คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : เดิมพัน
17.25. @สยาม
ธนบัตร Theme
วันนี้โรงเรียนค่อนข้างปล่อยเร็ว ก็อย่างว่าและครับเพิ่งเปิดเทอมไอ้เด็กนักเรียนมอ5อย่างผมก็เลยยังไม่ค่อยมีเรียนมากนัก
เพราะอาจารย์ก็ติดสัมมนากัน ทำให้มีแต่รายงานที่ตอนนี้กองสุมหัว
ไม่ต้องห่วงหรอกครับ ผมเด็กหัวดี ฉลาดแกมโกง ฝากเพื่อนไอ้แว่นช่วยทำรายงานให้ทั้งหมดแล้วละครับ น่าแปลกนะมันก็ไม่เคยปริปากบ่นอะไรออกมา แต่อย่าหาว่าผมอย่างงั้นอย่างงี้เลย
ผมก็เป็นไม้กันหมาเวลาไอ้แว่นโดนแกล้ง
ก็ถือว่าบุญคุณต้องทดแทน วันนี้แก็งค์เพื่อนผมมาดูสาวที่สยามกันครับ ขาดก็แต่ไอ้แว่นมันติดธุระอดเหล่สาวช่างละลานตาจนตาลายไปหมด
“อะไอ้แบงค์” โอโม่ ชื่อเหมาะกับมันมากตี๋ขาวหล่อสาวกรี๊ด มันเรียกผมพร้อมกับยื่นโทรศัพท์ให้
“อะไรของมึง” ผมตีหน้ามึนก่อนที่จะไปรับโทรศัพท์ของมันมาดู
“เป้าหมายของเกมส์””
“เกมส์ไรหว่ะ” ผมดูรูปถ่ายของผู้ชายในรูป ใบหน้าที่ดูขอโทษนะผมว่าไอ้คนในรูปแม่งน่ารักกว่าผู้หญิงบางคนอีก
“คนที่มึงเห็นเป็นพี่ชายของคนที่ไอ้โอโม่จะไปจีบเว้ย “ ไอ้แซคเดินมานั่งพร้อมกับพูดต่อ
“แล้วเกี่ยวไรกับกูหว่ะ เดี๋ยวนะกูไม่เข้าใจ” ผมวางโทรศัพท์ลงพร้อมกับหันไปมองพวกมัน
“ก็มึงมั่นใจสุด หล่อสุดแถมเจ้าเล่ห์ แถมยังมีเสน่ห์กับเพศเดียวกันอีก
โฮก ^^”
ใช่แล้วครับหนุ่มสุดฮอตในโรงเรียนที่โหวตจาก แก็งค์นางฟ้าของโรงเรียนชายล้วนนั้นผมควรจะดีใจไหมนี่
“ก็แค่มึง เข้าไปจีบให้ติดช่วงที่กูเข้าไปจีบน้องสาวพี่เค้า”
“เพื่ออะไร” ผมนั่งพิงพนักพร้อมสีหน้าสงสัยสุดตัว
“มึงไม่รู้อะไร น้องสาวคนที่ไอ้โม่ไปจีบนะ เป็นสาววาย” ไอ้เวฟเด็กโควต้านักบอลที่ดูเข้มตอบแทน
“สาววายคืออะไรหว่ะ คือกูงง” ผมเลิกคิ้วถามพวกมัน
ไอ้พวกนั้นหัวเราะลั่น
“มึงสาววายคือผู้หญิงที่ชอบให้ผู้ชายแบบไงดีหวะ” ไอ้โอโม่ตอบพร้อมทำท่าคิด
“ให้ได้กันเอง ให้จิ้นกันเองแบบดารามึงเคยเห็นมะ” ไอ้แซคตอบแทน
“เอออนั่นและ” ไอ้โอโม่ตบไหล่ขอบใจไอ้แซค
“คู่จิ้นเออกูเข้าใจแล้วทำไมต้องเป็นกู ไอ้ห่าแซค ไอ้เวฟ ไอ้ท๊อปแม่งก็หล่อ”
“น้องขวัญเขาเห็นมึงจากในเฟสแล้ว เค้าเลยถามกูว่าใช่เพื่อนในกลุ่มกูไหม” ผมพยักหน้า
“กูบอกว่าใช่ เพื่อนนสนิทเลย น้องเค้าเลยบอกว่า มึงเหมาะกับพี่ชายเขา”
“เหยดดดดดดดดดดดดด มึงขายกูเพื่อสาวเนี่ยนะ”
“ไอ้โม่มันเลยบอกว่าถ้าให้เพื่อนมันเป็นแฟนกับพี่ชายขวัญแล้วขวัญจะยอมคบกับมันเป็นแฟนไง และข้อสำคัญ ต้องเป็นมึงเท่านั้น มึงโอนลี่ มึงคนเดียวไอ้แบงค์”
"แล้วพี่ชายของคนที่มึงจีบเป็นเกย์หรือไง"
"เปล่า" พวกแม่งประสานเสียงขึ้นพร้อมกัน
"แต่น้องขวัญบอกว่าถ้าเป็นมึงโคตรจะเหมาะเลย"
“เดี่ยวนะสัส กูไม่ได้เป็นเกย์นะ พวกมึง เล่นเชี้ยไรหว่ะ” ผมลุกขึ้นด้วยอารมณ์ที่กำลังขึ้น
“เห้ยมึง ใจเย็นก่อน” ไอ้ท๊อบเดินมาจับไหล่ผมให้นั่งลง
“ฟังกูก่อน ไอ้เชี้ย.. แค่คู่จิ้น ถ้ามึงทำให้พี่เขาตกลงคบกับมึงได้กูกับขวัญก็ลงเอยกัน หลังจากนั้นมึงจะเลิกหรือคบต่อก็เชิญ เรื่องของมึง” ไอ้โม่ร่ายยาวออกมา
“มึงลืมอะไรไปไหมกูมีน้องพลอยนะเว้ย และถ้าแม่งรู้เรื่องไม่หาว่ากูเป็นเสือไบเหรอไง ไม่เอา”
“เรื่องนี้พวกกูช่วยมึงเอง ไม่เป็นไร เพื่อนกันแค่นี้ไม่ได้” ไอ้โอโม่บ่นกระปอดกระแปด
“งั้นกูว่าเอาแบบนี้ละกัน” เสียงไอ้แซคพูดขึ้น ทุกคนหันไปที่มัน
“เดิมพันกันดีกว่า ว่าไอ้แบงค์มันไม่กล้า มันป๊อด”
“ใช่ๆ เล่นเกมส์กันดีกว่าไหมไอ้แบงค์เดิมพันคนละหมื่น” ไอ้ท๊อบหาทางออก
ผมมองหน้าพวกมันทีละคน
“หรือว่ามึงป๊อด” ไอ้เวฟเหล่ตามองแบบกวนตีน
“สองหมื่น คนละสองหมื่น แล้วกูจะเล่นเพราะแม่งยากอยู่นะเว้ย เอาไง” เป็นไงเป็นกันผมไม่ชอบให้ใครมาดูถูกนักหรอก ยิ่งไอ้พวกเพื่อนซี้สุดกวนตีนด้วยแล้ว
แต่นะเพื่อเพื่อนช่วยเพื่อนถ้าชนะผมก็ได้เงินอีกก็น่าสนนะ
“ตกลง” ทุกเสียงลงมติพร้อมกับยื่นมือมากลางโต๊ะ
“ตามนี้ลูกผู้ชายห้ามคืนคำนะเฟ้ย” ไอ้โอโม่สำทับ
“เออ” ผมพยักหน้าพร้อมกับยื่นมือไปจับการท้าพนันเล่นเกมส์บ้าๆอะไรก็ไม่รู้ไอ้พวกห่านี่
“เพราะมึงเพื่อนกูนะเว้ย” ผมพูดพร้อมกับปล่อยมือมาหยิบโทรศัพท์เพื่อดูรูปของเป้าหมาย
“พี่เขาชื่อคัทธชา หรือพี่ยาหยี” ไอ้โอโม่บอกรายละเอียด
ผมหัวเราะหึๆ ผู้ชายห่าอะไรชื่อยาหยื ขำตายห่า
“เอ้ยเป้าหมายที่16นาฬิกาเว้ยไอ้แบงค์” ผมละสายตาพร้อมกับหันไปตามนั้น
ร่างของชายหนุ่มหุ่นกะทัดรัดในชุดทำงานสีเทา
ใบหน้าที่ดูน่ารักในรูปถ่ายแล้วเจอตัวจริงผมว่าพี่เขาแม่งโคตรน่ารักเลยหว่ะถ้าพี่เขาเป็นผู้หญิงนะ แต่ขนาดนี้ผมยังเห็นพวกเด็กนักเรียนผู้ชายรุ่นๆเดียวกันกับผมมองตามเหลียวกันตาเป็นมัน
“เชี้ย พี่แม่งโคตรน่ารักสัสๆ” เสียงไอ้แซคเปรยออกมา
ไอ้เวฟค่อยเดินมาดูพร้อมกับนิ่งเงียบยื่นนิ่งอยู่ตรงนั้นราวถูกแช่แข็งไปแล้ว
“เกมส์สตารท์” ผมเอาโทรศัพท์ตัวเองมาปิดเสียงทำให้มีแต่ระบบสั่นแล้วยัดใส่กระเป๋ากางเกง
แผนการเจ้าเล่ห์ค่อยๆผุดขึ้นมา ผมยิ้มที่มุมปากก่อนจะหันไปหยิบกระเป๋าพร้อมกับวิ่งออกจากร้านตรงขึ้นไปที่บันไดเลื่อนรถไฟฟ้าทันที
“ไอ้เวฟ ไอ้ห่าเวฟ” ไอ้โอโม่ตบกระบาลไอ้เวฟ
“ไรของมึง เพ้อเหรอไง”
“เชี้ยแม่งแก็งค์นางฟ้ากี่ตัวแม่งยังสู้ความน่ารักของพี่เค้าไม่ได้เลยนะมึง” ไอ้เวฟพิงเก้าอี้พร้อมกับหยิบหมอนอิงมาวางไว้แล้วบิดไปมา
ไอ้โอโม่หันไปขยิบตากับไอ้ท๊อบแล้วนั่งลุ้นเกมส์ที่กำลังเริ่มต้นขึ้น
“ฝากมึงด้วยนะเว้ยไอ้แบงค์สิบ” โอโม่คิดในใจพร้อมกับมองออกไปด้านนอกร้าน
17.30 @ สยาม
คัทธชา Theme
วันนี้ผมออกจากออฟฟิศมาตั้งแต่บ่ายเพราะต้องออกไปพบเอเจนซี่ที่จะมาทำโฆษณาเลยแวะไปหาน้องสาวตัวดีซะหน่อย ยายของขวัญ ที่เรียนอยู่แถวนั้นพอดีด้วยเลย
“พี่ยาหยี” เสียงเรียกชื่อเล่นเต็มทำเอาผมสะดุ้งมองไปรอบๆ
“เล่นอะไรหายายขวัญ “ พร้อมกับใช้มือลูบศรีษะเบาๆ
“แหม ขวัญว่าชื่อพี่น่ารักดีออก” เด็กสาวนั่งลงข้างๆพี่ชาย
“กินไรหรือยัง สั่ง.ให้เอาไหมคะ” ชายหนุ่มทำท่าจะเรียกบริกร เด็กสาวแตะมือพร้อมส่ายหน้า
“ไม่เอาคะขวัญอิ่มแล้ว”
ผมนั่งมองหน้าน้องสาวตัวเองซึ่งตอนนี้กำลังเรียนอยู่มอ5 ใบหน้ารูปไข่ดูโดดเด่นทันทีที่เธอรวบผมถักเปียไว้ด้านหลัง ดวงตากลมโตถอดแบบแม่มาเปะๆ พร้อมกับปากนิดจมูกโด่งกำลังสวยไม่ต้องพึ่งศัลยกรรม
จัดว่าน้องสาวผมสวยเข้าขั้นเลยทีเดียวยิ่งช่วงนี้แล้วความสาวกำลังสะพรั่ง ผมเริ่มจะหวงน้องตัวเอง อย่างว่าและครับมีน้องสาวสวยก็ต้องหวงเป็นธรรมดา
“ไงมีใครมาหลงผิดจีบเราหรือยังละคะ” ผมเอ่ยขึ้นมาหลังจากเด็กสาวทำหน้าเอ๋อที่ผมจ้องมานาน
“ตลกและพี่หยี มีคะแต่น้องไม่สนใจหรอก” เด็กสาวยิ้มนิดนึงก่อนหลบสายตา
จะบอกได้ไงหละ
ว่ามีคนมาจีบแถมยังอ้างพี่ชายเป็นตัวกันอีก
ของขวัญรู้ดีว่าพี่ชายหล่อนเป็นยังไง ไม่ได้เบี่ยงเบนอะไรเป็นผู้ชายธรรมดาที่น่ารักเกินผู้ชายไปหน่อยแต่ขวัญว่าเกินไปเยอะเลย
ขวัญก็เลยอ้างเอาความเป็นสาวกวายของตัวเองเป็นตัวประกัน
โดยให้ข้อแม้ว่าถ้าให้ไอ้หนุ่มสุดฮอตจากโรงเรียนคนที่มาจีบเด็กสาวมาจีบพี่ชายให้ตกลงเป็นแฟนให้ได้แล้วตัวเด็กสาวจะยอมเป็นแฟนด้วย
“ฝันนานและนายโอโม่ท่าจะค้างตึ่งเลยหึๆ” ^-^
ไม่ได้บอกพี่คงไม่มีไรมั้งเพราะไงทางเป็นไปได้ปิดประตูลงกลอนไปแล้ว
“ขวัญ ขวัญ ขวัญคะ “
“คะพี่หยี” เด็กสาวกลับคืนภวังค์
“เรียกตั้งนานนั่งคิดอะไรอยู่หา มีพี่เข้าไปเอี่ยวด้วยไหมเนี่ยที่เราคิดไหมคะ”
“ไม่มีคะพี่หยี อืมเดี่ยวพี่หยีกลับบ้านก่อนก็ได้นะคะ ขวัญมีเรียนพิเศษเดี่ยวไงขวัญกลับเองได้คะ”
ขืนบอกไปรับรองเรื่องยาวพี่ชายเธอยิ่งเป็นคนขี้บ่นอยู่ด้วย อย่าหาเรื่องใส่หูดีกว่านะของขวัญ
“แน่ใจนะตัวดี” ผมยื่นหน้าเข้ามา
เด็กสาวหยิกจมูกพี่ชายพร้อมกับหัวเราะ
“ขวัญโตแล้วนะคะไม่ต้องห่วงหรอกคะ ทำเหมือนไม่รู้นิสัยน้องตัวเองชิ” เด็กสาวทิ้งเสียงงอน
“เคๆๆ ไม่ห่วงงั้นเดี๋ยวพี่กลับบ้านก่อนละกันนะคะ” เด็กสาวลุกขึ้นพร้อมกับพี่ชายเกาะแขนแล้วดึงตัวมากระซิบ
“ขวัญรักพี่ยาหยีนะคะ” ผมพยักหน้าแล้วมองดูน้องเดินห่างไปอีกทาง
บ้านของผมก็มีกันอยู่สองคนพี่น้องนี่และครับ คุณแม่เสียไปแล้วเมื่อสามปีก่อนด้วยโรคมะเร็ง หลังจากนั้นคุณพ่อก้แต่งงานใหม่แล้วย้ายไปอยู่เมืองนอกโดยทิ้งบ้านให้ลูกๆได้อยู่ แต่แกก็คอยดูและส่งเสียและรับผิดชอบครอบครัวเหมือนเดิมไม่มีขาดตกบกพร่อง
บางทีเรื่องของผู้ใหญ่ตัดสินใจก็ไม่เกี่ยวกับเด็กอย่างเราหรอกนะครับ
หลังจากส่งยายขวัญไปเรียนพิเศษผมก็เดินอ้อยอิ่งไปที่สถานีรถไฟฟ้า ช่วงเวลานาทีทองที่ใครๆก็มาใช้บริการและแย่งกันกลับบ้านผมมองดูกลุ่มเด็กนักเรียนทีเดินผ่านไปและหันมามองผมพร้อมกับยิ้มให้
“แน่นอนว่าเป็นเด็กผู้ชายเสียส่วนมาก”
ผมยิ้มพร้อมกับส่ายหัว
“ชินได้แล้วได้คัทธชา” ^^”
ความคิดเห็น