เริ่มที่ร้ายลงท้ายที่รัก

ตอนที่ 18 : #7.3 นงค์นภา 100%

อติเทพยิ้มเยาะร่างระทวยในอ้อมแขน แต่เขาไม่รู้ตัวจริง ๆ ว่าตนกำลังจะชะตาขาดเพราะกวินกำลังเดินตามหาปวิตาหลังได้รับรายงานจากลูกน้องคนสนิท ทำให้เขาเดินตามมาทันได้เห็นเหตุการณ์เมื่ออติเทพกำลังใช้ผ้าเช็ดหน้าประกบริมฝีปากของปวิตาและเธอก็หมดสติตัวพับตัวอ่อนไป

“ไอ้บัดซบมึงกล้าแตะเมียกู” กวินโมโหจัดจนแทบจะฆ่าอติเทพได้ เขาพุ่งตัวเข้าหาหนุ่มรุ่นน้องแล้วกระชากร่างอวบอิ่มของปวิตาออกจากอ้อมแขนอีกฝ่าย แล้วใช้ปลายเท้ายันเข้าที่อกอติเทพเต็มแรงก่อนจะจัดการวางร่างในอ้อมแขนในท่านั่งพิงกำแพงไว้เพื่อหันมาเล่นงานคนที่ทำร้ายเธอต่อ

“พี่วิน” อติเทพร้องเสียงหลง ไม่คิดว่ากวินจะรีบตามปวิตามา

“มึงกล้ามากนะไอ้เทพ” กวินเอ่ยลอดไรฟันขณะซัดอติเทพไม่ยั้งมือ

“พี่วินปล่อยผม ผมยังไม่ได้ทำอะไรเมียพี่เลยนะ” อติเทพร้องลั่นและพยายามหลบหมัดหนัก ๆ ที่ประเคนใส่จนเจ็บจุก

“ไม่ได้ทำเหรอ” กวินกัดฟันกรอด ยกเท้าถีบอติเทพจนเซและตามด้วยหมัดสอยปลายคางจนคนไร้ฝีมือล้มกลิ้งไปต่อหน้า กวินตามไปกระทืบซ้ำพร้อมเตะเข้าที่ชายโครงอีกหลายครั้งอย่างมีโทสะ

“พี่อย่าทำผม!!”

อติเทพงอตัวร้องวินวอนอย่างไร้ทางสู้ ด้วยรูปร่างที่แตกต่างทำให้อติเทพไม่อาจหาญสู้กวินได้ ดีกรีนักกีฬาเหรียญทองมวยสมัครเล่นมหาวิทยาลัยที่กวินได้รับหลายสมัย กับเหรียญเงินกีฬาแม่นปืนที่คิดยังไงอติเทพก็ไม่กล้าสู้กับคนตรงหน้าที่สำคัญกวินเป็นผู้กุมชีวิตความเป็นอยู่ของครอบครัวเขาอีกด้วย

“มึงกล้าจีบเมียกูก็สมควรโดนแล้ว นี่มึงยังกล้าทำแบบนี้กับเมียกูอีก ไอ้สารเลว! มึงตาย!!”

กวินกระชากร่างที่นอนตัวงอบนพื้นขึ้นมาซัดด้วยหมัดอีกชุดใหญ่จนมันสลบคามือ กว่ากวินจะคลายโทสะอติเทพก็เกือบจะสิ้นชื่อ พอระบายโทสะจนอีกฝ่ายสลบคามือ กวินจึงนึกถึงปวิตาขึ้นมา

“ปอย! ปอย!” 

เขาคุกเข่าและประคองหญิงสาวไว้ในอ้อมแขน พยายามจะปลุกเธออย่างเป็นห่วง แต่กลับไร้ปฏิกิริยาตอบสนองจากหญิงสาว เขาจึงตัดสินใจช้อนตัวเธอขึ้น อุ้มเธอเดินเข้าไปในลิฟต์ กลับขึ้นห้องพักอย่างร้อนใจ ลิฟต์ที่เคยใช้งานได้ดีในเวลาปกติตอนนี้ดูจะเคลื่อนที่ช้าจนกวินหงุดหงิด เขามองหญิงสาวในอ้อมแขนด้วยความสงสารและเป็นห่วง ยิ่งทำให้เขาโกรธจนอยากจะลงไปฆ่าหนุ่มรุ่นน้องให้ตายคามือ ดังนั้นทันทีที่วางปวิตาลงบนเตียงเรียบร้อย กวินจึงโทร.ติดต่ออาคมแล้วออกคำสั่งเสียงกระด้าง

“แกลากคอไอ้อติเทพไปส่งพ่อกับแม่มันทีสิ แล้วบอกมันสองคนให้มาพบกับฉันในพรุ่งนี้ด้วย”

“เกิดอะไรขึ้นครับเจ้านาย” อาคมมุ่นคิ้ว สังหรณ์ใจว่าอติเทพและครอบครัวกำลังจะชะตาขาด

“ไอ้เทพมันกล้าแตะปอย” กวินกัดฟันกรอด เอ่ยอย่างเครียดแค้น ดวงตาคมลุกโชนด้วยไฟโทสะ

“มันทำอะไรคุณปอยหรือเปล่าครับ” อาคมถามเสียงเครียด

“ยัง แต่มันคิดจะทำ แค่คิดมันก็สมควรตายแล้ว” กวินอาฆาตคนที่ถูกเขาซัดจนสลบ

“ผมจะรีบไปจัดการให้ครับ ว่าแต่ตอนนี้คุณปอยเป็นยังไงบ้างครับ ให้ผมตามหมอไหมครับ”

“ไม่ต้อง ปอยแค่โดนมันโป๊ะยาสลบ เดี๋ยวดึก ๆ ก็คงฟื้น ปล่อยให้พักผ่อนก่อนแล้วค่อยไปหาหมอพรุ่งนี้”

“ครับนาย” อาคมรับปากพร้อมเดินไปเพื่อจัดการกับร่างที่เจ้านายเขาอัดจนน้วม

นงค์นภาเห็นเหตุการณ์ทุกอย่างที่เกิดขึ้นกับอติเทพเพราะเธอเดินตามหลังกวินมาติด ๆ จึงได้เห็นตอนที่อติเทพถูกเล่นงานจนสลบ กับคำประกาศความเป็นเจ้าของปวิตาที่กวินเอ่ยออกมาเต็มปากยืนยันสถานะของปวิตาอย่างที่ไม่เคยรับรองผู้หญิงคนไหน กวินไม่เคยให้ความสำคัญกับใครเท่าปวิตามาก่อน

“นี่คุณรักแม่นั่นจริง ๆ อย่างนั้นเหรอคะกวิน”

เธอพึมพำกับตนเอง น้ำเสียงสะเทือนอารมณ์ อยู่ ๆ น้ำตาก็รื่นคลอนัยน์ตา เธอเคยคิดว่าตนเองคือคนที่กวินจะเลือกแต่งงานด้วยในที่สุด 0ไม่ว่าจะเป็นรูปร่างหน้าตาหรือฐานะทางสังคม เขาจะไม่มีวันมองข้ามเธอไปอย่างเด็ดขาด กระทั่งได้เห็นแววตาเครียดแค้นที่เขามองอติเทพกับท่าทีห่วงใยในตัวปวิตาของกวิน จึงทำให้คนที่ไม่เคยเตรียมใจรองรับความผิดหวังเจ็บแปลบไปทั้งใจเมื่อรู้ซึ้งแก่ใจว่าคนที่เขาเลือกคือ ปวิตาไม่ใช่เธอ

อาคมจะเดินเข้ามาจัดการกับร่างของอติเทพ ทำให้บังเอิญเห็นร่องรอยความเจ็บปวดของหญิงสาวที่กำลังร้องไห้เงียบ ๆ อยู่ลำพัง อาการของนงค์นภาทำให้ใจของเขาอ่อนยวบ สงสารเธอ นงค์นภาคงจะเห็นท่าทีที่กวินแสดงกับปวิตาจึงแอบมาร่ำไห้ให้กับความพ่ายแพ้ของตัวเองเงียบ ๆ ลำพังแบบนี้

“คุณนงค์ มาทำอะไรอยู่ตรงนี้ครับ” อาคมถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนพลางชำเลืองมองอติเทพที่ยังสลบอยู่

“ผู้หญิงคนที่ไปร้านคุณจี๊ดกับนายเป็นผู้หญิงที่กวินรักอย่างนั้นเหรอ” นงค์นภาถามทั้งน้ำตา

“ผมไม่ทราบว่าจะบอกคุณนงค์ว่ายังไงถึงจะถูก” อาคมถอนหายใจ

“หมายความว่ายังไง”      

“ผมไม่ทราบว่าคุณปอยอยู่ในฐานะอะไรสำหรับเจ้านาย”

“เขาบอกกับนายอติเทพว่าเธอเป็นเมีย” นงค์นภากัดริมฝีปากตัวเองแน่น

“ก็ คงเป็นแบบนั้นละมังครับ แต่ผมก็คิดว่าเจ้านายชอบคุณปอย” อาคมตอบอย่างไม่คิดปิดบัง

“ตั้งแต่เมื่อไหร่ เขารักผู้หญิงคนนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่ นายรู้ไหม”นงค์นภาช้อนตามองคนสนิทของกวินด้วยความรู้สึกปวดร้าว

“ผมไม่ทราบครับ ว่าจะเรียกว่ารักได้ไหม เพราะเจ้านายไม่เคยพูดว่ารักคุณปอย” อาคมตอบเรียบ ๆ

“นายจะบอกว่าฉันยังมีหวังในตัวเขาเหรอ”

“ผมไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น คุณน่าจะรู้ดีว่าเจ้านายไม่เคยคิดกับคุณเกินเลยแบบนั้น”

“นั่นสินะ ฉันนี่มันโง่งมงายจริง ๆ” นงค์นภาก้มหน้าซ่อนน้ำตาและหนีสายตาของอาคมที่เธอเห็นว่าเขามองเธออย่างสงสาร ก่อนที่เธอจะหมุนตัวเพื่อเดินออกไปจากสถานการณ์แบบนี้

“คุณนงค์” อาคมคว้าข้อมือบางรั้งตัวเธอไว้ เขาไม่อยากให้เธอออกไปในสภาพเช่นนี้

“ปล่อยฉัน นายไม่ต้องมาสมเพชฉัน...ใช่สิ นายคงสมน้ำหน้าฉัน นายไม่เคยชอบฉันอยู่แล้วนี่” เธอพยายามจะสะบัดข้อมือ เงยหน้าเปื้อนน้ำตาขึ้นต่อว่าเขาด้วยความเสียใจ

“ผมเปล่านะ”อาคมปฏิเสธ

“ไม่เชื่อ นายเกลียดฉัน นายก็ต้องสมน้ำหน้าฉันอยู่แล้วที่เห็นฉันเจ็บแบบนี้ ยิ้มสิ หัวเราะสิ นายต้องสะใจสิที่ฉันเป็นฝ่ายแพ้” นงค์นภาผลักอกของอาคมทั้งที่ใบหน้าของเธอเปื้อนคราบน้ำตา

“คุณนงค์ หยุดบ้าได้แล้ว” อาคมจับไหล่ของนงค์นภาเขย่าแรง ๆ เพื่อเรียกสติของหญิงสาว

“ใช่สิ ฉันมันบ้า นายก็ปล่อยให้ฉันไปตามทางของฉันสิ” นงค์นภาออกแรงผลักอาคมทั้งสะอื้น ดวงตาเรียวรีมองเขาอย่างตัดพ้อ

“ผมปล่อยคุณแน่ถ้าคุณเลิกทำบ้า ๆ แบบนี้ซะที แค่ถูกผู้ชายหักอกมันไม่ทำให้คุณตายหรอก”   บอดี้การ์ดหนุ่มเตือนสติด้วยความหวังดี ใบหน้าเย็นชามองประสานสายตาเธอนิ่งงัน

“นายเคยรักใครไหมล่ะ ถ้านายเคยรักใครแล้วเขาไม่รักตอบนาย นายจะรู้สึกยังไง”

“ผมไม่รู้หรอก แต่ถ้าเป็นผม ผมจะยินดีที่ได้เห็นเขามีความสุขต่างหาก” อาคมตอบเสียงนุ่ม ดวงตาอ่อนโยนทอดมองใบหน้าสวยนิ่ง

“ความสุขบนความทุกข์ของนายนะเหรอ นายจะทำได้เหรอ” นงค์นภาถามทั้งน้ำตา

“ได้สิ รักไม่ใช่ต้องครอบครองคนที่เรารักหรอกนะ แค่ได้เห็นเขาสุขเราก็สุขแล้ว” อาคมพยายามจะเตือนสติหญิงสาว

“ไม่จริง ฉันไม่เชื่อ ว่าคนอย่างนายจะคิดแบบนั้น นายแค่อยากให้ฉันปล่อยกวินแค่นั้นสิ”

“คุณจะปล่อยหรือไม่ปล่อยเจ้านายก็เป็นเรื่องของคุณกับเจ้านายไม่เกี่ยวกับผม”

“ใช่ เพราะนายมันก็แค่พวกลิ่วล้อ ไม่ต้องสะเออะมายุ่งเรื่องของฉันหรอก” นงค์นภาตวาดลั่น

ถ้อยคำเหยียดหยามที่ดังจากปากหญิงสาวทำให้อาคมหงุดหงิดและหมั่นไส้หญิงสาวจนลืมตัว อยากสั่งสอนให้เธอหลาบจำจึงเผลอคว้าข้อมือเล็กกระชากร่างบางปลิวเข้ามาชิดอกพร้อมกับก้มลงฉกริมฝีปากบดจูบลงทัณฑ์กลีบปากอิ่มอย่างเร่าร้อน และเมื่อได้เริ่มแล้ว อาคมก็เพริดไปกับความหวานที่ได้สัมผัสอย่างไม่อาจหักห้ามใจ บอกไม่ถูกว่าทำไมถึงไม่อยากปล่อยหญิงสาวปากร้ายอย่างนงค์นภา และเมื่อเธอตกใจเผลอเผยอปากจึงเท่ากับเปิดโอกาสให้เขาแทรกลิ้นเข้าไปลิ้มรสความหวานของโพรงปากอิ่มอย่างดูดดื่ม ฝ่ามือหนาเอื้อมกระชับเอวกลมกลึงรั้งตัวเธอไว้ ขณะที่ฝ่ามืออีกข้างลูบไล้ไปทั่วแผ่นหลังของเธออย่างย่ามใจ

การกระทำจาบจวงของอาคมสร้างความปั่นป่วนให้นงค์นภา ถึงเธอจะดูเป็นสาวเปรี้ยว ก๋ากั่นกับกวิน แต่ในความเป็นจริงแล้วนงค์นภาไม่เคยมีประสบการณ์ถึงเนื่อถึงตัวแบบนี้กับผู้ชายคนไหนมาก่อน