ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : {∞ Fic LeadNum ft. Infinite } P A R T 2
'ไหนๆก็มหาลัยเดียวกันแล้ว สนิทกันไว้เยอะๆดีกว่า'
มันง่ายอย่างงั้นก็ดีดิ =_=
ตอนนี้เครียดสุดๆ หนังสือนี่ถึงจะอ่านจนเข้าใจไป6-7เล่มแล้ว ผมก็เลิกเครียดเรื่องไอ้แปะไม่ได้สักที เครียดทำไมใช่ปะ? อืม...จะอธิบายยังไงดีล่ะเนี่ย
ตั้งแต่อาทิตย์ก่อนแล้วที่ผมรู้สึกแปลกๆเวลาอยู่ใกล้มัน ไม่รู้เหมือนกันว่าอะไรแปลก แล้วแปลกยังไง รู้แค่ว่ามันแปลกๆอ่ะ เมื่อวานก็เหมือนกัน ทั้งๆที่เล่นกันอย่างนั้นตั้งแต่ประถมแล้ว รู้สึกแปลกๆยังไงก็ไม่รู้
แน่นอนว่าเรื่องนี้ เมื่ออาทิตย์ก่อนผมก็ได้โทรไปปรึกษาเพื่อนสนิทที่ช่ำชอง(?)เรื่องความรักอย่างโฮวอนไว้เรียบร้อย ได้ความว่างี้...
'มึง มันแปลกจริงๆนะเว้ย'
[แปลก? อะไรแปลก?]
'มึงรู้จักกยูใช่ปะ ที่กูเคยเล่าให้มึงฟัง เพื่อนกูอ่ะ ตาตี่ๆ'
[.........อ่าห้ะ แล้วไงวะ]
'คือแบบกูว่าช่วงนี้กูรู้สึกแปลกๆกับมันอ่ะ'
[แปลกยังไง?]
'กูไม่รู้อ่ะ รู้แค่มัน...ไม่รู้ว่ะ'
[เอ๊าไอสัส มึงคิดมากไปปะ?]
'ไม่มึง มันแบบ.....'
[อ่ะๆ เวลามึงอยู่ใกล้ๆมันมึงมีอาการไรมะ?]
'.................'
[.................]
'ไม่อ่ะ'
[กูว่ามึงแดกหญ้ามากไปแล้วว่ะ ไปๆไปนอน]
'สัสส มันแปลกจริงๆนะเว้ยยย'
[เอางี้ ให้ความรู้สึกมึงชัดเจนกว่านี้ก่อน ค่อยมาคุยกะกู โอเค๊?]
'ก็ได้วะ'
จนถึงตอนนี้ผมยังไม่รู้ว่าไอ้ความรู้สึกแปลกๆมันคือห่าอะไร =_=
บางทีผมอาจจะคิดไปเองเหมือนที่โฮย่าบอกก็ได้มั้ง....
"พ่อครับ ไปแล้วนะ หวัดดีครับ"
"โชคดี ไว้เดี๋ยวโทรไปหา ขึ้นรถราให้มันดีๆ อย่าใส่หูฟังตอนข้ามถนน มันอันตราย เดี๋ยวรถชนแกแล้วเลือดมันเปื้อนถนนลำบากเทศกิจเขา"
"พ่ออ้ะ นี่ผมไปสอบนะ อย่าพูดให้เป็นลางดิ =_="
9.48
ผมใส่รองเท้านักเรียนคู่เก่าที่อยู่กับผมมาตั้งแต่ม.4 ลูบหัวเจ้ากิมจิหมาพันธุ์โกลเด้นรีทรีฟเวอร์ที่มาส่งผมหน้าบ้านเหมือนทุกวัน ถ้าผมสอบติด แน่นอนว่าผมจะไม่ได้มาบ้านหลังนี้บ่อยๆแล้ว...
ผมก้าวออกมาจากบ้านตามทางที่คุ้นเคย ไม่ลืมที่จะมองเข้าไปในบ้านของคู่กัด
ไม่มีใครอยู่บ้าน
คงออกจากบ้านไปก่อนผมมั้.......
"เดินเหม่อไรวะ?"
ไอ้แปะ!!!!! มึงมาแบบไม่ให้ซุ่มให้เสียง!!!!!!!!
"สัสกูตกใจ!!!!!"
ผมด่ามันก่อนจะหันไปเตรียมด่าอีกรอบ แต่สายตาของผมดันไปโฟกัสแขนมันที่โอบเอวผมอยู่ ผมกระเด้งออกโดยอัตโนมัติ=_=
"อะไรของมึงวะ หนีกูทำไม?"
"กูเปล่าหนี ก...กูแค่รีบ เดี๋ยวไม่ทันรถเมล์"
นั่นไง...ความรู้สึกแปลกๆ...มันเริ่มมาแล้ว...
"มีรถเมล์ไปมหาลัยโซลด้วยหรอวะ?"
ชิบหายละ=_=
"ก...ก็รถตู้ไง กูแค่พูดผิดนิดๆหน่อยๆเอง"
"นัม มึงแปลกๆนะ ตั้งแต่เมื่อกี๊แล้ว"
เพราะมึงน่ะแหละสัส!!
"ม...ไม่มีไร ก...กูแค่เครียดเฉยๆไง กลัวสอบไม่ติด"
กูจะติดอ่างทำไมวะ!!!!=_=
ก่อนที่จะแสดงพิรุธมากกว่านี้ ผมเบี่ยงประเด็นก่อนดีกว่า
"เออมึงเอ็นท์คณะไรนะ?"
"รัฐศาสตร์ มึงอ่ะ?"
"วิศวะอ่ะ แม่งยิ่งยากๆอยู่ด้วย"
ไอ้แปะหัวเราะ นี่กูเข้าวิศวะมึงตลกมากมะ?
"เอ๊ออออออออออออ ใครจะเก่งเหมือนมึงวะ!!!! ไปไกลตีนเลยไปไอ้สัส!!!!"
ผมวิ่งนำหน้ามันไปขึ้นรถตู้คันที่จอดรอผู้โดยสารอยู่ โชคร้ายของมันเพราะ...
เหลือที่นั่งที่เดียวเว้ยยยยยยยยย ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ผมแลบลิ้นปลิ้นตาใส่มัน ก่อนที่จะปิดประตูรถตู้อย่างสะใจ
อีก2ชั่วโมงอ่ะรถตู้คันอื่นถึงจะมา เชิญยืนรอไปเหอะมึง!!!!!!
พุยพุย themy butter
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น