[SF]Exo คริสเคะ (All X Kris)

ลำดับตอนที่ #3 : กลับมา

Writer Note: ตอนนี้ไรท์รู้ว่าทุกคนกำลังกังวล และเครียดกับปัญหาที่เกิดขึ้น ไรท์เองก็เหมือนกัน ดังนั้น ไรท์หวังว่า short fic ตอนนี้จะสามารถเยียวยาหัวใจทุกคนได้ และที่สำคัญมันเป็นเพียงแค่จินตนาการของไรท์ ไม่ได้เกี่ยวข้องกับความจริงประการใด โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน




-กลับมา:All X Kris
.
.
.
.
.
12/05/20XX

"สัญญาแล้วนะ...ว่าจะตามไปทีหลัง" เสียงนุ่มทุ้มของลีดเดอร์ฝั่งkแห่งExo บอยแบนด์ชื่อดังของเอเชีย 'ซูโฮ' พูดขึ้นท่ามกลางบรรยากาศที่ค่อนข้างวุ่นวาย

          เนื่องจากวงนี้มีสมาชิกในวงถึง12คน และการมาโปรโมทเพลงที่ต่างประเทศแบบนี้ ยิ่งทำให้แต่ละคนเตรียมของกันมาเยอะแยะ พอถึงวันกลับก็เล่นซะเก็บกันไม่หวั่นไม่ไหวกันเลยทีเดียว

"อือ...รู้แล้วน่า ฉันจะกลับไปให้ทันวันซ้อม..." และอีกหนึ่งเสียงของ'อู๋ อี้ฟาน' หรือชื่อที่รู้จักกันในวงการ 'คริส' ลีดเดอร์ฝั่งm ของวง ที่กำลังทำหน้าเครียด เพราะน้องๆไม่ยอมให้เค้าอยู่ที่นี่ต่อ

          เค้ารู้นะว่า น้องๆทุกคนเป็นห่วงเค้ามาก เพราะตอนนี้สุขภาพของเค้าก็ไม่ค่อยแข็งแรงอยู่ด้วย แต่ด้วยความที่อยากจะกลับบ้านไปเจอแม่สักหน่อย เค้าเลยทำเรื่องขอผู้จัดการ และบริษัทกลับบ้านสัก2-3วัน ซึ่งทางนั้นก็อนุมัติ แต่น้องๆของเค้านี่สิ งอแงไม่ยอมให้เค้าอยู่ต่อท่าเดียว เฮ้ออออ...-0-~~~

"ฮยอง...กลับไปพร้อมพวกเราไม่ได้อ่อ?" ประโยคคำถามเดิมๆดังมาจาก น้องรักของเค้า 'ปาร์ค ชานยอล' เด็กขี้อ้อนที่พูดกลอกหูเค้าไม่ต่ำกว่า10รอบให้กลับไปด้วยกัน

"นั่นสิ...ฮยองอ่าาาา...ถ้าฮยองไม่อยู่แล้ว แบคจะอ้อนใครอ่าาา..." เสียงออดอ้อนที่มักจะได้ผลกับเค้าเสมอ หากแต่ว่าครั้งนี้ไม่ใช่ยังงั้น 'พยอน แบคฮยอน' น้องรักที่เค้าพร้อมจะทำให้ทุกอย่างเพียงแค่ ขอมา

"ฮยองไปแค่2-3วันเอง เดี๋ยวก็กลับแล้ว ถ้าเหงาก็ไปเล่นกับเฉินกับชานยอลไง" ร่างสูงที่ไม่อยากให้เด็กน้อยขึ้อ้อนงอแง จึงเดินเข้าไปกอดและพูดปลอบ พร้อมกับโยกตัวไปมา หวังให้เด็กน้อยอารมณ์เย็นลง

"แล้วใครจะไปเล่นบาสกับผมอ่ะ?" เสียงของเด็กน้อยผิวคล้ำ 'ฮวาง จื่อเทา' พูดออกมาเหมือนจะน้อยใจเค้า

"ก็ไปกับเซฮุนไง...ช่วงนี้เห็นไปเล่นด้วยกันบ่อยๆนี่..." ร่างสูงผละจากแบคฮยอน แล้วเดินไปลูบหัวเทาเบาๆ ซึ่งฝ่ายนั้นก็นิ่งอย่างเดียว...สงสัยจะงอน...

"มันไม่เหมือนกันนี่..." เทากอดอกมองหน้าเค้านิ่ง ราวกับจะคาดคั้นให้เค้าจำยอม

          พี่ขอโทษนะ เทา แต่ครั้งนี้พี่คงยอมให้นายไม่ได้จริงๆ...ไว้วันหลังพี่จะชดเชยให้นะ...

"ฮยองครับ...ยังไงก็รักษาสุขภาพด้วยนะ" เอาแล้วไง...คำพูดที่สุดแสนจะมีคุณธรรมของ'คิม จงแด' หรือ 'เฉิน' ถูกเปล่งออกมา

          เด็กคนนี้เองก็เป็นหนึ่งในน้องชายคนโปรดของเค้า ถึงฟังผ่านๆในคำพูดนั้นจะไม่มีอะไร แต่จริงๆแล้วเด็กคนนี้ก็ติดเค้าไม่ใช่น้อยเหมือนกัน คงกำลังงอนอยู่แน่ๆ

"พี่รู้แล้วล่ะ นายเองก็ด้วย ดูแลตัวเอง แล้วก็น้องๆให้ดี" ร่างสูงเดินตรงไปนั่งลงข้างๆเฉินที่กำลังจัดเสื้อผ้าลงกระเป๋าลากใบใหญ่อยู่

"นี่...จะให้ฉันอยู่ด้วยรึเปล่า?...อยู่คนเดียวไม่เหงารึไง?..." เสียงนุ่มของ'จาง อี้ชิง' หรือ 'เลย์' หนึ่งในเพื่อนสนิทของเค้าดังขึ้นรอบที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้ของวัน

         เลย์เป็นคนที่มีจิตใจดีมาก ขี้สงสาร และชอบเห็นใจผู้อื่นมากเป็นพิเศษ เป็นคนที่ผมวางใจได้คนนึงเลยล่ะ...

"ไม่เป็นไรหรอกน่า...จะรอบที่ร้อยอยู่แล้วนะที่นายพูดแบบนี้อ่ะ..." ร่างสูงว่าแล้วนั่งหลับตาลงช้าๆ เพราะไม่อยากทนเห็นสายตาของพวกน้องๆ เพื่อนๆ ทั้ง11คนที่พยายามจะให้เค้ากลับไปด้วยกัน

        ฉันขอโทษนะ แต่ขอเถอะ ความคิดถึงมันห้ามกันไม่ได้หรอกนะ ฉันรู้ว่าที่จริงแล้วพวกนายเองก็คิดถึงครอบครัวเหมือนกัน ดังนั้น พวกนายก็กลับไปให้ครอบครัวเห็นหน้าสักหน่อยเถอะ...

"ผมรู้นะว่า ฮยองกำลังจะพูดให้เรากลับบ้านไปให้พ่อแม่ เห็นหน้าสักหน่อยน่ะ" ประโยคที่เหมือนรู้ทันดังจากปากของ'โอ เซฮุน' น้องชายคนโปรดของผมอีกคน

"รู้ได้ไงน่ะ?" ร่างสูงทำหน้าสงสัยเต็มที่ แต่ที่จริงแล้วเค้ารู้ว่าเซฮุน ใส่ใจทุกรายละเอียดของพี่ๆในวงถึงจะเป็นมักเน่ อายุน้อยสุด แต่ก็มีความใส่ใจคนรอบข้างมากที่สุดเหมือนกัน

"ฮยองมักจะพูดแบบนี้กับพวกผมทุกครั้งที่มีวันหยุดนี่นา..." เซฮุนว่าแล้วเดินตรงมาบีบไหล่ร่างสูงเบาๆราวกับจะบอกว่ายังไงฮยองก็ต้องตามกลับไปนะ...

"อือ พี่รู้แล้ว..." ร่างสูงตอบกลับ

"อ่ะ...ให้..." 'โด คยองซู' หรือ 'ดีโอ' เด็กที่มีตาขาวมากกว่าตาดำ ยื่นบางสิ่งมาให้ตรงหน้า ซึ่งเมื่อพิจารณาดีๆแล้ว มัน คือ ตุ๊กตาอัลปาก้า เจ้าสัตว์ขนปุยที่เค้าชอบเป็นพิเศษ

"ได้จากคอนเมื่อวานน่ะ...ผมให้ฮยอง เอาไปเถอะ" ร่างสูงที่เมื่อได้ยินว่าน้องได้มาจากไหน แทบจะยัดคืนทันที เพราะเป็นของที่แฟนคลับให้น้องมา เค้าจะเอาไปได้ยังไง แต่ก็โดนน้องเบรกไว้ก่อน...

"แต่..."

"ฮยองชอบมันไม่ใช่หรอ? ผมให้ๆๆ" ดีโอยัดตุ๊กตากลับเข้ามาในอ้อมกอดของร่างสูง

"อือ" ร่างสูงตอบหน้านิ่งๆ แต่ในใจนี่ยิ้มแล้ว ดีโอมักจะเด็กดีแบบนี้เสมอ พอรู้ว่าใครชอบอะไร เมื่อตัวเองได้อันนั้นมาก็จะเอาไปให้ทันที...

"ฮยองมั่นใจนะว่า จะนั่งเครื่องกลับมาถูกอ่ะ...จะถึงเกาหลีรึเปล่าเนี่ย...ฮยองยิ่งขี้เซาพอๆกับผมอยู่ด้วย...น่าห่วงจริงๆ" 'คิม จงอิน' หรือ 'ไค' น้องคนที่11ของวงพูดขึ้น พร้อมบิดขี้เกียจไปมา เพราะจัดกองเสื้อผ้าลงกระเป๋าอยู่นานกว่าจะเสร็จ 

"พี่ไม่ใช่นายน่า..." ร่างสูงว่าเนือยๆ

         เอาเข้าจริง ไคนะ ขี้เซากว่าเค้าหลายเท่า แต่มาบ่นกันแบบนี้ใช้ได้ที่ไหน นี่มันตอกย้ำตัวเองชัดๆ เฮ้ออออ....สงสัยจะจัดผ้าจนเบลอ...แต่ ก็รู้แหละ ว่าน้องมันเป็นห่วง แต่ว่า ไคเองก็น่าห่วงเหมือนกัน เอวยังไม่หายเจ็บเลย น่าห่วงกว่าอีก เฮ้อออ...-0-

"รู้น่าๆ ผมก็แค่จะหาเรื่องหยอกฮยองเองแหละ...ถถถถถ..." ไคบ่นกับตัวเองเบาๆ แต่ร่างสูงดันหูดีได้ยินเต็มๆ จึงเดินตรงไปขยี้หัวให้หายหมั่นเขี้ยวสักทีสองที

"โอ๊ย!ฮยอง...ทรงผมเสียหมด เอาเจลของฮยองมาให้ผมเลย" ไคว่า แล้วแบมือยื่นมาตรงหน้า ใครกันจะรู้ว่า ที่จริงทั้งวงน่ะ มีแค่คริสคนเดียวนี่แหละที่พกเจลเซ็ตผมมา คนอื่นๆก็มักจะมาขอยืมเค้านี่แหละ ลองคิดดูนะ2เดือนหมดไป5กระปุกได้อ่ะ เด็กพวกนี้นี่จริงๆเลย

"กินเยอะๆนะคริส...นายผอมจนเหลือแต่กระดูกล่ะ..." 'คิม มินซอก' หรือ 'ซิ่วหมิน' พี่ใหญ่ของวงที่โผล่มาจากไหนไม่รู้พูดแล้วจับข้อมือร่างสูงพลิกไปมา 

"รู้แล้วน่า...นายเองก็กินเยอะๆหน่อย ซาลาเปาของทุกคนกลายเป็นเกี๊ยวแล้วเนี่ย..." ร่างสูงว่าพลางหยิบขนมปังที่ตั้งอยู่บนโต๊ะยัดใส่มือซิ่วหมิน เพราะรู้ว่าเจ้าตัวกินข้าวเช้าเสร็จแล้วก็ออกกำลังกาย คงหิวอยู่แน่ๆ... แต่ก็ไม่ยอมกินอะไร

"รู้แล้วๆ" ซิ่วหมินอ้าปากกว้างกินขนมปังเข้าไปเต็มๆ นี่ขนาด เมื่อครึ่งชั่วโมงที่แล้ว บอกว่าไม่หิวนะ 

"ลู่หานฮยอง ไม่คุยกับคริสฮยองหน่อยอ่อ...เดี๋ยวเราต้องไปกันแล้วนะ คริสฮยองเองก็จะไม่ไปสนามบินใช่มั้ย?..." ชานยอลเอ่ยขึ้น เมื่อเห็นว่า 'ลู่หาน' เพื่อนสนิทอีกคนของคริสเอาแต่เงียบ...

"นายจะไม่ตามไปด้วยจริงหรอ?" นั่น คือ ประโยคแรกที่ถูกเอ่ยออกมาจากปากของ'ลู่หาน' เพื่อนสนิทของเค้า ที่พักหลังๆมานี้ตัวติดกันเป็นพิเศษ เพราะเหตุผลบางอย่าง เหตุผลที่ทำให้เค้าและลู่หานไม่ได้คุยกันเลย หลังจากเมื่อคืนวาน

"อือ...เดี๋ยวฉันจะตามกลับไปนะ" ร่างสูงตอบ สบตากับลู่หานนิ่ง

"นายแน่ใจนะ...ว่าจะทำอย่างนี้" ลู่หานเอ่ยลอยๆ แต่ร่างสูงที่ได้ยินกลับนิ่งงัน รวมถึงน้องๆและเพื่อนๆในวงที่หยุดชะงักสิ่งที่ทำทันที

"หมายความว่ายังไงหรอฮยอง?" แบคฮยอน เด็กขี้สงสัยถามขึ้นทันที 

"ไม่มีอะไรหรอก...จัดของไปเถอะ..." ร่างสูงพูด หันกลับไปมองลู่หาน ราวกับจะบอกให้หยุด

         หยุดซะ...ลู่หาน...อย่าพูดมันออกมา ไม่อย่างงั้นทุกคนจะรู้...ว่าเค้าคิดที่จะทำอะไร...ถ้าทุกคนรู้มันอาจจะเป็นปัญหาที่เค้าไม่สามารถแก้ไขได้...
.
.
.
"ฮยองไปนะ!บาย!" เสียงเริงร่าของน้องๆทั้งหลายบอกลาเค้าทีละคน เว้นก็แต่...

"ลู่หาน..." ร่างสูงเรียกลู่หานที่เอาแต่จ้องหน้าเค้าไม่พูดอะไร ทั้งๆที่เมมเบอร์คนอื่นๆในวงก็ขึ้นรถไปกันหมดแล้ว

"นายต้องกลับมาคริส...ฉันเชื่อนาย..." ลู่หานว่าพลางก้าวเดินไปข้างหน้า

"เดี๋ยว!" ร่างสูงฉุดข้อมือแกร่งเข้าหาแล้วรวบตัวกอดไว้

"นายเข้าใจฉันใช่มั้ย?" ร่างสูงถามเสียงเศร้า

"...ฉันเข้าใจนายเสมอ อี้ฟาน..." ลู่หานว่าแล้วสวมกอดร่างสูงอย่างแนบแน่น

"อย่าบอกเด็กๆพวกนั้นนะ...ฉันรู้ว่านายลำบากใจ แต่..." ร่างสูงยังไม่ทันพูดจบก็โดนมือหนาปิดปากเอาไว้

"ฉันรู้...นายต้องกลับมา...อี้ฟาน..." ลู่หานหยิบต่างหูคู่หนึ่งออกมาจากกระเป๋ากางเกง ต่างหูรูปไม้กางเขนที่เค้าซื้อมาด้วยเหตุผลบางอย่าง โดยใส่ข้างนึงไว้ที่หูข้างขวาของตน และอีกข้างใส่ไว้ที่หูข้างซ้ายของร่างสูง
.
.
.
.
.
15/05/20XX

          วันนี้เป็นวันตามสัญญาที่คริสต้องกลับมา แต่เปล่าเลย เมมเบอร์ในวงทุกคน นั่งรอแล้วรอเล่า ก็ไม่มีการติดต่อ หรือข่าวของอู๋ อีี้ฟาน ลีดเดอร์ฝั่งm เลยสักนิด หรือว่า...เค้าจะไม่กลับมา...มีข่าวลือหนาหูมากมายว่า คริส หรืออู๋ อี้ฟาน หายตัวไป ทรยศคนในวง หรือบริษัทของตนเอง ซึ่งพวกเค้าเองก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน และไม่อยากจะเชื่อข่าวบ้าๆพวกนี้ด้วย พวกเค้าเชื่อมั่นในตัวคริส แต่ก็รู้สึกแปลกๆเหมือนกันที่จนป่านนี้แล้วยังไม่ได้รับข่าวคราวใดๆเลย...คริสไม่มีวันทรยศพวกเรา...

...บันทึกความในใจจากทุกคน...

'คริสกลับมาได้มั้ย?ฉันเอาเด็กๆพวกนี้ไม่อยู่หรอก...เจ้าลิงพวกนี้มันไม่เชื่อฟังฉันเลย นายกลับมาช่วยกันรับผิดชอบบ้างสิ!' ซูโฮ

'ฮยองฮะ กลับมาเถอะ...ผมคิดถึงฮยองนะฮะ ถ้าไม่มีฮยองใครจะคอยยืนบังแดดให้ผมล่ะฮะ...ใครจะคอยเอาใจ เด็กเอาแต่ใจอย่างผมกัน...ฮยองพวกเราคิดถึงฮยองนะ...' แบคฮยอน

'ฮยองฮะ กลับมาให้ผมกวนเดี๋ยวนี้นะ! ผมรู้ว่าผมเป็นตัวกวนสำหรับฮยอง ผมคงทำให้ฮยองรำคาญมากใช่มั้ยฮะ? แต่ฮยองเป็นคนเดียวที่ไม่โกรธผม ดังนั้น กลับมานะฮะ คราวนี้ผมจะทำตามฮยองทุกอย่างเลย' ชานยอล

'ฮยอง...ถึงผมจะไม่ค่อยสนิทกับฮยอง แต่ฮยองก็มักจะมากินของที่ผมทำไว้ทุกที ถึงแม้รสชาติมันจะแย่ แต่ฮยองก็ยังชมว่ามันอร่อย...ฮยองกลับมาพูดให้ผมฟังอีกสิฮะ...คราวนี้ผมจะทำของอร่อยๆให้ฮยองกินนะฮะ' ดีโอ

'ฮยองฮะ...กลับมากินไก่เป็นเพื่อนผมเดี๋ยวนี้นะ...ฮยองจำได้มั้ยฮะ?ในExo'Showtime ฮยองบอกว่าไม่ชอบกินไก่...ไก่ไม่ใช่สไตล์ของฮยอง...แต่สุดท้ายฮยองก็กินมัน แถมยังกินแข่งกับผมอีก...ทุกเช้าฮยองมักจะสั่งไก่มากินกับผมจำได้มั้ยฮะ...กลับมากินไก่ด้วยกันอีกนะฮะ...' ไค

'ฮยองฮะ...ฮยองจำที่ผมพูดได้มั้ยฮะว่า ผมหวังว่าเราจะได้อยู่ด้วยกัน12คน เราจะเป็นExo ที่มีกัน12คนใช่มั้ยฮะ?เราจะไม่ทิ้งกันใช่มั้ยฮะ? กลับมานะฮะ...ผมรักพี่ๆทุกคนนะฮะ' เซฮุน

'เฮ้!คริสถ้าไม่มีนายแล้วใครจะเป็นคนทำให้ฉันหัวเราะ จนร้องไห้ได้อ่ะ คนที่ทำแบบนี้ได้มีแต่นายคนเดียวนะ...ไม่เคยมีใครทำให้ฉันหัวเราะไปด้วยร้องไห้ไปด้วยเหมือนนายเลยนะ นายเป็นคนแรกที่ทำได้...กลับมาเถอะ ฉันกับน้องๆคิดถึงนาย...' ซิ่วหมิน

'คริสนายเหนื่อยใช่มั้ย? นายกำลังกังวลอะไรอยู่ใช่มั้ย?ปรึกษาพวกเราสิ พวกเราจะช่วยนาย ถ้าไม่มีนายแล้วใครจะเดินกลับหอพร้อมฉันล่ะ ใครจะคอยปลอบฉันเวลาเผลอร้องไห้ออกมาล่ะ คริสกลับมานะได้โปรด...' เลย์

'ฮยองกลับมาเถอะฮะ...วงเราที่ไม่มีฮยองอยู่มันไม่สนุกเลยนะ ไม่สนุกเลยสักนิด ผมอยากซ้อมกับฮยอง อยากเล่นกับฮยอง อยากฟังเพลงที่ฮยองร้องอีก...กลับมาร้องเพลงให้ผมฟังเดี๋ยวนี้นะ!' เฉิน 

'คริสฮยอง...ผมรู้นะว่าฮยองกำลังกังวลอะไรบางอย่าง...อย่าคิดมากนะ...ผมบอกฮยองแล้วไงว่าอย่ากดดันตัวเองมากเกินไป...ถ้าฮยองไม่อยู่แล้วใครจะไปเล่นบาส ไปปั่นจักรยานกับผมอีกล่ะ ผมคิดถึงฮยองนะ...พวกเราคิดถึงฮยองกันมากนะ...กลับมานะครับ...คริสฮยอง...' เทา

'ฉันไม่รู้นะว่า นายทำแบบนี้ทำไม?แต่ได้โปรดกลับมาเถอะ กลับมาหาพวกเรา กลับมาหาฉัน ฉันคิดถึงนายนะ คิดถึงมากๆ ถ้านายไม่อยู่ใครจะไปเที่ยว ไปช้อปเป็นเพื่อนฉันล่ะฮะ! กลับมานี่นะ อู๋ อี้ฟาน คืนนั้นนายบอกฉันว่า นายจะกลับบ้านไปหาแม่ และจัดการอะไรเล็กน้อย จะหายไปสักพัก เดี๋ยวก็กลับ อย่าคิดมากใช่มั้ย? แล้วตอนนี้นายอยู่ที่ไหนข่าวนายเงียบไปเลยนะ...อู๋ อี้ฟาน...' ลู่หาน
.
.
.
"เฮ้อออ...-0-~~ นายได้เห็นมันรึเปล่า? พวกเราอุตส่าห์เขียนข้อความนี้ส่งไปให้นายแล้วนะ" ลู่หานว่าเงยหน้าขึ้นมองเพดานห้องซ้อมในยามค่ำคืน 

        หลังจากเห็นว่ายังไงคริสก็ไม่กลับมาสักที ทั้ง11คนจึงประชุมร่วมกัน เพื่อหาทางนำตัวร่างสูงกลับมา ซึ่งสิ่งที่คิดกันได้ก็คงมีแต่บันทึกความรู้สึก ที่มีให้แก่กันแล้วส่งข้อความไปให้

        ตอนนี้ก็ได้แต่หวังว่าอย่างน้อยร่างสูงก็น่าจะเปิดอ่านบ้าง อ่านความรู้สึกของทุกคนที่มีต่อร่างสูง และหวังว่ามันจะนำพาเค้ากลับมา ข้างนอกมันมืด มืดเหมือนจิตใจเค้าตอนนี้ จะหาทางออกยังไงดี จะพาอู๋ อี้ฟานกลับมายังไงดี

'ข่าวล่าสุดค่ะ คริสแห่งวงExo บอยแบนด์ชื่อดังแห่งเกาหลี ได้ยื่นฟ้องบริษัทค่ายต้นสังกัด โดยให้เหตุผลว่าสัญญาไม่เป็นธรรมต่อเค้า และทุกคนในวง ตอนนี้ยังไม่มีคำแถลงข่าวใดๆจากทั้ง2ฝ่ายค่ะ' เสียงโทรทัศน์ที่ดังมาจากนอกห้องซ้อมดังขึ้น ทำให้ลู่หานตื่นจากภวังค์ และด้วยความตกใจกับข่าวที่ได้ยิน เจ้าตัวจึงรีบเปิดประตูออกไปทันที

"บ้าน่า...ฮยองไม่มีทาง ทำอย่างนั้นแน่ ข่าวมั่วชัวๆ" ชานยอลที่นั่งอยู่บนโซฟาดูโทรทัศน์กับสมาชิกที่เหลือกล่าวขึ้น

"ใช่...ฮยองไม่ทำอะไร โดยไม่มีเหตุผลหรอก..." แบคฮยอนสนับสนุน

"แต่ว่า...จู่ๆฮยองก็หายไปเลยนะ" เทาเริ่มไม่มั่นใจ อย่างที่เค้าว่ายิ่งรักมาก ก็ยิ่งกลัวมาก ยิ่งระแวงมากขึ้น 

"ตอนนี้สิ่งที่พวกเราต้องทำ คือ เชื่อใจในตัวคริส...คริสไม่เคยคิดหักหลังพวกเรา...ฮยองเชื่ออย่างงั้นแล้วพวกนายล่ะ?" ซูโฮปลอบน้องๆแล้วถามความคิดเห็น หวังให้บรรยากาศดีขึ้น

"ผม...คิดว่า...ผมเชื่อในตัวคริสฮยองนะ" แบคฮยอนมองสบตาทุกคนนิ่ง

"ผมก็เชื่อ...พวกเราจะต้องได้อยู่ด้วยกัน12คนแน่ฮะ ผม...ฮึก...ฮือTT ผม...เชื่อ...มันจะ...ต้องเป็นงั้นแน่ๆ..." มักเน่เซฮุนพูดเสียงสะอื้น ทำให้พี่ๆทุกคนเดินเข้าไปกอดปลอบแทบไม่ทัน 

        ไม่มีใครทนกับน้ำตาของเซฮุน มักเน่คนนี้ได้เลย แม้แต่คริสเองก็ยังพ่ายแพ้ให้กับน้ำตาของน้องเล็ก...

        อี้ฟาน...ถ้านายเห็นเซฮุนตอนนี้...นายจะกลับมาใช่มั้ย? นายจะกลับมากอดปลอบน้องใช่มั้ย? นายจะกลับมากอดปลอบพวกเราทุกคนใช่มั้ย? พวกเราทุกคนที่ต่างก็ร้องไห้อยู่ในอ้อมกอด ซึ่งกันและกัน...ใช้ปีกมังกรของนายให้เป็นประโยชน์สิ...ปีกมังกรที่โอบอุ้มพวกเรามานาน2ปี มังกรตัวนั้น จะบินหนีไปแล้วหรอ? ถ้าฉันมีพลังจริงๆฉันจะใช้พลังเอานายกลับมา ทุกคนจะช่วยกันพานายกลับมาแน่...กลับมาเถอะนะ...อู๋ อี้ฟาน

"ฮือๆๆๆๆ TT" เสียงสะอึกสะอื้นดังทั่วห้อง ผู้ชายที่ได้ชื่อว่า เข้มแข็งทั้ง11คน กำลังร้องไห้ รอการกลับมาของคริส เมมเบอร์ที่ขาดไม่ได้ และไม่มีวันที่จะขาดไปได้

"พวกนายลงมาที่ห้องประชุมเดี๋ยวนี้..." เมเนเจอร์ของวงที่ยังไม่รู้เรื่องราว เรียกให้ทั้ง11คนลงมาที่ห้องประชุม...

"ฮยองฮะ...พวกเค้าคงไม่ได้จะ...พูดเรื่องคริสฮยองใช่มั้ยฮะ?...พวกเค้าจะไม่ให้คริสฮยองออกจากวงใช่มั้ยฮะ?...ฮึก...ฮือ...TT" เทาว่าเสียงสะอื้น ใจคิดไปต่างๆนานา 

"คริสจะอยู่กับพวกเรา..." เลย์เดินไปจูงมือเทาแล้วออกเดินไปห้องประชุม


"เนื่องจากข่าวที่ออกมาตอนนี้...ทำให้พวกเรา มาตั้งหน้าตั้งตากัน เพื่อที่จะประชุม..." คำพูดเกริ่นนำของประธานต้นสังกัดดังขึ้น ท่ามกลางความกดดันของสมาชิกในวงทั้ง11คน

     พวกเค้าเป็นคนพูดเองว่า Exo จะต้องมี12คน ไม่งั้นมันก็จะไม่ใช่Exo เคยมีตัวเลขที่แฟนคลับเคยคิดเล่นๆ แต่ในเวลานี้ มันคงเป็นจริงอย่างงั้น 6+6=12 และ 12-1=0 เป็นตัวเลขที่สื่อความหมายอย่างดี สำหรับพวกเค้าในตอนนี้สิ่งสำคัญที่สุด คือ 'ความเชื่อใจ' คริสจะต้องกลับมา...

"สิ่งที่ข่าวนำเสนอออกมา ยังไม่แน่ว่าอาจเป็นความจริง แต่ตอนนี้เรื่องการฟ้องร้องนั้น  ถูกส่งมาที่เราแล้ว โดยในนี้ระบุไว้อย่างชัดเจนว่า คริสเป็นคนฟ้อง พวกเธอลองอ่านดูสิ เอกสารนี้ส่งมาจากศาลกลางของโซล..." เลขานุการประจำบริษัทพูดแล้วยื่นเอกสารบางอย่างมาให้พวกเค้า

         เมื่อเมมเบอร์ทั้ง11คนได้อ่านเอกสารที่เลขาคนนั้นยื่นมาให้ก็ถึงกับนิ่งเงียบ เนื้อความในเอกสารชัดเจนมาก ทั้งเนื้อหาและที่มา ชัดเจนซะจนพวกเค้าไม่อยากจะยอมรับว่า คริสเป็นคนฟ้อง คริสหักหลังพวกเรา...จริงๆงั้นหรอ? นายเป็นคนทำหรอ? คริส...พวกเราเชื่อใจนายนะ แต่นายทำจริงๆหรอ มีลายเซ็นต์ชื่อนายด้วยนี่ ลายเซ็นต์ของนายจริงๆ 

        จากเนื้อความในเอกสารนี้ มีบางส่วนที่ถ้าเปิดเผยออกไป จะทำให้ชื่อเสียงของวง รวมถึงบริษัทเสียหาย เนื้อหาในนี้มีสิทธิ์ทำให้วงของพวกเค้าดับได้เลยทีเดียว...คริส...นายไม่ได้ทำใช่มั้ย?

         เมื่อความเชื่อใจเริ่มสูญหาย ความกลัว ความกังวล ความศรัทธา ความรู้สึกดีๆ และความไว้ใจ จะสูญหายตามไปด้วย แฟนคลับที่รู้เรื่องนี้เองก็เช่นกัน ใจของพวกเธออาจสลายไปแล้วก็ได้ สลายไปพร้อมๆกับใจของเมมเบอร์ทั้งวง...

"จากที่พวกเธอได้อ่าน คงรู้แล้วนะว่า เนื้อหาในนี้ มีผลกระทบต่อพวกเธอ และบริษัทขนาดไหน ดังนั้น เราคงจะไม่สามารถไว้ใจคนคนนี้ได้อีกต่อไป ทางเราจึงจัดการนำคนคนนี้ออกจากวง โดยไม่มีข้อแม้ แต่อย่างใด ทางเราเซ็นต์รับรองไว้เรียบร้อยแล้ว เหลือก็แต่พวกเธอ ถ้าพวกเธอเซ็นต์ตกลงทุกอย่างจะเป็นจบ เท่ากับเรื่องของเค้ากับพวกเราจะไม่ข้องเกี่ยวกันอีก และจะไปดำเนินคดีที่ศาลทันที" ประธานฝ่ายบริหารงานพูดด้วยท่าทางเรียบเฉย ไม่เหมือนคนที่กำลังสูญเสีย คนของตัวเองไปเลยสักนิด

         กลับกัน...พวกเค้าทั้ง11คน ต่างก็เจ็บ และจุกจนพูดไม่ออก ตัวพลันด้านชาไปหมด ไม่เว้นแม้แต่หัวใจที่เริ่มทำงานหนักมากขึ้นเรื่อยๆ มันกระตุกแรงซะจนเจ็บ และคาดว่าคงจะชาไปจนไร้ความรู้สึกไปแล้ว...

"เอาล่ะ...เซ็นต์สัญญาซะ..." ประธานยื่นเอกสาร11แผ่น สำหรับพวกเค้าคนละแผ่นออกมา

"เร็วเข้าสิ...จะได้จบเรื่องซะที" รองประธานเร่งเร้า

        พวกเค้าที่ทำอะไรไม่ถูกได้แต่นิ่ง ไม่เคลื่อนไหว ทุกอย่างหยุดนิ่ง จะให้พวกเค้าทิ้งเพื่อน ทิ้งพี่น้องที่อุตส่าห์ฝ่าฝันอุปสรรคด้วยกันมาเกือบ7-8ปีหรอ? ถึงจะบอกว่า เพื่อตัวพวกเราเอง แต่ถ้าเป็นคุณ คุณจะทำหรอ? จะทิ้งเพื่อนไว้ข้างหลัง เพื่อให้ตัวเองก้าวเดินออกไปได้หรอ?...ไม่พวกเค้าจะไม่ทำอย่างนั้น...

"พวกผมต้องขอโทษด้วยครับ!!!..." ทั้ง11คนก้มหัวลง เป็นเชิงขอโทษ พวกเค้าทำมันไม่ได้ พวกเค้าทิ้งคริสไปไม่ได้...อย่างที่ใครเคยได้ยิน 'ของที่หายไป ต้องตามกลับมาเอง'

...ครืด!... ทั้ง11คน ลุกขึ้นยืนเดินตรงไปที่ประตูห้อง 

"พวกเธอจะทิ้งความฝันของตัวเองรึไง? พวกเธอฝันถึงมันมาตั้งหลายปีไม่ใช่รึไง? จะทิ้งมันไปได้ง่ายๆเพราะคนแค่คนเดียวนี่นะ..." ประธานลุกขึ้นเดินตรงมากระชากไหล่ซูโฮอย่างแรง หวังจะเตือนสติ

"ถ้าการทำตามความฝันของตัวเองแล้วต้องทิ้งเพื่อนไป ผมขอเลิกฝันเลยดีกว่าครับ...ขอโทษนะครับ แต่ช่วยปล่อยผมด้วย ผมคิดว่า ผมกับน้องๆคิดกันดีแล้ว...ขอตัวครับ..." ซูโฮก้มหัวลงแล้วสลัดมือของประธานออกจากไหล่ตน...

"นี่พวกเธอ!..." 

ปัง!!! ยังไม่ทันที่ประธานจะพูดจนจบประโยค เสียงเปิดประตูก็ดังขึ้น ท่ามกลางความตกใจของแต่ละคน และเมื่อสังเกตดีๆ หลังประตูบานนั้น คือ บุคคลที่พวกเค้ารอมา3วัน...

"แฮ่กๆๆ ขอโทษครับ ท่านประธาน แต่ผมคิดว่าเราคงต้องคุยเรื่องนี้กันหน่อยนะครับ..." เสียงทุ้มห้าวอาบเสน่ห์เอ่ยขึ้น สายตาคมกราดมองเหล่าคนทั้ง11...

"คริสฮยอง!/คริส!" เสียงใสของน้องๆและเมมเบอร์ทั้ง11คนดังขึ้น เมื่อเห็นร่างสูงสง่า ใบหน้าเรียว จมูกโด่งคมสัน และดวงตาเรียวคม เค้าคนนี้ที่พวกเค้ารอมานาน...คริสฮยอง...

"อี้ฟาน!นาย..." ลู่หานอ้ำอึ้ง

"เดี๋ยวค่อยว่ากันนะ...เรามีเรื่องต้องคุยกันครับ..." ร่างสูงว่าแล้วก้าวไปหาประธาน

"เธอจะมาคุยอะไรอีกฮะ! ปัง!" ประธานตบโต๊ะเสียงดังสนั่น

"ผมไม่ได้เป็นคนทำ..." ร่างสูงว่าเสียงเรียบ

"หมายความว่ายังไง..." รองประธานถาม

"พวกคุณลองดูนี่สิ...นี่ คือ หลักฐานการปลอมแปลงเอกสารของคนกลุ่มหนึ่ง และแน่นอนพวกเค้า คือ แอนตี้แฟน" ร่างสูงยื่นเอกสารจากกรมตำรวจบางอย่างมาตรงหน้าประธาน

"พวกเค้าได้วางแผนการ คิดจะทำลายวงของพวกเรา โดยใช้ผมเป็นเครื่องมือ พวกเค้าส่งเอกสารปลอมมาให้พวกคุณ และถ้าสังเกตดีๆพวกคุณคงจะรู้ว่า ลายเซ็นต์นี่ เป็นลายเซ็นต์ปลอม..." ร่างสูงชี้แจงเหตุผล

"แล้วฮยองรู้ได้ยังไงฮะ?..." แบคฮยอนที่พอเห็นพี่ชายของตนก็ใจชื้นขึ้นมาทันทีด้วยความที่เป็นคนพูดมาก และช่างสงสัยอยู่แล้วด้วย จึงถามออกไป

"ฮึ!ก็คนพวกนั้นเล่นคุยกันบนโซเชียลซะขนาดนั้นนี่แล้วฮยองก็บังเอิญเห็นพอดี ตอนแรกก็ไม่ได้คิดอะไรหรอก แต่ดูเหมือนมันจะมีลับลมคมใน ฮยองเลยแกล้งทำตัวเป็นแอนตี้แฟนเข้าร่วมด้วย จึงรู้แผนการทั้งหมด และทำตามแผนการนั้น เพื่อลอบจับกุมพวกนั้น...จนในที่สุดก็หาหลักฐาน และจับตัวจนได้...ปี้บ!" ร่างสูงร่ายยาวพร้อมกดเปิดรีโมททีวี

'รายงานข่าวด่วนค่ะ เมื่อ1ชั่วโมงที่ผ่านมาได้มีการจับกุมตัว บุคคลกลุ่มหนึ่งที่อ้างตัวว่าเป็นแอนตี้แฟนของวงExo จากหลักฐานพบว่า พวกเค้าได้ทำการปลอมแปลงเอกสาร เพื่อให้เกิดความเสียหายแก่วง และบริษัท ตอนนี้ตำรวจได้ทำการจับกุมตัวเอาไว้เป็นที่เรียบร้อยแล้ว และเรื่องที่คริสแห่งวงExo ฟ้องบริษัทเป็นเรื่องเท็จทั้งหมด จบการรายงานข่าวสดค่ะ...' เสียงจากLED จอ50นิ้ว พร้อมความเงียบสงัดของห้องประชุม

"เรื่องก็เป็นอย่างงี้แหละครับ..." ร่างสูงกดรีโมทปิดทีวี

"ยังไงก็ตาม...เธอก็น่าจะรู้ตัวอยู่ว่า พวกเราไม่มีทางที่จะ..." ประธานยังพูดไม่ทันจบก็มีเสียงหนึ่งดังขัด

"ท่านประธานคงไม่คิดที่จะไล่เค้าออกสินะครับ...ก็รู้ๆกันอยู่แล้วนี่ว่า...เรื่องมันเป็นยังไง...และอีกอย่างประธานคงไม่อยากให้ผมเปิดเผยเรื่องที่รู้ออกมาแน่ๆใช่มั้ยครับ?" 'คิม ฮีชอล' บุคคลผู้ล่วงรู้ความลับบางอย่างของประธานเดินเข้ามาด้วยท่วงท่าสบายๆ ด้านหลังนั้นมีทงเฮ อึนฮยอก ลีทึก สมาชิกในวงSuper Junior ทั้งวง Shinee SNSD TVXQ และF(x) 

"ผมว่าคุณไม่ควรจะทำอย่างงั้นนะครับ..." ลีทึกก้าวเดินออกมายืนเคียงข้างฮีชอล รวมถึงคนอื่นๆด้วย

"นี่พวกเธอ...เฮ้อออ...โอเคๆ ฉันจะยอมให้แค่ครั้งนี้ครั้งเดียวนะ..." ประธานว่าแล้วเดินออกไปพร้อมคณะ

        ในเมื่อพวกเค้าอยู่กันแบบครอบครัว เป็นเพื่อน พี่น้องกัน ทำไมจะต้องมากัดกันเองล่ะ สู้ช่วยเหลือกันดีกว่า

"ฮยองฮะ...อย่าไปไหนอีกนะ" ทันทีที่ประธานพูดจบ น้องๆในวงทั้งหมดก็กรูเข้ามากอดร่างสูงแน่น ราวกับจะบอกว่าพวกเค้าจะไม่มีวันแยกจากกันอีก ทั้ง12คนล้อมวงกัน เหมือนที่ชอบทำก่อนขึ้นรับรางวัลทุกครั้ง

"อือ ฮยองสัญญา" ร่างสูงให้คำสัญญาแล้วกอดเมมเบอร์ทุกคนแน่น

"อี้ฟานอย่าไปไหนอีกนะ...ฟอด~~~" ลู่หานเขย่งเท้าหอมแก้มนิ่มฟอดใหญ่

"ละ...ลู่หาน..." ร่างสูงหน้าแดงขึ้นมาทันที

"เฮ้ย!ลู่ฮยองขี้โกงนี่..." เทาว่าแล้วทำท่าจะกระโดดกอดร่างสูง ถ้าไม่โดนชานยอลกันไว้ แล้วแยกเขี้ยวใส่

"ไม่ต้องเลย...ทุกคนที่คิดจะงาบคริสฮยองนี่แหละ หยุดเลยๆ คริสฮยองของผมนะ เราเคยนอนด้วยกันแล้วด้วย เชอะ! ( --)" เซฮุนที่โผล่มาจากไหนก็ไม่รู้เข้ากันตัวร่างสูงไว้ทันที แล้วกอดฮยองของตนแน่น ราวกับหมีโคอาล่า ปากก็ขู่ฟอดๆ

       ใครเล่านอกจากคนวงใน...จะรู้ว่า ที่จริงแล้วคนในวงนี้ เค้ามีสัมพันธ์ลึกซึ้งกันมากกว่าที่คิด คนในห้องประชุมทั้งหมดยิ้มให้กับภาพที่เห็น ปราบใดที่เรายังคงเชื่อใจ และไว้ใจกัน เรื่องทั้งหมดจะต้องดีขึ้นอย่างแน่นอน...

       และอีกอย่าง...ใครจะรู้ว่า เรื่องที่คิม ฮีชอล บังเอิญรู้เข้า จนทำให้มีอำนาจมืดเหนือประธานบริษัทได้ จะเป็นเรื่องที่...
.
.
.
.
.
'ท่านประธานมีเมียน้อย'ได้ข่าวว่าเมียของท่านประธานโหดมาก ถ้ารู้เข้าท่านประธานคงเละเป็นแน่แท้ ดังนั้น รอบนี้คิม ฮีชอลวินเห็นๆ ฮ่าๆๆๆ...

...TBC...






 

Writer Note: จบแล้วนะคะสำหรับตอนนี้...ไรท์รู้นะคะว่าทุกคนกำลังกังวลกับเรื่องนี้อยู่ แต่ยังไงซะเราก็ต้องเชื่อใจ และไว้ใจในตัวพวกเค้านะคะ ไรท์เชื่อค่ะว่า พวกเค้าจะต้องผ่านอุปสรรคกันได้...

***แก้คำผิด 23/10/2557

 

◊ SQWEEZ