[KrisLay] มายชิง ~☆❤

ลำดับตอนที่ #1 : มายชิง ตอน 01 ::: ชิงน้อย

[Fic] มายชิง
ตอนที่ 1: ชิงน้อย

Fiction by 2^nd Admin

.

.

.

คริสไม่ชอบความแออัดบนรถไฟฟ้าใต้ดินเอาเสียเลย แต่มันคือพาหนะเดียวที่จะพาเขากลับบ้านได้เร็วที่สุดในตอนนี้ หกโมงเย็นคือเวลาที่ตู้โดยสายเต็มไปด้วยผู้คนในวัยทำงาน ดูเหมือนคริสจะเป็นเด็กมัธยมปลายเพียงคนเดียวในตู้นั้น ทุกครั้งที่รถออกตัวหรือเข้าจอดในแต่ละสถานี จะเกิดแรงผลักและกระชากให้ผู้คนไหลไปในทางเดียวกัน คริสต้องคอยเบี่ยงหลบเมื่อมีคนเบียดมาทางเขา แต่มันก็ไม่ใช่ว่าจะหลีกเลี่ยงได้ทุกครั้ง เมื่อชายร่างใหญ่ในชุดสูทที่มือหนึ่งถือกระเป๋าเจมส์บอนมีอันต้องสละมืออีกข้างที่จับห่วงไว้แล้วล้วงกระเป๋าเสื้อหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมากดรับ พอรถไฟกระชากตัวออก ชายคนนั้นก็เซมาทางที่คริสยืนอยู่โดยไม่ทันยั้งตัว เด็กหนุ่มรีบหันหลังหลบแล้วยกมือขึ้นกุมกระเป๋าที่อกเสื้อไว้มั่น แรงปะทะที่แผ่นหลังทำให้คริสถลันไปข้างหน้า แต่เพราะตั้งหลักไว้อย่างมั่นคงก็เลยไม่เสียการทรงตัวมาก ไม่มีคำขอโทษ แต่คริสก็ไม่ได้ใส่ใจ ก้อนกลมในอกเสื้อขยับยุกยิกเด็กหนุ่มถึงได้รู้ตัวว่าเขาออกแรงที่มือมากเกินไป มือใหญ่จึงคลายออกแล้วเลื่อนขึ้นขยับแว่นสายตาที่หล่นลงมาค้างอยู่แค่สันจมูกให้เข้าที่ ก้มหน้าลงมองเข้าไปในกระเป๋าเสื้อก่อนจะกระซิบเสียงเบา

“ทนอีกนิดนะ เดี๋ยวก็ถึงบ้านแล้ว”
 

พอขึ้นจากสถานีรถใต้ดิน วิ่งตรงไปอีกแค่บล็อกเดียวก็ถึงหอพักที่คริสพักอยู่ เด็กหนุ่มวิ่งขึ้นบันไดไปยังชั้นสามของตึกแล้วตรงไปยังประตูบานสุดท้ายของชั้นนั้น หยิบกุญแจขึ้นมาไขแล้วผลักให้มันเปิดออกอย่างรวดเร็ว พอสะบัดถอดรองเท้าผ้าใบและเหวี่ยงกระเป๋านักเรียนไว้บนเตียงได้แล้วร่างสูงก็ตรงไปที่โต๊ะเขียนหนังสือเพียงตัวเดียวที่อยู่ในห้องนั้น ค่อยๆ ล้วงมือลงไปในกระเป๋าเสื้อแล้วกอบเอาก้อนกลมนุ่มไว้ในอุ้งมือ ก่อนจะค่อยๆ ดึงออกมา

สองมือช่วยกันประคองสิ่งที่กอบไว้จนกระทั่งวางลงบนโต๊ะ เมื่อคริสแบสองมือออก สิ่งมีชีวิตตัวขาวอวบปากแดงๆ หน้าตาเหมือนมนุษย์หากแต่ตัวเล็กแค่ฝ่ามือและมีใบหูสีชมพูกับหางเป็นพวงเหมือนกระต่ายก็ยืดตัวขึ้นจากท่านั่งที่ขดตัวจนกลมมาเป็นนั่งทับน่องไว้ เจ้าตัวเล็กมองเขาแล้วกระพริบตาเนือยๆ ด้วยสีหน้าอ่อนเพลีย หูยาวข้างหนึ่งตกพับลงมา คริสใช้เพียงปลายนิ้วลูบอย่างเบามือเพื่อให้มันตั้งขึ้นเหมือนกันกับอีกข้าง

“ขอโทษนะ ไม่คิดว่าอาจารย์จะปล่อยช้า ชิงอึดอัดมั้ย?”

เจ้าตัวเล็กส่ายหน้าสองสามครั้ง ยกกำปั้นเล็กจ้อยขึ้นขยี้ตาก่อนจะย้ายมากุมที่พุงกลมๆ ของตัวเอง เด็กหนุ่มก็เบิกตากว้างอย่างเข้าใจในความหมาย

“หิวใช่มั้ย? รอแป๊บนึงนะ”

คริสรีบก้าวยาวๆ กลับไปที่เตียงแล้วหยิบกระเป๋านักเรียนขึ้นมา รื้อๆ ค้นๆ อยู่ซักพักก็ได้ลูกกวาดสีสวยมาเม็ดหนึ่ง เขาแกะห่อพลาสติกออกระหว่างเดินกลับมาที่โต๊ะแล้ววางลงตรงหน้าเจ้าตัวเล็ก

ชิงของคริสตาลุกวาวเมื่อเห็นขนม คลานเข้าหาลูกอมแล้วอุ้มมันขึ้นมากอดไว้ ลิ้นเล็กๆ สีแดงแลบเลียผิวหวานของลูกกวาดอย่างเอร็ดอร่อย ไม่ลืมที่จะเงยหน้าขึ้นส่งยิ้มน่ารักให้คนที่กำลังมอง ถึงตัวเล็กแค่นี้แต่คริสก็ยังเห็นรอยบุ๋มที่ข้างแก้มกลมชัดนัก เด็กหนุ่มท้าวคางแล้วตั้งศอกลงกับโต๊ะ มองเจ้าตัวเล็กของเขาเพลิดเพลินกับอาหารมื้อเย็นด้วยรอยยิ้มเอ็นดู

แค่สิบนาทีหลังจากนั้น เจ้าตัวเล็กก็วางลูกกวาดที่กร่อนหายไปเกินครึ่งลง ลูบพุงตัวเองวนไปมาแล้วใช้หลังมืออีกข้างเช็ดริมฝีปากแดงเล็ก

“อิ่มแล้วเหรอ?” คริสถาม และเจ้าตัวน่ารักก็พยักหน้า

“อื้ม”

เด็กหนุ่มวางแขนราบลงกับพื้นโต๊ะแล้วลดใบหน้าลง วางคางไว้บนมือสองข้างที่ซ้อนทับกันเพื่อจะมองดวงหน้าน่ารักให้ถนัด

“พรุ่งนี้ฉันหยุด เราไปเที่ยวกันมั้ย?”

“ไปไหนเหรอ?” เสียงใสถามกลับด้วยท่าทางตื่นเต้น คลานเข้ามาใกล้แล้วยื่นหน้าหวานๆ เข้าหา ทำตาวาวใส่อย่างน่ารัก

“ชิงอยากไปไหนล่ะ?”

ทำท่าคิดอยู่ครู่หนึ่งหน้าตาน่ารักก็ม่อยลง

“ไปไหนก็เหมือนกัน ยังไงเราก็อยู่ได้แค่ในกระเป๋าเสื้ออยู่ดี”

“ชิงเบื่อเหรอ?”

เจ้าตัวเล็กส่ายหัวรัวเร็ว

“ไม่นะ เราชอบอยู่กับคริส แต่ว่า... บางทีเราก็อยากออกไปข้างนอก คริสไม่เบื่อเหรอที่ต้องพูดคนเดียว เดี๋ยวคนอื่นหาว่าบ้านะ” คราวนี้คริสเป็นฝ่ายส่ายหน้าบ้าง ชิงจะโกรธมั้ยถ้าเขาบอกว่าไม่เบื่อ เขาชอบที่มีเจ้าตัวเล็กน่ารักอยู่ในกระเป๋าตลอดเวลา จะได้ไม่ต้องคอยระแวงว่าใครจะมาแย่งไป

“ไม่กลัวหรอก ก็ฉันพูดกับชิงนี่นา ไม่ได้พูดคนเดียวซักหน่อย” เจ้าตัวเล็กยิ้มให้ หูสีชมพูกระดิกน้อยๆ เหมือนทุกครั้งเวลาที่เจ้าตัวอารมณ์ดี พอคริสจิ้มปลายนิ้วกับแก้มนิ่มกลมเบาๆ เจ้าตัวขาวก็หัวเราะคิกคัก

“อาบน้ำกันนะ?”

หอพักราคาถูกพื้นที่ไม่กว้างมากก็จริง แต่ในห้องน้ำก็ยังอุตส่าห์มีอ่างอาบน้ำเล็กๆ ให้ ที่บอกว่าเล็กเพราะคริสไม่สามารถยืดขาได้เลยเมื่อหย่อนตัวลงนั่งในอ่าง อันที่จริงก็มีฝักบัวอาบน้ำด้วย แต่ตั้งแต่มีเจ้าตัวเล็กมาอยู่ด้วยกัน คริสก็ชอบลงแช่น้ำในอ่างที่ตีฟองสบู่ไว้ฟูฟ่อง โดยมีร่างจ้อยขาวอวบขี่เป็ดยางสีเหลืองอ๋อยลอยโต้คลื่นที่เขาเป็นคนสร้าง

พอคริสเอามือตีน้ำแรงไปหน่อยก็เลยเกิดคลื่นยักษ์ ชิงน้อยทรงตัวไม่อยู่ก็ลื่นหล่นจากหลังเป็ด หล่นต๋อมลงน้ำ แต่คริสคอยระวังไว้อยู่แล้วก็เลยคว้าได้ทันก่อนที่เจ้าตัวเล็กจะจมน้ำในอ่าง ร่างขาวอวบเปียกมะลอกมะแลก หูสีชมพูลู่ตกลง แต่สะบัดสองสามทีก็กลับตั้งขึ้นใหม่ แทนที่จะเข็ดแต่เจ้าตัวน่ารักกลับหัวเราะคิกคัก

“คิกๆๆ เมื่อกี้เราเห็นหนอนยักษ์อยู่ใต้น้ำด้วยล่ะ”

คริสตาโต รีบหุบขาเข้าหากัน

“ว.. ว่าไงนะ! นี่นายแอบดูฉันเหรอ?”

“เปล่าซะหน่อย ก็นายไม่ยอมใส่กางเกงนี่นา”

“ใครเค้าใส่กางเกงตอนอาบน้ำกันเล่า!”

“ก็ทีเรายังใส่ไว้เลยนี่ไง” ร่างเล็กจ้อยยืนขึ้นบนฝ่ามือใหญ่ แอ่นพุงอวดกางเกงในตัวจ้อยลายเหมือนผ้าอ้อมเด็กอย่างภาคภูมิใจ คริสมองแล้วแสร้งหรี่ตาใส่

“งั้นฉันจะจับนายถอดเดี๋ยวนี้แหละ”

“อย่านะ! ฮะๆๆ คิกๆๆ”

พออาบน้ำเสร็จคริสก็ห่อเจ้าตัวเล็กไว้ด้วยผ้าขนหนูผืนเล็กแล้วอุ้มไปวางไว้บนเตียง ส่วนตัวเองก็ผละออกมาเปิดตู้เสื้อผ้า ตั้งใจว่าจะใส่เสื้อผ้าให้ตัวเองให้เสร็จก่อนแล้วค่อยไปจัดการเจ้าตัวเล็กต่อ แต่พอหันกลับมา ชิงน้อยก็ใส่เสื้อผ้าให้ตัวเองเรียบร้อยแล้วนอนกลิ้งอยู่บนเตียง คริสนิ่วหน้าแล้วเดินเข้าไปหา

“เช็ดตัวให้แห้งก่อนสิ เดี๋ยวก็ไม่สบายหรอก”

“แห้งแล้ว”

“ไม่เชื่อ ไหนมาดูก่อนซิ” พอคริสหงายมือลงบนพื้นเตียง เจ้าตัวเล็กก็ปีนขึ้นมานอนแผ่หราอย่างรู้งาน กลิ้งไปกลิ้งมาบนฝ่ามือใหญ่แล้วก็ลุกขึ้น ไถหูนุ่มสีชมพูของตัวเองกับนิ้วโป้งคริสไปมา

“แห้งแล้วเห็นมั้ย” ตาใสแจ๋วช้อนขึ้นมองแล้วกระพริบปริบ คริสก็ยิ้มให้ ลูบมือกับใบหูนิ่มเบาๆ แต่ซักพักคนตัวเล็กก็ขยับถอยออก ลุกขึ้นแล้ววิ่งด้วยขาสั้นๆ ขึ้นไปหาหมอนของคริสที่อยู่บนหัวเตียง ตะเกียกตะกายปีนขึ้นไปอย่างคล่องแคล่วแล้วก็ตั้งหลักกระโดดจากหมอนข้ามไปยังโต๊ะเล็กที่ตั้งติดกัน ที่นั่นคริสวางตะกร้าใบเล็กๆ ไว้ให้ ข้างในปูผ้ารองหลายชั้นจนนุ่มสบาย มีหมอนตุ๊กตาใบเล็กๆ กับผ้าห่มผืนนุ่มสำหรับเจ้าตัวกลมของเขา ชิงน้อยปีนเข้าไปในตะกร้าแล้วล้มตัวลงนอนเอาผ้าห่มคลุมตัวทันที

“จะนอนแล้วนะ ง่วงแล้ว”

คริสเปลี่ยนที่นั่งมาเป็นข้างเตียง ชะโงกหน้าเข้าไปมองในตะกร้าแล้วเอ่ยชวนคนง่วงที่ยังอวดตาสว่างใสแจ๋ว

“นอนด้วยกันมั้ย?”

“ไม่เอาอ่ะ เดี๋ยวคริสทับเราแบนแต๊ดแต๊”

“ไม่ทับหรอก ฉันจะระวัง ไปนอนด้วยกันนะ?”

เจ้าตัวน่ารักทำท่าลังเล แต่พอคริสวางมือเหนือตะกร้าเท่านั้น สองแขนเล็กก็คว้าเกาะไว้ สองขาสั้นช่วยกันปีนป่ายพาร่างขาวอวบของตัวเองขึ้นมานั่งจุมปุ้กอยู่บนกลางฝ่ามือ ให้คริสพากลับไปหาหมอนที่อยู่บนเตียงใหญ่ เจ้าตัวเล็กคลานไปจับจองพื้นที่ด้านหนึ่งของหมอนแล้วล้มตัวลงนอนแผ่นหรา ก่อนที่เจ้าของเตียงจะตามเอาผ้าห่มเล็กมาคลุมให้ คริสถอดแว่นสายตาออกวางไว้ข้างๆ ตะกร้าของชิงน้อยแล้วค่อยๆ ล้มตัวลงนอนข้างๆ อย่างระวัง

คริสนอนหันหน้าไปทางคนตัวเล็ก หูสีชมพูยังกระดิกแสดงว่าชิงน้อยยังไม่หลับ หัวกลมส่ายดุ๊กดิ๊กเหมือนมีอะไรอยู่ในความคิด ซักพักก็หันหน้ามาทางเขา

“ตอนที่หลับ คริสฝันมั้ย?”

“หืม? ฝันสิ”

“ฝันว่าอะไร?”

“ไม่รู้สิ ฝันไม่เหมือนกันซักวัน”

“เราก็ฝันนะ เราฝันถึงคริสด้วย”

“หืม? ฝันถึงฉันว่าอะไร?”

“ไม่บอกหรอก” บอกแล้วก็สะบัดหน้าพรืดกลับไปมองเพดานจนคนที่รอฟังร้องอ้าว ซักพักเด็กหนุ่มก็คลี่ยิ้มสนุกกับอาการเล่นตัวของคนตัวเล็ก ผงกหัวขึ้นเล็กน้อย

“งั้นให้ฉันฝันด้วยได้มั้ย? ฉันอยากเข้าไปอยู่ในฝันของนาย อยากเห็นว่านายฝันถึงฉันว่ายังไง”

“ได้ไงล่ะ ฝันของใครก็ของใครสิ คริสจะเข้ามาอยู่ในฝันเราได้ยังไง”

“มาใกล้ๆ นี่สิ” คริสพลิกตัวตะแคงข้างเอาแก้มแนบหมอนแล้วรอให้เจ้าตัวเล็กกลิ้งมาหา ถึงได้ยื่นใบหน้าเข้าไปใกล้อีกนิดจนปลายจมูกสัมผัสผิวนุ่ม กลิ่นหอมเหมือนขนมหวานช่างชัดเจน ได้ยินเสียงชิงน้อยหัวเราะคิกคักเพราะรู้สึกจั๊กจี้แล้วก็ยิ้ม “อยู่ใกล้กันแบบนี้ จะได้ฝันเรื่องเดียวกันไง”

ชิงน้อยเอียงคอแล้วทำหน้ายุ่งเหมือนกำลังคิดว่ามันจะเป็นไปได้จริงมั้ย แต่ซักพักก็พยักหน้า

“ก็ได้” มือเล็กๆ วางแปะลงที่ข้างแก้มของคริส เบียดร่างขาวอวบนุ่มนิ่มให้ยิ่งแนบชิดกับใบหน้าหล่อของเด็กหนุ่ม “เราจะให้คริสเข้าไปในฝันของเราได้คืนนึงนะ”

คริสผ่อนลมหายใจอย่างระวังเมื่อมีสิ่งมีชีวิตตัวน้อยๆ นอนกลิ้งอยู่ใกล้ๆ จมูกโด่งดุนดันและคลอเคลียเมื่อเห็นว่าเจ้าตัวเล็กสบายตัวที่เขาทำแบบนั้น ซักพักเสียงเจื้อยแจ้วก็เงียบไป

“ชิง...?”

“อือ... หลับแล้ว...” เสียงงัวเงียที่ตอบกลับทำให้เด็กหนุ่มยิ้มออกมา คริสขยับคอเล็กน้อย เลื่อนริมฝีปากขึ้นแตะลงบนร่างนุ่มแผ่วเบา บอกลาอีกหนึ่งวันที่กำลังจะผ่านพ้น อีกหนึ่งวันที่เขามีเจ้าตัวเล็กอยู่เป็นเพื่อน สิ่งมีชีวิตแสนน่ารักที่คอยพูดคุย ส่งเสียงหัวเราะอยู่บนอกข้างซ้ายของเขา ราตรีสวัสดิ์เจ้าตัวกลมนิ่ม ราตรีสวัสดิ์ดวงตากลมใสแจ๋ว ราตรีสวัสดิ์หูนุ่มสีชมพู

“ฝันดีนะ ชิงน้อยของฉัน”

TBC.





คนรอง: จากแฟนอาร์ตชิงน้อยเกาะมือแสนน่ารักของน้องริริว @Darkriw
ลากมาเป็นเรื่องยาวจนได้ ฝากติดตามกันด้วยนะคะ ^^