มโนห์ราติดบ่วง

ลำดับตอนที่ #9 : 2.3 มโนราห์เหลิงลม

“เดี๋ยวพี่ไปเป็นเพื่อนเราเอง ไม่ต้องไปรบกวนอาวินหรอก” รามหันไปเอ่ยกับน้องสาวอย่างอ่อนโยน

“ก็ดีเหมือนกัน ผมจะได้ไปด้วย อาทิตย์หน้าผมมีงานอยู่พอดี”

“ฮึ...ไม่ใช่ว่าแอบไปแก้ผ้าถ่ายรูปหรอกนะไอ้รถ ขืนฉันเห็นแกทำแบบนั้นเมื่อไหร่ แกได้โดนหน้าแข้งฉันแน่ ๆ ไอ้กะล่อน” คนเป็นพ่อชี้หน้าลูกพลางเอ่ยข่มขู่เสียงขึงขัง

“ครับ...รับรองครับว่าผมจะไม่ให้พ่อเห็นอย่างเด็ดขาด”

พรตยกนิ้วสามนิ้วขึ้นจรดหัวคิ้วแบบลูกเสือก่อนหันไปยักคิ้วหลิ่วตากับน้องสาวที่แอบทำหน้าหมั่นไส้พี่ชายไม่ให้บิดาเห็นจากนั้นจึงเอ่ยขออนุญาตทุกคนเบา ๆ แล้วลุกขึ้นเดินกลับห้องของตนไปอย่างเงียบ ๆ แต่ขณะที่กำลังจะผ่านหน้าห้องสาวน้อยกินรี อยู่ ๆ เจ้าของห้องก็เปิดประตูออกมาทำหน้าง้ำ เม้มปากใส่เขาพลางยื่นถุงในมือออกมาตรงหน้าเขาแล้วกระแทกกระทั้นเสียงเอ่ยต่อว่าเขา

“เอ้า...เอาคืนไป น่าเกลียดอะไรอย่างนี้ก็ไม่รู้ ทุเรศที่สุดอะพี่รถ”

“อะไรของเธอฮะยายแจ๋น” พรตมองหน้าหญิงสาวแล้วเอ่ยถามเสียงดุ

“ก็ไอ้นี่ยังไงละ บ้าที่สุดเลย คอยดูนะนรีจะฟ้องลุงรวิส” เธอเหวี่ยงถุงใบโตใส่แขนหนุ่มรุ่นพี่

“อ้อ...นี่หมายความว่าเธอรื้อดูรูปฉันใช่ไหมฮะ ยายเด็กเจ๋อ” พรตยกมือทั้งสองข้างเท้าเอวพร้อมกับจ้องมองเด็กสาว

“ก็ใครจะไปรู้ว่าข้างในเป็นอะไรล่ะ เก็บได้ก็หยิบติดมือเข้ามา กำลังจะถามก็ถูกห้าม นรีก็ต้องอยากรู้นะสิ ว่าไอ้ของข้างในถุงนี่มันเป็นอะไร” เธอเถียง

“รู้แล้วเป็นยังไง หรืออยากจะเห็นของจริงมากกว่าในรูปหรือยังไง ถึงได้มายืนทำหน้าง้ำขัดใจอยู่แบบนี้” พรตแซ็วยิ้ม ๆ

กินรีกระโดดผลุงเข้าใส่หนุ่มรุ่นพี่จอมปากเสียแล้วทุบอกเขาเต็มแรง “บ้า! ไอ้บ้าพี่รถ เขาจะฟ้องคุณลุง”

“หยุดนะยายเด็กใจแตก เรื่องอะไรมาทุบพี่ เดี๋ยวพี่เอาคืนบ้างอย่ามาร้องไห้นะ”

“ลองทำเขาสิ เขาจะฟ้องพ่อให้เตะตัวเองให้กลิ้งไปเลย ไอ้พี่รถจอมปากเสียแถมยังหน้าด้านอีกต่างหาก แก้ผ้าถ่ายแบบได้ไม่อายผีอายสาง ทุเรศ น่าเกลียดที่สุด” กินรียังไม่หยุดทุบตีหนุ่มปากดีตรงหน้าด้วยความโมโห

“กลัวตายล่ะ พี่จะฟ้องอาวินว่าเธอนะแอบชอบพี่ราม แถมยังทำท่าแจ๋แจ๋นใส่พี่รามตลอดเวลาที่อยู่ที่นี่”

“อี๊...ไอ้พี่รถบ้า อิจฉาพี่รามเขาใช่ไหมล่ะ ที่นรีไม่ประจบตัวเองเหมือนที่ประจบพี่รามน่ะ”

พรตจับมือสองข้างของเธอยึดไว้ ไม่ให้ทุบเขาได้อีกพร้อมกับเบะปากใส่ขณะตวัดปรายตามองทั่วร่างบอบบางพร้อมเอ่ยเสียงหยัน

“เฮอะ...อย่างฉันนี่นะ จะอิจฉาที่เธอประจบพี่ราม หลงตัวเองเกินไปแล้วยายเด็กอมมือ ขืนเธอมาทำเจ๋อ ประจบประแจงฉันแบบนั้นจะได้โดนซัดให้เจ็บ ๆ ละสิไม่ว่า รสนิยมอย่างฉันไม่ชอบผู้หญิงหุ่นเด็กประถมอย่างเธอหรอก”  

“อ๊าย...คนบ้า เขาก็ไม่ชอบผู้ชายหน้าด้านอย่างตัวเหมือนกันนั่นแหละ คนอะไรหน้าด้าน แก้ผ้าถ่ายรูปได้หน้าตาเฉย”

“ถ้าอย่างนั้นเธอเองก็หน้าด้านเหมือนกันนั่นแหละ ที่มาแอบดูรูปผู้ชายแก้ผ้า” พรตแบะปากใส่พร้อมกับยกไหล่แสดงอาการไม่ยี่หระกับน้ำเสียงค่อนขอดของเธอ

“เชอะ ถ้าเขารู้ว่าเป็นรูปอะไร จ้างให้ เขาไม่หยิบขึ้นมามองให้เสียลูกนัยน์ตาหรอก” กินรีแบะริมฝีปากใส่

“ไม่มองแน่หรือเปล่า ไม่ใช่ว่าทำตัวปากว่าตาขยิบหรอกนะยายเจ๋อ”นายแบบหนุ่มทำหน้าล้อเลียน

“ทุเรศ นรีไม่เถียงกับคนหน้าด้านอย่างพี่รถแล้ว แค่จะเอาไอ้ของทุเรศ ๆ นี่มาคืนให้เท่านั้นแหละ”

“เถียงอะไรกันอยู่ฮะ”

น้ำเสียงอบอุ่นที่ดังขึ้น ทำให้กินรีชะงักมือที่เล่นงานพรตพร้อมกับเปิดยิ้มกว้างให้ขวัญใจของตน  เป็นเหตุให้ถูกพรตแบะปากใส่อย่างหมั่นไส้ที่เห็นสาวน้อยกลายร่างจากนางเสือสาวจ้องตะปบเขาเป็นลูกแมวเชื่อง ๆ เคล้าแข้งเคล้าขารามอย่างน่ารำคาญ พรตมองอย่างเอือมระอา เขาถอนใจแรง ไหวไหล่แล้วคว้าถุงเจ้าปัญหาจากมือหญิงสาว เดินเนิบ ๆ กลับเข้าห้องของตนอย่างไม่ใส่ใจใครอีก

“พี่รามขา” กินรีเลิกสนใจพรตหันมายิ้มหวานประจบหนุ่มในดวงใจ

“ว่ายังไงจ๊ะน้องนรี เถียงอะไรกับพี่รถอีกฮะเรา...” รามเปิดยิ้มกว้างให้หญิงสาวอย่างเอ็นดู

ได้ยินชื่อพรตจากปากรามกินรีก็แบะปากทำหน้าง้ำรีบฟ้องเสียงกระเง้ากระงอดมีแง่งอน “ก็พี่รถนะสิคะ ชอบว่านรีเป็นเด็กใจแตกอยู่เรื่อย”

“หึ ๆ ยังไม่ชินอีกหรือยังไงเรา เจ้ารถมันก็ชอบค่อนขอดเรามาตั้งแต่เด็กแล้วนี่น่า”

“ชินมันก็ชินอยู่หรอกค่ะ แต่ก็อดขัดใจไม่ได้สักทีค่ะพี่ราม พี่รถนะชอบว่านรีแรง ๆ อยู่เรื่อย ไม่รู้ว่ารังเกียจรังงอนอะไรนรีกันนักกันหนาสิน่า” กินรีทำหน้าง้ำพลางพูดเหน็บพรต ฟ้องรามอย่างหมั่นไส้

“รถมันปากร้ายไปอย่างนั้นเอง มันก็เอ็นดูนรีเหมือนอย่างที่พี่เห็นนรีเป็นเหมือนน้องสาวอีกคนนั่นแหละ”

“แต่นรีไม่อยากเป็นน้องพี่รามนี่คะ นรีโตแล้วด้วย เป็นแฟนกับพี่รามได้สบาย พี่รามอะชอบเห็นนรีเป็นเด็ก ๆ ไม่โตอยู่นั่นแหละ” กินรีท้วง

“แก่แดดจริงน้องสาวพี่ แล้วไอ้ที่อยากเป็นแฟนกับพี่นี่ เพราะอยากเอาไว้ควงไปโชว์เพื่อนใช่ไหมล่ะ เราจะได้อวดว่ามีแฟนเป็นนักกีฬาทีมชาติ ใช่ไหมหืม...” รามหัวเราะเบา ๆ

“เปล่าเสียหน่อย นรีอยากเป็นแฟนกับพี่ราม เพราะพี่รามน่ารักต่างหาก” หญิงสาวเปิดยิ้มสดใสให้หนุ่มรุ่นพี่ด้วยความชื่นชม

“หึ ๆ ถ้าอย่างนั้นเอาไว้ตอนที่น้องนรีเรียนจบแล้ว เราค่อยมาพูดเรื่องนี้กันใหม่ แต่ว่าตอนนี้เราเป็นพี่เป็นน้องกันอย่างนี้แหละดีแล้ว นรียังเด็กอยู่ ยังไม่ต้องรีบมีแฟนหรอก...รู้ไหม” 

รามเอื้อมจับศีรษะหญิงสาวโคลงเบา ๆ อย่างเอ็นดูและแน่ใจว่ากินรีเพียงแค่รู้สึกปลื้มเขาเหมือนสาว ๆ ปลื้มดาราสักคน วันหนึ่งเมื่อเธอโตกว่านี้ความรู้สึกนี้ก็จะจางไป เขาจึงไม่คิดทำร้ายจิตใจของเธอเหมือนที่พรตตั้งท่าหมั่นไส้สาวรุ่นน้องรามเข้าใจกินรีเธอเป็นเด็กน่ารัก ชอบหรือไม่ชอบอะไรก็แสดงอย่างเปิดเผยที่สำคัญเธอเป็นเด็กดี พูดจารู้เรื่อง ไม่เคยทำตัวน่าเบื่อถึงแม้จะตามประจบเขาแจแต่ก็ทำแต่พอประมาณไม่เหมือนที่พรตชอบค่อนขอด