AcreDis จักรวรรดิซาตาน

ลำดับตอนที่ #2 : บทที่1 ชีลลลล!! หัวขโมยจอมอวด

          เซดอร์ฟ วิ่งอย่างเอาเป็นเอาตายออกมาจากนครเอลาโด๊สที่ยิ่งใหญ่ ชายหนุ่มไม่รู้เลยว่าจุดมุ่งหมายที่จะทำให้เขาพบพ่อกับแม่นั้นควรจะเริ่มจากที่ไหนก่อน เขาวิ่งทะลุผ่านเข้าไปในป่ากรีซาสที่มืดมิดจนเกือบจะทึบแสง  และแวะพักกินน้ำที่ลำธารใหญ่ด้านข้างของป่า





          \" ข้าควรจะเริ่มจากที่ไหนก่อนดี หน้าตาของพ่อและแม่ข้าก็ยังไม่เคยเห็น แล้วข้าจะไปตามหาเขาจากที่ไหนกัน\" เซดอร์ฟบ่นอุบขึ้นมากับตัวเอง หลังจากที่พึ่งดื่มน้ำในลำธารไปอึกใหญ่  สายน้ำที่เย็นใสสะอาดถูกรวบขึ้นมาปะทะกับใบหน้าที่หม่นหมอง





          น้ำในลำธารใสสะอาดจนเขาเองอยากจะลงไปอาบให้สบายกาย มันใสจนขนาดว่าเห็นปลาทราสก้าตัวใหญ่น้อยฝูงใหญ่แหวกว่ายสวนกันไปมาในบริเวณนั้น ลำตัวของมันเต็มไปด้วยเกร็ดแข็งถูกปกคลุมด้วยสีดำสนิทเกือบทั้งตัว  เว้นแต่เพียงส่วนหางเท่านั้นที่เป็นสีแดงเพลิงดูสวยงามยิ่งนัก ปลาทราสก้าเป็นปลาที่เหล่ามนุษย์ต่างเชื่อกันว่า มันจะพาเอาสิ่งที่จะนำมาซึ่งหายนะมาสู่พวกเขา จนใครก็แล้วแต่ที่เห็นเจ้าพวกนี้  ต่างก็ฆ่าพวกมันทิ้งจนหมด  แต่ชายหนุ่มกลับไม่คิดแบบนั้น เขานั่งดูมันอย่างสนอกสนใจอยู่ครู่ใหญ่  ก่อนจะนึกขึ้นมาได้ว่าตัวเองมีภารกิจที่สำคัญต้องตามหา





          เซดอร์ฟล้มตัวลงนอนข้างต้นไม้ใหญ่ใกล้กับลำธาร พลางครุ่นคิดถึงวิธีการต่างๆที่จะต้องกระทำเพื่อตามหาพ่อแม่ของเขาให้เจอ วิธีการสารพัดวิธีต่างผ่านเข้ามาในหัวสมองอย่างมากมายเหลือคณา  แต่มันก็กลับต้องมาสะดุดทุกครั้งด้วยเหตุผลหลายประการที่ไม่เอื้ออำนวย จนกระทั่งชายหนุ่มผล็อยหลับไปเพราะความเหนื่อยล้าจากการเดินทางโดยไม่ทันสังเกตเห็นสิ่งมีชีวิตขนาดใหญ่ที่นอนขดตัวราวกับภูเขาก้อนใหญ่มหึมาขวางกั้นอยู่กึ่งกลางระหว่างต้นไม้สองต้นไม่ไกลจากที่ชายหนุ่มเอนตัวนอนหลับลง   ก่อนที่เจ้าของร่างจะลืมตาตื่นจากนิทราเห็นเป็นประกายสีทองวาวโรจน์อยู่ทางด้านหลังท่ามกลางความมืด ก่อนจะขยับปากหาวออกมากว้างๆปรากฏเป็นลูกไฟสีแดงกลมโตพวยพุ่งปะทุกระเด็นออกมาราวกับเพลิงลาวาจากภูเขาไฟ





          เจ้าของร่างสะบัดหัวไปมาแรงๆสองสามครั้งก่อนจะลุกขึ้นยืนด้วยเท้าหน้าทั้งสองข้างที่แข็งแรงและกระพือปีกเบาๆเพื่อกวาดตามองหาอาหาร  ผิวหนังอันหยาบกร้านจนหนาเป็นพิเศษถูกย้อมด้วยสีแดงทั่วร่างของสัตว์ร้าย  





          พลันสายตาคู่โตก็เหลือบไปเห็นเหยื่ออันโอชะที่นอนนิ่งอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ใกล้ลำธาร มันก้าวย่องอย่างช้าๆตรงไปยังร่างที่นอนนิ่งอย่างเบาที่สุดเท่าที่เท้าคู่หน้าที่ใหญ่โตเทอะทะทั้งสองข้างจะพาไปได้ด้วยความหิวกระหาย  เซดอร์ฟยังนอนหลับสนิทด้วยความเพลีย เขาไม่รู้มาก่อนเลยว่าภัยอันตรายที่น่ากลัวกำลังจะมาเยือนเขาแล้ว  





          มังกรยักษ์หิวโซยื่นหัวอันหนักอึ้งตรงมายังใบหน้าของเซดอร์ฟ  มันหายใจออกมาดังพอจะทำให้ใบไม้ใบเล็กบนยอดไม้ใกล้ๆนั้นสั่นไหวราวลมพายุ ก่อนจะอ้าปากกว้างมากเสียจน สามารถจะกินชายหนุ่มได้ทั้งตัว  น้ำลายที่เหนียวข้นน่าขยะแขยงหยดหยืดย้อยลงมากระทบท่วมกลางใบหน้าของเขา  เซดอร์ฟลืมตาตื่นขึ้นมาอย่างรำคาญใจจนตัวสั่นเล็กน้อย  ชายหนุ่มอาศัยช่วงที่มันกำลังอ้าปากค้างถีบปากของสัตว์ร้ายออกไปทางซ้ายและกระโดดกลิ้งตัวหลบมาทางขวาตรงด้านหลังพุ่มไม้ ก่อนจะขยี้ตาเพื่อให้มองเห็นศัตรูตังฉกาจให้ชัดขึ้น  





          ....มังกรรร!!!  ข้าไม่เคยแม้แต่จะต่อกรกับสิ่งใดมาก่อนนอกจากเหล่าเพื่อนพ้อง  แต่จะทำอย่างไรได้  ในเมื่อข้าได้ตำแหน่งผู้กล้าอันดับหนึ่งของนครใหญ่เอลาโด๊ส  เรื่องแบบนี้มันคงจะเป็นบททดสอบในโลกกว้างชั้นเยี่ยมสำหรับข้าเลยทีเดียว..........  เมื่อไม่นานมานี้ที่นครเอลาโด๊สได้มีการจัดการประลองต่อสู้เพื่อชิงความเป็นหนึ่งขึ้น  และเขาได้ตำแหน่งนี้มาด้วยการเอาชนะโรม ด้วยความฟลุ๊  ถ้าไม่ใช่เพราะคู่ต่อสู้ของเขาลื่นล้มตกเวทีจนเป็นฝ่ายพ่ายแพ้ไป  





          \" เล่นกันทีเผลอแบบนี้  ข้าคงจะไม่ให้อภัยเจ้าเป็นแน่ \" เซดอร์ฟพูดขึ้นพลางชักดาบเหล็กที่นำติดตัวมาด้วยเข้าต่อสู้กับมังกร





          มังกรแดงตวัดกรงเล็บอันใหญ่แหลมคมเข้ากลางลำตัวของเซดอร์ฟ เขากะจังหวะถูกจึงสามารถเอี้ยวตัวหลบและฟันเข้าเต็มแรงที่อุ้งมือของมังกร ดาบของเขาไม่สามารถระคายผิวหนังของมันได้แม้แต่นิดเดียว  ชายหนุ่มกระโดดดีดตัวออกมายืนนิ่งบนพื้นดิน ดาบเหล็กในมือถูกตั้งท่าขึ้นพร้อมต่อสู้อีกครั้ง





           \" กั๊ส กั๊ส ก๊าสสสสสส \"  สัตว์ร้ายเริ่มหงุดหงิดจนอยากจะกลืนกินชายหนุ่มให้หายไปในทันที มังกรแดงส่งเสียงร้องอันแหลมสูงของมันออกมาดังสนั่นชวนให้บาดหูยิ่งนัก ใบไม้เริ่มสั่นไหวร่วงโรยลงมามากมายจากบนต้นที่สงบนิ่งแต่ไม่วายโอนเอียงไปกับเขาด้วย





          \" อ๊ากกก!!! \" เซดอร์ฟยกมือทั้งสองข้างขึ้นปิดหูโดยที่ดาบยังคงถูกกำแน่นไว้ในมือ เสียงของมังกรซึมแทรกกระทบเข้ากับโสตประสาทของเขา คลื่นความถี่ต่ำกว่าปกติลากยาวจนชายหนุ่มแทบจะคุมสติเอาไว้ไม่อยู่  เขาเวียนศีรษะจนเกือบจะอาเจียนออกมา  แต่ดีที่เสียงสายนั้นกลับหยุดลงอย่างกะทันหัน





          หางที่เต็มไปด้วยหนามแหลมๆจำนวนมากถูกเหวี่ยงเข้าหาเขาโดยไม่ทันตั้งตัว   ชายหนุ่มสะบัดตัวหลบได้ทันท่วงที แต่ถึงอย่างนั้นผ้าคลุมของเขาก็ถูกข่วนจนขาด  ชายหนุ่มรุกกระโดดไปทางนู้นทีทางนี้ทีอย่างท้าทาย   เขาพุ่งตัวไปทางด้านหลังของมันเมื่อเจ้ามังกรยักษ์ถูกหลอกล่อและฝันเข้าที่กลางหลังของมัน แต่นั่นก็ไม่อาจจะทำให้มันมีอาการเจ็บปวดขึ้นได้กลับทำให้มันมีอาการโกรธเกรียวมากยิ่งกว่าเดิม  มันฟาดหางไปมาและเหวี่ยงกรงเล็บอย่างบ้าคลั่งหวังจะให้โดนชายหนุ่มซักหนึ่งแผล   แต่เซดอร์ฟก็หลบได้อย่างคล่องแคล่ว  ......ฟันเข้าไปก็หลายที่แล้ว  ทำไมถึงไม่ระคายผิวมันซะที  จุดอ่อนของมันอยู่ตรงไหนกันแน่นะ......  





          เซดอร์ฟเปลี่ยนความคิดอย่างฉับพลัน เขากระโดดลอยตัวไปฟันเข้าที่หัวของมังกรอย่างจัง ดวงตาที่ดุร้ายของมันจ้องมองเขาอย่างไม่วาง มันก้มหัวต่ำลงและใช้หางอันทรงพลังฟาดเข้ากลางหน้าอกของชายหนุ่ม จนเขากระเด็นลอยละลิ่วไปติดต้นไม้และร่วงลงมากระทบพื้นดินดังสนั่นหวั่นไหว   ดาบเหล็กของเขาถูกปัดกระเด็นไปปักเป็นแนวนอนอยู่กลางโคนต้นไม้ใหญ่ไม่ไกลนัก





          \" ............ \"  ชายหนุ่มจุกจนพูดไม่ออก  เขานอนตัวงอบิดกายไปมาอย่างเจ็บปวดบนพื้นดิน ด้านซ้ายของมุมปากมีน้ำสีแดงไหลซิมออกมาเป็นทาง    โอกาสทองของมันมาถึง เจ้าสัตว์ร้ายไม่รอให้เหยื่อที่ดื้อด้านตัวนี้หนีรอดอีกต่อไป  มังกรยักษ์ย่างสามขุมเขามาหาชายหนุ่มอย่างใจเย็น ด้วยหน้าตาที่ดุร้าย  มันปล่อยเปลวไฟเข้าใส่เซดอร์ฟออกมาจากทางจมูก  





          ชายหนุ่มลุกขึ้นยืนอย่างเชื่องช้า มือข้างขวากุมหน้าอกเอาไว้ขณะพาร่างที่ไร้เรี่ยวแรงของตนเบี่ยงไปยังโคนต้นไม้ที่ดาบถูกปักนิ่งเอาไว้  .....ไม่มีสิ่งใดที่ไม่มีจุดอ่อน ข้าจะต้องหาจุดอ่อนของเจ้าให้ได้.........   เขายื่นมือข้างซ้ายออกไป เปลวเพลิงไล่จี้เขามาติดๆจนเขาเองก็เกือบจะถูกเผาไหม้ไปด้วย    เขาจับดาบและดึงมันออกมาได้ทันก่อนที่เขาจะถูกย่างสด  ชายหนุ่มฝืนฟาดดาบเข้าตรงกลางเปลวเพลิง  ไฟที่ลุกไหม้ถูกผ่าแหวกเป็นสองซีกกระเด็นไปทางอื่น





           \" กี๊ กี กี๊ กี๊สสสสสส \"  มันร้องออกมาอีกครั้ง ทุกสิ่งทุกอย่างรอบตัวของเขาเหมือนถูกดูดมารวมกันไว้ ณ จุดๆเดียว    ชายหนุ่มใช้แขนทั้งสองข้างบังใบหน้าของตนเอาไว้ให้พ้นจากฝุ่นละอองที่ปลิวว่อนไปทางมังกรยักษ์  เขากดน้ำหนักเท่าที่มีลงไปไว้ที่ขาทั้งสองข้างเพื่อไม่ให้ถูกดูดตามไปด้วย อากาศรอบๆตัวก่อตัวขึ้นเป็นพายุขนาดย่อมๆ พัดพาเอาทุกสิ่งทุกอย่างเข้าไปภายในปากของสัตว์ร้าย  





          พลันบรรยากาศภายในป่าที่มืดครึ้มก็เกิดสว่างเจิดจ้าขึ้น   ลูกไฟขนาดใหญ่ก่อตัวขึ้นจากภายในปากของมังกรแดง ไอร้อนแผ่ปกคลุมทุกรอบด้านจนทำให้สิ่งที่อยู่รอบๆลุกไหม้เป็นทะเลเพลิง





            ตูม ตูม !!!!   ลูกไฟสีแดงเพลิงแกมส้มพุ่งทะยานตรงมายังเซดอร์ฟ เพลิงมรณะเผาผลาญทุกสิ่งทุกอย่างที่ขวางหน้าจนสิ้นซาก  มันเปลี่ยนทุกอย่างตามข้างทางให้กลายเป็นสีดำสนิทจนแลดูราวกันตอตะโกที่ยังคงความร้อนสถิตอยู่อย่างไม่คลาย  พื้นดินบริเวณนั้นถูกถากถางจนไหม้เกรียมเป็นถ่านหิน





          เซดอร์ฟตัดสินใจเหวี่ยงดาบเหล็กปักลงไปใต้พื้นดินตรงด้านหน้า  เรี่ยวแรงที่เขาพอจะมีเริ่มจะทยอยหมดลงเรื่อยๆ ความร้อนแรงของลูกไฟหลอมละลายดาบเหล็กทั้งเล่มจนเหลือเป็นเพียงของเหลวสีเทาที่มีควันลอยขึ้นอย่างไม่ขาดสาย  ชายหนุ่มชายหนุ่มพลิกกายไปหลบทางด้านหลังต้นไม้ที่ดูจะใหญ่และสูงที่สุดในป่าทางด้านหลัง ลูกไฟที่ทรงพลังยังวายลุกไหม้เลยมาถึงไม้ใหญ่จนผ้าคลุมของชายหนุ่มติดไฟลุกโชติขึ้นมา    ต้มไม้หักโค่นลงมาอย่างรวดเร็ว  ที่ปลายสุดของลำต้นหล่นลงมาทับที่หัวของมังกรยักษ์ด้วยความบังเอิญ





            ตุ๊บ!!! ครืนนนนน............ ดวงตาคู่โตที่เต็มไปด้วยประกายดับวูบลงไม่ได้สติ   ร่างอันใหญ่โตร่วงลงแน่นิ่งกับพื้น เกิดฝุ่นลอยคลุ้งไปทั่ว   ชายหนุ่มก้าวออกมาจากหลังต้นไม้ใหญ่ที่บัดนี้เหลือไว้เพียงลำต้นเพียงครึ่งเดียวอย่างระมัดระวัง  สายตายังคงจับจ้องไปยังร่างของสัตว์ร้ายที่ถูกปกคลุมด้วยควันโขมง  ไม่ช้า!  ชายหนุ่มก็เริ่มจะมองเห็นได้อย่างถนัดตามากขึ้น   ร่างสีแดงฉานตรงหน้านอนนิ่งไม่ขยับเขยื้อนเปลือกตาของมันปิดลงสนิทเข้าสู่กาลนิทราอีกครั้ง    





          \" เจ้านี่ช่างโชคร้ายกว่าข้าเสียอีก? \"  ชายหนุ่มกล่าวอย่างเยือกเย็น  





          เซดอร์ฟถอดผ้าคลุมที่เป็นรูทิ้งไป ขนาดของมันใหญ่พอที่จะเอาไปสวมคอมังกรได้เลยทีเดียว ชายหนุ่มก้าวเดินอย่างช้าๆไปตามทางที่มุ่งสู่ลำธารใสทางด้านข้าง  มือข้างขวายังคงกุมอยู่ตรงที่เดิม  สีหน้าที่เรียบเฉยแฝงไปด้วยความเจ็บปวดอยู่ภายในหยุดยืนนิ่งเมื่อร่างของเขาก้าวมาถึงริมฝั่งของธารน้ำใส  เขาก้มตัวลงนั่งยองๆและยื่นมือซ้ายออกไปวิดน้ำขึ้นมาดื่มด้วยความกระหายและวักขึ้นลูบหน้าอยู่สองสามทีก่อนจะทำหน้าเครียดขบคิดอะไรบ้างอย่างอยู่ภายในใจ  





          การเดินหน้าต่อไปยังทางทิศตะวันตก เป็นสิ่งที่เขาคิดได้ในตอนนี้ แผนการต่างๆที่เขาได้คิดขึ้นระหว่างที่นอนพักนั้น ได้แตกสลายไปหมดแล้ว อีกอย่างการนอนพักอีกครั้งก็ไม่ใช่สิ่งที่ดีที่สุดสำหรับเขา ตราบใดที่เจ้ามังกรแดงตัวใหญ่แค่สลบลงไปเท่านั้นเอง





          เซดอร์ฟลุกขึ้นยืนและเดินหน้าต่อไปยังทางที่ไร้ซึ่งจุดหมายปลายทาง เขาเลี้ยวตัวเดินไปทางขวาก่อนจะลัดเลาะไม่ตามหมู่ไม้ที่เริ่มขึ้นหนาทึบเรื่อยๆ  ความมืดยังคงปกคลุมอยู่อย่างไม่เสื่อมคลาย  เขาหันมองไปทุกที่ที่พอจะบ่งบอกถึงแสงสว่างอันเป็นทางออก  แต่มันกลับไม่ได้เป็นอย่างที่เขาคิด  ยิ่งเดินหน้ามากขึ้นเท่าไร ทุกสิ่งทุกอย่างก็ดูจะทวีความน่ากลัวเพิ่มมากขึ้นเท่านั้น  





            ซวบ!! ซวบ!!!   พุ่มไม้รอบๆตัวของชายหนุ่มขยับไหวโอนเอนเป็นระยะราวกับว่ามีสายลมพัดผ่าน ก่อนจะขยับสั่นไหวเพิ่มมากขึ้นอย่างรัวแรง  เซดอร์ฟหยุดนิ่งอยู่กับที่ เขาค่อยๆก้าวเท้าออกไปเพื่อมองสำรวจให้กว้างขึ้น  พลางก้มตัวลงเพื่อหยิบเศษไม้ที่อยู่ด้านหน้าขึ้นมาเป็นอาวุธอย่างช้าๆ  ใจของเขาเต้นแรงด้วยความตื่นกลัวปนสงสัย  





          \" นั่นใครน่ะ? \"  ชายหนุ่มตะโกนถามออกไปในความมืดมิด พุ่มไม้ที่สั่นไหวก่อนหน้านี้หยุดเคลื่อนในทันที





          \" .......... \"  แสงสว่างเพียงน้อยนิดที่สาดส่องลอดลงมาจนถึงพื้นพลอยให้สายตาของชายหนุ่มมองเห็นร่างลึกลับที่โผล่ออกมาจากพุ่มไม้เพียงนัยน์ตาขาวคู่โต  มันพุ่งทะยานเข้าใส่ชายหนุ่มในทันทีที่ดวงตาของทั้งคู่จ้องประสานกัน ชายหนุ่มล้มกลิ้งกอดรัดฟันเหวี่ยงกบัร่างลึกลับไปตามทางในป่า  มันแยกเขี้ยวที่เหลืองอ๋อยออกมาหมายจะกัดเข้าที่ใบหน้าของเขา  เซดอร์ฟใช้กิ่งไม้ที่ถือติดตัวมาเสียบเข้าไปภายในปากของมัน  เลือดสีแดงไหลทะลักออกมาราวกับสะพานแตก    ชายหนุ่มผลักตัวของมันออกไปให้พ้นจากเขาจนลืมความเจ็บปวดที่ได้มากลางหนาอก ก่อนจะค่อยๆลุกขึ้นยืนใช้มือทั้งสองข้างปัดไปมาตามเสื้อผ้าที่แลดูจะเปรอะเปื้อนไปด้วยเศษดิน  





          ร่างลึกลับนอนคว่ำหน้าอยู่ใกล้ๆเขา  กลิ่นสาปล่องลอยออกมาจากตัวของมัน  จนชายหนุ่มอดที่จะเอามือบีบจมูกไม่ได้  เขาก้าวไปหามันอย่างช้าๆ สายตายังคงจับจ้องไปที่ร่างนั้นด้วยความสงสัยไม่วายใช้สายตากลอกไปมาเพื่อมองหาสิ่งที่อาจจะลอบทำร้ายเขาได้  .....คงไม่ถึงกับตายเสียหรอกมั้ง........  





          เซดอร์ฟยื่นเท้าซ้ายออกไปเขี่ยร่างลึกลับด้วยความระมัดระวัง ร่างนั้นกลับไม่ตอบสนองพุ่งมาหมายจะกัดเขาแต่อย่างใด  ชายหนุ่มจึงตัดสินใจก้มตัวลงต่ำเพื่อจะพลิกดูหน้าของมัน   .....อ่า!!!.......  เขาตกใจจนนัยน์ตาสีเขียวลุกโตด้วยความหวาดกลัวกับภาพเบื้องหน้า.......  





            พลั๊ก พลั้ว!!  ท่อนไม้สีน้ำตาลถูกฟาดเข้าที่ท้ายทอยของชายหนุ่มเต็มแรง  เขาล้มหมดสติลงไปนอนกองกับพื้นในทันที สีหน้ายังคงแสดงอาการช็อกกับภาพที่เพิ่งจะได้เห็นติดตา ร่างลึกลับจำนวนมากก้าวเดินออกมาอย่างเชื่องช้าจากที่ซ่อนตัว  ใบหน้าของพวกมันถูกบดบังภายใต้ความมืดมิดจนไม่อาจมองเห็นได้ชัด  ร่างลึกลับต่างช่วยกันยกร่างของชายหนุ่มและร่างลึกลับอีกหนึ่งร่างที่นอนอยู่ใกล้กันพาหายลับเข้าไปในป่าอีกด้านหนึ่ง.............        







            ---------- ห นึ่ ง ชั่ ว โ ม ง ผ่ า น ไ ป -----------





            

          ซ่า!! ซ่า!!!! เสียงน้ำถูกสาดเข้ากระทบกับใบหน้าของชายหนุ่มเพื่อปลุกให้เขาตื่นขึ้น





          เขาลืมตาตื่นขึ้นมาอีกครั้ง  อาการมึนทำให้เขาปวดหัวอย่างหนัก   ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นมองในความมืด แสงสว่างส่องลอดลงจากด้านบนพอให้เขามองเห็นการเคลื่อนไหวบางอย่างตรงหน้าได้อย่างชัดเจน สิ่งมีชีวิตที่เคลื่อนที่ได้มากกว่าร้อยตัวยืนประจัญหน้าด้วยท่าทีมราดุร้าย พวกมันมีรูปร่างเหมือนกับคนที่ตายแล้ว ร่างกายที่ผอมแห้งติดกระดูกมีบาดแผลเน่าเฟะติดอยู่น่าขยะแขยง  เท้าที่เป็นพังพืดของพวกมันน่าเกลียดยิ่งนัก กลิ่นสาปจากตัวของมันเหม็นตลบอบอวลไปทั่วบริเวณ  





          \" เจ้าล้ำเข้ามาในอาณาเขตของพวกข้าทำไมกัน \" หนึ่งในชีลล์เอ่ยขึ้น มันเป็นตัวที่สูงที่สุดในกลุ่ม และน่าจะเป็นหัวหน้าของเจ้าพวกที่เหลือทั้งหมด  หลายตัวมีสีหน้าไม่พอใจอย่างยิ่ง





          \" ข..ข้าไม่ได้  ข...ข้าไม่เข้าใจที่เจ้าพูด... \" ชายหนุ่มตอบอย่างทุลักทุเล  อาการปวดศีรษะและอกบัดนี้กำเริบจนเขาแทบทำอะไรไม่ถูกราวกับสมองไม่สั่งการใดๆ  ร่างกายของเขาด้านชาจนเกือบจะทุกส่วน





          \" หัวหน้าถามว่าแกมาทำอะไรในอาณาเขตของพวกข้า  ชีลล์แห่งกรีซาส  ไม่ได้ยินหรือหยั่งไงฮะ เจ้ามนุษย์หน้าโง่ \" ชีลล์ตัวที่เตี้ยที่สุดและมีสีดำทมิฬตวาด  พลางหวดกำปั้นชกเข้าที่โหนกแก้มของชายหนุ่มสุดแรง





          ปั๊ก! หยดน้ำกระเด็นออกจากผมและใบหน้าไปตามแรงหมัด  เขากัดฟันเพื่อทนต่อความเจ็บด้วยสติที่ตื่นขึ้นมาในทันทีหลังจากโดนต่อย  รอยช้ำสีม่วงแก่ปรากฏขึ้นบนโหนกแก้มของชายหนุ่มเป็นจ้ำ   มันคงจะไม่เป็นแบบนี้หากเขาไม่ถูกจับมัดมือมัดเท้าเอาไว้จนไร้หนทางต่อต้านการกระทำของมัน  ชีลล์จำนวนมากต่างปรบมือดีใจและหัวเราะเยาะในการกระทำเมื่อกี้





          มือและเท้าของเขาไม่สามารถขยับไปมาได้อย่างคล่องตัวนัก เถาวัลย์อันเคี้ยวคดมัดมือทั้งสองข้างติดกับไม้กางเขนจนแน่นสนิท ทำให้มือของเขาชาไม่กระดิก





          \" เจ้าทำร้ายลูกสมุนของข้าจนตาย \" หัวหน้าของเหล่าชีลล์คำราม \" ชดใช้......ต้องชดใช้อย่างสาสมที่สุด \"





          “ ก็เอาสิ!  เจ้ากล้าสู้กับข้าตัวต่อตัวหรือเปล่าล่ะ ” น้ำเสียงสั่นน้อยๆดังออกมาจากปากของชายหนุ่ม ด้วยสีหน้านิ่งเฉย .....อยากจะรู้เสียจริง  ว่าเจ้านี่จะมีฝีมือสักเท่าไร  ข้าเองก็อยากจะแสดงอะไรที่เกินกว่าความเป็นจริงออกมาเหมือนกัน  เจ้านี่จะรับคำท้าของข้าหรือเปล่านะ..........  เซดอร์ฟขบคิดอุบายขึ้นอย่างท้าทาย





          ฮ่า! ฮ่า!! ฮ่า!!! ฮ่า!!!!  ชีลล์ผู้เป็นหัวหน้าหัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่งเสียงของมันกังวานก้องไปทั่ว พลอยให้ลูกสมุนทั้งหมดเข้าร่วมวงจนบริเวณนั้นก้องไปด้วยเสียงเย้ยหยันของพวกมัน





          \" น้ำหน้าอย่างเจ้ายังมีน่ามาท้าท่านหัวหน้าสู้อีกหรือไง \" ชีลล์ตัวหนึ่งโพล่งขึ้น  \" สิ้นคิด!! \"





          \" ฝีมืออย่างเจ้าแค่พวกข้าก็พอมืออยู่แล้ว \" ชีลล์อีกตัวเอ่ยสมทบ \" ท่านหัวหน้าคงไม่คิดลดตัวมาต่อสู้กับเจ้าหรอก \"





          เสียงโห่ร้องดังขึ้นราวกับพุแตก จนพื้นดินบริเวณนั้นสะเทือนหวั่นไหวพวกมันหัวเราะอย่างสะใจจนบางตัวถึงกลับล้มคว่ำไปนอนหัวเราะกับพื้น ชายหนุ่มยังคงมีสีหน้าเรียบเฉย  เขาจ้องมองออกไปยังพวกมันด้วยความรู้อย่างฆ่าให้ตายอยู่เต็มอก  ........อย่าให้ข้าหลุดไปได้ล่ะกัน  จะเอาให้หัวเราะไม่ออกเลยคอยดู.............





          \" พอ  พอ!! \" ผู้เป็นหัวหน้ายกมือขึ้นห้ามปรามลูกสมุนให้ลดเสียงลงด้วยท่าทางที่เพิ่งจะคลายจากอาการเมื่อครู่ พร้อมกับหันมือข้างนั้นเบนไปชี้หน้าชายหนุ่มด้วยหน้าตาดุดัน \" ข้าจะต้องให้เจ้าสมปรารถนาแน่นอน แต่ก่อนอื่น....ข้าอยากให้เจ้าได้เห็นอะไรบางอย่างเสียก่อน \"







          \" ข้าว่า...เราไม่ควรจะให้มันดูสิ่งนั้นนะท่านหัวหน้า \"  ชีลล์ตัวที่สูงใหญ่เอ่ยอย่างไม่พอใจในความคิดนั้น





          \" หุบปาก! \" ชีลล์ผู้เป็นหัวหน้าตะคอกกลับไป \" พวกเจ้าแก้เชือกให้เจ้าหนุ่มนี่ซะ \"  





          ชีลสองตัวที่อยู่ใกล้ที่สุดเดินมาแกะเชือกเถาวัลย์ที่มัดติดกับไม้กางเขนออกจากตัวของเซดอร์ฟ พวกมันพาเขาเดินนำหน้าฝูงชีลล์นับร้อย ไปยังอีกด้านหนึ่งของสถานที่ที่มืดมิด  เสียงย่ำเท้าดังกระหึ่มเป็นขบวนใหญ่เดินตามเขามาอย่างกระชั้นชิด





             -----------ที่แท้ ที่นี่ก็เป็นถ้ำของพวกชีลล์ในหุบเขากรีซาสนั่นเอง----------





          \"เอาล่ะ หยุดได้แล้ว \" หัวหน้าชีลล์ออกคำสั่งอย่างวางกร้ามหลังจากเดินมาได้พักนึง ชีลล์ตัวอื่นต่างหยุดเดินและยืนนิ่งอยู่กับที่รอรับคำสั่ง--





          เซดอร์ฟเงยหน้าขึ้นช้าๆ เขามองไปยังเบื้องหน้าที่สว่างเจิดจ้ากว่าบริเวณอื่นของถ้ำ  แสงสีทองอร่ามส่องแสงกระทบเข้ากับนัยน์ตาสีเขียวเป็นประกาย ชายหนุ่มต้องเอามือขึ้นบังตาเมื่อไม่ให้แสงเข้าตาเขามากเกินไปจนไม่อาจมองเห็นสิ่งเหล่านั้น   เซดอร์ฟไม่เคยเห็นอะไรที่ยิ่งใหญ่และมากมายมหาศาลขนาดนี้มาก่อน ขุนทรัพย์จำนวนมหาศาลมากองรวมอยู่ที่นี่จนหมดแล้วกระมั้ง  มันสูงท่วมหัวเขาไปหลายสิบฟุตทีเดียว  หนังสือ อาวุธต่างๆหรือแม้กระทั่งเพชร นิลจินดากองทับถมราวกับภูเขากองยักษ์ตั้งตระหง่านอยู่ด้านหน้าของเขาแล้ว





          \" ทึ่งละซิ!  นี่เป็นสมบัติจากทั่วสารทิศที่พวกข้าเหล่าชีลล์ผู้เก่งกาจใช้ความสามารถขโมยมันกลับมา \" ชีลล์ตัวหนึ่งตะโกนออกมาอย่างสะใจ  พวกมันต่างทำหน้าราวกับเป็นผู้กล้าที่เสี่ยงตายไปนำสมบัติอันล้ำค่ากลับออกมา





          \" เผ่าพันธุ์ที่มีอยู่ทั้งหมดบนโลกนี้ไม่มีสิ่งล้ำค่าชิ้นใดที่พวกข้าไม่เคยมีสิ่งใดที่พวกข้าต้องการแล้วเอามันกลับมาไม่ได้ \" ชีลล์ตัวที่เตี้ยที่สุดพูดขึ้นอีกครั้งด้วยความภูมิใจ





          \" พวกเจ้าขโมยมันมาโดยไม่รู้ถึงอำนาจที่แท้จริงของสิ่งเหล่านี่ \" เซดอร์ฟกล่าวขึ้นอย่างเยือกเย็น \" สักวันมันจะต้องทำให้พวกเจ้าเดือดร้อนเป็นแน่ \"





          \" โอหังนัก!! ตายซะเถอะ แก!!! \" ชีลล์ตัวสีน้ำตาลง้างมีดขึ้นอย่างใจร้อนด้วยท่าทางเข่นเขี่ยวเคี้ยวฟัน หวังจะปักมีดลงไปในลำคอของชายหนุ่ม





          \" เดี๋ยวก่อน!! \" ชีลล์ผู้เป็นหัวหน้าคำราม \" นัยน์ตาสีเขียวของมัน ไม่เหมือนมนุษย์หน้าโง่ทั้งหลายที่ข้าเคยเห็น  เอามันมาให้ข้าเจ้าสมุนน้อยผู้จงรักภักดี\"





          \" ได้ครับ!! ท่านหัวหน้า \"  ชีลล์ตัวสีน้ำตาลกล่าวขึ้นอย่างไม่พอใจ  





           มันง้างมีดขึ้นอีกครั้ง หวังจะควักเอาลูกตาสีเขียวของเซดอรฟ์ออกมา  มันยิ้มยิงฟันจนเห็นฟันสีเหลืองอ๋อยหักเกอยู่หลายซี่ สีหน้าปรากฏแววสะใจอย่างถึงที่สุดออกมา





          อ๊าก!!!!  เสียงร้องของชีลล์ดังลอยมาจากหน้าปากถ้ำ มีดเล่มเล็กหยุดชะงักก่อนจะถึงดวงตาเพียงนิดเดียว  มันสบถออกมาอย่างไม่พอใจ  มันปามีดปักลงในดินอย่างหัวเสีย





          \" เกิดอะไรขึ้น!! \" ชีลล์ผู้เป็นหัวหน้าตะโกนถามลูกสมุนของตน

  



          ฉับพลันลูกไฟสีแดงเพลิงปริมาณมหาศาลก็พุ่งทะลักเข้ามาตามทางที่คดเคี้ยวของถ้ำ ชีลล์จำนวนมากที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่ต่างโดยย่างสดกันไปหลายแผล เซดอรฟ์จำความร้อนแรงอันนี้ได้ทันที มันเป็นพลังของเจ้ามังกรแดงตัวนั้นนั่นเอง





          \" มะ...มะ มัง มังกร ครับท่านหัวหน้า!!! \" ชีลล์ตัวหนึ่งกล่าวขึ้นมาอย่างหวาดกลัว





          อ๊าก อ๊าก!!!!! เสียงร้องของพวกชีลล์ดังขึ้นมาอย่างต่อเนื่อง พวกที่เหลือต่างพากันวิ่งหนีกันอย่างไม่คิดชีวิต เซดอร์ฟอาศัยตอนช่วงชุลมุนงัดมีดที่ปักนิ่งอยู่บนพื้นขึ้นและใช้ความสามารถที่ตนเองมีตัดเชือกที่มัดมือทั้งสองข้างของเขาติดกันออก  ก่อนจะเอี่ยวตัวกไปซุ่มหลบอยู่หลังกองสมบัติอันมหึมาอย่างรวดเร็ว





          อีกไม่กี่วินาทีต่อมา ลูกไฟสีแดงฉานทะยานพุ่งผ่านที่ที่เซดอร์ฟเคยยืนอยู่ก่อนที่ลูกไฟจะมาถึงไปอย่างรวดเร็ว มันเผาผลาญทุกสิ่งทุกอย่างที่สัมผัสมันให้มอดไหม้เป็นธุลี





          ....พวกมันวิ่งหนีหายลึกเข้าไปในถ้ำกันเกือบจะทุกตัว  แสดงว่าไม่ใช่จะมีถ้ำที่กว้างเพียงแค่นี้  มันต้องมีทางที่ทะลุไปสู่ส่วนต่างๆของป่านี้เป็นแน่..........





          เขามองไปยังกองสมบัติที่ กำบังเขาเอาไว้จากไฟนรก ที่เริ่มจะหยุดจากการเผาไหม้อย่างรุนแรงและเริ่มดับมอดหายลงไปทีละน้อย





          \" อะไรกัน!!!! เป็นไปไม่ได้ กองสมบัติพวกนี้มีพลังที่เป็นบาเรียคุ้มครองงั้นเหรอ \" เซดอร์ฟอุทานขึ้นมา





          ณ กองสมบัติอันมหึมา มีสิ่งสามสิ่งที่เปล่งแสงออกมาอย่างเจิดจ้าที่สุด





           ----------------นี่นะหรือคือต้นเหตุของบาเรียที่แข็งแกร่ง...-----------