คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #52 : 15.2 น้ำตาลใกล้มด
“ผมสอนเมียผมเอไ้” ท่านายรับสั่แทรสุรเสียเรีย
“ไม่เอาีว่า พระนาไม่อยาว่ายน้ำ
เี๋ยวพระนาเอาอไปเ็บ่อนีว่าะไ้รีบลสนาม ิถึใะา”
ินานาล่าวปัโยไม่สบเนรมวาวพระพัร์บึ้ึอพระสวามีเรียมเินไปบ้านพัที่เธอมานแทบะลายเป็นบ้านอีหลัอนเอ
หาไม่ิพระหัถ์ที่ทรยื่นออมารั้เรียวแนอเธอไว้พลาับูโยที่เธอ้อยอมเินามเส็แ่โยี
เพราะไม่นิยมารทะเลาะเบาะแว้ันให้นอื่นเห็น เธอึไ้แ่ระบายลมหายใเบา ๆ
้าวเินามแรับูอท่านโยไม่่อ้าน
“ทำไมุถึว่ายน้ำไม่เป็นล่ะ”
ท่านายทรรับสั่ถาม
“หม่อมันเยมน้ำเพะ
เลยฝัในลัวารหั็เลยว่ายน้ำไม่เป็น มัน็แ่นี้แหละเพะ” ินานาไหวไหล่
“ให้ผมหัให้เอาไหม”
ทรรับสั่สุรเสียนุ่ม
“อย่าีว่าเพะ
ทรอยู่ห่าหม่อมันไว้เป็นีที่สุ” ินานาปิเสธทันที
“ุยันี ๆ ไ้ไหมพระนา”
“หม่อมันพูไม่ีรไหนละเพะ
ถึแล้วเพะ ฝ่าบาททรบรรทมในห้อให่นี่็ไ้ เี๋ยวหม่อมันนอนห้อเล็เอ”
ินานาล่าวเมื่อเินมาหยุหน้าห้อในบัะโลหลัให่ที่เธอมาอาศัยเป็นประำเวลาึ้นมาหาเพื่อน
“ุนอนไหนผม็ะนอนนั่น”
ทรรับสั่
“เอ๊ะ..หม่อมันิว่าุยับฝ่าบาทรู้เรื่อแล้วเสียอีนะเพะ”
ินานาเม้มปา
“ุรู้อุนเียวนะสิ
ผมยัไม่ไ้รับปาุสัหน่อย”
“ไม่รู้หละเพะ
ยัไฝ่าบาท็้อทำามสัาที่เยรับสั่ไว้ับหม่อมัน”
“เวลาเปลี่ยน
ทุอย่า็เปลี่ยนนะพระนา” ทรรับสั่พัร์เย
“รับสั่พระพัร์เยเลยนะเพะ”
ินานาปลายา้อน
ทรแย้มพระสรวลและทำามรับสั่ทุอย่า เพราะไม่ว่าเธอะหาทาเลี่ยอย่าไร ท่าน็แสร้ทำเยแเือนที่ะบรรทมร่วมเียับเธอให้ไ้ นินานาโมโหแ่็ทำอะไรพระสวามีไม่ไ้เลยริ ๆ วามหุหิทำให้เธอเรียมหาทาหนีหน้าพระสวามีไปร่วมทำิรรมโปรับรวิและวฤ้วยารวบเอทีวีแทน
ินานาสวมุทะมัทะแมเพราะำลัะลไปวบเ้าเอทีวีีฬาโปรหลัทิ้ไปเสียนานเมื่อ้อเ้าไปอยู่รุเทพฯ
ใริเธออยาลับเพรบูร์มาว่า ทั้เป็นห่วานที่ทิ้มานานเินไปแล้ว้วย้ำ บาทีถึเวลาที่เธอะลับไปทำานอเธอ่อะที
ท่านายทรทอเนรหิสาวที่แ่าย้วยุปราเปรียว้วยวามเอ็นู
ินานาทำให้ท่านิถึสาวน้อยยิ้ม่ายที่แ่รถับท่าน
“เรามาเล่นเมันไหมพระนา”
ท่านายทรพิพระโสีับโฟาลาห้อพร้อมทอเนรเธอนิ่
“เมอะไรเพะ”
“แ่รถัน
ถ้าุนะผมะยอมทำามุทุ้อเลย” ทรแย้มสรวลท้าทาย
“ถ้าหม่อมันแพ้ละเพะ”
เธอถามบ้า
“ุ้อนอนับผม้วยวามสมัรใ”
“แล้วถ้าหม่อมันไม่เล่นล่ะ”
“ผม็ยืนยันำเิม
ุนอนไหนผมนอนนั่น” รับสั่สุรเสียทุ้มเอาแ่พระทัย
“ถ้าหม่อมันเล่น
แล้วนะ ฝ่าบาท้อทรรัษาสัานะเพะ” ินานาเม้มริมฝีปาแน่นัใ
“แน่นอน ำไหนำนั้น”
“ฮึ...อให้ริเถอะ”
เธอรำพันเบา ๆ พอไ้ยิน
ท่านายทรสวมุแ่สีำและถุมือหนัสีำเ้าุันูามส่า
ในะที่ินานาสวมุแ่สีแแสนเ็ี่ สอสามีภรรยาเินามันมานถึอบสนาม
วฤส่ยิ้มให้ินานาและท่านายพร้อมถาม้วยวามัาเมื่อเห็นทัู้่ในุแ่
“นี่อย่าบอนะว่าะลมาแ่รถันเอน่ะ”
วฤถามินานา
“พี่วุล์ฟไม่เยเห็นท่านับพระนาแ่เอทีวีัน
ฝีมือพระนาับท่านสูสีันเลยทีเียวนะ” รวิล่าว
“พี่วุล์ฟับวิมาแ่้วยันไหม”
ินานาหันลับมาวนสอพี่น้อพศ์หิรั
“ถ้าพี่นะเราะให้อะไรล่ะ”
วฤระเ้า
“พี่วุล์ฟอยาไ้อะไรล่ะ”
ินานาเอียอนิหนึ่
“แหมถ้าเรายัโสแล้วถามพี่แบบนี้
พี่อเราเป็นแฟนถ้าพี่นะ” วฤแล้ส่าหวานใส่หิสาว
“แหมพี่วุล์ฟ
ล้าพูแบบนี้เพราะเห็นว่านาหมสิทธิ์แล้วละสิ ลอนาโสอยู่ละ็ะแล้แพ้ใหู้” ำพูอ ินานาทำให้พระพัร์ท่านายบึ้ทรบพระทน์แน่นพลายหัถ์ึร่าเพรียวิพระอุระระิบรับสั่เสียเบาพอให้ไ้ยินันสอน
“ะพูอะไร็ให้นึไว้ะมั่ว่าุือสะใภ้อวิษุรัสรร์” พระเนรุระ้าแสวามไม่พอพระทัยำเลือมอน้าๆ พระพัร์บึ้ึ
 |
|
ความคิดเห็น