คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : 3.2 ธเนศวร รีไรท์
 |
|
 |
|
เสียสายเรียเ้าที่ัึ้นอย่าแผ่วเบาปลุท่านายอ์โแห่วัวิษุรัสรร์ึ้นาภวั์วามำนึ
วเนรที่ทอมอไปไลอย่าไรุ้หมายเหลือบมาำเลือมอเรื่อมือสื่อสาร้าพระวราย่อนเอื้อมพระหัถ์หยิบึ้นแนบพระโสและไ้ยินน้ำเสียหวานอนปลายสาย
พระเนรระ้าพลันอ่อนแสึ้นับพลัน
“ว่ายัไรับนาถ” สุรเสียอ่อนโยนทอแผ่วไปามสาย
“ฝ่าบาททรทำอะไรอยู่เพะ” นปลายสายเอ่ยถาม้วยน้ำเสียแผ่วหวาน
“ิถึนาถอยู่รับ”
“พระโอษ์หวานนัเียวเพะ”
“หึ ๆ ผมหวานสูุ้ไม่ไ้หรอรับนาถ เพราะเท่าที่ผมเยิม ปาอนาถหวานว่าน้ำผึ้รวเสียอี”
แม้ะทรหุหิพระทัยทว่าน้ำเสียอ่อนเบาอนรัทำให้ทรอที่ะหยอเย้าเธอไม่ไ้
ทั้ที่รู้อ์ีว่า้อหัห้ามพระทัยในเรื่ออนาถนารี หาแ่ำสัาออนุาทำให้ทรอเ้า้าอ์เอไม่ไ้ว่ายัไม่ทรหมหวัในัวหินรัเสียทีเียว
“นาถอยาพบฝ่าบาทไ้ไหมเพะ”
“พบผม ุมีธุระอะไรหรือเปล่ารับ”
“เพะ นาถมีเรื่ออยาทูลฝ่าบาทแ่ไม่อยาทูลทาโทรศัพท์เพะ”
“อนนี้ผมอยู่วัพนาลีรับนาถ
ุะให้ผมไปพบุหรือุะมาพบผมที่นี่”
“หม่อมันรอฝ่าบาทเส็ลับมาไ้เพะ ไม่ใ่เรื่อสำัอะไรนัหรอเพะ”
“ผมิถึุเหลือเินนาถ” ทรรับสั่แผ่วเบา
“หม่อมัน็ิถึฝ่าบาทมาเ่นันเพะ”
“ถ้าเ่นนั้น อีสอวันผมะไปพบุที่บ้าน็แล้วันที่รั”
“เพะ หม่อมันะรอฝ่าบาททุลมหายใเ้าออ”
“ฮึ ๆ ปาุหวานริ ๆ นะรับนาถ แล้วอย่านี้ะไม่ให้ผมรัุไ้ยัไ”
“หม่อมันะำไว้ว่าวันนี้ฝ่าบาทรับสั่อะไรับหม่อมันไว้บ้า
และะำไว้ลอไปเพะ หาวันใทรเปลี่ยนพระทัยาหม่อมันแล้วล่ะ็
หม่อมันะทวำหวานนี้าฝ่าบาท”
“รับที่รั ผมยอมใหุ้ทวไ้ลอเวลา”
“ถ้าอย่านั้นอีสอวันพบันเพะ หม่อมันะนับวันรอพบฝ่าบาท”
“รับ แล้วพบัน” รอยแย้มพระโอษ์าารที่ไุ้ยับนรั่อย
ๆ าหายเมื่อทระหนัถึภาระที่ยัหนัอึ้อยู่ในพระหทัย ทรัพระทัยโยนวามัวลทิ้ไว้ั่วรู่
และทร้อหาวิธีำัวามเรียที่ิอยู่ในหทัยให้หม้วยีฬาทรโปร
พระนา แอ็เวนเอร์ ปาร์
หลัาท่านายธเนศวรวาสายพระเษา็ทรเริ่มำเนินแผนารที่ั้พระทัยไว้ทันที
เริ่มาท่าน้อเินทาไปพบับนายรั
อัรเุในานะท่านายนเรศ และ้อทำให้ทุนเ้าใให้ไ้ว่าท่านือท่านายพระเษาเพื่อเ้าพิธีอภิเษสมรสที่ั้พระทัยไว้ว่าะัให้เร็วที่สุเท่าที่ะเร็วไ้
และทรัสินพระทัยใ้รถยน์ส่วนอ์ในารเินทาไปพบนายรัที่อยู่ไลถึเมือเหนือ
ัหวัที่ึ้นื่อว่ามีินแนที่สวยามึ่ถือว่าเป็นสวิสเอร์แลน์เมือไทย อย่าัหวัเพรบูร์
นายรัถือว่าเป็นนัธุริที่มีื่อเสียที่สุอัหวัและมีิารมามายทั้ไร่และสวนผลไม้หลายพันไร่
รวมถึ พระนา แอ็เวนเอร์ ปาร์ แหล่ท่อเที่ยวผภัยที่มีิรรมและเรื่อเล่นมามาย
รวมถึห้อพัภายในปาร์ที่ัไว้สำหรับนัท่อเที่ยวที่้อาระพัผ่อนื่ม่ำับอาาศบริสุทธิ์อเา้อ
ทำให้ท่านายเลือที่ะเส็ออาำหนัมาในเวลาเ็โมเ้าและใ้เวลาเินทาารุเทพฯ
ถึบ้านอัรเุ้วยเวลาห้าั่วโม โยไ้รับาร้อนรับานายรัราวับเป็นบุลสำัทีเียว
แม้ท่านายะไม่ทราบว่าเหุในายรัึ่ถือว่าเป็นพระสหายอพระนึ้อารให้พระเษาอภิเษสมรสับบุรสาวนเล็อเาแทนที่ะเป็นบุรสาวนโึ่ท่านทรทราบมาว่าำลัศึษาอยู่ไลถึสหรัอเมริา
“ระหม่อมไม่ิว่าท่านายะเส็มาลำพัถึที่นี่” นายรัล่าวอย่านอบน้อม
“ผมอยามาุยเรื่อานแ่านามที่ระบุในพินัยรรมอท่านพ่อ” ท่านายธันทรรับสั่ทันที
“ท่านายทรเ็มพระทัยะเษสมรสับินานาหรือระหม่อม” นายรัล่าวอย่ายินี
“รับ
แล้วที่ผมึ้นมาเอ็เพราะอยาะมาบอุรัว่าเรื่อานแ่านระหว่าผมับินานานั้นผมะเป็นฝ่ายัารเอ
พิธีทุอย่าะถูัที่ำหนัวิษุรัสรร์ ุรัแ่ลไปเป็นผู้ให่ฝ่ายหิเท่านั้น็พอรับ” ท่านายรับสั่
“ฝ่าบาทะัพิธีเมื่อไหร่ระหม่อม”
“เือนหน้า” ท่านายธเนศวรทรรับสั่เสียรึม
“เือนหน้าหรือระหม่อม!”
นายรัถามเสียรัว้วยวามแปลใไม่ิว่าท่านายนเรศที่เยปิเสธผ่านทนายวามฝามาถึท่านเมื่อสอเือน่อนหลัาเปิพินัยรรมที่พระนทำไว้่อนสิ้นพระนม์ะึ้นมาพบเพื่อยืนยันว่าะเษสมรสับินานาในเือนหน้าอย่านี้
“ุรัมีปัหาอะไรหรือเปล่ารับ” ท่านายธันทรรับสั่ถามพร้อมพระนที่ยเียึ้นเล็น้อย
“ไม่ระหม่อม ไม่มีปัหาเลยระหม่อม” นายรัยิ้มยินี
“ผมไ้พบินานาแล้ว และลับไปผมะุยับเธอเรื่อนี้เอ
ุรัไม่ั้อใ่ไหม”
ท่านายรับสั่
“ระหม่อมไม่ั้อเลยฝ่าบาท” นายรัอบทันที้วยวามปลาบปลื้ม
“ถ้าอย่านั้นผมอัวลับรุเทพฯ วันนี้เลย
แล้วผมะึ้นมาเที่ยวใหม่หลัาแ่านับินานาแล้ว”
“ระหม่อม”
นายรัเินออไปส่เส็ท่านายที่รถส่วนอ์
แม้ะรู้สึยินีที่ท่านายเส็มารับสั่้วยอ์เอถือเป็นารให้เียริเาและบุรสาวอย่าสูสุ
เพราะริ ๆ แ่ท่านโทรศัพท์มาบอเท่านั้น็เพียพอ
แ่นี่ท่านายลทุนเินทามาถึเพรบูร์เพียแ่้อารมาบอเรื่อนี้้วยอ์เอ
แม้นายรัะเป็นพระสหายสนิทอพระอ์เ้าธรเทวัแ่เาลับไม่รู้ัท่านายทั้สออ์นั
เพราะเาเพิ่มีโอาสสนิทับพระอ์เ้าธรเทวัเพียไม่ี่ปี่อนที่ะทรสิ้นพระนม์ และในอนนั้นท่านายทั้สออ์ยัทรศึษาอยู่่าประเทศทัู้่
วบนท่านธรเทวัทรสิ้นพระนม์ท่านายทั้สอึเส็ลับมา
ความคิดเห็น