คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ถนนเยาวราช : แยก 5
“ไอ้กัมจงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงช่วยกูด้วยยยยยยยยยยยยยย” ร่างสูงร้องโอดครวญด้วยความเจ็บและจุกมาแต่ไกล คริสอยู่ในสภาพโดนหิ้วปีกและลากมาจากร้านฝั่งตรงข้ามเพื่อกลับมายังร้านตัวเองโดยได้รับการช่วยเหลือจากพ่อค้าร้านข้างๆ คนร่างสูงงอตัวค่อยๆเดินตามมา
“เฮ้ย ไปโดนไรมาวะ ทำไมหน้าซีดงั้น” จงอินรีบจัดแจงหาเก้าอี้นั่งให้กับเพื่อนตัวสูง นมเง็กเองเมื่อเสร็จจากรับลูกค้าก็รีบปรี่ตรงเข้ามาดูอาการลูกสุดรัก
“เกิดอะไรขึ้นหนะคริส ทำไมอาการเป็นแบบนี้หละลูก” แม่นมเง็กถามลูกบุญธรรมพร้อมกับสำรวจรอบตัวคริส
“ฮื่ออมี๊ จะเจ็บบบบบมันจะใช้การได้อยู่ใช่มั้ยT^T” คริสร้องคร่ำครวญ
“มันไปโดนไรมาอะอาอี้” จงินหันไปถามเอาความจากคนข้างๆแทน
“คือ..เรื่องมันมีอยู่ว่า....................”
.
.
.
ย้อนไปเมื่อประมาณ 10 นาทีก่อนหน้านี้
“เฮียวอน เอาก๋วยจั๊บน้ำใสพิเศษแบบเดิมครับ ใส่ไข่สองฟองนะ” อี้ชิงพ่อค้าหน้าหวานจากร้านขนมฝั่งเยื้องตรงข้ามเดินมาสั่งเมนูที่กินประจำกับเจ้าของร้านอย่างเฮียวอน
.
.
.
.
“โอ้ยยยยยยยยย!!!!!!!!!!!!” เสียงร้องโวยลั่นร้านเล่นเอาเจ้าของร้านและลูกค้าหันไปมองแทบเป็นตาเดียว ภาพตรงหน้าที่ปรากฏชัดในสายตาอี้ชิงคือ ชายร่างสูงที่พบเมื่อคืนก่อนกำลังเข่าทรุดตัวงออยู่บนพื้น หน้าเขียวซีดจนแทบไม่มีเลือดพร้อมกับมือเจ้าของที่กอบกุมอาตี๋ใหญ่ของตัวเองไว้ พ่อค้าขนมหวานมองภาพตรงหน้าก็รู้ได้เลยว่าฝีมือของใคร
“ไอ้โรคจิต!!! สมน้ำหน้า!!! :P” คนตัวเล็กผิวขาวที่ขึ้นชื่อว่าลูกเจ้าของร้านซ้ำเติมสมน้ำหน้าคนตัวสูงที่ขี้โรคจิตลวนลามเขาก่อนหน้านี้ แถมยังแลบลิ้นให้อีกยก ไม่เห็นจะต้องแคร์อะไรจุนมยอนก็แค่เตะเข้าที่ ... หว่างขาคนตรงหน้าก็แค่นั้น..... (ยักไหล่เบาๆ)
ฮื่ออออออออออลูกพ่อ พ่อขอโทษ TT_____________TT กลับไปจะรักษาประคบประหงมอย่างดีเลย แอร้กกกน้องหมวยทำไมทำกับลูกของพี่แบบนี้ ถ้าเกิดทำพันธุ์ให้น้องไม่ได้ทำไง เกิดพี่เป็นหมันไม่มีลูกสืบทอดสะกุลทำท้องไม่ได้แล้วจะทำยังไง แวร้กกกกก็แค่ลวนลามนิดหน่อยทำมายตะเองต้องเลนแรงกับเค้าด้วย เค้าก็มีหัวใจ ไอ้น้องเค้าก็มีหัวจายยย
“จุนมยอน!!! คริส!!!” เสียงอี้ชิงเรียกคนตัวขาวทันทีที่หันไปเห็น พอหันไปเห็นอีกคนนั่งงอตัวแทบจะตายแหล่ไม่ตายแหล่ที่พื้นชื่อที่ได้รับการแนะนำวันแรกก็หลุดออกจากปาก ก่อนจะรีบวิ่งเข้าไปช่วยดูอาการคนร่างสูง “โหยยยตายๆๆหน้าเขียวขนาดนี้ ไหวมั้ยคริส” คนตัวเล็กกว่าค่อยๆพยุงอีกคนขึ้นอย่างสุดความสามารถแต่ว่าแรงที่มีมันเหมือนจะน้อยกว่าน้ำหนักอีกคนซะอย่างนั้น
“เหอะ ช่วยไม่ได้ใครทำใครก่อนหละ” จุนมยอนว่าพลางไหวไหล่ให้เบาๆ ตามมาสมทบด้วยคุณพ่อเชวที่เดินมาดูเหตุการณ์พร้อมกับยิ้มภูมิใจให้กับผลงานลูกชายตัวแสบอย่างออกนอกหน้า
“ให้มีดจัดการแต่แรกก็จบๆ ไม่ต้องถึงขั้นจุกด้วย เจ็บแป้บเดียว ห า ย !!!” เฮียวอนพูดลอยๆตามอากาศส่งไปยังร่างสูงที่นั่งกอบกุมตัวเองอยู่บนพื้นโดยเน้นคำหลังไว้
หายไปเลยหละสิไม่ว่า หายแบบจากโลกนี้ไป หวือออบรึ๊ยๆ ฮรื่ออออ บ้านนี้แม่มมมโหดไปปะวะครับ ตูไม่ได้กำลังจีบลูกมาเฟียอยู่ใช่มั้ย เอ๊ะ หรือว่าใช่แวะ แว้กกกก ถอนตัวทันปะ แต่ไม่เป็นไร ทำอะไรต้องรับผิดชอบ คริสเป็นลูกผู้ชายครับ ผิดผีกับน้องหมวยไปแล้ว ต้องรวบหัวรวบหางเลย เครป้ะ ทีเดียวจบ
“นี่นายทำแรงไปหรือเปล่าฮะ จุนมยอน” อี้ชิงแอบต่อว่าคนที่ทำเรื่อง
“แค่นี้หนะหรอ ไม่เท่ามดหรอกน่า พักแป้บๆเดี๋ยวก็หาย อ้ะ!คยองซู กลับมาแล้วหรอ” จุนมยอนกอดอกมองสองคนด้านล่าง เมื่อสายตาหันไปปะทะกับเพื่อนตัวเล็กตาโตที่เดินกลับมาก็เอ่ยทัก พร้อมจับจูงมือกันเข้าไปในร้าน
“ลุกไหวมั้ยคริส เดี๋ยวฉันช่วยพยุงไปที่ร้านนะ” เสียงใสของพ่อค้าพ่อค้าแปะก๊วยถาม พร้อมกับค้อมตัวลงมาให้อีกฝ่ายได้พาดแขนบนไหล่ก่อนจะค่อยๆพากันพยุงกลับร้านติ่มซำ
.
.
.
.
ตัดมายังปัจจุบัน
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆสมควร!!!! เล่นกับใครไม่เล่น เล่นกับจุนมยอน ว้าก ฮ่าฮ่าฮ่า” เสียงขำหัวเราะเสียงดังของจงอินดังลั่นร้านหลังจากฟังเรื่องเล่าจากปากของพ่อค้าหน้าหวาน
“ไอ้เพื่อนบ้า ไอ้ดำ!! ไอ้...โอ้ยยยยยยย” คริสด่าเพื่อนตัวเองไปพร้อมกับจะเคลื่อนตัวไปตีเหมือนเคย แต่ดันลืมไปว่ามีสิ่งที่สำคัญกว่าอยู่ตรงเบื้องล่าง บางสิ่งที่เขาควรจะห่วงมันมากกว่านี้มันก็ดันท้วงขึ้นมาให้ได้ร้องเล่น
“คริส...อย่างอแงสิ อ้ะ! เดี๋ยวนมไปดูลูกค้าก่อนนะ ฝากคริสด้วย” ไม่ทันได้ตำหนิคริสจบนมเง็กต้องลุกไปทำหน้าที่แม่ค้าต่อ เนื่องด้วยลูกค้าเริ่มจะหนาตาเข้ามาทุกทีๆ
“เอ่อ...งั้นฝากดูๆร้านฉันแป้บละกันนะไค เดี๋ยวจะไปซื้อยาแก้ฟกช้ำที่ร้านอาเจยให้ ยาจีนน่าจะใช้การดีนะ” พ่อค้าหน้าหวานเสนอตัวไปซื้อหยูกยาจากร้านจีนแถวย่านนั้นให้ เมื่อเห็นว่าอาการร่างสูงน่าจะหนักพอควร ร้านของเขาเองคนยังไม่มีมากเท่าไหร่นักพึ่งจะมาตั้งร้านเท่านั้น ส่วนมากขนมหวานเขาจะขายดีก็ต่อเมื่อ..ดึกแล้วหละ อีกอย่างไม่เป็นห่วงเท่าไหร่หรอก ที่ร้านยังมีผู้ช่วยอย่างอาเฉิน
“ฝากด้วยนะอาอี้” จงอินยิ้มรับคำ
“มึงงงงงงงงงงงกูจะเสียมันไปปะวะ ไม่เอานะเว้ยยยย น้องแอนนี่ น้องเอมม่า ไบรโอนี่ เขาจะอยู่ยังไงถ้าขขาดมันไป T-T” คล้อยหลังพ่อค้าหน้าหวานไป ร่างสูงรีบจับแขนของจงอินไว้พร้อมกับเบะหน้าจะร้องไห้ออกมา พร้อมกับกล่าวพรรณนาชื่อบรรดาสาวในสต๊อกที่ต้องพึ่งพาอาตี๋ใหญ่ของเขาให้ฟังอีกเป็นระลอก
คริสขอครายแป้บ ทำไงหละ จะหายมั้ย แม่เจ้า แล้วนี้ น้องอกตู้มของพี่ก็จะมาไทย มาเยี่ยมพี่คริสสุดหล่อแล้ว ถ้าไม่หายทันทำไง อร้ากกกกก ช้ำหมดช้ำๆๆๆ เอิ้กกหรือว่าความอบอุ่นจากโพรงปากนุ่มจะช่วยบรรเทาได้ เหอะๆ -.,-
โป๊กกกกกกก!!
“โอ้ยยยไอ้บ้าดำ โขกหัวกูทำไมวะ” จากที่ต้องเอามือกุมอาตี๋ใหญ่ไว้ทั้งสองข้างไว้ไม่พอ ยังต้องเสียสละมืออีกข้างมาลูบหัวตัวเองที่โดนเพื่อนตัวดำโขกเข้าให้
“หน้ามึงนี่หื่นมาก คิดอกุศลอีกหละสิ” จงอินยืนค้ำสะเอวมองอย่างเพลีย แหม่ เป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็กมองแป้บเดียวก็รู้แล้วสายตาไอ้คนตรงหน้ามันคิดอะไรอยู่
“กูเจ็บนะเว้ย”
“สม!!”
“กูโดนเขาทำมานะครับคุณเพื่อน T___T”
“แล้วไปทำอีท่าไหนให้โดนจุนมยอนเตะเข้าเป้าขนาดนี้วะ มึงนี่อยู่ดีไม่ว่าดีเล่นกับเจ้าของสายดำเทควันโด” จงอินพูดสาธยายถึงดีกรีของคนลงมือกระทำเพื่อนตัวเอง แน่หละร่างเล็กบางๆนั่นเห็นแบบนั้น สายดำเทควันโด อย่าถามว่าทำไมจงอินถึงรู้ เพราะเขาเคยเห็นจุนมยอนใส่ชุดยูนิฟอร์มคาดสายสีดำกลับมาที่ร้าน อาจด้วยความรีบร้อนกลับมาช่วยงานจนลืมเปลี่ยนชุด
โอ้แม่เจ้า!! O[]O! แข็งไปทั้งตัว..... แม้กระทั่ง..... อาตี๋ใหญ่....น้องหมวยของพี่คาดสายดำ!(กลืนน้ำลายดัง อึ้ก) นี่กลับไปหาน้องรอสเซ่ดีกว่ามั้ยขอรับ แบบนั้นไม่มีเทควันโด อะกิโดหรืออะไรมีแต่เทคละหลายโด่ =.,=
“กูขอยอมแพ้ได้ปะวะ เห็นแล้ว... xxหด” (ขออภัยที่เซนเซอร์)
“นั่นก็แล้วแต่มึง ว่าแต่อาการโอเค จุกมากมั้ยวะ” เพื่อนผิวคล้ำถามไถ่อาการ ก่อนจะส่งมือหนามาแกล้งจิ้มๆตรงมือใหญ่ที่ปกปิดอาตี๋ใหญ่ตัวเองไว้
“อ้ากกไอ้บ้าดำ เดี๋ยวหายเมื่อไหร่แมร่งเตะโด่งเลยหนิ” ขาที่เรียวยาวแกล้งฟาดง้าวจะเตะตูดอีกคน แต่ทำได้เพียงแค่คาดโทษไว้เพราะแค่คิดจะเงื้อมมันออก ความเจ็บพลันแล่นแป้บเข้ามาอยู่ตรงกลางนั่นทันที
“ฮ่าๆกรรมตามสนองครับ อดๆไปก่อนนะมึงช่วงๆนี้ เพลาลงบ้างอะไรบ้าง งี้หละใช่งานหนัก” มือดำๆจงใจลูบหัวผมสีบลอนด์หยอกเล่นไปมาราวกับจะแกล้งให้หัวเสียไปกันใหญ่
ไอ้นี่ อย่าให้หายนะ แมร่งงจะเอาคืนนน... หึ้ยยยยยยยยย อย่าให้หายนะเมิงงงงงงงงงง กูจะไม่ทน
คริสได้แต่คิดอาฆาตอยู่ในใจ มองอีกฝ่ายเล่นหัวตัวเองไปมาราวกับเด็กน้อยได้เล่นของเล่น
“มาแล้วอาไค นี่ยาทาแก้ฟกช้ำ มียาแก้อาการบวมด้วย ฉันซื้อมาเผื่อไว้เผื่อมันจะบวมเข้าหนะ” เสียงหวานของอี้ชิงดังเข้ามาเมื่อเข้ามายังตัวร้านหลังจากออกไปทำธุระซื้อยามาให้
“ขอบคุณนะครับ” คริสยิ้มหวานไปให้ เพื่อให้อีกฝ่ายรู้ว่าเขาซาบซึ้งมากแค่ไหนกับสิ่งที่อีกคนทำ แล้วผลที่ได้กลับมาเป็นที่น่าพอใจไม่น้อย คือพวงแก้มที่ขึ้นสีกับรอยลักยิ้มที่มุมปาก
“ว่าแต่จะทาที่ไหนหละ นอกจาก......” อี้ชิงให้คำตอบสถานที่อย่างห้องน้ำด้วยการมองไปทางร้านฝั่งที่คริสลากตัวเองกลับมา
ห้ะ!!! จะบ้ารึ อยากจะกรี้ดดดซักล้านที เพิ่งหนีตายมาจากที่นั่นให้กลับไปอีก บ้าแล้ววววว คริสอยากตายยยยย แต่ผู้ชายมันไม่ต้องมาองมาแอบไรมากหรอกมั้ง ทาๆๆแมร่งหาหลบตามหลืบเสาไฟฟ้าเอาได้ปะ เหมือนหมาอะแมร่งยังไม่อายเลย (คือนั่นหมาคริสไม่ใช่คนคริส-_-)
“ไม่มีที่อื่นแล้ว???TT___TT” ของอแงแป้บ ใครจะกลับไปหาทรีนหละครับ
“อื้อ” คำตอบที่ได้กลับมาคือเสียงตอบรับของพ่อค้าหน้าหวานกับการพยักหน้ารัวๆของเพื่อนตัวดำ
กูขอบายได้มั้ย ลากกูกลับบ้านที ไม่อาวววไม่ปายยยยยยยยยย เข็ดแล้ว น้องหมวยกลูต้าเล่นแรง พี่เจ็บพี่ไม่ทนไม่ไหว แงงงงงงงงงงงงงง ร่ำไห้คร่ำครวญเป็นสายธารท่วมเยาวราช
“เอาเหอะมึง เดี๋ยวไปเป็นเพื่อน พอเดินไหวใช่ปะวะ” จงอินหันมาถามเพื่อนตัวสูง คริสเองก็พยักหน้าให้ตอบว่า ไหว ก่อนจะค่อยๆยันตัวเองจากเก้าอี้ให้จงอินช่วยพาไปยังร้านต้นเหตุ แน่นอนร้านของเฮียวอนเป็นร้านที่สร้างมาจากบ้าน ห้องน้ำห้องหับจึงมีครบ ส่วนร้านขายของร้านอื่นเป็นแค่แผงลอยทั่วๆไปหากจะเข้าห้องน้ำ ร้านก๋วยจั๊บตรงข้ามที่ค่อนข้างสนิทสนมจึงเป็นสถานที่แห่งเดียวที่พึ่งพาได้ในยามปวดหนักและเบา
.
.
.
.
“อะไรอีกหละพวกลื้อ ติดใจ ขออีกรอบหรอไง?” เป็นเสียงของเจ้าของร้านท้วงขึ้นเมื่อเห็นจงอินและอี้ชิงพากันประคองคริสมาทางหน้าร้าน
โหยยยลีลาน้องหมวยกลูต้าเด็ดมากครับ อยากจัดอีกซักป้าบสอบป้าบ ถุย!! จะบ้ารึ ไอ้เตะแบบนี้ไม่เอาแล้ว แต่ถ้าป้าบๆๆปั้บๆแบบอื่นอะ เอา-.,-
“โอ้ยยเฮียวอน ขอให้เพื่อนผมได้ทายาหน่อยเหอะนี่ก็ฝีมือลูกเฮียนะ สงสารมันหน่อย บวมฟกช้ำ ดำเขียวตายละมั้ง” จงอินพร่ำบอกให้เฮียซีวอนเห็นใจ เล่นเอาซะคริสดู....เป็นบุคคลง่อยเปลี้ยเสีย_ _ _ ไปซะอย่างนั้น
“ห้องน้ำไม่ว่างมีไรมะ!!” คราวนี้เป็นเสียงผู้ก่อเหตุที่เดินออกมาหน้าร้าน เสียงใสๆติดห้าวที่เคยหวานสำหรับคริส มันกลับดูน่ากลัวและทำให้คริสเริ่มผวาแล้ว
“จุนมยอน นายทำคริสขนาดนี้ นี่ยังจะใจร้ายไม่ให้เค้าทายาหน่อยหรอไง” อี้ชิงที่อดรนทนไม่ได้แทรกขึ้นมา
“ก็ได้...แต่ห้องน้ำข้างล่างมันเสีย ต้องขึ้นไปชั้นสามนะ”
ㅠ___ㅠห้ะ!!!ไรนะ ชั้น3!!! จะบ้าเรอะ!!! แค่เดินมาแค่นี้ก็ระบมแล้วโว้ยยยยยย ทรมานอาตี๋ใหญ่ของผมไปทะมายยกัน งื้ออ อะตี๋ลื้อซี้แหงแก๋แล้วแน่ๆ
“ไม่ไหวแล้ว ถอดแล้วทามันตรงนี้แหละ” คริสปล่อยจากการประคองก่อนจะแกล้งจับที่เข็มขัดจะถอดออกสิ่งพันธนาการเบื้องล่างออกตามที่พูดจริง
“เฮ้ยๆๆๆ!!! นี่มันร้านก๋วยจั๊บเว้ย ไม่ใช่คลองถม ขายหนังโป๊ของปลอม” เฮียวอนหันห้ามปรามคนตัวสูงด้วยการชี้ทัพพีตักน้ำซุบมาทางด้านเขา เพื่อห้ามการทำอนาจารไว้ก่อน
ดะเดี๋ยวก่อนนะ ของปลอม อะไรครับคุณพ่อตา นี่มันอาตี๋ใหญ่แห่งแดนแคนาดานะครับ ปลอมเปลิมอะร้ายยยยไม่ใช่ของจีนก๊อบเกรดเอพรีเมี่ยม ของผมของแท้ใหญ่นะโฟ้ยยยยย (มั่นเนอะ- -)
“ไอ้บ้าเงิง ไปเข้าห้องน้ำเลยไป ลูกค้าฉันหนีออกร้านหมด” จุนมยอนหันมาโวยวายใส่พลางชี้นิ้วไปที่ชั้นบน “อ้ะๆๆๆหยุดๆ อยู่ตรงนั้นให้หมด ถ้าจะขึ้นต้องคนเดียว ห้ามคนอื่นขึ้นไปเพราะมันเป็นห้องน้ำ ส่วนตัว” ร่างบางยกมือห้ามคนสองคนที่กำลังจะช่วยพยุงคริสให้เดินไปขึ้นบันไดเพื่อไปยังชั้นบน ไม่ใช่หวงอะไรกับห้องน้ำหรอกก็แค่....มีแผนการแกล้งคนเงิงใหญ่บ้างอะไรบ้างก็สนุกดี แผนร้ายขนาดนี้ โฮะๆ จุนมยอนโอนลี่วันที่คิดได้ คราวนี้ได้บวมช้ำตายแน่ หึ
“เอ้า! แล้วไอ้คริสจะไปไงหละจุนมยอน” จงอินถามด้วยความสงสัย
“มีเท้าปะ ขึ้นไปเองไง จะทามั้ยยาหนะ บวมตายไม่รู้ด้วยนะ นี่ให้ใช้ห้องน้ำก็บุญแค่ไหนละ ตามขึ้นมาไวๆด้วย ชักช้าเปลี่ยนใจไม่รู้ด้วยนา” จุนมยอนชี้แจงเสร็รสรรพพลันขาเล็กก็เดินนำร่างสูงให้ลากตัวเองขึ้นบันไดตึกตามมา
ภายในตึกร้านก๋วยจั๊บด้านบนเป็นห้องนอนของจุนมยอนและซีวอน อยู่คนละชั้น ชั้นสองเป็นชั้นลอย ที่ชั้นสามเป็นห้องน้ำของตัวบ้านและห้องนอนของซีวอน ส่วนชั้นสี่เป็นห้องนอนส่วนตัวของจุนมยอน คนตัวเล็กแกล้งเดินนำอีกฝ่ายไวๆโดยแอบหันไปหัวเราะคิกคักให้กับร่างสูงที่ค่อยๆคืบคลานตัวง้องุ้มจับราวบันไดไต่เกาะเดินตามเขาขึ้นมา
“อีกไกลมั้ยน้องหมวยคร้าบบบบ แฮ่กๆ” คริสหอบเหนื่อย นอกจากจะเจ็บตรงนั้นจนมันชาไปหมดแล้วไม่พอยังต้องมาเหนื่อยก้าวขาเดินอีก ระบมจนไม่รู้เป็นไงบ้างแล้วด้วยซ้ำ
“ขึ้นๆมาเหอะน่า บ่นจนเงิงชี้หน้าละ” เสียงใสพูดอย่างรำคาญ จากนั้นทั้งคู่ก็เดินมาถึงยังจุดหมายปลายทางคือห้องน้ำ
“อ้ะ เข้าไปเสะ” มือขาวเปิดประตูห้องน้ำไว้ให้ร่างสูง ก็ไม่ได้อะไรหรอกนะไม่ใช่เป็นห่วงหรอกแค่ไม่อยากเห็นใครตายไปต่อหน้าต่อตาเท่านั้น
“ช่วยอะไรอย่างดิ” คริสหยุดยืนอยู่ข้างหน้าจุนมยอนแล้วค่อยๆยืดตัวขึ้น
“อะไร?” คนหน้าหวานเงยหน้าขึ้นสบตา
“ถอดกางเกงให้หน่อยดิ”
“อยากโดนอีกรอบไง๊!!” ร่างเล็กไม่พูดอย่างเดียวทำท่าเหมือนจะเตะเข้าที่ตรงเดิมอีกรอบ เล่นเอาคริสรีบปรี่เข้าไปในห้องน้ำ
“ไม่เอาแล้วคร้าบบบน้องหมวยที่รัก แค่นี้ก็ทำลูกให้ไม่ได้แล้ว”
“ไอ้บ้า!!ไปตายซะไป!! ปัง!” จุนมยอนรีบกระแทกปิดประตูลงทันที ร่างเล็กยืนพิงประตูห้องน้ำรออีกคนทายาจัดการกับตรงนั้น แต่แล้วใบหน้าขาวกลับเริ่มขึ้นสีอ าการแปลกๆของอัตราการเต้นของหัวใจที่เร่งจังหวะมากขึ้น ‘ใครบ้าไปมีลูกกับนายไม่ทราบยะ แล้วบ้าหรอไง ไอ้เงิงนี่ทำให้เรามีลูกได้ที่ไหนกัน จุนมยอนนายเพ้อเจ้อแล้ว สติๆๆ’ คนร่างขาวตบหน้าตัวเองเบาๆให้กับความคิดที่ตีกันในหัวทำให้สับสน มือเล็กค่อยๆยกขึ้นมาจับที่หน้าอกด้านซ้าย ‘ทำไมอยู่ดีๆใจเต้นแรงแปลกๆ บ้าก็แค่เหนื่อยน่า’
“น้องหมวยจ๋า”
“เฮ้ย!!!!”
ตุ้บ!!
“หือ??? O[]O!!! อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกไอ้บ้าเงิงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง”
เล่าลื้อ .......
อีพี่ตี๋นี่หาเรื่องให้ตัวเองตลอดเว นี่มันอะไรกันนักหนาฟะ 55555 เหมือนว่าคู่รองจะไม่ค่อยมีบทบาทเลย ขอโทษคนที่ชอบไคโด้ด้วยจริงๆ แต่เราจะพยายามแทรกนะ ขอบคุณคนที่คอยติดแท็กคอมเม้นตามอ่านทุกแยกจริงๆขอบคุณมาก มีบางคนบอกว่าอ่านแล้วงงๆนับญาติไม่ถูก มีใครงงมั้ยถ้างงเดี๋ยวแอดจะอธิบายตัวละครให้ ในส่วนร้านติ่มซำของบ้านพี่คริสแอดวางภาพคล้ายๆกับรูปด้านบน แต่ร้านจะโล่งกว้างกว่านี้ไม่ใช่ตึกแถว ส่วนร้านก๋วยจั๊บน้องหมวยมันเป็นตึกแถวตึกบ้านเลยอะจะอยู่ตรงข้ามแต่ไม่ได้ใกล้มาก ถ้าใครไปเยาวราชเข้าตามซอยที่ใหญ่ๆจะรู้ แนวๆนั้นเลย ส่วนร้านอี้ชิงอยู่ข้างๆ ก็ไม่ได้ติดมากเหมือนกันเป็นร้านเล็กๆเปิดโล่งใครเคยกินแปะก๊วยเยาวราชอาจนึกภาพตามได้ ไม่ใหญ่นักแต่คนแน่นเอี๊ยดจริงๆ สุดท้ายมีคนแท็กว่า พี่คริสเหมือนในอซชท.เลย จริงๆเราแต่งให้ออกแนวๆตามนั้นนะ ขอบคุณเวิ่นเวอร์ด่าพี่ตี๋คนกากเกรียนชมน้องหมวยติดแท็ก #พี่ตี่น้องหมวย ขอบคุณค่า
ความคิดเห็น