คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : ความพยายาม
ของขวัญเดินลงบันไดมาก็พบกับพี่ชายที่กำลังนั่งทานนมอยู่ที่โต๊ะอาหารเรียบร้อยแล้ว
นี่เป็นการเผชิญหน้าครั้งแรกหลังจากที่ของขวัญพยายามเลี่ยงหลบการไม่พบกับพี่ชาย
ในช่วงหลายวันที่ผ่านมา
"ทานไรก่อนสิคะขวัญ" ผู้เป็นพี่ฃายวางแก้วนมลงพร้อมกับมองไปที่น้องสาวตัวเอง
"เออคือว่า" ของขวัญตะกุกตะกัก
"ถ้ายังอยู่บ้านเดียวกัน ขวัญรู้ไหมคะยังไงก็ต้องเจอกัน พี่ว่าถ้าอย่างนั้นเรานั่งคุยกัน
ให้เคลียร์จะดีกว่าไหมคะขวัญ"
ของขวัญสุดจะกลั้นน้ำตาที่แบบความอึดอัดไว้ก็ไหลออกมาร่างเล็กโผนั่งแล้วกอดพี่
ชายไว้แน่นพร้อมสะอื้น
"อ้าวขี้แยซัแล้ว เดี๋ยวเสื้อพี่เปียกหมด"
"พี่หยีขวัญขอโทษ ขวัญขอโทษจริงๆ" เด็กสาวพร่ำพูดอยู่คำเดียวซ้ำไปมา
"ขวัญคะเรื่องบางเรื่องไม่มีใครอยากให้เกิดหรอกนะขวัญ แต่ในเมื่อมันเกิดขึ้นแล้ว
เราจะอยู่กับมันได้แค่ไหน หรือจะเลี่ยงได้เท่าไร ไม่มีใครบอกหรอกนะว่าผิดหรือถูก
เพราะทุกอย่างคือบทเรียน บทเรียนที่จะทำให้เราโตขึ้นไปอีกขั้นเมื่อกลับมานึกถึงมัน
ยังไงขวัญก็น้องพี่เราก็มีกันแค่สองคน พี่ไม่เคยโกรธขวัญนะคะ อย่าหลบหน้าพี่อีก
มีอะไรเราต้องคุยกันนะคะ โอเคไหมไอ้ขีแย"
ของขวัญพยักหน้าแทนคำตอบแล้วกอดพี่ชายแน่นขึ้นไปอีก
ตอนนี้เด็กสาวสบายใจมากขึ้นพร้อมกับยิ้มบาง
"ขอบคุณคะพี่ชาย"
ยาหยียกมือลูบศรีษะน้องสาวตัวเองพร้อมกับเหม่อมองไปอีกทาง
เรื่องน้องตัวเองจัดการได้แต่เรื่องอีกคนทำไมถึงทำไรไม่ได้เสียที
07.15 บ้านของแบงค์สิบ
แบงค์สิบนอนเอามือก่ายหน้าผากตัวเอง เด็กหนุ่มยังไม่ได้นอนตั้งแต่เมื่อคืนที่คุยกับพี่
ชายตัวเองเสร็จ
เด็กหนุ่มกำลังคิดถึงคนบางคนและการเกี่ยวข้องกันของเขากับพลอยและพี่สาวพลอย
กับยาหยี
ตอนนี้เด็กหนุ่มแน่ใจแล้วว่าตัวเองกำลังสนใจหรือเรียกง่ายๆว่ารู้สึกดีกับยาหยีเข้าแล้ว
เด็กหนุ่มแพ้ความเป็นยาหยี
และแพ้หัวใจตัวเอง
แต่พี่ชายเขาอีกคนที่กำลังเข้ามา
ปัญหากับหยีก็ไม่ได้เคลียร์
แล้วกับพี่ชายตัวเองอีก
แล้วพลอยที่ตอนนี้เด็กหนุ่มเริ่มรู็สึกถึงความเหินห่างเพราะเขาเองอีก
"แบงค์ไปโรงเรียนหรือเปล่า"
เสียงพี่ชายตะโกนอยู่หน้าห้อง
เด็กหนุ่มผุดลุกขึ้นพร้อมกับหันไปมองนาฬิกา
"ไปครับ"
เด็กหนุ่มคว้าผ้าเช็ดตัวพร้อมกับเข้าห้องน้ำไป
เด็กหนุ่มปล่อยให้น้ำจากฝักบัวไหลรดจากหัวตัวเองพรเ้อมกับยืนพิงผนังห้องน้ำนิ่งและ
นาน
ทำไมบางทีสิ่งแรกที่เขาคิดถึงก่อนเวลาเกิดปัญหาก้คือคนที่ชื่อยาหยี
เด็กหนุ่มผู้คุ้นเคยกับการอยู่ลำพังตัวคนเดียวมาตลอด
แต่ตอนนี้ทุกอย่างจะมีใบหน้าของคนคนนั้นเข้ามาแทรกเสมอและเป็นทุกครั้ง
เด็กหนุ่มกำหมัดแล้วทุบไปที่ผนังห้องน้ำ
คงต้องทำตามความรู้สึกตัวเอง
ต้องลองสักตั้ง
แม้ว่าผลจะเป็นยังไง
แต่แบงค์สิบจะไม่ยอมอีกต่อไปแล้ว
เพราะหัวใจเขามีคำตอบของตัวเองเรียบร้อยแล้ว
......................................................................................................................................................................................................
............................................................................
08.45 ห้องเรียนของพลอย
"พลอยงานปัจฉิมเธอจะไปไหม"
เพื่อนพลอยหันไปทักพร้อมกับเขย่าไหล่เบาๆเมื่อเห็นว่าคนถูกถามนั่งเหม่อ
"อะไรนะดาวถามว่าไรนะ"
"เฮ้อเป็นไรคุณเพื่อนเหม่อตั้งแต่มาถึงโรงเรียนแล้ว"
"ไม่มีไร"
พลอยปฏิเสธ
"ไม่มีบ้าสิ อาการแบบนี้เธอมีปัญหากับแฟนเหรอไง"
เหมือนแทงเข้าถูกจุด
พลอยหันมาพร้อมกับตาแดงๆ
"อ้าวพลอยเห้ยขอโทษ ไม่เอาไม่เอานะ"
"เค้าไม่สนใจเราเลย ไม่แคร์เราเหมือนก่อน เหมือนเค้ากำลังมีใครอยู่ในใจที่ไม่ใช่
เรา เหมือนเราไม่ใช่คนที่เขาให้ความสำคัญอีกแล้วละดาว เราเจ็บนะ"
"นายแบงค์สิบนะเหรอ"
"นี่ดาวเราก็มีแค่คนเดียวนะ"
"อะไรทำให้เธอแน่ใจละพลอย"
"คนที่เคยทำเหมือนเดิมบ่อยๆตลอดคบกันแล้วก็หายไปเฉยๆโดยไม่ได้บอกกล่าวถึง
สาเหตุ เธอว่ามันคือการเปลี่ยนแปลงไปหรือเปล่า"
"ใจเย็นๆพลอย เธอก็ต้องคุยกับเขาให้รู้เรื่องสิถามเลยว่าอะไรยังไง
บางทีการคิดไปเองฝ่ายเดียวพลอยแหละที่จะเป็นคนเจ็บ"
"งั้นสิ ต้องเคลียร์ใช่ไหม" เพื่อนของพลอยตบไหล่เชิงปลอบพร้อมกับพยักหน้า
"สู้ๆนะพลอย"
พลอยยิ้มขื่นรับคำตอบเพื่อน
ใช่แล้วบางทีก็ต้องเคลียร์ไปเลย
ไม่อยากจะคิดเองฝ่ายเดียวอีกแล้ว
ไม่อยากจะพยายามทำอะไร
ไม่อยากฝืนอะไรอีกต่อไปแล้ว
ความคิดเห็น