คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #58 : 19 สุดหล้าฟ้าเขียว
วามับ้อภาพถ่ายอเธอสลับไปับภาพถ่ายายหนุ่มที่เาเพิ่รู้ว่ามีัวนและที่สำัผู้ายนนี้อาเป็นนสำัอผู้หิที่เารัึ่นั่นเป็นเรื่อที่เายอมไม่ไ้อย่าเ็า
สามสัปาห์่อน...บริเวป้ายรถเมล์หน้าโรพยาบาล
ร่าผอมูบอย่านเพิ่ฟื้นไ้อาราสาวทำให้แทบไม่มีใรำเธอไ้
ใบหน้าีอบประอบับสภาพร่าายอ่อนำลัะหลบหนีออาโรพยาบาลทั้ที่ไม่ไ้รับอนุาาแพทย์
หิสาว่อนัวหลบสายานออมายืนเว้ว้าถามัวเอว่าวรไปทาไหนี ุมุ่หมายที่ว่าเปล่าไม่ล้า
แม้แ่ะลับไปที่บ้านอน ลัวาริ่อเพื่อนเพียเพราะไม่้อารถูอสิรวิสิามัว
หัวใอ่อนแอมอไม่เห็นทาไป เรื่อราวมามายที่เิึ้นลอหลายเือนที่ผ่านมาลอยว้าลับมาในวามทรำเป็นห้วๆ
หลัสิ้นลมหายใอมารา เธอ็เหมือนหมสิ้นนรัให้้อห่วใย น้อสาวนเียวที่เลียเธอถึนาวาแผนทำร้ายัน
ีวิเธอแทบไม่เหลือใรให้พึ่พาแ่โอเธอยัีที่บัเอิพบับเพื่อนที่เป็นพยาบาลทำานในโรพยาบาลแห่นี้
“ลูแพร...ลูแพรริ ๆ ้วย
ำแพรวไ้หรือเปล่า๊ะ” เพื่อนสาวเินรเ้ามาเย่าแนเธอ้วยวามื่นเ้น
“แพรว...ำไ้สิ
แพรวทำานที่นี่เหรอ” เธอถามแผ่วเบา
“ใ่้ะ แล้วลูแพรล่ะมาทำอะไร
ไม่สบายเหรอ ทำไมออมายืนนเียวึๆ ื่นๆ แบบนี้ล่ะ” แพรวพรร พยาบาลสาวถามอย่าสสัย
“แพร...ไม่ไ้เป็นอะไรมาแล้วล่ะ
เรื่อมันยาวน่ะ แพรวรีบลับบ้านหรือเปล่า๊ะ” แพรพลอยถามเพื่อน้วยวามเรใ
“ไม่รีบหรอ หอพัเราอยู่ใล้ๆ
นี่เอ ลูแพรล่ะ ะลับบ้านเลยหรือเปล่า”
“ือเรายัไม่อยาลับบ้านน่ะ
อนนี้อยาหลบนั่าวสัพั”
“อ๋อ...่าวลือพวนั้นสินะ”
“้ะ”
“เพราะลูันทร์อีละสิ”
พยาบาลสาวถอนหายใแรๆ เยหน้าึ้นมอาราสาวพลาเอ่ยัวนอย่าเ็มใ
“ไปพัับแพรวไหมล่ะ”
“ะีเหรอ๊ะ เราเรใ
ไหนะนที่บ้านแพรวอี”
“บ้าเหรอ ันยัโสย่ะ” เธอ้อน
“สวยๆ อย่าแพรวยัโสไ้ไนะ”
“แล้วเธอล่ะ
ผู้ายที่ประาศะแ่าน้วยนนั้นน่ะ หล่อีนะ” แพรวพรรหยอเพื่อนเล่น
แววาเ็บปวไหวระริน้อ้มหน้า่อนวามรู้สึะอบำถามอแพรวพรร้วยน้ำเสียร้าวลึ
“ันับเาเลิันแล้วล่ะ ผู้ายนนั้นเาไม่ไ้รัันหรอแพรว”
“อโทษนะลูแพร ถ้าผู้ายโ่ๆ พรร์นั้นไม่รัเธอ็่าเาเถอะนะ
นสวยและแสนีอย่าเธอะหาผู้ายีๆ อีสัี่น็ไ้
ถ้าเธอยัไม่อยาลับบ้าน็ไปพัับเรา่อนเถอะนะ”
“แ่เราเรใ ลัวว่าะเป็นารรบวนแพรว...”
“บอว่าไม่็ไม่สิ
เราเป็นเพื่อนันนะ ไป...ไปอยู่ับันนั่นแหละีแล้ว”
แพรพลอยึไ้มาอาศัยอยู่ับแพรวพรร
และเพื่อนเธอไ้ลาพัร้อนเพื่อเินทาลับบ้าน่าัหวัึัวนเธอร่วมเินทามา้วย
แพรพลอยไม่ไ้ิ่อับใรทั้นั้น
เธอายสร้อยเส้นเียวที่ใส่ิอ นำเินมาไว้ใ้เป็น่าใ้่ายสำหรับัวเอ
แ่ที่ทำให้เธอรู้สึลำบามาเป็นอาารแพ้ท้อทีู่เหมือนะรุนแรึ้นทุวัน
ีแ่ว่าเพื่อนสาวที่เป็นพยาบาลอยูแลอย่าใล้ิ
“อบใมานะแพรว
เรามาเป็นัวถ่วเธอแท้ ๆ” แพรพลอยล่าวเสียอ่อนระโหย
“ประสาทน่า เราเป็นเพื่อนันนะ
ัวถ่ัวถ่วอะไรัน”
“ันอบใเธอริ ๆ แพรว”
“ย่ะ แม่าราให่” พยาบาลสาวเอ่ยอย่าหมั่นไส้ท่าทีเรใอเพื่อนนสวย
“อยูนะ ันะยุให้พฤทธิ์ีบเธอ”
“ใร! ไม่ใ่เพื่อนลุ่มเราใ่ไหม”
แพรวพรรเอียอมอเพื่อนพลาเอ่ยถามะรุ่นิว่าเยไ้ยินื่อที่เพื่อนเอ่ยมา่อนหรือไม่
แ่นึอย่าไร็ูะไมุ่้นหูเอาเสียเลย
“เธอไม่รู้ัหรอ
พฤทธิ์เป็นเพื่อนันเอ เารวยและนิสัยีมา ที่สำัหล่อ้วยนะ” เธอเอ่ยยิ้ม ๆ
พลาหลิ่วาท้ายประโย
“โอ้โห...ุสมบัิเพียบพร้อมแบบนี้
ไม่รับประทานหรอ้ะ ลัวโนปอบรุม” แพรวพรรหัวเราะำ
แพรพลอยีแนแพรวพรรเบา ๆ
พร้อมับปรายา้อน่อนเอ่ย “บ้าเหรอ ปอบที่ไหนะมารุมเพื่อนัน”
“็บรราสาวามที่อยาไ้ผัวหล่อรวยไ
ว่าแ่อีานนี้น่ะ แมนทั้แท่ริ ๆ เหรอ
ุสมบัิพร้อมนานี้ทำไมไม่สนใเธอล่ะ”
“ไม่เยพิสูน์เสีย้วยสิ
ถ้าเธออยารู้้อลอพิสูน์เอแล้วล่ะว่าเพื่อนันน่ะแมนทั้แท่หรือเปล่า”
ลูแพรส่สายาทะเล้นใส่เพื่อนสาว
“เอาไว้ถ้าเอ
แม่ะอูเลยทีเียว ะไ้รู้ว่าแท่ ๆ อเานี่มันเป็นอแมนหรือเปล่า”
แพรวพรรยัิ้วอบ
“บ้า”
แพรพลอยหัวเราะันท่าทาทะลึ่ึัอแพรวพรรที่เ้ามาสร้าเิมวามสุให้ับีวิอเธอ
ทำให้นาทีนี้เป็นอี่วีวิหนึ่ที่มีวามสุที่สุอแพรพลอย
ไม่้อมอยู่ับวามหวาระแวว่าะถูใรทำร้ายให้เ็บทั้ัวและหัวใ
ถึเธอะยัไม่ลืมเาแ่แ่ิถึ็ยัรู้สึถึวามเ็บปว
ีว่ามีลูในท้อเป็นำลัใให้เธอเ้มแ็ ยิ้มสู้ับโะาที่พัผ่านเ้ามา
 |
|
ความคิดเห็น