ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    That's your It's you {Yaoi BL} ใช่เลย...ต้องพี่เท่านั้น

    ลำดับตอนที่ #3 : ความหลัง

    • อัปเดตล่าสุด 14 ก.ย. 57


    © themy  butter

    22.30 น. @บ้านยาหยี



    OMO..OK  

                       ขวัญหลับยางครับ...

                                                                                                                 ของขวัญโนเนะ

                                                           
                                                                                        มีอะไรนายโอโม่ไลน์มาซะดึกเลย

    OMO..OK  

           เพื่อนเรานายแบงค์สิบตกลงจะจีบพี่เธอแล้วนะ  อย่าลืมสัญญาละ

                                                               ของขวัญโนเนะ

                                 
                                                                              บ้าเหรอนายโม่   พี่เราไม่ได้เป็นเกย์นะ  และข้อตกลง

    อะไรนั่นเราแค่พูดเล่นๆนะ  ไม่คิดว่านายจะเอาจริง


    OMO..OK  

            งั้นเราจะทำให้ขวัญเห็นว่าเราทำตามขวัญได้ทุกอย่างไม่ว่าจริงหรือหลอกกันเล่น

                                                                                                             
                                                                                                                               
         ของขวัญโนเนะ

                                                               นายมันบ้าหว่ะพวกนายมันบ้ากันไปแล้ว  และถ้าพวกนายทำให้พี่

    ชายฉันมีปัญหารับรองว่าแม้แต่ไลน์นายก็จะไม่ได้คุยหรือทักกันอีกเลยจำไว้โอโม่

     

    ของขวัญกดปิดการแชทพร้อมกับถอนหายใจ

    “ซวยแล้วพี่ยาหยี”     เด็กสาวกระวนกระวายใจก่อนที่จะลุกขึ้นไปที่ประตู

    ในเวลาเดียวกันที่ประตูก็ถูกเปิดเข้ามา

    “ขวัญ  จะไปไหนเหรอคะ”  พี่ชายของเธอนั่นเองที่ทักเมื่อเห็นร่างเล็กยืนนิ่งอยู่ที่ประตู

    ของขวัญค่อยเดินกลับมานั่งที่เตียงข้างๆพี่ชาย

    “พี่หยี ขวัญมีเรื่องจะบอกนะคะ”   น้ำเสียงแผ่วเบาทำให้ผู้เป็นพี่หันหน้ามาจ้องใบหน้าเล็กที่กำลังก้มหน้าเหมือนมีความผิดหรือปกปิดอะไรบางอย่าง

    “มีเรื่องอะไรขวัญร้ายแรงมากไหมคะ”  เขาบรรจงจับไหล่น้องสาวพร้อมกับบีบให้กำลังใจเบาๆ

    “ขวัญชอบอ่านการตูน   ชอบอ่านนิยาย  ชอบ”

    “เดี๋ยวขวัญจะบอกพี่แค่นี้นะเหรอคะ”  ชายหนุ่มยิ้มบางๆกับการเริ่มต้นเล่าของน้องสาว

    “ชิ  ฟังให้จบก่อนค่อยขัดน้องได้ไหมคะพี่ชาย”

    “ได้คะ  น้องคนเดียวพี่รับฟังได้เสมอนะคะ  เล่ามา”   ชายหนุ่มค่อยๆคลายมือออกจากการจับไหล่ของน้องสาวเพื่อให้ร่างเล็กนั้นหันมามองที่เขา

    “แล้วที่ขวัญอ่านมันก็เกี่ยวกันกับชายรักชาย หรือที่เรียกกันว่าสาวกวายนะคะ” 

    ยาหยีพยักหน้าเพราะเรื่องนี้เขาก็ไม่ถึงกับตกยุคหรือไม่รู้เรื่องอะไรเลย  เพราะเขาเองก็โดนเป็นคู่จิ้นกับเพื่อนสนิทสมัยเรียนจนกระทั่งก่อนจะจบปีสี่....................
    ชายหนุ่มหยุดความคิดกับเรื่องอดีตที่ยังคงเป็นความทรงจำลึกๆที่ไม่อาจลบเลือนได้สักที

    “แล้วไงคะ”   ชายหนุ่มหันไปจ้องใบหน้าน้องสาวตัวเอง

    “คนที่มาจีบขวัญ  ยังไงดี”

    “ใจเย็นๆนะ  ขวัญคะ  พร้อมกว่านี้ค่อยเล่าให้พี่ฟังไหม  จะดีกว่าไหมคะ”  ชายหนุ่มจับหัวเด็กสาวยีเบาๆ  เด็กสาวส่ายหน้า พร้อมกับจ้องไปที่ดวงตาของพี่ชาย

    “ขวัญบอกว่าขวัญเป็นสาววาย  ถ้าจะจีบขวัญต้องเอาคนที่ห่ล่อและฮอตที่สุดในโรงเรียนมาจีบพี่ยาหยีให้ได้ก่อนถ้าจีบติดแล้วขวัญจะยอมคบด้วย”  เด็กสาวร่ายประโยคยาวราวกับอัดอั้นมานาน

    “แค่นั้นเองเหรอคะขวัญ”   พี่ชายของหล่อนเองกลับนิ่งสนิทและไม่มีอาการร้อนรนหรือตกใจอะไรด้วยเลย

    เด็กสาวพยักหน้า  พร้อมกับเอ่ยคำขอโทษเบาๆออกมา

    “แล้วขวัญชอบไอ้คนที่มาจีบเรามากน้อยแค่ไหนละคะ”

    “ขวัญไม่รู้  แต่ขวัญอยากใช้เวลามากกว่านี้  และ...”

    “หึ  เอาเหอะ  พี่จะลองเล่นด้วยละกันนะ  น่าสนุกดีเหมือนกัน”

    “พี่หยีว่าอะไรนะคะ”  เด็กสาวงงกับอาการพี่ชายตัวเอง  อันที่จริงตัวขวัญเตรียมตัวโดนเล่นงานมากกว่าแต่เวลานี้พี่ชายของหล่อนกลับนิ่งและยังร่วมสังคายนาด้วย  

     ฝนตกแล้วงานนี้

    “แต่ถ้าขวัญศึกษาดูใจสักพักแล้วไม่ใช่ หรือไม่คลิก ขวัญก็ต้องถอนตัวก่อนจะเสียใจหรือเจ็บใจนะคะ  พี่ถือว่าช่วยน้องดูสักครั้งละกัน  เพราะถ้าขวัญไม่ชอบหรือไม่สนใจขวัญคงจะบอกไปแล้ว   คงไม่เอาข้ออ้างแบบนี้มาเล่นหรอกใช่ไหมคะ”  เด็กสาวโผซุกกอดเอวพี่ชายไว้แน่น

    “ขอบคุณนะคะพี่หยีที่เข้าใจขวัญเสมอ”

    “น้องสาวคนเดียวไม่เข้าใจได้ไงละคะ”   ยาหยีใช้แก้มวางบนศรีษะของเด็กหญิงพร้อมกับถอนหายใจออกมาเบาๆ

    “นอนได้แล้วนะคะ”   ยาหยีจับไหล่ทั้งสองของน้องสาวพร้อมกับโยกไปมา

    “คะพี่หยีฝันดีนะคะ”    เด็กสาวค่อยๆถัดตัวเองขึ้นไปที่หมอนพร้อมกับห่มผ้า    ยาหยีหันมาที่เตียงพร้อมกับยิ้มบางๆก่อนจะปิดไฟและประตูออกไป

    ยาหยีค่อยเปิดประตูเข้าห้องนอนตัวเองพร้อมกับนั่งที่ปลายเตียง ชายหนุ่มหันไปเอื้อมหยิบกรอบรูปที่คว่ำอยู่บนหัวเตียงขึ้นมา  แววตาเจ็บปวดฉายชัดมาแวบเดียวพร้อมกับคว่ำมันลงไปเหมือนเดิม

    “อีกนานแค่ไหนหว่ะ  ต้องใช้เวลาเท่าไหร่  จะต้องเป็นแบบนี้ไปตลอดเลยหรือไง เราถึงจะเข้าใจตรงกันสักที  หรือว่ามันไม่มีทางไม่มีโอกาศนั้นอีกแล้ว”
     

    07.45 น.@ โรงเรียนชายล้วนแถวบางรัก
     

    “เพื่อนเลิฟ  ไงกันบ้างครับเช้าวันศุกร์”    เสียงโหวกเหวกของไอ้เวฟดังขึ้นมาทำให้ร่างที่กำลังนอนฟุบอยู่กับโต๊ะค่อยเงยขี้นพร้อมอาการหาวหวอด

    “เป็นไรหว่ะมึง  นอนหลับฝันว่าชนะเดินพันเหรอไงไอ้แบงค์”    โอโม่แซวอาการเพื่อนสนิท
    "หรือว่าฝันว่ากำลังอึ๋ยๆอยู่หว่ะ"  เสียงไอ้ท๊อปฝ่ายสนับสนุนดีเด่น

    แบงค์สิบยกนิ้วกลางให้พร้อมกับครุ่นคิดอะไรบางอย่าง

    “ไอ้โม่  มึงรู้จักบ้านเด็กมึงไหม”  โอโม่หันมาพยักหน้า

    “งั้นเย็นนี้มึงพากูไปแถวบ้านเด็กมึงด้วย”

    “เหยด   ไอ้แบงค์   มึงจะไปทำห่าอะไรบ้านเด็กไอ้โม่หว่ะ”  เสียงไอ้แซคสอดขึ้นมา

    “หรือว่ามึงจะคั่วเองหาไอ้แบงค์สิบ”    เสียงกวนตีนของไอ้ท๊อปแหย่ทำเอาแบงค์สิบยกนิ้วกลางหราขึ้นอีกครั้ง

    “คิดส้นตีน  กูไม่แย่งของเพื่อนหรอก ห่านี่  เด็กกูก็อยู่ที่เดียวกันกับเด็กไอ้โม่นี่..  ถ้าไม่ไปหาเด็กกูแล้วให้กูไปหาใครละครับพี่น้อง”

    “วิ้วๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ  เด็กมึง”  เสียงโห่พวกมันช่างกวนตีน

    “แล้วน้องพลอยละเด็กใคร ฮ่าๆๆๆ”  เสียงไอ้โอโม่กวนตีนขั้นเทพ  ผมหันไปยกมือไหว้

    “ขึ้นหิ้งไปแล้วเว้ยพลอยกูอะ”

    เสียงโห่ดังขึ้นอีกครั้ง  แบงค์สิบมองไปที่กลุ่มเพื่อนพร้อมกับหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา ดูเบอมิสคอลท้ายสุดก่อนที่จะเมมเก็บไว้ 
    “ยอดยาหยี”

     

    ..................................................................................................................................

    16.39 น. @บ้านคัทธชา

    วันนี้คัทธชากลับบ้านค่อนข้างจะเร็วกว่าปรกติเพราะว่าออกไปพบลูกค้าติดต่องานเสร็จตั้งแต่บ่ายชายหนุ่มเลยเลือกเดินทางกลับบ้านหนีรถติดกับผู้คนที่แออัดในวันศุกร์สุดสัปดาห์ทุกข์ระทม 
    ชายหนุ่มเหลือบไปเห็นรถเก๋งสีขาวออดี้จอดอยู่ตรงประตูทางเข้าบ้านของตัวเอง

    “ใครหว่า  มาหาใครกัน”      ชายหนุ่มรีบจ้ำไปพร้อมกับเดินไปยังหน้ารถ

    “ขอโทษครับไม่ทราบว่ามาหาใครเหรอครับ”   ยาหยีพยายามจ้องมองไปที่กระจกหน้ารถเพื่อที่จะมองเห็นผู้อยู่ในรถ 
    แต่ทว่าฟิลม์ที่ติดกระจกก็มืดซะเหลือเกินคาดเดาได้  ประตูรถค่อยๆเปิดออกทั้งสองข้างพร้อมๆกัน

    “ไงคะหยี  น่ารักไม่เปลี่ยนเลย” ฝั่งข้างคนขับเป็นฝ่ายทักเขาก่อน  ร่างสูงเพรียวในชุดรัดรูปสีโอโรสแขนกุดขับผิวขาวให้โดดเด่น

    “ปรางค์  มาได้ไง”    ยาหยีหน้าถอดสีเล็กน้อยก่อนที่จะรีบปรับหน้าตัวเองให้เป็นปรกติปกปิดอาการตัวเอง

    “มากับเราไงไอ้หยี”    น้ำเสียงที่คุ้นเคยตั้งแต่สมัยเรียนถึงแม้จะนานแค่ไหนคัทธชาก็ไม่เคยลืมเลือนไปจากความทรงจำ  เพื่อนรักสมัยเรียนของเขาและอดีตคู่จิ้น

    “เนส”   น้ำเสียงที่จะพยายามปกปิดความรู้สึกทั้งหมดของยาหยีไม่สามารถรอดพ้นอาการพิรุธของชายหนุ่มผู้ที่กำลังเดินเข้ามาพร้อมกับกอดคอเขาเอาไว้แล้วกระซิบเบาๆที่ข้างหู

    “มึงลืมกูไม่ได้หรอกหยีกูรู้ดี หึหึ” น้ำเสียงแบบผู้ชนะทำเอายาหยีไปต่อไม่ถูกยืนนิ่งราวกับหิน  

    ไม่ใช่สิตอนนี้ไม่พร้อมมากกว่าที่จะเจอคนทั้งคู่ 

    ไม่ใช่สิแบบนี้เรียกว่าไม่ทันตั้งตัวมากกว่า 

    ทั้งปรางค์แฟนเก่าสมัยเรียนและเนส เพื่อนสนิทที่มามีปัญหากันตอนใกล้จะจบปีสี่ด้วยเรื่องที่ยากจะลบเลือน

    กว่า6ปีแล้วที่เขาไมได้เจอะเจอกันอีกเลย  

    แค่คิดถึงเมื่อวานก่อนนอน.......

    ไหงมันมาอยู่ตรงหน้าตอนนี้ได้  

    “เข้าบ้านก่อน”   ชายหนุ่มถอยตัวจากการถูกกอดคอพร้อมกับไขประตูบ้านให้ร่างของผู้มาเยือนเดินเข้าไป

    “พี่หยีใครมาคะ”    เสียงใสของน้องสาวทำให้ยาหยีใจชื้นขึ้น

    “เพื่อนสมัยเรียนกลับมาจากญี่ปุ่นแล้วมาเยี่ยมพี่อะคะ   ถ้าขวัญเห็นแล้วคงจะจำได้”  เด็กสาวพยักหน้าหงึก

    หงักก่อนจะหันไปแนะนำเด็กหนุ่มในชุดนักเรียนกางเกงสีน้ำเงินสองคนที่อยู่ข้างหลังตัวเอง

    “พี่หยีคะ  นี่โอโม่คะ “

    "หวัดดีครับพี่หยี"  โอโม่ยิ้มฟันขาวเรียงสวยพร้อมกับยกมือไหว้

    ชายหนุ่มเหลือบตามองพร้อมกับรับไหว้


    “คนไหนหว่ะที่จะจีบน้องเรา  ไอ้นี่ก็ตี๋ขาวดูดีเกิน”  ชายหนุ่มแอบคิดในใจ

    “แล้วนี่แบงค์สิบคะ”   ชายหนุ่มหันมามองพร้อมกับพยักหน้าเบาๆ  

    ใบหน้าที่กำลังจ้องมาที่เขาตอนนี้ทำไมเขามีความรู้สึกเหมือนคุ้นๆหรือว่าเคยคุยกันมาก่อน


    " ทำไมคุ้นๆจังเด็กคนนี้เหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อนหรือเปล่า"  สีหน้ากำลังครุ่นคิดอยู่นั้นทำให้

    แบงค์สิบมองอาการของยาหยีพร้อมกับหลุดขำออกมา

    "หน้าตาน่ารักนะเนี่ยยิ่งทำหน้าอึนด้วย5555"

    “เราเจอกันที่รถไฟฟ้าไงครับคุณ”  เสียงของแบงค์สิบทำเอาชายหนุ่มทำหน้าเหวอออกมา

    “นายนั่นเองนายธนบัตร ”  ชายหนุ่มประมวลความทรงจำออกมาไอ้เด็กที่ไม่ยอมยกมือไหว้และเรียกพี่นี่เอง 

    “คับคุณยอดยาหยี”     แบงค์สิบย้อนกวนโทสะเข้าให้พร้อมก้มหัวตัวเอง

     ยาหยีหันควับพร้อมเน้นเสียงชัด

    “มารู้ชื่อนี้ได้ไงใครบอก  ของขวัญเหรอ”  ผมหันไปที่น้องสาวตัวเองที่กำลังยกมือโบกปฎิเสธว่าไม่รู้เรื่อง

    “ถ้าคนที่ผมสนใจผมก็ต้องรู้สิครับว่าเค้าเป็นใครมาจากไหนมีชื่อเสียงเรียงนามว่าอะไร  และบ้านอยู่ที่ไหน  รวมทั้งเบออะไรด้วย”    มันเหล่ตามองพร้อมกับยกมุมปากยิ้มเอียง45องศากระชากใจ

    หล่อตายหล่ะไอ้เดกเวร  

    แต่มันก็หล่อจริงๆ

    งั้นไอ้เด็กคนนี้ที่ของขวัญบอกเมื่อคืน

    หึหึ

    ไอ้เด็กอวดดี  แล้วจะได้รู้กัน  ว่าเกมส์นี้ใครจะชนะ

    แต่ตอนนี้...................................

    ปล่อยไปก่อนตอนนี้เวลานี้ยาหยียังไม่อยากสู้รบปรบมืออะไรมากนัก

     เวลานี้ยาหยียังไม่พร้อม  ตอนนี้กำลังไปไม่เป็นอยู่

    เพราะว่าตัวปัญหาอยู่ภายในบ้านตะหากที่สำคัญกว่า   ยาหยีถอนหายใจพร้อมกับเดินนำเข้าไปในบ้าน

    แบงค์สิบแอบมองสีหน้ากังวลของยาหยีแล้วเดินตามเข้าไป



    ขอตอบเม้นท์นะ...................................

    Be CraZie (@be-crazy)    ไม่ได้ร้ายนะแต่แค่เจ้าเล่ห์เท่านั้น   คงไม่ทำอะไรให้พี่ยาหยีเสียใจหรอกเพราะว่ารู้ทันเกมส์กันแล้ว  แต่ใครจะตกหลุมใครก่อนอันนี้ต้องติดตามนะ....

    cheesecake (@yee1709)   จริงเดะ...งั้นลองเอาตัวเองจินตนาการว่าเป็นนายเอกดูนะอิอิ  

     moon                 ใจเย็นๆเดี่ยวจะค่อยเฉลยออกมานะติดตามนะ

    cheesecake (@yee1709)   รุกเร็วแต่คู่นี้ไม่ต้องห่วงนะเค้าทันเกมส์กันกินกันไม่ลงหรอกอิอิ

    ปล......ขอบคุณที่ติดตามนะ  แต่เม้นเพื่อกำลังใจหน่อยก็ดีจะได้รู็ว่าดีไม่ดีต้องปรับปรุงยังไงนะ

     

     

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×