คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : FIC EXO ALL | จันทร์ดับ | P a r t 1
Part 1
กริ๊งง ~ ~
เสียงกระดิ่งเล็กๆดังขึ้นเมื่อโดนประตูไม้กระทบ ประตูร้านเบเกอรรี่ถูกเปิดออกโดยบางคนที่เพิ่งมาถึง ร้านถูกตกแต่งอย่างคลาสสิคและไม่รกจนเกินไป มีต้นคริสมาสต์ขนาดกลางตั้งอยู่ทางขวาของกระถางต้นไม้ ร่างสูงเดินเข้าไปยังโต๊ะที่มีเพื่อนๆของเขารออยู่ก่อนแล้ว
“ไค มึงมาสาย จ่ายมื้อนี้”
“โห่ไรวะ ขี้โกงว่ะ”
ร่างสูงแย้งทันทีเมื่อตัวเองไม่ได้รับความเป็นธรรม
“เออน่า ยังไงก็หารกันอยู่ดีอ่ะ แบคฮยอน มึงอย่าพูดมากดิ๊ รีบๆกินเลย”
ซูโฮ เสียงสวรรค์สำหรับไคกล่าวตักเตือนแบคฮยอน คนตัวเล็กหน้ามุ่ยก่อนจะจำใจยัดเค้กที่เหลือเข้าปาก เสียดายตังค์เหอะ…
“นี่ พวกมึงเห็นข่าวเมื่อเช้าปะ น่ากลัวว่ะ!!”
ชานยอลที่นั่งเงียบอยู่นานโพล่งขึ้นมาให้ตกใจเล่น มือปลาไหลแอบเลื่อนไปจับมือแบคฮยอนไว้ ซึ่งคนตัวเล็กก็ไม่ได้ว่าอะไร
“จันทร์ดับอะไรนั่นอีกแล้วหรอวะ? กูว่านะ แม่งโคตรไร้สาระ” ไคพูดอย่างไม่ใส่ใจพร้อมกับควงช้อนคนกาแฟในมือเล่นไปพลางๆ
“แต่กูว่ามันมีจริงนะมึง” ซูโฮพูดเบาจนแทบกลายเป็นเสียงกระซิบ แขนขาวยกขึ้นเท้าคาง คิ้วเรียวขมวดเข้าหากันอย่างใช้ความคิด
“ไร้-สา-ระ” ไคยังคงยืนยันคำพูดเดิมของตัวเอง
มันก็แค่ความบังเอิญเท่านั้น ไม่มีอะไรนอกเหนือจากนี้
“มีไม่มีไม่รู้กูกลัวไว้ก่อน” ชานยอลพูดพร้อมกับค่อยๆขยับไปนั่งใกล้ๆแบคฮยอน จนคนตัวเล็กสังเกตได้
“ชานยอล มึงเป็นอะไรของมึงเนี่ย!?”
“กลัวมึงหนาวเฉยๆ”
“หนาวห่าอะไร แอร์กูปัดไปทางซูโฮ”
“……….”
เมื่อรู้ตัวว่าเถียงไม่ได้ คนตัวสูงจึงยอมเลิกรา ทำหน้าหมาหงอยแล้วยอมขยับตัวมานั่งที่เดิมแต่โดยดี โดยมีสายตารู้ทันจากซูโฮและไคจ้องตามอย่างเหยียดๆ
ครืดดด~ ครืดดด~
ไอโฟนเครื่องสีดำขลับสั่นจนเจ้าของรู้สึกได้ ซูโฮหยิบมันขึ้นมาจากกระเป๋าเสื้อกันหนาวที่วางไว้ข้างๆตัว คนตัวขาวกดรับสายโดยไม่ได้ดูว่าเป็นเบอร์ใครที่โทรเข้ามา
“ฮัลโหล”
ทั้งสามคนพร้อมใจกันเงียบเพื่อให้ซูโฮคุยโทรศัพท์ได้สะดวก
“………..”
ทั้งสามเริ่มแปลกใจเมื่อซูโฮเงียบไปนาน ไม่ได้ตอบอะไรกลับปลายสายเลยสักคำ
“…………”
“ซูโฮ?”
ไคเรียกชื่อคนตัวขาวเบาๆเพื่อเตือนสติ เมื่อเห็นว่ามือเล็กที่ถือโทรศัพท์อยู่เริ่มสั่นเบาๆ เหงื่อเม็ดเล็กๆซึมออกมาเยอะพอสมควรทั้งๆที่หนาว ริมฝีปากที่เคยเจือสีชมพูอ่อน ตอนนี้ซีดจนจะกลืนไปกับสีผิว
ซูโฮวางไอโฟนลงบนโต๊ะกระจกใสช้าๆ นิ้วสั่นกดปุ่มเปิดลำโพงอย่างยากลำบาก
[ฉันไม่รู้จริงๆว่าต้องทำยังไง!! ศพถูกทำเหมือนไม่ใช่คน!!]
เสียงแหลมเล็กๆที่แบคฮยอนจำได้ว่าเป็นเสียงของ ยงจา เพื่อนสาวห้องเดียวกัน น้ำเสียงของเธอดูตื่นตระหนกและเหมือนจะร้องให้ ทำให้เขาสงสัยเข้าไปอีก
นี่มันเรื่องอะไรกัน?
ทั้งสามคนมองหน้ากันอย่างสงสัยและไม่เข้าใจ ซูโฮที่เข้าใจเรื่องทุกอย่างแล้วนั่งฟังอย่างเงียบๆ
[ฉัน…ฮึก…ฉะ…ฉันไม่น่าปล่อยให้เธอกลับบ้านคนเดียว…ม…มันผิดมากที่ฉันทำแบบนั้น…ฮืออออ…ข…ขอโทษที่โทร…ฮึก…ฉันรบกวนนาย…แต่…ฮึก…แต่ตอนนี้มีแค่นายคนเดียวที่ฉันติดต่อ…ฮึก…ได้…ฉ…ฉัน…ฉันต้องไปให้ปากคำ…กับ…กับตำรวจ…ฉัน…กลัว…ฮืออออ]
แต่ละคำที่เธอพูดออกมาดูลำบาก แต่ทั้งสามคนยังไม่เข้าใจเหมือนเดิม
ยงจาร้องไห้ทำไม?
ให้ปากคำกับตำรวจ?
แต่ประโยคถัดไปทำให้ทั้งสี่คนหยุดชะงัก
[จูเนียลตายอย่างไม่สงบ…ฮือออ…ธ…เธอโดนบางอย่างแหวกกะโหลกออก…ฮึก…ฮึก…ธ…เธอจมกองเลือดอยู่หน้าโรงเรียน…จนถึงเช้าของวันนี้…เลือด…ฮึก…เลือดมันเยอะมากเลย…ฮืออออออ]
จูเนียลตายแล้ว?
ทั้งสี่คนมองหน้ากันอย่างปิดความกลัวไว้ไม่มิด ซูโฮที่มีสติดีที่สุดในตอนนี้ เรียกพนักงานมาเช็คบิล สักพักทั้งสี่คนก็ออกมาจากร้านเงียบๆ ไม่มีใครพูดอะไร ไม่มีใครเปิดประเด็น มีแต่ความเงียบสงัดเกิดขึ้นระหว่างพวกเขา…
รถมอเตอร์ไซค์สองคันหยุดลงที่หน้าโรงเรียนเอกชนชื่อดังในกรุงโซล โรงเรียนที่พวกเขากำลังเรียนอยู่
วันเสาร์ วันหยุดพักผ่อนของทุกคน ปกติที่โรงเรียนจะไม่มีคน ถึงแม้จะเปิดจนถึงสองทุ่มก็ตาม กลับกัน วันนี้ผู้คนมากหน้าหลายตายืนมุงกันอยู่หน้าโรงเรียน บางคนร้องไห้ บางคนกำลังอาเจียนเอาอาหารที่ย่อยยังไม่เสร็จดีออกมาทางปาก กลิ่นเหม็นสาบและกลิ่นคาวเลือดลอยฟุ้งทั่วเขตหน้าโรงเรียน มีตำรวจและรปภ.ประมาณ 5 คนคอยควบคุมผู้คนไม่ให้เกิดความวุ่นวาย หน่วยสืบสวนของสถานีตำรวจสถานีหนึ่งกำลังเก็บหลักฐานรอบๆตัว…จูเนียล…
จูเนียล เด็กผู้หญิงนิสัยดี ยิ้มเก่ง และ เป็นที่รักของทุกคน…
เธอจากไปแล้ว…
ฆาตกรคือ ความตาย...
====================
=====================================
ไม่รู้จะได้มาอัพอีกเมื่อไหร่ จะสอบแล้วอ่ะ T___T
พาร์ทแรกสั้นไปนิดดดนะคะ 5555555555
ขอคำอวยพรคนละหนึ่งเม้น(เกี่ยวปะ?)
จะพยายามน้าาาาาา
ความคิดเห็น