มโนห์ราติดบ่วง

ลำดับตอนที่ #5 : 1.4 พรตตัวป่วน

แพรพลอยพยักหน้า เปิดยิ้มอ่อนฟังคำอธิบายของหลานสาวก่อนยกคิ้วเฉียงเมื่อสังเกตเห็นถุงใบโตในมือของกินรี

     “แล้วนั่นถุงอะไรจ๊ะ” 

     “เอ่อ...” กินรีไม่ทันได้ตอบ พรตก็ส่งเสียงดังลั่นดึงความสนใจทุกคนเสียก่อน

     “โอ๊ย!!” 

     “เป็นอะไรไอ้รถ อยู่ๆ ก็ร้องเหมือนหมาโดนเหยียบหาง” อสิรวิสนิ่วหน้ามองบุตรชายอย่างเหนื่อยหน่าย

     มโนห์รารีบฉวยโอกาสที่บิดามารดาหันไปสนใจพรต ขยับเข้าประชิดตัวสาวรุ่นน้องแล้วพยักพเยิดไปที่ถุงใบใหญ่ในมือกินรี ทำให้กินรีพอจะเข้าใจว่าของในถุงคงเป็นความลับที่สองพี่น้องไม่ปรารถนาจะให้ผู้ใหญ่ทั้งสองสนใจเป็นแน่

     “อ้าว...ว่ายังไงไอ้รถ อยู่ๆ แกจะแหกปากหาพระแสงด้ามดุ้นอะไรฮะ”  อสิรวิสมองค้อนบุตรชายพลางเอ่ยถามอย่างหมั่นไส้

     “มดมันกัดนะครับพ่อ ผมตกใจเลยร้องดังไปหน่อย” พรตส่งยิ้มแหยให้บิดา แอบชำเลืองหางตามองสองสาวอย่างสังเกตสถานการณ์กระทั่งมั่นใจว่าทุกอย่างถูกจัดการเรียบร้อยแล้วจริงๆ

     “สงสัยจะเป็นมดตัวเมียนะคะคุณลุง ถึงชอบกัดแต่พี่รถ แต่แหม...คงตัวใหญ่ไม่ใช่น้อย เสียงพี่รถถึงดังลั่นบ้านขนาดนี้” กินรีลอยหน้าเย้าแหย่หนุ่มรุ่นพี่ที่ชอบค่อนขอดเธอเสมอๆ 

“แล้วก็คงเป็นมดตัวเมียตาบอดด้วยนะลุงว่า เพราะถ้ามันตาดีคงไม่หลวมตัวมาแตะไอ้หน้าทะเล้น สันดานทะลึ่งอย่างไอ้รถแน่” อสิรวิสพยักหน้าหงึกหงักเห็นด้วยกับหลานสาว

“โธ่พ่อ...ถึงจะเป็นมดตาบอด ก็เป็นมดมีสมอง ไม่เหมือนพวกไร้สมองบางคนที่มองไม่ออกว่าผู้ชายเขาไม่อยากให้แตะ ชอบมาอ่อยเขาถึงที่” พรตเบะปากประชดใส่สาวน้อยหน้าตาเฉย

“พี่รถ!” ใบหน้าของกินรีซีดเผือดเมื่อโดนเหน็บซึ่งๆ หน้า

“บ้าจริงเลยพี่รถนี่ ปากเสียชะมัด” มโนห์ราขึงตามองพี่ชายพร้อมกับต่อว่าคนปากพล่อย

พลั้ว! 

“โอ๊ย...” พรตร้องเสียงดัง ยกมือกุมศีรษะที่ถูกตบ

“ไอ้รถ ไอ้เด็กปากหมา” อสิรวิสตบศีรษะบุตรชายเพราะความหมั่นไส้

“ผมไม่ได้ว่าใครสักหน่อย พ่อมาตบหัวผมทำไมนี่” พรตทำหน้างอ มองเหมือนจะค้อนบิดาก่อนหันไปชักสีหน้ามองกินรีทั้งที่มือยังคลำหัวตัวเองป้อยๆ

“ฮึ เลือดพ่อแรงเหลือเกินนะลูกชายบ้านนี้” แพรพลอยตวัดหางตามองค้อนบุตรชายกับสามีแล้วเดินมาโอบไหล่หลานสาว

“อ้าวแม่! ทำไมถึงมาลงที่พ่อได้ละนี่” อสิรวิสทำหน้าพิลึกใส่ภรรยา

“โบราณเขาว่า ลูกไม้หล่นไม่ไกลต้น ลูกดื้อก็ต้องมองว่าพ่อแม่สอนกันมายังไง ที่ลูกปากเสีย นิสัยเสีย ก็ต้องย้อนไปดูพ่อสิคะว่าทำตัวอย่างไม่ดีให้ลูกเห็นไว้หรือเปล่า หรือคุณว่าไม่จริงล่ะ” แพรพลอยมองค้อนสามี

“เห็นไหมไอ้รถ ไอ้ปากมอม เพราะแกคนเดียว แม่แกถึงได้พาลมาโทษพ่อ”  อสิรวิสชี้หน้าบุตรชาย

     กินรีเม้มปากมองหนุ่มรุ่นพี่ที่ชอบค่อนขอด กระแนะกระแหนเธอเป็นประจำอย่างน้อยใจ ตั้งแต่จำความได้ เธอก็รู้สึกผูกพันกับสี่พี่น้องวิษณุวัส บิดามารดาของเธอเป็นเพื่อนสนิทกับบิดามารดาของพรต ถึงครอบครัวเธอจะมีถิ่นฐานอยู่กรุงเทพฯ แต่ความสัมพันธ์ของสองครอบครัวก็แน่นแฟ้นไม่ได้ห่างอย่างระยะทาง