คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : โรงพยาบาล Chapter3 (100%)
โรพยาบาล Chapter 3
เอ้อีเอ้ ~
หาวววว~ โอ๊ยยยยยแม่ ่ว -0- เพิ่รู้ว่าโรพยาบาลเลี้ยไ่้วย ี่โมแล้วหวะเนี่ยยย
ผมื่นมา้วยวามัวเีย หมอัวเล็เอายาอะไรให้ผมินหวะ หลับะสนิทเลย แม่หลับไม่รู้เรื่อ้วย้ำ ไม่รู้ว่าพยาบาลเ้ามาทำแผลให้อนไหน รู้แ่ื่นมา็เอผ้าพันแผลอันใหม่ล่ะ
เหมือนร่าายมันไปเอโยอัิโนมัิรับ หลัาที่ลืมาื่นึ้นมาาห้วนิทรา ถุยยยยย! ื่นาารนอน็พอ ผม็ลาเสาน้ำเลือที่โรเป็นภาระ ลาๆๆๆๆๆ ลาให้มันเ้าห้อน้ำไป้วย
ปวเยี่ยวหวะ อี้แปบรับ อย่าแอบมอผมนะ เี๋ยวะเออินน้อย 5555555555555555555555555555
.
.
.
หลัาที่ผมเสร็ธุระในห้อน้ำแล้ว ผม็ลาเสาน้ำเลือ แม่!ภาระูัๆ พร้อมับลาสัารีวิัวเอ ออมาที่เียามเิม หาวววว -0- ื่นเร็วไปป่าวหวะ ่วอีแหละ ไม่ไ้ๆๆๆๆๆ มึห้าม่วนะอิน ห้าม่วๆ มึ้อออไปัรอหมอยอๆๆๆๆ
ทัไลน์ บอมอนิ่หมอีว่า เพื่อหมอะอบ ไอ้เหี้ยยย! อให้อบเถอะ
“ไำ ูป่าว says มอนิ่รับหมอ ^^”
ผมลาเสาน้ำเลือออมาาห้ออันแสนะน่าเบื่อ พร้อมับเินเล่นโทรศัพท์ไปามทา มือผมเ้าไปที่ไลน์โยที่ผมไม่้อสั่ ะสั่ไ้ไหวะ มือมันไ้ยิน้วยหรอ -3-
รอันรอเธออยู่ แ่ไม่รู้เธออยู่หนใ เธอะมา เธอะมาเมื่อไร~ านเพล้อมารับ มายืนัรอหมอ ับอีหมอปาร์ที่เาว่าหล่อนัหล่อหนา โธ่! ะหล่อแ่ไหนันเียว
.
.
.
หาวววววว -0- โอ๊ยยยยย ทำไมมันือมา่วแบบนี้ หาวมา1880รอบเนี่ยยย ยัไม่มีวี่แววว่าหมอยอะมาเลยยยย ทัไลน์ไปหมอ็ไม่อบ ไม่เปิอ่านอี่าหา ผม็เสือมายืนหลบอยู่รอหลืบัที่ในโรพยาบาล เาะหาว่าูมาัปล้นรึป่าวเนี่ยยย
“อบุนะรับพี่านยอล ^^”
หลัาที่ผมยืนึ่หลับึ่ื่นอยู่นานมั้ยหวะ ไม่นานๆๆๆ เออ ไม่นานๆ ผม็ไ้ยินเสียอหมอสุที่รั ที่ผมำไ้ี มันทำให้สะุ้ื่นเลยรับ ผมโผล่หัวออมาู ็เห็นหมอัวเล็ำลัปิประูรถเ๋สีาวราาแพ ทีู่ีมีระับ าม้วย….อ..ไอ้เหี้ยยย! นรึป่าวหวะน่ะ มันือมาสูปานเสาไฟแท้ ออึ้ับวามสูแปบรับ
นที่ลารถามหมอยอมา ็ะเป็นหมอปาร์ ที่เฮุนมันเม้าท์ไว้ับผม ูาารแ่ัวที่แสนะูี และเรียบร้อย เสื้อเิ้สีาวแนยาว ผูไทน์ ายเสื้อใส่เ้าในาเ แม่เรียบร้อยะไม่มี - - ุนายหมอัๆรับ อย่าับุายพุิภัทร
หน้าาหรอ ็หล่อีนะ แ่น้อยว่าผม สูยาวเ่าี แ่หูาหวะ
“ไม่เป็นไรน่ายอู ^^”
หยุเลยนะ! มึะอย่ามายิ้มให้หมอยออูนะ นอะไรมีฟันเ็มปา ู็มีฟันเ็มปานี่หวา -…- อนนี้ผมอยาะเ้าไป่อยหมอปาร์มารับ บัอามายิ้มให้หมออผม แถมยัเอามือที่ให่เท่าบ้านมาลูบผมหมอัวเล็อี เห็นแล้วมันึรับ ฮือออออ T^T
ผมเินาม เรียว่าสะรอยามหมอัวเล็ ับไอ้หมอหูามาอย่าเียบๆและ่ำอรับ เพราะผมสะรอยามผู้หิบ่อย ไม่ใ่ล่ะ! แ่รู้สึอยาถีบเสาน้ำเลือไปไลๆมาเลย เป็นภาระ และัวปัหาที่สุ
“พี่านยอล ผมอุแรถหน่อยรับ ลืมเอสารไว้ที่รถอ่ะ”
“ี้ลืมริๆเลยนะัวเล็ ่อยเอาให้พี่อนเที่ยล่ะัน พี่ไปเ้าเวร่อนนะ”
ผมยืน(แอบ)ฟับทสนทนานาสั้นๆ อหมอัวเล็ สุแสนะน่ารัและมุ้มิ้ ับหมอัวสูอย่าับเสาไฟ -….- โยที่ไม่รู้เลยว่าหมอยอเินมาทาที่ผมหลบอยู่อนไหน็ไม่รู้รับ
“อ้าว! ุอิน มายืนทำอะไรรนี้รับ”
ิบหายยยยยยยย อเวลาหาเรื่อแถ และแ้ัวประมา3วิทานีรับ
“อ่อ เอ่อ ือว่าือ เอ่อ…ือผมเบื่อรับ เลยออมาเินเล่น สูอาาศยามเ้านิหน่อยรับ หมอมาทำานเ้าัเลยนะรับ แถมวันนี้ยัแ่ัวน่ารั ไม่สิรับ น่ารัอยู่ทุวัน ^^”
หมอเยหน้ามอผมอย่าๆ พร้อมับระพริบาปริบๆ อย่าบ็อแบ๊ว และน่าเอ็นู น่าฟัที่ฟุ >3< แ่ะไม่ให้หมอไ้ยัไล่ะ ผมเล่นอบหมอะยาวเหยียรถึหน้าโรพยาบาลไ้ แ่วันนี้หมอแ่ัวน่ารัริๆนะรับ ใส่าเยีนส์รัานิๆ เสื้อเิ้สีาวพับแน ไม่ไ้ปิระุมเม็บนสุ หลายนอาะมอว่าเป็นารแ่ัวธรรมา แ่สำหรับผม มันน่าร้า โอ๊ยยยยยย หลับหล ~
“แล้วุอิน ล้าแผลรึยัรับ?”
“ยัเลยรับ ้าว็ยัไม่ิน พยาบาล็ยัไม่เอายามาให้ แบบนี้ผมะหายมั้ยรับหมอ”
“หายสิรับ ั้นุอินไปนั่รอหมออยู่ในห้อ่อนนะ เี๋ยวหมอะไปทำแผลให้”
“โอเรับหมอ ^[+++++++]^”
ผมยืนยิ้ม และยืนมอหมอที่เินลับไปยัรถหมอปาร์ โอ๊ยยยยย! ไม่อยาะพูว่าหมอปาร์เลยรับ รู้สึระาปา ฟัแล้วหมั่นไส้มารับ มันเป็นใรมาาไหนหวะ ถึไ้มายุ่ับหมอยอู นัวเล็ สุแสนะน่ารัอผม โธ่ววววว ็แ่ทำานอยู่โรพยาบาลเียวัน
“อ่ะแฮ่มมมม ุไำ ยิ้มหน้าบานเียวนะมึอ่ะ”
“เี่ย!”
โอ๊ยยยยยยยย ใ หัวใะวาย ใหายใว่ำ ไปอยู่ที่หมอยอรับ ในระหว่าที่ผมำลัเินลาเสาน้ำเลือเ้าเ่าลับมาที่ห้อพั ผม็เอเพื่อนสุที่รัอย่าไอ้แห้ โอ เฮุน พอีรับ ทัทายะไพเราะเียวนะมึ
“เวลามึะมาเนี่ย มึ่วยโผล่มาีๆหน่อยไ้ป่ะ ูใหม”
“5555555555555 โทษทีมึ ว่าแ่มึมายืนยิ้ม หน้าบานเป็นระทำไมรนี้หวะ มึมาัเอหมอยอใ่ม่ะ มึบอูมาเลยนะ บอมาเลยๆๆๆ”
“อ๊า อ…ไอ้เหี้ย ูหายใไม่ออ! ปล่อยเลย มึปล่อยูเลย”
เฮุนมันพูพร้อมับเ้ามาล็ออผมรับ อย่าับะ่าผม ถ้าไม่ิที่มีเสาน้ำเลือนะ ผมระโถีบมัน ยันโรมไปนู้นแล้วววว แ่มัน็ยอมปล่อยผมแ่โยีรับ เพื่อนัน็ี้แหละ
“เออออ ูมาัรอหมอ ็ูอยารู้นี่หวา ว่าหมอปาร์แม่เป็นใร แู่เห็นหน้าล่ะ ูหล่อว่าั้เยอะ”
“=______=” <<<<< หน้าเฮุนประมาว่า ไม่่อยหลัวเอเลยนะเพื่อนู
.
.
.
.
“ทำไมวันนี้ มึเ้าานเ้าัหวะ?”
หลัาผมอบำถามมันไปแล้ว ผมับมัน็เินๆๆๆๆๆ แล้วผม็เริ่มเป็นฝ่ายถามมันบ้ารับ เพราะปิ เห็นมันมาทำานสายลอ
“พอีูแวะไปรับพยาบาลลู่…อุ๊บส์!!!”
“ฮั่นแน้ะๆๆๆๆๆ ิ๊วๆๆๆ มึับพยาบาลลู่หานมีัมิันหราา”
“ป..ป..ป่าวๆๆ ไม่ใ่โว้ยยย มันไม่ใ่อย่าที่มึิเลยนะ ไม่ใ่เลยๆๆๆ”
“ไอ้บ้า!! ูแ่แวเล่นเยๆ มึนี่มีพิรุธนะ”
“เอออ อย่าที่มึรู้แหละ ูแวะไปรับพยาบาลลู่หาน พอีูเห็นรถพยาบาลลู่เสียอยู่ระหว่าทา แ่พวูไม่ไ้เป็นอะไรัน ูไปล่ะ”
และแล้วโอ เฮุน ทันแพทย์สุแห้และายาว ็วิ่ไปยัึทันรรม ทิ้ให้ ิม อิน ผู้หล่อเหลาและมีเสน่ห์ เินลับห้อพัอย่าโเี่ยวและเียวาย มาเป็นวีเลยรับผม -___-’’ เฮุนับพยาบาลแม่้อมีัมิแน่ๆเลย ูาที่ลุลี้ลุลนอไอ้แห้แล้ว แบบนี้นะรับ ้อิามอน่อๆไปนะ้าบบบบบบบบ อิอิ ^[++++++]^
[HunHan’s Path]
หูยยยยยยยยย พ่อ๋าแม่๋า วามลับแทบแ โอ๊ะ!!! สวัสีรับท่านผู้อ่านที่น่ารัทั้หลาย ผมื่อโอ เฮุน เป็นหมอฟัน เรียให้สุภาพๆๆว่า ‘ทันแพทย์’ รับ ผมเป็นหมอฟันที่ฮอ ไม่ใ่ฮอที่เป็นแปลว่าร้อนนะรับ ฮอในที่นี่แปลว่าไ้รับวามนิยมนะรับ ็นั่นแหละรับ 555555555555 ผมเป็นหมอฟันที่ฮอที่สุในโรพยาบาลนี่แล้ว
เมื่อี้วามลับเือบแรับ ผมไม่น่าหลุปาบอับเี่ยำเลยว่ารับพยาบาลลู่หานมา เี๋ยวแม่ไ้รู้หมพอีว่าผมำลัามีบพยาบาลนสวย แ่มีีนานนั้นอยู่ แ่เ้าัวไม่รู้หรอรับว่าผมำลัามีบอยู่ 555555555555555 เพราะปิเวลาเอพยาบาลลู่ทีไร ผม็หาเรื่อทะเลาะับเาทุที
ย้อนไปเมื่อ 1 ั่วโมที่แล้วรับ
หาวววววววว โอ๊ยยยย่วรับ่ว ไม่เ้าัวเอเลยรับว่าทำไมผม้อื่นเ้านานี้ รู้ัวอีที็อาบน้ำ ใสุ่ทำาน แล้ว็ับรถออมาเรียบร้อยรับ เปิเพลั๊นิั๊หน่อยีว่า
…..Yeah.. Just OneDay. One Night .That's all I ever wanted.
ฮารูมัน นอวา แนา ฮัมเฮัล ู อิามยอน.
ฮารูมัน นอวา แนา นาบึล ู อิามยอน.
ฮารูมัน นอวา แนา ฮัมเฮัล ู อิามยอน.
ฮารูมัน (ฮารูมัน)
นอวา แนา ฮัมเฮัล ู อิามยอน…
เออออออ เป็นเพลที่ฟัแล้วเ้าบรรยาาศยามเ้ามารั ผมับรถไป และโยย้ายามัหวะเพลไป แ่เ้าๆแบบนี้แวะหาาแฟื่มีว่ารับ
ผมำลัเลี้ยวรถเ้าไปอในร้านาแฟ้าทาแห่หนึ่ แ่สายาเหลือบไปเห็นใรสันในเรื่อแบบุพยาบาลสีาวนนึ ำลัเินวนไปวนมาอยู่รถัวเอ มือนึถือโทรศัพท์แนบหู หน้าเรียมารับ พอมอีๆแล้ว เอ๊ะๆๆๆ ทำไมุ้นๆ เี่ยยยยยยยยย! นั่นพยาบาลลู่หานนี่หวา ยืนทำอะไรรนั้นน่ะ าแฟ่ามันล่ะรับ เี๋ยว่อยแวะื้อร้านอื่น ผมับรถรเ้าไปอ้าหน้ารถพยาบาลลู่หาน ่อนะเปิประูลไปหา
“พยาบาลลู่!!!”
เพราะเสียเรียอผม ทำให้พยาบาลนสวยหันหน้ามาทันทีรับ ทำไมหน้าเรียัรับ
“เฮุนนนนน” ผมยัไม่ทันะเินเ้าไปหาพยาบาลนสวยเลยรับ พยาบาล็เินเ้ามาเาะแนผมอย่าเร็ว โอ๊ยยยยยยยย ายรับาย
ฟินายเลยรับ โนนสวยเาะแน พี่ฮุนฟินนนนนนน
“เอ่อ..รถเป็นอะไรหรอรับ?”
“ไม่รู้เหมือนัน ับมาอยู่ๆ็ับ น้ำมัน็ไม่ไ้หม ทำไีๆๆๆ”
อ…ไอ้ ไอ้ ไอ้ ไอ้สัส! อย่าับในหนัเลยรับ นาเอรถเสีย พระเอับรถผ่านมา เลยลมา่วย รัเราพบันที่้าทา โอ๊ยยยยยยแม่ มหัศรรย์ โรแมนิิบหายรับ 55555555555555555555555555
“เอาี้ เี๋ยวผมโทราม่าให้นะรับ”
นหล่อเทพบุรอย่าผมให้นาเอนสวยเือร้อน ็อสสารไม่ไ้ รีบ่วยเหลือทันทีรับ แ่ผม็ยัแอบำเลือพยาบาลนสวยอยู่เป็นระยะๆรับ แม่ยิ่มอ ยิ่หล หลรับหล อ๊า!
ผมัารโทรหา่า่อมรถประำรถผม ่อนะนัแนะให้มารับรถอพยาบาลลู่อย่าเรียบร้อย พอ่ามารับรถอพยาบาล ผมรีบเอ่ยปาวนพยาบาลนสวยิรถผมมาทันทีรับ ็แบบว่า ไม่อยาให้นสวยึ้นรถเมล์ หรือแท็ี่อะแบบนี้
“พยาบาลลู่รับ ิรถผมไปโรพยาบาล้วยัน็ไ้รับ เี๋ยวอนเย็นผมพามาเอารถ”
“ะีหรอ ั้น็ไ้”
อะ…อ้าว เหมือนะเรในะ แ่สุท้ายเินไปึ้นรถผมะั้น 555555555555555555555555555 รอ้าไม่ไ้ สุหล่ออย่าผม รีบับรถออารนั้นทันที
.
.
.
เียบรับเียบ ั้แ่พยาบาลึ้นรถมา ไม่ปริปาพูับผมัำ แปลแหะ ปินี่ทะเลาะับผมลอทาล่ะรับ เป็นไรรึป่าวหวะเนี่ยยยย
“พยาบาลลู่ เอาาแฟัแ้วมั้ยรับ เี๋ยวผมะไปื้อมาให้”
“เอาสิๆๆ อลาเ้ปั่น ไม่หวาน ไม่ื ใส่วิปรีม อหลอัวิปมา้วยนะ”
“เอ่อ..รับๆๆๆ”
สั่ะรัวเลยรับ ีนะ ที่ผมมีวามำเป็นเลิศ เลยำไ้ว่าพยาบาลลู่สั่อะไรบ้า หลัาที่ไ้าแฟทั้อผม และอพยาบาลลู่แล้ว ผม็รีบวิ่ลับมาที่รถทันทีรับ
“อบุนะ นายเลี้ยใ่มั้ย?”
“รับๆๆ เลี้ย็ไ้รับ เลี้ยไ้ลอีวิ้วยนะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ โอ๊ยๆๆ มันเ็บนะรับเนี่ยยย”
ผมส่แ้วลาเ้ให้พยาบาลลู่หานทันที่เ้ามานั่รถ เ้าัว็รีบูินทันทีรับ พอพยาบาลนสวยเอ่ยปาอบุ ผม็รีบแวทันทีรับ ็โนนสวยยำปั้นทุบเ้าที่แนทันทีรับ สสัยะเิน 555555555555555555555555555555555555
ผมแอบำเลือมอพยาบาลนสวยที่้มหน้าั้ใูลาเ้ปั่น แ้มสีมพูอ่อนๆ ริมฝีปานี่น่าูบ น่าสัมผัสิบหายรับ โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยย เห็นแล้วใสั่นไหว
.
.
.
.
“อบุสำหรับาแฟ แล้ว็ที่ให้ผมิรถมาโรพยาบาลนะ ไม่ั้นผมเ้าเวรไม่ทันแน่ๆ”
“ไม่เป็นไรหรอรับ ผมเ็มใน่ะ ั้นเอันอนเย็นะรับพยาบาล”
“นายเลิเรียผมว่าพยาบาลลู่หานไ้แล้ว เรียผมว่า ลู่หาน ็พอ ไปแล้วนะ”
หลัาที่ผมเลี้ยวรถเ้าอบริเวลานอรถ ผม็เินเ้าไปในึพร้อมับพยาบาลลู่ เินุยันไปไ้2-3ประโย นสวยอผม ถึอนนี้ะยัไม่ใ่ แ่อมโนไว้่อน 5555555 นสวยอผม็เินไปเ้าเวรามปิ
อยู่ีๆ ผม็รู้สึว่า ริมฝีปาอผมมันยึ้นทั้2้า อะไรหวะ นี่ผมำลัยิ้มอยู่หรอ พยาบาลลู่ ไม่สิ ลู่หาน เาทำให้ผมยิ้มทั้ๆที่ไม่มีสาเหุอะไรเลย
ผมเินมาเรื่อยๆามทาเินอโรพยาบาล ็เอิมไ นำอเรา ยืนเาะน้ำเลือยิ้มหน้าบานอยู่นเียว เพื่อนผมมันเป็นบ้ารึป่าวหวะนั่น
“อ่ะแฮ่มมมม ุไำ ยิ้มหน้าบานเียวนะมึอ่ะ”
“เี่ย!” เพื่อนใรหวะรับ อุทานะไม่ไพเราะเลยรับ อยาเอารอเท้ายัปามา
“เวลามึะมาเนี่ย มึ่วยโผล่มาีๆหน่อยไ้ป่ะ ูใหม”
“5555555555555 โทษทีมึ ว่าแ่มึมายืนยิ้ม หน้าบานเป็นระทำไมรนี้หวะ มึมาัเอหมอยอใ่ม่ะ มึบอูมาเลยนะ บอมาเลยๆๆๆ”
“อ๊า อ…ไอ้เหี้ย ูหายใไม่ออ! ปล่อยเลย มึปล่อยูเลย”
ผมเอ่ยปาแวมัน หลัาที่เห็นมันยืนยิ้มหน้าบานอยู่นเียว พร้อมับยแนึ้นล็ออมันไว้ ีนะรับที่มันเ็บอยู่ ถ้าไม่เ็บนะ มันถีบผมไปนู่นล่ะ
“เออออ ูมาัรอหมอ ็ูอยารู้นี่หวา ว่าหมอปาร์แม่เป็นใร แู่เห็นหน้าล่ะ ูหล่อว่าั้เยอะ”
“=______=” <<<<< หน้าผมในอนนี้รับ แม่หลัวเอ
.
.
.
.
“ทำไมวันนี้ มึเ้าานเ้าัหวะ?”
ผมปล่อยแนออาออิน ไม่อยาล็ออมันนานรับ เี๋ยวมันาย่อน เี๋ยวไม่มีใรอยาบผมเป็นเพื่อน 5555555555555 ผมเินมาับเี่ยำ ะะไปส่มันที่ห้อพั ถ้ามันไม่เอ่ยปาถามำถาม ที่ผมไม่อยาอบให้มันรู้ะ่อน
“พอีูแวะไปรับพยาบาลลู่…อุ๊บส์!!!”
“ฮั่นแน้ะๆๆๆๆๆ ิ๊วๆๆๆ มึับพยาบาลลู่หานมีัมิันหราา”
“ป..ป..ป่าวๆๆ ไม่ใ่โว้ยยย มันไม่ใ่อย่าที่มึิเลยนะ ไม่ใ่เลยๆๆๆ”
“ไอ้บ้า!! ูแ่แวเล่นเยๆ มึนี่มีพิรุธนะ”
“เอออ อย่าที่มึรู้แหละ ูแวะไปรับพยาบาลลู่หาน พอีูเห็นรถพยาบาลลู่เสียอยู่ระหว่าทา แ่พวูไม่ไ้เป็นอะไรัน ูไปล่ะ”
โอ๊ยยยยยยย ิบหายแล้ว ิบหายแล้วๆๆๆๆ อยาะบปาัวเอแรๆรับ ไม่น่าหลุปาเลยเฮุนเอ๊ยยยยย ถ้าเี่ยำมันรู้ว่าผมิอะไรับลู่หานอยู่นะ ผมามแวผมไม่เลิแน่รับ ะบ้าายรับ ะให้มันรู้ไม่ไ้เ็าเลยรับ แ่อนนี้ผมอัวไปทำาน่อน้าบบบบบบบบบบ
(100%)
ความคิดเห็น