คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ถนนเยาวราช : แยก 8
.
.
“นี่นายไม่ตลกนะ เอามานี่!” มือขาวไขว่คว้าไปมาบนอากาศเพื่อแย่งวัตถุจอสี่เหลี่ยมเครื่องโตของอีกคน
“แน่จริงก็กระโดดมาเอาสิครับ” ร่างสูงเจ้าของเครื่องโบกท้าทายคนตัวเล็กไปมา สาเหตุที่ต้องมายื้อแย่งกันไปมาแบบนี้ก็เพราะรูปถ่าย
ของคนตัวเล็กตอนเผลอมองความสวยของย่ำค่ำคืนของเยาวราชอยู่ พอเจ้าตัวรู้จึงเป็นอย่างทีเห็น
เรื่องอะไรหละครับน้องหมวยนานๆจะมีรูปน้องหมวยสุดที่รักให้มาเชยชม ขอเมมไว้ไปอวดป๊าละกันนะครับ จะได้ออกตัวว่าลูก
สะใภ้ป๊ารักแบบนั้นแบบนี้ อร้ายยว่าแล้วก็เขิน เอาตั้งวอลโฟนเลยดีกว่าปะ
“ไอ้บ้าเงิง!! คิดว่าสูงนักหรอฮะ!” จ้าแม่คุณไม่สูงเท่าไหร่หรอก ก็แค่หัวของบางคนอยู่แค่ติ่งหูล่างคริสเท่านั้นเอง
“สูงไม่สูงไม่รู้แต่ที่รู้ๆไม่เตี้ยเหมือนบางคนหรอก” คริสทำท่ายียวนพร้อมยักคิ้วลิ่วตาใส่
“เออ!!จำไว้!!” นิ้วชี้ขนาดสั้นชี้คาดโทษอีกคนอย่างโมโห พลางพองแก้มอย่างขัดใจ
จ้า....แฟนจะจำไว้ที่สุดเลยว่ามีแฟนเป็นอาหมวยขายก๋วยจั๊บ แสนน่ารักขาวได้ใจพี่จริงๆ
“จุนมยอน...” เมื่อเห็นอีกฝ่ายปึงปังหน้างอง้ำใส่แล้วหันไปมองทางอื่น คริสจึงตัดสินใจเรียกอีกคน “งอนหรอ??”
“เปล่าใครงอนไม่มี๊” เสียงหวานบอกปัดเสียงสูงพร้อมกอดอกเบะปากคว่ำ
“ดีกัน...” นิ้วก้อยของมือหนายื่นไปตรงหน้าขาว
“.......”
“ถ้าไม่ดี ไม่รักนะครับแฟน” ร่างสูงกระดิกนิ้วส่ายไปมาตรงหน้าอีกคน “อ้าก!!!” เสียงทุ้มต่ำร้องลั่นเมื่อฟันเล็กกัดเข้าที่นิ้วอย่างจัง
“ใครแฟนนายไม่ทราบ! เหอะ สมน้ำหน้า แบร่!” เมื่อกัดอีกคนสมใจใบหน้าขาวงอง้ำก็หันมาแลบลิ้นใส่พลางเดินไปอย่างไม่ใส่ใจ
.
.
.
“นี่จุนมยอน อย่าเดินเร็วสิ” คริสที่รีบเดินตามมาบ่นใส่
“แล้วใครบอกให้เดินตามไม่ทราบ” จุนมยอนหันไปแหวใส่แต่ขาสั้นๆเองยังคงจงใจเดินเร็วต่อไป
“เอ้าก็กลัวว่าที่แฟนหลงหนิ เกิดหลงไปรักคนอื่นทำไง” ร่างสูงพูดทีเล่นทีจริง แต่จู่ๆคนที่เดินลิ่วๆกับหยุดยืนนิ่ง เล่นแทบเบรกตัวไม่ทัน ขืน
ชนอีกคนมีหวังโดนเหวี่ยงอีก
“นี่เอาจริง??” คนตัวเล็กหันหน้ามา
“คิดว่าเล่นหรอครับ นี่พี่แสดงออกขนาดนี้ยังดูไม่จริงจังกับเราอีกหรอไง หืม??” ร่างสูงแค่นยิ้มให้
“ใครจะไปรู้ก็เห็นทีเล่นทีจริง ไม่รู้ว่าเล่นหรือก็แค่หยอกกันแน่” คนตัวเล็กหมุนตัวกลับก่อนจะเดินไปข้างหน้าต่อช้าๆทำให้คริสเองเดิน
ตามมาเช่นกัน
“ใครบอกว่าพี่เล่นๆหละ คือ....”
.
.
.
“พี่ ช อ บ เราจริงๆนะ” คริสเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าร่างเล็กพร้อมกับยิ้มให้อย่างจริงใจ
“.......” จุนมยอนที่แหงนหน้ามามองคนตรงหน้าเพราะโดนให้หยุด แต่เมื่อได้ฟังคำพูดนั้นพร้อมกับเห็นรอยยิ้มที่สัมผัสได้ว่าอีกฝ่ายไม่ได้
พูดเล่นเหมือนปกติแต่อย่างใด ใบหน้าขาวก็แซมสีแดงขึ้นมาอย่างปิดไม่มิด ทำให้ต้องรีบก้มหน้าหลบจนไม่รู้จะไปซ่อนความร้อนบน
ใบหน้าไว้ตรงไหน
“จะไม่พูดอะไรหน่อยหรอ” คิ้วหนาเลิกขึ้น พร้อมกับขำเบาๆให้กับท่าทีเขินอายเหล่านั้นของคนตัวเล็ก
“อะเอ่อ... เฮ้ยย เงิงไปดูนั่นกัน” สายตาหวานเลิกลักไปมา พร้อมกับชี้ไปมั่วๆเบนจุดสนใจกับอีกคน ร่างเล็กรีบเดินออกไปจากที่ยืนพร้อม
กับฉุดมือหนาให้ตามมาด้วย
“แหนะ จะแต๊ะอั๋งก็บอกมาเหอะ” เมื่อหยุดเดินเสียงทุ้มอดใจที่จะไม่เอ่ยแซวไม่ได้
“โว้ววหลงตัวเองชะมัด” มือขาวสะบัดทิ้งอย่างไม่ใยดี
“นี่แล้ว...สรุปจะไม่ตอบในสิ่งที่บอกหน่อยหรอ จุนมยอน หืม??” มือหนารั้งเอาไว้ก่อนจะฉุดให้อีกคนมาอยู่ในอ้อมกอด
“อะอะอะไร” จุนมยอนถึงกับตัวแข็งทื่อเมื่อโดนอีกฝ่ายสวมกอดเบาๆจากด้านหลัง แก้มที่ก่อนหน้านี้มีเลือดฝาดกลับเพิ่มความแดงขึ้นมา
อีก เมื่อเสียงทุ้มๆพร้อมลมหายใจกระทบเข้าที่ลำคอขาว
“พี่ชอบเราจริงๆนะจุนมยอน แล้วจะเปิดใจรับพี่ได้หรือเปล่า?” คนตัวสูงก้มตัวลงจนคางแทบเกยบนลาดไหล่บางอยู่กลายๆ ฉุดให้ใบหน้า
หวานถึงต้องรีบเอียงหนี
ตึ้กตัก ๆ
เสียงหัวใจเต้นรัวราวกับจะระเบิดออกมาได้
นี่มันไม่ใช่เล่นๆ ... จุนมยอน ตาบ้าที่กอดนายกำลังล้อเล่นกับหัวใจนายอยู่นะ !
นายนี่มันเจ้าชู้ คารมหวานเขาไม่ได้ใช้กับนายแค่คนเดียวหรอก จุนมยอน
อู๋ อี้ฟาน ....
กำลัง....
ปั่นหัวใจของนายเล่น
ก็เพียงเท่านั้นหละ
.
.
จุนมยอน...
พลั้ก!
“ถ้าคิดว่าติดก็เชิญ!” มือบางผลักคนด้านหลังออกพร้อมเดินลิ่วไปทันทีที่พูดจบ
เอ้า!! ไอ้บ้าจุนมยอน นายพูดอะไรออกไป...
ต้องบอกว่า ไม่ให้ไม่ใช่หรอ โอ้ยยย อยากจะตบปากตัวเองจริงๆเราให้ตายเถอะ
เมื่อคนที่ผลักเดินลิ่วๆออกไป ร่างสูงยิ้มกว้างออกมากับคำตอบของอีกคน แม้จะไม่ใช่คำตอบที่หวังว่าจะได้มากเท่าไหร่ เพียงแค่คนตัว
เล็กบอกกลายๆว่าอนุญาตให้ลุยจีบได้อย่างเต็มที่ เขาก็แทบดีใจจนอยากจะแหกปากร้องออกมาอยู่แล้ว มาถึงขนาดนี้แล้วก็ขอคิดเข้า
ข้างตัวเองหน่อยแล้วกันว่าอีกฝ่ายแอบมีใจให้อยู่บ้างไม่มากก็น้อยไม่อย่างนั้นคงไม่เขินอายหนีเตลิดไปหลายต่อหลายครั้งขนาดนี้หรอก
.
.
.
“คยองซูครับ เดินดีๆรอพี่ด้วยสิเดี๋ยวก็สะดุดล้มไปพอดี” จงอินวิ่งตามคนตัวเล็กเข้าไปในวงโคจรของไทยมุง?
“ไม่หรอกน่า ดูๆดิฮะ ว้าวววว น่ากลัวจัง ผมไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้เลย” ตาโตสดใสเป็นประกายทันทีที่พบเห็นการแสดงต่อตัวที่โลดโผน
อยู่ตรงหน้า
“ไม่เคยเห็นหรอไง” ร่างสูงยิ้มให้พลางยีมือลงไปบนหัวทุยๆนั้นอย่างเอ็นดู
“หึ ที่เกาหลีมีแบบนี้ที่ไหนกันฮะ” คยองซูยู่ปากใส่อีกคนที่มาลูบหัวใส่ก่อนจะส่ายหน้ารัวเป็นคำตอบ
“งั้นตั้งใจดูดีๆนะ เดี๋ยวมันจะมีมากกว่านี้อีกครับ” จงอินจับร่างบางให้หันไปดูพร้อมฉวยโอกาสเกาะกุมไหล่บางทั้งสองข้างอย่างนอก
หน้าโดยที่อีกฝ่ายไม่รู้ตัว
“โหวววน่ากลัวจัง เขาต่อไปสูงขนาดนั้นได้ไงนะ” ปากเล็กและตากลมโตต่างก็โตขึ้นด้วยความตื่นเต้นประหลาดใจกับโชว์ตรงหน้า คนที่
แอบจับอยู่ด้านหลังเห็นก็อดที่จะยิ้มตามไม่ได้ คนอะไรน่ารักชะมัด... “อ้ะ” คยองซูถึงกับต้องปิดตาเมื่อคนสุดท้ายจองการต่อตัวนั้นเป็น
เด็กผู้หญิงที่ส่งไปถึงยอดที่สูงที่สุดจนคนตัวเล็กอดหวาดกลัวไม่ได้ “คะเค้าจะไม่ตกลงมาหรอ”
“ไม่เป็นไรหรอกฝึกมาดีครับ โอ๋ๆ” จงอินฉวยโอกาสทองในการรวบร่างเล็กเข้ามาปลอบไว้ พร้อมกับยิ้มไปลูบหลังอีกคนไป
“อะแฮ่ม!! อย่าเนียนฮะ อย่าเนียน” คยองซูกระแอมเสียงดังก่อนที่มือเล็กจะตีลงมือดำๆของคนยุ่มย่ามอย่างแรง
“โอ๊ะ! พี่เห็นเรากลัวไงแค่อยากช่วย” มือใหญ่รีบชักกลับมา พร้อมตอบทีเล่นทีจริง “ตัวเล็ก ไปทางโน้นกัน คนเยอะพี่กลัวเราหายใจไม่
ออก” คนตัวสูงพูดด้วยเสียงนุ่มนวลพร้อมกับชี้ให้ไปเดินทางอื่น ก่อนจะนำมือมายีลงบนหัวเล็ก ร่างบางตอบรับมาเป็นรอยยิ้ม มือหนา
กอบกุมมือเล็กแล้วนำเดินออกมาจากตรงคนที่แน่นหนาให้ไปดูบริเวณอื่นๆ
“พี่ฮะ ถ้าคนที่พี่รักเค้าแอบชอบพี่แล้วรักพี่อยู่แล้วพี่จะทำไง” เสียงหวานใสเอ่ยถามขึ้นในขณะที่นั่งพักอยู่บนริมพื้นของตึกเงียบๆแห่งหนึ่ง
ในย่านที่ผู้คนยังพลุกพล่าน
“ถ้าให้ตอบก็คง ดีใจหละครับที่มีคนมาชอบเรา และพี่เองก็รักหรือชอบเขาอยู่เหมือนกัน ก็แปลว่าใจเราสองคนตรงกันดี” ร่างสูงที่นั่งข้างๆ
ตอบคำถามพร้อมกับดูดน้ำส้มคั้นเจ้าดังไปด้วย “ว่าแต่ถามทำไมครับ น้องคยองชอบใครอยู่หรอครับ??” จงอินถามขึ้นเมื่อดูดน้ำครั้ง
สุดท้ายหมด
“อ่า ปะเปล่าครับ พอดีผมแค่ถามไว้ เพื่อนผมเค้าชอบคนๆนึงอยู่แล้วไม่รู้ว่าคนๆนั้นเค้าชอบหรือเปล่าหรือแค่คิดเล่นๆ” คนตั้งคำถามเฉไฉ
ตอบ “แล้ว...พี่จงอินหละครับชอบใครอยู่หรือเปล่าตอนนี้?” ใบหน้าหวานหันไปถาม
“อ่า ถึงพี่จะเล่นๆแต่พี่ก็รักใครรักจริงนะครับ พี่หนะ มีคนที่แอบชอบอยู่แล้ว” เมื่อพูดจบก็หันไปยิ้มเขินให้
“อ้ะอ่อ! ละแล้วเค้าเป็นใครหรอครับ” เสียงใสสั่นถามด้วยความตื่นเต้น
คนถาม มองอีกคนด้วยความกังวลและตื่นเต้นเพื่อลุ้นคำตอบ มือบางกุมเข้าหากันแน่น ปากบางเม้มกันสนิท
“อ่าอยากจะรู้จริงๆหรอครับ แล้วถ้าเป็นเราหละ??” ร่างสูงยิ้มให้
“พี่ฮะ อย่าเล่นได้ไหมฮะ ผะผมจริงจังนะ” ร่างบางตัดสินใจพูดอย่างน้อยความรู้สึกที่เก็บไว้บ้าง คนตรงหน้าอาจรับรู้ได้บ้าง ถ้าท่าที
ทั้งหมดที่เจอมาคือความรู้สึกดีๆ อย่างน้อยคยองซูก็พร้อมที่จะเสี่ยง
“จริงๆแล้ว ผม ช อ บ พี่นะ” คนตัวเล็กตัดสินใจพูดพร้อมกับก้มหน้าหลบสายตาด้วยความเขินอาย
“คือ... พี่ก็ยังไม่รู้เลยครับ มันอาจดูตรงไปถ้าพี่จะบอกว่า ขอโทษ...”
“ขอโทษ?? สำหรับอะไรฮะ?” ร่างบางเอียงคอมองด้วยความสงสัย
“ไม่ใช่พี่จีบเราเล่นๆนะครับ แต่....พี่รักคนๆนึงไปแล้ว พี่ยังไม่พร้อมจะเปิดใจให้ใครจริงๆ ถ้าจะโกรธพี่ก็ได้นะครับ” ร่างหนาตอบด้วยท่าที
กังวล ใบหน้าคมก้มลงต่ำมองพื้นด้วยความกังวล
“พี่รักคนนั้นมากจริงๆ ขอโทษนะครับ” จงอินเงยหน้ามายิ้มให้อีกฝ่ายอย่างเบาๆ
“อะเอ่อ...คนๆนั้น พี่คงรักมากสินะฮะ ขอบคุณสำหรับคำตอบฮะ” น้ำตาใสรื้นออกมาจากตาโตคู่สวยทั้งคู่ คยองซูพยายามกลั้นเอาน้ำตา
ไว้ก่อนจะยิ้มบางๆให้
“คยองซูคือ...พี่ขอโทษครับ” ไม่ใช่ว่าไม่รู้สึกไม่ใช่ว่าที่ผ่านมาเขาคนนี้ คิมจงอิน จะไม่ได้หลงใหลหรือชอบในตัวของคยองซูคนนี้เลย เพียง
แต่ว่าเขาแค่รู้สึกว่า คนๆนี้เหมือนกับคนๆนั้นมากเกินไป มากจนเขาคิดได้ว่า คยองซูไม่ใช่ตัวแทนของ คนๆนั้น .... เมื่อเห็นน้ำตาของคน
ร่างบาง มือหนาอดที่จะเอื้อมไปเช็ดไม่ได้
“ผมขอตัวนะฮะ” ร่างเล็กลุกขึ้นทันทีที่อีกฝ่ายทำท่าจะเอื้อมมาทางเขา บุคคลต้นเหตุเห็นก็อดที่จะวิ่งตามไปไม่ได้
บางที... ก็ต้องปฏิเสธความอ่อนโยนและหวังดี เพื่อที่จะได้ ตัดใจ ... สิ่งที่ผ่านมา คยองซูคนนี้ก็แค่ คิดไปเอง ว่าการที่อีกฝ่ายจีบ อีกฝ่าย
เล่นด้วย ทำท่าเหมือนว่ามีใจให้กัน ก็เพียงแค่เล่นๆเท่านั้น .... นายมันก็แค่ .... ตัวแทน ... ตอนเขาเหงาใจ
.
.
.
.
ตื้อดึ้ง
เสียงเรียกเข้าของแอพพลิเคชั่นสีเขียวดังขึ้น พร้อมกับข้อความพรีวิวที่โชว์บนหน้าจอเครื่องมือสื่อสารระบบสัมผัสสีขาว มือขาวเอาผ้า
เช็ดเม็ดน้ำตามผมเบาๆ หลังจากเดินเข้ามาภายในห้องทันทีที่อาบน้ำเสร็จ
‘นอนหลับฝันดีนะครับ’
ข้อความเล็กๆบนหน้าจอ พร้อมตบท้ายด้วยสติ๊กเกอร์น่ารักแมวจุ้บกันก่อนนอนมาให้อีก
จุนมยอนยิ้มเล็กน้อยกับข้อความ ก่อนจะพิมพ์ข้อความตอบกลับอย่างชำนาญ
‘ฝันดี’
‘ส่งมาน้อยจังครับ .. น้อยใจนะเนี่ย ว่าที่แฟน’
‘งั้นฝันดีนะครับ (L)’
ข้อความจากอีกฝ่ายส่งมาเมื่อเห็นว่า ร่างบางอ่านแล้วแต่ไม่ตอบกลับอะไร พร้อมกับแนบรูปสุดท้ายส่งอีกคนให้นอน
รูปที่คริสคะยั้นคะยอขอให้ถ่ายด้วยกัน รูปคู่ที่อ้างเหตุผลว่า แสดงการเริ่มมิตรภาพระหว่างเราสองคน
ร่างบางยิ้มให้กับรูปที่ถูกส่งมาจากเครื่องอีกคน ถ้าให้นึกถึงวันนี้ มันค่อนข้างดีทีเดียว ความรู้สึกดีๆมันก่อตัวได้ไม่ยาก เพียงแต่จุนมยอน
ยังคิดว่ามันยังเร็วไปหากจะเริ่มต้นปล่อยตัวปล่อยใจให้คนๆนี้ แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่า สาเหตุที่ใจเขาเต้นแรงก็เพราะ ผู้ชายเจ้าชู้คนนี้ ที่
ยัดเยียดฉายาให้อย่าง ‘ไอ้ตี๋เงิง’
‘แกร้ก’ เสียงเปิดประตูมาจากหน้าห้อง ทำให้คนตัวขาวรีบวา.โทรศัพท์ลงก่อนจะรีบปรับหน้าใหเป็นปกติจากความเขินอายอย่างเร่งรีบ
จุนมยอนมองเห็นหลังของเพื่อนลักกลายๆที่เพิ่งกลับมา ทั้งๆที่ตอนนี้ปาไปจะตีหนึ่งแล้ว อดไม่ได้ที่จะขอบ่นหน่อยเถอะ แล้วพรุ่งนี้ค่อยไป
จัดการกับเจ้าปัญหาอีกคน
“นี่คยองซู!”
“เฮ้ย!!ตัวเล็ก เป็นอะไร ร้องไห้ทำไม ทำไมตาแดงก่ำแบบนี้ นายนั่นทำอะไรนาย นายนั่นรังแกนายหรอ” ไอ้ตอนแรกว่าจะบ่นเพื่อนตัวเล็ก
แต่พออีกฝ่ายหันมาพร้อมกับใบหน้าที่เต็มไปด้วยน้ำตา คำด่าทั้งหลายความโกรธทั้งหมดก็กลืนลงไปอย่างรวดเร็ว จุนมยอนพุ่งสุดตัว
ออกไปหาเพื่อนสนิท
“ตอบเรามาสิตัวเล็ก ใครทำอะไรนาย ไอ้กัมจงหรอ มันทำอะไร ห้ะบอกเรามา” มือขาวจับที่ไหล่อีกฝ่ายแล้วมองหน้าคาดคั้นเอาความ
จริง ร่างเล็กกว่าเองก็ได้แต่ร้องไห้ นัยต์นากลมโตเต็มไปด้วยน้ำใสๆจนแพขนตาชื้นแฉะไปหมด
“พี่จงอินเค้ามีคนที่รักอยู่แล้ว ฮรึกกก” คยองซูกอดหมับเข้าหาเพื่อนสนิทอย่างต้องการหาที่พึ่ง เมื่อโผเข้าหาอ้อมกอดแห่งความไว้ใจและ
อบอุ่น เสียงสะอื้นก็ออกมาไม่หยุดปาก คยองซูร้องไห้แล้วซุกเข้าหาอ้อมกอดของเพื่อนรัก จุนมยอนได้แต่ยืนให้อีกฝ่ายร้องไห้ให้หมด
พลางลูบหลังปลอบใจไปด้วย
“นายใจเย็นๆนะ ถ้าอยากร้องก็ร้องออกมาให้หมดเลย” จุนมยอนโอบรัดเพื่อนตัวเล็กเข้ามาให้อบอุ่นมากที่สุดเพื่อย้ำให้อีกคนรู้ว่าเขายัง
อยู่ตรงนี้ไม่ทิ้งไปไหน
หลังจากตระกองกอดกันอยู่นาน สิ้นเสียงสะอื้นไปซักพัก คนตัวขาวก็จับเอาเพื่อนตาโตมานั่งคุยถามไถ่ที่มาให้รู้เรื่อง ความที่ได้ก็เพราะ
อกหักจากจงอินนั่นหละ เพราะอีกฝ่ายตอบความรู้สึกดีๆมาให้เพียงว่า มีคนรักอยู่แล้ว แล้วที่จีบคยองซูเพราะคิดว่าจะลองจีบแล้วชอบ
คนอื่นดู แถมอีกฝ่ายยังนิสัยคล้ายกับคนรักเขา
“เราตัดสินใจแล้ว .... เราจะกลับเกาหลี ..”
…
สปอยยยยยย ...
โอ๊ะโอวววววววววววววววววววว ถ้าเสร็จจะรีบมาลงเร้วๆวัน เพราะจะดองไปอีกนานอีกแล้ว เนื่องจาก ต้องไปขายของที่งานเกษตรแฟร์นิดหน่อยยยยย แล้วเดี๋ยวจะรีบมาต่อยาวๆนะ รักทุกคนที่ไม่ลืม #พี่ตี๋น้องหมวย
เล่าลื้อ .....
อะโหลวววเอวรี่บอดี้ มายรีดเดอร์ท๊่รักของแอด ขอโต้ดที่หายไปพระนมนานมหากาพย์แห่งนานโคตร >///< เยอะไป มาต่อให้แล้วน้า ต่อไปจะกลับมาบ่อยๆแล้วหละ โอเคทุกอย่างแล้ว .... ขอโทษที่ตอนนี้ไม่ค่อยมีคริสโฮ อยากจะเคลียร์ปมคู่รองก่อนจ้า ละก็ตอนนี้ฟิคเรื่องนี้แอดเปิดรับการออดิชั่นบอทฟิคแล้ว ใครสนใจเป็นตัวละครไหนบอกมาเลยจ้า ส่วนใหญ่ก็รับคู่หลักคู่รองรับคูณพ่อตาสายโหด ทักมาเมนชั่นบ้านมาเลยจ้าาาา รักทุกคนนะ #พี่ตี๋น้องหมวย สกรีมมมมเลย
ความคิดเห็น