คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : 2.3 โชติรส รีไรท์
ท่านายธเนศวรเส็มาทันเห็นสาวน้อยที่ทรพอพระทัย้าวึ้นนั่บนรถันหรูรหน้า
ทรแย้มพระโอษ์้วยวามพึพระทัย่อนะนำรถอท่านออามเธอไปทันที
ท่านอยาทราบว่าผู้หิที่หยิ่แ่สวยบาาอย่าเธอเป็นใร และนอย่าท่านายธเนศวร็ไม่มีวันยอมปล่อยเธอให้าเนรแน่นอน
หลัาามิรถอหิสาวมาระทั่ท่านายธันทรแปลพระทัยเมื่อรถยน์บีเอ็มับเบิ้ลยูสีำอหิสาวรไปทาเียวับำหนัอท่านับพระเษา ่อนะอเทียบรหน้าำหนั
ท่านายธเนศวรึะลอรถอูเธอห่า ๆ ระทั่ทอเนรเห็นหิสาวเินเ้าไปในำหนั ท่านึเลื่อนรถเ้าไปทาเรือนท้ายำหนัแล้วโทร.หาพระเษาทันที
“เ้าพี่ลืมว่านัสาวนไหนไว้หรือเปล่า ทำไมเาถึมาหาเ้าพี่ในวันที่เ้าไม่อยู่”
“ใร! นายไม่รู้ัหรอหรือ”
“ไม่ หม่อมไม่เยเห็นเามา่อน”
“นายลอถามเธอู็แล้วัน”
“อย่านั้นเี๋ยวหม่อมโทร.ลับ แ่นี้นะเ้าพี่”
“อื้ม”
ท่านายธเนศวรทรวาสายาพระเษาแล้วเส็ไปที่ำหนัสวนับมหาเล็ที่รีบเินเ้ามารายานท่านว่าินานา อัรเุ มาอพบพระเษา พระพัร์มระ่ารอยแย้มสรวล้วยวามพอพระทัย ทร้าวบาท้าลเมื่อใล้ถึห้อรับแเพื่อแอบทอเนรร่าโปร่ึ่ยืนหันหลัให้ประูทาเ้า พระนเ้มยเียแสวามแปลพระทัยเมื่อทอเนรมอามสายาู่หวานที่ำลัให้วามสนใพระรูปวัยเ็อท่านับพระเษา
“สวัสีรับ นสวย”
ทรรับสั่ทัทายร่าบาที่ยืนหันหลัให้้วยพระสุรเสียยั่วแหย่
“ุ!”
โิรสอุทานอย่าใเมื่อหันมาพบผู้ายที่เธอเพิ่เินหนีมาถึสอรั้ในวันนี้ที่นี่
“ผมนเรศ วิษุรัสรร์ ยินีที่ไ้พบันอีรั้นะรับุินานา” ท่านายธเนศวรทรรับสั่
“ุือ...ท่านายนเรศ!”
โิรสใเมื่อทราบว่าายหนุ่มรหน้าือนที่เธอมาอพบ
“รับ มหาเล็บอผมว่าุินานามาพบผม ถ้าอย่านั้นุ็ือ ินานา
อัรเุว่าที่เ้าสาวนสวยอผม”
ท่านายธเนศวรทรำเนินรเ้าหาหิสาวึ่เอาแ่ยืนะพริบาปริบมอพระพัร์เหมือนไม่อยาะเื่อในรับสั่
ถึูท่าทาระหนแ่เธอ็เ่ที่สามารถวบุมัวไ้อย่ารวเร็ว ทำให้ทรแย้มสรวลเล็น้อย
ทรรู้สึพระทัย ไม่ว่าหิสาวรหน้าะแสิริยาเ่นใ็ูเป็นธรรมาิวนมออย่าน่าแปล
นารู้ว่าท่านเป็นใร เธอยัเ็บริยาไม่แสท่าทีื่นระหนนเินเหุ ทั้ที่เยทำิริยาไม่ามไว้ับท่านั้มามายในวันนี้
“หม่อมันอประทานอภัยที่ล่วเินฝ่าบาทเมื่อสัรู่ รวมถึเรื่อเมื่อเ้า้วยเพะ”
โิรสล่าวพลาระบายลมหายใเบา ๆ ้วยเริ่มหนัใเมื่อไ้ทราบว่านรหน้าือท่านายนเรศที่บิา้อารให้แ่านับน้อสาวอเธอ
็ท่านายออะมีพระเนรแวววาวราวหนุ่มเ้าู้ เพียแ่ท่านทรเป็นรานิุลสูส่ว่านทั่วไปทำให้ไม่มีใรล้าำหนิท่านนั ่าับท่านายนเรศที่เธอิไว้ เพราะาำบอเล่าอินานา
ท่านายนเรศทรรัมั่นอยู่ับนาถนารี อีเพื่อนร่วมมหาวิทยาลัยอน้อสาว
แ่ท่านายอ์นี้ลับวสาวสวยนอื่นที่ไม่ใ่นาถนารี แถมยัทรเรี้ยวเธอทั้ ๆ
ที่เพิ่ไ้เอันเป็นรั้แร
“ไม่เป็นไร ผมไม่ำหนิุอยู่แล้ว ผมวรมุ้วย้ำที่ปิเสธารทำวามรู้ัับผู้ายที่เพิ่พบันเพราะุเป็นว่าที่เ้าสาวอผมนี่นะ”
“ที่หม่อมันมาที่นี่วันนี้็เป็นเพราะเรื่อนี้เ่นันเพะ” โิรสล่าว
“เรื่อารแ่านอเราอย่านั้นหรือ” ท่านายทรแย้มริมพระโอษ์
“เพะ หม่อมันใร่ะปรึษาฝ่าบาท ว่าทริเห็นประารใับเรื่อนี้เพะ”
“ุพูเหมือนไม่้อารแ่านับผมอย่านั้นแหละ” ทรเลิพระนทอเนรหิสาว
“หม่อมันิว่าบาทีฝ่าบาทเอ็อาไม่ทร้อารเษสมรสับินานา” โิรสล่าว
“อื้อ แ่พอผมไ้พบุผม็พร้อมะทำามเื่อนไทุอย่าที่พ่อุ้อาร” ท่านายธเนศวรทรแย้ม พระโอษ์
“บาทีวามิเราอาะสวนทาันนะเพะ” โิรสล่าว
“หมายวามว่าพอุไ้พบผมในวันนี้ ทำใหุ้ไม่ิะแ่านับผมอย่านั้นหรือ” ท่านายรับสั่ถาม
“ไม่ว่าะเป็นวันนี้หรือวันไหน ๆ
หม่อมัน็แน่ใว่าินานาไม่มีวันอยาถูบัับให้แ่าน”
“ุพูเหมือนับว่าุับินานาือนละนัน” ท่านายทรยพระนสู พระเนรมเลือบแลยามทอำเลือใบหน้าสวยอหิสาวอย่าใรรว
“หม่อมันอยาอร้อให้ฝ่าบาททรปิเสธเรื่อารอภิเษสมรสับุพ่ออหม่อมันไ้ไหมเพะ” โิรสไม่อบแ่ลับอร้อท่านแทน
“ทำไมผมะ้อปิเสธในเมื่อผมไ้เปรียบทุอย่าับารแ่านรั้นี้” ท่านายรับสั่อย่าไม่ยี่ละ
“หม่อมันไ้่าวว่าฝ่าบาททรมีนรัอยู่แล้ว” โิรสอ้าถึนรัอท่านาย
“ผมไม่มีใรหรอินานา และผม็พร้อมะแ่านับุ้วยวามเ็มใ”
“แ่หม่อมันไม่เ็มใเพะ” โิรสเม้มริมฝีปาแน่นเมื่อิว่าท่านายอ์นี้เอาแ่พระทัยนั
“อย่านั้นุ็้อปิเสธุพ่ออุเอ
แ่ผมยืนยันว่าผมพร้อมทำามเื่อนไอพ่อุทุ้อ”
โิรส้อพระเนรมวาวที่มอเธออย่าท้าทาย้วยวามรู้สึัเือใ
ยิ่ไ้เห็นว่าท่านายนเรศทรเป็นนแบบไหน เธอยิ่สสารน้อสาวหา้อแ่านับท่านายอ์นี้
น้ออเธอ้อลุ้มใับพฤิรรมอท่านเป็นแน่
ท่านายนเรศที่เธอไ้พบในวันนี้่าเป็นหนุ่มเ้าู้เอาแ่ในั
เธอ้อหาวิธีหยุยั้านแ่านในรั้นี้ให้ไ้ โิรสถอนหายใแร ๆ ้วยวามหนัใ
 |
|
ความคิดเห็น