คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #18 : ๖.๒ ดำดิ่งสู่ภวังค์วันวาน
“ุูถูิัน ูถูัวเอ
รวมทัู้ถูวามรัอุรอยสยามเินไปแล้ว ไม่มีใริทำอะไรทั้นั้น
ุิไปเอนเียวริๆ นะุรี”
ภพพลอย้าวถอยหลัโยอัโนมัิเมื่อรี้าวเ้าหาเธอ้าๆ
เหมือนเสือเรียมย้ำเหยื่อ ระทั่ถึริมน้ำ ไม่มีพื้นที่สำหรับถอยหนีอีแล้ว
ภพพลอยึหยุและมอหาทาหนีทีไล่ะพยายามอธิบายเพื่อยุิเหุาร์รหน้า
“ิไปเออย่านั้นเหรอ”
รีหยุเผิหน้าับเ็สาวที่ยืนหันหลัให้ผืนน้ำพร้อมับแสยะยิ้ม
นัยน์าหรี่ละสบาภพพลอย ่อนะเอ่ยลอไรฟันราวระิบู่
“าหล่อนมันฟ้อว่าใหล่อนอยารอบรอนรัอัน
แล้วแบบนี้ยัะบอว่าันิไปเออย่านั้นเหรอ”
“ุรอยสยามรัุ
แล้วุะลัวอะไร ่อให้ผู้หิทั้โลิเหมือนิัน ุ็ไม่เห็นะ้อลัวเลย
ไม่ใ่เหรอ”
ภพพลอยเม้มริมฝีปาแน่น่มวามมในใ
สายาอเธอมันมอออ่ายนานั้นเลยเหรอ ทำไมใรๆ
ถึมอเธอทะลุไปถึหัวใ่ายายเหลือเิน ยเว้นนเียวที่ไม่เยมอาและรู้ใเธอ
มีเพียเานเียวเท่านั้นสินะที่มอไม่ออว่าเธอรู้สึเ่นไร
“ันไม่ลัว
แ่ไม่อบให้ใร้อะแย่ออัน และถ้าันรู้ว่าใรมันบัอาิ
นอย่าัน็ไม่ลัเลที่ะประาศเือน้วยวามหวัี
เหมือนที่ันำลัะเือนหล่อนอยู่นี่ไภพพลอย”
รียิ้มร้ายพลายมือึ้นันไหล่มนสุแร
“ว้าย!” ภพพลอยไม่ทันระวั
และไม่ิว่าาราสาวะเล่นแรนาผลัเธอทั้ที่อยู่ในเฤหาสน์อรรถสุนทร
ึลไปในแม่น้ำทันที
ูม!! ร่าบอบบาหล่นลลาผืนน้ำนผิวน้ำแระาย
พร้อมับที่ววิาทั้สี่ร้อเอ็อึที่หูอมนุษย์ธรรมาไม่มีทาไ้ยินอ
“ุหนู! /แม่พุ้อน!!” ุหิยี่สุ่น พะยอม เพียร
และนายผาร้อเป็นเสียเียวัน ่อนที่วิาายรร์ะระโามลไปในแม่น้ำทันที
“่วย้วย...่วย”
ภพพลอยพยายามะเียะายึ้นเหนือผิวน้ำท่ามลาสายาเลียัอาราสาวที่ยืนมออยู่บนศาลา
“สมน้ำหน้า
นี่แ่เป็นารเือนเท่านั้นนะ ถ้าหล่อนล้าิที่ะแย่นรัอันอี
ันไม่เอาหล่อนไว้แน่” รีเอ่ย้วยน้ำเสียเหี้ยมโห
“ไอ้เพียร
เอ็รีบไปามนมา่วยแม่พุ้อนอ้าบัเี๋ยวนี้”
ุหิยี่สุ่นรีบร้อออำสัุ่มารน้อยเสียรม
่อนะะโหน้ามอผืนน้ำ้วยวามหวั่นใ
“เหี้ยมโหผิมนุษย์มนายิ่นั
ี่ภพี่าิ็ไม่อาเปลี่ยนผู้หินนี้ไ้ริๆ” พะยอมหันไป้อมอรี้วยแววาแ็ร้าว
อยาะทำร้ายนรหน้าให้สาสมับวามใร้ายอหล่อน ถ้าวันนี้ไม่ใ่วันพระ
เธอมีพลัมาพอะอบโ้วามร้ายาอผู้หินนี้ไ้
ววิาอีเสือผาอมมัเวทพยายามร่ายมนราประรอร่าบอบบาอภพพลอยไว้อย่าสุวามสามารถ
เพื่อรอใรสันมา่วยพาหิสาวึ้นาสายนที
ลำพัอามอ่อนแรอววิาเสือผาไม่สามารถนำร่าหิสาวึ้นาระแสธาราไ้
ุมารเพียรวิ่โลัวปลิวราวถูสายลมโบพัไปามแผ่นอิสีแมุ่หน้าไปยัเรือนราพฤษ์
วาู่เล็ับ้อมอรถันโ้ที่ออยู่ใ้ร่มราพฤษ์ รอยสยามำลัว้าล้อึ้นล้อไว้ในอและำลัะเินลับไปยัศาลาท่าน้ำอยู่พอี
ุมารน้อยรวบรวมพลัทั้หมอนร้อเรียายหนุ่ม้วยน้ำเสียื่นระหน
“ุหลว
รีบไป่วยุพุ้อนเถอะอรับ ุพุ้อนอหนูำลัอยู่ในอันราย”
เสียเล็ๆ
ล้ายเสียเ็ที่ลอยมาามสายลมทำให้รอยสยามะัเท้าที่ำลัะ้าวเิน
ในเผลอหมุนัวมอรอบาย้วยวามสสัย หัวใร้าวแร่เ้นเร็วึ้นหนึ่ัหวะ
“รีบไปเถิอรับ
ุภพพลอย้อารวาม่วยเหลือาุหลวอยู่นะอรับ”
“ภพพลอย! รี!”
รอยสยามไม่รู้ว่า้นำเนิเสียที่ไ้ยินืออะไร แ่ประโยที่ฟััหูนั้นทำให้เาัสินใวิ่ลับไปทาศาลาท่าน้ำอย่ารวเร็วโยไม่รู้เลยว่ามีร่าเล็วิ่โลนำล่วหน้าไป่อนแล้ว
ที่ศาลาท่าน้ำ รอยสยามเห็นเพียรีที่ยืนหันหน้ามอไปในแม่น้ำเพียลำพั หัวใายหนุ่มเ้นแรเมื่อไม่เห็นหิสาวอีนที่วระอยู่ับรี
ึร้อถามออไป่อนที่ัวเอะวิ่ไปถึท่าน้ำ
“รี!”
“สยาม!” รีใ รีบหมุนัวลับไปมอนรัที่ำลัวิ่รเ้ามา
เธอรีบปั้นหน้าื่นระหนร้ออวาม่วยเหลือาเาราวับร้อนใ “ุภพ่ะสยาม
่วยุภพ้วย ุภพเธอลไปในน้ำ”
“อะไรนะ! ภพพลอยน้ำอย่านั้นเหรอ”
รอยสยามอุทาน้วยวามระหนพร้อมับรีบะโมอหาหิสาว้วยวามใ
เาถอล้อที่ล้ออไว้วาลบนพื้นศาลา
่อนะรีบึรอเท้าออและระโลไปในน้ำทันที
ายหนุ่มำิ่ลไปในระแสธาราอย่าไม่ยอมแพ้
พยายามวาสายามอหาหิสาว้วยวามร้อนใ วามวามอเวิ้น้ำรอบาย้วยสายาหวาวิ
่อนะเห็นปลายนิ้วที่โผล่ึ้นเหนือผิวน้ำไวๆ
นายทหารหนุ่มำิ่ลในระแสนทีอีรั้พร้อมับพุ่ัวไปในทิศทาที่เห็นปลายนิ้วอหิสาวไวๆ
้วยวามรวเร็ว ระทั่ว้าัวหิสาวไ้่อนที่เธอะถูสายน้ำลืนินลสู่้นบึ้
มือหนาว้าเอวอิ่วรั้ัวเธอึึ้นนพ้นผิวน้ำ
่อนะว่ายพาเธอลับเ้าฝั่อย่าทุลัทุเล
โีที่มนราอเสือผา่วยุ้มรอหิสาวไว้
ทำให้เธอไม่ถูลืนินไปในระแสน้ำ
ไม่เ่นนั้นหิสาวที่ว่ายน้ำไม่เป็นอย่าภพพลอยไม่แล้วลายเป็นผีเฝ้าแม่น้ำไปแล้วเป็นแน่
นายผาโหนัวึ้นาแม่น้ำะที่รอยสยามำลัึหิสาวเ้าฝั่อย่าเหนื่อยอ่อน
“รี
่วยึหนูภพึ้นไปที” รอยสยามออำสั่เมื่อพาภพพลอยมานถึท่าน้ำ
“่ะ”
รีแอบเม้มปา่อนะรับำ แล้วเินเ้าไป่วยนรัึภพพลอยึ้นาท้อน้ำท่ามลาสายาไม่พอใอพะยอมับุหิยี่สุ่นที่ทอมอมา
“โถ...ทูนหัวอพะยอม
อย่าเป็นอะไรเลยนะเ้าะ” พะยอมะเ้อมอภพพลอยที่ยัไร้สิ้วยสายาเป็นห่ว
“หรือเป็นเพราะเวรรรมที่ันเย่อไว้ับแม่อบเยนะพะยอม
ันถึ้อมายืนมอยายหนูภพน้ำท่าไป่อหน้า่อา โยไม่สามารถ่วยอะไรแไ้”
ุหิยี่สุ่นมอร่าไร้สิอภพพลอย้วยสายาอาูร
พลานึถึเหุาร์ในอีที่เยเิึ้นับนรัอสวัสิ์ บุรายนเียวอท่าน
ึ่เป็นพี่ายอพุ้อน ท่านเป็น้นเหุทำให้อบเยมน้ำายไปพร้อมับนายผา
นเป็นปมเหุแห่วามทุ์ทั้หมทั้สิ้นที่ผูยึท่านไว้ให้้อมปลั
รอวันำระรรมในใให้บสิ้นเเ่นทุวันนี้
ุมารเพียรเห็นภพพลอยปลอภัยึรีบวิ่ไปทาเรือนราพฤษ์
เพื่อลใรัิาลให้มาูแลภพพลอย ะที่รอยสยามำลัโหนัวึ้นมาบนท่าน้ำแล้วรีบลุเ่านั่้าายหิสาว
ประสานมือวาไว้บนี่โร้านล่า
ออแรใ้ออหิสาวเพื่อไล่น้ำาปอและทาเินหายใอยู่หลายรั้
่อนะใ้นิ้วี้และนิ้วหัวแม่มือ้าที่ศีรษะหิสาวไว้บีบมูเพื่อไม่ให้อาาศรั่วออ
แล้วสูลมหายใเ้าปอลึๆ
พลัน็้มลประบปารอบริมฝีปาอิ่มและเป่าลมเ้าไปเพื่อ่วยยายปอ
 |
|
ความคิดเห็น