คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : 19. Skyfall (CUT)
19. Skyfall
ห้อ 502
04/05/2012
23.10 น.
-- CUT
–
“….”
“อย่ามอแบบนี้สิ”
“เี๋ยวโนหรอ”
แนมอผมแล้วพูยิ้มๆ
“…”
ผมไม่รู้ะพูอะไร ผมำลัะไป นี่ือวันสุท้ายที่ผมะไ้อยู่ับแน
ผมแ่อยาำใบหน้าอนที่ผมรัมาที่สุ แนเป็นรัแรอผม ผู้ายนแรอผม
แ่ะเป็นรัเียวอผมไหม ผมไม่ล้าิ่อริ ๆ
วามเียบเริ่มปลุมเราสอน ผมเผลอมอแนนานมา แน็มอผมไม่วาา และเริ่มเหมือนะสสัย
ผมไม่วรทำให้แนสสัยสิ ถ้าแนสสัย
สิ่ที่ผมเรียมมาลอมันะไม่มี่าอะไร
เพราะถ้าแนเอ่ยปาให้ผมอยู่่อหรือรั้้วยารอ้อน ผมอาะ....
ผมประบูบปาแน ้วยวามลัวแนสสัยสุี
ผมิื้นๆแ่ทำอะไร็ไ้ให้แนเลิสสัยผม
แ่ผมเพิ่นึออว่าผมไม่เยูบ่อน ยัี้แนไม่ยิ่สสัยผมเหรอเนี่ย
T_T
แ่ทำแล้ว้อทำ่อ อยู่ ๆ หยุะยิ่สสัยันไปให่
แนะัในอนแรแ่็ูบอบผม แนเริ่มใ้สอมือลูบไปามร่าาย
สอมือเ้ามาใ้เสื้อเพื่อลูบหลั และสอมือเ้าาเเพื่อย้ำ้นผม
‘เอาไี ๆ ๆ ๆ
ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ’
ผมเริ่มิอะไรไม่ออว่า้อทำอะไร่อ ผมเลยยัูบอยู่อย่านั้น
“อู๋”
“ทำไม?”
แนผละออาปาแล้วถาม ะแปลใที่ผมรุ่อน ผมยัใัวเอเลย
ผมวรอบอะไรี ผม้อทำอะไรีอนนี้ สับสนไปหม
“หืม?”
“ิ้วมวอีแล้ว”
“ะมีอะไรันมัน้อไม่ิอะไรมาสิ”
“ผ่อนลายนะ”
แนเอานิ้วิ้มมาที่หัวิ้วผมนผมลายิ้ว ผมมวิ้วไม่รู้ัวเลยเหรอเนี่ย
“แล้ว…”
“้อทำยัไ่อ”
ผมัสินใถามเพราะผมเอ็ไม่เยเริ่ม่อนนี่นา
แนยิ้มให้ผมแบบที่น่ารัที่สุเท่าที่ผมเยเห็น ผมาพร่าไปแปปนึ
แนยัน่ารัเสมอในสายาผมอยู่ี
“เี๋ยวแนนำ”
“อู๋็ทำามละัน”
แนพูแล้ว็ถอเสื้อผมและอัวเอออ
่อนะอุ้มผมมานั่หันบนัหันหน้าเ้าหาแน
แนูบผม ผมรู้สึถึวามร้อนเบื้อล่าที่นับ้นผม
แน่อยๆถอาเผมออ ผม็ยัว่วยเพื่อให้ถอสะวึ้น
แนอาศัยัหวะอนผมยัวเพื่อเอาาเออ เอาปารอบยออ
ปาแๆนั่นูเม้มเลีย นผมสั่นไปหมะันัวออ็ไม่ไ้
เพราะแนใ้มืออี้าับหลัผมไว้ ผมเลยใ้สอมือึ้นมาปิหน้าเพราะอายไปหมแล้ว
.
.
.
“่อยๆ
ไม่้อรีบ”
“อื้อ”
ผม่อยๆัวลบนัวนอแน้า
ๆ มันเสียไปหม
“อ๊า....”
ผมลน้ำหนััวนสุ
ผมมอเห็นแนที่ำลันอนอยู่เบื้อล่า แล้วู่ๆน้ำาผมไหลออมา
ไม่รู้ว่าเพราะอะไร
“เ็บเหรอ?”
แนทำหน้าใ ่อนะระเถิบัวึ้นมาปาน้ำาให้ผม
“ไม่....ไม่ไ้เ็บ”
ผมไม่ไ้เ็บริๆ แ่ไม่รู้ทำไมน้ำาไหล
“ไม่เป็นไรนะ”
“่อยๆเป็น
่อยๆไป”
“หลัานี้แนะ่อยๆสอนเอ”
แนระิบบอผม่อนะุ๊บเบาๆ น้ำาผมยิ่ไหลออมามาึ้น
“ใเย็นๆนะ”
“อู๋ลอยับู”
“้า ๆ”
“อือ...
แบบนั้นแหละ”
“ี...ีมาเลยอู๋”
แนบอผมเสียพร่า มือแนย้ำที่สะโพผมเ็มแรทุัหวะที่ผมยับลไป
ผมทำีแล้วใ่มั้ย แนอบใ่มั้ย ผมีในะที่แนอบ
เพราะมันะเป็นรั้สุท้ายที่ผมะให้แนไ้
น้ำาผมไหลไม่หยุ แนเลยึัวผมลมาหาแนเพื่อูบับน้ำา
“ไม่ร้อนะ
ไม่ร้อ”
“อู๋ทำีที่สุแล้ว”
“อึ...”
ใ่... ผมทำีที่สุแล้ว.....
.
.
.
“อูยยยยย”
“อาบน้ำแล้วแสบัเลย”
“อโทษนะ”
ผมฝารอยเล็บไว้ที่ที่หน้าอและหลัแนเ็มไปหม ผมไม่ไ้ั้ใ
อนนั้นอารม์พาไป
“ไม่เป็นไรเี๋ยว็หาย”
“วันนี้มีวามสุมา”
“รอยเล็บแ่นี้
ุ้ม”
แนพูยิ้มาปิ เฮ้ออออ ไอ้หมาลามเอ้ย ผมถอนหายใเ็ๆ
“มานอนเถอะ”
ผมบที่นอนเรียแน
บเหมือนเรียหมามานอน แน็แสนรู้เินไปปิไฟ่อนระโึ้นมานอนทันที
“าวสวยีนะ”
แนพูึ้นมา
“อืม”
“แ่อริสวยว่าเยอะเลย”
“อืม”
แนหอมแ้มผม ผม็เลยหอมลับ
“โหยยย”
“พรุ่นี้ฝน้อแน่เลยอ่ะ”
แนเย้าผม ประมาว่าฝนะที่ผมทำอะไรแปลๆ
“อย่าเลย”
“อให้พรุ่นี้ท้อฟ้าปลอโปร่”
ฝนไม่ีนั เพราะผม้อเินทา
“ะัผ้าเหรอ?”
“…”
“อืม”
.
.
.
รั้นี้ะเป็นสุท้าย...ที่ผมอเห็นแ่ัว
เพราะถ้าผมไปแล้ว
ผมะไม่ลับมาวัวนนี้อี
--------------------------------------
อ่านอนที่เหลือ เสริ์ joyหรือทวิ #รามยอนเนียลอ ่ะ
ความคิดเห็น