คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : รุ่นน้อง
22.07 @บ้านแบงค์สิบ
แบงค์สิบลงจากรถแท๊กซี่พร้อมกับเดินเข้าบ้านหลังใหญ่
แสงไฟจากห้องรับแขกที่ยังเปิดอยู่แสดงว่าพี่ชายของเขายังไม่ได้เข้านอน
“พี่พันทำไร” เด็กหนุ่มวางกระเป๋าก่อนจะรับแก้วน้ำจากแม่บ้านแล้วมานั่งข้างๆพี่ชาย
“เตรียมยื่นเรื่องฝึกงานพรุ่งนี้นัดสัมภาษณ์ แล้วเราไปไหนมาไปเที่ยวกับแฟนเหรอไงกลับซะดึกเชียวหน้าตา
ดูมีความสุขเกินไปมั้งเนี่ยหา”
พี่ชายเอามือไปยีหัวเบาๆจนร่างนั้นต้องเบี่ยงตัวหลบพร้อมกับบ่นกระปอดกระแปดออกมา
“ไม่ใช่ไอ้กามัวนะ” เด็กหนุ่มบ่นพร้อมคิดถึงหมาพันธ์ชิสุที่พี่ชายเป็นคนเลี้ยงไว้
“คล้ายๆกัน” พี่ชายตอบพร้อมกับหันไปสนใจงานตรงหน้า
“พี่ไปฝึกงานที่ไหนอะ”
“ที่XXxxxxxx เออนี่พรุ่งนี้พี่ต้องไปรายงานตัวกับคนนี้ด้วย” พี่ชายทำเสียงดี๊ด้าพร้อมกับกดเลื่อน
หน้าจอไอโฟนตัวเองยื่นไปให้น้องชายตัวเอง
“ใครอะเอามาให้ดูทำไม” ถึงบ่นแต่ก็รับพร้อมกับเบิกตาโพลง
“พี่คัทธชา หรือพี่หยี รุ่นพี่ที่คณะพี่เลยนะ น่ารักไหม5555”
แบงค์สิบก้มมองโทรศัพท์พร้อมกับลอบมองอาการพี่ชายตัวเอง
“ผู้ชาย”
“เออเดะ แต่โคตรป๊อปเลย รู้อีกทีตอนนี้โสดหึหึ”
“แล้วไง”
พันธบัตรหันมามองหน้าน้องชายตัวเองพร้อมกับพูดออกมาด้วยเสียงมาดมั่น
“ถ้าโสดกูจะจีบ555”
“บ้าเปล่า ผู้ชายด้วยกัน”
“กูไม่ถือ ถ้าน่ารักแบบพี่หยีนะกูยอมเป็นเกย์”
แปลบๆๆ
ความรู้สึกจี๊ดๆแล่นเข้ามาในหัวใจของแบงค์สิบตอนนี้
อาการแบบนี้มันคืออะไร
“ผมขอตัวก่อนละกัน อยากอาบน้ำนอน ง่วงแล้ว”
“เออ แล้วมะรืนพ่อจะแวะเข้ามานะ ไงอยู่เจอหน่อยก็ดี”
แบงค์สิบพยักหน้าตามแกนๆก่อนจะเดินเอื่อยเฉื่อยขึ้นห้องนอนตัวเอง
พ่อจะมา
เฮ้อ.........................
เด็กหนุ่มปิดประตูพร้อมกับดึงเสื้อออกนอกกางเกงแล้วทิ้งตัวลงบนที่นอน
ตั้งแต่จำความได้
พ่อก็หย่ากับแม่เรียบร้อยแล้วทิ้งให้เขากับพี่ชายอยู่กับแม่บ้านเลี้ยงดูตามลำพังสองพี่น้อง
หลังจากนั้นไม่นานพ่อก็แต่งงานใหม่พร้อมกับมีลูกชายอีกคน แต่อายุเท่ากันกับเขาก็เพราะว่า
เหตุที่แม่ขอหย่าเพราะพ่อมีเมียน้อยพร้อมกับลูกที่อายุไล่ๆกันกับเขาหลบซ่อนก่อนหน้านี้อยู่
แล้ว
เมื่อแม่ของแบงค์สิบขอหย่า
พ่อของเขาก็เลยยกเมียคนนี้ออกหน้าแทน
ส่วนแม่ของแบงค์สิบก็ย้ายไปอยู่เมืองนอกไม่ได้ติดต่ออะไรกับเขาอีกเลย
เพราะว่าพ่อเขาเป็นนักการเมือง แถมยังมีอิทธิพลมากอีกด้วย
และที่สำคัญ
เป็นนักการเมืองที่ฉาวซะด้วยในแง่......................ลบ
นั่นและที่ทำให้ทั้งเขาและพี่ชายไม่ได้มีความรู้สึกผูกพันกับพ่อของตัวเองเท่าไหร่นัก
ก็เพียงแค่ใช้นามสกุลร่วมกันแต่ไม่เต็มใจ
เรียกง่ายๆดีกว่าไม่มีความภูมิใจเลยสักนิดเดียวกับนามสกุลตัวเอง
เจ็บแบบนี้เขาเข้าใจ
แต่ไอ้อาการแปลบๆเมื่อกี้นี้ตะหากที่เขาไม่เข้าใจ
ว่ามันคืออะไรแค่ได้ยินว่าพี่ชายจะจีบยาหยีขึ้นมา
แบงค์สิบพักสายตาพร้อมกับถอนหายใจออกมา
พร้อมกับล้วงมือไปในกระเป๋าพร้อมกับหยิบโทรศัพท์
ยอดยาหยี ............................ เด็กหนุ่มกดเบอออกไป
“หมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้ กรุณาติดต่อกลับมาใหม่อีกครั้ง”
เด็กหนุ่มถอนหายใจก่อนจะเลื่อนไปที่เบอร์แฟนของตัวเองแล้วกดออกไป
“พลอยทำไรนอนยังครับ”
“ใกล้แล้วคะแบงค์สิบละใกล้นอนยางเอ่ย”
“ใกล้แล้วง่วงๆเหมือนกัน เดี๋ยวอาบน้ำคงจะนอนเลย วันนี้ยุ่งๆเลยไม่ได้โทรหานะ”
“อืมคิดมากพลอยเข้าใจ พลอยก็ยุ่งๆช่วงนี้นะพี่สาวพลอยพี่ปรางค์เพิ่งกลับจากญี่ปุ่น”
“พี่ปรางค์” เด็กหนุ่มถามทวนชื่ออีกครั้งเหมือนคล้ายๆเคยได้ยินมาก่อน
“อืมพี่สาวพลอย มีไรเหรอคะแบงค์”
“เปล่าไม่มีไร แล่วกลับมาอยู่นี่หรือมาเยี่ยมบ้านละ”
“อ้อ แกกลับมาแต่งงานที่นี่ แฟนพี่หล่อมากบ่นอยากเจอแบงค์ด้วยนะเขาบอกว่าอยากรู้ว่าใครจะหล่อกว่า
กัน”
“พลอยว่าไงหละ “
“พี่เนสเขาอยากเห็นหน้าแบงค์สิบมากเลยนะแต่พลอยลืมโทรศัพท์ไว้บนห้องนอนเลยอดเห็นไป”
“เมื่อกี้พลอยพูดว่าพี่ไรนะ”
“พี่เนส พี่เนสไงมีไรเหรอเปล่าแบงค์”
แบงค์สิบเงียบ พร้อมกับคิดเรื่องราวทั้งหมดเมื่อเย็นที่บ้านยาหยี
ปรางค์ แฟนเก่ายาหยี
เนส คู่จิ้นยาหยี
หมั้นกัน บอกเลิกยาหยี
กลับมาจากญี่ปุ่น มาหายาหยี
แต่งงาน มาแจกการด์ยาหยี
แล้วคนที่กอดรัดยาหยีที่เขาเห็นก็คือมัน
ไอ้เนส
“อืม งั้นแบงค์อาบน้ำก่อนนะพลอย ฝันดีและ อ้อ อย่าเพิ่งให้พี่เนสเห็นรูปแบงค์ก่อนละกันไว้เจอตัวเป็นๆ
เลยดีกว่านะพลอยนะ”
“อืมตามนั้นคิดถึงนะคะแบงค์ฝันดี”
วางสายไปแล้วเด็กหนุ่มค่อยลุกขึ้นนั่งพร้อมกับยกมือขึ้นลูบหน้าตัวเอง
“แม่งเอ้ยงานนี้บรรลัยแน่ๆ”
……………………………………………
11.45น. @ออฟฟิศยาหยี
“พี่หยี รอด้วย” เสียงเรีกดังขึ้นทำให้ร่างเล็กที่กำลังจะพ้นประตูหันกลับมา
“มีไรนายพันธบัตร” ยาหยีหันมาทักรุ่นน้องที่มหาลัย
“หาไรกินกันฉลองหน่อยนะครับพี่”
“ฉลองไรหา” พูดจบก็เดินออกมาจากประตูคู่กัน
“ก็ที่ผมได้ทำงานกับพี่ไง โคตรดีใจเลย”
“อืมเอาแพงๆเลย” ยาหยียักคิ้วก่อนจะถามต่อ
“งั้นไปเรียกแท๊กซี่กัน”
พันธบัตรส่ายหัวก่อนจะปล่อยกุญแจรถห้อยออกมาจากมือ
“ผมรู้ว่าพี่ขับรถไม่เป็น เพราะฉะนั้นผมจะเป็นสารถีเองครับ”
ยาหยีส่ายหัวเบาๆกับรุ่นน้องของตัวเอง
พันธบัตรเดินนำไปที่รถลัมโบกีนี่สีเหลืองสดพร้อมกับกดปลดล๊อก
“บุญเหลือเกินได้นั่งแล้วชาตินี้หยีเอ้ย” ยาหยีเปรยมาเบาๆทำให้คนนั่งคู่หัวเราะออกมา
พร้อมกับมองไปที่หน้าของรุ่นพี่ตัวเอง พร้อมกับคิดในใจ
“พี่หยีผมชอบพี่มานานแล้วนะ ให้โอกาศผมบ้างนะครับ”
พันธบัตรยิ้มที่มุมปากก่อนจะแล่นพาหนะคู่ใจออกจากที่จอดรถไปอย่างเร็วและแรงสมกับยี่ห้อรถ
ความคิดเห็น