คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : โรงพยาบาล Chapter2
หาวววววว -0- เ็รับเ็ เ็ๆๆๆๆๆ โรเ็เลยยยยยยยรับบบบบ
ผมนอนอยู่โรพยาบาลมาืนนึแล้วรับ ะไปไหน็่าลำบายาเย็นแสนเ็มารับ แผลเ็มัว แถมเมื่อืนยัโนพยาบาลหน้าหวานที่ื่อลู่หาน มาเาะแนให้น้ำเลืออีรับ ส่วนไอ้แห้น่ะหรอรับ ลับไปนอนายที่บ้านั้แ่เมื่อืนล่ะ แม่บอ้อทำานแ่เ้า
…..ที่ทำานมึ็อยู่โรพยาบาลทีู่นอนอยู่ป่ะ??????
แล้ว็หลัาที่ผมไ้ไลน์ุหมอยอู าโ นสวยและโรน่ารัที่สุโลมา ^o^ ผม็ทัไปั้แ่เมื่อืนรับ ะะให้หมอบอฝันี แ่หมอแม่….ป่านนี้ยัไม่อ่านไลน์ผมเลยรับ T______T
อิหยั้อ???? อยารู้ว่าผมทัไปว่าอะไรน่ะหรอ ผมทัไปว่าาาา
“ไำ ูป่าว says….. ิถึหมอัเลยรับ J”
ส่วนหมอ็….เียบรับ เียบอย่าเียว ไม่มีอ่านเลยยยยยยย เศร้าแปบบบบ
“12ๆๆๆ มึอยู่ไหนหวะ??”
‘12อะไรอมึ เามีแ่โหล’
หลัาที่ผมนอนลิ้ไปลิ้มาอยู่บนเียนไ้ภายในห้อสี่เหลี่ยมไม่ให่มา นอนเล่นุ้ี้รันนใหม้วยวามเบื่อหน่าย ่อนที่มือหนาและอบอุ่นที่มีใ้สำหรับโอบอหมอัวเล็ ถุยยยย! มาเป็นาพย์เป็นลอนเลยรับ
หลัาที่ผมนอนเล่นุ้ี้รันอยู่บนเียนไ้นใหม แล้วผม็ไม่มีอะไรทำ หมอ็ยัไม่เอา้าว เอายามาให้ยัปา้วย ผม็เลยเบอร์โทรหาเฮุนรับ ส่วนที่พูว่า12ๆๆ มันแทนำว่า โหล รับ 12 = โหล ำไ้ว่าเยเรียน มันอยู่ในวิาิศาสร์อนป.4 อาารย์ไรไม่รู้สอน
“เออๆ มันมาทำานรึยัวะรับ?”
‘ูใล้ถึโรพยาบาลล่ะ ทำไมวะ มีไร ี้ไม่ออหรอ?’
“ป่าววววว ห..เห้ย แ่นี้่อนนะ นาฟ้าูมาล่ะ”
….รื
ไอ้แห้แม่วนีนผมลอรับ ถึูี้ไม่ออ ู็ไม่ลำบาให้มึมาเบ่หรอ โธ่ววววววว
ถึปาผมะุย ท้อวิทยูับมัน แ่สายาผมัน้อไปที่ประูอย่าเียว พอมีเสียเลื่อนประูแ่นั้นรับ ผม็เห็นหมอสุน่ารัเินเ้ามา พร้อมับอาหารเ้าสำหรับนไ้ แล้ว็มีถ้วยยา แล้วผม็รีบวาสายาไอ้แห้ทันทีรับ เพียแ่ไม่ถึเสี้ยววินาที อาารสำออยผม มัน็ำเริบอัโนมัิ
“อรุสวัสิ์รับุอิน เมื่อืนหลับสบายมั้ย หมอเอา้าวับยามาให้”
มาพร้อมับรอยยิ้มที่สุแสนะน่ารัเียวรับ ผมอยายิ้มนแทบะาใรับ หมอแม่น่ารัเินไปล่ะ แ่็้อแล้สำออย่อไป -0-
“มอนิ่รับหมอ โอ๊ยๆๆ ปวหัว ปวแผลัเลยยย”
ืออาาศมัน็ไม่ไ้หนาวอ่ะรับ แ่เพื่อให้มันสมบทบาทแอิ้ารสำออย ที่ทำผมฝึฝนมาเป็นอย่าี ผมเลยึผ้ามาลุมทั้ัว ให้เห็นแ่หัว และใบหน้าหล่อๆ็พอ
“ไ้ึ้นอีหรอรับ?”
เหย อยาะแหปาร้อลั่น้วยวามีใ เป็นภาษาอาหรับ อาารสำออย่าไ้ผลรับ หมอยมือน้อยๆึ้นมาสัมผัสบนหน้าผาผม อ๊า! อยาะึมือเธอมาูบ มาหอม เสียนี่ระไร เอิ๊ๆๆๆๆๆ
“ัวร้อนนิหน่อยนะรับ แ่หมอไม่ไ้เอาที่วัไ้มาน่ะสิ เลยไม่รู้ว่าุอินอุหภูมิเท่าไร” หมอพูพลาล้วมือลไปในระเป๋าาเ อย่ามาทำหน้ารู้สึสิรับหมอ มันน่ารั อินะไม่ทนรับ ^______^
“ไม่เป็นไรรับหมอ รู้แ่ว่าผมัวร้อน็พอ ร้อนไปทั้ัว และหัวใเลยรับหมอ”
ผมพูพร้อมับ้อนามอหมอนสวยที่ยืนอยู่้าเียผม ิ๊บิ๊ววววววว ฮิ้วๆๆๆๆ หมอเินแล้วรับ แ้มแเลยรับ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ
“โอ๊ะ!! หมออย่าัปาอย่านั้นสิรับ ให้ผมัีว่า 5555555555555”
ผมมอหมอัวเล็ที่้มหน้าัปาัวเอ้วยวามเิน ปาผมเสือเร็วว่าวามิรับ พอเห็นหมอัปาเท่านั้นแหละ ำพูมัน็ออมาโยอัโนมัิ ทำให้หมอเินหน้าแหนัว่าเิมอี แม่น่ารั
“..ั้นหมอไปทำาน่อนนะรับ อย่าลืมทาน้าว ทานยานะรับ ”
“หมอระวัรับ! อุ๊ย….”
อนที่หมอลับหลัหัน ะออาห้อ อนที่ะเลื่อนเปิประู หมอไ้หันลับมายิ้มให้ผม แ่พอหันหน้าไปสิรับ หัวหมอโับผนัเ็มๆ อยาะเ้าไปุ๊บเหม่ให้เธอหายเ็บ~~~~~
ผมลาเีย พร้อมับลาเสาน้ำเลือ ่อยๆระึ๊บๆๆๆ อึ๊บๆ ฮึบๆๆ ไปที่ประู แล้วเลื่อนประูแ้มออนินึ ผม็เห็นุหมอัวเล็ สุแสนะน่ารัที่สุในสามโล ยืนพิผนัหน้าห้อที่ผมนอน ล้วมือหยิบไอโฟนออาระเป๋า เร้! หมอเปิไลน์แล้วรับ ะเห็นไลน์ผมมั้ยรึป่าวนะ
ิ๊ ~
“เรี่ยยย!”
ผมในสะุ้เลยรับ ผมำลัยืนแอบูหมอัวเล็ที่ยืนเปิไลน์ในโทรศัพท์อยู่ เพื่อะูว่าหมอเห็นไลน์ผมรึป่าว แ่อยู่ๆเสียแ้เือนไลน์ในโทรศัพท์็ัึ้น เอาะูอุทานะหยาบเลยนะ - - หมอะไ้ยินรึป่าวหวะ
อีเสาน้ำเลือนี่็เะะัเลย ทำูลำบามา ้อเินะเียะายลามึลับมาที่เียอี ทีหลัไม่้อบอพยาบาลให้เอามึมาเาะแนูนะ แม่เ็บ
“หมอยอ says…ทำไมนไ้ปาหวานัรับ”
อ๊า แปอรัวๆๆๆๆๆ ทันทีที่ผมเปิแ้เือนไลน์ อรีร้อั18ล้านรอบหมออบไลน์ผมแล้วรับ รอยยิ้มปราึ้นบนใบหน้าหล่อๆอผมทันทีรับ ผมทิ้ัวลนอนบนเียที่โรแ็อโรพยาบาล นอนุยไลน์ับหมอ นลืมยั้าว ยัยาใส่ปา
“ไำ ูป่าว says…ให้ิมเอามั้ยรับ ะไ้รู้ว่าหวานรึป่าว ^___<”
“หมอยอ says…ไม่เอาีว่ารับ ^___^”
เยไ้ยินแ่นน่ารัมัใร้าย นน่ารัอบเอาแ่ใ แ่นี่อะไรรับ….นน่ารั ี้เรใ หมออะไรหวะ แม่ะน่ารัเินไปล่ะ ัุีมั้ยเนี่ยยยยยย
.
.
.
.
.
“แหมๆๆ ยิ้มอะไรรับ ุไำ”
“เห้ย!! มึมาั้แ่เมื่อไร”
ผมรีบปิโทรศัพท์และวาล้าัวทันที ไอ้แห้นี่เ้ามาอนไหนหวะ ำไุ้ยแ่ับหมอยอนไม่ไ้มออะไรเลย ้อแ่มือถืออย่าเียว
“เ้ามานานล่ะสัส แล้วนี่มึมีวามสุอะไรหนัหนาหวะ ูเห็นแม่ั้แ่เินเ้ามา มึ็ยิ้มอย่าับนบ้า ไม่ไ้สนใอะไรเลยยยย ประสาทแแล้วเรอะ”
เพื่อนใรรับ ทำไมปาหมาั วนส้นีนมาเลยมึ - -
“เอ้อออ เรื่ออู มึมีไรป่ะ?”
“ูแวะมาูอาารมึไ้าบบบบบ มันถึเวลาพัเที่ยแล้ว มึแไรยั?”
“เี่ย! พัเที่ยแล้วหรอ แล้วหมอยอล่ะ หมอไปิน้าวยั มึเห็นหมอบ้ามั้ย?”
าผมเหลือบไปมอนาฬิาที่ิไว้บนผนัอโรพยาบาล มันบอเวลาว่า 12.15น. ุยับหมอเพลินนลืมูนาฬิาเลย ป่านนี้หมอะไปิน้าวรึยัเนี่ยยยย
“อันแน้ะๆๆ เป็นห่วนาฟ้าหรอรับมึ ูเห็นหมอเินไปิน้าวับพยาบาลลู่หานแล้ว”
“อ่อ เออๆ แล้วไป ูลัวนาฟ้าูปวท้อ”
ลัวนาฟ้าปวท้อ……….. แ่ผมไม่ลัวว่าัวเอะปวท้อรับ ้าวที่หมอยมาไว้ให้ ั้แ่เ้ายัไม่ไ้แะัเม็เลยยยยยยยย
“มึบอูมาเลยนะ มึยิ้มอะไรอมึ แม่เล่นโทรศัพท์ไป ยิ้มไป อย่าับนบ้า”
“มันเรื่ออ….เฮ้ยๆๆๆ!!”
….ิบหายแล้วรับ วามวยบัเิ หาวามลับมันระเบิ ันะอยู่เ่นไรรรรร T______T ไอโฟนผมมมม ไอโฟนที่ผมวาไว้้าัว โนไอ้แห้มาเอาไปอนไหนไม่รู้รับ มึอย่าเปิูไลน์ูเียวนะ ไ้โปร พลีสสสสสสส
“โอ้โหหหหหห! นี่มึุยับหมอยอแล้วหรอหวะ เร้!! ทำไมนไ้ปาหวานัรับ ให้ิมมั้ยรับ ะไ้รู้ว่าหวานรึป่าว 555555555555555”
อย่าล้อเลียนูรับ อย่าแวู้วย ูเิน T///////////T
“พอเลยรับมึ พอเลยๆๆๆ เอาโทรศัพท์ูืนมา”
ผมรีบแย่โทรศัพท์ผมืนามือไอ้แห้ แม่รู้หมเลย ว่าผมุยอะไรับหมอบ้า เห็นที้อั้พาสเวิร์เสียแล้ววววววว
“มึแม่…..เี๋ยวนี้หัี้หวับูหรอ ถามริเหอะ มึอบหมอยอริๆหรอหวะ”
ถามไ้รประเ็นมาเลยรับ มึะรู้มั้ยรับว่าูเินนนนนนนน >//////////<
“ไม่หวะ แู่……รัเลย 55555555”
ผมโนเฮุนบหัวไปประมา2ป้าบไ้ เพราะำอบ อย่าบิ เี๋ยวสมอูเสื่อม
“มึั้ใะีบหมอยอ้ะ? มึริัับหมอเารึป่าว ไม่ใ่ฟันแล้วทิ้เหมือนนอื่นที่มึทำมานะเว้ย หมอเาเป็นนที่โรรรรรอ่อนไหวับเรื่อพวนี้ ถ้ามึไม่ิริัับหมอ มึ็อย่าีบ เพราะมีนที่เาริั และพร้อมะูแลหมอไ้มาว่ามึ”
เหมือนโน่าเลยรับ พูะยาวเียวนะมึ ริๆผมไม่ใ่นเ้าู้นะ แ่เพราะพ่อผมันให้ใบหน้าที่สุแสนะหล่อ และหุ่นสุเพอร์เฟ็มา สาวๆ็เลยรุมล้อมรับ ผมไม่ไ้เ้าู้ริๆนะรับ ไม่ไ้เ้าู้เลย ผมแ่รัเ็ เอ็นูเพศแม่ เอาใใส่สาววัยรุ่นใส่ระโปรสั้นู๋ อู้หู้ ูแล้ว่าเพลินา
“มึหลอ่าูป่าวหวะ ูว่าูเอนที่ใ่แล้วล่ะ”
“ถุยยยยย ูเห็นมึแบบนี้ี่รอบล่ะ พอมึไ้เา มึ็ทิ้ ฟายยยยยยยย”
เ็บรับ เ็บปรี๊เลย มึแม่พูไ้แทใูมา ริอย่าที่เฮุนพู มันเยเป็นเรื่อริอผมในอีรับ พอผมไ้ใร แล้วผม็ทิ้ แล้วผม็ลั้ลลาหานใหม่ เอ๊ะๆๆๆ อย่าเพิ่่าผมว่าเลวนะรับ
“มึอย่า่าูไ้ป่ะ ูริัับหมอัวเล็ริๆนะมึ ถ้าูีบหมอ ถ้าูเป็นแฟนับหมอ ูะเลินิสัยหน้าม่ออูให้แม่หมเลย”
“ให้มันริเหอะ ่อนมึะีบหมอ มึรู้ัหมอเาีรึยั พวเมะๆหล่อๆ ีบหมอมีั้มามาย”
“ยันหล่อว่าูอีหรอหวะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”
แล้วผม็โนเฮุนบหัวอีป้าบนึรับ มันบเพราะวามหมั่นไส้ผมมาว่า อิาอ่ะิ ทีู่หล่อว่ามึใ่ป่ะ 555555555555555555
(60%)
“เออมึ แล้วมึรู้อะไรเี่ยวับหมอยอบ้าป่ะ อย่าหมออบอะไร ไม่อบอะไร”
“ู็ไม่ไ้รู้อะไรเี่ยวับหมอมาหรอมึ”
ไม่รู้อะไรมา - -+ แ่มึลาเ้าอี้ เรียมบอูเ็มที่เลยนะ
“หมอยออบินรามยอนแะหรี่มาที่สุ ส่วนไม่อบนีู่ไม่รู้หวะ ไม่อบอาาศหนาว เพราะหมอเป็นหวั่าย อบใส่เสื้อผ้าสีเ้มมาว่าสีอ่อน แล้ว็ูไ้่าวมาว่าหมออยู่อนโ ไม่รู้ว่าแถวไหน มึไปสืบเอล่ะัน”
เฮุนมันนั่เล่าพร้อมับมีท่าทาประอบ ส่วนผม็ไม่รอ้า รีบหาสมุมาเ็มที่ ทีอนสอบ ทำไมมึไม่แบบนี้หวะอิน = =
“เออๆ แล้วยัไ่อ มึเล่ามาให้หมเลยนะ” ปาผมพู แ่มือผมยิๆเลยรับ
“โอ๊ยยยยยยไอ้เหี้ยยยย ูไม่ใ่เ้าีวิเา ูรู้อะไรไม่มาหรอ = =”
เหมือนเฮุนมันะหุหิรับ ที่ผมถามมันมาเินไป ็ูอยารู้นี่หวาาาา TT
“ใล้ไ้เวลาทำานูล่ะมึ ไปล่ะ เี๋ยวูมาหาอนเย็น”
“..เี่ย เี๋ยวิ….”
มึ่วยฟัเสียเรียร้อู่อนไ้มั้ย้าบบบบบบ TT
เฮุนวิ่ออไปาห้อพัผม ทิ้ไว้แ่วามว่าเปล่า โอ๊ยยยย แม่เหารับ ห้อห้อนี้ มันว้าเินไป ถ้าไม่มีหมอยอ ~
ผมนั่มอโทรศัพท์ เ้าไลน์ประมาล้านรอบไ้ ทำไมหมอไม่อบไลน์ัที นหล่อิถึนแทบะาใ นใะาแล้ว
เล่นุ้ี้รันายไปร้อยรอบ หมอ็ไม่อบ ฮือออออ รู้สึเศร้า หมอ๋า ทำไมหมอไม่อบไลน์อินนหล่อ อินนนี้้อโทรศัพท์นโทรศัพท์มันท้อแล้วนะ หมอรีบๆอบสิ รีบอบๆๆ
ิ๊~
เหมือนร่าายผมมันเ้ึ้นโยอัิโนมัิรับ หลัาไ้ยินเสียเือนไลน์ มืออผม็ว้าไอโฟนที่าร์ไว้บนหัวเียมาทันที
……สาธุๆๆๆ อให้เป็นหมอๆๆๆๆๆ เพี้ยๆๆๆๆ
‘หมอยอ says อโทษทีรับ หมอเพิ่เลิาน L ’
เร้! 555555555555555555555555555 เอิ๊ อสิแแปบนึ หมออบแล้ว หมออบแล้วๆๆๆๆๆ อยาะวิ่รอบโรพยาบาล แ่แม่ิอีเสาน้ำเลือ
หมอรับ หมอไม่้อทำหน้าน่าสสารมา็ไ้รับ ผมโรธหมอสุน่ารัไม่หลอยู่แล้ว
‘ไำ ูป่าว says อยาเอหมอัเลยรับ หมอะแวะมาูนไ้นนี้มั้ยน้ออ~’
‘หมอยอ says ไม่ให้เอไ้มั้ยเอ่ยยยย ิิ’
โอ๊ยยยยยยยยย อยาะเอาำพูหมอมาฟั ะน่ารัเินไปแล้ววววววว อนนี้ไม่้อเา็พอะรู้นะรับ ว่าผมนั่มอโทรศัพท์ แล้ว็ยิ้มอย่าับนบ้า
‘ไำ ูป่าว says หมอใร้ายมารับ L’
รื…
“ว่าหมอใร้ายหรอรับ ^^”
“ฮ..เฮ้ยยยหมอ!”
แม่แทบเียรับ โอ๊ยพ่อ๋า แม่๋า หัวใผมะหล่นไปใส่หมอยอ เมื่อี้ยัุยันไลน์อยู่เลย อยู่ๆหมอ็เลื่อนประูเปิเ้ามารับ
“ใหมอเลยรับ หัวใผมอาวายายไ้เลยนะรับเนี่ย เี๋ยวหมออไ้หัวใผมนะ” ผมพู แล้วส่สายาหวานๆไปให้หมอ
“555555 อโทษรับ หมอแวะเอายา ับ้าวมาให้ เี๋ยว็ลับแล้วล่ะ”
หมอแม่ใร้ายริๆแหละรับ นาผมพยายามหยอำหวานใส่ ไม่เยะสนใน่ะนเรา แถมยัปลี่ยนเรื่ออี เท่านั้นยัไม่พอแถมหมอยัะลับแล้ว้วย โฮ T^T
“ุอิน อย่าลืมทาน้าว ทานยา้วยนะรับ พัผ่อนเยอะๆ้วย ผมอัวลับ่อนนะรับ ^^”
“เี๋ยวรับหมอ!”
หมับ!
ผมถือโอาสอนที่หมอัวเล็ำลัะเินหันหลัลับ ว้ามือน้อยๆอผมอเอาไว้ ็ไม่อะไรมา แ่มือหมอแม่โรนุ่มเลยรับ ฟินนนนนนนนน~~
“หือ…มีอะไรรับ?”
“ผมอเินไปส่หมอไ้ป่ะรับ แบบว่าะไู้เลทะเบียนรถหมอ ะไ้เอาไปื้อหวย 55555555555”
“……”
เอ่อ…ผมทำอะไรผิหวะรับ ะะให้หมอยอฮาะหน่อย แ่ทำไมหมออบแทนผม้วยวามเียบเนี่ยยยยยยยยย อนป่าว รึโรธ เอ๊ะๆๆๆๆ โอ๊ยยยยย! หมออย่าเียบเ้~
หมอให้วามเียบอบแทนผมยัไม่พอ ยั้มหน้าหนีผมอี่าหา อยาะยืนหน้าหล่อๆเ้าไปมออยู่นะรับ แ่หมอยืนห่าาผมเินไป มือเล็ๆที่ผมับไว้ในอนแร เ้าัว็ัมือลับไปแล้ว้วย โหยยยยยย หมอ หมอๆๆๆ หมออย่าเียบ ผมะร้อไห้แล้วเ้อออออ
“หมออัวลับ่อนนะรับ…”
“หมอ! แม่เอ๊ยยยย….”
หมอไม่ฟัเสียเรียอผมเลยรับ หอบเอสารเินออไปเยเลยยยย โอ๊ยยยยย ผมทำอะไรผิหวะเนี่ย แ่หยอเรื่อทะเบียนเยๆเอนะ ลอทัไลน์ไปิ
“ไำ ูป่าว says หมอ…”
“ไำูป่าว says โรธอะไรผมรึป่าวรับ?”
“หมอยอ says (อ่าน)”
ทันทีที่ผมทัไป หมอ็เปิอ่านรับ รีบๆอบนะรับหมอ รีบๆอบนะนน่ารัอนอิน
เวลาผ่านไปประมา3พันปีแส ับอี150าิ
สายาผมยั้ออยู่ที่ไลน์ที่หมออ่านเมื่อาลรั้หนึ่นานมาแล้ว แ่หมอ็ไม่อบัทีรับ หมอโรธอะไรๆๆๆๆๆๆๆๆ
“โหล! แห้ มึอยู่ไหน มาหาูเี๋ยวนี้เลย….แ่นี้แหละ”
เมื่อี้ผมโทรหาเฮุน เพื่อนรัสุที่เลิฟอผมรับ าารโทรหาเมื่อี้ แสให้ถึารสนทนาเพียสั้นๆ แ่ไ้ใวามรับ รูภาษาไทยเยล่าวไว้
ผมโทรหาเฮุน สั่ๆๆให้มันมาหา โยที่ผมไม่ฟัมันพูแม้แ่ำเียว ผม็วาสายทันทีรับ
.
.
.
.
“เี่ยำ! อะไรอมึหวะ โทรหาู มึเยฟัูพูบ้าป่ะ ูะบอว่าูทำฟันให้นไ้อยู่ มึ็เสือัสาย อะไรอมึ”
เสียแม่มา่อนัวอีรับ ผมำลันอนเล่นเทเลโฟนอยู่ีๆ เสียอเฮุน็ัึ้น าม้วยหุ่นแห้อมันที่แทรเ้ามา ผ่านยั่อว่าระหว่าประู มาถึ็บ่นผมเลยรับ แ่ิหรอ ว่าผมะสนใเสียบ่นมัน
“มึ ูว่าหมอยอแม่้อโรธูแน่เลยหวะ”
“มึไม่้อมาเปลี่ยนเรื่อเลย ูเือบโนหมอให่่า เพราะมึแหละๆๆๆๆๆ”
มึยืนพูเยๆ็ไ้นะ ไม่้อยื่นนิ้วยาวอมึี้หน้าู เี๋ยวมันทิ่มาู หอยหลอ
“โอ๊ยยยยยย ูอโทษมึไ้ป่ะล่ะ รุาฟัทีู่ไปเมื่อี้้วยรับ”
“เออ ูไ้ยินแล้ว มึรู้ไ้ไว่าหมอโรธมึ?”
“็ือูอ่ะ บอหมอว่า อออไปส่หมอไ้มั้ยรับ ะไู้เลทะเบียนรถหมอ เผื่อะเอาไปื้อหวย พอูพูแ่นี้อ่ะมึ ู็เียบ แล้วเินไปเลย”
“เี่ยำ….”
ป้าบ!
ไม่้อบอ็รู้นะรับ ว่าผมโนอะไร ผมโนไอ้แห้บหัวอีแล้วท่านผู้อ่าน ฮือออออออออ T^T ูแ่อธิบายให้มึเอ มึมาบหัวูทำไมมมมม
“มึบูทำไมเนี่ยยย รู้มั้ยว่าูเ็บ” ผมยมือึ้นลูบหัวัวเอ รที่โนฝ่ามืออรหัน์อผู้ายที่ื่อ โอ เฮุน ฟาเ้าที่บาลเมื่อี้
“็ูบให้มึเ็บแหละ ทีหลัมึห้ามพูเรื่อรถ เรื่อทะบ ทะเบียนรถับหมอ ู็ลืมบอมึเลย”
“ทำไมหวะ ทำไมถึพูไม่ไ้ ?”
ผมพยายามทำหน้าให้แบ๊ว ให้เหมือนเ็น้อยี้สสัยที่สุ แ่เพราะพ่อันให้ใบหน้าที่หล่อเหลา ยาแ่ารแบ๊วให้ับผมนี่สิรับ เฮ้อออ
“็รถหมอเพิ่ถูโมยอ่ะมึ อนเนี่ยยัับนร้ายไม่ไ้เลย หมอรัรถนนี้มา เพราะเป็นรถที่พ่อื้อให้เป็นอวั ูว่าหมออาไม่ไ้โรธมึ เพราะมึไม่รู้เรื่อ แ่อาเสียใมาว่า”
“โอ๊ยยยยยย ูะบ้าายยยย ถึว่าล่ะหมออ่านไลน์ แ่ไม่อบ ูทำนาฟ้าอูเสียใไ้ยัไ”
ือผมอยาะิ้นมารับ แ่สถานที่แม่ไม่อำนวย เสือมีสายน้ำเลือพ่วิมา้วยยย ลำบาัว่าเ่าอี
“หมอเาไปเป็นอมึอนไหนมิทราบรับ”
“เี๋ยว็เป็น ว่าแ่หมอลับรึยัหวะ ใรมารับหมอ นที่มารับหล่อเท่าูป่ะ”
“ูเห็นหมอึ้นรถไปับหมอปาร์แล้ว”
อิ๊สสสสสสส~ ึ้นเลยรับ ึ้นเลย ึ้นแล้วมันลไหวะ ผมลไม่ไ้ หมอปาร์นี่ มันือใรรับ ทำไมหมอ้อึ้นรถไปับมัน้วยยยยย
“หมอปาร์ ใรันหวะ!?!?!? มันหล่อเท่าูมั้ย แล้วมันเป็นใรรรร”
“หล่อมั้ยหรอ? อือออ..วามหล่อสูสีับมึ ่าามึรที่ เาูี และไม่เ้าู้ ไม่หน้าม่อ ไม่ำเหมือนมึ”
แม่! หลอ่าผมป่าวหวะรับ - - แ่ผมไม่ไ้สนใอะไรล่ะ เพราะวามอยารู้ อยาเห็น เรีย่ายๆ ือเสือรับ มันันำเริบ หัวสมอ้อารรับรู้ว่า หมอปาร์ มันือใร???????
“แล้วมันเป็นใรมึ”
“เป็นหมออที่นี่แหละ แ่อยู่แผนผ่าั ทั้พยาบาลสาวๆ หมอที่เะๆ แม่อบหมอปาร์หม แ่มันมี่าวว่าหมอปาร์ีบหมอยอ”
อ๊า ยิ่ไ้ฟั ยิ่ปรี๊รับ ใ่รับ! ผมำลัหว ผมำลัหวหมอ ทั้ๆที่ยัไม่ไ้เป็นอะไรันนี่แหละ ทำไไ้หวะ ็นมันหว หวๆๆๆๆ แ่หมอไม่รับรู้หรอ
“เออมึ ูลับล่ะนะ มีเอสาร้อเลียส์ แ้าว แยา้วย!”
เฮุนมันสั่ๆๆผม แล้วมัน็เินออไปรับ นี่แหละน่า นไม่มีแฟน ็เหมือนเพลที่มีแ่ทำนอ ถุยยยย~ ไม่มีแฟน ็ยัมีเพื่อน แ่อีเี๋ยวผม็มีแฟน ึ่เป็นใรไปไม่ไ้ นอา หมอยอ อิอิ ่า่า 555555555555
ผมนั่ยั้าวไป มอทีวีไป นั่สั่นไป โอ๊ยยยย ทำไมแอร์มันเย็นแบบนี้หวะรับ ในใผมัสินใแล้วว่า พรุ่นี้เวลา…. เวลาไหนไม่รู้่ามัน อแ่เป็นอนเ้า ผมะออไปัรอูหมอยอ ถ้าเาไม่ผิ หมอ้อมาับหมอปาร์นนั้นแน่ๆ ผมั้ใไว้ล่ะ ั้ใะไปูหน้าหมอปาร์ ที่เาว่าหล่อนัหล่อหนา โ่ววว ะหล่อแ่ไหนันเียววว
ว่าแ่เมื่อไรพยาบาละมาทำแผลให้ผมเนี่ยยยยย ่วนะหลับแล้วเ้อ -0-
(100%)
ความคิดเห็น