คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ถนนเยาวราช : แยก 4/1 (KAIDO part)
ด้านพี่เสี่ยวกับน้องคยอง
คิมจงอิน บุคคลที่ใสซื่อ(?) บริสุทธิ์อ่อนต่อโลกกำลังถูกน้องคยองคนน่ารักตาโต จูง เอ้ยไม่สิ จับมือ ข้ามมายังร้านของผม จะว่าไปแล้วทำไมระยะทางมันช่างสั้นแบบนี้นะ อยากจับมือน้องคยองอีกอ้ะ ห๊อมหอมม
“อ่าอันนยองฮะ” เมื่อถึงหน้าร้านมือเล็กๆพลันปล่อยจากมือจากหลานเจ้าของร้านทันที ก่อนจะโค้งให้กับบุคคลอาวุโสประจำร้านติ่มซำ
“สวัสดีจ้า ^^ รับอะไรดีเอ่ย” แม่นมเง็กโค้งเล็กน้อยรับคำทักทาย พร้อมกับหันมาเปิดดูซึงนึ่งติ่มซำ ทำให้ไอความร้อนตีตัวขึ้นมาพร้อมกับกลิ่นหอมๆของติ่มซำร้อนๆ
“อ่า น่ากินจังเลยฮะ หอมมากๆด้วย” หนุ่มน้อยตาโตว่าพลางจดจ้องไปยังซึงนึ่งติ่มซำ จมูกเล็กสูดดมกลิ่นหอมของมันราวกับต้องการซึมซับความเป็นขนมจีบ
“คุณน้าเปิดร้านมานานหรือยังฮะ” เสียงใสเอ่ยถามในขณะที่สายตายังคงจดจ้อง
“นานแล้วจ้า คนตั้งร้านรุ่นอากงเราเห็นจะได้นะ” คุณน้านมเง็กยิ้มไปพลางจัดระบบขนมในซึงนึ่งขนมพลาง
“ว้าวว ปกติผมไม่ค่อยได้มาแถวนี้เลย ไม่เคยสังเกตเลยแฮะ จุนมยอนเองก็ไม่ยอมให้มาซะด้วย แถมเจอกันทีไม่ที่บ้านก็ตอนออกไปข้างนอกอะฮะ” คยองซูบ่นอุบอิบก่อนจะยู่ปากเล็กๆออกมาอย่างขัดใจ
“งั้นก็มาทานบ่อยๆนะจ้ะ น้ายินดีเลย หนู...” บุคคลอาวุโสกว่าเว้นช่วงระยะคำพูดไว้เชิงเป็นการถาม
“คยองซูฮะ” ตอบพร้อมทำตาโตๆยิ้มให้มา บอกได้เลยโมเมนท์นี้ .... ทำเอาคนดำๆที่จัดของอยู่ด้านหลัง แทบแดดิ้น จงอินบอกได้เลยว่าโมเมนท์แบบนี้ น่าร้อกเอ๊าะ(ทำเสียงแบบมาดามมด)
“ชื่อน่ารักจังเลย น้าชื่อเง็กนะจ้ะ แล้วนี่จะเอาอะไรบ้างหละ น้าแถมให้พิเศษเลย”
“อ้ะ ดีจังฮะ ว้าว น่ากินทั้งนั้นเลย ฮะเก๋าก็มี ขนมจีบปู ซาลาเปา ว้าวนั่นหมั่นโถวนี่นาสีนวลน่าทานมากครับ อ้ะ มีเกี๊ยวซ่าด้วย” คนตัวเล็กตื่นตาตื่นใจกับอาหารบรรดาเมนูติ่มซำตรงหน้าที่พากันเรียงรายอยู่บนโต๊ะและในซึงนึ่งแถมมาด้วยกลิ่นหอมกรุ่นของแป้งเนื้อสัตว์ที่ตีกับไอน้ำขึ้นมา หน้าตาแต่ละอย่างหน้าทานจนคยองซูแทบเลือกไม่ถูก ถึงแม้ในเข่งนั้นจะบรรจุของไว้ไม่เพียงกี่ชิ้น แต่ว่าแต่ละชิ้นนั้นเรียกได้ว่าคำใหญ่น่าทานจริงๆ รับรองว่าคุ้มสุดๆ
“อยากได้อะไรสั่งเลยนะครับ” เสียงคนที่ถูกพามาบอกขึ้นเมื่อเห็นคนตัวเล็กชื่นชมอยู่กับของกินตรงหน้า
“น้าเง้กฮะ ผมอยากได้ขนมจีบกุ้ง 4 เข่งฮะ ขอกุ้งตัวโตๆนะฮะ” คนตัวเล็กเลือกที่จะเมินคนถามแล้วหันไปสั่งเมนูกับเจ้าของร้านที่อาวุโสแทน คยองซูพอใจกับอาหารทานเล่นตรงหน้ามากมันเป็นสิ่งเดียวที่เขาชอบมากจริงๆในบรรดาอาหารจีน พอสั่งเสร็จจึงรีบย้ายตัวเองมานั่งอยู่ภายในบริเวณร้านเล็กๆที่ไม่ได้ตกแต่งมากมายเพราะต้องการกลิ่นอายของความเป็นจีนที่ย่านเยาวราชแห่งนี้
“จ้า อ่าวจงอิน หยิบให้น้องสิ ยืนอึ้งอยู่นั่น” นมเง็กขานรับ แล้วหันไปสั่งเจ้าของชื่อที่มัวแต่ยืนอ้ำๆอึ้งๆจัดของเปลี่ยนตรงนั้นทีตรงนี้ที นมเง็กเองก็อดขำไม่ได้กับความเขินอายของจงอินที่มีต่อคยองซู
“คะครับ” ร่างหนารับคำพร้อมกับรีบหยิบขนมจีบตามสั่งคนตัวเล็ก ทำเอาคนเป็นน้าอดขำให้กับท่าทางเหล่านั้นไม่ได้
“เสร็จแล้วก็เอาไปให้น้องไป” นมเง็กเห็นท่าทีเลิกลักไม่ยอมเอาของไปส่งให้เจ้าของที่สั่งซักทีจึงหันมาเร่งอีกฝ่าย
“อะ ได้ครับผมเหมาะสมครับท่าน” จงอินตอบรับอย่างเบิกบาน เขาเองไม่ได้ไม่กล้าหรอกเพียงแต่... ไม่รู้จะเริ่มคุยประโยคไหนต่างหาก เมื่อคิดได้ขาเรียวยาวรีบเดินไปที่โต๊ะที่คนตัวเล็กนั่งอยู่ทันที “ได้แล้วครับ” คนถือถุงวางลงบนโต๊ะหน้าคยองซูพลางโค้งให้แบบมีมารยาท
“เท่าไหร่ฮะ” คยองซูทำรับถุงใส่ขนมจีบขนาดพอดีมาจากอีกคน
“60 บาทครับ” จงอินส่งถุงให้พร้อมกับฉีกยิ้มกว้าง คยองซูล้วงเอาเงินออกมาจากกระเป๋า
“อ๋า ผมขอนั่งทานที่ร้านได้มั้ยฮะ” คนตาโตยิ้มจนตาเป็นสระอิส่งไป เล่นเอาคนที่มองอยู่แทบจะล้มพับอยู่ตรงหน้า
ฮื่ออออ น่ารักจัง อยากโดนเป็นเจ้าของอยากมีคนจับจอง อยากให้เธอมาเป็นเจ้าของใจดวงนี้ .. คิมจงอินอยากตกอยู่ในสภาวะทิ้งตัว ทิ้งทั้งตัวและหัวใจ.... (ไปแล้วสติ)
“ดะได้ครับ” ว่าแล้วก็โค้งให้อย่างมีมารยาท
“ไม่ต้องโค้งหรอกฮะ ผมอายุน้อยกว่า” คยองซูรับจานมาก่อนจะหันไปหยิบตะเกียบแล้วคีบลงบนขนมจีบกุ้งคำโตขึ้นมาเปล่าให้ความร้อนหายไป
“จะกินหมดหรอครับคนเดียวตั้งเยอะขนาดนี้” คนร่างสูงถามพลางค่อยๆนั่งลงตรงฝั่งตรงข้าม จงอินเองก็ไม่รู้ว่าไปฮึดมีแรงมาจากไหนถึงได้อยากคุยกับอีกฝ่ายจริงจังขนาดนี้ หรืออาจเพราะว่า....ตาที่โตใสวาวราวกับกุ้งบนเกี๊ยวนี้กันแน่นะ
“หมดสิฮะ ของชอบเลยนะ” ตอบคำถามอีกฝ่ายเสร็จก็ป้อนแป้งสีเหลืองที่ห่อตัวกุ้งตัวโตไว้เข้าปาก จนแก้มเล็กๆนั่นพองออกมาตามอย่างน่ารัก
แม่เจ้า........... ขนาดเคี้ยวยังน่ารักเลย เวลาทำตาโตๆสงสัยๆนะ น่ารักชะมัด ขอจีบซักทีจะไม่ลืมคุณเลย
“ถ้างั้น...อยากกินทุกวันมั้ยครับ” คนตรงข้ามยิ้มให้นิดๆ
“อื้อออฮะ” ใบหน้าเล็กพยักหน้ารัว คยองซูไม่ได้เห็นแก่กินหรอกนะเพียงแต่ว่าหากเขาได้ทานฟรีๆนี่ก็ดีไม่ใช่น้อย ไหนก็ของชอบด้วยสิ
เอาวะไหนๆน้องเขาก็อยากกินทุกวัน ขอซักนิดละกันนะจ้ะ น้องคยองจ๋า
“ถ้างั้นกินหนมจีบพี่ สนใจจีบพี่ปะจ้ะ” จงอินยื่นหน้าเข้าไปใกล้คยองซูอย่างรอคำตอบ
“แค่ก!!” คยองซูแทบสำลักขนมจีบที่ป้อนเข้าไปชิ้นใหม่เมื่อครู่ มือเล็กๆรีบปิดเข้าที่ปากทันทีกลัวว่าไอ้ที่เอาเข้าไปเมื่อครู่จะสำรอกออกมา
“ใจเย็นๆสิครับ พี่ไม่รีบๆๆ แต่งเลยก็ได้ยิ่งดี” ร่างสูงยิ้มให้ร่างบางตรงหน้า จนคนที่เห็นรอยยิ้มนั้นรู้สึกขนลุกอย่างปฏิเสธไม่ได้
“มุขพี่นี่ไม่ฮา แถมยังเสี่ยวอีกนะฮะ” ว่าพลางเบือนหน้าหนีสายตา(ม่อๆ?)อีกคนไปทางอื่น
“ฮ่าๆๆ งั้นสนใจมาสดับรับฟังมุกเสี่ยวๆจากกระผม คิม จงอิน คนนี้ทุกวันมั้ยครับ” จงอินยิ้มร่าให้กับคนตัวเล็กตรงหน้าก่อนจะยักคิ้วเมื่อเห็นว่าอีกคนเงยหน้าขึ้นมามอง
“ผมเกรงว่า ขนมจีบมันจะไม่อร่อยซะเปล่าๆหนะฮะ” มือเล็กๆแสร้งเขี่ยหนมจีบไปมาให้อีกคนเห็น
“ยังไงเห็นหน้าพี่ก็อร่อยแล้ว” จงอินยังคงยิงมุกต่อไป
“........”
นั่นอย่าเงียบสิน้องคยองของพี่กัม พี่ก็แค่หยอกมุกเบาะๆเบาๆเองนะ ไม่เป็นไรอาจแบบว่าสำลักมุกเราจนเงียบไม่สิเค้าเรียกเขิน เขินมุกเราสินะ ก็ดีๆจัดไปอีกซักดอกแล้วกัน
“ขนมจีบหวานมั้ยครับ?” คิมจงอินเท้าคางด้วยมือขวาพลางมองหน้าแล้วถามอีกคน เมื่อเห็นว่าความเงียบครอบงำบทสนทนาของเขา หลังจากที่ปล่อยมุกออกไปซักพัก
“ไม่หนิครับ” คนตัวเล็กทำตาโตแล้วมองที่ของกินทีหน้าคนที่ถามที
“ก็ต้องไม่หวานอยู่แล้ว เพราะรักของพี่ที่ให้น้องคยองมันหวานกว่า”
อ้วกกกกกกกกกกกกกก โอ้ยยยเล่นเองยังจะอ้วกเองเลยครับ คิดได้ไง๊ น้องโดนมุกนี้ไป นั่นไงๆ เงียบเชียว ก้มหน้าด้วย อ้ะๆ เขินหละสิเขินหละสิ ไม่เป็นไรหรอกน่า รักของพี่น้ำตาลเยอะแน่นอน
“ผมรู้สึกว่าขนมจีบมันจืดไปเลยแฮะ” คนตัวเล็กบ่นอุบอิบพลางจิ้มเจ๊กโฉ่วเพิ่มขึ้นให้เพิ่มระดับความเค็มของมัน
“ระวังความรักของเรามันจะเค็มก่อนที่จะหวานนะครับ” จงอินยังคงยิงมุกต่อไปโดยไม่ได้สังเกตเห็นสีหน้าความเอือมระอาของคยองซู
“คิดนานมั้ยครับ...มุกพวกนี้เนี่ย” คนตาโตเอ่ยถามออกไปแต่มือยังคงจดจ้องกับการคีบขนมจีบเข้าปาก
“คิดมุกหนะไม่นานหรอกครับ แต่คิดที่จะเลิกรักเราหนะนานกว่า”
นั่นไง!!! โดนไปอีกแล้วครับอีกดอก บร๊ะๆ คิดได้ไงครับ คิม จงอิน โคตรอัจฉริยะเสี่ยวเรียกพี่เลยหวะ สมกับเด็กแว๊นซ์จริงเลย โฮะ ภูมิใจๆ >_____<
“ผะผมว่า....”
“สรุปพี่จีบได้ใช้มั้ยครับ” คนผิวเข้มพูดตัดบทขึ้นมาทันที
“อะเอ่อ.... ขอตัวก่อนนะฮะ” พูดจบร่างบางรีบลุกขึ้นยืนอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย ก่อนจะรวบถุงของที่กินค้างไว้ ก้าวอาดๆออกไปจากร้านทันที
และนั่นคงเป็นคำตอบที่ชี้ชัดของคิมจงอิน ... คำตอบที่ว่าคงจะจีบไม่ได้ หรือไม่ก็... ขยาดมุกเสี่ยว
..... ช่างอะไรอ่า คิมจงอินออกจะ รูปหล่อ มีรถขับ เพอร์เฟค!!! สาวก็เยอะ มุกก็เสี่ยว แต่ขอโทษมุกแบบนี้สาวๆกรี้ดตรึมนะครับ สมัยเรียนมหาลัยนี่สาวๆเป็นขบวน เพราะคำพูดพวกนี้เนี่ยหละ แต่ทำไมมันใช้ไม่ได้กับน้องคยองซูหละคร้าบบบ นี่คิมจงอินโคตรหล่อโดนเมิน?ครั้งแรกอะ อกหักกกกกกก หรือ กูรุกเขาแรงไปวะ?? - -‘
คนเจ้าของผิวสีแทนครุ่นคิดถึงเหตุผลที่โดนปฏิเสธอย่างไร้เยื่อใย ในขณะที่ตาเองก็มองคนตัวเล็กที่เดินไกลออกไป แต่กลับมีบางสิ่งบางอย่างทำให้เขาหลุดออกมาจากความคิด
“ไอ้กัมจงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงช่วยกูด้วยยยยยยยยยยยยยย” เสียงของเพื่อนร่างสูงร้องอวดครวญดังมาแต่ไกล พร้อมกับโดนคุณพ่อค้าขายขนมหน้าหวานร้านข้างๆติดสอยห้อย(หิ้ว)ปีกมาส่งยังหน้าร้านด้วยความเต็มใจ
ไอ้เหี้ยยยยยยยคริสสสสสสสสสสสสส ไปทำไรมาวะครับบบบบบบบบบ หน้ามึงไม่เหลือสภาพเลย แล้ว..นั่นมากับคุณแม่(?)ค้าขนมหวาน อี้ชิง ซะด้วย แหมะ งามหละครับคราวนี้
โปรดติดตามตอนต่อไป ............
เล่าลื้อเบาๆ....
ให้คู่รองได้ออกบ้างอะไรบ้าง คือถ้าไม่อ่านพาร์ทนี้อาจไม่เข้าใจก็ได้นะ มันค่อนข้างเชื่อมๆกันอยู่ เอาไคโด้ไปก่อนจริงๆแต่งจบนานแล้วแต่ว่ามันมีบางอย่างที่แอดคิดว่ายังไม่น่าเอาลงอะ เพราะว่ามันสั้นไปจริงๆพาร์ทไคโด้ หัวตันๆ แต่พอคริสโฮนะมันแบบปรื้ดๆๆๆมาเชียว อยากจะบอกว่า ........... อย่าอ้วกนะแอดแบบแต่งเองยังอยากจะอ้วกเอง ตล๊กกกกกกกกกกกกกก
ความคิดเห็น