ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : บทที่2 คัมภีร์ปกแดง ผ้าคลุมสีดำและวัตถุปริศนา(ช่วงreจ้า)
บาเรียที่เปล่งแสงคุ้มครองเขาให้พ้นจากไฟนรกพลอยให้เขาและกองสมบัติไม่ได้รับอันตรายจากไฟแม้แต่นิดเดียว ไม่นานแสงของบาเรียก็พลันดับวูบลง เหลือไว้เพียงแสงสว่างอันเจิดจ้าจากกองสมบัติที่ยังคงทอแสงระยิบระยับอย่างสม่ำเสมอ ชายหนุ่มได้แต่กวาดตามองหาต้นเหตุของสิ่งนั้นอยู่อย่างว้าวุ่นใจ
ชายหนุ่มก้าวยาวๆขึ้นไปบนกองสมบัติหลังจากบริเวณนั้นปลอดจากพวกชีลล์ที่เอาแต่วิ่งหนีหายลึกเข้าไปในถ้ำ การปีนขึ้นอย่างร้อนรนเพื่อหาต้นเหตุของบาเรียที่ปกป้องกองสมบัติเอาไว้นั้น “ โอ๊ย!!! ” ทำให้เขาต้องสะดุดกับอะไรบางอย่างจนต้องล้มลง
\" บ้าเอ๊ย!! \" เซดอร์ฟอุทานออกมาอย่างเบื่อหน่าย โดยไม่รู้ตัวเลยว่าสิ่งที่ตัวเองหยิบขึ้นมาจากกองสมัติ คืออะไร เขาเงยหน้าขึ้นอีกครั้งพลางหันไปสำรวจที่บริเวณขาว่ามีส่วนใดได้รับบาดเจ็บหรือไม่ก่อนจะหันหน้ากลับไปดั่งเดิมและเริ่มไต่กองสมบัติขึ้นไปอย่างช้าๆ สายตากวาดมองไปรอบด้านอย่างระแวงภัย
วัตถุปริศนาในมือยังคงถูกใช้ พยุงตัวไต่ขึ้นไปบนกองสมบัติตามเดิม ในที่สุดการพยายามของเขาก็มาถึงยังจุดยอดของกองสมบัติจนได้แม้ว่าตลอดการไต่ขึ้นมา เขาจะลื่นล้มไถลตัวหล่นลงไปถึงสามสี่ครั้ง จนเสื้อและกางเกงมีรอยฉีกขาดอยู่เต็มตัว
\" ข้าจำได้ว่ามันเปล่งออกมาจากแถวนี้นี่ แล้วมันอยู่ไหนกันล่ะ \" เซดอร์ฟบ่นขึ้นกับตัวเอง เขากวาดตาไปรอบๆหวังจะหาสิ่งที่ผิดปกติที่ทำให้เกิดแสงให้ได้ แต่นั่นก็ทำให้เขาคิดผิดถนัด สายตาของเขาไม่อาจจะแยกแสงอันเรืองรองจากกองสมบัติกองนี้ออกได้เลย พวกมันต่างก็อวดเปล่งแสงกันจนชายหนุ่มหมดหวังอยู่ในใจก่อนจะเดินคอตกไปให้ทั่วกองสมบัติด้วยความหวังเล็กๆ
ขณะนั้นเอง วัตถุในมือที่ชายหนุ่มถืออยู่ก็พลันเปล่งแสงขึ้นมาพร้อมกับอะไรบางอย่างที่เป็นสีดำซึ่งกองอยู่ตรงหน้า เซดอร์ฟเดินไปหยิบวัตถุสีดำขึ้นมาด้วยควาอยากรู้อย่างระวังตัว มันมีลักษณะเป็นเหมือนผ้าคลุมสีดำผืนใหญ่ ที่ตรงกลางด้านหลังปักด้วยด้ายสีทองเป็นรูปซาตานกำลังขี่มังกรตัวใหญ่ สิ่งของบางอย่างตกลงมาใส่เท้าของเขา
“ อูยยย อะไรอีกละทีนี้ ” ชายหนุ่มมองลงไปที่เท้า และหยิบหนังสือเล่มหนึ่งขึ้นมา
“ คัมภีร์แดง ” ชื่อของหนังสือถูกเอ่ยออกมาจากปากของเซดอร์ฟ
จู่ๆลมก็พัดขึ้นกระทบที่หน้าของเขาอย่างรุนแรง ชายหนุ่มทำหนังสือหลุดจากมือของเขา มันลอยขึ้นตั้งตระหง่านและกรีดหน้ากระดาษอย่างบ้าคลั่ง ชายหนุ่มตาค้างไปชั่วขณะ ซักพักลมที่พัดอย่างรุนแรงก็พลันดับวูบลง หนังสือตกลงบนกองสมบัติและหงายหน้ากระดาษขึ้น มันพลิกไปหน้าที่ 487 เรื่องที่ว่าด้วย แผนที่แห่งพื้นพิภพ
“ท่านคือผู้ถูกเลือกให้สามารถเปิดอ่านคัมภีร์แดง”
นี่เป็นข้อความสั้นๆที่ถูกเขียนขึ้นด้วยตัวอักษรสีแดงในหน้านั้น ใต้ข้อความเป็นภาพวาดของแผนที่แสดงถึงอาณาจักรต่างๆ รวมถึงทั้ง ภูเขากรีซาส ที่ชายหนุ่มยืนอยู่ ณ ปัจจุบัน
“ เจ้าพวกปัญญาอ่อนชีลล์ มีของดีๆแบบนี้ด้วยแหะ ” เซดอร์ฟพูดอย่างตื่นเต้น
ชายหนุ่มนึกขอบคุณมังกรแดงจอมโหดที่ทำให้เขาได้มาพบกับสามสิ่งมหัศจรรย์ เขารู้สึกว่าตัวเองตัวเบาขึ้นอย่างมากมาย
ฉับพลัน มีดสั้นสามเล่มก็พุ่งแหวกอากาศมาด้วยความเร็วสูง มันพุ่งเข้าตรงมาที่เขา เซดอร์ฟไหวตัวทัน เขาทิ้งหนังสือลงและก้มลงหลบมีดสั้นทั้งสามเล่ม
“ ชีลล์ ” ชายหนุ่มเอ่ยขึ้น
พวกชีลล์สามตัว วิ่งขึ้นมาบนกองสมบัติเพื่อเล่นงานเขา วัตถุปริศนาลอยออกมาจากมือของเซดอร์ฟ มันพุ่งเข้ากระแทกที่หัวของชีลล์ทั้งสามตัว พวกมันพากันล้มลงอย่างพร้อมเพรียง
ตึง! ตึง!! ตึง!!! เสียงฝีเท้ามากมายลึกเข้าไปภายในถ้ำวิ่งตรงมายังกองสมบัติ
---------พวกชีลล์หนีไปหมด แล้วใครจะยังอยู่ในถ้ำได้อีก หรือว่า?? พวกมันจะย้อนกลับมา ---------- เซดอร์ฟคิดในใจ
ชายหนุ่มเอาผ้าคลุมสีดำใส่แทนผ้าคลุมตัวเก่าที่ทิ้งไปกลางทางจากการถูกโจมตีของมังกรแดง และคว้าเอาหนังสือเล่มใหญ่ใส่ลงไปใต้ผ้าคลุมด้านหลัง เขาหยิบทองจากกองสมบัติมาพอสมควรและยัดมันลงไปใต้ผ้าคลุมอย่างรวดเร็ว
เสียงฝีเท้าเริ่มดังใกล้เข้ามาเรื่อยๆ เซดอร์ฟกระโดดไต่กองสมบัติลงมา เขาก้มตัวลงหยิบวัตถุปริศนาที่ใช้จัดการกับพวกชีลล์สามตัว บนพื้นใกล้ๆกับที่พวกมันยังคงสลบกันอย่างหลับไหล และวิ่งอย่างรวดเร็วออกมาจากถ้ำที่มืดมิด
“ 55555+ ในที่สุดข้าก็ได้เป็นอิสระเสียที เจ้าพวกปัญญาอ่อนชีลล์ ถ้าข้าเก่งขึ้นเมื่อไรพวกเจ้าโดนถอนขนแน่ ” เด็กหนุ่มเอ่ยขึ้นอย่างมีอารมณ์
ในแผนที่ของคัมภีร์แดง ทางด้านตะวันตกเฉียงใต้เป็นที่ตั้งของ อาณาจักรแฮมเล็ต เมืองแห่งนักบวช
เซดอร์ฟต้องเดินทางผ่าน ภูเขากาเซนทางด้านตะวันออก ที่ตั้งตระหง่านอยู่ด้านหน้า คัมภีร์แดงบอกไว้ว่า ที่นี่เป็นที่อาศัยของพวกยักษ์แคระที่ดุร้าย พวกมันมีลักษณะที่ใหญ่กว่ามนุษย์ธรรมดาถึงสองเท่า ระยะของการเดินทางใช้เวลาเนิ่นนานหลายชั่วโมง การเลี่ยงที่จะเดินลงทางใต้เพื่อไม่ให้พวกยักษ์พบเห็นเป็นวิธีที่ดีที่สุด
เมื่อพ้นเขตของพวกยักษ์การเดินทางจึงไม่ลำบากเท่าที่ควร ทิวทัศน์รอบตัวเริ่มจะมีแสงสว่างส่องเข้ามาถึง ต้นไม้สูงใหญ่เริ่มจะเบาบางลง บรรยากาศของบ้านเรือนเริ่มจะเข้ามาแทนที่
-------------------ในแผนที่ไม่ได้ระบุที่แห่งนี้ไว้นิ---------------เซดอร์ฟขบคิดอยู่ภายในใจ
ผู้คนมากหน้าหลายตาเดินทางกันมาจับจ่ายซื้อของมากมายที่เมืองแห่งนี้
“ นี่ราคาเท่าไร??? ” เซดอร์ฟถามขึ้นกับชายแก่ขายผลไม้คนหนึ่ง พลางชี้มือไปที่ผลอุสซี่ ที่กองอยู่ตรงหน้า
“ 5 แซงค์ สำหรับผลอุสซี่ 2 ผล ” ชายแก่ตอบขึ้นอย่างอารมณ์ดี
“ข้าให้ท่าน เท่านี้พอหรือเปล่า? ” วัตถุสีทองถูกหยิบออกมาจากข้างใต้ผ้าคลุมสีดำ มันทอแสงระยิบระยับเมื่อต้องแสงแดด
“ พอ...พอสิครับนายท่าน มันมากเกินไปเสียด้วยซ้ำ ” ชายแก่พูดออกมาอย่างตื่นเต้นด้วยอาการนอบน้อม
“ ข้ามีคำถามบางอย่าง ที่อยากจะรบกวนท่าน ”
“ ได้สิ ข้านะเป็นผู้ที่รู้ทุกอย่างอยู่แล้ว ท่านถามมาได้เลย ” ชายแก่พูดขึ้นพลางยืดอกรับ
“ ปกติแล้วที่ตรงนี้ ต้องเป็นอาณาจักรแฮมเล็ตของพวกนักบวช--- แต่ทำไมถึงกลายเป็นตลาดกลางเมืองแบบนี้กัน ”
“ ดูท่า ท่านคงจะไม่ใช่คนแถวนี้จริงๆสินะ---- ใช่!! ปกติแล้วที่แห่งนี้นะ เป็นที่ตั้งของอาณาจักรแฮมเลต ที่ยิ่งใหญ่ แต่จู่ๆเมื่อสองปีที่แล้ว อาณาจักรที่ใหญ่โตก็หายไปอย่างไร้ร่องรอย โดยที่ไม่มีใครรู้เลยว่าอาณาจักรทั้งอาณาจักรมันหายไปได้อย่างไร ข้าเองก็ยังแปลกใจมาจนถึงทุกวันนี้ ” ชายแก่พูดขึ้นด้วยท่าทีที่ครุ่นคิดหนัก
กลุ่มคนจำนวนหนึ่งเดินผ่านขณะที่ทั้งสองกำลังคุยกัน พวกเขาแต่งกายด้วยชุดผ้าคลุมยาวสีขาวตลอดตัว ทุกคนมีรอยสักกางเขนสีดำที่ข้อมือซ้าย คนที่ตัวใหญ่ที่สุดหรี่หางตามองมาที่ชายหนุ่มอย่างไม่เป็นมิตร
“ นั่นไง พวกนั้นนะเป็นพวกนักบวช อันตรายเลยละท่าน อย่าเข้าไปข้องแวะเลยจะดีกว่า ได้ยินว่าเห็นเงียบๆแบบนั้นนะ เวลาเอาจริงก็โหดเหิ้ยมอยู่เหมือนกัน ” ชายแก่กระซิบบอกท่าทางตื่นกลัว
“ ว่าแต่ พวกนี้จะมาอีกหรือเปล่า?? พรุ่งนี้ ” เซดอร์ฟถามขึ้น
เขาละสายตาจากกลุ่มนักบวช และหันมาจัดการกับลูกอุสซี่ที่เอร็ดอร่อย
“ แน่นอน.... พวกเขาจะต้องกลับมากันอีกแน่ ” ชายแก่พูดอย่างมีเล่ห์เหลี่ยม
“ ดี!! ข้าคิดว่า... ท่านคงจะมีที่พักที่ดีที่สุดหนึ่งคืน” เซดอร์ฟเอ่ยขึ้นอย่างเจ้าเล่ห์เช่นกัน ขณะหยิบวัตถุสีทองอีกหนึ่งชิ้นที่ใหญ่กว่าเดิม ออกมาจากใต้ผ้าคลุม และโยนมันให้กับชายแก่ ที่แบมือรับอย่างแม่นยำ
“ ตามข้ามา ” เขาเดินนำเด็กหนุ่ม ผ่านเข้าไปในซอกแคบๆ ระหว่างตึกสองตึกที่เก่าซอมซ่อมีรอยแตกมากมายบนฝาผนังทางด้านหลังของร้าน
“ ว่าแต่ ท่านชื่อว่าอะไรละ?? ” ชายแก่ถามขึ้น
“ เอ่อ...เซดอร์ฟ เรียกข้าว่าเซดอร์ฟก็แล้วกัน ” เด็กหนุ่มลังเล ก่อนจะตอบไปตามจริง
“ ยินดีที่ได้รู้จัก เซดอร์ฟ ส่วนข้า ฮูเวอร์ เอสแตรม” ชายแก่หยิบกุญแจออกมาจากภายในกระเป๋า เขาใส่มันลงไปในรูลูกบิด
ประตูเปิดออก เผยให้เห็นภายในที่ตกแต่งประดับประดาด้วยหินอ่อน มีกลิ่นของดอกไม้แห้งอบอวลไปทั่ว เป็นห้องที่ไม่กว้างมากซักเท่าไร พอที่คนหนึ่งคนจะนอนได้ ชายแก่พาเขาเดินเข้ามาสำรวจภายใน
“ นี่ละ… ที่พักของท่าน ถ้าเกิดมีอะไรให้ข้าช่วย ก็ดึงเชือกที่แขวนไว้ตรงนั้น แล้วข้าจะรีบมาพบท่านทันที ” เอสแตรมพูด มือชี้ไปที่เชือกไนล่อนสีขาวแขวนไว้ที่เพดานห้องใกล้กับเตียงนอน แต่สิ่งที่เซดอร์ฟสนใจกับไม่ใช่สิ่งนั้น
“ เอ่อ...เอสแตรม ภาพภาพนี้หมายถึงอะไร ” เด็กหนุ่มชี้ไปที่ภาพวาดติดผนังทางด้านขวาของห้อง
“ ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า!!! เซดอร์ฟ ท่านนี่สายตาดีเหลือกัน ภาพนี้เป็นภาพระหว่างซาตานกับมนุษย์ ผู้วาดคือ โอแอม อีสเทวส์ เป็นการต่อสู้กันในศึกล้างโลก เมื่อ 200ปีที่แล้ว ซาตานตัวนี้คือใครข้าก็ไม่อาจทราบ แต่มนุษย์นะ ใครๆก็รู้จกักันทั้งนั้น เขาคือ คิลแลนด์ ยอดขุนพลแห่งเอเธียน ผู้เอาชนะกองทัพอันแข็งแกร่งของซาตาน ที่หุบเขามังกรดำ ” เอสแตรมเอ่ยอย่างภาคภูมิใจ
“ แล้วต่อจากนั้นละ ”
“ ต่อจากนั้น-----ก็คือ ไม่มีฝ่ายใดแพ้หรือชนะ แต่ยังคงดำเนินการรบกันเรื่อยมาจนถึงปัจจุบัน ” ท่าทีของเอสแตรมเปลี่ยนไปอย่างฉับพลัน เขามีอาการผิดหวังอย่างเห็นได้ชัด
“ อืม!! ข้าเข้าใจ ท่านไปเถอะ ข้าอยากจะพักผ่อนซักหน่อย ” เซดอร์ฟพูดขึ้นพลางบิดขี้เกียจ
ชายแก่ค่อยๆเดินออกจากห้องไปอย่างไม่ค่อยพอใจนัก เขาเดินกลับไปยังร้านขายผลไม้ของเขาตามเดิม
ชายหนุ่มก้าวยาวๆขึ้นไปบนกองสมบัติหลังจากบริเวณนั้นปลอดจากพวกชีลล์ที่เอาแต่วิ่งหนีหายลึกเข้าไปในถ้ำ การปีนขึ้นอย่างร้อนรนเพื่อหาต้นเหตุของบาเรียที่ปกป้องกองสมบัติเอาไว้นั้น “ โอ๊ย!!! ” ทำให้เขาต้องสะดุดกับอะไรบางอย่างจนต้องล้มลง
\" บ้าเอ๊ย!! \" เซดอร์ฟอุทานออกมาอย่างเบื่อหน่าย โดยไม่รู้ตัวเลยว่าสิ่งที่ตัวเองหยิบขึ้นมาจากกองสมัติ คืออะไร เขาเงยหน้าขึ้นอีกครั้งพลางหันไปสำรวจที่บริเวณขาว่ามีส่วนใดได้รับบาดเจ็บหรือไม่ก่อนจะหันหน้ากลับไปดั่งเดิมและเริ่มไต่กองสมบัติขึ้นไปอย่างช้าๆ สายตากวาดมองไปรอบด้านอย่างระแวงภัย
วัตถุปริศนาในมือยังคงถูกใช้ พยุงตัวไต่ขึ้นไปบนกองสมบัติตามเดิม ในที่สุดการพยายามของเขาก็มาถึงยังจุดยอดของกองสมบัติจนได้แม้ว่าตลอดการไต่ขึ้นมา เขาจะลื่นล้มไถลตัวหล่นลงไปถึงสามสี่ครั้ง จนเสื้อและกางเกงมีรอยฉีกขาดอยู่เต็มตัว
\" ข้าจำได้ว่ามันเปล่งออกมาจากแถวนี้นี่ แล้วมันอยู่ไหนกันล่ะ \" เซดอร์ฟบ่นขึ้นกับตัวเอง เขากวาดตาไปรอบๆหวังจะหาสิ่งที่ผิดปกติที่ทำให้เกิดแสงให้ได้ แต่นั่นก็ทำให้เขาคิดผิดถนัด สายตาของเขาไม่อาจจะแยกแสงอันเรืองรองจากกองสมบัติกองนี้ออกได้เลย พวกมันต่างก็อวดเปล่งแสงกันจนชายหนุ่มหมดหวังอยู่ในใจก่อนจะเดินคอตกไปให้ทั่วกองสมบัติด้วยความหวังเล็กๆ
ขณะนั้นเอง วัตถุในมือที่ชายหนุ่มถืออยู่ก็พลันเปล่งแสงขึ้นมาพร้อมกับอะไรบางอย่างที่เป็นสีดำซึ่งกองอยู่ตรงหน้า เซดอร์ฟเดินไปหยิบวัตถุสีดำขึ้นมาด้วยควาอยากรู้อย่างระวังตัว มันมีลักษณะเป็นเหมือนผ้าคลุมสีดำผืนใหญ่ ที่ตรงกลางด้านหลังปักด้วยด้ายสีทองเป็นรูปซาตานกำลังขี่มังกรตัวใหญ่ สิ่งของบางอย่างตกลงมาใส่เท้าของเขา
“ อูยยย อะไรอีกละทีนี้ ” ชายหนุ่มมองลงไปที่เท้า และหยิบหนังสือเล่มหนึ่งขึ้นมา
“ คัมภีร์แดง ” ชื่อของหนังสือถูกเอ่ยออกมาจากปากของเซดอร์ฟ
จู่ๆลมก็พัดขึ้นกระทบที่หน้าของเขาอย่างรุนแรง ชายหนุ่มทำหนังสือหลุดจากมือของเขา มันลอยขึ้นตั้งตระหง่านและกรีดหน้ากระดาษอย่างบ้าคลั่ง ชายหนุ่มตาค้างไปชั่วขณะ ซักพักลมที่พัดอย่างรุนแรงก็พลันดับวูบลง หนังสือตกลงบนกองสมบัติและหงายหน้ากระดาษขึ้น มันพลิกไปหน้าที่ 487 เรื่องที่ว่าด้วย แผนที่แห่งพื้นพิภพ
“ท่านคือผู้ถูกเลือกให้สามารถเปิดอ่านคัมภีร์แดง”
นี่เป็นข้อความสั้นๆที่ถูกเขียนขึ้นด้วยตัวอักษรสีแดงในหน้านั้น ใต้ข้อความเป็นภาพวาดของแผนที่แสดงถึงอาณาจักรต่างๆ รวมถึงทั้ง ภูเขากรีซาส ที่ชายหนุ่มยืนอยู่ ณ ปัจจุบัน
“ เจ้าพวกปัญญาอ่อนชีลล์ มีของดีๆแบบนี้ด้วยแหะ ” เซดอร์ฟพูดอย่างตื่นเต้น
ชายหนุ่มนึกขอบคุณมังกรแดงจอมโหดที่ทำให้เขาได้มาพบกับสามสิ่งมหัศจรรย์ เขารู้สึกว่าตัวเองตัวเบาขึ้นอย่างมากมาย
ฉับพลัน มีดสั้นสามเล่มก็พุ่งแหวกอากาศมาด้วยความเร็วสูง มันพุ่งเข้าตรงมาที่เขา เซดอร์ฟไหวตัวทัน เขาทิ้งหนังสือลงและก้มลงหลบมีดสั้นทั้งสามเล่ม
“ ชีลล์ ” ชายหนุ่มเอ่ยขึ้น
พวกชีลล์สามตัว วิ่งขึ้นมาบนกองสมบัติเพื่อเล่นงานเขา วัตถุปริศนาลอยออกมาจากมือของเซดอร์ฟ มันพุ่งเข้ากระแทกที่หัวของชีลล์ทั้งสามตัว พวกมันพากันล้มลงอย่างพร้อมเพรียง
ตึง! ตึง!! ตึง!!! เสียงฝีเท้ามากมายลึกเข้าไปภายในถ้ำวิ่งตรงมายังกองสมบัติ
---------พวกชีลล์หนีไปหมด แล้วใครจะยังอยู่ในถ้ำได้อีก หรือว่า?? พวกมันจะย้อนกลับมา ---------- เซดอร์ฟคิดในใจ
ชายหนุ่มเอาผ้าคลุมสีดำใส่แทนผ้าคลุมตัวเก่าที่ทิ้งไปกลางทางจากการถูกโจมตีของมังกรแดง และคว้าเอาหนังสือเล่มใหญ่ใส่ลงไปใต้ผ้าคลุมด้านหลัง เขาหยิบทองจากกองสมบัติมาพอสมควรและยัดมันลงไปใต้ผ้าคลุมอย่างรวดเร็ว
เสียงฝีเท้าเริ่มดังใกล้เข้ามาเรื่อยๆ เซดอร์ฟกระโดดไต่กองสมบัติลงมา เขาก้มตัวลงหยิบวัตถุปริศนาที่ใช้จัดการกับพวกชีลล์สามตัว บนพื้นใกล้ๆกับที่พวกมันยังคงสลบกันอย่างหลับไหล และวิ่งอย่างรวดเร็วออกมาจากถ้ำที่มืดมิด
“ 55555+ ในที่สุดข้าก็ได้เป็นอิสระเสียที เจ้าพวกปัญญาอ่อนชีลล์ ถ้าข้าเก่งขึ้นเมื่อไรพวกเจ้าโดนถอนขนแน่ ” เด็กหนุ่มเอ่ยขึ้นอย่างมีอารมณ์
ในแผนที่ของคัมภีร์แดง ทางด้านตะวันตกเฉียงใต้เป็นที่ตั้งของ อาณาจักรแฮมเล็ต เมืองแห่งนักบวช
เซดอร์ฟต้องเดินทางผ่าน ภูเขากาเซนทางด้านตะวันออก ที่ตั้งตระหง่านอยู่ด้านหน้า คัมภีร์แดงบอกไว้ว่า ที่นี่เป็นที่อาศัยของพวกยักษ์แคระที่ดุร้าย พวกมันมีลักษณะที่ใหญ่กว่ามนุษย์ธรรมดาถึงสองเท่า ระยะของการเดินทางใช้เวลาเนิ่นนานหลายชั่วโมง การเลี่ยงที่จะเดินลงทางใต้เพื่อไม่ให้พวกยักษ์พบเห็นเป็นวิธีที่ดีที่สุด
เมื่อพ้นเขตของพวกยักษ์การเดินทางจึงไม่ลำบากเท่าที่ควร ทิวทัศน์รอบตัวเริ่มจะมีแสงสว่างส่องเข้ามาถึง ต้นไม้สูงใหญ่เริ่มจะเบาบางลง บรรยากาศของบ้านเรือนเริ่มจะเข้ามาแทนที่
-------------------ในแผนที่ไม่ได้ระบุที่แห่งนี้ไว้นิ---------------เซดอร์ฟขบคิดอยู่ภายในใจ
ผู้คนมากหน้าหลายตาเดินทางกันมาจับจ่ายซื้อของมากมายที่เมืองแห่งนี้
“ นี่ราคาเท่าไร??? ” เซดอร์ฟถามขึ้นกับชายแก่ขายผลไม้คนหนึ่ง พลางชี้มือไปที่ผลอุสซี่ ที่กองอยู่ตรงหน้า
“ 5 แซงค์ สำหรับผลอุสซี่ 2 ผล ” ชายแก่ตอบขึ้นอย่างอารมณ์ดี
“ข้าให้ท่าน เท่านี้พอหรือเปล่า? ” วัตถุสีทองถูกหยิบออกมาจากข้างใต้ผ้าคลุมสีดำ มันทอแสงระยิบระยับเมื่อต้องแสงแดด
“ พอ...พอสิครับนายท่าน มันมากเกินไปเสียด้วยซ้ำ ” ชายแก่พูดออกมาอย่างตื่นเต้นด้วยอาการนอบน้อม
“ ข้ามีคำถามบางอย่าง ที่อยากจะรบกวนท่าน ”
“ ได้สิ ข้านะเป็นผู้ที่รู้ทุกอย่างอยู่แล้ว ท่านถามมาได้เลย ” ชายแก่พูดขึ้นพลางยืดอกรับ
“ ปกติแล้วที่ตรงนี้ ต้องเป็นอาณาจักรแฮมเล็ตของพวกนักบวช--- แต่ทำไมถึงกลายเป็นตลาดกลางเมืองแบบนี้กัน ”
“ ดูท่า ท่านคงจะไม่ใช่คนแถวนี้จริงๆสินะ---- ใช่!! ปกติแล้วที่แห่งนี้นะ เป็นที่ตั้งของอาณาจักรแฮมเลต ที่ยิ่งใหญ่ แต่จู่ๆเมื่อสองปีที่แล้ว อาณาจักรที่ใหญ่โตก็หายไปอย่างไร้ร่องรอย โดยที่ไม่มีใครรู้เลยว่าอาณาจักรทั้งอาณาจักรมันหายไปได้อย่างไร ข้าเองก็ยังแปลกใจมาจนถึงทุกวันนี้ ” ชายแก่พูดขึ้นด้วยท่าทีที่ครุ่นคิดหนัก
กลุ่มคนจำนวนหนึ่งเดินผ่านขณะที่ทั้งสองกำลังคุยกัน พวกเขาแต่งกายด้วยชุดผ้าคลุมยาวสีขาวตลอดตัว ทุกคนมีรอยสักกางเขนสีดำที่ข้อมือซ้าย คนที่ตัวใหญ่ที่สุดหรี่หางตามองมาที่ชายหนุ่มอย่างไม่เป็นมิตร
“ นั่นไง พวกนั้นนะเป็นพวกนักบวช อันตรายเลยละท่าน อย่าเข้าไปข้องแวะเลยจะดีกว่า ได้ยินว่าเห็นเงียบๆแบบนั้นนะ เวลาเอาจริงก็โหดเหิ้ยมอยู่เหมือนกัน ” ชายแก่กระซิบบอกท่าทางตื่นกลัว
“ ว่าแต่ พวกนี้จะมาอีกหรือเปล่า?? พรุ่งนี้ ” เซดอร์ฟถามขึ้น
เขาละสายตาจากกลุ่มนักบวช และหันมาจัดการกับลูกอุสซี่ที่เอร็ดอร่อย
“ แน่นอน.... พวกเขาจะต้องกลับมากันอีกแน่ ” ชายแก่พูดอย่างมีเล่ห์เหลี่ยม
“ ดี!! ข้าคิดว่า... ท่านคงจะมีที่พักที่ดีที่สุดหนึ่งคืน” เซดอร์ฟเอ่ยขึ้นอย่างเจ้าเล่ห์เช่นกัน ขณะหยิบวัตถุสีทองอีกหนึ่งชิ้นที่ใหญ่กว่าเดิม ออกมาจากใต้ผ้าคลุม และโยนมันให้กับชายแก่ ที่แบมือรับอย่างแม่นยำ
“ ตามข้ามา ” เขาเดินนำเด็กหนุ่ม ผ่านเข้าไปในซอกแคบๆ ระหว่างตึกสองตึกที่เก่าซอมซ่อมีรอยแตกมากมายบนฝาผนังทางด้านหลังของร้าน
“ ว่าแต่ ท่านชื่อว่าอะไรละ?? ” ชายแก่ถามขึ้น
“ เอ่อ...เซดอร์ฟ เรียกข้าว่าเซดอร์ฟก็แล้วกัน ” เด็กหนุ่มลังเล ก่อนจะตอบไปตามจริง
“ ยินดีที่ได้รู้จัก เซดอร์ฟ ส่วนข้า ฮูเวอร์ เอสแตรม” ชายแก่หยิบกุญแจออกมาจากภายในกระเป๋า เขาใส่มันลงไปในรูลูกบิด
ประตูเปิดออก เผยให้เห็นภายในที่ตกแต่งประดับประดาด้วยหินอ่อน มีกลิ่นของดอกไม้แห้งอบอวลไปทั่ว เป็นห้องที่ไม่กว้างมากซักเท่าไร พอที่คนหนึ่งคนจะนอนได้ ชายแก่พาเขาเดินเข้ามาสำรวจภายใน
“ นี่ละ… ที่พักของท่าน ถ้าเกิดมีอะไรให้ข้าช่วย ก็ดึงเชือกที่แขวนไว้ตรงนั้น แล้วข้าจะรีบมาพบท่านทันที ” เอสแตรมพูด มือชี้ไปที่เชือกไนล่อนสีขาวแขวนไว้ที่เพดานห้องใกล้กับเตียงนอน แต่สิ่งที่เซดอร์ฟสนใจกับไม่ใช่สิ่งนั้น
“ เอ่อ...เอสแตรม ภาพภาพนี้หมายถึงอะไร ” เด็กหนุ่มชี้ไปที่ภาพวาดติดผนังทางด้านขวาของห้อง
“ ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า!!! เซดอร์ฟ ท่านนี่สายตาดีเหลือกัน ภาพนี้เป็นภาพระหว่างซาตานกับมนุษย์ ผู้วาดคือ โอแอม อีสเทวส์ เป็นการต่อสู้กันในศึกล้างโลก เมื่อ 200ปีที่แล้ว ซาตานตัวนี้คือใครข้าก็ไม่อาจทราบ แต่มนุษย์นะ ใครๆก็รู้จกักันทั้งนั้น เขาคือ คิลแลนด์ ยอดขุนพลแห่งเอเธียน ผู้เอาชนะกองทัพอันแข็งแกร่งของซาตาน ที่หุบเขามังกรดำ ” เอสแตรมเอ่ยอย่างภาคภูมิใจ
“ แล้วต่อจากนั้นละ ”
“ ต่อจากนั้น-----ก็คือ ไม่มีฝ่ายใดแพ้หรือชนะ แต่ยังคงดำเนินการรบกันเรื่อยมาจนถึงปัจจุบัน ” ท่าทีของเอสแตรมเปลี่ยนไปอย่างฉับพลัน เขามีอาการผิดหวังอย่างเห็นได้ชัด
“ อืม!! ข้าเข้าใจ ท่านไปเถอะ ข้าอยากจะพักผ่อนซักหน่อย ” เซดอร์ฟพูดขึ้นพลางบิดขี้เกียจ
ชายแก่ค่อยๆเดินออกจากห้องไปอย่างไม่ค่อยพอใจนัก เขาเดินกลับไปยังร้านขายผลไม้ของเขาตามเดิม
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น