คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : เหตุและผล
ประตูลิฟท์ถูกเปิดออกพร้อมกับยาหยีที่ก้าวเท้าเข้ามา ยาหยีหันไปกดชั้นที่ทำงานตัวเองพร้อมกับกดปิด
"รอด้วยครับ"
เสียงเรียกคุ้นหูทำเอายาหยีต้องกดประตูให้เปิดออกอีกครั้ง
พร้อมกับร่างของแบงค์พันที่พรวดเข้ามาทำเอาร่างของยาหยีกระเด็นเข้าไปจนทำให้เด็กหนุ่มต้องรีบคว้าเอว
แล้วดึงกลับมาจนร่างของยาหยีอยู่ในอ้อมกอดของแบงค์พันเต็มๆ
"ขอโทษครับ อ้าวพี่หยี"
"เออ ปล่อยได้แล้วจะรวมร่างอยุ่แล้วนี่"
แบงค์พันยิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนที่จะแกล้งกอดให้แน่นขึ้น
"นานๆที"
"เดี่ยวโดน"
แบงค์พันทำท่าอิดออดก่อนจะยอมปล่อยมือจากเอวรุ่นพี่
"ไมมาสายละ"
"อ้อเคลียธุระที่บ้านนิดหน่อยครับ"
"อืมเรื่องไร"
"น้องชายผมนายแบงค์สิบนะพี่"
"หา"
"หาไรพี่"
ยาหยีตกใจกับชื่อแบงค์สิบ
และที่ทำให้เขาตกใจเพิ่มขึ้นไปอีก
แบงค์พันคือพี่แบงค์สิบ
โลกกลมคงยังไม่พอมั้งอะไรจะบังเอิญไปขนาดนั้น
ตัวยาหยีเองตังหากที่ไม่เอะใจอะไรเลย
แบงค์พัน ชื่อนี้
กับแบงค์สิบ
ความน่าจะเป็น่าจะเกี่ยวข้องกัน
"พี่หยีคิดไรอยู่ผมเรียกหลายรอบแล้วนะ"
ยาหยีคืนสติพร้อมกับหันไปมองที่รุ่นน้อง
"เปล่า คิดไรเรื่อยเปื่อยอยู่ ไปๆรีบออกไปได้แล้วเดี่ยวมีประชุมงานอีก"
ครับผม" น้ำเสียงล้อเลียนพร้อมกับรอให้ยาหยีเดินนำไปก่อน
แบงค์พันขมวดคิ้วมองตามหลังยาหยีพร้อมกับครุ่นคิดอะไรบางอย่าง
พี่หยีมีอะไรปิดบังเขาแน่ๆและที่สำคัญเรื่องนั้นเกี่ยวกับน้องชายเขาด้วยแน่ๆ
.......................................................................................................................................
09.15 น โรงเรียนของแบงค์สิบ
"แบงค์ วันนั้นที่มึงคุยค้างกับกูไว้"
โอโม่เรียกเพื่อนสนืทเมื่อเห็นหน้าทันที
"ทำไมว่ะข้องใจอะไรอีก"
"โหมึงต้องเสียงเครียดขนาดนี้เลย"
"เปล่า กูเครียดๆเรื่องที่บ้านกูมากกว่า น้องกูคนละแม่จะมาอยู่ด้วย"
โอโม่เดินมาตบไหล่เพื่อนพร้อมกับดันหลังให้มองไปที่เบื้องหน้า
"หวัดดีโม่"
"หวัดดีพลอย มาหาแบงค์เหรอ"
ผู้ถูกทักพยักหน้าพร้อมกับหันไปเผชิญหน้ากับแบงค์สิบ
"โม่มึงอยุ่กับกูนี่แหละ"
โอโม่หันไปยิ้มแหยะๆกับพลอย
"ทำไมเดี๋ยวนี้ไม่เหมือนเดิมเลยแบงค์มีไรหรือเปล่าบอกมาเถอะ"
"แบงค์อยากอยู่คนเดียวช่วงนี้"
"คนเดียวหรือมีใคร"
"ถ้าคิดแบบนั้นก็ตามใจแต่ขอแบงค์อยุ่คนเดียวนะ"
โอโม่หันมองสลับไปมา
"แบงค์สิบ"
"พอเถอะพลอย แบงค์ไม่อยากคุยอะไรทั้งนั้น"
พลอยเดินมาหยุดพร้อมกับยกมือตบไปที่ใบหน้าแบงค์สิบอย่างแรง
เพลี้ยะ
รอยฝ่ามือสีแดงขึ้นเป็นรอยที่ใบหน้าของแบงค์สิบ
"พอใจไหม พอใจหรือยัง"
เสียงเข้มของแบงค์สิบพร้อมกับสายตาที่มองไปที่พลอย
"นายเปลี่ยนไปเยอะมาก" พลอยยกมือป้ายน้ำตาที่กำลังไหลพร้อมวิ่งหายไป
โอโม่ไม่พูดอะไรแต่บีบไหล่เพื่อนเบาๆ
"กูทำถูกแล้วใช่ไหมโม่"
...............................................................................................................................................
10.45 น. ที่ออฟฟิศของยาหยี
ยาหยีนั่งพิงพนักเก้าอี้ปล่อยหน้าจอคอมเปิดทิ้งไว้พร้อมกับเหม่อมองไปที่นอกหน้าต่าง
ก๊อกๆๆๆ
"เข้ามาเลยครับ"
"พี่หยีคะมีคนมาหา รอที่ห้องรับรองนะคะ"
"ใครเหรอเจน"
"เขาบอกว่าเป็นเพื่อนพี่หยีนะคะ"
"ไม่เป็นไรครับ ขอบคุณมาก"
ยาหยีเดินไปที่ห้องรับรองพร้อมกับเปิดประตูห้องออกร่างที่นั่งอยู่ทำให้ยาหยีนิ่งและถอนหายใจ
"นึกว่าไม่กล้ามาซะแล้ว"
เสียงคุ้นเคยเรียกทักเมื่อเห็น
"มีอะไรเหรอเนส ว่ามา"
"นั่งสิหรือว่ากลัว"
"กลัวเหรอใช้ว่ารังเกลียดดีกว่าเนส"
"ปากดีเหมือนเดิมนะ"
ร่างสูงลุกขึ้นพร้อมกับเดินเข้ามาที่ยาหยีที่ยืนนิ่งอยู่หลังประตู
"แฟนนายเอหรือเด็กของนายดี"
"มีไร"
"สนใจขึ้นมาเชียว" น้ำเสียงกวนประสาทของเนสทำให้ยาหยีเริ่มหมดความอดทน
"มีอะไร" เสียงเข้มขึ้นด้วยอารมณ์ที่ขึ้น
"รู้ไหมว่ามัน"
"พี่หยีผมเอาน้ำมาให้แขก"
ประตูถูกดันออกพร้อมกับร่างของแบงค์พันพร้อมขวดน้ำรับรอง
"พี่เนสมาทำอะไรเหรอครับ"
"ไอ้แบงค์พัน"
"โหเรียกน้องซะ" แบงค์พันมองไปที่ยาหยีที่กำลังยืนนิ่ง
"ไปเถอพี่หยีป้าตากับพี่เจนพร้อมประชุมแล้วพี่"
เด็กหนุ่มแตะไปที่ข้อศอกยาหยีเบาๆ
ยาหยีเดินตามก่อนจะหันไปที่เนส
"ไม่ว่าอะไรก็ตามที่นายจะบอก ขอบคุณนะแต่ทีหลังไม่ต้องยุ่งเรื่องส่วนตัวของเราหรอก
เอาเวลาที่ยุ่งนี้ไปทำเรื่องแต่งงานของนายเถอะ และไม่ว่าจะเป็นยังไงหรือแย่แค่ไหน
มันก็คงไม่เลวร้ายหรือทรยศเท่ากับที่เราเคยเจอได้อีกแล้วหละเนส กลับไปได้แล้ว
และถ้าไม่ใช่เรื่องงานไม่ต้องมาเหยียบที่นี่หรือที่บ้านเราอีก ขอบคุณนะ"
ความคิดเห็น