[SF]Exo คริสเคะ (All X Kris)

ลำดับตอนที่ #4 : ทัศนศึกษา

-ทัศนศึกษา:BaekKris
.
.
.
.
.
"พี่คริสฮะ!...เก็บของเสร็จยางงงง? ได้เวลาแล้วนะ..." เสียงทุ้มกล่าวขึ้นท่ามกลางความวุ่นวายของห้องคอนโดที่กำลังจะปะทุ เนื่องจากเจ้าของชื่อ 'คริส' หาของไม่เจอ และกำลังจะอาละวาดในไม่ช้า --;

"พยอน แบคฮยอน นายเอาเสื้อฉันไปไว้ที่ไหนฮะ!?" และประโยคข้างต้นจะไม่ทำให้ผมกลัวเลย ถ้ามันไม่ได้มาจาก 'คริส' หรือ 'อู๋ อี้ฟาน' แฟนคนงามของผม ><

          สวัสดีฮะ ทุกคน...ผม พยอน แบคอยอน เด็กสถาปัตย์ มหาลัยปี3แห่งมหาลัยคิริน  เจ้าของฉายาหมาน้อยน่ารัก ซึ่งมันไม่ตรงกับผมเลยสักนิด ถ้าไม่ใช่ไอเพื่อนสารเลว 'ปาร์ค ชานยอล' มันตั้งให้ ผมคงไม่ต้องทนกับฉายาอันอัปยศนี่ นับว่าผมเองก็เป็นคนที่ป็อปปูล่าในมหาลัยคนหนึ่ง ชนิดที่ว่า ถ้าสาวๆคนไหนเดินผ่านเป็นต้องหันมองอ่ะ แต่แล้วผมก็ไปสะดุดตากับจิตรกรคนนึงตอนไปทัศนศึกษาที่พิพิธภัณฑ์สะสมรูปภาพ

          ร่างสูงสง่า ใบหน้าเรียว ดวงตาคมกริบ และส่วนสูงที่มากกว่าผม -- แต่ทว่าพอเค้าหันหน้ามานั่นแหละ ผมถึงได้รู้ว่า อุเคะทุกคน ไม่จำเป็นต้องเตี้ยกว่าเซะเมะอย่างผม และด้วยใบหน้าที่น่ารัก น่าขโมยนั่น ก็ทำให้ผมตกหลุมรักอย่างถอนตัวไม่ขึ้น ผมจึงเริ่มปฏิบัติการจีบ จนได้มาครองอยู่ถึงทุกวันนี่ ฮ่ะๆๆๆๆๆๆๆ >0<...ว่าแต่ ผมเหวิ่นมากเกินไปรึเปล่านะ?...

...กลับสู่ปัจจุบัน...

"พยอน แบคฮยอน ยืนทำซากไรอยู่ล่ะ! รถจะมาแล้วนะ!" เสียงทุ้มหวานของชายร่างสูงเกือบ190 หรือ คริส แฟนผมนั่นเอง ดึงผมกลับมาสู่ปัจจุบัน...

"ฮะ...><" ผมว่าด้วยหน้าระรื่นแล้ววิ่งตัวปลิวจับมือคริสมาไว้ข้างตัว แล้วเดินออกจากห้องคอนโด

"ไอเชี่ยแบคมาล่ะ..." เสียงทุ้มห้าวของ'ปาร์ค ชานยอล' เพื่อนสนิทที่สุดของผมดังขึ้น ทำให้ผมจำต้องเหล่มันนิดๆ ประมาณว่า 'แฟนกูมาด้วยนะเว้ย มึงช่วยสงบปาก สงบคำหน่อย ไอฟวยยยย!'

"โอะ! พาเมียมาด้วยหรอมึง?" ไอชานยอลพูดด้วยหน้าตากวนตรีน แล้ววิ่งขึ้นรถหนีไปเลย

 'คือไรฮะ! ไอชานยอล! มึงต้องการไรจากสังคมมมมม! ดูพี่คริสกูสิ หน้าแดงหมดแล้ว อีห่ารากกก! กว่ากูจะชวนมาด้วยกันได้ มึงจะทำแผนกูเสียหรอฮะ!?' ผมได้แต่กรีดร้องในใจด้วยความหัวเสีย 

"พี่คริสไม่ต้องสนใจหรอกฮะ ไอยอลมันก็ปากหมาแบบนี้ล่ะฮะ..แฮะๆๆๆ >_<;" หัวเราะแบบแห้งๆแล้วก็จูงมือพี่คริสเดินขึ้นรถไป
.
.
.
"ในที่สุดก็ถึงซะที เฮ้ออออ -0-" เสียงบ่นเหมือนตาแก่ของชานยอลดังขึ้นทันทีหลังจากขามันถึงพื้นของเกาะเชจู สถานที่ท่องเที่ยวฮอตฮิตในเกาหลี

"มึงจะบ่นทำไมให้มากมายวะ...มึงควรจะบ่นตั้งแต่ที่พี่ซูโฮ คิดจะลากพวกเรามาดูงานที่นี่ล่ะ แม่งเป็นเด็กสถาปัตย์แสนลำบากต้องลงพื้นที่ดูงานเองด้วยเซ็งงงง...--" คำบ่นแสนยาวเหยียดที่ไม่ต้องเดาให้เสียเวลาว่าเป็นของใคร เพราะมันคือ ของผมเองแหละ

"แล้วนี่มึงลากพี่คริสมาด้วยทำไมเนี่ย? กูกะจะถามตั้งนานล่ะ แต่เห็นมึงนั่งอ้อนพี่คริสอยู่นั่นแหละ เป็นไรมากป่ะครับ?..." คำพูดแสนกวนส้นดังออกจากปาก 'คิม จงแด' เพื่อนอีกคนในกลุ่มของผม ถึงจะแค่กระซิบ แต่แม่งเสือ-ก ได้ยินกันทั้งกลุ่ม โชคดีที่พี่คริสมัวแต่ลั้ลลากับทิวทัศน์เกาะเชจูอยู่ ไม่งั้นมีหัวขาดแน่... TT

"แหม...มึง ก็ตามประสาคนรักกันอ่ะ...แบบอยู่ห่างกันเกิน10 เมตร ไม่ได้งี้อ่ะ...แค่นี้มึงไม่เก็ทหรอ?" ผมถามกลับด้วยเสียงกวนตรีนไม่แพ้มัน 

"ถถถถถ...เพื่อนกู วางแผนจะปล้ำเมียสินะ..." อิจงแดปากหมาพ้นหมาในปากกระแทกใส่หน้าผมแล้วเดินไปหามินนี่หรือ'คิม มินซอก' แฟนสาว(?) ของมัน 

 'คือ...มึง ทิ้งกูไปสวีทกิ๊บกิ้วกับแฟนมึง โดยทิ้งกูไว้กับไอพวกขี้เสือ-ก อย่าง'ปาร์ค ชานยอล' กับ'ฮวาง จื่อเทา' นี่นะ...ไอ...#$%^&(*(@$'

"เอาล่ะ...น้องๆทุกคนมารวมตัวกันได้แล้วครับ..." เสียงโทรโข่งที่พี่ซูโฮถืออยู่ดังขึ้น โดยที่เจ้าตัวนี่แหละที่เป็นคนพูดเอง ร่างขาว เตี้ย ตัน กวักมือเรียกน้องๆในคณะหยอยๆ คือ พี่คิดว่าพวกผมจะเชื่อฟังง่ายๆช่ายยย? บ่องตงว่าผิดว่ะ... เด็กสถาปัตย์ มักจะเอาแต่ใจ ซึ่งผมคิดว่า...มันจริง...

"เฮ้ย! พวกมึงรีบไปดิวะ อย่าให้คนสวยกูรอนาน...เร็วๆ ถ้าพวกมึงไม่รีบมา ตลอดทิปนี้กูจะใช้งานพวกมึงเยี่ยงทาส!" แต่ก็มีคนนึงที่ยอมทำตาม นั่นคือ 'ฮวาง จื่อเทา'เพื่อนผมเองล่ะครับ ก็นะ มันเป็นแฟนเด็กของพี่ซูโฮนี่หว่า...อิห่า...มึงกะใช้งานพวกกูอย่างเดียวรึไง...

"เอาล่ะ พวกเราก็ได้ชื่นชมบรรยากาศของเกาะกันมามากพอแล้วนะ พี่ว่าเราน่าจะไปที่พัก เก็บของ แล้วเริ่มลงมือทำงานกันเลยดีกว่า...อย่าลืมนะว่า มีตึกสไตล์หลากหลายให้พวกเราได้ศึกษาและออกแบบ ดังนั้นทำให้ดีล่ะ..." พี่ซูโฮพูดแล้วส่งยิ้มหวานบาดใจมาทางพวกผมที่นั่งทำหน้าละเหี้ยใจอยู่ เมื่อเห็นเพื่อนตัวเองทำหน้าเพ้อฝัน 

 'อิเทา กูว่า มึงหนักแล้วว่ะ เฮ้ออออ...เซ็งเพื่อนตรูแต่ละคน อิยอลแม่งก็มัวแต่แจกยิ้มให้สาวที่เดินผ่านไปมา อิเฉินแม่งก็นั่งหน้าบานเป็นจานดาวเทียมคลอเคลียเมีย(?)มันอยู่ ว่าแต่...แล้วเมียกูล่ะ...' เมื่อคิดได้ดังนั้นผมจึงหันซ้าย หันขวา หันหน้า หันหลัง หมุนคอเกือบจะ360 องศา แต่แม่ง ก็ไม่เห็นพี่คริส

 'อ้าววว...เชี่ย! เมียหายครับ!' ผมพยายามมองทางนู้นที ทางนี้ที ก็มองไม่เห็นร่างสูงๆ ใบหน้าน่ารัก น่าฟัด และผมซอยสีบลอนด์ทองของพี่คริสเลย 

"หนุ่มน้อย จะไปไหนเอ่ย? ให้พี่ไปส่งมั้ย? แถวนี้พี่รู้จักดีนะ...มามะ...ที่รัก...จุ๊บๆ" ผมได้ยินเสียงเหมือนไอตัวหื่นกามบางตัวกำลังหรี่อุเคะน่ารัก น่าชังอยู่ และผมจะไม่เข้าไปยุ่งเลย ถ้าอุเคะรายนั้น ไม่ใช่...พี่คริส เมียกูนี่แหละ! -*-!

"ปล่อยฉันนะ..." ข้อมือบางพยายามจะสลัดมือหนา ท่าทางสกปรกนั่นออก แต่คนพวกนั้นมีเยอะเกิน5คน มันเยอะเกินกว่าที่คริสจะสู้ไหว 

"แบคฮยอน! แบคฮยอนอยู่ไหน!? แบคฮยอนช่วยด้วย! แบคฮยอนนนน..." ร่างบางกรีดร้องเสียงดัง แต่ทว่ากลับไม่มีใครเข้าไปช่วยเลย เพราะต่างคนต่างรู้ดีว่า พวกที่กำลังรุมล้อมคริสอยู่นั้น คือพวกอันธพาลที่มีอิทธิพลมากที่สุดในแถวนี้ 

          'เค้าได้แต่ ร้องเรียกแบคฮยอน แฟนของเค้า แบคฮยอน แบคฮยอนอยู่ไหน? มาช่วยที แบคฮยอน...' 

!!!พลั่ก!!!

"พวกมึงมายุ่งอะไรกับแฟนกูฮะ! คนเค้าไม่เล่นด้วย พวกมึงก็น่าจะพิจารณาตัวเองได้แล้วนะ! ฟวยจริง! ดูสิ ข้อมือแฟนกูแดงหมดแล้ว! อิห่าาา...ปั๊ก!" ผมพุ่งเข้าไปต่อยหน้าไอคนที่มันจับข้อมือพี่คริสทันที แม่งทำข้อมือเมียกูแดงหมด! ผมซัดหมัดหนักๆใส่หน้ามันไม่ยั้งอีกหลายที จนมันล้มลงกับพื้น ผมจึงตามกระทืบซ้ำ แต่ผมดันลืมไปว่า...

!!!พลั่ก!!! เท้าหนักๆข้างหนึ่งถีบเข้าที่หลังผมเต็มๆ เป็นผลทำให้ผมล้มลงไป ถึงยังงั้น ผมก็ยังดึงพี่คริสให้เข้ามาอยู่ใกล้ผม แล้วพยายามลุกขึ้น

พลั่ก!

"มึงมันโง่เองนะ ที่คิดจะเล่นกับพวกกู! เมียมึงสวยถูกใจกูดีว่ะ! กูขอละกันนะ...แล้วกูจะปล่อยมึงไป..." ไอคนที่มันจับมือพี่คริสไว้ตอนแรก ลุกขึ้นมาแล้วผลักเค้าลงกับพื้นอย่างแรง มันฉุดข้อมือพี่คริสอย่างแรง จนผมเห็นรอยแดงเถือกที่ข้อมือบางนั่น...

"ปล่อยนะ...แบคฮยอน..." พี่คริสที่น้ำตาเริ่มไหลลงมา เรียกชื่อผม แล้วพยายามที่จะยื้อตัวไว้ จากไอบ้านั่นที่กำลังลากพี่คริสอย่างเอาเป็นเอาตาย

"โถ่เว้ย!" ผมสูดหายใจเข้าลึกๆแล้วใช้แรงเฮือกสุดท้าย ต่อยไอบ้าอีก4คนที่กำลังรุมผมให้ล้มคว้ำ พร้อมทั้งวิ่งสุดแรง เพื่อไปหาพี่คริส

"พี่คริส!" ผมจับมือบางไว้แน่นแล้วดึงมือสกปรกนั่นออกจากมือพี่คริส จากนั้นก็อาศัยจังหวะที่มันยังตั้งตัวไม่ทัน ถีบเต็มๆเข้าที่หน้าท้องแกร่ง

พลั่ก!!!

"พี่คริส วิ่งเร็ว" ผมดึงมือบางให้วิ่งไปพร้อมกับผม

"อ๊ะ! รถกำลังจะออก" พี่คริสร้องเสียงหลง เมื่อเห็นรถบัสของมหาลัยที่กำลังจะออกตัว

"ไอเชี่ย!ยอล! รอก่อน!" ผมตะโกนบอกไอชานยอลที่ขึ้นรถเป็นคนสุดท้าย 

          ก่อนที่จะวิ่งไปช่วยพี่คริส ผมบอกมันว่าเดี๋ยวตามพี่คริสแล้วจะกลับมา ให้ลุงคนขับสตาร์ทรถรอเลย...

"ไอพวกเวร!หยุดนะเว้ย!" เมื่อผมก้าวขึ้นรถก็สั่งให้รถออกทันที จากนั้นก็ได้ยินเสียงไอพวกนั้นตะโกนไล่หลังมา...

"เฮ้อออ..." พี่คริส รวมถึงคนในรถถอนหายใจออกมาพร้อมกัน ส่วนผมก็...

"แฮ่กๆๆๆ -0-;" ผมได้แต่หอบแฮ่ก เนื่องจากต้องสู้กับพวกนั้น แถมยังต้องพาพี่คริสวิ่งอีก...สาสสสส...เจ็บๆ...แม่ง...อิพวกห่านั่น...มันต่อยปากกู!...

"แบค...เจ็บมั้ย?" พี่คริสมองผมด้วยแววตาเป็นห่วง น้ำตารื้นขอบตาหน่อยๆ ทำให้ผมจำต้องโน้มหน้าลงมาจรดกับหน้าผากมน จ้องนัยน์ตาหวานนั่น แล้วจูบซับน้ำตาเบาๆ

"ผมไม่เป็นไรหรอกครับ...พี่คริสเจ็บมากมั้ยฮะ?!" ผมถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน เพื่อให้ฝ่ายนั้นผ่อนคลาย

"พะ...พี่ไม่เป็นไร...แต่ แบค...แบค มีเลือดไหลที่มุมปากด้วย ที่หน้าผากด้วย...ฮึก...ฮือ..." พี่คริสสะอึกสะอื้น น้ำตาไหลอาบแก้ม เห็นแล้วมันทำให้อยากที่จะปกป้องคนคนนี้มากขึ้นกว่าเดิมซะอีก ให้ตายสิ...เมื่อไหร่พี่จะหยุดน่ารักสักทีนะ... 

          ผมค่อยๆจูบไล่บริเวณข้อมือที่แดงเถือกนั้น หวังว่ามันจะช่วยบรรเทาความเจ็บของพี่คริสได้บ้าง หากแต่ มือบางก็เอื้อมมาแตะที่มุมปากของผมเบาๆราวกับว่ากลัวผมจะเจ็บมาก...ฮึ น่ารักซะจริงนะ ใบหน้าตอนห่วงใยคนอื่นแบบนี้...แต่ เสียดายที่ดูเหมือนผมจะไม่ได้เห็นแค่คนเดียว...เมื่อผมตระหนักได้ว่า ตอนนี้ผมอยู่ในรถบัส ซึ่งมีคนอยู่เป็น10คน และเมื่อเหลือบตาไปมองรอบข้างเท่านั้นแหละ...ก็ได้เห็นใบหน้าอันเพ้อฝันของเพื่อนตรูที่จ้องมองพี่คริสอย่างอยากกลืนกิน...
.
.
.
.
.
...ณ โรงแรมแห่งหนึ่งกลางเกาะเชจู...

"ว้าวววว...วิวสวยจังเลยยย...แบคฮยอนๆมาดูสิๆ" เอาแล้วไงครับเมียผมพอเห็นอะไรสวยๆงามๆ
ทีไรเป็นตะเลิดทุกที
         
          หลังจากที่น้องนางเธอเดินเข้ามาเหยียบในโรงแรมแห่งนี้ก็พูดว่าสวยไม่หยุด และยิ่งเมื่อเข้ามาในห้องนอนสุดหรูเริ่ดอลังการด้วยแล้ว คุณเธอยิ่งปริ่มไปไกลจนลืม ฟ-แฟน สุดหล่ออย่างผม TT แบคฮยอนเศร้าครับ เศร้ามากถึงมากที่สุดT_T และที่สำคัญขุ่นพี่ซูโฮไปเอางบประมาณมาจากไหนฟะ พักโรงแรมซะหรูเชียว... (อ้อ ลืมไปเพื่อนตรูรวย--)

"ง่าาา...พี่คริสอ่ะ ผมเจ็บแผลอยู่นะ ไม่คิดจะมาช่วยกันบ้างเหรอครับ? TT" แกล้งบีบน้ำตานิดๆ อะไรหน่อยๆเดี๋ยวเค้าก็ยอมเองล่ะครับ โฮะๆๆๆๆ >o<

"อย่าง้องแง้งน่า...แบคฮยอน แผลแค่นี้เองทำใจเสาะไปได้" พี่คริสว่าแล้วเดินสะบัดบ๊อบผ่านตัวผมไป ชิๆๆๆ ( --)

"อ่ะ...มานั่งนี่มา" โอ้...ว้าววว *o* แฟนเราน่ารักชะมัด อิเราก็คิดว่าจะทิ้งกันซะแล้ว ที่ไหนได้ไปเอากล่องปฐมพยาบาลมาจากไหนเนี่ย...

"อ๋อ ไปขอจากซูโฮมาน่ะ มานั่งเร็วๆสิ ยืนทำซากไรอยู่...ถือสำลีจนเมื่อยมือแล้วเนี่ย...หรืออยากทำเองฮะ!" เหมือนพี่คริสจะรู้ที่ผมกำลังคิดจึงไขข้อสงสัยให้เสร็จสรรพ แล้วพอเห็นผมมองอย่างอึ้งๆ ก็เลยด่าแก้เขินเลย น่ารักกกก...><

"ครับๆมาแล้วครับ" ผมนั่งมองพี่คริสที่เอาสำลีชุบแอลกอฮอล์มาเช็ดแผลให้ผมทีละนิดๆ

          ถึงตอนแรกจะแสบๆก็เถอะ แต่ดูท่าคนทำให้จะรู้สึกแสบกว่า กัดปากซะแน่นเชียว สงสัยคงกลัวผมเจ็บมั้ง...คิดได้ดังนั้น ผมก็เลยยกมือขึ้นไปเกลี่ยปากนุ่มให้คลายแรงกัดแล้วเหมือนเจ้าตัวจะเพิ่งรู้สึกตัว หน้านี่แดงกล่ำ...ฮุๆๆๆๆ >.< แฟนใครก็ไม่รู้น่ารัก น่าฟัดจัง...

"อย่ามาคิดหื่นกับฉันนะ พยอนแบคฮยอน" พี่คริสมองหน้าผมด้วยสายตาไม่ไว้ใจ แต่มือก็ยังคงทำแผลให้ผมต่อ ตึกตักๆๆๆๆ! บ้าจริง!ใจผมเต้นแรงชะมัด ผมสาบานได้เลยนะว่าผมไม่เคยเป็นแบบนี้กับใครมาก่อน และคิดว่ามันคงจะไม่มีวันเต้นแรงแบบนี้ถ้าไม่ใช่กับคนคนนี้ พี่คริส...

"นี่...พี่คริส...ผมว่านะ...ใจผมมันเต้นแรงชะมัดเลยว่ะ..."

"ฮะ!พูดว่าไรนะ..." พี่คริสหันมามองผมขวับ ทำให้สบสายตาของผมที่กำลังมองมาพอดี 

"..." ผมไม่รู้จะพูดอะไรต่อดี ใบหน้าที่ไม่รู้ว่าถูกแรงอะไรดึงดูดค่อยๆโน้มไปหาใบหน้าเนียนช้าๆ ผมสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นร้อนของคนที่กำลังจ้องมองผมนิ่ง นัยน์ตานั้นสะท้อนภาพของผม   ริมฝีปากสีชมพูอ่อนขยับเรียกชื่อผมช้าๆ

"แบค...ฮยอน..." ตอนนี้ในหัวผมขาวโพลนไปหมด ภาพตรงหน้าที่เห็นมีเพียงแค่ร่างบางตรงหน้าเท่านั้น ผมค่อยๆโน้มใบหน้าลงเรื่อยๆจนริมฝีปากของเราทั้งคู่ห่างกันแค่คืบเดียว...

"ไอแบค!พี่ซูโฮเรียกไปแดกข้าวเย็นโว้ยย!..." ถ้าไม่ติดว่าไอเหี้-ย 'ปาร์ค ชานยอล' ขุ่นเพื่อนสุดที่รักดันมาขัดซะก่อน ไม่งั้นกูคงมีสิทธิ์ได้เสียกับพี่คริสก่อนแล้วแหงๆ ชิๆๆๆ( --)

"อะ...เอ่อ..." เหมือนพี่คริสจะได้สติแล้ว จึงรีบเดินตัวปลิวออกจากห้องไป ทิ้งให้ผมที่ยังอารมณ์ค้างให้นั่งด่าไอบ้าปาร์คในใจ

"รอผมด้วยดิ" ผมรีบวิ่งตามออกไปทันที ไม่ได้ครับเดี๋ยวเมียงอน ถถถถ...เห็นทีคืนนี้ผมคงต้องจัดการตัวเองล่ะ...
.
.
.
.
.
          และค่ำคืนนั้นก็ผ่านไป โดยที่ผมยังไม่ได้จัดการตัวเอง ทำไงได้ก็เมียคุมอ่ะ...ตอนนี้ผมก็เลยยังคงต้องมานั่งอัดอั้นอยู่นี่แหละ...งืออออ...T^T

"เป็นอะไรของนายฮะ!?..." จู่ๆดีๆคนที่ผมกำลังบ่นในใจก็ปรากฏตัวด้วยใบหน้าอันบูดบึ้ง เนื่องจากนอนไม่พอ ปกติเวลาอยู่บ้านน่ะ พี่แกก็ตื่นตั้ง10โมงล่ะ หวิบจะไปทำงานสายตลอดด...แถมเวลานอนไม่พอทุกทีงี่เง่าใส่ผมทุกทีแหละ...ใช่สิ ก็ผมมันผิดเองนิ

"ร้อนๆๆๆ" บ่นๆพี่คริสบ่นตลอดทางเดินที่เดินมาดูงานสถาปัตยกรรมกลางแจ้งด้วยกัน ก็เข้าใจอ่ะนะว่าอากาศมันร้อน ขนาดพวกเพื่อนผมยังบ่นกันระนาวแล้วคนขี้ร้อนอย่างพี่คริสจะทนได้ไง

          แต่ที่ทำให้ผมโมโหน่ะ...ทำไมต้องใส่เสื้อเซ็กซี่แบบนั้นด้วยยยย! กางเกงขาสั้นรัดรูปสีน้ำเงิน เสื้อเชิ้ตโคตรบางสีขาว หน่ำซ้ำคงคิดจะให้ผมกระอักเลือดตายด้วยเสื้อกล้ามสีดำคอคว้านลึก ก้มทีนี่เห็นถึงไหนต่อไหน บอกเลยว่าผมหวง! ขนาดไอพวกเพื่อนๆผมมันยังมองกันตาค้างอ่ะ ดูเอาละกันว่าขนาดไหน! กร๊ากกกก!//พ่นไฟฟฟฟ...

"พยอน แบคฮยอน!...พยอน แบคฮยอน! ไอหมาแบคฮยอน!" พี่คริสตะโกนเรียกผมลั่น แต่ถามว่าผมสนมั้ย?...ต้องสนอยู่แล้วสิครับ เมียเรียกอ่ะ แต่แกล้งทำเป็นไม่สนงั้นล่ะ...จะได้นึกได้ว่าทำไรผิด...เฮอะ!//เสียงขึ้นจมูก

"เออได้! ไม่สนกันนักใช่มั้ย? งั้นกลับล่ะ..." หลังจากเซย์กู๊ดบายเสร็จพี่คริสก็เดินหนีไปเลยล่ะครับ ชิบหายแล้ว! ไอแบคเอ๊ยยยย...

"ไม่งอนนะครับๆๆๆ" และก็เป็นหน้าที่ของผมที่ต้องตามง้ออีกเช่นเคย ไม่เป็นไรสำหรับคนนี้ผมยอมครับ...

"..." เงียบครับ พี่คริสเดินเข้าไปในร้านกาแฟติดแอร์รอบทิศทางแห่งหนึ่ง คาดว่าน่าจะมาตากแอร์นะครับ--แล้วนั่งที่โต๊ะในสุดโต๊ะหนึ่ง สั่งลาเต้ แล้วก็ไม่สนใจผมที่เดินมานั่งด้วยเลย ชิบแล้วไง! --;

"พี่คริสฮะ..." ผมเรียกพี่คริสด้วยเสียงเบาหวิวกลัวจะไปขัดอารมณ์พี่แกอีกน่ะสิ

          ผมมองพี่คริสนั่งกินนู่น กินนี่ โดยไม่สนใจผมเลยสักนิด ชิๆๆๆ( -3-) เริ่มน้อยใจแล้วนะ...ง้อผมด้วยสิๆ...งือออ...Y_Y

"นี่! พยอน แบคฮยอน! พี่ถามจริงๆเถอะ...พาพี่มานี่ทำไมกันแน่" พี่คริสถามเสียงออกแนวไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่ เอาแล้วไง...

"แหม...ก็ผมกลัวคิดถึงพี่อ่ะ..." ผมตอบหน้าซื่อ มองตาร่างบางปริบๆ เรียกคะแนนความสนใจสุดๆ

"หยุดทำตาแบบนั้นเถอะ...ไม่สนหรอก ชิ! ( --) พี่กลับล่ะ..." พี่คริสวางเงินไว้บนโต๊ะแล้วเตรียมชิ่งทันใด ส่วนผมน่ะหรอ? ตามสิครับ...

"ไม่ได้นะ...พี่คริสอยู่กับผมก่อนนะ นะ น้าาาา..." ผมพยายามขอร้องอ้อนวอนแทบก้มลงกราบเลยทีเดียว  อย่าน้าาาา...ไม่งั้นแผนผมก็พังหมดสิ...กระซิกๆๆ//ปาดน้ำตา

"ไม่ต้องมาบีบน้ำตา" พี่คริสว่าหน้าเชิ่ด แต่ผมเห็นนะว่าสีหน้าเริ่มดีขึ้นล่ะ หายงอนเค้าแล้วใช่ป่ะตัวเองงงง?...

"ไปต่อกันเถอะคร๊าบบบบ" ผมที่เห็นว่าอีกฝ่ายเริ่มยิ้ม ก็จัดการลากออกไปจากร้านทันใด จากนั้นเราก็เดินต่อกันมาเรื่อยๆจนพระอาทิตย์ตกดิน และถึงเวลาแดก-ข้าว-เย็น!!!

"เฮ้อออ...หิวจะตายอยู่แล้วว ยกข้าวมาเลยเพ่!" ชานยอลว่าที่สก๊อยกรุงโซลกล่าวไว้ และแล้วก็เหมือนโต๊ะผมระเบิดลง เมื่อข้าวมาถึงโต๊ะปุ๊ป ระเบิดก็ลงปั๊บ ณ ตอนนี้บอกเลยว่าโต๊ะผมคือสงคราม...
.
.
.
.
.
          หลังจากกินข้าวเสร็จพวกเราก็กลับมาที่ห้องเพื่อนอนพักเอาแรงสำหรับวันพรุ่งนี้...และมันจะไม่ทำให้ผมรู้สึกกระสับกระส่ายเลยหากว่า...
.
.
.
         พี่คริสใส่แค่เสื้อเชื้ตตัวบางนอนแล้วยิ่งผมที่เพิ่งสระมาเปียกหมาดๆ แถมหยดน้ำยังเกาะตามหน้า ตามคออีก โอ๊ยยย...เซ็กซี่สุดๆ บยอนจะไม่ทน! ย๊ากกกก//พุ่งใส่

"ผมทนไม่ไหวแล้วอ่าาาา" ผมร้องด้วยท่าทางออดอ้อนสุดฤทธิ์

"อะ...อะไร" พี่คริสที่กำลังเช็ดผมอยู่ทำหน้าหวาดๆ

"ผมไม่ได้กอดพี่มาเป็นปีแล้วนะ" ผมว่ามือไม้อยู่ไม่สุขลูบตรงนั้น คลำตรงนี้ของคนตรงหน้าที

"ละ...แล้วทำไม..." พี่คริสทำหน้าอึนๆใส่ผม แต่ผมก็รู้นะว่าพี่คริสเข้าใจ พี่น่ะไม่ใสขนาดนั้นหรอกใช่ม้ายยย? ><

"จุ๊บ!" ผมแกล้งจุ๊บแก้มป่องๆไปทีนึง สังเกตได้เลยล่ะว่า พี่คริสขนลุกเลยทีเดียว ฮุๆๆๆๆ มีความสุข...

"ยะ...อย่านะ...พี่...ยังไม่พร้อม..." พี่คริสพยายามขืนตัวหนีสุดฤทธิ์ แต่มีหรือจะสู้ผมได้ ไม่มีทางงง...

"ไม่พร้อม ก็ต้องพร้อมแล้วล่ะครับ...นี่ คือ บทลงโทษสำหรับคนที่ปล่อยให้ผมอัดอั้นอยู่คนเดียวตั้งแต่เมื่อวาน..." ผมทำหน้าเจ้าเล่ห์แล้วเข้าตะครุบเหยื่อทันที

"บะ...แบคฮยอน" ร่างบางยังคงพยายามดันตัวผมออกห่าง แต่ไม่มีวันหรอก มือตุ๊กแกผมน่ะ อย่างดีนะ...
    
         ผมไม่ปล่อยให้ร่างบางพูดอะไรอีก ริมฝีปากร้อนของผมเข้าครอบครองริมฝีปากสีชมพูตรงหน้าตามความต้องการทันที เกียวลิ้นพันเกี่ยวกันไปมา ยิ่งฝ่ายนั้นตอบกลับมาอย่างไม่ประสายิ่งทำให้ผมสติแตก มือไม้เริ่มซุกซนหลบเข้าใต้เสื้อตัวบาง ค่อยๆปลดกระดุมทีละเม็ด และเหวี่ยงมันทิ้งอย่างไม่ใยดี ตามด้วยชิ้นส่วนอื่นๆของพวกเรา ร่างบางตรงหน้านอนราบลงกับเตียง ตามแรงผลักของผม เราเป็นของกันและกัน ถึงจะไม่ใช่ครั้งแรก แต่มันก็มีความสุขไม่แพ้กัน
.
.
.
.
.
...เช้าตรู่...
"เจ็บๆ" ผมได้ยินเสียงพี่คริสบ่นเป็นระยะๆ ตั้งแต่ลงมากินข้าวจนขึ้นรถเตรียมเดินทางกลับบ้าน ฮึๆๆๆ สงสัยเมื่อคืนผมคงหนักไปสินะ

"โอ๊ะ!พี่คริสครับ ตรงนั้นรอยอะไรหรอครับ? ไปโดนอะไรกัดมารึเปล่า?" เฉิน หรือ คิม จงแด ผู้สอดรู้สอดเห็นที่สุดในสามโลก ถามพี่คริสทันทีที่เห็นรอยประหลาดตรงต้นคอ มันก็ไม่ใช่อะไรหรอกครับ? ก็แค่คิสมาร์กที่ผมใช้แสดงความเป็นเจ้าของเอ๊งงง...

"ไม่มีอะไรหรอก...ไปครับๆ ขึ้นรถกันๆ" ผมว่าเสียงสดใสแล้วจูงมือพี่คริสขึ้นรถ ถึงฝ่ายนั้นจะหน้าแดงกล่ำ แต่ก็ยังไม่ปล่อยมือผมออกอ่ะนะ...วันนี้เมียใจดีจางงงงง...><






Writer talk: ก่อนอื่น ไรท์ต้องขอโทษด้วยนะคะที่หายไปนาน เพิ่งขึ้นม.4ใหม่ๆงานเยอะมากกก แทบไม่มีเวลาเลย นี่ก็จะสอบแล้ว แอบหนีมาแต่งฟิคต่อ ง่าาา...ยังไงก็เป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ จะแต่งต่อไปให้ดียิ่งขึ้นๆเลยค่ะ
***แก้คำผิด 24/10/2557







 

 

...TBC...
 

 

 

 

@SQWEEZ