คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : [SF] FOX & FOX :: KRISYEOL ::♞
“ชานยอล”
“ ครับ ”
“พี่ว่าเราสองคน....”
“ หืม ?”
“เอ่อ .... เราสองคน”
“………….”
“ห่างกันซักพักดีไหม ?”
“หา ~~ !!”
อุทานออกมาอย่างตกใจพร้อมแท่งไอติมสีหวานที่ร่วงร่นลงไปบนพื้นแทบทันที ชานยอลรีบละสายตาจากหนังสือเล่มโปรดก่อนจะหันไปจดจ้องใบหน้าหล่อคมของคนรักที่ขาวซีดราวกับเกล็ดของหิมะที่หล่นเกลื่อนกลาดกันอยู่เต็มท้องถนน
ที่พี่คริสชวนเข้ามาเดท
เพื่อจะใช้โอกาสนี้บอกเลิกเขางั้นเหรอ ?!
“ทำไม ! ชานยอลผิดอะไร พี่บอกชานยอลมาสิ ชานยอลมันไม่ได้ตรงไหน ชานยอลไปทำอะไรให้พี่ไม่พอใจงั้นเหรอ บอกชานยอลมาสิ ! บอกชานยอลมาเดี๋ยวนี้นะ !!”
ในเมื่อคนด้านข้างเอาแต่เงียบ เงียบ แล้วก็เงียบ ร่างบางจึงไม่รอช้าที่จะระเบิดอารมณ์ตัวเองออกมาทันที
ในเมื่อไม่มีวี่แววที่เรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้น
คนถูกเอาเปรียบอย่างเขาก็ต้องมีสิทธิเรียกร้องความยุติธรรมเป็นธรรมดา
“ไม่ใช่เพราะชานยอลเป็นคนไม่ดีหรอกนะ !”
หันควับมามองเด็กเอาแต่ใจที่ตอนนี้ดวงตากลมโตของเขาเปียกรื้นไปด้วยหยดน้ำตาที่เคล้าคลออยู่ในนั้น ริมฝีปากเรียวบางขบหากันแน่นพร้อมกับปลายจมูกรั้นที่แดงเห่อขึ้นมาเหมือนลูกเชอร์รี่สด
อยากจะเข้าไปกอด ไปจูบ แล้วลูบกลุ่มผมสีส้มอ่อนนั้น
หากแต่ ตอนนี้เขาต้องอดทน
อดทนกับสิ่งพวกนี้
เพื่อจะได้อะไรที่มันดีกว่านั้น
“ แล้วพี่คริสทิ้งชานยอลทำไม ”
รวบรวมสติให้คงที่ก่อนจะช้อนดวงตากลมโตขึ้นไปมองคนใจร้ายที่กำลังนั่งหน้านิ่งขรึมอยู่ด้านบน คริสรีบเบือนหน้าหนีไม้ตายของเด็กน้อยตรงหน้าที่มักจะทำให้ความอดทนทั้งหมดที่เขาพยายามสรรค์สร้างมันขึ้นมา กลับกลายเป็นเป็นศูนย์ลงไปแทบจะทันที
ดวงตากลมโตที่แฝงไปด้วย ความเจ็บปวด เรียกร้อง และอ้อนวอน
มันคือสิ่งเดียวที่เขาไม่อาจจะชนะมันได้เลย
“เราสองคน .... ”
“……….”
“อาจจะแตกต่างกันเกินไป”
“ตรงไหนเหรอที่เรียกว่าแตกต่าง ! พี่บอกชานยอลมาสิ ชานยอลจะรีบเอาไปปรับปรุงแล้วเราจะได้ไม่ต้องเลิกกันไง พี่ให้โอกาสชานยอลได้ไหม นะ พี่คริส พี่ให้โอกาสชานยอลเถอะนะ ”
พุ่งเข้าไปเขย่าแขนแกร่งของคนรักพร้อมกับริมฝีปากเรียวบางที่พร่ำเรียกร้องความต้องการไปด้วย คริสค่อย ๆ ยกมือขึ้นมาจับลงบนเรียวมือเล็กที่เกาะแน่นอยู่บนลำแขนแกร่งของเขาก่อนจะค่อย ๆ แกะมันออกอย่างเบามือ
“ไม่ต้องหรอก สิ่งที่พี่ขอมันอาจจะมากเกินไปจนชานยอลให้พี่ไม่ได้ก็ได้”
“พี่อยากจูบชานยอลเหรอ ?!”
รีบเอ่ยท้วงคนไม่มีเหตุผลที่อยู่ดี ๆ ก็ลุกหนีเขาดื้อ ๆ ชานยอลรีบรั้งข้อมือแกร่งของอีกฝ่ายเอาไว้ก่อนที่คนใจร้ายที่ยืนนิ่งอยู่ด้านบนจะหันกลับมามองเขาด้วยสายตาที่ยากจะคาดเดา
“เห็นไหม ? แค่จูบชานยอลยังคิดว่ามากไปเลย แล้วสิ่งที่พี่ขอมันมากกว่านั้นอีก ชานยอลจะให้พี่ได้เหรอ ?”
เอ่ยพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่ปนเปไปด้วยความเจ็บปวดลึก ๆ คริสค่อย ๆ ยื่นมือไปเกะเรียวมือเล็กที่เกาะหนึบอยู่กับมือของเขาออก ชานยอล รีบก้มหน้าลงงุดพร้อมกับดวงตากลมโตที่ฝังแน่นไปด้วยความสับสน
“ยอมรับแล้วใช่ไหม ? ว่าเราสองคนแตกต่างกันเกินไปจริง ๆ ”
เอ่ยพูดพร้อมกับกระตุกรอยยิ้มร้ายขึ้นมาบนริมฝีปาก
ฉัน กับ นาย เราแตกต่างกันเกินไปจริง ๆ ปาร์ค ชานยอล
ใช่ แตกต่าง แตกต่างกันมากจนเขาเดาระดับอารมณ์ของคนรักไม่ถูก ชานยอลไม่จิตตก ไม่เสียใจ ไม่โศกเศร้า แล้ววิ่งมาง้อเขาถึงห้องอย่างที่ไอ้แพนด้าเทาเทามันคุยโม้กับเขาไว้อย่างนั้นเหรอ ? ให้ตายเหอะ ถ้าแผน ‘พิชิตเวอร์จิ้นชานชาน’ ที่แกให้ฉันทำมันจะทำให้ชีวิตรักฉันกับชานยอลกรดกร่นลงไปกว่านี้ ฉันจะจับแกฝังลืมให้ ! คอยดู นึกค่อนคอดอยู่กับตัวเองพร้อมกับหมุนตัวไปรอบ ๆ เตียงอย่างคนเสียสติ ยกมือหนาขึ้นมาขยุ้มหัวตัวเองพร้อมกับขยี้ไปมาจนฟูฟ่อง เม่อมองออกไปยังเกล็ดหิมะสีขาวโผลนที่โปรยลงมาทางนอกหน้าต่าง
แล้วถ้าตอนนี้ชานยอลกำลังมาหาเขาอยู่หล่ะ
ร่างบางไม่ยืนแข็งตายอยู่กลางกองหิมะไปแล้วเหรอ !?
คิดกับตัวเองอย่างร้อนรนพร้อมกับเรียวเท้าแกร่งที่กระโจนลงจากเตียงอย่างรวดเร็ว วิ่งไปคว้าเสื้อโค้ช ร่ม รวมทั้งผ้าพันคอมาถือไว้ก่อนจะรีบวิ่งไปที่หน้าประตู เอื้อมมือลงไปสัมผัสกับกลอนประตูเย็นชืดก่อนจะออกแรงกระชากมันออกมาอย่างแรง
“ชานยอล !!”
อุทานออกมาอย่างตกใจก่อนจะรีบคว้าลำตัวเรียวบางที่ทำท่าจะหล่นฮวบลงไปกับพื้นขึ้นมาประคองไว้แน่น กลิ่นแอลกอฮอลล์ฉุน ๆ พร้อมกับใบหน้าเรียวเล็กที่แดงก่ำราวกับลูกมะเขือสุกทำเอาร่างสูงไม่ต้องคาดให้ยากเลยว่าแผนที่ไอ้เด็กเทาเทามันวางมาให้เขาล้มละลายไม่เป็นท่าแค่ไหน
ดื่มตอนหน้าหนาว !
ถ้าชานยอลเป็นอะไรไป ศพรายต่อไปมันต้องเป็นแกไอ้เด็กเวร !!
“พี่คริส อึก ชานยอลขอโทษ อึก ชานยอลขอโทษ”
เอ่ยพร่ำคำขอโทษมาตลอดทางที่จะเดินไปถึงเตียง คริสค่อย ๆ วางร่างอ่อนปลวกเปียกของคนรักลงช้า ๆ ก่อนรีบดึงผ้าห่มขึ้นมาคุมร่างกายเย็นชืดที่สั่นเทาขึ้นมาจากอากาศด้านนอกที่หนาวจัด เรียวคิ้วเข้มขมวดเข้าหากันมุ่นพร้อมกับใช้สายตาจดจ้องไปยังใบหน้าแดงก่ำของคนตัวเล็กด้วยความรู้สึกสำนึกผิด
ไม่น่าเลย !!
เขาไม่น่าไปเล่นอะไรแผลง ๆ กับชานยอลแบบนั้นเลย !
“พี่คริส ! พี่จะไปไหน พี่จะทิ้งชานยอลไปอีกแล้วเหรอ อึก ไม่เอาอยู่ที่นี่อยู่กับชานยอล ชานยอล ยอมพี่แล้ว อึก ชานยอลจะให้พี่ทุกอย่างเลย ”
สะดุ้งตัวขึ้นมาคว้าข้อมือแกร่งของคนที่กำลังตั้งท่าจะลุกไปเอาผ้ามาเช็ดตัวให้ สะบัดผ้านวมผืนหนาออกจากร่างก่อนจะโผเข้าไปกอดร่างกายที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามของคนรักเอาไว้อย่างหวงแหน พรมจูบลงไปบนลาดไล่หนาก่อนจะผละใบหน้าออกมาช้า ๆ
“พี่คริส พี่อยากได้จูบชานยอลหรือเปล่า ?”
เอ่ยถามคนรักอย่างเย้ายวนก่อนจะยกเรียวมือเย็นยะเยือกขึ้นมาลูบวนอยู่บนริมฝีปากแห้งผาดของคนรักอย่างแผ่วเบา ยื่นใบหน้ากลมเล็กของตัวเองเข้าไปใกล้ ๆ ก่อนจะกดจูบลงไปหยอกเย้า ริมเลียพร้อมกับดูดดุนริมฝีปากหยักหนาอย่างย่ามใจ ไล้ฝ่ามือเย็นชืดเข้าไปในเสื้อยืดตัวบางก่อนจะลูบวนอยู่บนหน้าท้องแกร่งจนทำให้ผู้ถูกกระทำรู้สึกโหวงขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ คริสถอนหายใจออกมาหนัก ๆ เมื่อรู้สึกถึงเรียวมืออันแสนซุกซนกำที่ลังเลื่อนไล้ขึ้นมาลูบวนอยู่บนติ่งไตทั้งสองข้างของเขา กดริมฝีปากเข้าหากันให้แนบแน่นขึ้นพร้อมกับเรียวลิ้นร้อนที่ไล่ตวัดเก็บกักความหอมหวานเอาไว้อย่างหื่นกระหาย
บางทีแผนการของแกมันไม่ได้เลวร้ายไปหมดทุกอย่างนี่ ‘จือเทา’
“ อะ อื้อ ชะ ชานยอล ”
ครวญครางออกมาเสียงสั่น เมื่อเรียวมือเล็กของคนที่กำลังซุกไซร้อยู่บนต้นคอแกร่งของเขาค่อย ๆ เลื่ยนลงไปสัมผัสกับอะไรบางอย่างที่กำลังแข็งขืนอยู่ในกางเกงนอนตัวหนา ขบริมฝีปากเข้าหากันแน่นพร้อมกับหลับตาลงพริ้มด้วยความรัญจวนใจ ชานยอลค่อยรูดเจ้าสิ่งที่แข็งขืนอยู่ในมือขึ้นลงตามจังวะที่ตัวเองเป็นผู้นำพา แรงสั่นแรง ๆ ของคนด้านหน้าทำเอาร่างบางไม่ได้ต้องคาดเดาให้ยากเลยเลยว่าจะเกิดอะไรกับคนรักของเขาต่อจากนี้
หากแต่ เขาจะไม่ทำให้เรื่องแบบนั้นเกิดขึ้น
พี่คริสจอมเจ้าเล่ห์ของเขาจะต้องทรมาน และจะไม่มีทางปลดปล่อยด้วยน้ำมือของเขาเด็ดขาด
อึก ! ~
“ชานยอล ชานยอล ชานยอล หลับแล้วเหรอ ชานยอล !”
เขย่าหัวกลมเล็กที่พาดอยู่อยู่บนลาดไหล่แกร่งของเขาเบา ๆ เพื่อเรียกสติ ความเงียบสงบพร้อมกับเรียวมือเล็กที่หล่นฮวบลงมาจากแกนกายร้อนระอุเท่านั้นคือสิ่งที่ร่างสูงรับรู้ได้
ชานยอลหลับไปแล้ว ....
หลับไปทั้ง ๆ ที่กำลังเมคเลิฟกันอยู่เนี่ยนะ !
ยกมือขึ้นมาขยี้หัวตัวเองแรง ๆ ก่อนจะค่อย ๆ วางร่างบาง ๆ ที่ตัวเองกกำลังกอดกกอยู่ลงบนเตียงอย่างเบามือ พยายามไม่หันไปมองเจ้าตัวดีที่ทำให้เขาทรมานจนเจียนจะขาดใจ ก้าวเรียวเท้าแกร่งลงมาจากเตียงก่อนจะรีบจรลีเข้าห้องน้ำไปอย่างรวดเร็ว เสียงครางเรียกชื่อคนรักที่ดังระหง่มอยู่ในห้องน้ำทำเอาคนขี้แกล้งที่นอนหลับตาพริ้มอยู่ด้านนอกอดที่จะคายอมยิ้มเล็ก ๆ ออกมาไม่ได้พยายามสะกดกั้นเสียงหัวเราะไม่ได้ดังลั่นออกมาอย่างที่ใจหวัง
อิพี่คริสคนหื่น !
สมน้ำหน้า ! ชิส์
“ พะ พี่คริส ชะ ชานยอลขอโทษ !”
รีบยกหัวออกมาจากแท่นแขนแกร่งอย่างรวดเร็วทำเอาคนที่กำลังจะกดจมูกลงไปบนกลุ่มผมนิ่มต้องมาฝังจมูกลงบนกล้ามแขนของตัวเองแทน ริมฝีปากเรียวเล็กแอบคายอมยิ้มลึก ๆ ออกมาอย่างสะใจ
ซึ่งก็เป็นเรื่องที่แน่นอน
คนที่สูงกว่าด้านบนไม่มีทางได้เห็นมันหรอก
“ ขอโทษพี่ทำไม ”
ส่งคำถามแก้เก้ออกไปให้กับคนตัวเล็กที่ยันตัวลุกขึ้นนั่งเรียบร้อยแล้ว ชานยอลรีบก้มหน้าลงงุดก่อนจะส่งเสียงอู้อี้ออกมาจากลำคอเบา ๆ
“ ก็ที่ชานยอลยังทำตัวยุ่งวุ่นวายกับพี่แบบนี้ไง ชานยอลขอโทษนะ ต่อไปนี้ชานยอลจะพยายามตัดใจจากพี่คริสให้ได้ ชานยอลจะไม่ทำตัวน่ารำคาญแล้วมายุ่งวุ่นวายกับพี่คริสแบบนี้อีก ชานยอลสัญญา ”
น้ำเสียงซึมเศร้าที่ผสมปนเปไปด้วยความน้อยใจทำเอาคนใจร้ายที่กำลังนอนหน้าเครียดชาวูบไปถึงไขสันหลัง ชานยอลค่อย ๆ ก้าวเท้าลงมาจากเตียงก่อนพร้อมกับรอยยิ้มกริ่ม ๆ ที่เผยออกมาทันทีที่ได้ยินเสียงเรียกของคนด้านหลัง
จะยอมสารภาพผิดแล้วงั้นสิ ?!
เร็วไปหรือเปล่า อิพี่คริส !
“ชานยอล”
“ ครับ”
“พี่....”
“หืม ?”
“เอ่อ .... คือพี่”
“……..”
“………”
“วันนี้พี่ขอลาหยุดนะ ฝากบอกผู้จัดการด้วย”
“ ครับ ”
เหอะ ! ป๊อดชะมัด !
“ อ้าว ทำไมมันเป็นงี้อ่ะพี่ ”
“ฉันก็ไม่รู้ ! ”
“ แล้วพี่จะเอายังไงต่อไปอะ ”
“แกถามฉัน ?!”
“ก็ใช่ไง ”
“ ถ้าฉันรู้ฉันคงไม่โง่โทรนัดแกมาหรอกนะ หัดคิดซะบ้างสิ”
หันไปตวาดใส่ไอ้จอมวางแผนที่นั่งสดกาแฟฮวบ ๆ อยู่ฝั่งตรงข้าม ถอนหายใจออกมาหนัก ๆ ให้กับความโง่เง่าของตัวเอง
ให้ตายเหอะ ! เขาไม่น่าไปเชื่อแผนปัญญาอ่อนของไอ้เด็กปัญญาอ่อน(กว่า)คนนี้เลย
“ ยากวะพี่ ”
“ยากแค่ไหนแกก็ต้องคิดให้ออก ! เพราะถ้าฉันกับชานยอลต้องเลิกกันขึ้นมาจริง ๆ แกตายแน่”
“โหยพี่ ถ้าผมตายเมียผมก็เป็นม่ายอะดิ ”
“เมียแกไม่ใช่เมียฉัน !”
“ไร เนี่ย ทำไมโหดจังวะ !”
“หุบปาก ! แล้วนั่งคิดไปซะ”
“ครับ”
เอ่ยรับด้วยท่าทางหงอ ๆ ก่อนที่ความเงียบสงบจะคลืบคลานเข้ามาปกคลุมบริเวณรอบ ๆ โต๊ะของเขาสองคนอีกครั้ง ใช้ความคิดอย่างหนักในการแก้ปัญหาแผนการที่ล้มไม่เป็นท่าของพี่ชาย
อะไรวะ ?! ทีตอนที่เขาเอาไปใช้กับพี่แบคฮยอนมันไม่เห็นเป็นแบบนี้เลย !
“ งั้นเอางี้ ! ถ้าพี่จนมุมแล้วพี่บอกความจริงเขาไปดิ ”
เออดี บอกความจริงไปให้หมด ชานยอลจะได้เลิกโกรธเป็นเกลียดเขาแทนนะสิ !
คิดได้เนอะ !!!
“ถ้าเป็นแก แกกล้าบอกไหมหล่ะ”
“กล้าดิ ถ้าแผนที่ผมวางมันเสียแล้วต้องมาจนมุมเหมือนพี่อะ”
“………….”
“แล้วถ้าชานยอลโกรธฉันมากกว่าเดิมหล่ะ ”
“ก็ซวยไปไง”
“ไอ้ !! ......”
“แต่ถ้าพี่เขาไม่โกรธ !!”
“…………”
“พี่ลองคิดดูสิ ....... กำไลล้วน ๆ”
ลากเสียงยาวเพื่อจะให้คนกำลังนั่งฟึดฟัดเป็นช้างตกมันอยู่ตรงหน้าได้คิด คริสตวัดตามองรุ่นน้องที่กำลังนั่งยิ้มร้ายอยู่ฝั่งตรงข้ามอย่างใช้ความคิด
เสี่ยง !
งานนี้เขาต้องเสี่ยงงั้นสิ ?!
“ชานยอล !”
“พะ พี่คริส !”
อุทานออกมาอย่างตกใจทันทีที่เห็นคนที่บอกว่าลาหยุดมายืนหน้าเคร่งเครียดอยู่หน้าบริษัท คริสเอื้อมมือลงไปคว้าข้อมือบางมากำไว้แน่นก่อนจะออกแรงดึงเบา ๆ
“ดะ เดี๋ยวก่อน พี่คริสจะพาชานยอลไปไหน”
เอ่ยรั้ง(อดีต)คนรักเอาไว้ก่อนจะพยายามสะบัดจ้อมือออกจากการเกาะกุมอย่างเอาเป็นเอาตาย คริสหันกลับมามองเจ้าเด็กที่ตีหน้างอนอยู่ด้านหลังก่อนจะถนหายใจออกมาเบา ๆ
“กลับบ้าน”
“ชานยอลกลับเองได้ พี่คริสกลับไปเถอะ”
“ทำไม”
“ก็เราสองคนไม่ได้เป็นแฟนกันแล้ว ”
ร่างบางก้มหน้าลงงุดพร้อมกับส่งเสียงสั่นเทาออกมาเบา ๆ
“พี่คริสจะทำเหมือนตอนที่เราสองคนเป็นแฟนกันไม่ .... เฮ้ย ! พี่คริสชานยอลเจ็บนะ !”
เผลอตะโกนออกมาสุดเสียงเมื่ออยู่ดี ๆ คนใจร้ายตรงหน้าก็กระชากข้อมือเขาให้เดินตามออกไปอย่างรวดเร็ว ยัดลำตัวบอบบางเข้าไปในรถก่อนจะวิ่งเข้าไปนั่งอยู่บนเบาะฝั่งคนขับ แล้วออกรถไปทันที
เลิกทำแบบนี้ซักที !
นายอย่าทำให้พี่รู้สึกผิดไปมากกว่านี้เลยชานยอล !
“ชานยอล ! พี่ขอโทษ !”
โอบรัดร่างกายบอบบางเอาไว้ทันทีที่เขาจะจัดการลากคนตัวบางให้เข้ามายืนอยู่ในห้องเรียบร้อยแล้ว ซบใบหน้าหล่อเหลาลงบนลาดไหล่บางก่อนที่คำสารภาพผิดที่ถูกริมฝีปากหนาร่ายออกมาโดยอัตโนมัติ
“พี่ขอโทษ พี่ไม่เคยคิดอยากจะบอกเลิกเราเลย แต่พี่ไม่มีรู้ว่าต้องทำยังไงเพื่อจะให้ชานยอลมาเป็นของพี่ทั้งกายทั้งใจ พี่เลยต้องใช้แผนสกปรก ๆ แบบนี้ พี่ขอโทษ พี่มันหื่น พี่มันไม่รู้จักพอต่อไปนี้พี่จะไม่ทำอะไรบ้า ๆ แบบนี้อีก พี่สัญญา ”
เอ่ยออกมาเบา ๆ พร้อมกับพรมจูบลงไปบนลาดไหล่บางเพื่อตอกย้ำคำสัญญาที่พูดเอาไว้ก่อนหน้านี้ เงียบสงบ ไม่มีปฏิกิริยาตอบสนองใด ๆ แสดงออกมาจากร่างกายบอบบางที่เขากำลังกอดกกอยู่
ชานยอลเป็นอะไร ?!
ชานยอลจะไม่ยอมให้อภัยเขางั้นเหรอ ?!
หัวใจดวงโตเต้นเร็วกว่าเดิมทันทีที่สัมผัสได้ถึงแรงสั่นเบา ๆ จากร่างกายของชานยอล
คนรักของเขาอาจจะกำลัง ผิดหวัง เสียใจ จนต้อง .....
“ คิก คิก คิก คิก ”
หัวเราะออกมาก็ได้ เฮ้ย ! ไม่ใช่สิ ชานยอลต้องร้องไห้ ! นายต้องร้องไห้ออกมาสิชานยอล
ผละอ้อมแขนออกมาจากคนตรงหน้าก่อนจะงัดใบหน้ากลมเล็กที่ก้มงุด ๆ อยู่ให้เงยขึ้นมาประจันหน้ากับเขา
ชัดเลย !!! เจ้าเด็กบ๊องมันกำลังยืนหัวเราะด้วยท่าทางที่สุดแสนจะมีความสุข !!
“แกล้งพี่งั้นเหรอ”
“ใช่ !”
สูดหายใจเข้าไปลึก ๆ พร้อมกับลำตัวเรียวบางที่ยืดขึ้นมาปะทะกับอกแกร่งของเขาอย่างแรง ใบหน้ากลมเล็กฉายแววยียวนจนเข้าอยากจะประกบจูบลงไปซักสองสามทีให้หายซ่า
“ทำตัวเป็นเด็กนิสัยไม่ดี !”
“ก็พี่หลอกชานยอลก่อนนี่ !”
“หลอกอะไร ? ถ้าพี่หลอกเรา ชานยอลต้องจับพี่ไม่ได้สิ แล้วนี่อะไร เราจับพี่ได้ตั้งแต่แรกใช่ไหม ถึงได้แกล้งพี่แบบนั้นเหอะ ! ให้ตายเหอะ เจ้าเด็กบ้า”
“ก็พี่คริสอ่า !! แล้วทำไมต้องทำแบบนั้นด้วยเล่า อยากได้อะไร ขอกันดี ๆ สิ ”
เอ่ยพูดเสียงเบาพร้อมกับใบหน้ากลมเล็กที่แดงฉาดขึ้นมาแทบจะทันที คริสรีบเงยหน้าขึ้นมองจะเจ้าของประโยคหวานฟังรื่นหู ก่อนจะยกยิ้มร้ายขึ้นมาเบา ๆ
“ถ้าพี่ขอแล้วจะเราจะให้หรอ ?”
“ อือ ”
“งั้น..... พี่ขอ 2”
“……..”
“……..”
“ ผมให้พี่ถึงเช้าเลยก็ได้ ”
สิ้นเสียงยั่วยวนคือริมฝีปากหยักหนาที่ถ่าโถมลงไปมองรสจูบอันแสนหนักหน่วงให้กับคนชั่งยั่วทันที ดูดดุนพร้อมกับขบกัดแรงๆทำเอาผู้อ่อนประสบการณ์โอนอ่อนลงไปราวกับต้นอ้อ ยกยิ้มร้ายขึ้นมาก่อนจะล้วงมือเข้าไปสะกิดตุ่มไตที่ชูชันอยู่ภายในเสื้อเชิ้ตตัวบาง พร้อมกับเลื่อนไล้ริมฝีปากลงมาซุกไซร้อยู่บนลำคอหอมกรุ่น ลำตัวผอมบางที่เร้าไปมารวมถึงริมฝีปากแดงฉาดที่เอาแต่ส่งเสียงควรญคราญ ทำเอาร่างสูงอดที่จะกระตุกยิ้มร้ายขึ้นมาอีกทีไม่ได้
ถึงเช้างั้นเหรอ ?
คงสติให้อยู่ถึงตอนจบรอบแรก ฉันก็ถือว่านายเก่งมากแล้วหล่ะ ‘เด็กน้อย’
Talk : มาเเล้วววคร่าา สำหรับฟิคประเดิมของบ้านหลังใหม่หลังนี้ ไรท์ขอเริ่มจากคู่หลักในใจของไรท์ก่อนเลยนะคะ
นั่นก็คือคริสยอลนั่นเองงง เเต่ไม่เป็นไรเนอะสาวกคู่อื่นอย่าพึ่งน้อยใจกันไปเลยนะคะรับรองว่าไรท์จะเอาทุกคู่ทุกฟิลมาให้ รีดเดอร์ที่น่ารักที่ได้อ่านกันเเน่นอนค่ะ สุดท้ายนี้ยินดีที่ได้รู้จักทุกคนเเล้วขอต้อนรับสู่บ้านน้อย ๆ หลังนี้ด้วยนะคะ
เดี๋ยวไรท์จะพยายามทยอยลงเรื่องที่เเต่งไว้เเล้วให้เรื่อย ๆ เลยระคะ อย่าลืมติดตามกันด้วยหล่ะ ขอบคุณค่ะ ^O^
ความคิดเห็น