คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ถนนเยาวราช : แยก 6
“หือ??? O[]O!!! อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกไอ้บ้าเงิงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง” ร่างบางที่ยืนพิงประตูอยู่เมื่อครู่ ไม่ทันได้ระวังตัว พอคริสเปิดประตูออกมาร่างทั้งร่างก็พลันล้มลงไปที่พื้นห้องน้ำ แล้วพอใบหน้าขาวๆหันไปจะเอาเรื่องคนที่เปิดประตูไม่ดูตาม้าตาเรือข้างหน้า แต่พอหันไปก็ต้องรีบเอามือขึ้นมาปิดตาตัวเองพร้อมรีบเบือนหน้าให้ไปอีกทางให้หลบจาก อาตี๋ ใ ห ญ่ อันอนาจารของคริส คือจะว่าไงดีมันไม่ได้แค่...ใ ห ญ่ อย่างเดียวแต่กลับ บ ว ม ด้วยซ้ำ มือขาวๆข้างซ้ายตีที่ขาอีกคนไม่ยั้งมือ “ไอ้บ้า อนาจาร ไอ้ลามก ไอ้โรคจิต ไอ้เงิงบ้า ไอ้....อุ้บส์!”
ปากไม่ทันจะได้พร่ำบอกหรือกร่นด่าคนตัวสูงไปต่อ ก็ต้องโดนอีกฝ่ายปิดปากให้เงียบเสียงลงด้วยริมฝีหนานิ่มหยุ่นที่ก้มลงมาทาบทับไว้ มือใหญ่จับยึดที่คางจุนมยอนแน่นเพื่อไม่ให้ร่างเล็กดิ้นหนีออกไป
“O.O!!!! อื้อ!!” มือขาวทุบรัวที่หน้าอกอีกคนเมื่อจุนมยอนคุกคามคนตัวสูงเพิ่มขึ้น คริสเลยแกล้งบีบคางอีกคนให้เปิดปากออกเพื่อรุกล้ำเข้าไปมอบรสจูบให้
“อ้ะ! ไม่!!!” จุนมยอนรวบรวมแรงเฮือกสุดท้ายผลักอีกคนออกไป “ไอ้บ้า!! นายมัน ...”
“ถ้าไม่หยุดจะแก้ให้ดูอีกรอบนะ” ร่างสูงแกล้งขู่พลางทำท่าจะปลดกางเกงลงอีกรอบ
“ไม่ๆๆๆๆ หยุดแล้วๆ” ได้ผล..คิมจุนมยอนรีบปิดปากตัวเอง ถ้าถามว่าคริสใส่กางเกงกลับตอนไหนก็ตอนที่ร่างเล็กหลับตาตีขาด่าเขาไม่หยุดปากนั่นแหละ
“แค่นี้ก็จบ” คริสยิ้มกดที่มุมปาก
จะว่าไป...น้องหมวยนี่ก็น่าแกล้งเหมือนกันแฮะ ... ท่าทางจะตกใจในอาตี๋ใหญ่ของเราสินะ โฮะๆ แน่หละมันทั้งใหญ่ทั้ง...บ ว ม -_- ไม่ตกใจก็แย่แล้วคร้าบ
“ละละแล้วเมื่อกี้นายเรียกฉันทำไม” จุนมยอนถามเลิ่กลั่กไม่กล้าหันไปสบตากลัวภาพเมื่อกี้จะย้อนเข้ามาอีก
“พี่แค่จะให้เปิดฝาขวดยาให้ที ไม่คิดหนิว่าจะทะเล่อทะล่าเข้ามา” เอาตรงๆคริสไม่ได้จะทำอนาจารจริงๆแหละเขาก็แค่จะแง้มประตูออกมาให้จุนมยอนเปิดยาให้จริงๆอย่างที่บอกแต่ไม่คิดว่าร่างบางจะล้มลงมา
“ฉันเปล่านะ แค่ยืนพิงประตูเฉยๆ นายนั่นแหละทะเล่อทะล่าจะเปิดก็เปิด ไม่ดูเลย ชิ” คนตัวขาวยังจะดื้อรั้นเถียงเอาชนะให้ได้
“เอาเหอะๆ ยอมและ แกะยาให้หน่อย อยากทาจะแย่ ... เอ๊ะ!! หรือว่าจะทาให้” คริสยื่นขวดยาที่แสนจะเปิดยากมาให้จุนมยอน คนตัวขาวเอาแต่ยืนนิ่งทำเหมือนจะปฏิเสธแต่พอโดนไม่เด็ดอีกรอบ มือบางก็หันไปคว้าขวดยามาเปิดทันที
“ไม่ต้อง เดี๋ยวเปิดให้ นี่อ้ะ!” พูดเสร็จก็รีบเปิดขวดยาให้แล้วยื่นคืนอีกคน โดยไม่กล้าต่อล้อต่อเถียงใดๆต่อ “ไปทายาไป เร็วๆด้วย”
“งั้นทามันตรงนี้เลยมั้ย?”
“ไม่ ไปเลยไป!!” จุนมยอนรีบหันหน้าที่เกิดริ้วแดงขึ้นพลางเดินออกมา คริสค่อยๆปิดประตูห้องน้ำลงอีกครั้งพร้อมกับยิ้มให้กับท่าทางอีกคนเบาๆ
ดูๆไป รั้นใช่ย่อยแฮะ แต่ก็น่ารักไปอีกแบบ...แบบมีโมเมนท์มาเขินเค้าถอดกางเกงด้วยอ้ะ ตะเองก็ไม่ต้องเขินหรอกอีกหน่อยก็เห็นของเค้าบ่อยๆแล้วเนอะ ถ้าน้องหมวยกลูต้า... ไม่เ ส ร็ จ เฮีย อย่าเรียกว่าอาตี๋ใหญ่แห่งเยาวราชเลย โฮะๆ (อีบ้านี่หื่นกามกลัวแทนหมวยT^T)
“พู่ -3-” จุนมยอนถอนหายใจเป่าลมที่ปากเบาๆ
“จุนมยอน เสียงเอะอะโวยวายอะไรอ่า” เสียงของโดคยองซูที่เกาะอยู่ตรงราวบันไดชั้นบนทางห้องของจุนมยอน ตะโกนเรียกถาม
“ไม่มีไรหรอกคยองซู เสียงหมามันหอนแถวๆนี้แหละ”
บรู้วววววววววววววววว เฮ้ย! ไม่ใช่ละน้องหมวยเอาซะเคลิ้มเลย คนครับคนหล่อด้วย ไม่ใช่หมา ถึงแม้จะชอบฉี่ไม่เป็นที่ เห้ยไม่ใช่อีกอะ เอาซะเคลิ้มอีกและ
“อ๋อ .... งั้นเรานอนรอน้า ช่วยงานป๊าวอนเสร็จแล้วรีบขึ้นมานอนกอดเราไวๆด้วย ” คยองซูยิ้มบอกจุนมยอนที่อยู่หน้าห้องน้ำแล้วค่อยวิ่งกลับไปยังห้องนอน
“แหม...เอาซะผมเคลิ้มเป็นหมาเชียวนะ สนใจเลี้ยงหมาหน้าตาดีๆไว้ซักคนมั้ยครับ” คริสที่ทายาเสร็จก็เปิดประตู ออกมาแซวคนข้างนอก
“ไม่อะ หมาพันธุ์หน้าย่นๆแบบนายไม่เห็นน่ารักซักนิด” จุนมยอนเบะปากว่าพลางชี้นิ้วไปตามรอยหน้าผากของคนตรงหน้า “ว่าแต่เสร็จแล้วใช่มั้ย งั้นก็ลงไปได้ละ” บ่นเสร็จขาสั้นๆก็นำเดินนำลงยังชั้นล่าง
นั่นไงพอทำเค้าเสร็จสรรพก็มาไล่เค้า ไม่รับผิดชอบเค้าเลยอะ เช๊อะ เค้างอนแล้วนะ มาง้อด้วยถ้าไม่ง้อเค้าก็จะ...ง้อตัวเองเองก็ได้ เพื่อตัวเองเค้าทำได้อยู่แล้ว (ฉันว่าแกแรดหวะอพค)
“เสร็จแล้วหรอคริส...” เสียงหวานของคนขายขนมทักขึ้นมาเมื่อเห็นคริสค่อยๆเดินตามร่างบางๆมา
“อื้อออ” ร่างสูงพยักหน้าเล็กน้อย
“งั้นกลับร้านกันเถอะ อยู่นานๆคงไม่ดี” อี้ชิงพูดพลางเกี่ยวเข้าที่แขนขวาของคริสแล้วหันไปมองจุนมยอนเมื่อพูดประโยคหลังก่อนจะเดินนำพาคริสกลับไปยังร้านส่วนคนตัวสูงก็หมดแรงที่จะปัดแขนนั้นออก
“เอิ่มมมม มัน....เป็นไงบ้างวะ” จงอินถามอาการเพื่อนพร้อมกับมองไปตรงเป้าเพื่อสื่อความหมาย
“ไว้ค่อยคุยมึงกลับร้านเหอะ กูอายเค้าT///T” คริสหันไปโน้มไปกระซิบบอกเพื่อนตัวคล้ำเบาๆ แล้วทั้งสามคนก็หันไปขอบคุณคำโตๆให้กับเจ้าของบ้าน แม้สิ่งที่ได้มาจะเป็นคำบ่นรัวๆที่ไม่ค่อยตั้งใจฟังเท่าไหร่ และรวมไปถึงผู้ก่อการร้าย จุนมยอน อย่างน้อยยังดีที่มีน้ำใจยังอุตส่าพาคริสไปทายา
เมื่อการทายาผ่านไปด้วยดี จงอินและอี้ชิงจึงพาคริสกลับไปยังร้านของตน เมื่อคริสเห็นว่าอาการของเขาเริ่มบรรเทาลงบ้างแล้ว อาจเพราะยาดี(อาจดีเกินขนาดด้วยซ้ำ) เขาก็ออกปากขอบคุณพ่อค้าขนมหวานข้างๆและขอรบกวนเพียงเท่านี้ให้อี้ชิงได้กลับไปขายของตามเดิม ส่วนนมเง็กเมื่อเห็นลูกชายบุญธรรมกลับมาพลางเข้าชาร์ตดูอาการทันทีที่ว่างจากงานขาย แม้จะรบเร้าให้คริสกลับไปพักผ่อน แต่ความดื้อรั้นในตัวยังคงมีอยู่ร่างสูงแค่เพียงไม่อยากให้ทุกคนเป็นภาระ และเขาเองยังอยากที่จะช่วยขายของแม้มันจะค่อนข้างยากลำบากไปบ้างก็ตามทีแต่ยังดีกว่าอยู่เฉยๆนอนเล่นๆที่บ้าน นี่มันวันแรกของเขานะ....แค่วันแรกเรื่องยังเยอะขนาดนี้เลย ถ้าไม่ผ่านวันแรกไปแล้วจะมีวันที่สองต่อไปยังไงหละ
แล้วการขายของก็ดำเนินไปจนถึงเช้ามืดของอีกวัน ทุกคนต่างช่วยกันเก็บของและพากันกลับบ้าน คริสชะเง้อหันไปมองร้านตรงข้ามก็พบว่าร่างบางเป็นคนสุดท้ายที่ปิดประตูร้าน แล้วพอหันกลับมาอีกทีก็ปะทะเข้ากลับรอยยิ้มหวานอันมีลักยิ้มของพ่อค้าหน้าหวานร้านข้างๆที่จะกลับบ้านตนเช่นกัน คริสได้แค่โค้งและยิ้มให้ตอบกลับไป
.
.
.
“นอนหลับให้สบายเมิง จงสู่สุคตินะ ไอ้เงิงน้อย ฮ่าๆๆๆๆ” หลังจากที่ล้มตัวนอนลงตรงฟูกข้างๆเตียงของบุคคลที่กล่าวถึง จงอินพลันหยอกล้อเพื่อนร่างสูงที่หมายความไปถึงน้องตี๋น้อยของคริส ตอนนี้เวลาเลยมาค่อนตีสามกว่าๆแล้ว อาการง่วงเพลียจึงเกิดขึ้น หลังจากกลับมาถึงบ้านก็ช่วยกันเก็บของ มาอาบน้ำแล้วมานั่งทายาให้คริสรวมไปถึงนั่งฟังไอ้เพื่อนตัวดีบ่นถึงสถานการณ์พี่ตี๋น้องหมวยของมัน ...เอาเหอะ ก็แค่จุ๊บหละวะ ได้แล้วค่อยว่ากัน
“ไอ้เหี้ยกัม เดี๋ยวเหอะมึง นอนเลยไป” คริสหันไปด่าอีกคนที่นอนอยู่ตรงด้านล่าง ก่อนจะหันไปปิดเปลือกตาพักผ่อนตามเพื่อนรักของตัวเองบ้าง
.
.
.
.
หลังจากที่ได้ประสบผ่านเหตุการณ์เตะผ่าหมากวันนั้น พร้อมกับการปะทะระหว่างสายตาน้องหมวย และอาตี๋ใหญ่ของคริสแล้ว ตอนนี้ก็ล่วงเลยเข้ามาถึงสัปดาห์ที่สองของการท้าพิสูจน์ขายติ่มซำของคริส อาการบวมและปวดของคริสดีขึ้นจนหายเป็นปกติแล้วเนื่องจากร่างสูงทายามันทุกวันไม่ขาดตกบกพร่อง เพราะความกลัวที่ว่าจะใช้การมันไม่ได้อีก คริสยังคงต้องตื่นมาเพื่อช่วยทำงานเตรียมของต่างๆสำหรับการขายของเหมือนเดิม และคริสเองก็เทียวไปเทียวมาที่ร้านฝั่งตรงข้ามอยู่สม่ำเสมอแม้จะโดนด่าโดนบ่นจากว่าที่พ่อตา แต่ร่างสูงก็ยังด้านหน้าไปทุกวันด้วยความคิดที่ว่า ตื้อเท่านั้นที่ครองโลก และนี่ก็เป็นอีกวันที่ร่างสูงเดินไปเอาฤกษ์เอากำลังใจ
“น้องหมวยกลูต้า พี่ขอก๋วยจั๊บสองถุงใส่ไข่หวานๆนะจ้ะ” เสียงทุ้มดัดให้หวานสั่งก๋วยจั๊บสำหรับวันนี้กับเจ้าของฉายา
‘ไอ้ตี๋เงิงนี่มากินอะไรได้ทุกวัน เบื่อขี้หน้าจะแย่และ’ จุนมยอนบ่นกับตัวเองก่อนจะหันไปกัดอีกคน “ว่างมากหรอไง มากินอยู่ได้ทุกวันอย่างอื่นเยอะแยะ กินจนหน้าเป็นก๋วยจั๊บละ”
“เป็นก๋วยจั๊บไม่เป็นไรหรอก แค่ได้เห็นหน้าน้องหมวยทุกวัน ก็ไม่เบื่อแล้วจ้ะ” คริสก้มลงยื่นหน้าไปใกล้ๆจุนมยอนที่กำลังทำก๋วยจั๊บตามออเดอร์อยู่
โป๊ก!
ไวเท่าความคิด มือเล็กๆเหวี่ยงด้ามกระบวยตักน้ำซุปตีที่หัวอีกคน
“โอ๊ย!!” คริสร้องลั่นเพื่อโดนของแข้งฟาดเข้าที่หัว มือหนายกขึ้นลูบหัวตัวเองเบาๆ
“อย่ามาเน่าแถวนี้ ก๋วยจั๊บไม่อร่อยหมด ไปนั่งรอที่ฉี่ทิ้งไว้โน่นไปๆ” มือขาวโบกมือไล่ร่างสูงให้ไปนั่งรอ
โธ่ววววพี่จำกลิ่นไม่ได้ว่าฉี่ทิ้งไว้ไหน ถุ้ย!! ไม่ใช่ละ เล่นเอาเคลิ้มอีกแล้ว พี่ตี๋อะจำได้แต่กลิ่นน้องหมวยอ้ะ >..<
วันนี้จุนมยอนอยู่ขายของกับคยองซูเพียงสองคน เนื่องจากวันนี้ป๊าวอนได้ออกไปทำธุระข้างนอกพร้อมกับซื้อของสำหรับการไหว้ตรุษจีนในอีกไม่กี่วันนี้
“คยองซู จะไปไหนหนะ!!” ร่างบางหันไปเห็นเพื่อนตัวเล็กเดินบึ่งออกนอกร้านไป
“ไปซื้อหนมจีบบบบบ” คยองซูหันมาตอบพร้อมกับชี้นิ้วไปยังร้านตรงข้ามพลันขาเล็กก็รีบบึ่งออกไป
“เอ้า ตั้งนานไม่ไปแล้วจะไปอะไรตอนนี้” จุนมยอนบ่นอยู่คนเดียว
“อาตี๋ ก๋วยจั๊บน้ำใสที่สั่งเมื่อไหร่จะได้ รอนานแล้วนะ” เสียงตะโกนไม่พอใจจากลูกค้าในร้านดังขึ้น
“จุนมยอน อั้วเอาก๋วยจั๊บน้ำข้นสอง ใส่ไข่หนึ่ง ไม่ไส้ไม่ผัก ส่วนอีกถุงไม่ใส่ไข่ ไม่เครื่องไม่ชูไม่เต้าหู้”
“ก๋วยจั๋บไม่ผักไม่ใส่เครื่องใน !!”
“ก๋วยจั๊บเอาแต่หมูกรอบชามนึง!!” เสียงลูกค้าภายในร้านต่างก็พากันวุ่นวายสั่งอาหารโดยที่ไม่ได้แคร์หรือเป็นห่วงตัวพ่อค้าคนเดียวเลยด้วยซ้ำ
“โอ้ยยยรอแป้บบบบครับ ผมทำให้อยู่อย่าพึ่งรีบมีอยู่สองมือครับ” จุนมยอนตอบกลับอย่างรำคาญ แล้วจะให้ทำยังไงหละในเมื่อก็มีอยู่สองมือ ทำก็ทำคนเดียว ป๊าวอนทิ้งไปข้างนอกส่วนเพื่อนตัวแสบที่คอยมาช่วยก็หายวื้ดไปซื้อขนมจีบ
“มาฉันช่วย” เสียงของคริสที่เสนอตัวขึ้นมาพร้อมกับเดินเข้ามายืนข้างๆจุนมยอน
“ทำเป็น??” คนหน้าหวานหันไปถาม
“ช่วยๆหยิบนั่นนี่ ไม่ยากหรอกน่า”
“อื้มงั้นรับออเดอร์ให้หน่อยละกัน” ร่างบางอออกคำสั่ง พอสิ้นเสียงจุนมยอนคริสก็หันไปหยิบเอาสมุดขนาดเล็กและปากกาขึ้นมาจดบรรดาออเดอร์ต่างๆ แถมยังพ่วงด้วยการช่วยร่างบางเอาก๋วยจั๊บใส่ถุงหรือแม้กระทั่งนำไปเสิร์ฟที่โต๊ะลูกค้า ตบท้ายด้วยการคิดตัง ดูเหมือนว่าตอนนี้คริสเองก็ยุ่งเหมือนจุนมยอนไม่น้อย ทั้งสองช่วยกันทำงานขายของกันไม่ลดละมือ คริสเองไม่ใช่ไม่ห่วงร้านตัวเองแต่พอหันไปมองยังฝั่งตรงข้ามเขาก็หายห่วงเมื่อร้านเขาได้มือดีมาช่วยขนาดนั้น
.
.
.
.
“ขนมจีบกุ้ง...”
“4 เข่งเหมือนเดิม” เสียงพ่อค้าผิวเข้มแย้งขึ้นมาทันทีเมื่อ ลูกค้าประจำฝั่งตรงข้ามเดินมายังหน้าร้านแล้วสั่งเมนูที่กินประจำ
“อื้อ” คนตัวเล็กทำตาโตใส่พลางพยักหน้าให้เล็กน้อย “วันนี้น้าเง็กไม่มาหรอฮะ?” เสียงใสเอ่ยถามถึงบุคคลสูงอายุอีกคน
“อ่อ วันนี้นมเง้กไปซื้อของไว้เตรียมไว้ตรุษจีนหนะครับ” จงอินตอบคำถามคนตัวเล็กก่อนจะหันไปฟังออเดอร์สั่งอาหารจากลูกค้าที่มาใหม่
“อ๋อ .. คนเยอะเชียว ให้ผมช่วยมั้ยฮะ?” ร่างบางเอ่ยปากช่วยแน่นอนจงอินปล่อยให้คยองซูได้ช่วยเหลืออย่างเต็มที่ เพราะเขาเองก็เต็มใจจะให้คยองซูอยู่ช่วยอยู่แล้ว ก็ในเมื่อไอ้เพื่อนตัวดีดั้นหนีไปหลีสาว(?)ร้านตรงข้ามซะอย่างนั้น
คนตัวเล็กคอยช่วยจงอิน หยิบเกี๊ยวซ่า หมั่นโถว ซาลาเปาไส้ต่างๆ รวมไปถึงบรรดาขนมจีบ ให้ลูกค้าไม่หยุดหย่อน จะว่าไปแล้วเหมือน..ร้านสองร้านจะเปลี่ยนคนช่วยไปโดยปริยาย และแล้วจากคนที่มากหน้าหลายตาคับคั่งก็ค่อยๆบางตาลงไปเมื่อเข้าสู่เวลาเหยียบเที่ยงคืน คยองซูอยู่ช่วยจงอินมาร่วมเกือบ สามชั่วโมงเห็นจะได้ และแน่นอนฝั่งทางคริสและจุนมยอนเองก็ด้วย
“น้องคยองซูครับ กินขนมจีบกุ้งทุกวัน ไม่สนใจมาจีบพี่บ้างหรอ” อยู่ดีๆจงอินที่ยืนค้ำโต๊ะมองร่างบางที่กำลังหันหลังช่วยเก็บของอยู่ ถามคำถามขึ้นมา ทำเอามือเล็กๆหยุดลงทันที
“ผมว่า...พี่ก็กำลังจีบผมอยู่ไม่ใช่หรอฮะ??” ร่าบางหันหลังกลับมามองอีกคน
“อ่าว รู้ตัวแล้วหรอครับ ฮ่าๆ”
“ไม่รู้ก็บ้าแล้วฮะ เล่น...หยอดมุก เ สี่ ย ว ได้ทุกวัน” คยองซูกอดอกทำหน้าเหนื่อยหน่ายใส่
“ถ้าพี่ไม่รักไม่ชอบไม่จีบหรอกครับ ว่าแต่กินขนมจีบทุกวันเนี่ยสื่ออะไรกับพี่ป้ะ” จงอินค่อนยิ้มให้
“เฮ่อ พี่หนิ มโนเก่งจริงๆ” คนร่างเล็กถอนหายใจ
“ชอบพี่หละสี๊!!” จงอินแกล้งหยอดต่อ
“ป่าวนะ ที่กินทุกวันเพราะมันอร่อยต่างหากเล่า!!” คนตาโตรีบตอบปฏิเสธทันควันหากแต่ว่าแก้มใสๆกลับเห่อร้อนขึ้นสีมาซะอย่างนั้น
จงอินมองคนตัวเล็กที่เขินจนต้องรีบบ่ายเบี่ยงเสมองออกไปฝั่งร้านตรงข้าม ร่างสูงยิ้มให้กับความน่ารักของอีกคน
.
.
.
.
“เฮ่อ เหนื่อยชะมัด” จุนมยอนนั่งลงบนเก้าอี้ก่อนจะถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่อย่างอ่อนล้า
“อ้ะน้ำ” มือหนายื่นแก้วน้ำเย็นให้คนตัวเล็ก
“ขอบคุณนะ” จุนมยอนยิ้มบางๆให้ก่อนจะเอื้อมมือมารับเอาน้ำเย็นๆ แต่ทว่าพอมือบางใกล้จะจับถึงแก้วอีกคนกลับชักกลับมาเพื่อแกล้ง “อ้ะ!! นายนี่มัน” ร่างบางจิ๊ปากอย่างงอนๆ
“อะๆๆโอ๋ๆไม่แกล้งละ” คริสยอมยื่นน้ำให้อีกคนแต่โดยดี ร่างสูงรู้ว่าคนตัวเล็กเหนื่อยมามากพอแล้วคงไม่อยากสู้รบปรบมือกับเขาเท่าไหร่ยังไงหากต่อกลอนต่อไปคงจะยืดยาวเพราะยังไงจุนมยอนไม่มีทางยอมเขาง่ายๆหรอก
“เหนื่อยมั้ย??”
อารมณ์ไหนของเค้าเนี่ย??? มาถามว่าเหนื่อยม้งเหนื่อยมั้ย จะบ้าหรอ>< เค้าไม่ได้ทำไรกับตัวเลยนะ แค่นี้เหนื่อยละแค่ให้ น้ำ เฉยๆหรอกน้า >.,< บ้าๆๆตะเองอะทะลึ่ง
“หืม?” คริสตอบกลับไปอย่างสงสัย
“ก็เห็นว่านายช่วยฉันไม่หยุดเลยไง ก็ถามดู”
“เป็นห่วงผมอะดี๊!”
“ใคร๊ ป๊าววว ใครพูดมิทราบว่าเป็นห่วง มโนจริงๆ” พวงแก้มขาวขึ้นสีแดงขึ้นมา ก่อนจะเบะปากใส่แล้วเชิดหน้าหนีความเขินอายไปทางอื่น จะว่ายังไงดีหละ ไม่ใช่ว่าไม่เป็นห่วง ก็ร่างสูงช่วยเหลืองานขนาดนั้นเหนื่อยจะตาย ทั้งๆที่โดนลูกค้าบ่นไม่หยุดแถมต้องคอยก้มหัวโค้งขอโทษขอโพยตลอดเวลา จะให้ไม่รู้สึกห่วงได้ไง ครั้นจะให้บอกไปตรงๆก็กลัวว่าจะเสียเซลฟ์
แหมๆๆๆน้องหมวยก็เขินเค้าก็ไม่บอก เป็นห่วงเค้าก็บอกมาเถอะ พี่ตี๋รับได้ ดูๆๆแก้มแดงขนาดนั้น ไม่ให้เชื่อได้ไงเล่า
“จุนมยอน”
“หือ? อ้ะ!” ใบหน้าเล็กผงะออกเล็กน้อยเมื่อหันมาพบว่าอีกฝ่ายโค้งตัวยื่นหน้ามาใกล้ๆเขา
“น่ า รั ก จังนะ” เสียงทุ้มเอ่ยแผ่วเบาพลางยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆ นิ้วเรียวบีบจมูกอีกคนเบาๆ
“O////O” แก้มขาวขึ้นสีระเรื่อเพิ่มขึ้นมาอีก ใบหน้าขาวเห่อร้อนขึ้นมาอย่างควบคุมไม่ได้
.
.
.
.
.
“นั่นลื้อทำอะไรหนะ!!!!”
ห้ะ นั่นเสียงใครนะ มาขัดความสวีทของผมกับน้องหมวยได้ แต่เอ๊ะ!! ทำไมมันคุ้นๆจังนะ เมื่อคิดได้เสร็จผมก็รีบหันไปตามเสียง เชี่ย!!!! ตายห่าแล้ว ไอ้คริส!!! พ่อตามา T______T R.I.P ชีวิตกู
เล่าลื้อ ……
เอ๊ะๆ นั่นอะไร พ่อตามา จะทำไงหละทีนี้ ..... พี่คริสจะตายหรือไม่อย่างไร ฮ่าๆๆ ต้องคอยติดตามเจ้าค่ะ ว่าแต่ฟิคนี้คนอ่านน้อยลงแฮะ มันบ้ามากใช่มั้ย? ไม่สนุกแล้วใช่มั้ย? ฮื่ออขอโทษนะคะ ที่ทำให้ไม่สนุก T^T แต่ยังไงขอบคุณทุกคนที่คอยเป็นกำลังใจเม้นท์และติดแท็กมาโดยตลอด เวลาอ่านแท็กกับเมนท์มันมีกำลังใจการอ่าน เหมือนเดิมค่ะเวิ่นเวอร์ด่าอพคจีบน้องหมวย รักคู่เสี่ยวติดแท็ก #พี่ตี๋น้องหมวย
สุขสันต์วันปีใหม่จีน อั่งเปาตั่วตั่วไก๊ ฮ่า.... ไม่ใช่ละ -__________- สารภาพแบบแป้บ จริงๆตอนตรุษจีนอีกตอนต้องลงวันนี้ แต่เค้าหายไปค่ายหนึ่งอาทิตย์เวลาเลยเคลื่อน งั้นขอตอนหน้าแบบครั้งหน้านะ แหะแหะ ใครได้แต๊ะเอียเท่าไหร่แบ่งเค้าบ้างจิ ยังไงขอให้ทุกคนมีความสุขมากๆในปีม้านะ
ความคิดเห็น