คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : ไร้คำตอบ
21.30 น. @ บ้านของแบงค์สิบ
"รอพี่เดี๋ยวแบงค์สิบ"
แบงค์พันเรียกน้องชายตัวเองที่กำลังจะก้าวเท้าขึ้นบันไดไป
ผู้ถูกเรียกชะงักฝีเท้าพร้อมกับหันกลับมา
"พี่พันมีไรครับ"
น้ำเสียงราบเรียบต่างกับผู้พี่ที่ดูร้อนรนมากกว่าจนปิดอาการไม่มิด
"รู้จักพี่หยีมาก่อนใช่ไหม"
"นึกว่าเรื่องอะไร ก็อย่างที่ผมบอก เพื่อนผมจีบน้องสาวของพี่หยีไง ผมก็เลยรู้จักด้วย"
"แน่ใจว่าแค่นั้น"
น้ำเสียงไม่เชื่อปนอยู่ในอาการถ้าจะว่าก็คือการคาดคั้นและจับผิดน้องชายของตัวเอง
"แล้วผมมีเหตุผลอะไรต้องโกหกพี่ หรือพี่ว่าผมคิดจะแย่งจับกับพี่เหรอไง"
"เปล่า แค่ถามให้ชัดเจน"
"พี่พัน แล้วถ้าผมคิดจะจีบพี่หยีละ พี่จะว่ายังไง"
"แบงค์สิบแกพูดอะไรออกมา" แบงค์พันเป็นฝ่ายอึ้งเสียเอง
ไม่คาดคิดที่จะเจอกับคำตอบแบบนี้
ใช่แล้วถ้าแบงค์สิบจะจีบแล้วเขาจะทำอะไรยังไง
"หึ พี่ก็ตอบผมไม่ได้ บางทีบางเรื่องพี่อย่าคิดมากดีกว่านะครับ เพราะเรื่องบางเรื่องมันอยุ่ที่
คนกลางมากกว่านะครับพี่ เขาอาจจะเลือกใครคนหนึ่งหรืออาจะไม่ใช่เราทั้งสองคนก็ได้"
"แกรู้อะไรอีกแบงค์แกบอกพี่ที"
แบงค์สิบส่ายหน้าทิ้งปริศนาเอาไว้ที่พี่ชายอย่างเต็มที่
"เพราะตอนนี้สิ่งที่เป็นปัญหาของพี่หยีก็คือนายเนสมากกว่านะครับ"
เสียงตอบกลับมาพร้อมร่างที่ขึ้นบันไดลับหายไปแล้วทำให้แบงค์พันค่อนข้างแน่ใจว่าแบงค์สิบ
รู้จักกับยาหยีมากกว่าที่บอกเขาอย่างแน่นอน
และเขาก็รู้นิสัยของน้องชายตัวเองดี
ถ้าไม่พูดก็คือไม่มีวันง้างปากได้เลย
ชายหนุ่มค่อยๆนั่งที่โซฟาแล้วพิงกับพนัก
"บางทีปัญหาตอนนี้ก็คือนายเนสจริงๆด้วย"
....................................................................................................................................................................................................................................................................................
แบงค์สิบวางกระเป๋าที่ปลายเตียงพร้อมกับเดินไปที่หน้าต่าง
เด็กหนุ่มทอดสายตาไกลออกไปอย่างไร้จุดหมาย
ในหัวของเด็กหนุ่มตอนนี้
มันตื้อไปหมด
และดูท่าจะไม่มีแสงสว่างให้เห็นเลยสักนิด
เด็กหนุ่มถอนหายใจพ่นยาวออกมา
บางทีศึกภายในนี่แหละที่น่าเหนื่อยที่สุดในการรับมือ
ตลกไหม..
พี่น้องจะมาชอบผู้ชายคนเดียวกัน
นั่นเป้นสิ่งที่ไม่เคยคิดมาก่อนของเด็กหนุ่มอย่างเขา
แต่ไม่ใช่ตอนนี้
เพราะตอนนี้เขากำลังรู้สึกกับผุ้ชายคนหนึ่ง
คนที่เขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะมีผลกับเขาได้มากขนาดนี้
คนที่เขาสามารถร้องไห้โดยไม่กลัวอะไร
คนที่ตัวเล็กกว่าเขาเยอะแต่ช่างเป็นคนที่เต็มไปด้วยความรู้สึกอบอุ่นที่สุด
คนคนนั้น......ก็คือ
ยาหยี
............................................................................................................................
"เป็นไรยายพลอยตั้งแต่กลับมาหน้าก็เป็นตูดไม่พูดไม่จาอะไรเลยเรา"
ปรางค์ทักน้องสาวตัวเองทันที่ที่ปิดประตูห้อง
"พี่ปรางค์ก็ดูสิคะ นัดไว้แล้วก็ทิ้งหนูเฉยเลย เหมือนหนูไม่มีตัวตนคนบ้าอะไรไม่รู้"
"อ้อนายแบงค์สิบนั่นนะเหรอ ทำเอาน้องพี่หงุดหงิดขนาดนี้"
"จริงนี่คะแบงค์ไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน หนููเริ่มไม่เข้าใจเหมือนกันว่าอะไรทำให้เขา
เปลี่ยนแปลงไปได้"
"พอๆกับพี่เนสเลยขานั้นก็เงียบตั้งแต่ขากลับมาแล้ว ชวนเข้าบ้านก็ไม่เอาท่าเดียวจะกลับเลย"
ผู้พี่สาวบ่นถึงอาการคู่หมั้นตัวเองเช่นกัน
"พวกผู้ชายนี่บางทีเราเข้าใจเขายากเหมือนกันนะคะ"
พลอยบ่นอุบทิ้งให้พี่สาวส่ายหัวเอือม
พลอยล้วงมือถือขึ้นมาพร้อมกับกดเบอไปสายคุ้นเคย
ไม่มีการตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก
ข้อความเดิมๆจนพลอยต้องยอมแพ้ความตั้งใจเสียเอง
จะมีสาเหตุอะไรที่ทำให้ผู้ชายเปลี่ยนแปลง
ไม่กี่สาเหตุนักหรอก
หนึ่งในนั้นคือเขากำลังเปลี่ยนใจ
....................................................................................................................................................................................................................................................................................
ช่วงนี้ยาหยีไม่ค่อยได้คุยกับน้องสาวตัวเองเท่าไรนัก
ดูเหมือนว่าอีกฝ่ายจะยังยุ่งๆและรีบหมกตัวเองอยู่ภายในห้องนอน
วันนี้ก็เช่นกันทันทีที่ยาหยีกลับมาถึงอีกฝ่ายก็เข้าห้องตัวเองไปเรียบร้อยแล้ว
ยาหยีเดินขึ้นห้องไปอย่างช้าๆก่อนที่จะเหลียวมองห้องของน้องตัวเอง
ยาหยีตัดสินใจไม่เดินไปเคาะแต่เข้าห้องตัวเองไป
ของขวัญค่อยๆลืมตาขึ้นเมื่อได้ยินเสียงประตูห้องพี่ชายเปิดและปิดลง
ขวัญไม่ได้หลบหน้าแต่ตอนนี้ขวัญรู้สึกว่าตัวเองกำลังทำความผิดกับพี่ชายของตัวเองอยุ่
ขวัญจึงไม่อยากทำร้ายความรู้สึกพี่ชายตัวเองไปมากกว่านี้
"ขอโทษนะพี่หยี ขวัญขอโทษ"
เด็กสาวเอาผ้านวมยกมาปิดหน้าตัวเองพร้อมกับเสียงร้องไห้กระซิกเบาๆ
เด็กสาวกำลังรู็สึกว้าเหว่ที่สุดในตอนนี้พี่ชายอยู่แค่ใกล้ๆแต่แทบจะได้เจอหรือคุยกันเลย
ยาหยีทำธุระส่วนตัวเสร็จพร้อมกับค่อยๆเดินไปหยิบกรอบรูปที่วางคว่ำอยู่บนหัวเตียงขึ้นมา
พร้อมกับถอดกรอบออกเพื่อเอารูปภาพข้างในออกมา
ภาพสมัยเรียนของเขาปรางค์และเนส
"ไม่มีวันก็คงไม่ต้องเก็บอะไรไว้อีก เหลือแค่ความทรงจำที่ลึกสุดก็คงพอแล้วระหว่างเรา"
ยาหยีค่อยๆฉีกรูปภาพนั้นแล้วเอาไปทิ้งที่ถังขยะ
ความรู้สึกของเขาตอนนี้ห่วงคนๆหนึ่ง
ภาพของเด็กคนนั้นค่อยๆตีขึ้นมาในความทรงจำ
ตั้งแต่มาขอยืมโทรศัพท์
มาจูงมือเขาจากการถูกคุกคาม
เดินเที่ยวสะพานพุทธ
จูบที่ปากเพราะการโมโห
ยาหยีนอนพลิกตัวคุดคู้พร้อมกับดึงผ้านวมมากอด
รับความจริงได้แล้วสิว่า
เราเองก็รู้สึกดีไม่น้อยกับเด็กคนนั้น
แบงค์สิบ.........
ความคิดเห็น