คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : โรงพยาบาล chapter1
Chapter 1
….. ปีป๊อ ปีป๊อ~~~ ปีป๊อออออ
“อ๊า!! ไอ้เหี้ยยย ทำไมมันเ็บแบบนี้ นีู่ายรึยัเนี่ยยยยยยย”
ผมื่อ ‘อิน’ รับ แ่อีเพื่อนส้นีนแม่อบเรียผมว่า ‘เี่ยำ’ เพราะอะไรน่ะหรอรับ? ็เพราะพ่อผมันให้สีผิวที่ล้ำ และ่อน้าำให้ผมนี่สิรับ อยาะรายยยยยย T^T ถึผมำ แ่ผม็หล่อนะโว้ยยยยยย
อนนี้ผมอยู่บนเียนไ้รับ เป็นเียที่แ็ิบหาย ผมถูลาลารถAMBULANCE แล้ว็ถูบุรุษพยาบาลหน้าอย่าโหลาไปยัห้อุเิน สาเหุผมที่หามส่โรพยาบาล ็เพราะผมเพิ่ไปิ่มารับ แ่ันแหโ้ น้นไม้ัโรมมมมมมมมมมมมม!
“เี่ยำ มึเลิแหปาิ แม่หนวหู”
“มึแ่หัวแหนิ ููิ เลือไหลหมัวแล้วมั้เนี่ยยยย โอ๊ยยยย! หมอไปายไหนันหมฟร่ะ! อีรถพยาบาลแม่็แู่ ายแน๊ ~ ายแน๊ๆๆๆๆ ลอทา”
ผมแหปาร้อะเป็นะายลั่นโรพยาบาล น ‘เฮุน’ เพื่อนสนิทผมที่นอนอยู่เีย้าๆทนไม่ไหว ไอ้นี่มัน็เพิ่ไปิ่ับผมมาเหมือนันรับ
ผมับเฮุน เรียมันว่า ‘ไอ้แห้’ ีว่า ผู้ายอะไรแม่อย่าผอม ผมับไอ้แห้ เราเป็นเพื่อนที่โรพ่อโรแม่สนิทัน รัันปานะลืนิน เรียน้วยันมาั้แ่ม.้น ผมับมัน เรามีานอิเรือ ้อไปิ่ทุๆวันหยุ ให้มันเปลือน้ำมันเล่น วันนี้็เ่นันรับ……ผมับเฮุนเลือไปิ่บนถนนที่ไม่่อยมีรถวิ่ผ่านไปมา เพราะมันโล่ี ปิเฮุนมันะเป็นนับ แ่ไม่รู้ผมนึส้นีนอะไร อยาับบ้า เลยวยสิรับ โไม่เ้า้าเลยยยยยยย
ถ้าให้ไอ้แห้ับ ะไม่มีทาแหโ้ พอผมับเท่านั้นแหละรับ………….ิ่ยัไม่ถึ5ิโลเลย รถ็พาผมแหโ้นราวั้นถนน เท่านั้นยัไม่พอ พุ่น้นไม้อี สภาพรถไม่้อไปพูถึมันรับ พัยับเยิน พวผมรอายมาไ้็ีแ่ไหนแล้ว
เฮุนแ่หัวแ แ่ผมสิรับ โถ่ววววว ทั้หัวแ ทั้โนเศษระที่แระเ็นมาบอรโน่นรนู้น เ็บิบหายยยยยย
“มึอยู ถ้าหมอมาเมื่อไร ูะ่าหมอให้ยับเลย โอ๊ยยยยยยยยย!!”
ผมยัแหปาร้อ่อไป ถ้าเฮุนมันลุึ้นมาไ้ มันะยเท้ายัปาผม อ่อ! ลืมบอไป ไอ้แห้เพื่อนผมมันทำานเป็นทันแพทย์ เรีย่าย หมอฟัน นั่นแหละรับ อยู่ที่โรพยาบาลนี้
“นอนเียบๆไปเลยมึ เี๋ยวหมอ็มา”
.
.
.
.
3าิผ่านไปปปปปปป ที่ริเพิ่ผ่านไป5นาที
ผมเริ่มเห็นหมอแล้วรับ เินมาพร้อมับพยาบาลนหนึ่ เ้ามาใล้อีนิิ ะ่าไม่ยั้เลยอยู ให้นไ้รอเือบาย
“นี่หมอ! หมอแม่ไปาย….เอ๊ย! ห..หายไปไหนมารับ ผมรอั้นานแน้ะ”
ทันทีที่หมอเินมาหยุอยู่ที่เียอผม ำพูที่ผมเรียม่ามัน็หายไปทันทีรับ โอ๊ยยยยยยย! หมอแม่โรน่ารัเลย นหล่อ่าไม่ลรับ แ้มป่อๆ ัวเล็ๆ าโๆ ผิวาวๆ น่าฟัิบหาย -///////////////////-
……อ๊า! ยิ่ยิ้ม ยิ่โรน่ารัเลยสาสสสสสสสสสสสส
“อโทษรับ พอีวันนี้วันหยุ ไม่่อยมีหมอเ้าโรพยาบาล นไ้ื่ออะไรรับ?”
“เอ่อ…อินรับ ิม อิน”
ผมมอหมอัวเล็ที่ำลั้มหน้า้มาประวัิอผมใส่แฟ้มนไ้ อยามอ อยามอแบบนี้นานๆ ยิ่มอ ็เหมือนยิ่หลุมรั
อ๊า!!! พ่อ๋า แม่๋า ผมเอแม่อลูแล้ววววววววววววว
“อ่ะแฮ่มมมมมมมม!”
ระแอมหา……มึหรอสาสสสสสส!
ผมหันไปมอเฮุน ที่ยมือึ้นระแอมอย่าั มันมอผมาเียวปั๊เลยรับ สายามันเหมือนะถามผมว่า ‘ไหนมึบอะ่าหมอ’
หมอน่ารันานี้ ู่าไม่ลแล้ว้าบบบบบบบบบ
“อยู่นิ่ๆนะรับ เี๋ยวหมอทำแผลให้”
“โอ๊ยยยยยยย เ็บรับหมอ!”
ผมแสอาารสำออยอย่าที่ไม่เยทำมา่อน เมื่อหมอัวเล็เอาสำลีที่ใส่แอลอฮอล์มาเ็รอบแผลรที่ผมหัวแ าม้วยบาแผลามแนที่โนเศษระบา
หมับ!
“อะ โอ๊ยยย แสบัเลยรับหมอ”
ผมแอบวยโอาสับมือหมอ อะ ไอ้เรี่ยยยยยย! มือโรนิ่มเลยรับ น้อำฟินนนนน -//////-
“อทนหน่อยนะรับ เี๋ยว็เสร็แล้ว ^^”
อ๊า! ยิ้มอีแล้วรับ หมอัวเล็ยิ้มอีแล้ว น่าย้า เอริ๊
ไม่นานเท่าไร ผม็โนหมอัวเล็สุน่ารัเอาผ้า็อ ใ่ป่าวหวะ? เออๆผ้า็อนั่นแหละ มาพันแนที่เป็นรอยแผลทั้2้า าม้วยรที่ผมหัวแ ยิ่อนหมอพันผ้ารอบหัวผมน่ะหัว หน้าผมเือบะมุนมหมอไ้อยู่ล่ะ ใล้ิบหายยยยยย ็อยาะมุอยู่นะ ถ้าเฮุนมันไม่้อผมอยู่
……ลิ่นัวหมอ แม่เอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย โรหอมมมม -,,,,,,,-
“เี๋ยวหมอะใหุ้อินนอนพัที่โรพยาบาล2-3วันนะรับ เพื่อรอูอาาร”
ผมพยัหน้าึัอย่าเ้าใ เยสสสสสสส! ไ้นอนโรพยาบาลั้3วัน โธ่ๆๆๆๆๆๆ อยู่นานว่านี้็ไ้นะรับหมอ T____T
“อะ อ้าว เฮุน….”
หมอัวเล็ที่้มหน้าเ็นท์อะไรบาอย่าลบนเอสาร อยู่ๆ็เยึ้นมา แล้ว็เอเฮุนที่นอนอยู่เีย้าๆผม มันไ้ยิ้มออมาอย่าเียว ไอ้แห้แม่รู้ัหมอน่ารัแบบนี้ แล้วไม่ยอมบอูนะ
“นายไปโนอะไรมา ทำไมหัวแ?” หมอัวน้อยพูพลาเินวนไปยืน้าเียเฮุน ส่วนผม็มอามสิรับ
“อ่อ เิอุบัิเหุนิหน่อยรับ เพราะไอ้นที่หมอยอเพิ่ทำแผลให้เมื่อี้แหละ แม่ทำผมเือบาย”
หมอัวน้อยหันมอผมับเฮุนสลับันไปมา พร้อมับทำหน้าๆ เี๋ยวๆๆๆๆๆๆๆ เี๋ยวนะ….เฮุนมันเรียหมอว่าอะไรนะรับ หมอยอั้นหรอ?
ผมเหลือบา ะเ้อะแ้มอป้ายื่อที่ิอยู่บนอหมอ ‘โ ยอู’ ื่อแบบนี้ แม่อลูผมัๆเลยรับ อริอริ ิิ อุอิ
“นายรู้ัุ เอ่อ..อิน้วยหรอ O_____O”
โอ๊ยยยยย เวลาหมอทำาโ แม่น่ารัว่าเิมอีรับ
“ไอ้นี่มันเพื่อนสนิทผมเอแหละรับ ใ่มั้ยเี่ยำ?????”
เรียูไม่เยะไพเราะหรอไอ้นี่ ผมไ้พยัหน้าเออๆามมันไปรับ
“พี่ลู่หาน เี๋ยวทำแผลให้เฮุน้วยนะรับ”
“ไ้รับ ^^”
เร้ ผู้ายหรอว่ะนั่นน่ะ โอ้มาย็อ พระเ้าทอไ่ ผมหน้าเหวอไปเลยรับ หลัาที่พยาบาลที่ื่อ ‘ลู่หาน’ นนั้นานรับหมอัวเล็
โหวววววววววววววว เรา็นึว่าเป็นผู้หิ แม่หน้าหวานิบหายยย แ่็น่ารัไม่เท่าหมอัวเล็อผม อิอิ ^[+++++++++++++++]^
ผมมอเฮุนที่นั่นิ่ๆ ไม่ระุระิ ัิ้นัอ ปล่อยให้พยาบาลหน้าสวยทำแผลอย่าสบายๆ มันเอพยาบาลนนี้บ่อยอยู่แล้วล่ะ เลยไม่เหวอเหมือนผม สมวรที่ะเอบ่อยล่ะ แม่ทำานอยู่โรพยาบาลเี๋ยวันหนิ ไอ้นี่แม่อยู่ท่ามลานน่ารัลอ
“เี่ยำ เี๋ยวูไปหามึที่ห้อนไ้นะ ูไปรับยาแปบบบ”
“เอ้อออออ เร็วๆเลยมึ ูมีเรื่อะท้อวิทยู”
เรื่อที่ผมะุยับมัน็ไม่ใ่เรื่ออะไรหรอรับ เป็นเรื่ออหมอัวเล็ที่สุแสนะน่ารั ผู้ที่ะมาเป็นนาฟ้าัวน้อยที่รอบรอหัวใหนุ่มหล่อราวับเทพบุรอย่าผม ริริ
ผมถูบุรุษพยาบาลร่าวาย ลาเียที่ผมนอนอยู่ มาที่ห้อพิเศษสำหรับนไ้อโรพยาบาล ส่วนเสื้อผ้าผม็โนบุรุษพยาบาลนนั้น ัารเปลี่ยนให้เรียบร้อยรับ แม่นลุ!!!!
“เี่ยำ!!”
ผมนอนเล่นุ้ี้รันในไอโฟน5สีทอ วามำ32GB ำลัะทำะแนนให้ไ้มาว่าเฮียริส เิบานสะท้านาแล็ี่ ที่เป็นรุ่นพี่สมัยเรียนอพวผม ที่ผมทั้รัและเารพนับถือ นแทบะราบีนเฮียแไ้ พอไอ้แห้เ้ามาแ่นั้นแหละรับ แม่เอ้ยยยยยย! นาฟ้าเหวเลยรับ…..
“ีออ! มึะรีบเ้ามาทำไมเนี่ย ูใหม แม่มึทำนาฟ้าูเหว มึส่ใมาใหู้เลยนะ ถ้ามึไม่ส่ ูะไมุ่ยับมึลอีวิ”
“เรี่ยยยยย! เี๋ยวูส่ให้มึเป็น100วเลย หมอเอายามาให้มึยั?”
“โอ๊ยยยยย ยัเลยมึ มึรีบส่ใมาเลย ูว้อนๆๆ”
เฮุนมันทำหน้าแบบ….หลึ่มอ่ะรับ อธิบายไีหวะ เออ่าเหอะ เอาเป็นว่ามันทำแบบวนสิ่ที่อยู่เบื้อล่าผมอ่ะรับ
“เร็วๆิมึ ูะทำะแนนให้แเฮียเิ”
ผมเร่ให้ไอ้แห้รีบล้วไอโฟนมันออมาระเป๋าาเยีนส์เร็วๆ เสียเมส์ุ้ี้รันัึ้นทันทีที่ไอ้แห้มันสัมผัสเ้าแอพพลิเั่นนนนนน
.
.
.
“เหย เี่ยำ ูทำะแนนแเฮียเิไ้แล้วโว้ยยยย มึูๆๆๆๆๆๆ”
เฮุนมายื่นไอโฟนที่เปิเมส์ุ้ี้รันไว้ พร้อมับโว์ะแนนสูสุใหม่ที่มันเพิ่ทำไ้เมื่อี้ มึทำยัไอมึหวะรับ แม่ไ้ั้ 12989000!!!!!!
“มึแม่ี้อว ใูหมเยๆหรอ ไม่ั้นู็ทำะแนนแเฮียไปแล้ว”
ผมไ้แ่นอนอยู่บนเียนไ้อย่าเ็ๆ ไม่เ็ไ้ไล่ะรับ ผมวิุ่้ี้รันยัไม่ทันไร นาฟ้า็พาผมเหวะล่ะ ผม็ไ้แ่นอนรอ รอๆๆๆๆๆๆๆ รอให้ใมันึ้นอย่าเียว แ่แล้วรับ แ่แล้ววววว ~ ภาพที่อ้ายไ้เห็น ไม่ใ่ล่ะ - - แ่แล้วผม็ิแผนบาอย่าไ้ หน้าั่วร้ายปราึ้นบนใบหน้าอันหล่อเหลาปานเทพบุราฟ้าอย่าผมทันทีรับ
รื….
เพราะเสียเมื่อี้รับ เสียเลื่อนประูเมื่อี้ เสียเลื่อนประูห้อที่ผมนอนอยู่ มันทำให้ผมเ้ัวลุอย่ารวเร็ว ไอ้แห้มัน็หันมอามเสียเลื่อนประูรับ
ผมมอประูอย่าใใ่อ รอูว่าใ่หมอัวเล็รึป่าวที่เ้ามา สาธุๆๆๆๆๆ อให้ใ่ๆๆๆ เพี้ย!!
“อโทษที่รบวนนะรับ ผมอรวนไ้หน่อยนะ ^^”
อ๊า! พระเ้าเ้า้าผมเว้ยรับ หมอรับหมอ หมอัวเล็อผมมมมมมมมม
ผมมอามหมอัวเล็ที่ื่อ ‘โ ยอู’ เอ๊ะๆๆๆ ื่อเหมือนใรหวา ื่อเหมือนแม่อผมนี่เอรับ 555555555555555555555 ผมมอามหมอัวเล็ที่เินมาหยุอยู่เียผม ยิ่ใล้ ยิู่น่ารั มอแล้ว ใสั่นระรัววววว
“ุอิน่วยแะเือที่ผูไว้ับเสื้อออหน่อยรับ หมอะวัไ้”
เมื่อนสวยสั่มา ผม็ทำามรับ ผมทำามในสิ่ที่หมอบอ แล้วหมอ็เอาเทอร์มอมิเอร์ที่ใ้วัไ้มาเสียบใ้ั๊แร้ผมทันทีรับ าผมนี่้อหมอะหยย้อยเียวล่ะรับ ไอ้แห้็้อผมอย่าเียว
“อ่าาา มีไ้นิหน่อย เี๋ยวหมอะัยามาให้นะรับ”
นสวยึเทอร์มอมิเอร์ออาใ้ั๊แร้ผม เพื่อูอุหภูมิ ่อนะอะไรไม่รู้ลบนแฟ้มที่ถือมา้วย
“เอ่อ..หมอรับ เรียผมอินเยๆ็ไ้นะรับ ไม่้อเรียื่อเ็ม”
ผมเริ่มบทสนทนาับหมอัวเล็ เี่ยยยย! หมอยิ้มอีแล้วรับ ยิ้มแล้วยัพยัหน้าเ้าใับสิ่ที่ผมพูอี น่าร้า
“หมอรับ ผมอใหมอไ้มั้ย เพื่อะเอามาแลเบอร์โทร” ผมยิ้มทำหน้ารุ่มริ่ม แบบหื่นๆ บวโริ
“หือ…เบอร์โทรหมอให้ไม่ไ้นะรับ ถ้าไลน์็ว่าไปอย่า”
“เห้ยๆๆ ั้นผมอไลน์หมอเลยรับ ไอ้แห้ เอาไอโฟนูมาิ”
เฮุนหยิบไอโฟนที่ผมาร์ไว้มาให้ผม อย่าไปรอรับ เบอร์โทรหมอให้ไม่ไ้ แ่หมอให้ไลน์ไ้ เอิ๊ๆๆๆ
ผมมอมือน้อยอหมอที่ล้วหยิบเอาไอโฟนรุ่นเียวับผม!! สีเียวับผม!!! ออาระเป๋าาเ เร้ เนื้อู่ป่าวหวะรับ ใ้อเหมือนๆัน
“อย่าสุ่้ี้รันมาอในะรับ หมอไม่ให้ ^^”
หมอยอพูทิ้ท้าย่อนะเินออาห้อ พร้อมับเลื่อนประูปิให้เหมือนเิม ใผมไม่อ แ่อทั้ัวหมอเลย 5555555555555555555555555555555
“ยะฮู้ว!!! วู้วๆๆๆๆๆ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ”
ผมับไอ้แห้หัวเราะออมาอย่าับนบ้ารับ โยเพาะผม หลัาที่แลไอีไลน์หมอัวน้อยมาไ้ พอหมอเินออาห้อไปเท่านั้นแหละรับ ผมรีบุ๊บิสไลน์อหมอ พร้อมับเฟรูทันทีรับ แม่น่ารั >_______<
เฮุนที่มันหัวเราะออมาพร้อมผม เพราะมันรู้แผนผมั้แ่แรรับ รู้ั้แ่ที่ผมเอ่ยปาอเบอร์หมอแล้วรับ
ะทัทุวันเลยนะรับ หมอนสวยยยยยยยยย J
ความคิดเห็น