”
“เอาเลือดมาเรียกมันสิ :) เลือดของเธอ”
อีกฝากฝั่งของมหาสมุทรทางด้านทิศเหนือของพื้นที่อันกว้างใหญ่อย่างแคมเบลล์ มหาสมุทรสีฟ้าครามที่ดูเงียบสงบ เปล่าเปลี่ยวและดูน่าพิศวงชวนให้ค้นหาอาจจะทำให้ใครหลายๆคนอดไม่ได้ที่จะลงไปแหวกว่ายและชื่นชมความสวยงามของมัน แต่มันคงไม่ใช่สำหรับวันนี้ วันที่น้ำทะเลทั้งมหาสมุทร ปรากฎเป็นสีเลือด
ถึงแม้ว่ามันจะไม่มีโอกาสให้เห็นได้บ่อยๆ
แต่แน่นอนว่าสัตว์น้ำทุกตัวในที่นี้ต่างก็รู้ถึงสาเหตุดีว่า
“ ทะเลจะย้อมเป็นสีเลือดทุกครั้งที่จ่าฝูงของพวกเขากำลังโกรธ”
อาร์เอ็มพาร่างที่โชกเลือดของตัวเองลงไปในน้ำทันทีโดยไม่สนความแสบของน้ำทะเลที่กำลังกัดกินแผลของเขาก่อนจะปรากฎกาย เป็นฉลามขาวตัวใหญ่สมตำแหน่งจ่าฝูงของมหาสมุทร ครีบน่ายำเกรงของฉลามขาวค่อยๆหายไปในทะเลช้าๆ
ฉลามหนุ่มกัดสิ่งมีชีวิตทุกตัวที่ขวางหน้าโดยไม่สนว่าสัตว์ตัวนั้นจะเป็นแค่สัตว์ธรรมดาหรือไวลด์ด้วยกัน ตอนนี้เขาไม่สนใจอะไรทั้งนั้นนอกจากความโกรธแค้นที่มีต่อไอ่เสืออวดดีตัวนั้นอย่างเต็มอก จนปรากฎรอยเลือดเป็นทางยาวทุกที่ที่ฉลามหนุ่มว่ายผ่าน
เขาขอสาบานด้วยเกียรติของจ่าฝูงว่า เมื่อไหร่ที่จองกุกเผลอแตะคนของเขาแม้แต่ปลายเล็บ
ทะเลจะเป็นความตายของมัน ด้วยน้ำมือของเขาเอง
บรรยากาศของร่มเงาต้นไม้ที่เคยร่มรื่นมาตลอดทาง กลับกลายเป็นความลึกลับและน่าพิศวงขึ้นทันทีที่พวกเขาย่างกรายเข้ามาในถิ่นของเสือ ตามที่จอง โฮซอก นำทางเขามาที่นี่ ลมเย็นๆที่เริ่มพัดเข้ามาแตะใบหน้านวล พัดพากลิ่นของเสือตลบอบอวนไปทั่วผืนป่า ขาเรียวยาวภายใต้กางเกงตัวเก่งเริ่มสั่นขึ้นมาเหมือนสัญชาติญาณในตัวจะรับรู้ถึงความอันตรายที่กำลังจะเข้าใกล้เจ้าตัวอย่างไม่ช้า
ตอนนี้ผมกำลังยืนอยู่ตรงหน้าปากถ้ำขนาดใหญ่ที่คุณไวลด์คนนั้นบอกทางมา เจ้าตัวบอกกับผมแค่ว่า เลือดเพียงหยดเดียว ก็สามารถเรียกฝูงเสือออกมาได้ทั้งป่า ผมจึงจะต้องเดินเข้าไปในถ้ำให้ลึกมากพอเพื่อให้กลิ่นเลือดของผม ถึงจมูกคุณจากัวร์ก่อนเสือตัวอื่นๆ เมื่อคิดได้ดังนั้นผมก็ไม่รอช้าที่จะรีบเดินเข้าไปในถ้ำให้เร็วที่สุดก่อนที่เสือตัวอื่นจะเห็น ในเวลานี้ แทฮยองสำคัญกว่าอะไรทั้งหมด ไม่มีเวลาแม้แต่จะขี้ขลาดแล้ว ปาร์ค จีมิน
ฉึก
“ซี๊ดด” เสียงสูดปากด้วยความเจ็บดังขึ้นทันทีที่อุ้งมือน้อยๆกางเล็บที่ไร้การตะไบจากเจ้าของใส่ต้นคอขาวนวลของตัวเองจนรับรู้ได้ถึงหยาดโลหิตข้นสีแดงสดที่คาวคละคลุ้งกลบกลิ่นสาบอับของถ้ำ ขาเรียวยาวรีบวิ่งเข้าไปข้างในให้เร็วที่สุดพลางภาวนาให้บุคคลข้างในออกมาพบเขาโดยเร็วก่อนที่เขาจะกลายเป็นอาหารมื้อเที่ยงของเสือตัวอื่นไปเสียก่อน
“ฮึก เจ็บ ฮืออ” ผมยังคงออกแรงวิ่งด้วยกำลังอันน้อยนิดให้เร็วที่สุดที่จะเป็นไปได้ รอยแผลเดิมจากเมื่อเช้าเริ่มเจ็บจี๊ดขึ้นมาในหัวพอๆกับแผลสดใหม่ที่เริ่มจะชาจากอาการเสียเลือด แล้วในที่สุด
กรรรซ์
ผมก็เจอเขา
กรรรรซ์ กรรรรรรซ์
“ค คุณจากัวร์ ฮึก.. ผม อ๊ะ!” ไม่ทันที่ผมจะได้พูดจนจบประโยค แรงกระโจนจากบุคคลตรงหน้าก็ทำผมล้มลงไปใต้ร่างของเขา คุณจากัวร์ในร่างของเสือดำลายจุดตัวใหญ่กำลังใช้ปลายเท้ากดหน้าอกผมลงกับพื้นราวกับนักล่าที่กำลังจะสยบเหยื่อไว้ภายใต้อาณัติ ผมจึงหลับตาลงน้อมรับกับชะตากรรม
แต่แล้ว..
“ติดใจฉันหรอ ถึงได้มาหาถึงที่”
!!!
แรงตะปบจากหน้าอกกลายเป็นแรงกอดรัดจากท่อนแขนบริเวณเอวของผมแทนที่จะเป็นความเจ็บปวด คุณจากัวร์ในตอนนี้กลับร่างเป็นคนเช่นเดียวกัน แต่นั้นก็ไม่ได้ลดความน่าเกรงขามของคนตรงหน้าไปได้เลย
“เปล่านะครับ.. ผม มีเรื่องจะคุยกับคุณ”
“หึ ใจเด็ดดีนี่” ปลายนิ้วแกร่งไล้พวงแก้มนิ่มที่เริ่มจะซีดเซียวจากอาการเสียเลือดแผ่วเบาก่อนจะรีบไล่ปลายลิ้นเลียไปยังบาดแผลที่ส่งกลิ่นหอมอบอวนไม่หยุด
เจ้าแมวน้อยตรงหน้าเริ่มร้องลั่นจากความเจ็บปวดแต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้เขาสงสารขึ้นมาเลยซักนิด ตรงกันข้าม เขากลับอยากจะได้ยินเสียงร้องนี้ไปเรื่อยๆ
ถ้าเสียงแบบนี้ร้องครางชื่อเขา จะไพเราะแค่ไหนกันนะ
“ฮืออ คุณจากัวร์ จีมินเจ็บ” อุ้งเท้าน้อยๆวางลงบนแผงอกแกร่งอย่างกล้าๆกลัวๆก่อนจะออกแรงดันอันน้อยนิดให้คนตรงหน้าถอยห่างจากตัวเขา ปลายลิ้นอุ่นท่ีเต็มไปด้วยหยาดน้ำลายใสตอกย้ำความแสบลงบนผิวของเขาทุกครั้งที่ปลายลิ้นขยับผ่านบาดแผลจนจีมินต้องซี๊ดปาก
“ถ้าฉันไม่ทำ เลือดของเธอจะเรียกลูกน้องของฉันมาทั้งฝูง”
“เลือกเอาสิ ว่าจะให้ฉันชิมเธอคนเดียว หรือจะให้คนอื่นมาชิมเธอร่วมกับฉันด้วย :)”
ให้ตายสิ เขาไม่มีทางเลือกเลยใช่มั๊ย …
“ว่ายังไง หืม”
“คุณ .. จะไม่กินจีมินใช่มั๊ย” ผมเงยหน้าที่อาบไปด้วยน้ำตามองใบหน้าที่พร่าเลือนของคนตรงหน้าอย่างกล้าๆกลัวๆ ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าตอนนี้ผมกลัวคนตรงหน้าแค่ไหน ปลายเขี้ยวแหลมคมของร่างแฝงที่เป็นเอกลักษณ์ปรากฎให้ผมเห็นทุกครั้งที่เขาเผยรอยยิ้ม และนี้ก็เป็นอีกครั้งที่เขายิ้ม … ยิ้มจนอาวุธนักล่านั้นเผยออกมาเหมือนพร้อมจะสังหารผมได้ทุกเมื่อ
“ถ้าจุดประสงค์ของเธอในการมาที่นี่ไม่ใช่เพราะยอมเป็นเหยื่อให้ฉัน งั้นเธอมาที่นี่ทำไม” จองกุกลอบมองใบหน้าหวานที่เอาแต่สะอื้นฮักภายใต้อ้อมกอดของเขาไม่หยุด นับว่าแมวน้อยของเขาใจกล้ามากที่ยอมมาหาเขาถึงที่ แถมยังมาในฐานะเหยื่อที่ยอมจำนนโดยการกรีดเลือดเรียกนักล่าแบบเขาออกมาอย่างไม่ยำเกรง
เด็กคนนี้ จะน่าสนใจเกินไปแล้ว
“ผมมาขอร้องคุณ .. ผมมาขอโทษคุณ สำหรับรอยแผลนี่” ปลายนิ้วเรียวประคองต้นคออีกข้างนึงของเสือหนุ่มก่อนจะค่อยๆขยับหน้าเข้าไปใกล้ๆกับรอยตะปบที่เขาคุ้นเคยของเพื่อนรัก รอยเล็บของเร็ดฟอกซ์ที่ฝากร่องรอยเอาไว้บนต้นคอแกร่งอีกฝั่ง จีมินค่อยๆเป่ารดลงบนบาดแผลแผ่วเบาด้วยลมหายใจที่ติดๆขัดๆด้วยความสั่นเทาจากความกลัว เหมือนที่คุณโอนเนอร์มักจะทำประจำเวลาที่เขาเจ็บตัว
นี่แหละ เหตุผลในการมาของเขาในวันนี้
มาเป่าแผลให้คุณจากัวร์แทนแทฮยอง
“จีมินมาขอโทษแทนแทฮยอง.. จีมินมาเป่าเพี้ยงให้คุณจากัวร์แทนแทฮยอง .. จีมินมาขอให้คุณจากัวร์ยกโทษแทฮยองได้มั๊ยครับ”
จองกุกมองแมวเด็กตรงหน้าที่พยายามเป่าปากใส่รอยแผลของเขาซ้ำๆด้วยสายตาที่หยาดเยิ้มไปด้วยน้ำใสที่คลอเบ้าตา จมูกแดงรั้นที่บวมเป่งจากการร้องไห้บวกกับริมฝีปากงุ้ยๆที่ยังคงเป่าใส่ต้นคอของเขาไม่หยุดทำเอาจากัวร์หนุ่มแทบจะอดใจขย้ำเจ้าแมวเด็กตรงหน้าแทบไม่อยู่
“ฮึก ผมจะยอมคุณทุกอย่าง ขอแค่คุณไม่ฆ่าเพื่อนของผม ได้ไหม..”
“หึ เธอจะยอมฉันทุกอย่างจริงๆหรอแมวน้อย” จากัวร์หนุ่มเริ่มคลอเคลียปลายจมูกโด่งของตัวเองกับพวงแก้มใสที่ขึ้นสีแดงระเรื่อเชื้อเชิญให้เขาสัมผัส
“อื้ออ.. ฮึก ครับ” จีมินพยายามจะเบี่ยงใบหน้าหลบปลายจมูกโด่งที่ตอนนี้กำลังจะสูดดมความหอมหวานของเจ้าตัวอย่างไร้สติ มือน้อยยกขึ้นมาดันบ่ากว้างของคนตรงหน้าอีกรอบ เมื่อรู้สึกถึงความมวนท้องน้อยทุกครั้งที่ปลายจมูกโด่งลากผ่าน
ความรู้สึกแบบนี้มันคืออะไรกัน
“งั้นก็ช่วยไปถอดปลอกคอแสนโสโครกนี้ทิ้งต่อหน้าไอ้ฉลามตัวนั้น”
“แล้วบอกมันซะว่าต่อจากนี้ เธอคือคนจากัวร์ทั้งในการฝึกพาร์ทเนอร์ และในฐานะเพ็ทของ เจเค วอลเลอร์”
ความคิดเห็น